172 research outputs found

    GUÍA PARA EL ANÁLISIS CRÍTICO DE PUBLICACIONES CIENTÍFICAS

    Get PDF
    It is considered that the territory of the eastern part of the Roman province of Dalmatia was inhabited by the population of the same ethnic and cultural identity. The process of romanization of population in the eastern part of Roman province of Dalmatia can be research through epigraphic material from gravestone and votive monuments, and morphological characteristics of gravestones.Prvi znaci vojno-političke i ekonomske faze romanizacije na istočnom delu rimske provincije Dalmacije mogu se uočiti od sredine I do sredine II veka. Posle toga, u epigrafskom kao i drugom arheološkom materijalu, vidljiv je veći stepen romanizacije, ne samo vojno-političkog i ekonomskog tipa, već šire, uključujući socijalne faktore stanovništva kroz rimske standarde života i kulture. Prvi podaci o domorodačkom stanovništvu u procesu romanizacije odnose se na dva epigrafska nalaza iz period prve polovine i sredine II veka, sa područja Skelana i Pljevalja. Oba nalaza, iako nisu hronološki identična upućuju na to da je domorodačko stanovništvo na ovim područjima bilo uključeno od perioda Hadrijana u rimske standarde dobijanjem prava građanstva, i da je plemenska aristokratija predstavljala u tom smislu prvu kariku u sprovođenju socijalno – političke romanizacije kroz oblike nemunicipalnih i municipalnih funkcija. Mehanizam socijalno-političke romanizacije odvijao se postepeno, sprovođenjem urbanizacije kao potpune novine rimskog standarda života i raspadanjem starih rodovsko-plemenskih organizacija, za koje se još uvek ne zna u kom hronološkom rasponu ili kojom brzinom su slabile i nestajale. Na određenim područjima, odnosno mikroregijama određenih oblasti, ovi procesi su se odvijali sukcesivno. Analiza epigrafskog materijala pokazuje da se mogu pratiti dve grupe stanovništva. Jednu grupu, koja se može pratiti preko onomastičkih formula uglavnom dvočlanih, a retko tročlanih ili četvoročlanih, sa gentilicijem Aelius, čini domorodačko stanovništvo, dok drugu grupu sačinjava doseljeno stanovništvo koje je već bilo romanizovano na svojim matičnim područjima. Druga grupa stanovništva je uočljiva na području Pljevalja, kao doseljeno stanovništvo, najčešće ili najverovatnije uz Risna i Agruvium-a, koja se prema imenskoj nomenklaturi može okarakterisati kao mešovita grupa italskog, grčkog i ilirskog stanovništva. Analiza krvnog srodstva pokazuje da je doseljavanje ove grupe bilo organizovano ili vršeno u okviru porodica, od kojih su neke kao porodice Paconii i Cipii, bile u krvnom srodstvu, a druge, kao Gavienii i Statii, nastale prethodnim mešanjem putem bračnih veza domorodačkog i grčkog stanovništva primorskih oblasti provincije Dalmacije. Na području Rogatice može se uočiti da doseljenom stanovništvu pripada porodica Clemens, koja se od ranije pominje u Asseri-i. Što se tiče doseljenika sa područja Pljevalja, može se prema hronološkoj determinaciji sahranjivanja prvih članova ove grupe stanovništva u period druge četvrtine i sredine II veka pretpostaviti njihovo doseljavanje na teritoriju istočnog dela provincije Dalmacije najverovatnije u vreme Trajana. Takodje jedino na ovom području nalazimo i zadržavanje tj. ostatke starijih rodovskih oznaka na mestu gentilnih imena, kao što su Carvanius, Cambria, Cameria, Arguriana, Agregianus. U epigrafskom materijalu, pored već pominjanog stanovništva grčkog i italskog porekla, pominju se imena iz repertoara koji je Katičić označio kao grupu identičnu sa srednjedalmacijskim područjem. To su imena: Aplini, Andetia, Bazo, Besus, Carvus Calvus, Dasius, Dussona, Germano, Lautus, Lavius, Panto, Vendo Pinentia, Plator, Plares, Stataria, Statius, Scavenianus, Tata Turo, Turus, Testo, Tritano... Najčešće se ova imena javljaju na području Pljevalja i Prijepolja, ali su u manjoj meri uočljiva i na ostalim područjima istočnog dela provincije Dalmacije. Kao jedna od karakteristika sporog procesa romanizacije u okviru određenih društvenih slojeva ili grupa uočava se dugo zadržavanje konzervatizma. Ovo se ogleda u epigrafskom materijalu, gde se u onomastičkom materijalu mogu pratiti ostaci matrijarhata preko velikog broja ženskih imena u jednočlanim onomastičkim formulama, ili preko ženskih imena na mestu gde bi se inače nalazio patronimik. Reljefne predstave na nadgrobnim spomenicima, kao i nalazi nakita iz grobova iz okoline Požege i Rogatice, pokazuju da se sve do kraja III i početka IV v. zadržao tradicionalni način odevanja i ukrašavanje, naročito u ženskoj nošnji. Izvesni elementi ženske nošnje (marama sa puštenim krajevima) identični su onima iz središnjeg dela provincije Dalmacije, naročito okoline današnjeg Glamoča i Konjica. Ova činjenica, kao i pojava imena identična sa srednjedalmacijskim imeničkim područjem, ipak još uvek ne daje mogućnost da se da odgovor na pitanje da li se radi o doseljenom stanovništvu iz perioda vladavine Rimljana, ili o etnički srodnom ili identičnom stanovništvu naseljenom na ovim područjima još u predrimskom periodu?

    Manejo de la embarazada con isoinmunización por anticuerpos irregulares

    Full text link
    La isoinmunización eritrocitaria feto-materna se define como la presencia de anticuerpos maternos dirigidos contra antígenos presentes en los glóbulos rojos fetales. Los anticuerpos maternos pueden atravesar la barrera placentaria y provocar hemólisis de los glóbulos rojos fetales produciendo anemia hemolítica e hiperbilirrubinemia, características de la enfermedad hemolítica perinatal (EHP). La principal causa de EHP es la incompatibilidad ABO, seguida de la isoinmunización por RhD; esta última ha disminuido su incidencia dado el amplio uso de inmunoglobulina anti D. Sin embargo, el glóbulo rojo tiene más de 400 antígenos, muchos de ellos (>50) capaces de producir isoinmunización y EHP. En este artículo, revisamos la evidencia y proponemos un algoritmo de manejo y seguimiento de las embarazadas con isoinmunización por anticuerpos irregulares. En la isoinmunización por anticuerpos irregulares, los títulos de anticuerpos maternos no se correlacionan con la gravedad de la enfermedad. La anemia en la EHP por anticuerpos anti-Kell es secundaria a una supresión de la eritroblastosis fetal a diferencia del resto de los sistemas que producen anemia hemolítica. Recomendamos efectuar tamizaje de todas las pacientes en el control prenatal, solicitando grupo sanguíneo, Rh y test de Coombs indirecto. En las pacientes Rh (+) con test de Coombs indirecto positivo es necesario identificar los anticuerpos irregulares. En caso de tener isoinmunización por anticuerpos irregulares con riesgo de EHP, derivar a una unidad de alto riesgo obstétrico para realizar seguimiento de la aparición de anemia fetal midiendo de modo seriado el peak sistólico de la arteria cerebral media. Si se detecta anemia fetal, debemos planificar una cordocentesis para confirmar el diagnóstico y tratar la anemia

    Alternativas de manejo expectante de la rotura prematura de membranas antes de la viabilidad en embarazos únicos

    Full text link
    La rotura prematura de membranas (RPM) antes de la viabilidad fetal constituye una complicación obstétrica de baja incidencia, pero que se asocia a una alta morbimortalidad materna y perinatal. No existen actualmente guías estandarizadas para el manejo expectante de esta patología, y las prácticas reportadas en la literatura para el enfrentamiento de este escenario clínico son variables. Aquí presentamos una revisión de la literatura de los últimos 10 años y proponemos una pauta de manejo para la RPM antes de la viabilidad basada en la evidencia disponible

    EVALUACIÓN FETAL INTRAPARTO: ANÁLISIS CRÍTICO DE LA EVIDENCIA

    Full text link
    La evaluación de la condición fetal intraparto constituye uno de los principales desafíos de la obstetricia. En un intento por mejorar la discreta capacidad diagnóstica del registro electrónico intraparto de la frecuencia cardiaca fetal, se han ideado y desarrollado métodos complementarios de vigilancia fetal intraparto. El objetivo del presente artículo es realizar un análisis crítico de estos métodos complementarios de vigilancia fetal intraparto, respecto de su rendimiento diagnóstico y de su utilidad clínica, para concluir si se justifica la incorporación de alguno(s) de ellos como estándar de la práctica clínica habitua

    Historia natural de la herniación de las membranas ovulares en mujeres en alto riesgo de parto prematuro espontáneo

    Full text link
    Objetivo: Estudiar la historia natural de la herniación de las membranas ovulares en el segundo trimestre mediante ultrasonido transvaginal, y evaluar si esta herniación aumenta el riesgo de parto espontáneo. Métodos: Análisis secundario de un estudio multicéntrico, observacional, de mujeres con al menos un parto prematuro espontáneo previo entre las 16,0 y 31,9 semanas, quienes cursan subsecuentemente con una gestación única. Se midió la longitud cervical, la herniación de las membranas (prolapso mayor o igual a 5 mm), forma de la herniación y cambios dinámicos, entre las 16-18 semanas, y luego cada dos semanas hasta las 23,9 semanas. Los obstetras tratantes fueron ciegos al resultado de la ecografía. El resultado primario fue la edad gestacional al parto. Resultados: Se efectuaron 590 ecografías en 183 mujeres, de las cuales 60 (33%) tenían herniación de las membranas observado en al menos una de las evaluaciones seriadas. Estas 60 mujeres tuvieron el parto a una edad gestacional más temprana que las 123 mujeres sin herniación (31,7+7,9 semanas comparado con 36,9+4,4 semanas; p<0,001). En las 60 mujeres con herniación, en al menos una evaluación, la progresión de la herniación en forma de "Y" a una en forma de "V" y luego en forma de "U", se asoció a una menor edad gestacional al parto, mientras que la herniación con forma de "V" se asoció a parto de término. Mujeres con longitud cervical menores a 25 mm (n=60) tuvieron similar edad gestacional al parto independiente de la presencia de herniación de las membranas (30,6 + 8,0 semanas comparado con 31,9 + 6,6 semanas; p=0,59). Después de controlar por la menor longitud cervical observada, un mayor porcentaje de herniación de las membranas no resultó un factor de riesgo independiente. Conclusión: La historia natural de la herniación de las membranas en el segundo trimestre tiene una variabilidad significativa y una asociación significativa con menor edad gestacional al parto. Como un hallazgo independiente, la herniación no agrega un aumento apreciable al riesgo de menor edad gestacional al parto asociado a un cuello acortad

    Índice de masa corporal materno pre-embarazo y riesgo de malformaciones congénitas específicas: evidencia de una relación dosis-respuesta

    Full text link
    Antecedentes: Este estudio investiga la relación entre el índice de masa corporal (IMC) previo al embarazo y 26 malformaciones al nacer identificadas en el Registro de Defectos de Nacimientos de Florida. Métodos: El IMC (kg/m2) previo al embarazo se categorizó en bajo peso (<18,5), normopeso (18,524,9), sobrepeso (25-29,9) y obesidad (&#8805;30) entre las madres residentes de Florida sin diabetes pre-gestacional y que tuvieron partos de embarazos únicos entre marzo de 2004 y diciembre de 2009. La obesidad se clasificó en tres categorías: Obesidad I (30,0-34,9), Obesidad II (35,0-39,9) y Obesidad III (&#8805;40,0). Se utilizó regresión logística para calcular los Odds Ratios ajustados con un intervalo de confianza de 95%, representando la asociación entre el IMC pre-embarazo y cada uno de los 26 defectos específicos al nacer y un compuesto de "cualquier malformación al nacer". Los modelos fueron ajustados según edad materna, raza/etnia, educación, tabaquismo, estado civil y origen. Resultados: En nacidos vivos la prevalencia de cualquier defecto al nacer aumenta con el incremento del IMC, de 3,9% en mujeres con bajo peso a 5,3% en mujeres con Obesidad III (p<0,001). Los resultados muestran una relación directa dosis-respuesta entre el IMC materno pre-embarazo y 10 malformaciones en estudio (fisura palatina sin fisura labial, hernia diafragmática, hidrocefalia sin espina bífida, síndrome de hipoplasia de ventrículo izquierdo, atresia y estenosis de válvula pulmonar, estenosis pilórica, estenosis y atresia rectal e intestinal, transposición de grandes arterias, tetralogía de Fallot y defectos septales ventriculares) y la categoría de "cualquier malformación al nacer". Al contrario, la gastrosquisis mostró una relación inversa y estadísticamente significativa con el IMC pre-embarazo. Conclusiones: Este estudio entrega evidencia del riesgo aumentado de malformaciones con el aumento de la obesidad pre-embarazo. Reducir la obesidad pre-embarazo, incluso entre las mujeres obesas, podría reducir la ocurrencia de estos defectos al nacer

    Manejo intraparto del registro estresante no reactivo: un estudio randomizado controlado de oximetría de pulso (<A HREF="#1">1</A>)

    Full text link
    Objetivo: Evaluar si la adición de la oximetría de pulso a la evaluación fetal intraparto con cardiotocografía (CTG) y pH de cuero cabelludo, mejora la precisión del diagnóstico de la condición fetal, permitiendo una reducción segura del número de partos operatorios y de la necesidad de evaluación con pH de cuero cabelludo por sospecha de compromiso fetal. Métodos: Se realizó un estudio randomizado controlado en embarazadas de término en trabajo de parto activo y que tuvieran un monitoreo electrónico fetal sospechoso. Se randomizaron 146 pacientes: 73 embarazadas con CTG y pH de cuero cabelludo (grupo control) y 73 pacientes CTG, pH de cuero cabelludo y oximetría de pulso continua (grupo de estudio). Resultados: Hubo una reducción de más del 50% en el número de partos operatorios (25 vs 49; p <0,001) y de la necesidad de monitoreo del pH (32 vs 64; p <0,001) en el grupo de estudio vs grupo control. No hubo diferencias significativas en los resultados de morbilidad adversa materna y neonatal, ni tampoco en el número de acidosis metabólicas o necesidad de resucitación. Conclusión: La oximetría de pulso reduce en forma efectiva el número de partos operatorios y mediciones de pH de cuero cabelludo. El alto número de cesáreas por distocia en el grupo de estudio se debe principalmente a prueba de trabajo de parto fracasada, sin embargo, esto no afecta el número total de partos operatorios en este grup
    corecore