Influence of allochtonous nutrients delivered by colonial seabirds on soil collembolan communities on Spitsbergen

Despite a widespread recognition of the role of seabird colonies in the fertilization of nutrient-poor polar terrestrial ecosystems, qualitative and quantitative data documenting any consequential influence on soil invertebrate communities are still lacking. Therefore, we studied community structure and abundance of springtails (Collembola) in ornithogenic tundra near two large seabird colonies in Hornsund, south-west Spitsbergen. We found considerably (5–20×) higher densities and biomass of Collembola in the vicinities of both colonies (the effect extending up to ca. 50 m from the colony edge) than in comparable control areas of tundra not influenced by allochtonous nutrient input. The most common springtails observed in the seabird-influenced areas were Folsomia quadrioculata, Hypogastrura viatica and Megaphorura arctica. The latter species appeared the most resistant to ornithogenic nutrient input and was found commonly closest to the bird colonies. Collembolan abundance decreased with increasing distance from the seabird colonies. However, relationships between collembolan density and specific physicochemical soil parameters and vegetation characteristics were weak. The most important factors were the cover of the nitrophilous green alga Prasiola crispa, total plant biomass and soil solution conductivity, all of which were correlated with distance from the colony and estimated amount by guano deposition. Community composition and abundance of springtails showed no evidence of being influenced of seabird diet, with no differences apparent between communities found in ornithogenic tundra developing in the vicinity of planktivorous and piscivorous seabird colonies. The study provides confirmation of the influence of marine nutrient input by seabirds on soil microfaunal communities

Edukacja dla rozwoju – edukacja w rozwoju: teoria i praktyka. Zespół Programowy 3. Edukacja na Pograniczach – dokonania i perspektywy”. Cieszyn, 24–25 maja 2018 roku

W dniach 24–25 maja 2018 roku w Cieszynie odbyła się Ogólnopolska Konferencja Naukowa na temat: EDUKACJA DLA ROZWOJU – EDUKACJA W ROZWOJU: TEORIA I PRAKTYKA. UDANE PRZEDSIĘWZIĘCIA – WAŻNE PERSPEKTYWY. Konferencja była uroczystym wydarzeniem w naukowym życiu Wydziału Etnologii i Nauk o Edukacji w Cieszynie wpisującym się w jubileusz 50-lecia Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach

Is ornithogenic fertilisation important for collembolan communities in Arctic terrestrial ecosystems?

In the Arctic, areas close to seabird colonies are often characterized by exceptionally rich vegetation communities linked with the high nutrient subsidies transported by seabirds from the marine environment to the land. These areas also support soil invertebrate communities of which springtails (Collembola) often represent the most abundant and diverse group. Our study focused on springtail community composition in the vicinity of seabird (little auk, great skua and glaucous gull) nesting areas in different parts of Svalbard (Magdalenefjorden, Isfjorden and Bjørnøya), and on their comparison with adjacent areas not impacted by seabirds. Out of a total of 35 springtail species recorded, seven were found only within the ornithogenically influenced sites. Although geographical location was the strongest factor differentiating these springtail communities, ornithogenic influence was also significant regardless of the location. When each location was considered separately, seabirds were responsible for a relatively small but strongly significant proportion (8.6, 5.2 and 3.9%, respectively, for each site) of total springtail community variability. Species whose occurrence was positively correlated with seabird presence were Folsomia coeruleogrisea, Friesea quinquespinosa, Lepidocyrtus lignorum and Oligaphorura groenlandica near Magdalenefjorden, Arrhopalites principalis, Folsomia bisetosella and Protaphorura macfadyeni in Isfjorden, and Folsomia quadrioculata on Bjørnøya

Nowe potencjalne markery w chorobie wieńcowej

Zgodnie z najnowszą definicją zawału serca zaproponowaną przez Europejskie Towarzystwo Kardiologiczne wzrost stężenia biomarkerów uszkodzenia mięśnia sercowego jest najważniejszym czynnikiem diagnostycznym ostrych zespołów wieńcowych. Uznanymi obecnie markerami uszkodzenia mięśnia sercowego są mioglobina, frakcja mięśniowa kinazy kreatynowej oraz troponiny T i I. Nie są one jednak całkowicie swoiste i czułe w wykrywaniu ostrych zespołów wieńcowych, dlatego też poszukuje się wciąż nowych markerów pozwalających na jeszcze szybszą i trafniejszą diagnostykę. Jednym z nich jest mieloperoksydaza, która nasila proces peroksydacji cholesterolu frakcji LDL, przez co przyspiesza proces aterogenezy, a tym samym może odgrywać ważną rolę w procesie destabilizacji blaszki miażdżycowej. Ciążowe białko osoczowe A, wykorzystywane dotychczas głównie w diagnostyce prenatalnej, być może odgrywa również ważną rolę w procesach destabilizacji blaszki miażdżycowej poprzez swoje właściwości metaloproteinazy wiążącej cynk. Albumina modyfikowana niedokrwieniem jest białkiem osocza bardzo podatnym na uszkodzenia wywołane takimi czynnikami, jak wolne rodniki, kwasica czy też zmniejszona prężność tlenu, co również może się okazać istotne w diagnostyce ostrych zespołów wieńcowych. Fosfolipaza A2 związana z lipoproteiną bierze udział w procesach utleniania cząsteczek LDL, przyspieszając w ten sposób rozwój miażdżycy i destabilizację blaszek miażdżycowych, czym może przyczyniać się do powstawania ostrych zespołów wieńcowych. Interleukina 18 jest wytwarzana przez preadipocyty i adipocyty, odzwierciedlając w ten sposób udział tkanki tłuszczowej w regulacji procesów zapalnych i metabolicznych, które mogą uczestniczyć w rozwoju miażdżycy i chorób sercowo-naczyniowych. Natomiast rozpuszczalny ligand receptora CD40, wiążąc się z receptorami CD40 występującymi na powierzchni limfocytów B, monocytów, makrofagów, komórek śródbłonka i mięśni gładkich w obrębie blaszki miażdżycowej, być może bierze udział zarówno w procesach powstawania blaszki miażdżycowej, jak i jej destabilizacji, a tym samym rozwoju choroby niedokrwiennej serca. Niestety, dokładnego mechanizmu działania wymienionych markerów do końca nie poznano, dlatego wciąż prowadzi się liczne badania mające na celu ich lepsze wykorzystanie w diagnostyce, leczeniu i ustaleniu rokowania w ostrych zespołach wieńcowych. Folia Cardiologica Excerpta 2011; 6, 2: 144–15

Mixture of Growing Medium with IAA, Biochemical and Chemical Properties in Euphorbia Pulcherrima Cultivation

In the experiment there were used rooting of cuttings of poinsettia Euphorbia pulcherrima 'Prestige Early Red'. This cultivation of plants was carried out in cell trays with the use of commercial peat growing medium ‘Klasmann Steck Medium’, containing four concentrations of indole-3-acetic acid (IAA), (natural concentration and 200, 300 and 400 μg kg-1 additionally). Data indicates that the mixture of substrate with IAA had an impact on chemical compounds and enzymes activity before and after rooting of cuttings of poinsettia. These investigations revealed that higher activity of xanthine oxidase and peroxidase were observed before cultivation of poinsettia. However, different results related to phenol oxidase, urease and nitrate reductase activity were noted