Epidermal growth factor stimulates rabbit achilles tendon histologically and biomechanically healing

Background. Epidermal Growth Factor (EGF) stimulates epidermis cell growth, proliferation and differentiation in skin regeneration. The aim of this study was to pre-clinically investigation of the role of EGF in tendon healing. Methods. One cm defects were created at the right Achilles tendons of 30 New Zealand White rabbits. Ten rabbits were allocated to one of three groups: Group-1-(Sham) tendon defect with a gap that was splinted with a non-absorbable suture; Group-2-(EGF +) tendon defect with a gap that was splinted with a non-absorbable suture and a 25 µg/kg EGF injection into the defect; Group-3-(Scaffold + EGF) tendon defect was grafted with a biodegradable, porous Polycaprolactone (PCL) scaffold loaded with 25 µg/kg EGF and stabilized with a non-absorbable suture. Animals were sacrificed at 8 weeks post-surgery and Achilles tendon repair and healing status was investigated using histopathologic and biomechanical analysis methods. Results. Group-2-(EGF +) had greater adipocyte development (moderate) than Group1-(Sham) and Group-3-(Scaffold + EGF). Group-2-(EGF +) and Group-3-(Scaffold + EGF) had greater peripheral nerve development (weak) than Group-1-(Sham). Group-2- (EGF +) had greater vascularization (moderate) than Group-1-(Sham) and Group-3-(Scaffold + EGF). Group-2-(EGF +) had greater collagen Type-III development (moderate) than Group-1-(Sham) and Group-3-(Scaffold + EGF). Group-3-(Scaffold + EGF) had greater collagen Type-I development (moderate) than Group-1-(Sham) and Group2-(EGF +). Groups did not display statistically significant differences for load to failure or elongation at failure. Group-2-(EGF +) and Group-3-(Scaffold + EGF) displayed less stiffness that the control (healthy contralateral Achilles tendon) (p 0.05). Conclusions. The application of EGF and scaffold displayed superior histological tendon healing evidence, but there was no significant difference in terms of biomechanics

Evaluation of preoperative model surgery and the use of a maxillary sinus surgical template in sinus floor augmentation surgery

Maxillary sinus augmentation is an accepted technique for dental implant placement in presence of insufficient maxillary bone. There are various techniques in the literature, either by crestal or lateral approach in maxillary sinus augmentation that have high percentage of success, while all have complications. Schneiderian membrane perforation is the most common complication encountered during surgery. The aim of this study was to evaluate the benefits of preoperative model surgery and the ease of use of a maxillary sinus surgical template (MSST) during maxillary sinus augmentation surgery with a lateral approach. Ten patients included in the study needed rehabilitation of a partially or totally edentulous maxilla with an implant-supported fixed prosthesis and requiring sinus augmentation. A questionnaire was asked to performing surgeons, and study results showed the use of an MSSTwas found to be effective in terms of adaptation (62.5%), window preparation (87.5%), ease of elevation (95.9%), ease of grafting (95.9%), reduction of perforation risk (91.7%), and achieving immobility during the procedure (62.5%); however, the use of an MSST was also found to prolong the surgical procedure (100%) and restrict the view of the surgical area (79.2%). Maxillary sinus augmentation appears to be a useful tool for locating an appropriate entrance to the sinus cavity, allowing for safe elevation of the sinus membrane and effectively grafting the sinus floor

The ımpact of handicap severity on oral and periodontal status of patients with mental retardation

Aim: Mental retardation (MR) subjects comprise a considerable amount of the community and are susceptible to oral and periodontal problems due to insufficient oral care. The aim of this cross-sectional study was to determine the oral health and periodontal status of MR patients in Turkey with regard to periodontal indices and Decay missed filling teeth (DMFT) scores and compare findings according to severity of the MR. Materials and methods: One hundred and five MR patients were included to the study and divided into 3 groups according to MR severity diagnoses. Demographic variables like age, gender, disabled sibling, BMI, living an institution and clinical parameters like plaque index (PI), gingival index (GI), bleeding on probing (BOP), probing depth (PD), clinical attachment level (CAL), missing teeth and DMFT scores were recorded from all subjects. Appropriate statistical analyses were used to compare the findings. Results: There were no statistically significant differences between groups according to age, gender, disabled sibling, living status and DMFT scores. Clinical periodontal indices and the number of missing teeth were showed a statistically significant increasing trend with the severity of MR (p < 0.05). Correlation analysis showed significant positive correlations between PI and periodontal disease measures like GI, PD, CAL and BOP and also between PI and DMFT (p < 0.05). Conclusion: The deteriorated teeth condition and deprived periodontal health of MR patients may be most likely caused by the poor oral hygiene and may be worsen with the severity of the MR

Nadir bir sinüs enfeksiyonu etkeni olarak citrobacter koseri: bir olgu raporu

Maksiller posterior bölgede yapılan diş çekimleri sırasında maksiller sinüs ile ilişkili çok sayıda komplikasyon ile karşılaşılmaktadır. Diş kökenli maksiller sinüzitlerin %10’unu oluşturan sinüse kök kaçırılması dental kaynaklı nedenlerden birisidir. Literatürde dental kaynaklı sinüs enfeksiyonu oluşturabilen birçok bakteri türünden bahsedilmesine rağmen, enterik bir bakteri olan Citrobacter koseri (C. koseri) nadir görülen bir sinüs enfeksiyonu etkenidir. 34 yaşındaki, bayan hasta, kliniğimize üst çene sağ taraf büyükazı dişler bölgesinde ağrı şikayeti ile başvurdu. Yapılan radyografik inceleme sonucunda hastanın maksiller sinüsünde rezidüel kök tespit edildi. Mevcut residüel kök Caldwel Luc cerrahisi ile çıkarıldı. Hastanın şikayetleri ortadan kalktı. Yeşil renkli olan diş kökü mikrobiyoloji laboratuvarında anaerobik ve aerobik olarak kültüre edildi. 37 °C’taki 24 saatlik aerobik inkübasyonu takiben gram negatif basil morfolojisine sahip saf koloniler saptandı. Koloniler konvansiyonel yöntemlerin yanısıra VITEK2 Compact otomatik identifikasyon sistemi ile de C. koseri olarak tanımlandı

Bifosfanat kullanımına bağlı çenelerde gelişen osteonekrozlar: Çok merkezli retrospektif çalışma

Bifosfonatlar (BP), metastatik kemik hastalıkları ve osteoporoz tedavisinde kullanılan kemik rezorbsiyonu inhibitörleridir. Bifosfanat kullanımına bağlı çenelerde gelişen osteonekroz (BBÇO), çenelerinde radyasyon tedavisi görmemiş, bifosfanat kullanan ya da kullanmış hastalarda mandibula ya da maksillada 8 haftadan daha uzun süren kemik ekspozu ile karakterize bir durum olarak tanımlanmıştır. Bu çalışmada farklı merkeze yönlendirilen BBÇO vakaları retrospektif olarak sunulmuştur. 2012 ve 2013 yıllarında GATA Haydarpaşa Eğitim Hastanesi Diş Hekimliği, Kocaeli Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, ve Kırıkkale Üniversitesi Diş Hekimliği Fakültesi, Ağız, Diş ve Çene Cerrahisi kliniklerine başvuran BBÇO tanısı konulmuş 18 hastanın demografik özellikleri, anamnez bulguları, klinik muayene bulguları, bifosfanat çeşidi ve kullanım bilgileri (süre, uygulama yolu) ve eğer varsa ilgili sebep açısından değerlendirmeleri yapılmıştır. Hastaların 12’ sinde mandibula (% 67), 5’ inde maksilla (%28) ve 1 hastada ise hem mandibula hem maksillada (%5) BBÇO izlendi. Hastaların 2 tanesi osteoporozis (% 11) nedeniyle 16 hasta ise (% 89) onkolojik tedavi nedeniyle bifosfanat grubu ilaç kullanmaktaydı. Tıp ve diş hekimliğini ortak olarak ilgilendiren konu olması itibariyle bifosfanat grubu ilaç tedavisine başlanacak hasta gruplarının ortak klinikler tesis edilerek takip edilmeleri ve bilgi paylaşımlarıyla ortaya çıkabilecek olası komplikasyonların azaltılabileceğini düşünmekteyiz

The efficacy of cinacalcet in the treatment of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

WOS: 000393291900012OBJECTIVE: Cinacalcet reduces parathyroid hormone levels by increasing the sensitivity of the parathyroid gland to calcium. in this study, we firstly aimed to evaluate the efficacy of cinacalcet in Turkish hemodialysis patients. MATERIAL and METHODS: 4483 hemodialysis patients were screened and 469 patients who had used cinacalcet were included in the study. the patients were divided into 4 groups according to drug usage durations (Group 1: 3 months, Group 2: 6 months, Group 3: 9 months and Group 4: 12 months). the patients' Parathormone, Ca, P and CaxP levels at the 3rd, 6th, 9th and 12th months were compared to the start of treatment and previous months. RESULTS: the levels of Parathormone, Ca, P and CaxP significantly decreased compared to their initial levels in all groups (from 1412 pg/ml to 1222 pg/mL for Parathormone, p< 0,001) in the 3rd month. However, this reduction was not continued in the subsequent months (Parathormone: 1381 pg/ml for the 12th month). CONCLUSION: Cinacalcet may not provide adequate benefit in control of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

Epidermal Growth Faktör (Egf) ve Egf Yüklenmiş Polikaprolakton Skafoldun Tendon Defekt İyileşmesine Etkileri

Introduction: In order to obtain the most accurate anatomical and histological tendon regeneration, therapies including the administration of platelet rich plasma (PRP), bone marrow aspiration, bone morphogenic protein, mesenchymal stem cells and growth factors ( bFGF, HGF, rhPDGF-BB, TGF-b, VEGF ) are being applied along with the conventional treatment. Epidermal growth factor (EGF) is a growth factor that stimulates cell growth, proliferation and differentiation through binding EGFR cell surface receptor. Its current clinical application includes the bridging in between epidermis fragments in skin regeneration. In this study, the aim was to investigate the potential role of EGF in tendon repair and regenaration which has not been investigated previously. Material and Methods: In this preclinical study, 1 cm size defects were created on one of the Achilles tendon of 30 New Zealand white rabbits. 3 experimental groups of 10 tendons were made including:(1) “Sham” group: 1 cm tendon defect was splinted leaving the gap with non absorbable suture; (2) EGF(+) group: 1 cm tendon defect was splinted leaving the gap with non absorbable suture and 25 µg/kg EGF injection was made in the defect; (3) Scaffold+ EGF(+) group: 1 cm tendon defect was grafted with biodegradable, porous polycaprolactone (PCL) scaffolds loaded with 25 µg/kg EGF and stabilized using non absorbable suture. In groups 2 and 3, same dose EGF injections were made every other day for 10 days. Animals were sacrificed at 8 weeks postop, and Achilles tendon repair and regeneration was investigated by histopathological and biomechanics analysis. The tissues were rapidly fixed in 10% formalin and processed for routine light microscopy. All specimens were embedded in paraffin, 10 mm sections were cut and stained by hematoxylin and eosin (H&E) and Masson’s trichrome. The biomechanical study was performed immediately after the animal was sacrificed and the tendons were maintained fresh. Pullout force test was performed for Achilles tendons and then was measured breaking force, amount of elongation at break and young modulus. All procedures were approved by Animal Research Ethical Committee.vii Results: It was observed macroscopically that defects healed and bridged in all of the experimental groups. Histologically, “Sham” group: Damar formation and Type 3 collagen have been observed to be newly constructed. Rare adiposity was observed EGF(+) group: vessel formation, peripheral nerve buds and more adipocytes were observed inside the tendon. A high level of type III collagen was detected which was laid by fibroblasts to be replaced by type I collagen eventually for complete tendon regeneration. Scaffold +EGF(+)group: vessel formation and peripheral nerve buds were again observed, but the amount of adipocytes and laid type III collagen were less compared to EGF(+) group. Type Ⅰ / Type Ⅲ collagen ratio was highest in Skafold + EGF group and at least in sham group. Biomechanically, there was no statistically significant difference between the 3 experimental groups and the control groups in terms of the breaking forces (p> 0,05). There was no significant difference between the groups in terms of the amount of elongation at break (p> 0,05). Young modulus was not significantly different between the three experimental groups (p> 0,05) but it was found that there was a significant difference between control group , EGF and Skafold + EGF groups (P <0,05). Conclusion: EGF application together with the conventional therapy led to more appropriate, advanced tendon regeneration histologically. Our hypothesis is; The histological demonstration that EGF application, increased vascularity, accumulation of "pericyte" cells (stem cells) adjacent to the endothelial cell in the vasculature, and appearance of the development of fat cells in the tendon defect region in order to provide the necessary energy for healing can provide high tissue repair. There was no significant difference between the groups in terms of breaking forces. EGF application did not negatively affect tendon healing in biomechanical aspects. It was observed that EGF without biomechanical adverse effects improves histologically more appropriate and advanced tendon healing by increasing the proportion of Type I / Type Ⅲ collagen. Histologically effective tendon healing was achieved by the addition of EGF. Treatment with EGF + scaffold was obtained the most effective tendon healing. Scaffold implantation into the defect as the void filler and by increasing the effectiveness of the growth factor, resulted in less type III collagen formation and thus faster tendon repair response.Genel Bilgi: En uygun histolojik ve anatomik tendon iyileşmesini sağlamak için, Platelet’ten zengin plazma (PRP), mezenkimal kök hücre uygulamaları, kemik morfojenik protein, kemik iliği aspiratı, büyüme faktörleri ( bFGF, HGF, rhPDGF-BB, TGF-b, VEGF ) geleneksel tedavi protokolüne eklenmektedir. Epidermal Growth Faktör (EGF), hücre gelişmesini, farklılaşmasını EGFR reseptörüne bağlanarak sağlayan bir büyüme faktörüdür. Günümüzde EGF’ in cilt rejenerasyonunda epidermisler arasında köprüleşmeyi içeren, özellikle diyabetik ayak gibi kronik yara problemleri olan hastalarda klinik uygulanmaları vardır. Bu çalışmada, daha önce araştırılmamış olan defektif tendon tamiri ve iyileşmesinde EGF ‘in potansiyel rolünün araştırılması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntemler: Hayvan deneyi çalışmasında 30 tane Yeni Zellanda beyaz tavşanının aşil tendonunda 1 cm büyüklüğünde defekt oluşturuldu. Herbirinde 10 tendon bulunan 3 denek grubu oluşturuldu; (1)“Sham grubu: 1 cm lik tendon defekti gap bırakılarak emilmeyen dikiş ile “splint”leme uygulandı. (2) EGF(+) grup: 1 cm lik tendon defektine “gap” bırakılarak emilmeyen dikiş ile “splint”leme uygulandı ve defekt oluşturulan bölgeye 25 µg/kg EGF enjekte edildi. (3) Skafold+EGF(+) grup: 1 cm lik tendon defektine 25 µg/kg EGF yüklenmiş dönüşebilen, poroz polikaprolakton (PCL) “skafold” yerleştirilerek emilmeyen dikiş ile tespit edildi. 2. ve 3. Gruplara aynı dozlarda EGF enjeksiyonuna postoperatif gün aşırı 10 gün devam edildi. 8. haftada hayvanlar sakrifiye edildikten sonra sonra aşil tendon tamiri ve rejenerasyonu histolojik ve biyomekanik olarak incelendi. Histolojik incelemede ışık mikroskopi yöntemi kullanıldı. Işık mikroskopi yöntemi için dokular %10 formalinde fikse edildi. Bütün parçalar parafine gömüldü, 10 mm kesitlere ayrıldı, Hematoksilen - Eosin (H&E) ve Masson’s trichrome ile boyandı. Biyomekanik çalışma, hayvanlar sakrifiye edildikten hemen sonra tendonlar tazeliğini korurken uygulandı. Çekme testi uygulanan aşil tendonlarında kopma kuvveti, kopma anındaki uzama miktarı ve young modulus değerleri ölçüldü. Tüm prosedürler Hayvan Araştırma Etik Kurulundan onay alınarak yapılmıştır.v Bulgular: Bütün denek gruplarında, defektin iyileştiği ve köprüleşmenin olduğu makroskopik olarak gözlemlendi. Histolojik olarak “Sham” grup: Damar formasyonu ve Tip 3 kollojenin yeni yapılmaya başlanmış olduğu gözlemlendi. Nadir adipozit izlendi. EGF (+) grup: Tendon içinde damar formasyonu, periferal sinir tomurcuklanması, daha fazla adipoz dokular gözlemlendi. Tamamen tendon rejenerasyonu için sonuçta Tip 1 kollajene dönüşen ve fibroblastlar tarafından üretilen yüksek düzeyde Tip 3 kollajen görüldü. Skafold + EGF(+) grup: damar formasyonu, periferal sinir tomurcaklanması yine gözlemlendi fakat adipoz doku miktarı, ve üretilen Tip 3 kollajen mıktarı EGF(+) grup ile karşılaştırıldığında daha az olduğu gözlemlendi. Tip Ⅰ / Tip Ⅲ kollajen oranının en fazla Skafold + EGF grubunda olduğu, en az ise Sham grubunda olduğu saptandı. Biyomekanik olarak, kopma kuvvetleri açısından 3 deney grubu ve kontrol grupları arasında istatiksel olarak anlamlı fark saptanmadı(p>0,05). Kopma anındaki uzama miktarı açısından da gruplar arasında anlamlı fark saptanmadı(p>0,05). Young modulus açısından 3 deney grubu arasında anlamlı fark saptanmadı(p>0,05) ama kontrol grubuyla EGF ve Skafold + EGF gruplarının ikili karşılaştırılması sonucunda anlamlı fark olduğu saptanmıştır(P<0,05). Sonuçlar: Geleneksel tedavi ile beraber EGF uygulanması daha uygun ve histolojik olarak ileri düzeyde tendon iyileşmesi ile sonuçlandı. Bizim hipotezimiz; EGF uygulanması, damarlanmanın artması, damarda endotel hücreye komşu “ perisit” hücrelerin ( kök hücrelerin) defekt boyunca toplanması, iyileşmede gerekli enerjinin sağlanabilmesi için tendon defekt bölgesinde yağ hücrelerinin gelişiminin görülmesi yüksek doku onarımının olabileceği histolojik olarak göstermiştir. Kopma kuvvetleri açısından gruplar arasında anlamlı bir fark saptanmamıştır. EGF eklenmesi tendon iyileşmesini biyomekanik açıdan negatif etkilememiştir. Biyomekanik açıdan olumsuz etkileri bulunmayan EGF’in, Tip Ⅰ / Tip Ⅲ kollajen oranını artırarak histolojik olarak daha uygun ve daha ileri seviyede tendon iyileşmesinini sağladığı gözlemlendi. Tedaviye EGF eklenmesiyle histolojik olarak etkin tendon iyileşmesi elde edildi. Tedaviye EGF + skafold birlikte eklenmesiyle en etkin tendon iyileşmesi elde edildi. Skafoldun boşluk doldurarak ve büyüme faktörünün etkinliğini artırarak daha az Tip 3 kollajen formasyonu ve böylece daha hızlı tendon tamiri olabileceği savı da ortaya çıkmıştır

Miyelodisplastik SendromlarMYELODYSPLASTIC SYNDROMES

Miyelodisplastik SendromlarMYELODYSPLASTIC SYNDROMESMustafa &Ccedil;ETİNa,İsmail KO&Ccedil;YİĞİTaaHematoloji BD, Erciyes &Uuml;niversitesi Tıp Fak&uuml;ltesi, KAYSERİTurkiye Klinikleri J Int Med Sci 2007;3(2):90-5Article Language: TRNot Free&nbsp;&Ouml;ZETMiyelodisplastik Sendrom (MDS) yavaş seyirli anemi ve kemik iliği yetmezliğinden, ağır sitopeni ve hatta aşikar akut myeloid l&ouml;semiye kadar değişebilen heterojen bir grup klinik antiteden oluşmaktadır. Tedavi ve prognozdaki farklılıktan dolayı, klinik alt tiplerin iyi ayırt edilmesi &ouml;nemlidir. Destek tedavileri hayat kalitesini d&uuml;zeltmekte ve kısmen etkili ila&ccedil;larla sağkalım uzatılabilmektedir. Gen&ccedil; hastalarda kemik iliği nakli ile k&uuml;r sağlanabilmektedir.Anahtar Kelimeler: Miyelodisplastik sendromlar, l&ouml;kopeniABSTRACTMyelodysplastic syndrome (MDS) is consist of a heterogen group clinical antites range from slowly progressive anemi and bone marrow failure to severe cytopenia and florid acute myelogenous leukemia. It is important to differantiate subtypes due to their different pognosis and therapeutic approach. Supportive care might improve quality of life and partially effective drugs might extend survival. In young patients could obtain cure with bone marrow transplantationKeywords: Myelodysplastic syndromes, leukopenia</div