Simulation models of the spread of urban areas using computational intelligence: combinatorial application of Sleuth model for areas within and outside urban planning zones of LavreotikiI

Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο--Μεταπτυχιακή Εργασία. Διεπιστημονικό-Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών (Δ.Π.Μ.Σ.) “Γεωπληροφορική

Study of the seasonal variation of type 1 diabetes mellitus and the effect of the polymorphism of the vitamin D binding protein (DBP)

Type 1 Diabetes Mellitus (T1DM) is a multi-factorial disease, with both environmental, as well as genetic factors contributing to its development. Aim of this dissertation was to exlore the influence of seasonal variation of birth and diagnosis (an environmental factor) in the prevalence of the disease in the Greek population. In addition, we examined the effect of the polymorphisms of the Vitamin D binding protein (DBP) in the development of the disease. As it concerns seasonal variation, we examined a total of 1148 persons (604 boys and 544 girls) with T1DM. Significantly more children were diagnosed with T1DM during the winter months as opposed to the summer months. Seasonal variation in diagnosis was different in younger ages, with children less than 3 years old having greater prevalence of the disease during the summer months, while the opossite seasonal variation was obseved in older children. Regarding seasonal variation in birth, statistically more children were born during the warm seasons, as compared to the cold seasons. As it conserns the associations of genetic variations of DBP (polymorphisms in 416 and 420 codons) and the development of T1DM, we examined a total of 172 children, from which 90 had the disease (43 boys and 47 girls) and 82 controls (29 boys and 53 girls). Polymorphisms in the 416 codons were not associated with the disease; however significant associations were observed for the polymorphisms in 420 codon. Lys/Lys polymorhism seemed to be the most aggravating, with a relative risk of 1.90 (p<0.05). The results of this dissertation reveal that both enviromental factors (assessed by the seasonal variation of the disease), as well as the genetic factor examined (DBP polymorphisms) are propably associated with the development of the disease.Ο Σακχαρώδης Διαβήτης Τύπου 1 (ΣΔΤ1) είναι μια πολυπαραγοντική νόσος, στην εμφάνιση του οποίου συμμετέχουν τόσο περιβαλλοντικοί, όσο και γενετικοί παράγοντες. Στόχος της παρούσας διατριβής ήταν να διερευνήσει κατά πόσο η εποχιακή διακύμανση στη γέννηση και στη διάγνωση (ένας περιβαλλοντικός παράγοντας) επηρεάζουν τη συχνότητα εμφάνισης της νόσου στον ελληνικό πληθυσμό. Επιπρόσθετα διερευνήθηκε κατά πόσο οι πολυμορφισμοί του γονιδίου της δεσμευτικής πρωτεΐνης της βιταμίνης D (DBP) επηρεάζουν την εμφάνιση της νόσου. Σε ότι αφορά την εποχιακή διακύμανση, ελέχθηκαν συνολικά 1148 άτομα (604 αγόρια και 544 κορίτσια) με ΣΔΤ1. Τα παιδιά που διαγνώστηκαν με ΣΔΤ1 κατά τους χειμερινούς μήνες ήταν στατιστικά σημαντικά περισσότερα, σε σχέση με αυτά που διαγνώστηκαν κατά τους καλοκαιρινούς μήνες. Η εποχιακή διακύμανση στη διάγνωση ήταν διαφορετική στις μικρότερες ηλικιακές ομάδες, με τα παιδιά ηλικίας μικρότερης των 3 ετών να εμφανίζουν μεγαλύτερη συχνότητα της νόσου κατά τους θερμούς μήνες, ενώ αντίθετη εποχικότητα παρατηρήθηκε για τα παιδιά μεγαλύτερης ηλικίας. Ως προς την εποχικότητα στη γέννηση, στατιστικά μεγαλύτερος αριθμός παιδιών με ΣΔΤ1 γεννήθηκε κατά τη διάρκεια των θερμών εποχών, σε σύγκριση με τις ψυχρές εποχές. Σε ότι αφορά τη σχέση των γενετικών παραλλαγών της DBP (πολυμορφισμοί στα κωδικόνια 416 και 420) και την εμφάνιση του ΣΔΤ1, συνολικά ελέγχθηκαν 172 συνολικά άτομα, εκ των οποίων 90 ασθενείς με Διαβήτη Τύπου 1 (43 αγόρια και 47 κορίτσια) και 82 μάρτυρες (29 αγόρια και 53 κορίτσια). Οι πολυμορφισμοί στο κωδικόνιο 416 δε φάνηκε να σχετίζονται με τη νόσο, ωστόσο σημαντικές συσχετίσεις παρατηρήθηκαν για το κωδικόνιο 420. Ο πολυμορφισμός Lys/Lys φάνηκε να είναι περισσότερο επιβαρυντικός, με σχετικό κίνδυνο 1.90 (p<0.05). Στο σύνολό τους, τα αποτελέσματα της παρούσας διατριβής δείχνουν ότι τόσο οι περιβαλλοντικοί παράγοντες (έτσι όπως εκτιμήθηκαν με βάση την εποχιακή διακύμανση της νόσου), όσο και ο γενετικός παράγοντας που εξετάστηκε (πολυμορφισμοί της DBP) ενδεχομένως ενέχονται στην εμφάνιση της νόσου

Βιωματικές δραστηριότητες στο πλαίσιο θεραπευτικού προγράμματος απεξάρτησης: Αξιοποίηση της τραγωδίας «Αίας» του Σοφοκλή

Η παρούσα εργασία έχει ως κύριο θέμα τη μελέτη των συντελεστών που ευνοούν τον κριτικό στοχασμό σε πλαίσιο εκπαίδευσης ενηλίκων, εντός θεραπευτικού προγράμματος για την απεξάρτηση από τα ναρκωτικά. Η επισκόπηση της βιβλιογραφίας σχετικά με τις βασικές αρχές της εκπαίδευσης ενηλίκων, τον μείζονα ρόλο της τέχνης στο πλαίσιο αυτής, καθώς και με την εκπαίδευση αλλά και τα χαρακτηριστικά πρώην χρηστών, όπως παρουσιάζονται παρακάτω, υπήρξαν εφαλτήριο για το σχεδιασμό και την υλοποίηση μίας μελέτης περίπτωσης που ήταν έρευνα- δράση καθώς η γράφουσα είχε παράλληλα το ρόλο της εκπαιδεύτριας ενηλίκων και της ερευνήτριας. Ο βασικός σκοπός της έρευνας είναι η διερεύνηση του εάν η αξιοποίηση της αρχαίας τραγωδίας «Αίας» του Σοφοκλή μέσω βιωματικών δραστηριοτήτων και τεχνικών από το εκπαιδευτικό δράμα, σε ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης εννέα ωρών, μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον και τη συμμετοχή ενήλικων πρώην χρηστών και να οδηγήσει στην ανάπτυξη του κριτικού στοχασμού με απώτερο σκοπό τον μετασχηματισμό δυσλειτουργικών αντιλήψεων αυτών των ατόμων. Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν ότι η αρχαία τραγωδία, σε συνδυασμό με τις δραστηριότητες και τα θεατρικά «παιχνίδια», κέρδισαν το ενδιαφέρον των εκπαιδευομένων, οι οποίοι κατάφεραν να σκεφτούν με κριτικό τρόπο πάνω σε διάφορα ζητήματα, με βασικότερο το ζήτημα της ενασχόλησης με αρχαίες τραγωδίες. Μπόρεσαν να μετασχηματίσουν ακόμη και κάποιες απόψεις τους, χωρίς όμως να φαίνεται η επιτυχία ενός εκ βάθους μετασχηματισμού κάποιας νοητικής συνήθειας. Παρόλα αυτά, μέσω της έρευνας διαφαίνεται το γεγονός ότι οι συμμετέχοντες μπόρεσαν να συσχετίσουν θέματα που θίγονταν στην τραγωδία με ζητήματα που τους προβληματίζουν στην καθημερινή τους ζωή, ενώ τα θετικά συναισθήματα που δημιουργούνταν στους συμμετέχοντες κατά τη διάρκεια των συναντήσεων φάνηκε ότι είχαν θετική επίδραση στη «μάχη» αυτών των ανθρώπων έναντι των εξαρτήσεων. Η έρευνα προτείνει νέους τρόπους ενδυνάμωσης και υποστήριξης των ενήλικων πρώην χρηστών με την εκπαίδευση μέσω τέχνης να αποτελεί τον κύριο άξονα αυτών και εκτιμάται ότι μπορεί να συνεισφέρει στον εμπλουτισμό των προγραμμάτων εκπαίδευσης που λειτουργούν σε θεραπευτικές δομές έναντι των εξαρτήσεων.This paper focuses on the study of factors favoring critical thinking in adult education within a drug addiction treatment program. The literature review based on the basic principles of adult education the major role of art in this context as well as the training and the characteristics of former drug users as presented below have been a springboard for the design and implementation of a case study which was an action research as the writer had both the role of adult educator and researcher. The main purpose of this research is to investigate whether, the exploitation of Sophocles&apos; ancient tragedy &quot;Ajax&quot; through experiential activities and techniques taken from the educational drama, in a nine-hour education program, can trigger the interest and participation of adult former drug users and lead towards the development of critical thinking with the ultimate goal of transforming dysfunctional points of view. The results of the research have shown that the ancient tragedy, combined with the activities and theatrical &quot;games&quot;, gained the interest of the trainees, who managed to think critically on various issues and most notably the question of dealing with ancient tragedies. They were able to transform even some of their views, but without the success of an in-depth transformation of a habit of mind. However, the survey reveals that participants were able to relate issues that were affected by the tragedy with issues that worry them in their everyday lives, while the positive feelings created by the participants during the meetings seemed to have had a positive effect on these people’s &quot;battle&quot; against addictions. This research suggests new ways of empowering and supporting adult former drug addicts with art education being the center of these efforts and is estimated to be able to contribute to the enrichment of educational programs that work in rehabilitation centers against addictions

Αίτια, διερεύνηση και αντιμετώπιση χαμηλού αναστήματος σε παιδιά και εφήβους

Η αύξηση είναι μία από τις σημαντικότερες βιολογικές διεργασίες κατά την παιδική αλλά και την εφηβική ηλικία. Η ανά τακτά χρονικά διαστήματα εκτίμηση του παιδιού και η συστηματική καταγραφή των δεδομένων αύξησης και ανάπτυξης επιτρέπουν τη συγκριτική αξιολόγηση της σωματομετρικής εξέλιξης του παιδιού. Η παρακολούθηση αυτή επιτρέπει την έγκαιρη αναγνώριση πιθανών διαταραχών αύξησης. Μία από τις παραμέτρους αύξησης που εξετάζονται σχολαστικά είναι το ύψος. Η επίτευξη του μέγιστου δυνητικού ύψους για κάθε παιδί αποτελεί στόχο του θεράποντος Παιδιάτρου και ταυτόχρονα επιθυμία, αλλά και πηγή ανησυχίας για κάθε γονέα. Το χαμηλό ανάστημα αποτελεί έναν από τους συχνότερους λόγους παραπομπής σε Παιδοενδοκρινολόγο. Ως χαμηλό ανάστημα ορίζεται το ανάστημα που βρίσκεται 2 σταθερές αποκλίσεις (-2 SD) κάτω από τη μέση τιμή του αναστήματος για το φύλο και τη χρονολογική ηλικία ενός συγκεκριμένου πληθυσμού (-2SD = 2,3η ΕΘ ≅ 3η ΕΘ). Δεδομένου ότι η αύξηση εξαρτάται από την αλληλεπίδραση πληθώρας παραγόντων (γενετικών, ορμονικών, διατροφικών, κοινωνικοοικονομικών) το χαμηλό ανάστημα μπορεί να αποτελεί φυσιολογική παραλλαγή, ή να είναι αποτέλεσμα κάποιου υποκείμενου νοσήματος. Κατά την αξιολόγηση παιδιών με χαμηλό ανάστημα, πρωταρχικός στόχος είναι η εντόπιση εκείνου του υποσυνόλου στο οποίο το χαμηλό ανάστημα υποκρύπτει κάποιο υποκείμενο νόσημα. Μέχρι πρόσφατα αυτό γινόταν δυνατό με τη χρήση γνωστών διαγνωστικών μέσων, όμως τα τελευταία χρόνια η ανάπτυξη νέων μεθόδων γενετικού ελέγχου ήρθε να συνεισφέρει στη διάγνωση. Οι εξελίξεις στον τομέα της μοριακής τεχνολογίας έχουν συμβάλλει σημαντικά στην καλύτερη και βαθύτερη κατανόηση των μηχανισμών διαμόρφωσης του τελικού αναστήματος και κατ’επέκταση στην θεραπευτική προσέγγιση των παιδιών με χαμηλό ανάστημα. Η έγκαιρη αναγνώριση και η κατάλληλη διαχείριση των παιδιών με χαμηλό ανάστημα ανάλογα με το υποκείμενο αίτιο έχει ως στόχο την επίτευξη του μέγιστου δυνατού αναστήματος στην ενήλικο ζωή.Growth is one of the most important tasks of childhood and adolescent development. One of the parameters of growth that is closely monitored is height. A child achieving its optimal height is one of the major goals of a Paediatrician. Short stature is one of the leading causes of referral to a Paediatric Endocrinologist. Short stature in children is defined as a height below 2 standard deviations (-2SD), or under the third percentile for age, gender and appropriate population reference from pubertal stage. Short stature may be either a variant of normal growth or caused by a disease. The early detection of the cause of short stature is crucial for the application of the appropriate treatment. New developments on the field of genetics provide the tools for new diagnostic methods and more individualized therapies