Ocena jakości życia kobiet z rakiem piersi w zależności od zastosowanej metody leczenia chirurgicznego

Background. Women treated for breast cancer undergo traumatic experiences that significantly reduce their quality of life. Modern medicine is constantly looking for the best solutions in the field of surgical treatment. The choice of surgery has a significant impact on the woman’s life, her acceptance of the self-image and sense of femininity. The aim of the study was to assess the quality of life of women operated on for breast cancer, depending on the treatment method. Material and methods. 150 women divided into 3 groups (each n = 50) were quali­fied for the work depending on the treatment method used: sparing treatment (BCT), mas­tectomy (MTX), mastectomy with simultaneous breast reconstruction (MTX + R). The study used a self-developed questionnaire and standardized questionnaires (EORTC QLQ-C30 - to the general quality of life with cancer and EORTC QLQ-BR23 a questionnaire specific to the assessment of quality of life with breast cancer. Results. The analysis of the quality of life of the EORTC QLQ-C30 questionnaire showed that despite dif­ferences in the clinical characteristics of the surveyed women, there were no differences in the assessment of quality of life by the general questionnaire except the fatigue domain (p = 0.007) and loss of appetite (p = 0.032), where patients from the BCT group, they felt significantly greater severity of the discomfort than the patients from the MTX + R group. In contrast, patients from the MTX group experienced signifi­cantly greater financial problems than patients from the remaining groups (p = 0.013). In terms of the quality of life assessment, specific differences were observed in the quality of life only in the domains: body image, sexual functioning, satisfaction with intercourse: women from the MTX group were least satisfied with their body image than the patients from other groups (p = 0.001), while patients from the MTX + R group had significantly better sexual functioning and were more satisfied with intercourse than patients from other groups (p &lt; 0.001). Conclusions: Patients treated surgically with the use of simultaneous breast reconstruction assessed the quality of life better in the domains: sexual functioning and satisfaction with intercourse with a partner, while women treated with the saving method complained about the limitation of the quality of life in the domain feeling tired. In terms of quality assessment in other domains of quality of life, no differences were found depending on the treatment method used.  Streszczenie Wstęp: Kobiety leczone z powodu raka piersi przechodzą traumatyczne doświadczenia, które znacznie obniżają ich jakość życia. Współczesna medycyna stale szuka jak najlepszych rozwiązań w zakresie leczenia operacyjnego. Wybór zabiegu operacyjnego wywiera znaczący wpływ na życie kobiety, jej akceptację obrazu siebie i poczucia kobiecości. Cel Pracy: Celem pracy była ocena jakości życia kobiet operowanych z powodu raka piersi w zależności od wybranej metody leczenia. Materiały i metody: Do pracy zakwalifikowano 150 kobiet podzielonych na 3 grupy (każda n=50) w zależności od zastosowanej metody leczenia: leczenie oszczędzające (BCT), mastektomia (MTX), mastektomia z jednoczesną rekonstrukcją (MTX +R). W badaniu wykorzystano ankietę własnego opracowania oraz kwestionariusze standaryzowane (EORTC QLQ-C30 – do ogólnej jakości życia z chorobą nowotworową oraz EORTC QLQ-BR23 kwestionariusz specyficzny dla oceny jakości życia z rakiem piersi. Wyniki: Analiza jakości życia kwestionariuszem EORTC QLQ-C30 pokazała, że pomimo różnic w charakterystyce klinicznej badanych kobiet, nie stwierdzono różnic w ocenie jakości życia kwestionariuszem ogólnym za wyjątkiem domeny zmęczenie(p=0.007) i utrata apetytu (p=0.032), gdzie pacjentki z grupy BCT odczuwały istotnie większe nasilenie dolegliwości niż pacjentki z grupy MTX+R. Natomiast pacjentki z grupy MTX odczuwały istotnie większe problemy finansowe niż pacjentki z pozostałych badanych grup (p=0,013). W zakresie oceny jakości życia kwestionariuszem specyficznym obserwowano różnice w jakości życia jedynie w domenach: obraz własnego ciała, funkcjonowanie seksualne, zadowolenie ze współżycia: kobiety z grupy MTX były najmniej zadowolone z obrazu swojego ciała niż pacjentki z pozostałych grup (p=0,001), natomiast pacjentki z grupy MTX+R istotnie lepiej funkcjonowały seksualnie i były bardziej zadowolone ze współżycia niż pacjentki z pozostałych grup (p < 0,001). Wnioski: Pacjentki leczone chirurgicznie z zastosowaniem jednoczasowej rekonstrukcji piersi lepiej oceniały jakość życia w domenach: funkcjonowanie seksualne oraz zadowolenie ze współżycia z partnerem, natomiast kobiety leczone metodą oszczędzającą uskarżały się na ograniczenia jakości życia w domenie uczucie zmęczenia. W zakresie oceny jakości w pozostałych domenach jakości życia nie stwierdzono różnic w zależności od zastosowanej metody leczenia

Pancreatic neuroendocrine neoplasms — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W niniejszej publikacji przedstawiono zaktualizowane zalecenia dotyczące diagnostyczno-terapeutycznego postępowania w nowo­tworach neuroendokrynnych trzustki (PNEN) zaproponowane przez Polską Sieć Guzów Neuroendokrynnych. Zawierają one nowe dane uzyskane w latach 2013–2016, które albo potwierdziły wcześniejsze wytyczne, albo doprowadziły do zmian lub utworzenia dodatkowych zaleceń. W diagnostyce duże znaczenie mają badania biochemiczne, obrazowe (anatomiczne i czynnościowe), jak również rozpoznanie histopatologiczne, które determinuje postępowanie z chorymi na PNEN i musi być potwierdzone badaniem immunohistochemicznym. Terapia PNEN wymaga współpracy wielodyscyplinarnej grupy doświadczonych specjalistów zajmujących się nowotworami neuroendokrynnymi. Leczenie chirurgiczne jest podstawową metodą postępowania w wielu przypadkach. Dalsza terapia wymaga wielokierunkowego działania, dlatego omówiono zasady bioterapii, leczenia radioizotopowego, celowanego leczenia molekularnego oraz chemioterapii.This article presents updated diagnostic and therapeutic guidelines for the management of pancreatic neuroendocrine tumours (PNEN), proposed by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours. The guidelines contain new data received in the years 2013–2016, which confirm previous recommendations, and have led to modification of previous guidelines or have resulted in the formulation of new guidelines. Biochemical and imaging (anatomical and functional) tests are of great importance in diagnostics, as well as histopathological diagnosis to determine the management of PNEN patients, but they must be confirmed by an immunohistochemical examination. PNEN therapy requires collaboration among the members a multidisciplinary team of specialists experienced in the management of these neoplasms. Surgery is the basic form of treatment in many cases. Further therapy requires a multidirectional procedure; therefore, the rules of biotherapy, peptide receptor radionuclide therapy, molecular targeted therapy, and chemotherapy are discussed

Neuroendocrine neoplasms of the small intestine and appendix — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W pracy przedstawiono uaktualnione polskie zalecenia postępowania z chorymi na nowotwory neuroendokrynne (NEN) jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Jelito cienkie, a w szczególności jelito kręte, należą do najczęstszych lokalizacji tych nowotworów. Większość z nich to nowotwory wysokozróżnicowane i wolno rosnące; rzadko są to raki neuroendokrynne. Ich objawy mogą być nietypowe, a rozpoznanie opóźnione albo przypadkowe. Zapalenie wyrostka robaczkowego jest najczęściej pierwszą manifestacją NEN o tym umiej­scowieniu. Typowe objawy zespołu rakowiaka występują u około 20–30% pacjentów z NEN jelita cienkiego z przerzutami odległymi. Jedną z głównych przyczyn zgonu u pacjentów z zespołem rakowiaka są choroby serca — rakowiakowa choroba serca. W diagnostyce laboratoryjnej najbardziej przydatne jest oznaczenie stężenia chromograniny A, badanie stężenia kwasu 5-hydroksyindolooctowego jest pomocne w diagnostyce zespołu rakowiaka. W obrazowaniu stosuje się ultrasonografię, tomografię komputerową, rezonans magnetyczny, kolonoskopię, wideoendoskopię kapsułkową, enteroskopię dwubalonową, scyntygrafię receptorów somatostatynowych. Szczegółowe badanie histologiczne jest kluczowe dla właściwego rozpoznania i leczenia chorych z NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego. Leczeniem z wyboru jest postępowanie chirurgiczne, radykalne lub paliatywne. W leczeniu farmakologicznym czynnych i nieczyn­nych hormonalnie NEN jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego podstawowe znaczenie mają długodziałające analogi somatostatyny. U chorych z NET jelita cienkiego w okresie uogólnienia z progresją w trakcie leczenia SSA, z wysoką ekspresją receptorów somatostatynowych należy rozważyć w pierwszej kolejności leczenie radioizotopowe, a następnie terapie celowane — ewerolimus. Po wyczerpaniu powyższych dostępnych terapii w wybranych przypadkach można rozważyć chemioterapię. Przedstawiono także zalecenia odnośnie do monitorowania chorych.This study presents the revised Polish guidelines regarding the management of patients suffering from neuroendocrine neoplasms (NENs) of the small intestine and appendix. The small intestine, especially the ileum, is the most common location for these neoplasms. Most are well differentiated and slow growing. Their symptoms may be atypical, which can result in delayed or accidental diagnosis. Appendicitis is usually the first manifestation of NEN in this location. Typical symptoms of carcinoid syndrome occur in approximately 20–30% of patients suffering from small intestinal NENs with distant metastases. The main cause of death in patients with carcinoid syndrome is carcinoid heart disease. The most useful laboratory test is the determination of chromogranin A, while concentration of 5-hydroxyindoleacetic acid is helpful in the diagnostics of carcinoid syndrome. For visualisation, ultrasound, computed tomography, magnetic resonance imaging, colonoscopy, video capsule endoscopy, double-balloon enteroscopy, and somatostatin receptor scintigraphy may be used. A detailed his­tological report is crucial for the proper diagnostics and therapy of NENs of the small intestine and appendix. The treatment of choice is surgical management, either radical or palliative. The pharmacological treatment of the hormonally active and non-active small intestinal NENs as well as NENs of the appendix is based on long-acting somatostatin analogues. In patients with generalised NENs of the small intestine in progress during the SSA treatment, with good expression of somatostatin receptors, the first-line treatment should be radio­isotope therapy, while targeted therapies, such as everolimus, should be considered afterwards. When the above therapies are exhausted, in certain cases chemotherapy may be considered

Diagnostic and therapeutic guidelines for gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Postęp w diagnostyce i leczeniu nowotworów neuroendokrynnych (NEN), opublikowanie wyników nowych randomizowanych badań klinicznych oraz powstanie nowych zaleceń ENETS skłoniło ekspertów skupionych w Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych do uaktualnienia opublikowanych w 2013 roku zaleceń dotyczących postępowania w nowotworach neuroendokrynnych. W niniejszym artykule przedstawiono zalecenia ogólne postępowania w NEN będące wynikiem ustaleń ekspertów uczestniczących w III Konferencji Okrągłego Stołu pt. „Diagnostyka i leczenie nowotworów neuroendokrynnych układu pokarmowego: rekomendacje polskie w świetle aktualnych zaleceń europejskich”, która odbyła się w Żelechowie koło Warszawy w grudniu 2016 roku. Korzystając z bogatego doświadczenia ośrodków zajmujących się tymi nowotworami, mamy nadzieję, że udało nam się wypracować najbardziej optymalny sposób postępowania u chorych z NEN, uwzględniający najnowsze osiągnięcia medycyny, który będzie mógł być skutecznie realizowany w naszym kraju. W kolejnych częściach tego opracowania przedstawiono zasady postępowania w: NEN żołądka i dwunastnicy (z uwzględnieniem gastrinoma), trzustki; jelita cienkiego i wyrostka robaczkowego oraz jelita grubego.Progress in the diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic (GEP) neuroendocrine neoplasms (NEN), the published results of new randomised clinical trials, and the new guidelines issued by the European Neuroendocrine Tumour Society (ENETS) have led the Polish Network of Neuroendocrine Tumours to update the 2013 guidelines regarding management of these neoplasms. We present the general recommendations for the management of NENs, developed by experts during the Third Round Table Conference — Diagnostics and therapy of gastro-entero-pancreatic neuroendocrine neoplasms: Polish recommendations in view of current European recommenda­tions, which took place in December 2016 in Żelechów near Warsaw. Drawing from the extensive experience of centres dealing with this type of neoplasms, we hope that we have managed to develop the optimal management system, applying the most recent achievements in the field of medicine, for these patients, and that it can be implemented effectively in Poland. These management guidelines have been arranged in the following order: gastric and duodenal NENs (including gastrinoma); pancreatic NENs; NENs of the small intestine and appendix, and colorectal NENs

Colorectal neuroendocrine neoplasms — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

Nowotwory/guzy neuroendokrynne (NEN/NET) jelita grubego są rozpoznawane coraz częściej, szczególnie guzy odbytnicy. To zjawisko jest najprawdopodobniej związane z powszechnym wykonywaniem kolonoskopii przesiewowych. Coraz więcej przemawia za tym, że NEN odbytnicy i okrężnicy to dwie odrębne choroby. Nowotwory neuroendokrynne odbytnicy są najczęściej zmianami niewielkich roz­miarów, cechują się niskim lub umiarkowanym stopniem złośliwości histologicznej, dobrym rokowaniem i większość z nich kwalifikuje się do leczenia endoskopowego. Natomiast NEN okrężnicy to często nowotwory agresywne, niskozróżnicowane, o złej lub niepewnej prognozie, wymagające operacji. Zasady postępowania z tymi chorymi stale się zmieniają. Opierając się na najnowszym piśmiennictwie oraz ustaleniach wypracowanych na spotkaniu roboczym Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych (grudzień 2016 r.) w pracy uzupełniono i uaktualniono dane i wytyczne postępowania dotyczące NEN jelita grubego, opublikowane w Endokrynologii Polskiej 2013; 64: 494–504.Neuroendocrine neoplasms/tumours (NENs/NETs) of the large intestine are detected increasingly often, especially rectal tumours, which is probably associated with the widespread use of screening colonoscopy. There is a growing body of evidence supporting the thesis that the NENs of the rectum and the NENs of the colon are two different diseases. Rectal NENs are usually small lesions, of low to moderate histological malignancy, associated with good prognosis, and most may be treated endoscopically. NENs of the colon, however, are often aggressive, poorly differentiated, associated with a poor or uncer­tain prognosis, and require surgical treatment. The management guidelines regarding these groups of patients are constantly changing. On the basis of the recent literature data and conclusions reached by the working meeting of the Polish Network of Neuroendocrine Tumours (December 2016), this study completes and updates the data and management guidelines regarding colorectal NENs published in Endokrynologia Polska 2013; 64: 358–368.

Gastroduodenal neuroendocrine neoplasms, including gastrinoma — management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours)

W niniejszej pracy przedstawiono uaktualnione zalecenia grupy ekspertów Polskiej Sieci Guzów Neuroendokrynnych dotyczące zasad postępowania w nowotworach neuroendokrynnych żołądka i dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma. Omówiono epidemiologię, patogenezę i obraz kliniczny tych nowotworów. Przedstawiono zalecenia dotyczące zasad postępowania diagnostycznego, z uwzględ­nieniem diagnostyki biochemicznej, histopatologicznej oraz lokalizacyjnej. Przedstawiono także zasady postępowania terapeutycznego, w tym leczenie endoskopowe i chirurgiczne, oraz omówiono możliwości leczenia farmakologicznego i radioizotopowego. Przedstawiono także zalecenia odnośnie do monitorowania chorych z NEN żołądka, dwunastnicy z uwzględnieniem gastrinoma.This paper presents the updated Polish Neuroendocrine Tumour Network expert panel recommendations on the management of neuroendocrine neoplasms (NENs) of the stomach and duodenum, including gastrinoma. The recommendations discuss the epidemiology, pathogenesis, and clinical presentation of these tumours as well as their diagnosis, including biochemical, histopathological, and localisation diagnoses. The principles of treatment are discussed, including endoscopic, surgical, pharmacological, and radionuclide treatments. Finally, there are also recommendations on patient monitoring

Neuroendocrine neoplasms of the small intestine and the appendix - management guidelines (recommended by the Polish Network of Neuroendocrine Tumours).

This study presents the revised Polish guidelines regarding the management of patients suffering from neuroendocrine neoplasms (NENs) of the small intestine and appendix. The small intestine, especially the ileum, is the most common location for these neoplasms. Most are well differentiated and slow growing. Their symptoms may be atypical, which can result in delayed or accidental diagnosis. Appendicitis is usually the first manifestation of NEN in this location. Typical symptoms of carcinoid syndrome occur in approximately 20-30% of patients suffering from small intestinal NENs with distant metastases. The main cause of death in patients with carcinoid syndrome is carcinoid heart disease. The most useful laboratory test is the determination of chromogranin A, while concentration of 5-hydroxyindoleacetic acid is helpful in the diagnostics of carcinoid syndrome. For visualisation, ultrasound, computed tomography, magnetic resonance imaging, colonoscopy, video capsule endoscopy, double-balloon enteroscopy, and somatostatin receptor scintigraphy may be used. A detailed his-tological report is crucial for the proper diagnostics and therapy of NENs of the small intestine and appendix. The treatment of choice is surgical management, either radical or palliative. The pharmacological treatment of the hormonally active and non-active small intestinal NENs as well as NENs of the appendix is based on long-acting somatostatin analogues. In patients with generalised NENs of the small intestine in progress during the SSA treatment, with good expression of somatostatin receptors, the first-line treatment should be radio-isotope therapy, while targeted therapies, such as everolimus, should be considered afterwards. When the above therapies are exhausted, in certain cases chemotherapy may be considered

Problem of professional burnout among surgical clinic nurses.

Wstęp. Zespół wypalenia zawodowego jest ciągle niedocenianym problemem, szczególnie w zawodach medycznych. Praca na bloku operacyjnym niesie za sobą określone obciążenia i wymagania, a przede wszystkim odpowiedzialność za życie i zdrowie pacjenta, co naraża często pracownika na stres, konsekwencją czego może być powstanie zespołu wypalenia. Cel pracy. Zbadanie problemu wypalenia zawodowego wśród pielęgniarek operacyjnych we wrocławskich szpitalach. Materiał i metody. Badaniem ankietowym objęto 108 pielęgniarek i pielęgniarzy. Posłużono się następującymi narzędziami badawczymi: Kwestionariusz Wypalenia Zawodowego Maslach (MBI), Skala Satysfakcji z Pracy (SSP) Zalewskiej, a także ankieta własna, składająca się z 23 pytań, analizujących indywidualne predyspozycje pracowników i czynniki, które mają wpływ na satysfakcję. Wyniki. Wyczerpanie emocjonalne koreluje istotnie ze wszystkimi podskalami kwestionariusza SSP (p < 0,05) oprócz podskali zadowolenia z warunków pracy. Poczucie braku satysfakcji zawodowej koreluje istotnie ze wszystkimi podskalami kwestionariusza SSP (p < 0,05) oprócz podskali zadowolenia ze swoich osiągnięć. Wynik łączny kwestionariusza Maslach koreluje istotnie ze wszystkimi podskalami kwestionariusza SSP (p < 0,05). Wiek wpływa na zadowolenie z pracy i satysfakcję z własnych osiągnięć (p < 0,05). Depersonalizacja zależy od miejsca zamieszkania (p < 0,05). Stan cywilny wpływa na satysfakcję zawodową i zadowolenie z warunków pacy (p < 0,05). Osoby ze stażem do 10 lat były istotnie bardziej przekonane, że ponownie wybrałyby ten sam zawód niż osoby ze stażem 11–20 lat (p < 0,05). Osoby odczuwające stres miały wyższy poziom wyczerpania i wypalenia zawodowego (p < 0,05), wyższy ogólny poziom poczucia braku satysfakcji zawodowej (p < 0,05), większe przekonanie, że ich praca jest bliska ideału (p < 0,05), jak również wyższe zadowolenie z wykonywanej pracy i ogólną satysfakcję z pracy (p < 0,05). Osoby w dobrej i bardzo dobrej sytuacji materialnej były bardziej zadowolone z wykonywanej pracy (p < 0,05). Osoby pracujące w systemie wielozmianowym miały większe poczucie braku satysfakcji zawodowej (p < 0,05). Osoby, które wybrały zawód dla jego prestiżu lub przypadkowo były bardziej zadowolone z wykonywanej pracy niż osoby, które wybrały zawód z powodów „innych” (p < 0,05) oraz miały wyższy ogólny poziom satysfakcji z pracy (p < 0,05). Wnioski. Praca zmianowa wpływa na nasilenie zjawiska wypalenia zawodowego i braku satysfakcji z pracy. Im krótszy staż pracy, tym pielęgniarki mają mniejsze wypalenie zawodowe i są bardziej usatysfakcjonowane z rodzaju wykonywanej pracy. Stan cywilny wpływa na wypalenie zawodowe i satysfakcję z pracy. Osoby będące w związku mają wyższą satysfakcję z pracy i mniejszy poziom wypalenia zawodowego.Background. The burnout syndrome is a still underestimated problem, especially in the medical profession. Work on the surgery unit carries the specific burdens and requirements, and above all the responsibility for the life and health of the patient, that often exposes a nurses to stress, which may result in burnout syndrome. Objectives. Investigating the problem of occupational burnout among surgical nurses in Wroclaw hospitals. A group of 108 nurses were included in the survey. Material and methods. The following research tools were used: Maslach Burnout Inventory (MBI), Scale for Job Satisfaction (SSP) by Zalewska, as well as our own questionnaire, consisting of 23 questions, analysing individual employee predispositions and factors that influence satisfaction. Results. Emotional exhaustion correlates significantly with all subscales of the SSP questionnaire (p < 0.05) in addition to their satisfaction of working conditions. The feeling of lack of professional satisfaction correlates significantly with all subscales of the SSP questionnaire (p < 0.05) in addition to their satisfaction of achievement. The total score of the Maslach questionnaire correlates significantly with all subscales of the SSP (p < 0.05). Age influences job satisfaction and satisfaction with self-achievement (p < 0.05). Depersonalization depends on place of residence (p < 0.05). Civil status influences professional satisfaction and satisfaction with pacify conditions (p < 0.05). Persons with a placement of up to 10 years were significantly more likely to choose the same profession again than those aged 11–20 years (p < 0.05). People experiencing stress had a higher level of exhaustion and burnout (p < 0.05), a higher overall level of feeling of lack of professional satisfaction (p < 0.05), greater belief that their work is close to the ideal (p < 0.05), as well as higher job satisfaction and overall job satisfaction (p < 0.05 ). People in good and very good financial situation were more satisfied with their work (p < 0.05). People working in the multi-shift system had a greater sense of lack of professional satisfaction (p < 0.05). People who have chosen the profession for his prestige or accidentally were more satisfied with their work than those who chose the profession for "other" reasons (p < 0.05) and had a higher overall job satisfaction (p < 0.05). Conclusions. Shift work affects the intensity of burnout and lack of job satisfaction. The shorter the work experience, the less occupational burnout among nurses and the greater the satisfaction of the work performed. Civil status affects professional burnout and job satisfaction. People in the relationship have higher job satisfaction and lower incidence of burnout