Paroxysmal nocturnal hemoglobinuria case with thrombosis under eculizumab treatment

43. Ulusal Hematoloji Kongresi’nde sunulmuştur.Paroksismal noktürnal hemoglobinüri (PNH) nadir görülen kronik, ilerleyici ve yaşamı tehdit eden multisistemik bir hastalıktır. Tanı konduktan sonraki ilk beş yıl içerisinde mortalite %35 iken on yıldan sonra % 50’ye ulaşmaktadır. PNH’daki progresif morbidite ve mortalitenin altta yatan nedeni kronik hemoliz iken eşlik eden tromboz ölümlerin % 40-67’sinden sorumlu olabilmektedir. Olguların % 40’ı klinik olarak saptanabilen trombotik olaylar yaşar. Tromboz tedavisinde antikoagülan uygulaması yanı sıra eğer kullanılmıyorsa ekulizumab’ın da başlanması önerilmektedir. Ekulizumab tedavisi altında tromboz gelişmesi nadir bir komplikasyondur. Burada kemik iliği yetmezliği ile başvuran, kök hücre nakli (KHN) hazırlık aşamasında ekulizumab tedavisi altında tromboz gelişen ve hızla ilerleyen bir PNH olgusu literatür eşliğinde bildirilmektedir.Paroxysmal nocturnal hemoglobinuria (PNH) is a rare, chronic, progressive and life-threatening multisystem disease. Within the first five years after diagnosis, mortality is 35%, but after ten years it reaches 50%. The underlying cause of progressive morbidity and mortality in PNH is chronic hemolysis, which is responsible for 40-67% of accompanying thrombotic deaths. 40% of the cases experience clinically detectable thrombotic events. In addition to anticoagulant therapy in the treatment of thrombosis, it is recommended to start ekulizumab if not used. Development of thrombosis under the treatment of equlizumab is a rare complication. It is reported here that a PNH patient who develops thrombosis under equlizumab therapy and progresses rapidly with stem cell transplantation (SCT) preparation with bone marrow failure

Turkey Experience in Molecular Analysis of Hemophilia B: F9 Gene Mutation Spectrum and Genotype-Phenotype Correlation

Amaç: Hemofili B (HB), yaklaşık 30.000 canlı erkek doğumda bir görülen, X’e bağlı kalıtsal kanama bozukluğudur. Klinik bulgular, koagülasyon faktörü 9’un aktivite düzeyine göre değişkenlik gösterir. Bugüne kadar koagülasyon faktörü 9’u kodlayan F9 geninde 1.200’den fazla varyant tanımlanmıştır. Varyantların yaklaşık %70’ini nokta mutasyonları oluşturur. Bu çalışmada, Türkiye’deki HB hastalarında F9 gen varyant dağılımının belirlenmesi ve yeni varyantlar tanımlayarak genotip-fenotip ilişkisine katkıda bulunulması amaçlanmıştır. Gereç ve Yöntemler: Türkiye’deki sekiz farklı merkezde HB tanısı ile takip edilen ve Ege Üniversitesi Tıp Fakültesinde Kasım 2018-Ocak 2020 tarihleri arasında moleküler analizi yapılmış 55 hasta çalışmaya alınmıştır. Olguların klinik ve laboratuvar bulguları hastane kayıtlarından elde edilmiştir. F9 geni dizi analizi, yeni nesil dizi analizi platformu (MiSeq™ Illimuna) kullanılarak yapılmıştır. Saptanan yeni varyantların patojeniteleri ACMG 2015 kriterlerine göre sınıflandırılmıştır. Saptanan varyantlar ile fenotip ilişkisi değerlendirilmiştir. Bulgular: Çalışmaya alınan 55 erkek hastanın 33 (%60)’ünde ağır, 15 (%27,3)’inde orta ve 7 (%12,7)’sinde hafif HB fenotipi vardı. F9 dizi analizi sonucunda 54 (%98,2) olguda 46 farklı varyant saptandı. Bu varyantların 30 (%63,8)’u yanlış anlamlı, 9 (%19,1)’u anlamsız, 3 (%6,4)’ü çerçeve kayması ve 4 (%8,5)’ü kırpılma noktası mutasyonuydu. Belirlenen varyantların 10 tanesi daha önce literatürde tanımlanmamıştı. Sonuç: Bu çalışmada, Türkiye’deki HB hastalarında, moleküler analizin tanı başarısı ve F9 geninde varyant dağılımı literatüre benzer şekilde bulunmuştur. Çalışmanın sonuçları, HB’nin genotipik olarak heterojen bir hastalık olduğunu desteklemektedir. on yeni varyant ilk kez bu çalışma ile tanımlanmış ve hastalığın genotip-fenotip ilişkisine katkıda bulunulmuştur.Objective: Hemophilia B (HB) is an X-linked hereditary bleeding disorder seen in approximately one in 30,000 live male births. Clinical findings vary according to the activity level of the coagulation factor 9. More than 1,200 mutations have been identified in the F9 gene to date. Point mutations make up approximately 70% of the mutations. in this study, we aimed to determine the F9 gene mutation spectrum in HB patients in Turkey and to contribute to the genotype-phenotype relationships identifying novel mutations. Material and Methods: Fifty five patients who were followed with a diagnosis of HB in 8 different centers and molecularly analyzed in Ege University Faculty of Medicine in November 2018 and January 2020 enrolled to the study. Clinical and laboratory findings of patients were obtained from hospital records. F9 gene sequence analysis was performed using a next generation sequencing platform (MiSeq™ Illimuna) Pathogenicity of novel variants were classified according to ACMG 2015. the correlation between mutation distribution and phenotype was evaluated. Results: Among 55 HB patients enrolled in the study, severe HB phenotype were determined in 33 (60%), moderate in 15 (27.3%) and mild in 7 (12.7%). Molecular analysis was revealed 46 different variants in 54 patients (98.2%) of these variants, 30 were missense (63.8%), nine nonsense (19.1%), three frameshift (6.4%), and four splice site (8.5%) mutations. Ten of 46 variants identified has not previously been reported. in one patient no mutation was dertected by sequencing. Conclusion: in this study, the molecular diagnostic success rate and F9 gene mutation spectrum in Turkish HB patients was in accordance with the literature. the results of the study support that HB is a genotypically heterogeneous disease. Ten novel mutations were identified for the first time with this study and contributed to the genotype-phenotype relationship sof the disease

Türkiye´de hematologların transfüzyon tıbbı uzmanlık eğitim hedeflerine ulaşımının öz yeterlilik anketi ile değerlendirilmesi

Background: Proper clinical use of blood andblood products requires competent theoreticaland practical knowledge of transfusion medicine.The Curriculum Development and StandardDetermination System Medical SpecializationBoard is prepared Hematology SpecialistEducation Core Curriculum in Turkey. In thisstudy, we aimed to determine the access ofhematologists to the learning objectives definedby curriculum for the transfusion medicine andthe factors affecting it.Methods: Hematologists who have beenmembers of Turkish Hematology Society since2013 have been included in the study, Thesurvey questions were prepared based on thecurriculum for transfusion medicine. The studywas applied to hematologists with “surveymonkey” application. The questionnaireconsisted of a competence self-assessment withLikert scale and theoretical multiple-choiceknowledge questions.Results: Of the 213 hematologists, 54 (25%)were included in the study. Hematologists ratedtheir competences in the clinical competenceareas as 3,65 ± 0,73 (median 3,60) as “I knowbut not t a sufficient level”. The participants‘perception of competence was “I know, butnot at a sufficient level’” with an average of3.31 ± 0.84 (median3.5) in the blood bankingfield, while the average in hemapheresis andtransfusion medicine was 4.04 ± 0.63 (median4) as “enough”. In interventional procedures,hematologists stated that their vocationalcompetences were 2,79± 0,92 (median 2,93)on average as “I have an idea- I know, but notenough”. The correct answer to 13 theoreticalquestions was an average of 6,96 ± 1,89(median 7). Hematologists performing bloodrotation felt significantly more competent thanthe physicians who could not do the rotation inthe blood bank, blood banking t(52) = -3.9, p <.001 , transfusion medicine and interventionalcompetence t(52) = -2.2, p = .04 . Physicianswho believed that they are sufficient in theblood banking area, were more confident intransfusion medicine r(54) = .67, p <.001 andmanaging interventional procedures r(54) =.85, p <.001.Conclusion: In this study, hematologistsgenerally felt more competent in subjects suchas transfusion and therapeutic apheresis,which they often think of as not having enoughknowledge in the area of blood banking.Hematologists have been more confident inthe field of transfusion medicine as their yearsof expertise increased, but they did not feelbetter equipped in the fields of blood bankingand interventional competence. The currentresults suggested that hematologists who areexpected to be the blood bank supervisors do notinternalize the area of blood banking, are notstrong in their competence, and do not want towork in this area unless they are required.In hematology education curriculum, positiverevisions in education can be achieved byrevising blood banking curriculum and learningobjectives, standardizing blood center rotationswith content and duration, and support fromonline distance education programs.Giriş: Kan ve kan ürünlerinin uygun klinik kullanımı, transfüzyon tıbbı konusunda teorik ve pratik bilgi birikimini gerektirir. Türkiye’de Müfredat Geliştirme ve Standart Belirleme Sistemi Tıbbi Uzmanlık Kurulu tarafından, Hematoloji Uzmanlık Eğitimi Temel Müfredatı hazırlanmıştır. Bu çalışmada hematologların transfüzyon tıbbı müfredatı ile belirlenen öğrenme hedeflerine ulaşımını ve bu durumu etkileyen faktörleri belirlemeyi amaçladık. Metot: 2013 yılından bu yana Türk Hematoloji Derneği üyesi olan hematologlara transfüzyon tıbbı için müfredatı esas alınarak hazırlanan anket “Survey Monkey” uygulaması ile uygulandı. Anket, Likert ölçeği ve teorik çoktan seçmeli bilgi soruları ile öz yeterlilik değerlendirmelerinden oluşuyordu. Sonuçlar: 213 hematologdan 54’ü (%25) çalışmaya katılmıştır. Hematologların yeterlilik algıları klinik yetkinlik alanlarında ortalama 3,65 ± 0,73 (ortanca 3,60) olarak “Biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; kan bankacılığı alanında ortalama 3.31 ± 0.84 (ortanca 3.5) puan ile “biliyorum ama yeterli düzeyde değil”; hemaferez ve transfüzyon tıbbı alanında ise ortalama 4.04 ± 0.63 (ortanca 4) “yeterli” olarak ölçüldü. Girişimsel işlemlerde hematologlar mesleki yeterliliklerinin ortalama 2,79± 0,92 (ortanca 2,93) “Bir fikrim var, biliyorum ama yeterli değil” olarak ifade ettiler. 13 teorik sorunun doğru cevabı ortalama 6,96 ± 1,89 idi (ortanca 7). Kan bankası rotasyonu yapan hematologlar yapamayanlara göre kan bankacılığı t(52) = -3.9, p < .001, transfüzyon tıbbı ve girişimsel alanlarda t(52) = -2.2, p = .04 kendilerini çok daha yetkin hissediyordu. Kan bankacılığı alanında yeterli olduğuna inanan hekimler, transfüzyon tıbbında r(54) = .67, p <.001 ve girişimsel işlemlerin r(54) = .85, p <.001yönetiminde de kendilerinden daha eminlerdi. Tartışma: Bu çalışmada, hematologlar genellikle kan bankacılığı alanında yeterli bilgiye sahip olmadığını düşünürken transfüzyon tıbbı ve terapötik aferez gibi konularda kendilerini daha yetkin hissetmistirler. Hematologlar, uzmanlık yılları arttıkça transfüzyon tıbbı alanında kendilerine daha fazla güvenmeye başlarken, kan bankacılığı ve girişimsel yeterlilik alanlarında kendilerini hala yeterli donanımda hissetmiyorlardı. Mevcut sonuçlar, hematologların kan bankacılığı alanını içselleştirmediklerini, yetkinliklerinde güçlü olmadıklarını ve gerekli olmadıkça bu alanda çalışmak istemediklerini göstermiştir. Transfüzyon tıbbı müfredatının ve öğrenme hedeflerinin gözden geçirilmesi, kan merkezi rotasyonlarının içerik ve süresinin standartlaştırılması ve çevrimiçi uzaktan eğitim programları ile desteklenmesi hematoloji eğitimine olumlu katkılar sağlayabilir

Factor 8 Gene Mutation Spectrum of 270 Patients with Hemophilia A: Identification of 36 Novel Mutations

Objective: Hemophilia A (HA) is the most severe X-linked inherited bleeding disorder caused by hemizygous mutations in the factor 8 (F8) gene. The aim of this study is to determine the mutation spectrum of the F8 gene in a large HA cohort from Turkey, and then to establish a phenotype-genotype correlation

Impact of the HEAD-US Scoring System for Observing the Protective Effect of Prophylaxis in Hemophilia Patients: A Prospective, Multicenter, Observational Study

Objective: This study aimed to observe the preventive effect of prophylactic treatment on joint health in people with hemophilia (PwH) and to investigate the importance of integration of ultrasonographic examination into clinical and radiological evaluation of the joints