356 research outputs found
Elektrodopochodny zespół żyły głównej górnej oraz niedrożność żyły bezimiennej i podobojczykowej jako problem kliniczny
Zakrzepica żylna należy do powikłań późnych elektrostymulacji serca. Często przebiega bez
objawów. Największy problem stanowi w momencie potrzeby rozszerzenia trybu stymulacji
(upgrade). Najcięższym powikłaniem zakrzepicy jest stosunkowo rzadko występujący zespół
żyły próżnej górnej. Obecnie nie wykryto jednoznacznych czynników predysponujących do rozwinięcia
się tej patologii. Najlepszymi metodami diagnostycznymi są wenografia i tomografia
komputerowa naczyń żylnych
Rozpoznawanie bakteryjnego zapalenia wsierdzia
Infekcyjne zapalenie wsierdzia to choroba wywoływana przez różnorodne mikroorganizmy.
Zajmuje przede wszystkim zastawki serca i prowadzi do ich zniszczenia, a co się z tym wiąże,
rozwoju niedomykalności. Najgroźniejszym powikłaniem pozasercowym jest zatorowość. Rozpoznanie
opiera się na dodatnich wynikach posiewów krwi i wykazaniu za pomocą echokardiografii,
zwłaszcza przezprzełykowej, obecności wegetacji. Wzrost udziału agresywnych mikroorganizmów
w etiologii zapalenia wsierdzia oraz obecność protez zastawkowych, elektrod
endokawitarnych czy upośledzenie odporności immunologicznej, doprowadziły do częstszego
i wcześniejszego podejmowania leczenia chirurgicznego
Powikłania stałej stymulacji serca - problem o rosnącym znaczeniu
Powikłania stałej elektrostymulacji serca będą się zdarzały zawsze. Ważne jest prawidłowe
rozpoznanie oraz odpowiednie postępowanie diagnostyczne i terapeutyczne. Najogólniej powikłania
można podzielić na występujące: podczas zabiegu (stanowiące bezpośrednie zagrożenie
życia), w okresie okołooperacyjnym oraz w obserwacji odległej. Te ostatnie, do których zalicza
się infekcje układów stymulujących, odelektrodowe zapalenie wsierdzia, uszkodzenia mechaniczne
elektrod, w tym również defibrylatorowych, zakrzepicę żylną, stanowią największe wyzwania
dla współczesnej elektrostymulacji serca
Pacemaker dependency after pacemaker implantation
Background: Pacemaker dependency (PD) can be defined as the risk of serious injury or
death from sudden pacemaker failure, an event more dangerous than progressive rate decrease.
The aim of this study was to evaluate the incidence of PD during long-term follow-up
after pacing system implantation.
Methods and Results: The study included 3638 patients (mean age 65.3 ± 10.2 years).
Indications for pacing were sick sinus syndrome (SSS) in 1315 patients, atrioventricular
block (AVB) in 1482, AVB and SSS in 478 and atrial fibrillation (AF) with bradycardia in
363 patients. The mean follow-up was 4.8 ± 1.8 years. Pacemaker dependency was defined as
the absence of an intrinsic rhythm of 30 beats/min during back-up pacing and after switching
off the pacemaker. If any significant symptoms of bradycardia developed or if the underlying
rhythm did not appear (asystole > 5 s) the pacing was restarted. Pacemaker dependency was
observed in 76 (2.1%) of the 3638 patients. In this subgroup pacing indications were SSS in
8 (0.6%) of 1315 patients, AVB in 52 (3.5%) of 1482, SSS and AVB in 15 (3.1%) of 478 and
AF with bradycardia in 1 (0.3%) of 363. Patients with AVB had a significantly higher incidence
of PD than patients with SSS or AF (p < 0.001, p < 0.005, respectively). A total of
139 patients suffered from myocardial infarction and 106 patients had a temporary pacing prior
to pacemaker implantation. The majority of these patients were pacemaker dependent (p < 0.001).
Conclusions: In our study PD occurred very rarely, being found in 2.1% of all patients.
Patients with AVB have a significantly higher incidence of PD than patients with SSS or AF.
Temporary pacing prior to pacemaker implantation and previous myocardial infarction indicate
patients at risk of PD development. (Cardiol J 2007; 14: 83–86
Wyposażenie pracowni przeznaczonej do wykonywania implantacji stymulatora serca, jednostki resynchronizującej, kardiowertera-defibrylatora, ablacji oraz usuwania elektrod - pożądane i niezbędne minimum
Zabieg wszczepienia rozrusznika serca (PM), stymulatora resynchronizującego (CRT) lub
kardiowertera-defibrylatora (ICD) najlepiej przeprowadzać w sali operacyjnej, a zabieg usunięcia
elektrody edokawitarnej - w sali operacyjnej kardiochirurgii. Ablację wykonuje się
w sali zabiegowej - elektrofizjologicznej. Do implantacji CRT potrzebny jest dobry aparat
rentgenowski z dwoma torami wizyjnymi i możliwością wykonania pełnych skosów. W przypadku
usuwania elektrod wewnątrzsercowych wskazane jest posiadanie aparatu rentgenowskiego
z bardzo dobrą rozdzielczością obrazu
Transient atrioventricular block following catheter radiofrequency sinus node modification
Complete atrioventricular block, second-degree Mobitz type II and first-degree atrioventricular
block with right bundle branch block were observed consecutively following successful
radiofrequency ablation in close proximity to the sinus node. This resulted in the modification
and disappearance of the inappropriate sinus tachycardia that had previously been present.
Neither tachycardia nor conduction disturbances have been recorded in the 9-year follow-up,
implying that ventricular pacing standby should also be considered in high atrial ablation
cases. (Cardiol J 2007; 14: 504-507
Transient atrioventricular block following catheter radiofrequency sinus node modification
Complete atrioventricular block, second-degree Mobitz type II and first-degree atrioventricular block with right bundle branch block were observed consecutively following successful radiofrequency ablation in close proximity to the sinus node. This resulted in the modification and disappearance of the inappropriate sinus tachycardia that had previously been present. Neither tachycardia nor conduction disturbances have been recorded in the 9-year follow-up, implying that ventricular pacing standby should also be considered in high atrial ablation cases
- …