Evaluation of the efficiency of antibiotic prophylaxis in cesarean cases

Background: In recent years the rate of cesarean section has significantly increased.To determine the efficacy of prophylactic antibiotics in reducing infectious morbidity after cesarean section. Objectives: In our study, we aimed to evaluate the efficiency of prophylactic antibiotic administration by comparing three groups using single, multiple and no prophylactic antibiotic therapy. Materials and Methods: Our study is a prospective, randomized controlled study including emergent cases, that developed cesarean indication while in active labor, and elective cesarean cases. A total of 90 patients were included in the study, including 30 patients who underwent cesarean delivery and did not undergo an antibiotic prophylaxis (Group 1), 30 patients who underwent a single dose antibiotic prophylaxis (Group II) and 30 patients who underwent multiple dose antibiotic prophylaxis (Group III). Results: The incidence of wound infection was significantly higher in cases that were not using antibiotics at postoperative days 3, 5 and 7 compared to the cases using single and multiple antibiotics. There was not a significant difference between groups in terms of endometritis. Conclusion: Administration of prophylactic antibiotics prevent wound infection but does not prevent development of endometritis

Konjenital diyafragma herni tedavisinde doku mühendisliği

Doğumsal diyafragmatik herni (CDH), en sık karşılaşılan konjenital anomalilerden biri olup abdominal organların göğsüne herniyasyonuna neden olan diyafram kusurunun varlığı olarak tanımlanmaktadır. Son yıllarda ileri tedavi stratejileri getirilmesine rağmen hayatta kalma oran, % 70 civarında kalmışve geliştirilememiştir. KKH'de kötü sonuçların başlıca belirleyicileri pulmoner hipoplazi ve pulmoner hipertansiyondur. Akciğer fonksiyonlarını ve sağkalımı geliştirmek için çeşitli cerrahi müdahaleler ve yeni tıbbi tedaviler denmektedir, ancak istenilen seviyeden daha az orandadır. Protez materyali ile diyafragma defektinin onarımının, takip sırasında yüksek komplikasyonlar ve rekürrens oranları ile ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Bu nedenle, rejeneratif ilaç hem hipoplazi akciğerlerde hücresel fonksiyonu indükleyerek (kök hücre tedavisi) hem de işlevsel bir miyojenik yama (doku mühendisliği) geliştirerek, CDH'de alternatif bir tedavi stratejisi olarak düşünülmektedir.Solunum yetmezliğine sebep olan ciddi pulmoner hipoplazi ve hipertansiyon ile doğan CDH'li yenidoğanların yaklaşık % 30'unun hayatta kalması pulmoner hipoplazi derecesi ile ilişkili olduğundan, bu dereceyi prenatal olarak değerlendirmek büyük önem taşır. Prenatal ultrasonografi (US) ve manyetik rezonans görüntüleme (MRI) iki ana tanı aracıdır. CDH'de pulmoner hipoplazi ve hipertansiyonu iyileştirmek için çeşitli doğum öncesi tedavi stratejileri denendi. Vitamin A, kortikosteroidler, C vitamini, E, N-asetilsistein, fosfodiesteraz inhibitörleri, glukagon benzeri peptit 1 agonistleri ve tirozin kinaz inhibitörleri gibi antioksidanlar hayvan çalışmalarında analiz edildi ve değişken sonuçlar gösterdi. İnsanlar üzerinde çok az çalışma olduğu için, bu terapilerin klinik yararlarını teyit edebilmek için ileri aşama araştırmalar insanlar üzerinde olmalıdır. Doğumdan sonra bebeğe destekleyici tedavisinin yanı sıra solunum yetmezliği durumunda tercihen yüksek frekanslı salınımlı ventilasyon ile solunum desteği de uygulanmalıdır. Eksojen kök hücreler, özellikle AFS hücreleri akciğer gelişimini hem çeşitli pulmoner hücre tiplerine entegre ederek, hem de anti-inflamatuvar ve immünomodülatör etkiler yoluyla parakrin modele göre veya doğal progenitör hücreleri aktive ederek geliştirebilir. Ancak, akciğer hasarının altında yatan mekanizmayı ve kök hücrelerin moleküler tepkisini anlamak için, özellikle de insanlarda yapılacak daha ileri araştırmalara ihtiyaç vardır. Doğum öncesi tarama yöntemlerindeki ilerlemeler sayesinde, artık gebelikteki en büyük genetik bozuklukların çoğunu tespit etme ve postnatal dönemde optimal tedavi stratejisi sunma olanaği bulunmaktadır. CDH'li çocukların tedavisinde rejeneratif tıbbın uygulanmasına ilişkin hayvan çalışmalarının sonuçları gelecek vadetmektedir. Yakın gelecekte özellikle güvenlik ve etik konular çerçevesinde yoğunlaşan daha ileri çalışmaların desteğiyle, klinik olarak uygulanması için gerekli kanıtlar bu çalışmalar ile sağlanacaktır.Congenital diaphragmatic hernia (CDH) is one of the most common major congenital anomalies and is described as the presence of a diaphragmatic defect that leads the herniation of abdominal organs into the chest. Although advanced treatment strategies are introduced over the recent years, they have not really improved the survival rate which stayed at around 70%. Major determinants of poor outcome in CHD are pulmonary hypoplasia and pulmonary hypertension. Various surgical interventions and novel medical therapies are attempted to improve lung function and survival but remains less than desired. Repair of the diaphragmatic defect with prosthetic materials was found to be associated with high rates of complications and recurrences during follow-up. Therefore, regenerative medicine should be considered as an alternative treatment strategy in CDH both by inducing cellular function in the hypoplastic lungs (stem cell therapy) and by developing a functional myogenic patch (tissue engineering). Nearly 30% of infants who have CDH born with severe pulmonary hypoplasia and hypertension which may lead to respiratory failure and prompt mechanical support, since the survival of these newborns relate to the degree of pulmonary hypoplasia, accurate prenatal evaluation of this degree is of paramount importance. The two main diagnostic tools which could be used for this purpose are prenatal ultrasound (US) and magnetic resonance imaging (MRI). Various prenatal treatment strategies have been tried to cure pulmonary hypoplasia and hypertension in CDH. Vitamin A, corticosteroids, antioxidants such as vitamin C, E, N-acetylcystein, phosphodiesterase inhibitors, glucagon-like peptide 1 agonists and tyrosine kinase inhibitors have all been analyzed in animal studies and demonstrated variable results. Since there are very few human studies, further researches should be performed in humans confirming the clinical benefit of these therapies. Due to the advancements in prenatal screening methods, we, now have the ability to detect most of the major genetic disorders in gestation and have chance to provide optimal treatment strategy in the postnatal period. Results of the animal studies regarding the application of regenerative medicine for treatment of children with CDH are encouraging. Hopefully, with the support of further studies focusing especially on safety and ethical issues, the near future will provide us the evidence necessary for their application in our clinical practice

Risk factors for postoperative pneumonia in patients undergoing resection for non-small cell lung cancer

Introduction Postoperative pneumonia is one of the most common and serious complications of surgery. Patients undergoing major pulmonary surgery for lung cancer are at high risk for postoperative pulmonary infections. The aim of this study was to evaluate the feasibility of using preoperative neutrophilto- lymphocyte ratio (NLR), red cell distribution width (RDW), albumin level, and demographic and clinical characteristics to predict the risk of developing postoperative pneumonia in patients operated for non-small cell lung cancer. Methods This study included 363 patients who underwent elective surgery for non-small cell lung cancer between January 2014 and December 2018. Patient data were retrospectively reviewed. Patients were divided into two groups based on the presence or absence of postoperative pneumonia. Results The mean age was higher (p=0.003) and the rate of chronic obstructive pulmonary disease was statistically significantly higher in the postoperative pneumonia group (p=0.031). Preoperative RDW, NLR, and neutrophil values were statistically significantly higher in the postoperative pneumonia group than in the non-postoperative pneumonia group (p<0.05). Preoperative lymphocyte values were statistically significantly lower in the postoperative pneumonia group (p<0.05). Preoperative albumin level were statistically significantly higher in the non-postoperative pneumonia group (p<0.05). Conclusions The results of this study suggest that these predictors are independent risk factors for postoperative pneumonia following lung cancer surgery. However, there is a need for large-scale studies to confirm our results and evaluate whether they can be used to identify high-risk patients for postoperative pneumonia prior to surgery

Surgical Repair Of A Sternal Cleft Malformation

Sternal cleft is a unique congenital chest wall malformation that results from failure of sternal fusion early in the embryological development. Surgical correction is advised both to protect mediastinal structures and to restore respiratory dynamics. Early surgical correction, preferably in the neonatal period, is recommended in order to benefit from the elasticity of the thoracic cage. In this article, we present a two-month-old female patient with a superior V-shaped sternal cleft, which was successfully corrected with posterior periosteal flap, sliding chondroplasty and cartilage graft interposition techniques.PubMedWo

Mitral kapak hastalığı nedeniyle mitral kapak replasmanı yapılan hastalarda diyabetes mellitusun erken morbiditeye etkisi

Amaç: Diyabetes mellitus’un izole kalp kapağı operasyonları sonrası morbidite ve mortaliteye etkisi halen tam anlamıyla tanımlanamamıştır. Bizim çalışmamızın amacı da mitral kapak hastalığına bağlı izole mitral kapak replasmanı yapılan hastalarda diabetes mellitusun postoperatif erken morbidite üzerine olan etkisinin incelenmesidir. Yöntemler: 2000-2010 yılları arasında Hacettepe Üniversitesi Tıp Fakültesi Kalp ve Damar Cerrahisi Kliniğinde mitral kapak replasmanı yapılan 214 erişkin hasta retrospektif olarak incelenmiştir. DM tanısı olan 36 hasta grup I’i, DM tanısı olmayan 178 hasta da grup II’yi oluşturmuştur. Bulgular: Hastaların preoperatif özellikleri karşılaştırıldığında, serebrovasküler bozukluk, KOAH, aritmi ve renal fonksiyon bozukluğu açısından gruplar arasında farklılık saptanmadı. Ancak, preoperatif hipertansiyon öyküsü diabetik grupta istatistiksel olarak anlamlı olacak şekilde daha sık olarak görüldü. Preoperatif Ejeksiyon fraksiyon (EF) değeri de grup I’de grup II’ye göre anlamlı biçimde düşük bulundu. Grup I’de postoperatif serebrovasküler bozukluk oranı, postoperatif entübasyon süresi, postoperatif yoğun bakımda ve hastanede kalış süresi, yara yeri enfeksiyonu oranı ve revizyon oranı istatistiksel olarak anlamlı düzeyde yüksek saptandı (sırasıyla p=0.015, p=0.01, p=0.01, p=0.023, p=0.003 ve p=0.045). Postoperatif aritmi oranı, postoperatif renal fonksiyon bozukluğu, KPB süresi, aort klemp süresi ve erken mortalite açısından gruplar arasında anlamlı farklılık görülmedi. Diabet’in yara yeri enfeksiyonu oranını 5.9 kat (p=0.002), SVB oranını 5.6 kat (p=0.009), aritmi oranını 1.3 kat (p=0.497) ve revizyon oranını 3 kat (p=0.042) arttırdığı hesaplandı. Sonuç: Mitral kapak hastalığı nedeniyle MVR yapılan hastalarda DM birçok yönden risk faktörü oluşturarak erken dönem morbiditeyi olumsuz etkilemektedir. Kapak replasmanı planlanan ileri yaşlı ve ciddi risk profili içeren hastaların sayısının giderek arttığı da düşünüldüğünde DM’nin bu etkisi cerrahi planlamada değerlendirmeye alınmalıdır. (Gazi Med J 2011; 22: 105-9)Objective: The impact of DM on post-operative morbidity and mortality after valve surgery is less well defined and the results of the studies are controversial. This study evaluated the effects of DM on post-operative short-term morbidity after isolated mitral valve replacement. Methods: The study population included 214 consecutive patients undergoing isolated mitral valve replacement (MVR) with mechanical valves under cardiopulmonary bypass (CPB). Patients were divided into two groups; diabetics (group I, n=36) and non-diabetics (group II, n=178). The groups were compared with respect to pre- and postoperative creatinine and blood urea nitrogen (BUN) levels, post-operative cerebrovascular disorders, arrhythmia, post-operative revision due to blood loss, surgical site infection, post-opertive extubation time, intensive care unit (ICU) and in-hospital stay time, CPB and aortic cross-clamp time. Results: In the diabetic group, post-operative rate of cerebrovascular disorders (13.9% vs. 2.8%; p=0.015), intubation time (11.5±7.6 h vs. 10.4±15.9 h; p=0.001), length of ICU stay (3.5±2.9 d vs. 2.7±2.1 d; p=0.001) and in-hospital stay (14.4±8.9 d vs. 11.1±6.9 d; p=0.023), rate of surgical site infection (19.4% vs. 3.9%; p=0.003), revision requirement rate (16.7% vs. 6.2%; p=0.045) were significantly higher. DM was also identified as an independent risk factor for surgical site infection, cerebrovascular disorder, arrhythmia and requirement of revision. Conclusion: This study showed that DM not only increases short-term morbidity due to its multiple effects but is also an independent risk factor for surgical site infection, cerebrovascular disorder, arrhythmia and requirement of revision after isolated mitral valve replacement procedures. (Gazi Med J 2011; 22: 105-9

Implantation Of Left Ventricular Epicardial Leads For Biventricular Resynchronization Through A Single-Port Video-Assisted Thoracoscopy

Cardiac resynchronization therapy is a promising therapeutic option for patients with end-stage heart failure. The preferred method for left ventricular lead implantation is the percutaneous access through the coronary sinus. However, this technique may impose certain technical difficulties due to suboptimal lead positioning. In such cases, a video-assisted thoracoscopic epicardial approach may be a good alternative. To date, video-assisted left ventricular epicardial lead implantation from two or three port incisions have been described. Herein, we present the first successful left ventricular epicardial lead implantation through a simplified single-port video-assisted thoracoscopy technique in Turkey.PubMedWo

Akciğer ve Beyin Metastazlı Gestasyonel Trofoblastik Hastalık: Pozitron Emisyon Tomografisi Kranial Metastatik Hastalığı Saptayabiliyor mu?

Gestasyonel Trofoblastik Neoplaziler (GTN) plasenta dokusundan köken alırlar ve erken vasküler invazyon yaptıklarından sıklıkla metastaz yaparlar. Beyin metastazı nadir görülür. Metastatik GTN'nin taranmasında 18-florodeoksiglukoz pozitron emisyon tomografisinin (FDG-PET) etkinliği konusunda veriler yetersizdir. Bu olgu sunumunda, eş zamanlı akciğer ve beyin metastazı olan ve beyin metastazının FDG-PET ile saptanama- dığı bir GTN olgusunu sunuyoruz.Gestational trophoblastic neoplasms (GTN) originate from placental tissue and usually metastasizes because of its propensity for early vascular invasion. Intracranial metastases are relatively uncommon. There are limited data on the efficacy of 18-fluorodeoxyglucose positron emission tomography (FDG-PET) in the eva- luation of metastatic GTN. We present a case of GTN with simultaneous pulmonary and cranial metastases in which the cranial metasteses were undetectable with positron emission tomography (PET) scan

Constrictive pericarditis due to hepatopericardial fistulas of hepatic echinococcosis

Hydatidosis is a parasitic infestation which is endemic to sheepherding regions of the world. Constrictive pericarditis secondary to pericardial hydatid disease is a very rare dentity. In our case, the cyst was not a primary cardiac hydatid cyst. In this article, we report a 72-year-old male case of constrictive pericarditis due to fistulization of a hepatic hydatic cyst to the pericardium. Partial pericardiectomy and drainage of the hepatic cyst were performed successfully, followed by medical treatment

Simultaneous Resection Of Thymic And Bronchial Carcinoid Tumors In A Patient Diagnosed With Multiple Endocrine Neoplasia Type 1

Thymic carcinoid tumors are rare tumors which may be associated with multiple endocrine neoplasia type 1. Bronchial carcinoids are also rare tumors and associated with multiple endocrine neoplasia type 1. Coexisting of thymic and bronchial carcinoid tumors in this case is extremely rare. Herein, we report a unique case of coexistence of thymic and bronchial carcinoid tumors which were simultaneously resected via thoracotomy.PubMedWo

Koroner Arter Bypass Cerrahisinde Koroner Endarterektominin Erken Dönem Sonuçlara Etkisi

Amaç: Koroner arter bypass cerrahisi (KABC) esnasında koroner endarterektominin (KE) etkileri konusu tartışmalı- dır. Bu çalışma sadece KABC uygulanan hastalarla KE ile eş zamanlı KABC uygulanan hastalarin erken klinik so- nuçlarını karşılaştirmayi amaçlar. Yöntem ve Gereçler: KABC ile eşzamanlı KE uygulanan 69 hasta ile sadece KABC uygulanan 69 hasta karşılaştı- rılmıştır. Bulgular: Karşılaştırılan gruplar arasinda operasyon öncesi yapılan test sonuçları, demografik özellikler ve risk fak- törleri benzerdir. KE grubunda prosedürün kompleks olmasından dolayı kardiyopulmoner bypass (176.26±51.95 vs. 136.81±43.97 dakika, p=0.0001) ve aort klemp süresi (104.72±31.29 vs. 75.7±26.78 dakika, p=0.0001) daha uzundur. Major postoperatif komplikasyonların (Aritmiler, miyokard infarktüsü, serebrovasküler olay, enfeksiyöz ve pul- moner) insidansı, postoperatif total drenaj miktarı, entübasyon zamanı, yoğun bakım ve hastanede kalış süreleri grup- lar arasında benzerdi. KE grubunda intraaortik balon pompası uygulanması daha sık görüldü (5.8% ve 0%, p=0.042). Sonuç: KE grubunda operatif mortalite ve morbidite sadece KABC uygulanan grupla karşılaştırılabilir düzeydedir. Bu nedenle, ileri evre koroner arter hastalığı olan hastalarda komplet revaskülarizasyonun yapılabilmesi için KE kabul edilebilir ve uygulanabilir bir alternatiftir.Aim:The effects of coronary artery endarterectomy (CE) during coronary artery bypass grafting (CABG) have been debated. In this study we sought to examine the present day early clinical outcomes of patients undergoing CABG with CE compared to patients undergoing CABG alone. Material And Methods: Patients undergoing isolated CABG operation from 1991 to 2010 were retrospectively re- viewed and 69 consecutive patients undergoing isolated CABG with CE were compared with 69 patients undergoing CABG alone. Results: Pre-operative demographics and risk factors were similar between the groups. The complexity of the proce- dure in the CE group was associated with longer cardiopulmonary bypass (CPB) time (176.26±51.95 vs. 136.81±43.97 minutes, p=0.0001) and aortic cross-clamp times (104.72±31.29 vs. 75.7±26.78 minutes, p=0.0001). The incidence of major post-operative complications (arrhythmias, myocardial infarction (MI), cerebrovascular accident (CVA), in- fectious and pulmonary complications), post-operative total drainage, intubation time, intensive care unit (ICU) and hospital stay times were also similar between the groups. There was a higher incidence of intra aortic balloon pump (IABP) insertion in patients undergoing CE compared to CABG alone (5.8% vs. 0%, p=0.042). Conclusion:The operative mortality and major morbidity in the CE group were comparable to CABG alone. There- fore, CE should be considered an acceptable adjunct to CABG for patients with end stage coronary disease to achieve complete revascularization