How to avoid from an ectropion complication by using motor innervation prevention at lower eyelid blepharoplasty surgery

The subciliary incision is the most commonly used approach for lower eyelid blepharoplasty because of the advantages like ease of combining with other periocular and midface rejuvenation techniques. However, the most common reported major complication is lower lid malposition. In this article we described our subciliary dissection technique to protect the motor branches of tarsal orbicularis oculi to avoid from ectropion

Are grafts necessary in rhinoplasty? cartilage flaps with cartilage-saving rhinoplasty concept

Cartilage grafts are used routinely in rhinoplasty, but are they necessary? Can we support the normal anatomy by preserving and transposing the adjacent tissues? In this study we hypothesize that during rhinoplasty, cartilage flaps can give adequate support and may decrease the need for cartilage grafts. Included in this study were 147 patients who underwent an open rhinoplasty technique under general anesthesia between January 2010 and May 2012. Mean operative time was 73 min (range = 44-120 min). After dissection and septoplasty (if needed), we performed dorsal bone and septal reductions. Following reduction, upper lateral cartilage superior segments were preserved and turned inward as cartilage flaps to replace the spreader grafts. Lower lateral cartilage cranial parts were not excised and were slid over the caudal part to replace the alar strut grafts. Cartilage from the caudal nasal septum was not excised; instead, lower lateral cartilages were cephaloposteriorly displaced with a tongue-in-groove technique to support the nasal tip. Mean follow-up time was 19.6 months (6-30 months). All patients but 12 were satisfied or completely satisfied with the results. Among the 12 unsatisfied patients, four complained of a one-sided inverted-V deformity (secondary spreader grafts were added), three had supratip deformity (secondary additional dorsal septal excisions), two demanded extra tip definition (secondary tipoplasty), two were unhappy with the bone symmetry (secondary osteotomies), and one complained of hanging columella (secondary excision from the caudal septum). Cartilage flaps have some advantages over cartilage grafts. First, graft harvest is not needed in the former; second, because flaps are a part of the normal anatomy, they provide a good tissue match, making fixation easier. However, the tongue-in-groove technique cannot be used in patients who do not need caudal excision, and cartilage flaps can be inadequate in some patients who may need additional grafts. This journal requires that authors assign a level of evidence to each article. For a full description of these Evidence-Based Medicine ratings, please refer to the Table of Contents or the online Instructions to Authors www.springer.com/00266

Choroidal Thickness in Patients with Mild Cognitive Impairment and Alzheimer’s Type Dementia

Aim. To asses both choroidal thickness differences among Alzheimer’s type dementia (ATD) patients, mild cognitive impairment (MCI) patients, and healthy control (C) subjects and choroidal thickness relationships with cognitive performance. Methods. A total of 246 eyes of 123 people (41 ATD, 38 MCI, and 44 healthy C subjects) were included in this study. Complete ophthalmological and neurological examination was performed in all subjects. Choroidal thicknesses (CT) were measured at seven locations: the fovea, 500-1500-3000 μm temporal and 500-1500-3000 μm nasal to the fovea by enhanced depth imaging optical coherence tomography (EDI-OCT). Detailed neurological examination including mini mental state examination (MMSE) test which evaluates the cognitive function was applied to all participants. Results. The ages and genders of all participants were similar in all groups. Compared with healthy C subjects, the CT measurements at all regions were significantly thinner both in patients with ATD and in patients with MCI than in healthy C subjects (p<0.05). The MMSE scores were significantly different among ATD patients, MCI patients, and healthy C subjects. They were 19.3±1.8, 24.8±0.9, and 27.6±1.2 in ATD, MCI, and healthy controls, respectively (p<0.001). There were also significant correlation between MMSE score and choroidal thickness at each location (p<0.05). Conclusions. CT was reduced in ATD patients and MCI patients. Since vascular structures were affected in ATD patients and MCI patients, they had thin CT. Besides CT was correlated with degree of cognitive impairment. Therefore CT may be a new biomarker in diagnosis and follow-up of MCI and ATD patients

Cognitive performance of primary open-angle glaucoma and normal-tension glaucoma patients

ABSTRACT Purpose: To assess cognitive performance differences among primary open-angle glaucoma (POAG) patients, normal-tension glaucoma (NTG) patients, and healthy control (C) subjects. Methods: A total of 60 participants (20 POAG, 20 NTG, and 20 C subjects) were included in this study. A detailed ophthalmologic examination was performed on all participants. A spectral domain-optical coherence tomography (SD-OCT) system was used to measure the ganglion cell-inner plexiform layer (GC-IPL) and retinal nerve fiber layer (RNFL) thicknesses. To assess the cognitive performance of all participants, detailed neurological examinations, including the mini-mental state examination (MMSE), were performed by the same neurologist. Results: There were no significant differences among the groups in terms of age (p =0.348) or gender (p =0.935). The mean RNFL thicknesses were significantly different among the groups (85.2 ± 14.7, 76.8 ± 10.3, and 91.4 ± 7.7 µm in the POAG, NTG, and C subjects, respectively; p <0.001). The mean GC-IPL thicknesses were 77.5 ± 9.7 µm in the POAG group, 73.4 ± 7.8 µm in the NTG group, and 78.8 ± 3.8 µm in the C group. Differences among the groups were not statistically significant (p =0.085). MMSE scores were 26.1 ± 1.4, 25.7 ± 2.3, and 28.8 ± 0.9 in the POAG, NTG, and C groups, respectively. There were significant differences among the three groups (p <0.001). Specifically, there were significant differences between the NTG and C groups (p <0.001), and between the POAG and C groups (p =0.001). There was no significant difference between the POAG and NTG groups (p =0.595). Conclusions: There appear to be similar risk factors in glaucoma and neurodegenerative disorders that cause deterioration in cognitive performance. Comparing the low MMSE scores of the POAG and NTG patients with the scores of healthy C participants supports our hypothesis. Consequently, it is recommended that a neurologist should also examine glaucoma patients

Botulinum Toxin Type A 'Gold of the Implementation of the flap and the skin around the vein

Geciktirme etkisini farmakolojik olarak sağlayabilecek bir madde arayışı sürmektedir.Literatürde gelişigüzel kanlanan ve pediküllü fleplerde BTx-A ile flep yaşayabilirliğinin arttırıldığına dair çalışmalar bulunmaktadır. Bu çalışmada, pediküllü bir flepte BTx-A&#8217;nın,pedikül çevresine, flep içine ve hem pedikül çevresine hem de flep içine uygulandı. BTx- A&#8217;nın flep yaşayabilirliğine etkisi, uygulama alanları arasındaki farkların varlığı kontrol grupları ile karşılaştırılarak değerlendirildi. BTx-A&#8217;nın flep yaşayabilirliğine etkisi ve etkinin mekanizmaları üzerinde duruldu, farmakolojik olarak geciktirme işlemi sağlama olasılığı araştırıldı. Epigastrik flep modeli oluşturulan 42 adet sıçan 7 gruba ayrıldı. Grup 1&#8217;de (n=6) çalışmanın 3. gününde flep tek pedikül üzerinde kaldırıldı ve yerine iade edildi. Grup 2&#8217;de (n=6) grup 1&#8217;e uygulanan işleme ek olarak 0. günde perivasküler serum fizyolojik enjeksiyonu yapıldı. Grup 3&#8217;de (n=6) grup 1&#8217;e ek olarak 0. günde perivasküler BTx-A uygulandı. Grup 4&#8217;te (n=6) grup 1&#8217;e ek olarak 0. günde flep içine serum fizyolojik enjeksiyonu yapıldı. Grup 5&#8217;te (n=6) grup 1&#8217;e olarak 0. günde flep içine BTx-A enjeksiyonu yapıldı. Grup 6&#8217;da (n=6) grup 1&#8217;e ek olarak 0. günde hem perivasküler hem de flep içine serum fizyolojik enjeksiyonu yapıldı. Grup 7&#8217;de (n=6) grup 1&#8217;e ek olarak 0. günde hem perivasküler hem de flep içine BTx-A enjeksiyonu yapıldı. Çalışmanın 0. gününde yapılan enjeksiyonları takiben 3. günde cerrahi işlem uygulandı. Cerrahi sırasında epigastrik damar, flep proksimali ve distalinden lazer dopler flowmetre ile kan akım hızları ölçüldü. Flep proksimal ve distalinden histolojik ve biyokimyasal inceleme için örnekler alındı. Çalışmanın başlangıcından 10 gün sonra flep nekroz alanları fotoğrafik teknikle ölçüldü, flep proksimal ve distalinden histolojik ve biyokimyasal inceleme için örnekler alındı, yine aynı gün genetik değerlendirme için örnek alındı. Bulgular incelendiğinde BTx-A uygulanan gruplarda flep nekroz alanlarının kontrol gruplarına oranla daha az olduğu tespit edildi. BTx-A uygulanan gruplarda yapılan genetik incelemede i-NOS ve VEGF gen ekspresyonlarının, histolojik incelemede damar sayısı, PECAM ve e-NOS boyama oranlarının, biyokimyasal incelemede nitrit-nitrat miktarlarının, lazer dopler flowmetri ölçümlerinde kan akım hızının diğer gruplara oranla istatistiksel olarak anlamlı seviyede yüksek olduğu tespit edildi.BTx-A uygulanan gruplar kendi arasında karşılaştırıldığında grup 3 ve 7&#8217;nin, grup 5&#8217;göre flep nekroz alanlarının daha az, i-NOS ve VEGF gen ekspresyonlarının, damar sayısının, kan akım hızının daha yüksek olduğu tespit edildi. Elde edilen veriler ışığında BTx-A&#8217;nın pediküllü bir flepte uygulama yerinden bağımsız olarak yaşayabilirliği arttırdığı tespit edildi. Ancak perivasküler uygulamanın, flep içine uygulamaya göre, flep yaşayabilirliğine katkısının daha fazla olduğu söylenebilir. Grup 7&#8217;de olduğu gibi kombine(perivasküler+flep) uygulamalarda ise flep yaşayabilirliğini arttırıcı etkinin en yüksek oldu tespit edildi.BTx-A&#8217;nın sağladığı sempatektomi ile yarattığı vazodilatasyon ve anjiogenezi uyarıcı etkisi ile farmakolojik olarak geciktirme etkisi sağlayabileceği gösterilmiştir.Searching the substance which provides delay effect pharmacologically is still in progress.Few studies presence successful results on flap viability by BTx-A in gelişigüzel kanlanan and pedicled flaps to take place in literature. In this study BTx-A applied perivascular area, into the flap and both respectively. We investigatethe effect of BTx-A on flap viability and presence of differencesat varied application areas and the influence of mechanism and the possibilty to provide delay effect pharmacologically. Epigastric flap model was used in 42 rats and seperated into 7 groups. Group 1 (n=6) unipedicled flap was elevated and returned into same position in study day 3. Group 2 (n=6) in study day 0 perivascular saline injected and in study day 3 same surgical procedure was performed. Group 3 (n=6) same procedure was performed at group 2 but BTx-A injected as perivascular area instead of saline. Group 4 (n=6) saline injected into the flap only in study day 0 and in study day 3 same surgical procedure was performed. Group 5 (n=6) BTx-A injected into the flap only in study day 0 and same surgical procedure was performed in study day 3. Group 6 (n=6) saline injected into the flap and perivascular area both in study day 0 and same surgical procedure was performed in study day 3. Group 7 (n=6) BTx-A injected into the flap and perivascular area both in study day 0 and same surgical procedure was performed in study day 3. Blood stream velocity measured during surgery by laser doppler flowmeter. Sample obtained proximal and distal part of the flap for histological and biochemical assessment in study day 3. In the study day 10, flap necrosis rates measured photographically. Samples obtained proximal and distal part of the flap for histological and biochemical assessment. Also same time another sample obtained for genetical evaluation. When examine the findings at BTx-A applied groups we observed less flap necrosis in accordance with control groups. Additionally, genetical evaluation revealed increased i-NOS and VEGF gene expression levels, histological evaluation revealed increased count of vessels,PECAM and e-NOS immunostaining, biochemical evaluation revealed increased nitrite and nitrate quantity and laser doppler flowmetric blood stream velocity measurements increased.This values are statistically significant in BTx-A applied groups than controls. While BTx-A applied groups compared itself, group 3 and group 7 had less flap necrosis rates and more i-NOS and VEGF gene expression levels, count of vessels, blood stream velocity confirmed than group 5 . In the light of these findings BTx-A increased pediculated flap viability independently from application area. But we may dictate perivascular application of BTx-A has more positive effect on flap viability according to flap application. In combined(perivascular and flap) application such as group 7 has most positive effect on flap viability. This study demonstrates that BTx-A application provide delay effect pharmacologically by sympathectomy welded vasodilatation and stimulatory effect on angiogenesis

Okul Bahçelerinin Düzenlenmesinde İlkokul ve Ortaokul Öğrencilerinin Görüşleri

Okullarda eğitim öğretim faaliyetleri için okul bahçesi düzenlemeleri önemli bir yere sahiptir. Bu düzenlemeler yapılırken de öğrencilerin istekleri göz önünde bulundurulmalıdır. Çanakkale ve ilçelerinde uygulanan bu çalışma, ilkokul ve ortaokullarda öğrenim gören öğrencilerin okul bahçelerinde neler görmek istediklerini incelemek amacıyla gerçekleştirilmiştir. İlişkisel tarama modelinin kullanıldığı bu çalışmada, nitel ve nicel boyutlarıyla karma araştırma yöntemi ele alınmıştır. Örneklemde Çanakkale ve ilçelerindeki toplam 12 ilkokulun ve 12 ortaokulun öğrencileri çalışmaya dahil olmuştur. İlkokullarda 3. Sınıf öğrencileri, ortaokullarda ise 6. Sınıf öğrencileri yer almaktadır. Çalışmadaki ilkokul ve ortaokulların bu sınıflarında öğrenim gören toplam 414 öğrencinin boş bir kâğıda hayalini kurdukları okul bahçesini çizmeleri istenmiştir. Yapılan çizimlerin, görsel metin betimlemesiyle analiz ve değerlendirme sonuçları tablolar halinde gösterilmiştir. Tablolar eşliğinde ilkokul ve ortaokul öğrencilerinin çizimlerinin karşılaştırılması yapılmıştır. Yine, çalışmadaki kız ve erkek öğrencilerin çizimlerinin benzer ve farklı yönleri ortaya çıkarılmıştır. Çalışmaya katılan öğrencilerin çizimleri değerlendirilerek yedi alana ayrılmıştır. Öğrencilerin yaptığı çizimler arasında en çok futbol sahası, ağaçlar, yüzme havuzu, basketbol sahası, salıncak, kantin, sağlık odası, oturma bankları, çiçekli alan ve çim zemin çizimleri yapılmıştır. Ayrıca, çizimler arasında meyve suyu-süt çeşmesi, at binme yeri ve buz pisti gibi farklı istekler de ortaya çıkmıştır. Bu çalışmaya göre başta Çanakkale olmak üzere tüm Türkiyede okul bahçelerinin düzenlenmesinde öğrencilerin de fikirlerinin alınması beklenmektedir

COMPARISON OF METHODS OF ESTIMATING VARIANCE COMPONENTS IN BALANCED TWO-WAY RANDOM NESTED DESIGNS

Bu çalışmanın amacı, varyansı analizi (ANOVA), en çok olabilirlik (ML), kısıtlanmış en çok olabilirlik (REML) ve Bayesyen gibi farklı varyans unsurları tahmin yöntemlerini karşılaştırmaktır. ANOVA yöntemi kareler ortalamalarının beklenen değerlerine eşitlenmesine dayanır. Ancak bu yöntemin varyans unsurlarının negatif tahminlerini vermesi bir problem teşkil eder. Olabilirlik yöntemlerine dayanan metotlar ve Bayesyen yöntemle bu problemin üstesinden gelinebilir. Bu çalışmada varyans unsurlarının dört farklı yöntemle tahminleri karşılaştırılmıştır. Ayrıca dengeli iki seviyeli şansa bağlı iç içe düzenlenmiş deneme planlarının varyans unsurlarının negatif tahmin probleminin üstesinden nasıl gelineceği gösterilmişti

Comparison of epidural ropivacaine 0.2% and ropivacaine 0.2% in combination with sufentanil 0.75 µg mL-1 for postcaesarean analgesia

Sezaryen operasyonları sonrası uygulanacak analjezi teknikleri, annelerin bebeklerinin bakımına izin verecek erken mobilizasyon ile birlikte etkin analjezi sağlamalıdır. Bu çalışmada, hasta kontrollü epidural analjezide (HKEA) kullanılan yalnız %0.2 ropivakain ve %0.2 ropivakain0.75 µg mL-1sufentanilin karşılaştırılması amaçlandı. 50 kadın olgu (ASA I) çalışmaya dahil edildi. Tüm hastalara kombine spinal-epidural anestezi uygulandı. Duyu bloğu 2 dermatom gerileyince analjezik solüsyonların infüzyonuna başlandı. Hastalar randomize olarak 2 gruba ayrıldı (n25). Grup-I’de %0.2 ropivakain ve 0.75 µg mL-1sufentanil, Grup II’ de yalnız %0.2 ropivakain kullanıldı (yükleme 1.25 mL, kilit süresi 30 dakika, 2.5 mL saat-1 infüzyon ile). Ameliyat sonrası 24 saat süresince ağrı (vizuel analog skala), motor blok (bromaj skalası) ve sedasyon (four-point skala) değerlendirildi. Hemodinamik ve solunumsal parametreler, yan etkiler, total ilaç tüketimi ve ek analjezik gereksinimi kaydedildi. İstatiksel analizde student-t, chi-square ve Mann Whitney U testleri kullanıldı. Demografik veriler, sedasyon skalaları, hemodinamik ve solunumsal parametrelerde gruplar arasında fark saptanmamıştır. Motor blok ve ağrı skorları 2 ve 4. saatte Grup-II’de anlamlı şekilde yüksek bulunmuştur. Total ilaç tüketiminin Grup-I’de 65.244.20 mL, Grup II’de 81.16.44 mL olduğu gözlenmiştir (P0.05). Grup-I’de 4 hasta, Grup-II’de 21 hasta ek analjezik kullanmıştır. Kaşıntı Grup-I’de daha fazla gözlenmiştir. Sezaryen sonrası HKEA’de %0.2 ropivakaine 0.75 µg mL-1 sufentanil eklenmesi ropivakaine göre, özellikle erken postoperatif dönemde daha etkin analjezi ve daha az motor blok sağlamıştır.Analgesic techniques after c-section must be effective producing early mobilisation to enable mothers to care effort their babies. In this study, the comparison of ropivacaine 0.2% alone, with ropivacaine 0.2%sufentanil 0.75 µg mL-1 for patient controlled epidural analgesia (PCEA) was aimed. Fifty women (ASA-I) were enrolled in the study. All patients had combined spinal-epidural anaesthesia. Infusion of analgesic solutions was started when sensory level decreased by two dermatome levels. The patients randomly assigned, into two groups (n25). In Group-I, ropivacaine 0.2% and sufentanil 0.75 µg mL-1, in Group-II, ropivacaine 0.2% alone were applied (bolus 1.25 mL, lockout 30 min, with 2.5 mL h-1 background infusion). Pain, motor blockage and sedation were evaluated during 24 hours after Caesarean, using the scales of visual analogue, bromage, and four-point, respectively. Haemodynamic and respiratory parameters, side effects, total drug consumption and additional analgesic need, were recorded. Statistical analysis included student-t, chi-square, and Mann Whitney U tests. There was no difference in demographic data, sedation scores, haemodynamic and respiratory parameters, between the groups. Motor block and pain scores were significantly higher in Group-II than in Group-I at 2 and 4. h. Total drug consumption was 65.24±4.20 mL for Group-I and 81.1±6.44 mL for Group-II, (P<0.05). Four patients in Group-I and 21 patients in Group-II received additional analgesic. Pruritus was observed more frequently in Group-I. The addition of sufentanil 0.75 µg mL-1 to ropivacaine 0.2% for PCEA after Caesarean led to more effective analgesia and less motor weakness when compared to ropivacaine 0.2% alone, especially during early postoperative period

Comparison of epidural ropivacaine 0.2% and ropivacaine 0.2% in combination with sufentanil 0.75 microg mL-1 for postcaesarean analgesia.

PubMed: 19117154Analgesic techniques after c-section must be effective producing early mobilisation to enable mothers to care effort their babies. In this study, the comparison of ropivacaine 0.2% alone, with ropivacaine 0.2%+sufentanil 0.75 microg mL-1 for patient controlled epidural analgesia (PCEA) was aimed. Fifty women (ASA-I) were enrolled in the study. All patients had combined spinal-epidural anaesthesia. Infusion of analgesic solutions was started when sensory level decreased by two dermatome levels. The patients randomly assigned, into two groups (n=25). In Group-I, ropivacaine 0.2% and sufentanil 0.75 microg mL-1, in Group-II, ropivacaine 0.2% alone were applied (bolus 1.25 mL, lockout 30 min, with 2.5 mL h-1 background infusion). Pain (Visual Analog Scale), motor blockage (Bromage scale) and sedation (Four point scale) were evaluated during 24 hours after Caesarean, using the scales of visual analogue, bromage, and four-point, respectively. Haemodynamic and respiratory parameters, side effects, total drug consumption and additional analgesic need, were recorded. Statistical analysis included student-t, chi-square, and Mann Whitney U tests. There was no difference in demographic data, sedation scores, haemodynamic and respiratory parameters, between the groups. Motor block and pain scores were significantly higher in Group-II than in Group-I at 2 and 4. h. Total drug consumption was 65.24+/-4.20 mL for Group-I and 81.1+/-6.44 mL for Group-II, (P<0.05). Four patients in Group-I and 21 patients in Group-II received additional analgesic. Pruritus was observed more frequently in Group-I. The addition of sufentanil 0.75 microg mL-1 to ropivacaine 0.2% for PCEA after Caesarean led to more effective analgesia and less motor weakness when compared to ropivacaine 0.2% alone, especially during early postoperative period