Ewangelizacja na YouTube – studium przypadku kanału Dominikanie Szczecin w 2020 roku

The text is a result of a research project titled “The significance of parish-distributed press for the evangelization and formation activities of the Szczecin-Kamień Church (2016–2020).” The project was realized by members of the Department of Media Evangelism of the Institute of Journalism as part of the basic statutory activity of the Faculty of Philosophy of the Jesuit University Ignatianum in Krakow. The article touches on the use of YouTube in the work of evangelization by the Dominicans of the Roman Catholic Parish of St. Dominic in Szczecin in 2020, when, due to the outbreak of the COVID-19 pandemic, for many of the faithful, online media was the primary way to stay in touch with clergy and attend Mass.Tekst jest efektem projektu badawczego pt. „Znaczenie prasy kolportowanej w parafiach dla działalności ewangelizacyjnej i formacyjnej Kościoła szczecińsko-kamieńskiego (2016–2020)”. Projekt został zrealizowany przez członków Katedry Ewangelizacji Medialnej Instytutu Dziennikarstwa w ramach podstawowej działalności statutowej Wydziału Filozoficznego Akademii Ignatianum w Krakowie. Artykuł porusza tematykę wykorzystania YouTube w dziele ewangelizacji przez dominikanów z Parafii Rzymskokatolickiej pw. św. Dominika w Szczecinie w 2020 r., gdy z powodu wybuchu pandemii COVID-19 dla wielu wiernych media internetowe stały się podstawowym sposobem na utrzymanie kontaktu z duchownymi oraz uczestnictwo we mszach świętych

(Non)heroism of everyday life (on the example of chosen compositions in russian modern literature)

Prezentowany tekst został podzielony na dwie części: teoretyczną, w której dokonano próby zdefiniowania pojęć takich jak "heroizm", "(a)heroizm", codzienność, współczesna literatura rosyjska oraz praktyczno-opisową, gdzie uwidacznia się odniesienie podanych wyżej pojęć do sfery powszedniości, tę ostatnią umieszczając w beletrystycznych przekazach dzieł rosyjskich powstałych głównie w XXI wieku. Autorzy powieści i opowiadań ukazują, iż bohaterstwo bądź też jego przeciwieństwa - tchórzostwo, ucieczka od wolności - mogą przejawiać się nie tylko w warunkach ludobójstwa (komunizm, łagry, tortury, aresztowania), ale również w powszedniości, kiedy człowiek musi podejmować walkę z cierpieniem, chorobą, niespełnioną miłością… Trudności życia codziennego, co podkreślają pisarze rosyjscy, także ujawniają różnorodne postawy: od życia skupionego zaledwie na własnych potrzebach aż do zupełnego poświęcenia się innym, przy czym walka o codzienną egzystencję nie jest wcale łatwiejsza niż wojna z okupantem. To, co najważniejsze w codzienności, to oparcie się na wartościach, trudny wybór między dobrem a złem.The following article is divided into two parts. The first, theoretical part, is "connected literature". The second part shows how these expressions are reflected in short stories and novels written by Russian authors after the collapse of communism. The authors try to prove that bravery can exist not only during wars, in concentrations camps, in special Soviet psychiatric prisons where dissidents were sent, but also in our common life. Not only are people described in the novels as cowards, informers and enemies but they are real heroes as well. They struggle with fatal diseases, poverty, death, the stupidity of other people. They look after their ill children, old parents meanwhile overcoming different obstacles and barriers. It turned out that the struggle for everyday existence is not easier than the war with invaders. As far as the everyday life is concerned, moral values and difficult choices are the most important

The oblivion and manipulated memory ("The Limit of Forgetting" by Sergey Lebedev)

Prezentowany artykuł to bezpośrednie odniesienie do książki Siergieja Lebiediewa Granica zapomnienia, w której autor występuje równocześnie jako narrator i główny bohater. Powieści nie można analizować inaczej jak tylko poprzez rozszyfrowanie nagromadzonych w niej symboli. Jedna z warstw utworu dotyczy duchowego dojrzewania bohatera, dla którego impulsem jest pojawienie się w jego dzieciństwie demonicznego Drugiego Dziadka. Pragnąc rozwiązać tajemnicę tego ostatniego, narrator dociera do świata stalinowskich łagrów. Zabudowania po nich zostały zniszczone, sprawców nie osądzono, ludziom wygodniej jest o nich zapomnieć. Bohater, chcąc odtworzyć dziedzictwo przodków, staje się swego rodzaju kolekcjonerem: zbiera przedmioty z przeszłości, kolekcjonuje wspomnienia uczestników tragicznych wydarzeń, ich pamiętniki… W ten sposób to, co było nakłada się na teraźniejszość i rzutuje w przyszłość. Aby przekroczyć granicę zapomnienia, należy przełamać strach i konformizm, nauczyć się odpowiedzialności i, wykorzystując pamięć kulturową, dotrzeć do Prawdy.The article presented here is a direct reference to Sergei Lebedev’s book The Limit of Forgetting, in which the author acts simultaneously as narrator and main character. The novel cannot be analysed except by deciphering the symbols accumulated in it. One of the layers of the work concerns the spiritual development of the protagonist, the impetus for which is the appearance of a demonic Second Grandfather in his childhood. Desiring to solve the mystery of the latter, the narrator reaches the world of Stalinist camps. The buildings left behind were destroyed, the perpetrators have not been brought to justice, people are more comfortable to forget about them. The protagonist, wanting to recreate the legacy of his ancestors, becomes a kind of collector: he collects objects from the past, collects memories of participants in tragic events, their diaries... In this way, the past overlaps with the present and is projected into the future. In order to cross the boundary of oblivion, it is necessary to overcome fear and conformity, learn responsibility and, using cultural memory, reach the Truth

Physical space and mental barriers in Russian emigrants experience ("The Mushroom Picker" by Zinovyi Zynyck)

Taking into account the novel The Mushroom Picker there are a lot of kinds of the word "frontier". Their meaning depends on a question: what we would like to express using them. Not only does the Russian author write about space bor-ders between countries but he considers mental barriers as well. In his opinion, the latter ones are drastically more dangerous because they often lead to arguments and even wars between nations which have no knowledge and understanding of different cultures. The main character of the novel shows the reader both Soviet and English reality. The capital cities of these countries - Moscow and London - are presented critically. The citizens of both countries do not trust each other, and do not even try to know anything about different conditions in which they live. The protagonists are proud only of their own culture and his-tory, and do not respect other nations. There are not any spiritual values, friend-ship and agreement among people. In this way The Mushroom Picker turned to be very pessimistic

Soviet mythology (russian belles-lettres and non-fiction literature in 20th and 21st century)

Soviet history, since just after the October Revolution until the present day, has been full of myths created by the communist ideology and politics. In the past, these numerous myths (together with utopias) helped people to believe in the existence of a paradise on the Earth. The most popular of these myths are the myth of the victim, the myth of a hero fighting for "the peace in the whole world", the myth connected with the figure of a Leader, Teacher showing how people have to speak, behave and act, the myth of the Great Patriotic War… The last one is especially well known all over the world because Soviet politicians always consider themselves winners who had regained freedom. These days the Great Patriotic War myth is used or even overused in the Russian Federation because people are looking for an event which could connect all former Soviet nations. Books written by Russian authors are the proof of this tendency

Czas zatrzymany, czas odzyskany, czas przez religię i sztukę uwieczniany (na przykładzie współczesnej literatury rosyjskiej)

The following article is closely connected with the time category explained on the example of contemporary Russian literature. On the one hand, the writers “complete” the past when the censorship prohibited the publication of books inconsistent with the politics of communist party. On the other hand, they show possibilities of art development in the future. The symbols immortalizing time are said to be values dealing with Religion and Art, understood widely as literature, music, painting, photography… It thus appears that pieces of art are often the best documents. Religion and art connect generations who hand down beauty, good and truth to their descendants, using different achievements of culture and civilization. In this way, time becomes one of the most valuable existential values.Tematyka powyższego artykułu związana jest z kategorią czasu wyjaśnianą na przykładzie współczesnej literatury rosyjskiej. Z jednej strony autorzy „uzupełniali” przeszłość, gdy cenzura zabraniała publikowania książek niezgodnych z polityką partii, z drugiej – przedstawiali możliwości rozwoju sztuki w przyszłości. Symbolami oddającymi czas stają się wartości związane z religią i sztuką rozumianą szeroko jako literatura, muzyka, malarstwo, fotografia. Okazuje się przy tym, że dzieła sztuki są często najlepszymi dokumentami. Sztuka i religia łączą pokolenia, które przekazują potomnym piękno, dobro i prawdę, wykorzystując różnorodne zdobycze kultury i cywilizacji. W ten sposób czas staje się jedną z najcenniejszych wartości egzystencjalnych

The cyber war algorithm in mass culture of globalised world in modern russian antiutopia (S.N.U.F.F. by Victor Pelevin)

Dwudziestowieczne antyutopie rosyjskie ostrzegały ludzi przed groźbą totalitaryzmu, który zaistnieć miał bądź którego mechanizmy obserwowali jako naoczni świadkowie pisarze rosyjscy, zarówno ci przebywający na emigracji, jak i zamknięci w klatce ideologii twórcy pozostający w ZSRR. Wszyscy oni doszli do wniosku, iż nadrzędnym celem utopijnego eksperymentu było stworzenie nowego gatunku antropologicznego - homo sovieticus - istoty infantylnej, pozbawionej możliwości wyboru i podejmowania własnych decyzji, ślepo posłusznej władzy. Po upadku państwa radzieckiego okazało się, że antyutopie nie zniknęły wraz z komunizmem. Zło nadal ingeruje w życie ludzi, tym samym istnienie swoje kontynuują zarówno utopie, jak i antyutopie. W związku z tym w Federacji Rosyjskiej nie przestają powstawać wciąż nowe utwory antyutopijne. Jednym z nich jest S.N.U.F.F. - książka napisana przez dobrze znanego na całym świecie współczesnego pisarza rosyjskiego - Wiktora Pielewina. W poniższym artykule starano się udowodnić, iż obecne powieści antyutopijne odnoszą się do, postrzeganych jako groźne, nowych tendencji w polityce i ideologii. Pielewin pisze, że rodzący się i wciąż rozwijający się postęp z jednej strony ułatwia życie ludziom, z drugiej – może doprowadzić ich do zagłady. Współczesne wojny nie będą przypominały tych, które miały miejsce w minionych stuleciach. Będą to konflikty prowadzone nie z bronią w ręku, ale rozgrywane przez cyborgi aprogramowane przez człowieka. Ludzkość zostanie wchłonięta przez zglobalizowany, pogrążony w kulturze masowej "nowy, wspaniały świat".There were a lot of utopian and antiutopian compositions in the XXth century. Almost all of them related to totalitarianism and people who became in danger of being arrested, tortured, killed, sentenced either to concentration camps or to special psychiatric hospitals for political prisoners called dissidents. Writers realized this threat very quickly and began to write, strictly forbidden by the Soviet censorship, works showing the results of communistic utopia. This genre was created both by novelists living in the former USSR and these onces who were forced to emigrate. However, we have to take into account that both of them were the eye witnesses of Soviet tragedy. These writers, often much earlier than historians, proved that communistic ideology was not able to come true because it is not possible to build the paradise on the Earth. They noticed that the only aim of communistic experiment was to create completely new kind of human being - homo sovieticus - a creature which is unable to think sensibly, to reach their own decisions, to act according their own choices. After the collapse of communism, it turned out that antiutopias did not disappear. Moreover, in modern Russia more and more compositions are published. One of them, entitled S.N.U.F.F., was written by well known worldwide writer Victor Pelevin. The main question of XXIst century antiutopia is: what people are afraid of owadays? Pelevin tries to answer it in his novel. Modern man desires about new inventions and introducing them into our lives. The progress makes our existence easier but at the same time it may cause very dangerous changes such as globalised world where people loose their identity and experiments connected with overusing biotechnology, artificial intelligence and the new creature called homo superior

Detained time, regained time, time by religion and art immortalized (on the example of contemporary Russian literature)

Tematyka powyższego artykułu związana jest z kategorią czasu wyjaśnianą na przykładzie współczesnej literatury rosyjskiej. Z jednej strony autorzy "uzupełniali" przeszłość, gdy cenzura zabraniała publikowania książek niezgodnych z polityką partii, z drugiej - przedstawiali możliwości rozwoju sztuki w przyszłości. Symbolami oddającymi czas stają się wartości związane z religią i sztuką rozumianą szeroko jako literatura, muzyka, malarstwo, fotografia. Okazuje się przy tym, że dzieła sztuki są często najlepszymi dokumentami. Sztuka i religia łączą pokolenia, które przekazują potomnym piękno, dobro i prawdę, wykorzystując różnorodne zdobycze kultury i cywilizacji. W ten sposób czas staje się jedną z najcenniejszych wartości egzystencjalnych.The following article is closely connected with the time category explained on the example of contemporary Russian literature. On the one hand, the writers "complete" the past when the censorship prohibited the publication of books inconsistent with the politics of communist party. On the other hand, they show possibilities of art development in the future. The symbols immortalizing time are said to be values dealing with Religion and Art, understood widely as literature, music, painting, photography. It thus appears that pieces of art are often the best documents. Religion and art connect generations who hand down beauty, good and truth to their descendants, using different achievements of culture and civilization. In this way, time becomes one of the most valuable existential values