Antian aerobic antibiotics and antimicrobial susceptibility testing of anaerobic bacteria

Anaerob bakteriler vücudun farklı bölgelerinde birçok sistemi içine alan endojen, polimikribiyal ve ciddi infeksiyonlara neden olmaktadırlar. Bu infeksiyonların etkin tedavisinde kullanılabilen antimikrobikler sınırlıdır. Buna ilaveten anaerob bakterilerin birçoğunda bu antimikrobiklere karşı direnç geliştiği gözlenmiştir ve direnç oranı günden güne hızlı artış göstermektedir. Anaerob bakterilerin izolasyonu ve duyarlılık testlerinin gerçekleştirilmesi güçtür ve zaman alıcıdır. Bu nedenle genellikle duyarlılık test sonuçları bildirilmeden önce ampirik tedavi protokollerine göre etkin bir tedaviye başlanması gerekli olmaktadır. Tedavide başarılı sonuçların elde edilebilmesi için antianaerobik antibiyotikler ve anaerob bakterilerin direnç mekanizmaları klinisyenler tarafından iyi bilinmelidir. Diğer taraftan anaerob bakterilerin antimikrobik duyarlılık testleri ise mikrobiyologlar tarafından yapılmalıdır. Bu yazıda bu konulardaki bilgiler özetlenmiştir.Anaerobic bacteria cause serious, endogenous and polymicrobial infections including many systems and different sites of body. Antimicrobials that can be used in the effective treatment of such kind of infections are limited. In addition, antimicrobial resistance ratio has been increasing rapidly from day to day. Isolation and performing susceptibility testing of anaerobes are difficult and need a long time. Therefore, it could be necessary to start an effective amprical therapy without obtaining the results of susceptibility testing. Antianaerobic antibiotics and antimicrobial resistance in anaerobic bacteria should be known well by clinicians in order to obtain sucessful results in treatment. On the other hand, antimicrobial susceptibility testing of anaerobes should be made by microbiologists. The information required related to this subject is summarized in this article

Comparison of effifciency of treatment methods in valproic acid ınduced rat model of autism

Otizm spektrum bozukluğu (OSB); sosyal becerilerde, öğrenme becerilerinde, dil becerilerinde gerileme ve ardışık anlamsız tekrar hareketleri ile karakterize nörogelişimsel bir bozukluktur. Otizm prevalansı ülkeler ve eyaletlere göre değişiklik göstermekle (% 0.5-5) birlikte, dünya genelinde görülme sıklığında, hızlı ve dramatik bir artış görülmektedir. Bu çalışmada VPA ile indükleme metodu ile sıçanlarda RAT deney hayvanı otizm modellemesi gerçekleştirilmiştir. Çalışma ile hastalık grubunda otizmde görülen davranış bozukluklarının meydana gelip gelmediği, beyinde meydana gelen nöroimmünopatolojik değişikliklerin, beyin dokusunda IL1β, IL6, TNFα, GPX, MDA, ve CASP3 düzeyelerinin, CC2D1A ve CASP3 gen ekspresyonları (RT-PCR) ile otizm arasındaki ilişkilerin belirlenmesi ve elde edilen verilerin kontrol grubu ile istatistiksel olarak karşılaştırılması amaçlanmıştır. Bunlara ilaveten modern tıp tedavilerinde kullanılan fingolimod, suramin, ve N-asetil sistein ile alternatif ve tamamlayıcı tıp tedavilerinde kullanılan kurkumin, resveratrolün otizmde görülen davranış bozukluklar üzerine iyileştirici etkilerinin olup olmadığının, ve ayrıca CC2D1A ve CASP3 gen ekspresyon seviyeleri üzerine olan etkilerinin araştırılması amaçlanmıştır. Çalışmada kullanılan toplam 30 adet dişi sıçanlardan 25’ine otizm modellemesi için VPA indüksiyonu uygulanmış iken, 5’ine VPA indüksiyonu uygulanmamıştır. Yirmibeş adet anne sıçanlardan doğan otistik bebek sıçanlardan 48’i hastalık grubunu, 5 adet sağlıklı anne sıçanlardan doğan 8 bebek sıçanlar ise sağlıklı kontrol grubunu oluşturmuştur. Hastalık Grubunu oluşturan, yavru sıçanlar (48), herbiri 8’er adet yavru sıçanlar içeren 6 alt gruba ayrılmıştır ki; bunlardan beşi tedavi grubunu; biri ise hastalık (tedavi) kontrol grubunu oluşturmuştur. Beş tedavi gruplarının her birine, beş ajanlardan birisi verilmiştir. Hastalık (tedavi) kontrol grubuna hiçbir ajan verilmemiştir. Hastalık grubu ile tedavi gruplarından elde edilen veriler kendilerine ait kontrol gruplarından elde edilen veriler ile karşılaştırılmış ve istatistiksel analizler yapılmıştır. Kognitif fonkisyonları değerlendirmek için Water Maze Davranış testi uygulanarak skorlanmıştır. Sakrifikasyon işlemi sonrası elde edilen beyin doku materyallerinden ELISA yöntemi ile IL1β, IL6, TNFα GPX, MDA, ve CASP3 düzeyleri ölçülmüştür. Beyin dokularından RT-PCR yöntemi ile CC2D1A ve CASP3 gen ekspresyon düzeyleri belirlenmiştir. Beyin dokularından elde edilen materyallerden hazırlanan ve hematoksilen eozin (H&E) ile boyanan slaytların histopatolojik mikroskobik incelemeleri yapılmıştır. Hastalık Grubu ile Kontrol grubu Davranış test sonuçları istatistiksel olarak anlamlı farklı bulunmuştur (p0,05). Histopatolojik incelemelerde beyinde kramatolizis, fokal glial hücre infiltrasyonu, nöronofaji alanları, nöronal vakuolizasyonlar, nöroenflamasyon belirlenmiştir. Beyinde görülen histopatolojik anormal bulguların iyileştirici etkilerine ait fingolimod, suramin, ve N-asetil sistein, kurkumin ve reseveratrol tedavi grupları, ile hastalık (tedavi) kontrol grupları sonuçlarının karşılaştırmasında; bütün tedavi grupları istatisiksel anlamlı farklı bulunmuştur. Beyinde görülen histopatolojik anormallikler için en güçlü iyileştirici etkinin fingolimod tedavi grubunda olduğu belirlenmiştir. Tedavi grupları ile tedavi kontrol gruplarından elde edilen bütün ELISA ölçüm sonuçları karşılaştırmalı olarak incelendiğinde; fingolimod tedavi grubu ile tedavi kontrol grubu sonuçlarında sadece GPX (p<0.05) ve CASP3 (p<0.05) test sonuçları, fingolimod tedavi grubunda istatistiksel anlamlı farklı olarak bulunmuştur. Genetik, epigenetik, ve çevresel faktörlerin otizmin etiyopatogenezi ile ilişkili olduğu bildirilmiştir. Genetik faktörlerden CC2D1A geni, çift kıvrımlı ve C2 domain içeren protein 1A geni olup; bir serotonin reseptör 1A (HTR1A) ekspresyon baskılayıcısı olarak tanımlanmıştır. Maalesef CASP3 gen ekspresyonuna ait anlamlı sonuçlar elde edilememiştir. Hastalık grubu ile kontrol grubu CC2D1A gen eskpresyon seviyesi sonuçları birbirleri ile kaşılaştırıldığında istatistiksel anlamlı fark bulunmuştur (p<0,05). Tedavi gruplarında CC2D1A gen ekspresyonu baskılama etkisi açısından tedavi kontrol grubu ile kaşılaştırdığımızda fingolimodun (p0,05) ve N-asetil sistein (p>0,05) tedavi gruplarında istatiksel anlamlı farklar bulunmamıştır. Bütün tedavi grupları içinde, fingolimodun CC2D1A gen ekspresyonu baskılamada en güçlü etkiye sahip olduğu kurkumin ve resveratrolün ise sırası ile aynı etkiye sahip oldukları bulunmuştur. Otistik beyinde farklı nörö-immünopatolojik değişiklikler meydana gelmektedir. Çalışmadan; otistik davranış bozuklukları gelişimi ve gen ekspresyonlarının, beyinde meydana gelen bu patolojik değişiklikler ile tetiklendiği sonucu çıkarılabilir. Ayrıca aşağıdaki sonuçlar da elde edilmiştir; 1. Modern tıp tedavilerinde kullanılan fingolimod ile tamamlayıcı ve alternatif tıp tedavilerinde kullanılan kurkumin ve resveratrolün; otizm ile ilişkili oduğu bulunan CC2D1A gen eskpresyon seviyelerini baskılayıcı etkilerinin olduğu, fingolimodun represyonda en güçlü etkiye sahip olduğu, fingolimod ile resveratrolün otistik bozuklukların iyileştirilmesinde en etkili iki ajan oldukları, 2. Suramin verilmesinin davranış bozukluklarını olumsuz olarak etkilediği, 3. CC2D1A gen eskpresyon seviyesinin kiritk öneme sahip olduğu, ve hipo veya hiper ekspresyonun otizm sürecinde negatif sonuçları tetiklediği Sonuçlarına ulaşılmıştır.Autism spectrum disorder (ASD) is a neurodevelopmental disorder characterized by regression in social skills, learning skills, language skills and successive pointless repetition. Although the prevalence of autism varies by countries and states (0.5-5 %), there is a rapid and dramatic increase in the incidence worldwide. VPA induced animal model of autism in rats was carried out in this study. Determination of whether autistic behaviour disorders exist or not, neuro-immunohistopathologic changes occured in the brain, IL1β, IL6, TNFα, GPX, MDA, and CASP3 levels in the brain tissue, relationship between autism and CC2D1A, CASP3 gene expression levels (RT-PCR) in the Control Group, and compare the obtained data statistically with Control Group were aimed in the study. In additon to these, investigation of whether fingolimod, suramin, and N-acetyl sistein used in the modern medicine treatments, and curcumin, resveratrol used in the complementary and alternative medicine treatments, have ameliorating effect on the autistic behaviour disorders or not, effects on the expression levels of CC2D1A and CASP3 genes, and comparison of results obtained from both the two treatment groups, with each other also were aimed in the study. Of the totally 30 female rats used in the study, while 25 were induced by VPA for autism modelling, 5 were not induced by VPA. Fourty eight pups delivered from the 25 mother rats were included to disease group, and eight pups delivered from 5 healty mother rats were included to the healthy control group. All the pups included to the disease group (48) were devided in to six subgroups that; five of them were consisted treatment groups and the one was disease (treatment) control group. One of the five agents were administered to each of the five treatment groups. No agent was administered to the disease (treatment) control group. Data obtained from the patient and treatment groups were statistically compared with control groups of each ones. Water Maze behaviour test were performed and scored in order to asses cognitive functions. IL1β, IL6, TNFα, GPX, MDA, and CASP3 levels were assayed by ELISA method in the brain tissue materials obtained after sacrification procedure. Expression levels of CC2D1A and CASP3 genes were determined in the brain tissue by RT-PCR method. Histopathologic microscobic examinations were made with slides prepared from brain tissue materials and stained with hematoxylin-eosin (H&E). Behaviour test results of the disease group and control group were found statistically significanty different (p0,05). Chromatrolysis, focal glial cell infiltration, areas of neuronophagy, neuronal vacuolation, neuro inflammation were found in the brain with histopathological examinations. Results of ameliorative effects of histopathological abnormal brain findings; fingolimod, suramin, and N-acetyl sistein treatment groups compared with each treatment control group; all the treatment groups were found statistically different. The strongest ameliorative effect for histopathological brain abnormalities were found in the fingolimod treatment group. When all the ELISA assay results evaluated comperatively obtained from treatment groups and treatment control groups; only GPX (p<0,05) and CASP3 (p<0,05) test results were found to be statisticallysignificant difference at fingolimod treatment group. It was reported that etiology of the autism was related with genetic, epigenetic, and enviromental factors. Of the genetic factors CC2D1A gene; the coiled-coil and C2 domain containing protein 1A (CC2D1A) gene was identified as a repressor of serotonin receptor 1A (HTR1A) expression. Unfortuantely meaningful results were not able to found for CASP3 gene expression levels. CC2D1A expression level results of the disease group and control group compared to each other; statistically significant difference was found (p<0,05). When compared repressor effect of the treatment groups for CC2D1A gene expression with treatment control group; while fingolimod (p0,05) and N-acetyl sistein (p>0,05) treatment groups. Of all the treatment groups fingolimod has the strongest repressor effect on the CC2D1A gene expression, and curcumin and resveratrol have the same effect respectively. Different neuro-immunopathologic changes occured in the autistic brain. Development of autistic behavior disorders and gene expressions may be triggered by these pathologic changes, can be concluded from the study. In additon, the following results were also obtained; 1. Fingolimod used for modern medicine therapies, curcumin and resveratrol used in the alternative and complementary therapies were found as repressors of the CC2D1 gene, and fingolimod was the strongest repressor effect, fingolimod and resveratrol was found as the most effective two agents for amelioriation of the autistic disorders. 2. Suramin administration effected behaviour disorders as negativeley. 3. Expression elvels of CC2D1A gen has ciritical value, and hipo or hiper expressions trigerring negative results with survive of autism

Fusidic acid resistance of methicillin resistant and sensitive staphylococcus strains ısolated from clinical specimens

Bu çalışma fusidik asitin stafilokoklara in-vitro etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya alınan suşlar Temmuz 2001- Haziran 2002 tarihleri arasında Afyon SSK Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’nda değerlendirmeye alınan çeşitli klinik örneklerden izole edilmiştir. Metisilin ve fusidik asit direnci agar disk difüzyon yöntemi ile araştırılmıştır. İzole edilen 122 stafilokok suşunun 46’sı (%38) Staphylococcus aureus, 76’sı (%62) koagülaz negatif stafilokok (KNS) olarak tanımlanmıştır. S. aureus suşlarının 29’u (%63) ve KNS’ların 50’si (%66) metisiline dirençli bu¬lunmuştur. Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) suşlarının 2’si (%7), metisilin duyarlı Staphylococcus aureus (MSSA) suşlarının 1’i (%6), metisilin dirençli koagülaz negatif stafilokok (MRKNS) suşlarının 16’sı (%32) ve metisilin duyarlı koagülaz negatif stafilokok (MSKNS) suşlarının 3’ü (%12) fusidik asite dirençli bulunmuştur. Bu sonuçlar, fusidik asitin stafilokokal enfeksiyonların tedavisinde tercihte gözardı edilmemesi gereken bir antibiyotik olduğunu göstermektedir.This study was carried out in order to determine the in-vitro effect of fusidic acid on stapyhlococci. The investigated strains were isolated from various clinical materials which evaluated in Microbiology Laboratory of Afyon Social Insurance Instution Hospital during the period from July 2001 to June 2002. Methicillin and fusidic acid resistance were investigated by agar disk diffusion method. Of the isolated 122 Stapylococcus strains 46 (38%) were identified as Staphylococcus aureus, 76 (62%) were coagulase negative staphylococci (CNS). Twenty nine (63%) of Staphylococcus aureus and 50 (66%) of coagulase negative Staphylococcus strains were methicillin resistant. Two (7%) of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) strains, 1 (6%) of methicillin sensitive Staphylococcus aureus (MSSA) strains, 16 (32%) of methicillin resistant coagulase negative Staphylococcus (MRCNS) strains and 3 (12%) of methicillin sensitive coagulase negative Staphylococcus (MSCNS) strains were found to be resistant to fusidic acid. These results indicated that fusidic has not to be excluded in preference of the antibiotic treatment of staphylococcal in-fections

The prevalence of infectious agents in patients with systemic sclerosis

WOS:000389053000049Background/aim: Systemic sclerosis (SSc) is an autoimmune disease characterized by microvascular injury, excessive extracellular matrix deposition, and fibrosis in the skin and internal organs. Bacterial and viral infectious agents have been suspected to be contributing factors in the development and progression of the pathologic features of SSc. Materials and methods: In this study, 30 SSc patients who were admitted to the rheumatology unit of the Konya Training and Research Hospital and 30 healthy controls were included. The presence of 9 different antibodies (IgM and IgG) against Helicobacter pylori, cytomegalovirus (CMV), EpsteinBarr virus (EBV), and parvovirus B19 were investigated in sera samples obtained from the 60 participants using an enzyme-linked immunosorbent assay method. The characteristics of current and past infections with H. pylori, CMV, EBV, and parvovirus B19 were evaluated by determining the seropositivity of the tested bacterial and viral agents. Results: The prevalences of H. pylori, CMV, EBV, and parvovirus B19 were determined to be higher in patients with SSc than in the control group. Conclusion: SSc is associated with a higher rate of certain infections, which deserves further investigation in order to assess the role of infections in disease etiology/pathogenesis

Fusidic acid resistance of methicillin resistant and sensitive staphylococcus strains ısolated from clinical specimens

Bu çalışma fusidik asitin stafilokoklara in-vitro etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Araştırmaya alınan suşlar Temmuz 2001- Haziran 2002 tarihleri arasında Afyon SSK Hastanesi Mikrobiyoloji Laboratuvarı’nda değerlendirmeye alınan çeşitli klinik örneklerden izole edilmiştir. Metisilin ve fusidik asit direnci agar disk difüzyon yöntemi ile araştırılmıştır. İzole edilen 122 stafilokok suşunun 46’sı (%38) Staphylococcus aureus, 76’sı (%62) koagülaz negatif stafilokok (KNS) olarak tanımlanmıştır. S. aureus suşlarının 29’u (%63) ve KNS’ların 50’si (%66) metisiline dirençli bu¬lunmuştur. Metisiline dirençli Staphylococcus aureus (MRSA) suşlarının 2’si (%7), metisilin duyarlı Staphylococcus aureus (MSSA) suşlarının 1’i (%6), metisilin dirençli koagülaz negatif stafilokok (MRKNS) suşlarının 16’sı (%32) ve metisilin duyarlı koagülaz negatif stafilokok (MSKNS) suşlarının 3’ü (%12) fusidik asite dirençli bulunmuştur. Bu sonuçlar, fusidik asitin stafilokokal enfeksiyonların tedavisinde tercihte gözardı edilmemesi gereken bir antibiyotik olduğunu göstermektedir.This study was carried out in order to determine the in-vitro effect of fusidic acid on stapyhlococci. The investigated strains were isolated from various clinical materials which evaluated in Microbiology Laboratory of Afyon Social Insurance Instution Hospital during the period from July 2001 to June 2002. Methicillin and fusidic acid resistance were investigated by agar disk diffusion method. Of the isolated 122 Stapylococcus strains 46 (38%) were identified as Staphylococcus aureus, 76 (62%) were coagulase negative staphylococci (CNS). Twenty nine (63%) of Staphylococcus aureus and 50 (66%) of coagulase negative Staphylococcus strains were methicillin resistant. Two (7%) of methicillin resistant Staphylococcus aureus (MRSA) strains, 1 (6%) of methicillin sensitive Staphylococcus aureus (MSSA) strains, 16 (32%) of methicillin resistant coagulase negative Staphylococcus (MRCNS) strains and 3 (12%) of methicillin sensitive coagulase negative Staphylococcus (MSCNS) strains were found to be resistant to fusidic acid. These results indicated that fusidic has not to be excluded in preference of the antibiotic treatment of staphylococcal in-fections

Spinal kord yaralanmalı hastalarda idrar kültürünün kantitatif çalışması

Amaç: Kronik dönem spinal kord yaralanmalı SKY hastaların idrar kültürlerinde asemptomatik bakteriüri varlığını tespit etmek ve üreme varlığı ile risk faktörleri arasındaki ilişkiyi araştırmak. Yöntem: SKY’li 36 hasta ve üriner sistem şikayeti olmayan 36 sağlıklı kontrol çalışmaya alındı. Hastaların tümü günde dört kez kendi kendine temiz aralıklı kateterizasyon TAK yapıyordu. Hastalardaki bakteri üreme sıklığı kontrol grubuyla karşılaştırıldı. Hastalarda üreme varlığı üzerine etkili risk faktörleri araştırıldı. Bulgular: SKY’ li hastalarda en sık üreyen bakteri Eshercia coli E. coli idi % 44.4 . Kontrol grubunda en sık üreyen bakteri Koagülaz negatif Stafilokok % 8.4 , ikinci sırada üreyen bakteri E. coli % 2.8 olarak belirlendi. İdrar kültürlerindeki E. coli üreme sıklığı SKY’li hastalarda kontrol grubuna göre istatistik olarak anlamlı derecede yüksekti. Hastalarda asemptomatik bakteriüri varlığı ile cinsiyet, yaralanma süresi, nörolojik seviye, yaralanma tipi ve anal sfikter kusuru arasında anlamlı bir ilişki saptanmadı. Sonuç: Kronik dönemdeki TAK yapan SKY’li hastalarda asemptomatik bakteriüri sık bir bulgudur. SKY’li hastaları takip eden hekimler bu hastalarda asemptomatik bakteriürinin sık bir bulgu olabileceğini göz önünde bulundurmalı ve üriner sistem enfeksiyonun ÜSE klinik bulguları yoksa antimikrobiyal ajanlarla tedavi edilmemelidi

Pretreatment with carnosol in lung ischemia reperfusion-induced renal injury

Amaç: Bu deneysel çalışmada, akciğer iskemi/reperfüzyonu (İ/R) ile indüklenen böbrek hasarı üzerine karnosolun koruyucu etkisi araştırıldı.Çalışma planı: Yirmi dört Yeni Zelanda beyaz tavşanı üç gruba randomize edildi. Grup IR; akciğer İ/R grubu (60 dk. iskemi-60 dakika reperfüzyon), grup CIR; akciğer İ/R'si öncesi karnasol bolus enjeksiyonu ve grup S; plasebo grubu (pulmoner hilus klemplenmedi). Böbrek dokusu miyeloperoksidaz (MPO) ve interselüler adezyon molekülü -1 (ICAM-1) düzeyleri değerlendirildi.Bul gu lar: Böbrek dokusu MPO ve ICAM-1 düzeyleri grup IR'de, grup CIR ve grup S ile karşılaştırıldığında, anlamlı olarak daha yüksek idi (sırasıyla, p0.021 ve p0.0001). Grup CIR ve grup S arasında ise ölçülen parametrelerde istatistiksel olarak anlamlı fark tespit edilmedi.So nuç: Çalışma sonuçlarımız akciğer İ/R'sine bağlı böbrek hasarında aktif nötrofil sekestrasyonu ile ilişkili MPO ve ICAM-1 düzeylerinin arttığını ve karnosolun bu hasarda koruyucu etkisi olabileceğini göstermektedirBackground: This experimental study aims to investigate the protective effects of carnosol on kidney injury induced by lung ischemia/reperfusion (I/R). Methods: Twenty-four New Zealand white rabbits were randomized into three groups. Group IR; lung I/R group (60 min ischemia-60 min reperfusion), group CIR; bolus injection of carnosol before lung I/R, and group S; sham group (pulmonary hilum was not clamped). Renal tissue myeloperoxidase (MPO) and intercellular adhesion molecule-1 (ICAM-1) levels were evaluated. Results: Renal tissue MPO and ICAM-1 levels were significantly higher in the group IR compared to the group CIR and group S (p0.021 and p0.0001 respectively). No statistically significant difference in the parameters evaluated was detected between the group CIR and the group S. Conclusion: Our study result suggests that lung I/R injury causes increased renal tissue MPO and ICAM-1 levels, which are related to activated neutrophil sequestration and carnosol may play a protective role against this kidney injur

A Diagnostic Algorithm for the Detection of Clostridium difficile-Associated Diarrhea

Background: Clostridium difficile is a common cause of hospital-acquired diarrhea, which is usually associated with previous antibiotic use. The clinical manifestations of C. difficile infection (CDI) may range from mild diarrhea to fulminant colitis. Clostridium difficile should be considered in diarrhea cases with a history of antibiotic use within the last 8 weeks (community-associated CDI) or with a hospital stay of at least 3 days, regardless of the duration of antibiotic use (hospital-acquired CDI). Aims: This study investigated the frequency of CDI in diarrheic patients and evaluated the efficacy of the triple diagnostic algorithm that is proposed here for C. difficile detection. Study Design: Cross-sectional study. Methods: In this study, we compared three methods currently employed for C. difficile detection using 95 patient stool samples: an enzyme immunoassay (EIA) for toxin A/B (C. diff Toxin A+B; Diagnostic Automation Inc.; Calabasas, CA, USA), an EIA for glutamate dehydrogenase (GDH) (C. DIFF CHEK-60TM, TechLab Inc.; Blacksburg, VA, USA), and a polymerase chain reaction (PCR)-based assay (GeneXpert® C. difficile; Cepheid, Sunnyvale, CA, USA) that detects C. difficile toxin genes and conventional methods as well. In this study, 50.5% of the patients were male, 50 patients were outpatients, 32 were from inpatient clinics and 13 patients were from the intensive care unit. Results: Of the 95 stool samples tested for GDH, 28 were positive. Six samples were positive by PCR, while nine samples were positive for toxin A/B. The hypervirulent strain NAP-1 and binary toxin was not detected. The rate of occurrence of toxigenic C. difficile was 5.1% in the samples. Cefaclor, ampicillin-sulbactam, ertapenem, and piperacillin-tazobactam were the most commonly used antibiotics by patients preceding the onset of diarrhea. Among the patients who were hospitalized in an intensive care unit for more than 7 days, 83.3% were positive for CDI by PCR screening. If the PCR test is accepted as the reference: C. difficile Toxin A/B ELISA sensitivity and specificity were 67% and 94%, respectively, and GDH sensitivity and specificity were 100% and 75%, respectively. Conclusion: Tests targeting C. difficile toxins are frequently applied for the purpose of diagnosing CDI in a clinical setting. However, changes in the temperature and reductant composition of the feces may affect toxin stability, potentially yielding false-negative test results. Therefore, employment of a GDH EIA, which has high sensitivity, as a screening test for the detection of toxigenic strains, may prevent false-negative results, and its adoption as part of a multistep diagnostic algorithm may increase accuracy in the diagnosis of CDIs