Evaluatıon Of Posterıor Aırway Space After Ortognathıc Surgery By Computatıonal Fluıd Dynamıcs

Mandibuler geri alım ameliyatları iskeletsel klas(KL) III hastalar için tedavi seçeneklerinden biridir; ancak tek başına yapılan mandibuler geri alım ameliyatlarının yarattığı negatif etkiler son yıllarda tartışma konusu olmuştur. Bu çalışmanın amacı değişik miktarlarda yapılan mandibuler geri alım cerrahisinin yumuşak dokular üzerindeki etkisini değerlendirmek ve soluk alma sırasında oluşan akış dinamiğini ve üst hava yolunun kollabe olma oranlarını karşılaştırmaktır. Yapılan çalışmada, sağlıklı bir hastanın MR görüntülerinden elde edilen üç boyutlu görüntüler bilgisayar üzerine aktarıldı. Nazofarenks, orofarenks ve laringofarenksi içeren baz model hazırlandı. Kurulan senaryolara göre ilk modelden 6 model yaratıldı. Bunlardan ilk 2 si standart ve KL III hastaların hava yolu ölçülerine göre, diğer dört model ise KL III hastalara değişik miktarlarda yapılan alt çenenin geri alım ameliyatlarına göre hazırlandı. Hesaplamalı akışkanlar dinamiği(HAD) analizi, değişik miktarlarda yapılan mandibulanın geri alım cerrahisinin üst hava yolunda yarattığı etkileri değerlendirmek için kullanıldı. Hava akışı; laminer ve sıkıştırılamaz özellikte, yumuşak doku ise lineer elastik olarak belirlendi. Normal şartlardaki soluk alma prosesi sonlu eleman(FEM) ve HAD analizi yöntemi ile simüle edildi. Basınç-hava akışı ilişkisi nazofarenks, orofarenks ve laringofarenks seviyesinde incelendi. Mandibuler geri alım cerrahisinin etkileri ve hava yolunun kollabe olma oranları değerlendirildi. Dokusal açıdan anlamlı değişiklik yaratacak sonuçlar izlenmedi. Ancak geri alım oranı fazlalaştıkça hava akış hızında artış ve buna bağlı olarak doku çeperindeki basınç değerlerinde azalma gözlendi. Dokuların en çok etkilendiği bölge dil kökü çevresi olarak belirlendi. Üst hava yolu kollaps oranlarına bakıldığında ise en fazla değişim maksimum geri alım modelinde izlendi. Sonuçlar posterior hareketlendirme oranlarıyla uyumlu seyretti. Bu çalışmanın bundan sonra yapılacak olan çalışmalara bir kaynak teşkil edeceği ve tekniğin gelişmesi ile hesaplamalı akışkanlar dinamiğinin canlı doku üzerinde oluşacak etkileri değerlendirmede yararlı olacağını düşünmekteyiz.Mandibular setback surgery is a treatment option for skeletal Class(CL) III patients. The negative outcome on upper airway by mandibular setback surgery alone has become an important issue in recent years. The purpose of this study was to investigate the effects of different amounts of mandibular setback surgeries on soft tissues and evaluate flow dynamics and upper airway collapse at inspiration. An anatomically similar upper airway model was constructed from MR images of a healthy patient. The fluid domain consists of nasopharynx, oropharynx and laryngopharynx. 6 models were reconstructed from the main model by the scenarios. 2 out of 6 models were set as standart and CL III models and 4 models were created according to the mandibular setback surgeries with different amounts to correct Class III skeletal abnormality. Computational fluid dynamic (CFD) analysis was used to investigate the effects of mandibular setback surgeries in the upper airways. The airflow was assumed as laminar, incompressible and surrounded soft tissue was assumed as linear elastic. The respiration process during the normal states was simulated with the finite element method (FEM) and the CFD method. Pressure/airflow relationship was recorded at nasopharynx oropharynx and laryngopharynx. The effect of mandibular setback surgeries and the airway collapse was evaluated. Neither models showed significant magnitude despite the high amounts of mandibular setback surgery nor significant pressure changes was found on soft tissues. This study may be considered as a pilot study in maxillofacial surgery with CFD analysis and will shed a light on further studie

The Effect Of Different Retrograde Filling Materials On Periapical Tissue Healing: A Retrospective Study

Amaç: Bu çalışmanın amacı farklı retrograd dolgu materyalleri kullanılarak kök ucu rezeksiyonu uygulan- mış dişlerde doku iyileşmesinin retrospektif olarak değerlendirilmesi ve başarılı olarak gözlemlenen tedavi şeklinin rapor edilmesidir. Gereç ve Yöntem: Kök ucu rezeksiyonu endikasyonu bulunan tek köklü ve tek kanallı 330 diş, aynı hekim tarafından, 2014-2017 yılları arasında farklı retrograd dolgu materyalleri kullanılarak tedavi edilmiştir. Periapikal dokulardaki iyileşme radyografiler kullanılarak retrospektif olarak değerlendirilmiştir. Kullanılan retrograd dolgu materyaline göre 4 ana grup ve sadece rezeksiyon yapılan bir kontrol grubu oluşturuldu; Grup 1: (Trombositten Zengin Fibrin / Platelet Rich Fibrin): PRF, Grup 2: Amalgam, Grup 3: (Mineral Trioxide Aggregate) MTA ve Grup 4: PRF+MTA. Uygulanan yön- temlere göre gruplandırılmış dişler, operasyon öncesi ve sonrası radyografik incelemeler eşliğinde, önceden eğitim verilmiş, çalışma dışında bulunan 2 tarafsız hekim tarafından Rud ve ark’larının tanımladığı 4 parametreli skorlama yöntemi kullanılarak değerlen- dirildi. Elde edilen veriler SPSS 21 paket programı ile Kruskal Wallis H ve Mann-Whitney U test kullanarak istatistiksel olarak analiz edildi. Bulgular: Kontrol grubu ile çalışma grubu 1, 3 ve 4 arasında anlamlı bir fark bulunmadı. Kontrol grubu ile grup 2 arasında ise istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edildi (p0.05). Sonuç: Bu çalışmanın sonucunda, kök ucu rezeksiyonu yapılmış dişlerde PRF, MTA veya PRF+MTA uygulamasının, retrograd dolgu uygulanmadan gerçek- leştirilen rezeksiyon vakaları ile benzer oranda iyileşme gösterdiği tespit edildi. Ancak; retrograd dolgu olarak amalgam kullanımının iyileşmeyi olumsuz etkilediği sonucuna varıldı.Aim: The aim of this study is to retrospectively assess the effects of different retrograde filling materials to periapical tissue healing, and to report the best treatment option considering the healing parameters. Materials and Methods: Apical resection cases performed by the same physician between 2014-2017 were evaluated according to the healing status of the periapical tissue retrospectively. 330 teeth with a single canal and a single root are included to the study, while teeth with multiple canals are excluded. Groups are divided into a control and four experimental groups; Group 1: (Platelet Rich Fibrin) PRF, Group 2: Amalgam, Group 3: (Mineral Trioxide Aggregate )MTA, Group 4: PRF + MTA respectively. Periapical healing of the teeth were evaluated by pre-trained 2 independent clinicians which are out-of-the study, by means of scoring the radiological findings according to Rud et al. The obtained values were statistically analyzed by Kruskal Wallis H and MannWhitney U test using SPSS 21 software. Results: No significant difference were found between control group and the experimental group 1, 3 and 4. There were a statistically significant difference between the control group and the experimental group 2 (p 0.05). Conclusion: PRF, MTA or PRF + MTA administration in apically resected teeth showed a similar improvement to resected cases without retrograde filling. The use of amalgam as a retrograde filler adversely affected recovery. The data obtained in this study are consistent with the literature in general

Bilateral koronoidotomi prosedürü sonrası artrosentez'in maksimum ağız açılmasına etkisi: Bir koronoid hiperplazi olgusu

The etiopathogenesis of coronoid process enlargement has not been clearly clarified and no mechanism has been found to explain this overgrowth yet. Coronoid process hyperplasia cause the limitation of the mouth opening by the impingement of the coronoid process to the zygomatic arch. Treatment method may comprise surgical removal of the process or osteotomy alone. In the present case, a 22-year-old male patient with bilateral coronoid hyperplasia without any metabolic syndrome related disorder is reported. Coronoidotomies were performed bilaterally under general anesthesia. Temporomandibular joint (TMJ) problems like clicking, popping, and pain were encountered after physiotherapy. Arthrocentesis was performed for both joints. TMJ problems subsided after the arthrocentesis procedure. In the first year of the follow-up, no relapse was reported. TMJ problems might arise as a consequence of fibrous ankylosis of the articular joint due to the restriction which was present for several years. Arthrocentesis could be beneficial after the coronoidotomy or coronoidectomy procedure.Koronoid prosesin uzamasının etyopatogenezisi henüz açıklığa kavuşmamıştır ve henüz bu aşırı büyümeyi açıklayan hiçbir mekanizma bulunmamıştır. Koronoid proses hiperplazisi, koronoid prosesin zigomatik arka çarpmasıyla ağız açıklığının sınırlandırılmasına neden olur. Tedavi yöntemi, prosesin cerrahi olarak çıkarılmasını veya tek başına osteotomiyi içerebilir. Mevcut olguda, metabolik sendrom ile ilişkili herhangi bir bozukluğu olmayan bilateral koronoid hiperplazisi olan 22 yaşındaki erkek hasta bildirilmektedir. Koronoidotomiler genel anestezi altında bilateral olarak uygulandı. Fizyoterapiden sonra temporomandibuler eklem (TME)’de klik, krepitasyon ve ağrı gibi problemlerle karşılaşıldı. Her iki eklem için artrosentez uygulandı. TME sorunları artrosentez prosedürünün ardından düzeldi. Takip edilen ilk yılda relaps bildirilmedi. TME problemleri, birkaç yıldır var olan ağız açmada kısıtlılık nedeni ile eklem fibröz ankilozunun bir sonucu olarak ortaya çıkabilir. Artrosentez, koronoidotomi veya koronoidektomi prosedürünün ardından yararlı olabilir

Validity and reliability of the Turkish version of the Child Perceptions Questionnaire 8-10

WOS: 000583583400001PubMed: 33051908Background A reliable measurement tool is needed to gain more knowledge about Turkish children's oral health status that affects the quality of life. Aim To develop a translated version of CPQ(8-10) into Turkish language and evaluate its reliability, validity, and reproducibility. Design the intra-class correlation coefficient (ICC) was used for the test-retest reliability in the 50 children. For the internal consistency, 418 children aged 8-10 years were evaluated using Cronbach's alpha Coefficient. Construct validity and discriminant validity were calculated using Spearman's correlation analysis, and exploratory factor analysis (EFA) and confirmatory factor analysis (CFA) was also employed. Results the mean CPQ(8-10) score was 13.3 +/- 9.2. the translated Turkish version of CPQ(8-10) showed high test-retest reliability (ICC = 0.90) and internal consistency (Cronbach's alpha = 0.82). A statistically significant correlation was observed between the scores of the CPQ(8-10) and oral health and overall well-being, which revealed good construct validity (r = 0.50; P < .001 and r = 0.47; P < .001, respectively). Seven factors identified from EFA were statistically verified using CFA. Discriminant validity was supported by significant differences between CPQ and OHIS scores (P < .001). Conclusions the translated version of CPQ(8-10) to the Turkish language is reliable, valid, and reproducible for use in the Turkish culture in this age group

Solitary plasmacytoma of the mandible: report of two cases.

Plasma cell neoplasms (plasmacytoma) are discrete, solitary masses of lymphoid neoplastic proliferations of B cells. Plasmacytomas comprise three groups: multiple myeloma, solitary plasmacytoma (SP) and extramedullary plasmacytoma. SP originates as a clone of transformed malignant plasma cells in the bone marrow. SP of the jaw is a rare condition; therefore diagnosis is quite difficult and often results in misdiagnosis. MM is a lymphoproliferative disease the prognosis of which is worse than SP. SP can progress to MM in a few months to years after diagnosis. In this regard, early diagnosis of the disease is of utmost importance. This article presents two cases of SP diagnosed in the mandible and documented with clinical, radiographic and histological findings

Mandibulada Gömülü Yirmi Yaş Dişi ile İlişkili Radyopak Bir Lezyon Olarak Yanlış Teşhis Edilen Bir Tonsil Taşı

ABS TRACT Tonsilloliths are calcified structures that develop in enlarged tonsiller crypts that are packed with bacteria and organic debris. Small areas of calcifications on tonsils are frequently encountered more commonly while larger concentrations and volumes of calcifications occurs with a much lower incidence. The ones with higher concentrations and volumes are named as “Tonsillolits” (Tonsil Stones). They can be single, multiple, unilateral or bilateral. They can cause symptoms like; recurrent bouts of sore throat, dysphagia, bad taste and odor, otalgia and a foreign body sensation noted on swallowing. However, they are frequently totally asymptomatic. The purpose of this case report is to present the misdiagnosis of a radiopaque lesion associated with an impacted third molar by interpretation from routine panoramic radiography. Further tomographic imaging revealed that the radiopaque lesion is actually a tonsillolith which superimposed on the ramus of the mandible.ÖZET Tonsil taşları, tonsil kriptalarının bakteri ve organik debris ile kaplanması sonucu oluşan kalsifiye yapılardır. Tonsiller üzerinde küçük kalsifiye alanların görülmesi sık karşılaşılan bir durum iken, büyük boyutlarda ve yoğunluklardaki tonsil kalsifikasyonları daha nadir olarak görülürler. Bu büyük boyutlardaki tonsil kalsifikasyonları “Tonsil Taşları” (Tonsillolit) olarak adlandırılırlar. Bunlar tek, birden fazla sayıda, tek taraflı veya çift taraflı olarak görülebilirler. Semptom olarak; tekrarlayan boğaz ağrılarına, disfajiye, ağızda kötü tad ve kokuya, kulak ağrısına ve yutkunma sırasında yabancı cisim varlığı hissine sebep olabilirler. Bazen de tamamen asemptomatik olabilirler. Bu vaka raporunda; rutin panoramik radyografik incelemede gömülü 20 yaş dişi ile ilişkide bir lezyon gibi görülen radyoopak görüntünün tomografik inceleme sonucunda ramus bölgesine süperpoze olup yanlış yorumlanan bir tonsil taşınının görüntüsü olduğu sunulmaktadır

Prevalence Of Mandibular Trauma Resulting From Physical Violance - 126 Patients – A 7-Year Investigation

Amaç: Gazi Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi’ne başvuran hastalarda meydana gelen mandibula kırıklarının etiyolojisinin, önceki çalışmalarla uyum gösterip göstermediğini ortaya koymaktır. Gereç ve Yöntem: Travma nedeniyle oluşan maksillofasiyal kırık vakaları sıklıkla karşımıza çıkan olgulardır. Maksillofasiyal travmalarda en çok kırılan kemik mandibuladır. Bu çalışmada, 2010-2017 tarihleri arasında fakültemize başvuran ve tıbbi kayıtlarına ulaşılabilen 126 mandibular kırık olgusunun verileri retrospektif olarak incelendi. Yaş, cinsiyet gibi demografik özellikler, etiyolojik faktörler, kırık yeri ve lokalizasyonu, kırık hattında diş mevcudiyeti, tedavi yöntemi, kırık türü, segmentlerde deplasman mevcudiyeti, beraberinde olan yüz yaralanmaları varlığı, komplikasyon görülme sıklığı geriye dönük olarak değerlendirildi. Bulgular: Toplam 132 hastadan 126’sının verileri bu çalışma için kullanıldı. 7 yıllık süre içerisinde 126 hastada toplam 155 adet kırık teşhis ve tedavi edildi. Erkek/Kadın oranı 2,7:1 olarak bulundu. Hastaların ortalama yaşı 32 olarak hesaplandı. En fazla görülen travma etkeni fiziksel şiddet (%38.09), en yaygın görülen lokalizasyon mandibula angulus bölgesi (%21.93) olarak belirlendi. Vakalardan 29 tanesinde çoklu kırık varlığı tespit edildi. 12 vakada (%9.52) postoperatif enfeksiyon ve 8 vakada (%6.34) rijit fiksasyon başarısızlığı gözlendi. Kırıkların %9.52’si açık redüksiyon, %41.26’sı kapalı redüksiyon ve %49.20’si açık redüksiyon ve intermaksiller fiksasyon ile tedavi edildi. Sonuç: Önceki çalışmalarla uyumlu olarak mandibula kırıklarının etiyolojisinde en önemli faktör %38,09 oranıyla fiziksel şiddet, ardından %24,60 oranı ile trafik kazaları olarak saptandı.Aim: To demonstrate whether the etiology of mandibular fractures in patients referred to Gazi University Faculty of Dentistry correlates with the results obtained in previous studies. Materials and Methods: Maxillofacial fractures caused by trauma are frequently encountered cases. In maxillofacial trauma, the most fractured bone is mandible. In this study, retrospective review of the medical records of 126 mandibular fracture cases that referred between 2010-2017 are enrolled and all recorded data were examined. Demographic features such as age and sex, etiology, location of fracture, presence of teeth at fracture line, treatment method, fracture type, presence of displacement in segments, presence of accompanying facial injuries and incidence of complications were recorded and retrospectively evaluated. Results: The total number of patients was determined as 132 and the data of 126 were used for this study. A total of 155 fractures were diagnosed and treated in 126 patients over a period of 7 years. Male/Female ratio was 2,7:1. The mean age of the patients was 32. The highest etiologic factor of the trauma was interpersonal violance (38.09%). The most common fractured anatomic site was angle of mandible (21.93%). Multiple fractures were detected in 29 cases. The highest complication rate was found to be postoperative infection 9.52% in 12 cases and rigid fixation failures 6.34% in 8 cases. Fractures were treated with 9.52% open reduction, 41.26% closed reduction and %49.20 open reduction and intermaxillary fixation. Conclusion: Consistent with previous studies, the most important etiologic factor in the etiology of mandibular fractures was physical violence with 38,09%, followed by traffic accidents with 24,60%