Jakość życia dzieci i młodzieży ze stymulatorem serca w ocenie pacjentów

Wstęp: Prace dotyczące jakości życia pacjentów ze stałą stymulacją serca w wieku rozwojowym są nieliczne i najczęściej koncentrują się na grupie nastolatków. Przedstawione badania własne zostały podjęte w Polsce po raz pierwszy. Ich celem była próba poznania jakości życia i specyficznych problemów dzieci i młodzieży ze stałą stymulacją serca. Materiał i metody: U 60 pacjentów Kliniki Kardiologii Instytutu „Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka” w wieku 7–19 lat, średnio 5 lat po implantacji rozrusznika, przeprowadzono badania ankietowe dotyczące jakości życia, uzupełnione kierowaną rozmową z psychologiem. Wyniki: Badane dzieci i młodzież na ogół szybko, w kilka miesięcy od implantacji, przyzwyczaili się do wszczepionego „urządzenia”, jakim jest stymulator serca, natomiast proces adaptacji do życia z rozrusznikiem, do ograniczeń i zaleceń lekarskich związanych z zastosowaniem tej metody leczenia przebiegał znacznie dłużej. Aż 50 pacjentów (83%) uznało, że stymulator korzystnie wpływa na pracę ich serca i powoduje lepsze samopoczucie psychofizyczne, ale jednocześnie 35 badanych (59%) uważało, że stymulator przeszkadza im w codziennym życiu, głównie w zakresie swobodnej aktywności ruchowej, w zabawach, w uprawianiu sportu. Wszczepienie stymulatora serca co drugiemu pacjentowi utrudniało kontakty z rówieśnikami, co trzeciemu prowadzenie normalnego trybu życia, co czwarty badany sygnalizował psychologiczne problemy związane z blizną pooperacyjną, co piąty uznawał siebie za osobę chorą. Wnioski: Wśród dzieci i młodzieży dobre przystosowanie do życia ze stymulatorem serca stwierdzono u 50% badanych, zadowalające u 30%, a niezadowalające u 20%. Dzieci i młodzież ze stymulatorem serca napotykają trudności w zaspokojeniu ważnych psychospołecznych potrzeb rozwojowych związanych z wiekiem oraz w zrozumieniu, zaakceptowaniu i respektowaniu w codziennym życiu ograniczeń wynikających z zastosowania tej metody leczenia. (Folia Cardiol. 2003; 10: 809–816

Jakość życia dzieci i młodzieży ze stymulatorem serca w ocenie pacjentów

Wstęp: Prace dotyczące jakości życia pacjentów ze stałą stymulacją serca w wieku rozwojowym są nieliczne i najczęściej koncentrują się na grupie nastolatków. Przedstawione badania własne zostały podjęte w Polsce po raz pierwszy. Ich celem była próba poznania jakości życia i specyficznych problemów dzieci i młodzieży ze stałą stymulacją serca. Materiał i metody: U 60 pacjentów Kliniki Kardiologii Instytutu „Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka” w wieku 7–19 lat, średnio 5 lat po implantacji rozrusznika, przeprowadzono badania ankietowe dotyczące jakości życia, uzupełnione kierowaną rozmową z psychologiem. Wyniki: Badane dzieci i młodzież na ogół szybko, w kilka miesięcy od implantacji, przyzwyczaili się do wszczepionego „urządzenia”, jakim jest stymulator serca, natomiast proces adaptacji do życia z rozrusznikiem, do ograniczeń i zaleceń lekarskich związanych z zastosowaniem tej metody leczenia przebiegał znacznie dłużej. Aż 50 pacjentów (83%) uznało, że stymulator korzystnie wpływa na pracę ich serca i powoduje lepsze samopoczucie psychofizyczne, ale jednocześnie 35 badanych (59%) uważało, że stymulator przeszkadza im w codziennym życiu, głównie w zakresie swobodnej aktywności ruchowej, w zabawach, w uprawianiu sportu. Wszczepienie stymulatora serca co drugiemu pacjentowi utrudniało kontakty z rówieśnikami, co trzeciemu prowadzenie normalnego trybu życia, co czwarty badany sygnalizował psychologiczne problemy związane z blizną pooperacyjną, co piąty uznawał siebie za osobę chorą. Wnioski: Wśród dzieci i młodzieży dobre przystosowanie do życia ze stymulatorem serca stwierdzono u 50% badanych, zadowalające u 30%, a niezadowalające u 20%. Dzieci i młodzież ze stymulatorem serca napotykają trudności w zaspokojeniu ważnych psychospołecznych potrzeb rozwojowych związanych z wiekiem oraz w zrozumieniu, zaakceptowaniu i respektowaniu w codziennym życiu ograniczeń wynikających z zastosowania tej metody leczenia. (Folia Cardiol. 2003; 10: 809–816

Jakość życia dzieci i młodzieży ze stymulatorem serca w ocenie rodziców pacjentów

Wstęp: W piśmiennictwie niewiele jest prac dotyczących problemów, na jakie napotykają rodzice dzieci przewlekle chorych. Celem niniejszej pracy była próba poznania specyficznych problemów rodzin, w których u dzieci i młodzieży zastosowano stałą stymulację serca. Prezentowane badania własne podjęto w Polsce po raz pierwszy. Materiał i metody: Badania ankietowe dotyczące jakości życia, uzupełnione rozmową z psychologiem, przeprowadzono u 70 rodziców (60 matek i 10 ojców) dzieci i młodzieży ze stałą stymulacją serca leczonych w Klinice Kardiologii Instytutu „Pomnik Centrum Zdrowia Dziecka” w Warszawie. Pacjenci z wszczepionym rozrusznikiem serca byli w wieku od 3 miesięcy do 19 lat, a od momentu implantacji stymulatora serca upłynęło średnio 5 lat. Wyniki: Rodzice dzieci i młodzieży ze stymulatorem serca w większości pozytywnie ocenili jakość życia swoich dzieci, co było zbieżne z wynikami ankiet pacjentów. Powszechne było przyzwyczajenie się do stymulatora serca u dziecka (89%). Dostrzegano korzyści, ale też sygnalizowano trudności wynikające z tej metody leczenia, zarówno dla dziecka, jak i dla rodziców. Większość (68%) rodziców w codziennym życiu starała się traktować dziecko jak zdrowe, uważała, że prowadzi ono tryb życia podobny jak rówieśnicy (77%), że jest zadowolone z siebie (84%) i ze swojego życia (86%). Rodzice zgłaszali potrzebę uzyskania dodatkowych informacji o chorobie i leczeniu (40%), oczekiwali większych kompetencji lekarzy pierwszego kontaktu, stomatologów i nauczycieli w opiece nad dzieckiem, a także wsparcia emocjonalnego w redukowaniu rodzicielskiego stresu i porad zwiększających ich własne kompetencje wychowawcze. Wnioski: Jakość życia dzieci i młodzieży ze stałą stymulacją serca zarówno większość rodziców, jak i samych pacjentów oceniała pozytywnie. Badania ujawniły występowanie specyficznych trudności dzieci i rodziców w przystosowaniu się do tej metody leczenia. Ukazały konieczność systematycznego informowania pacjentów i rodziców oraz udzielania im emocjonalnego wsparcia, aby pomóc zmniejszyć problemy związane z wszczepieniem stymulatora serca w wieku rozwojowym. (Folia Cardiol. 2004; 11: 47–51

Enrichment of maternal diet with conjugated linoleic acids influences desaturases activity and fatty acids profile in livers and hepatic microsomes of the offspring with 7,12-dimethylbenz[a] antracene- induces mammary tumors

The aim of this study was to assess the influence of diet supplementation of pregnant and breastfeeding female Sprague-Dawley rats with conjugated linoleic acids (CLA) on the Δ6- and Δ5-desaturase activity in hepatic microsomes as well as on fatty acids profile and lipids peroxidation in liver and hepatic microsomes of the progeny with chemically induced mammary tumors. Rats were divided into two groups with different diet supplementation (vegetable oil (which did not contain CLA) or CLA). Their female offspring was divided within these groups into two subgroups: (1) ñ fed the same diet as mothers (K1 ñ oil, O1 ñ CLA), and (2) ñ fed the standard fodder (K2, O2). At 50th day of life, the progeny obtained carcinogenic agent (7,12- dimethylbenz[a]anthracene). Higher supply of CLA in diet of mothers resulted in lower susceptibility to chemically induced mammary tumors in their offspring (p = 0.0322). It also influenced the fatty acids profile in livers and in hepatic microsomes, especially polyunsaturated n3 and n6 fatty acids. CLA inhibited the activity of the desaturases, which confirmed that CLA can reduce the level of arachidonic acid directly, reducing linoleic acid content in membranes, or indirectly, through the regulation of its metabolism. We were unable to confirm or deny the antioxidative properties of CLA. Our results indicate that the higher supply of CLA in mothersí diet during pregnancy and breastfeeding causes their incorporation into tissues of children, changes the efficiency of fatty acids metabolism and exerts health-promoting effect in their adult life reducing the breast cancer risk

Characteristics of the competitive loads of Polish National Amputee Football Team. Pilot studies

Background: Information about competitive loads of amputee soccer players are very limited. This element should be one of the base to prepare appropriate training program according to individual needs of players, as well aims of season. The main aim of this pilot study was to describe the characteristics of selected elements of the internal competitive load of football players after unilateral amputations. Methods: The subject involved a group of 15 Polish National Amp Football (PNAF) players after unilateral amputations of t he upper or lower limbs. The age, height and weight were 27.1±8.4 years, 176.2±7.3 cm, 72.0±14.2 kg, respectively. The information were recorded during match between PNAF Team and representative of Polish Clubs, using Polar Team 2Pro System. The data base was analyzed using standard tools and differences among variables was checked by Wilcoxon test. Results: During whole games value of HRmean was 132.6±10.56 bpm with a range from 87.3±10.6 bpm to 182.3±10.69 bpm and energy expenditure was 612.7±164.86 kcal. General, Values of observed variables were higher in the 2nd part of the match but differences among them was not significance. Conclusion: Characterizing the competitive effort will allow to diagnose and determine the nature of the work to use it as specific requirements of the discipline. It can be expected that these information will contribute to the improvement the training process for AMP Footballers and optimize training of the disabled people

Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka wzapobieganiu udarom niedokrwiennym mózgu u pacjentów z migotaniem przedsionków, którzy mają przeciwwskazania do leczenia doustnymi antykoagulantami

Atrial fibrillation (AF) is associated with a five-fold increased risk for stroke due to cardioembolic events. Most strokes in patients with AF arise from thrombus formation in the left atrial appendage (LAA). Oral anticoagulation is a standard treatment of AF patients with high risk of stroke. However, the main drawbacks of oral anticoagulation are high risk of major bleeding and imperfect effectiveness dependent on a very narrow therapeutic range. In this article, based on two case reports, we describe a method of percutaneous closure of the LAA. We discuss indications, describe the procedure and mention possible complications. LAA closure seems to be a promising tool to prevent AF-related strokes in a selected group of patients.Migotanie przedsionków (atrial fibrillation – AF) zwiększa pięciokrotnie ryzyko wystąpienia udaru niedokrwiennego mózgu. Większość udarów w grupie osób z AF pochodzi ze skrzeplin, które tworzą się w uszku lewego przedsionka. U pacjentów obciążonych dużym ryzykiem standardem jest stosowanie terapii przeciwkrzepliwej. Leczenie to ma jednak istotne ograniczenia – zwiększa ryzyko poważnych krwawień, a jego skuteczność często jest nie najlepsza z powodu wąskiego zakresu terapeutycznego. W artykule przedstawiono nową metodę, tj. zamknięcie uszka lewego przedsionka techniką przezskórną, i opisano przypadki dwóch leczonych nią pacjentów. Autorzy określili wskazania do zabiegu, jego przebieg, a także możliwe powikłania. Przezskórne zamknięcie uszka lewego przedsionka jest obiecującą metodą zapobiegania udarom mózgu związanym z AF w wyselekcjonowanej grupie chorych

Treatment with obestatin : a ghrelin gene-encoded peptide : reduces the severity of experimental colitis evoked by trinitrobenzene sulfonic acid

Obestatin is a 23-amino acid peptide derived from proghrelin, a common prohormone for ghrelin and obestatin. Previous studies showed that obestatin exhibited some protective and therapeutic effects in the gut. The aim of our presented study was to examine the effect of treatment with obestatin on trinitrobenzene sulfonic acid (TNBS)-induced colitis. In rats anesthetized with ketamine, colitis was induced through intrarectal administration of 25 mg of 2,4,6-trinitrobenzene sulfonic acid (TNBS). Obestatin was administered intraperitoneally at doses of 4, 8, or 16 nmol/kg, twice per day for four consecutive days. The first dose of obestatin was given one day before the induction of colitis, and the last one was given two days after administration of TNBS. Fourteen days after the induction of colitis, rats were anesthetized again with ketamine, and the severity of colitis was determined. The administration of obestatin had no effect on the parameters tested in rats without the induction of colitis. In rats with colitis, administration of obestatin at doses of 8 or 16 nmol/kg reduced the area of colonic damage, and improved mucosal blood flow in the colon. These effects were accompanied by a reduction in the colitis-evoked increase in the level of blood leukocytes, and mucosal concentration of pro-inflammatory interleukin-1β. Moreover, obestatin administered at doses of 8 or 16 nmol/kg reduced histological signs of colonic damage. The administration of obestatin at a dose of 4 nmol/kg failed to significantly affect the parameters tested. Overall, treatment with obestatin reduced the severity of TNBS-induced colitis in rats. This effect was associated with an improvement in mucosal blood flow in the colon, and a decrease in local and systemic inflammatory processes

Alder pollen season in poland in 2018

Alder pollen grains constitute the important allergen sources in this respect in the Northern Hemisphere. The aim of the study was to investigate the concentration of alder (Alnus spp.) in Bialystok, Bydgoszcz, Cracow, Drawsko Pomorskie, Lublin, Olsztyn, Opole, Piotrkow Trybunalski, Sosnowiec, Szczecin, Warsaw, Wroclaw and Zielona Gora in 2018. Measurements were performed by the volumetric method (Burkard and Lanzoni pollen samplers). Seasonal Pollen Index (SPI) was estimated as the annual sum of daily average pollen concentrations. The pollen season of alder in all Polish stations began on the 11th and 13th March and the high concentration persisted until the first days of April. The highest, record airborne concentration of 1068 pollen grains/m3 was noted in Lublin on the 13th March. The peak values of seasonal pollen count occurred between of 11th March and 4th April in all cities. In 2018 pollen concentration of alder was one of the lowest in all analysed cities