A Qualitative Investigation of The Experiences of Cambodian Refugees Before, During, and After War Trauma

As a result of a tragic event, the Cambodian Genocide, many Cambodians were forced to flee to the United States for safety as refugees (Dinh, Weinstein, Kim, & Ho, 2008). Little research has been done to study the type of trauma that refugees go through, and how it affects their ability to live a normal life afterwards. Past literature has looked at war trauma in refugees by studying the overall mental health of Cambodian refugees, 20 years after resettlement in the United States (Marshall et al., 2005). The current study built on the study by Marshall et al. and examined how participants have prevailed after experiencing war trauma. This study recruited 15 Cambodian refugees now living in the United States to explore topics related to refugee trauma and resiliency. The main research question in this study is: How does trauma experienced by Cambodian refugees that went through the Khmer Rouge affect life after migration, and how does resiliency play a role? Participants were interviewed using a semi-structured qualitative interviewing method. Grounded theory was used to analyze the interview data. The results indicated that the traumatic events of the Cambodian Genocide stayed with participants longterm, but participants’ resiliency was visible through their ability to survive after migration to the U.S. This study’s findings suggest that the mental health resources for refugees are lacking and that there are cultural barriers between counselors and refugees that are preventing them from getting improved treatment

Adenomatoid odontogenic tumour

A case of adenomatoid odontogenic tumour (AOT) is presented with a short review of clinical, radiological and histological features

Zmiany w klasyfikacji WHO guzów zębopochodnych i nowotworów kości szczękowych

W pracy przedstawiono zmiany w aktualnej klasyfikacji guzów zębopochodnych i nowotworów kości szczękowych przedstawionej przez Światową Organizację Zdrowia w 2017 roku, w porównaniu z poprzednią klasyfikacją z 2005 roku, wraz komentarzem oraz prezentacją nowych, dotychczas niesklasyfikowanych jednostek chorobowych.The paper reports update of the current 2017 World Health Organization classification of odontogenic and maxillofacial bone tumours in comparison with the previous 2005 WHO classification, together with comments and presentation of the new, formerly non-classified entities

Assessment of conformity between clinical (radiological) and histopathological diagnoses of chronic inflammatory periapical lesions treated with apicoectomy

Objectives: Periapical inflammation is one of the most common pathologies within the jaws, leading to the destruction of periodontal ligaments, bone resorption and the formation of periapical granulomas or radicular cysts. The final diagnosis can be made only on the basis of histopathological examination. The aim of the study was to assess the conformity between clinical and histopathological diagnosis of inflammatory periapical lesions treated with apicoectomy. Materials and Methods: The case histories of 52 patients subjected to surgical treatment at the Clinic of Conservative Dentistry with Endodontics between 2008 and 2018 were analyzed. Demographic data (age, gender), clinical (radiological) diagnosis, and data on the presence of sinus tracts and causal tooth were obtained from patients’ records. Results: In the light of clinical and radiological examination, 32 (61.5%) periapical granulomas, 18 (34.6%) radicular cysts and 2 (3.9%) periapical scars were diagnosed, whereas the result of histopathological examination revealed granuloma in 34 (65.4%) cases and in 18 (34.6%) - radicular cyst. For clinical diagnosis of granuloma, the result coincided with the result of the histopathological examination in 28 cases, and in the case of cysts in 14. The analysis showed a significant relationship between the clinical and histopathological diagnoses (p <0.05). Conclusions: The study emphasizes the importance of histopathological assessment for the proper diagnosis of periapical lesions. Clinical Relevance: The article emphasizes the high importance of histopathological examination for the correct diagnosis of chronic inflammatory periapical lesions

Od darmopyszek do chopionek, czyli o tożsamościowym znaczeniu odzieży na Górnym Śląsku w czasach uprzemysłowienia

At the end of the 18th century, Upper Silesia began a&nbsp;process of dynamic cultural changes associated with the development of industry. Everyday culture, including every day and festive clothing, began to be impacted by the contact between agrarianism and industrialism. A&nbsp;significant time caesura in the evolution of the forms and functions of clothing worn in Upper Silesian rural and working-class communities was the second half of the 19th century, when the influence of urban fashion (also known as “lordly” fashion) became increasingly expansive. At that time, various types of clothing, especially festive folk costumes, ceased to be purely regional artifacts, differentiating the inhabitants of individual local communities, but became an important identity message, used as a&nbsp;weighty argument in the nationality discourse. However, despite efforts to preserve and perpetuate the tradition of wearing folk costumes at the turn of the 20th century, the process of their apparent marginalization and change of function began: from a&nbsp;common festive garment to a&nbsp;type of costume worn only in certain circumstances, especially ceremonial ones. Outside of relic rural communities, this process had different dynamics for male costumes, which disappeared faster, and female costumes, which survived longer. The most vivid example (vital at least until the 1970s, and endemically even later), which had nothing to do with the establishment of folk costume or any attempts at reconstruction, was the clothing worn on a&nbsp;daily basis and on holidays by the so-called chopionki, i.e. women who never donned clothes that conformed to current fashion, but wore different variations (depending on the circumstances) of skirts (kiecka), aprons (fortuch), apron skirts (zopaska), headscarves and jaklas (jackets). The chopionski did not have a&nbsp;sense of fashion anachronism; on the contrary, their attire was a&nbsp;testament to their attachment to what was familiar and indigenous. Nowadays, folk costumes (diverse in form and provenance) in the cultural reality of the former Upper Silesian industrial district are present in several variants, among which, as it were, at two poles is the use of surviving ancestral folk costumes or their faithful replicas, reconstructed with great care, and the much more popular donning of festive folk costumes inspired especially by the Rozbark costume. This is not a symbol of national or social choices as in the times of industrialization, but a sign of attachment to regional heritage, and even a kind of ethnic marker indicating the vitality of local cultural traditions and the need to cultivate the tangible and intangible heritage of Upper Silesia.Pod koniec XVIII wieku na Górnym Śląsku zaczął się proces dynamicznych zmian kulturowych związanych z&nbsp;rozwojem przemysłu. Kulturę dnia codziennego, której elementem była również odzież zarówno codzienna, jak i&nbsp;świąteczna, cechować zaczął wówczas styk agrarności i&nbsp;industrialności. Znaczącą cezurą czasową w&nbsp;ewolucji form i&nbsp;funkcji ubrań noszonych w&nbsp;górnośląskich środowiskach wiejskich i&nbsp;robotniczych była II połowa XIX&nbsp;w., kiedy coraz bardziej ekspansywny stał się wpływ mody miejskiej (określanej też jako „pańska”). Wtedy też różne rodzaje odzienia, a&nbsp;zwłaszcza ludowe stroje paradne, przestały stanowić wyłącznie regionalny artefakt, różnicujący mieszkańców poszczególnych wspólnot lokalnych, ale stały się istotnym komunikatem tożsamościowym, wykorzystywanym jako ważki argument w&nbsp;dyskursie narodowościowym. Mimo działań mających na celu ochronę i&nbsp;utrwalenie tradycji noszenia strojów ludowych na przełomie XIX i&nbsp;XX&nbsp;w. rozpoczął się jednak proces ich wyraźnego marginalizowania oraz zmiany funkcji: z&nbsp;powszechnego ubioru paradnego w&nbsp;rodzaj kostiumu zakładanego wyłącznie w&nbsp;określonych okolicznościach, zwłaszcza obrzędowych. Poza reliktowymi środowiskami wiejskimi proces ten miał różną dynamikę w&nbsp;odniesieniu do strojów męskich, które zaniknęły szybciej, i&nbsp;kobiecych, które przetrwały dłużej. Najbardziej wyrazistym przykładem (żywotnym co najmniej do lat&nbsp;70. XX&nbsp;w., a&nbsp;endemicznie nawet później), który nie miał nic wspólnego z&nbsp;zakładaniem ludowego kostiumu ani jakimikolwiek próbami rekonstrukcyjnymi, była odzież noszona na co dzień i&nbsp;od święta przez tzw. chopionki, czyli kobiety, które nigdy nie zakładały ubrań zgodnych z&nbsp;aktualną modą, ale nosiły różne odmiany (w&nbsp;zależności od okoliczności) kiecek, fortuchów, zopasek, chust i&nbsp;jakli. Chopionkom nie towarzyszyło poczucie modowego anachronizmu, wręcz przeciwnie ich strój był świadectwem przywiązania do swojskości i&nbsp;rodzimości. Współcześnie stroje ludowe (zróżnicowane w&nbsp;formie i&nbsp;proweniencji) w&nbsp;kulturowej rzeczywistości dawnego górnośląskiego okręgu przemysłowego są obecne w&nbsp;kilku wariantach, wśród których niejako na dwóch biegunach znajduje się używanie zachowanych, odziedziczonych po przodkach oryginalnych strojów ludowych lub ich wiernych replik, rekonstruowanych z&nbsp;ogromną pieczołowitością, oraz znacznie popularniejsze zakładanie okolicznościowych kostiumów ludowych inspirowanych zwłaszcza strojem rozbarskim. Nie stanowi to symbolu narodowościowych czy społecznych wyborów jak w&nbsp;czasach industrializacji, ale znak przywiązania do regionalnego dziedzictwa, a&nbsp;nawet rodzaj etnicznego markera wskazującego na żywotność lokalnych tradycji kulturowych i&nbsp;potrzebę kultywowania materialnego i&nbsp;niematerialnego dziedzictwa Górnego Śląska

Inżynieria memetyczna w szkole. W stronę dydaktyki ewolucyjnej

Creating and maintaining variety of cultural components is very important for each and every generation. This variety secures our safety. Nowadays it does not feel comprehensive to understand the cultural transmission processes without including the memetic perspective. It seems advantageous to consider something along the lines of “memetic engineering” in schools, which we called “evolutionary teaching”. We believe that in order to understand what a school is it is important to understand three basic elements. First, the very nature of the evolutionary process. Second, the importance of the biological background for the human brain and mind, where the latter depends on the former. Third, the memetic perspective, where strategies for survival are chosen by the memes based on certain characteristics of the school’s environment. Memetic variety guarantees that in the age of fast-changing reality we will never encounter unsolvable problems due to the lack of certain memetic “bricks”, which are necessary to build essential competences

Językowy kontekst mechanizmów lustrzanych. Nie tylko o tym, dlaczego warto czytać i opowiadać dzieciom

"Istnieje wiele teorii, które wyjaśniają pochodzenie i znaczenie języka. Zdolność do nadawania znaczeń określonym zbiorom dźwięków, jakie potrafi precyzyjnie wytworzyć ludzki aparat mowy, zdecydowanie poszerza nasze możliwości przystosowawcze. Mimo licznych badań, ogromnego zainteresowania specjalistów z wielu różnych dziedzin – od filozofii po neurobiologię, antropologię, lingwistykę i socjologię – i mimo faktu, że wszystkie znane nam zbiorowości ludzkie korzystają z możliwości, jakie daje kultura słowa, wciąż nic pewnego nie wiemy na temat jej początków. Nie wiemy nawet, od jak dawna nasi przodkowie korzystają z językowych możliwości. Słowa nie kamienieją, nie zostawiają więc śladów w zapisie kopalnym. Nie kamienieją, ale potrafi ą zadawać ból, podobnie jak rzucone w kogoś prawdziwe kamienie. I nie jest to przenośnia." (fragm.

Wprowadzenie

"Publikacja, którą oddajemy w Państwa ręce, jest ekwiwalentem VII Ogólnopolskiego Sympozjum Naukowego Neurodydaktyki. Zdajemy sobie sprawę, że nie zastąpi tego, czym jest dla uczestników bezpośrednie spotkanie. Z naszych zeszłorocznych doświadczeń wynika, że nie jest tego w stanie dać także namiastka w postaci formy zdalnej. Dlatego w tym roku zdecydowaliśmy się na taką formę intelektualnego spotkania. Od początku istnienia Sympozjum naszą intencją było zbliżenie do siebie praktyków edukacji oraz przedstawicieli tych dziedzin nauki, którzy proces ten widzą jako podmiot swoich refl eksji i badań. Nie chodziło jedynie o wymianę doświadczeń i wiedzy, lecz także o tworzenie przestrzeni wspólnego działania i wzajemnych inspiracji. Pretekstem, który miał do tego zbliżenia posłużyć, była silnie wkraczająca w obszar dydaktyki neurobiologia z jej fascynującymi odkryciami. Szybko okazało się, że sama wiedza o ludzkim mózgu nie przynosi rozwiązań konkretnych problemów, z jakimi zderza się edukacja, jeśli nie zostanie włączona w szerszy kontekst. Neurodydaktyka jest użytecznym i cennym narzędziem interpretacji, nie jest jednak zbiorem gotowych rozwiązań. Wyjaśnia, dlaczego pewne zjawiska są takie, a nie inne, wskazuje granice naszych możliwości i odpowiedzialności, ale nie jest sposobem na usprawiedliwienie wyborów, jakich dokonujemy. Te pozostają poza granicami naukowej jednoznaczności." (fragm.