Public spirometry campaign in chronic obstructive pulmonary disease screening – hope or hype?

INTRODUCTION: Underdiagnosis of COPD seems to be a relevant clinical and social problem. We hypothesized that active public spirometry campaign may help identify subjects with airflow limitation consistent with COPD. The aim of the study was (1) to evaluate the willingness of random smokers to undergo public spirometry, (2) to assess the ability to obtain an acceptable quality spirometry during a public campaign, and (3) to assess the relationships between the presence and severity of respiratory symptoms and readiness to undergo spirometry. MATERIAL AND METHODS: Pedestrians aged > 40 years and a smoking history > 10 pack-years were recruited by medical students to fill a questionnaire and perform spirometry. Those with obstructive or borderline ventilatory insuffciency were invited and encouraged to undergo stationary spirometry in a pulmonary outpatient department. RESULTS: Nine hundred and five subjects meeting the inclusion criteria were invited to the study. Only 178 subjects agreed to complete the questionnaire and undergo spirometry. Airway obstruction and borderline spirometry result (classified as possible airway obstruction) were found in 22 and 37 subjects, respectively. Of these, only 15 patients attended follow-up visit to verify public spirometry results. Extrapolation of the limited data showed the incidence of newly diagnosed airway obstruction as 10.7%. CONCLUSION: Public spirometry campaign does not seem to be an effective way of COPD screening. Smokers are reluctant to undergo complimentary spirometry even in the presence of pronounced respiratory symptoms. Our observations may be helpful in elaborating future screening programs for COPD.

Analysis of treatment results in primary germ cell tumours with mediastinal location: own experience

Wstęp: Pierwotne nowotwory z komórek rozrodczych o lokalizacji śródpiersiowej stanowią 1–6% guzów śródpiersia oraz 2–5% wszystkich nowotworów z komórek rozrodczych występujących u dorosłych. Rozpoznawane są najczęściej w 3. dekadzie życia, w 90% u mężczyzn. Najczęstsze objawy to: duszność, bóle w klatce piersiowej, kaszel, stany podgorączkowe i utrata masy ciała. Celem pracy była ocena wyników leczenia pierwotnych nowotworów z komórek rozrodczych o lokalizacji śródpiersiowej i przegląd piśmiennictwa poświęconego tej tematyce.Materiał i metody: W okresie od 1999 do 2009 roku w Klinice Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Centrum Onkologii-Instytut im. Marii Skłodowskiej-Curie w Warszawie leczono 5 chorych z nowotworem z komórek rozrodczych o pierwotnej lokalizacji śródpiersiowej, 4 mężczyzn i 1 kobietę. Średnia wieku wyniosła 27,8 roku (zakres 23–30).Wyniki: U wszystkich chorych zastosowano chemioterapię według schematu BEP. U wszystkich chorych uzyskano obiektywną odpowiedź na leczenie. Dwóch chorych zmarło z powodu progresji choroby pomimo stosowania chemioterapii II i III linii. Trzech chorych nadal pozostaje w obserwacji. Mediana czasu przeżycia wyniosła 55,8 miesiąca (zakres 8,0–120,0).Wnioski: Pierwotne nowotwory z komórek rozrodczych o lokalizacji śródpiersiowej są nowotworami o rokowaniu gorszym niż w lokalizacji gonadalnej. Na podstawie obserwacji własnych i przeglądu piśmiennictwa można stwierdzić, że wyniki leczenia pierwotnych nienasieniaków w lokalizacji śródpiersiowej pozostają niezadowalające. Szczególnie niekorzystne są wyniki leczenia chorych, u których dochodzi do wczesnej wznowy lub progresji w trakcie chemioterapii I linii. Określenie nowych standardów postępowania w nowotworach opornych na cisplatynę wymaga dalszych badań oceniających skuteczność cytostatyków nowych generacji.Introduction: Primary germ cell tumours with mediastinal location comprise 1–6% of mediastinal tumours and 2–5% of all germ cell tumours occurring in adults. They are identified mostly in the 3rd decade of life, in 90% of cases in men. The most common symptoms are dyspnea, chest pain, cough, fever and weight loss. The aim of the present study was the analysis of our own results of treatment of primary germ cell tumours with mediastinal location, and a review of the literature concerning this subject.Material and methods: Five patients (4 males, 1 female) median age 27.8 years (range 23–30 years) treated in the period from 1999 to 2009 in Maria Sklodowska-Curie Memorial Cancer Centre and Institute of Oncology, Department of Lung Cancer and Chest Tumours in Warsaw, due to germinal tumours with primary mediastinal location, entered the study.Results: All patients received chemotherapy according to the BEP regimen. All patients achieved an objective response to treatment. Two patients died due to disease progression in spite of II- and III-line treatment. Three patients are still in follow-up. The median survival time was 55.8 months (range 8.0–120.0 months).Conclusions: Primary mediastinal germ cell tumours have worse prognosis than do those with gonadal location. Based on our observations and review of the literature, it can be concluded that the results of treatment of non-seminoma type germ cell tumours with primary mediastinal location remain poor. Patients who develop early recurrence or progression during first-line chemotherapy are particularly at risk of unfavourable outcome. Identification of new standards of treatment in tumours resistant to cisplatin require further studies evaluating the effectiveness of new generation cytostatic drugs

A long-term survival of 45-year old patient with primary metastatic prostate cancer - case report

W pracy przedstawiono opis przypadku 45-letniego mężczyzny z uogólnionym pierwotnie rakiem gruczołu krokowego, u którego do chwili obecnej uzyskano ponad 4-letnie przeżycie pod wpływem stosowania różnych metod leczenia paliatywnego (hormonoterapia, radioterapia, chemioterapia, leczenie wspomagające).A long-term survival of 45-year old patient with primary metastatic prostate cancer treated with various palliative therapeutic methods (hormonotherapy, radiotherapy, chemotherapy and best supportive care) is presented

Pemetrexed in the treatment of non-small-cell lung cancer and malignant pleural mesothelioma

Rak płuca — u około 85% chorych rak niedrobnokomórkowy (NDRP) — jest najczęstszą przyczyną zgonów z powodu nowotworów złośliwych w Polsce i na świecie. Złośliwy międzybłoniak opłucnej jest nowotworem bardzo rzadkim, w przypadku którego rokowanie jest złe. U około 60% chorych na NDRP w momencie rozpoznania stwierdza się chorobę w stadium nieoperacyjnym (zaawansowania miejscowego lub rozsiewu). Międzybłoniaka opłucnej również rozpoznaje się u większości chorych w stadium zaawansowanym.Podstawą leczenia paliatywnego chorych na NDRP oraz złośliwego międzybłoniaka opłucnej jest paliatywna chemioterapia. Zgodnie z polskimi zaleceniami z 2011 roku terapia dwulekowa oparta napochodnych platyny z zastosowaniem leku trzeciej generacji jest standardem w leczeniu pierwszej linii zaawansowanego (uogólnionego) NDRP. Chemioterapia z wykorzystaniem cisplatyny i pemetreksedujest również najważniejszym postępowaniem u chorych na zaawansowanego międzybłoniaka opłucnej.Wśród leków trzeciej generacji (winorelbina, gemcytabina, docetaksel, paklitaksel) stosowanych w leczeniu chorych na NDRP płuca jest również pemetreksed. Czynnikiem predykcyjnym skuteczności pemetreksedu jest typ histologiczny raka. Pemetreksed stosuje się również w drugiej linii leczenia NDRP płuca po niepowodzeniu chemioterapii opartej na pochodnych platyny. Nowym wskazaniem dla pemetreksedu jest zastosowanie leku w ramach podtrzymującej chemioterapii po uzyskaniu przynajmniej stabilizacji choroby wstępnym leczeniem.Lung cancer — non-small-cell (NSCLC) in 85% of patients — is currently leading cause of cancer-related mortality in Poland and worldwide. Malignant pleural mesothelioma is a rare malignancy, but prognosisis poor. In about 60% of patients with NSCLC the disease is inoperable (locally advanced or metastatic).Pleural mesothelioma is diagnosed in advanced stage in majority of patients. Palliative treatment of patients with NSCLC and malignant pleural mesothelioma is based on chemotherapy. Platinum-baseddoublets with third generation drugs are standard in the first line treatment of advanced (metastatic) NSCLC. Pemetrexed and cisplatin-containing chemotherapy is most essential palliative management inadvanced malignant pleural mesothelioma. Among the range of recommended third-generation drugs pemetrexed is also used in the treatment NSCLC. Histology is the predictive factor for pemetrexed efficacyin NSCLC. Pemetrexed is also used in the second-line treatment of NSCLC cancer after failure of platinum-based initial chemotherapy. The new indication for pemetrexed is maintenance treatment afterfirst-line chemotherapy in patients with at least disease stabilization

Dawkowanie chemioterapii u otyłych chorych. Aktualne stanowisko Komisji Inicjatyw Klinicznych Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej

Overweight and obesity represent an important epidemiological problem. Also among cancer patientsthe incidence of these metabolic conditions is continuously increasing. The dosage of chemotherapydrugs is usually calculated according to patient’s body surface area (BSA). However, many oncologistconsider to use either ideal body weight or adjusted ideal body weight or to cap the BSA at, for example2.0 m2 rather than use actual body weight to calculate BSA. It leads to inappropriate dosage of cytotoxicdrugs in obese or overweight patients whose BSA exceeds 2 m2 that may decrease the efficacy ofsystemic treatment and worsen patients’ outcomes. The following article reflects the position of PolishSociety of Clinical Oncology (PTOK) regarding the recently published guidelines of American Societyof Clinical Oncology on appropriate chemotherapy dosing for obese adult patients with cancer. PTOK recommends that full weight-based cytotoxic chemotherapy doses be used to treat obese patients withcancer, particularly when the goal of treatment is cure.Nadwaga i otyłość stają się istotnym problemem epidemiologicznym. Dotyczy to również chorych na nowotwory, wśród których coraz częściej występują osoby z nadwagą (BMI>25) lub otyłością (BMI>30) wymagające leczenia systemowego. Dawkowanie większości leków cytostatycznych dostosowywane jest do powierzchni ciała chorego. Często spotykaną praktyką jest jednak ograniczanie maksymalnej dawki chemioterapii do powierzchni 2m2. W przypadku większości otyłych chorych i licznych chorych z nadwagą, u których powierzchnia ciała przekracza 2m2 dawka chemioterapii stosowana wg ww. ograniczeń jest relatywnie mniejsza niż u chorych z prawidłową masą ciała. Może to w konsekwencji zmnieszyć skuteczność leczenia systemowego i znacząco pogorszyć rokowanie chorych. Niniejszy artykuł przedstawia stanowisko Polskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej oparte na aktualnych rekomendacjach ASCO dotyczących stosowania chemioterapii u otyłych chorych. Komisja Inicjatyw Klinicznych PTOK zaleca dawkowanie chemioterapii w oparciu  o rzeczywistą (wyliczoną przy użyciu wszystkich, stosowanych obecnie wzorów matematycznych) powierzchnię ciała chorego

Dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii — bezpieczeństwo pracy personelu medycznego

Przerzuty nowotworowe do otrzewnej są związane ze złym rokowaniem. Chorzy nie leczeni przeżywają średnio około6 miesięcy. Zastosowanie chemioterapii systemowej nie poprawia zadowalająco długości przeżycia. Coraz częściejstosuje się leczenie miejscowe, polegające na wykonaniu zabiegu cytoredukcyjnego w połączeniu z dootrzewnowąchemioterapią perfuzyjną. Wykorzystanie chemioterapii jako sposobu leczenia wykonywanego w trakcie zabieguoperacyjnego nie jest sytuacja częstą i może budzić niepokój odnośnie bezpieczeństwa personelu medycznegow aspekcie narażenia na kontakt z cytostatykiem. Praca przedstawia wyniki badań nad bezpieczeństwem personelumedycznego w odniesieniu do stosowania dwóch najczęściej używanych leków przeciwnowotworowych w zabiegachHIPEC techniką otwartą.Wykazują one, że dootrzewnowa chemioterapia perfuzyjna w hipertermii (HIPEC) techniką otwartą jest metodąbezpieczną dla personelu medycznego pod względem narażenia na kontakt wziewny oraz kontakt bezpośredniz płynem perfuzyjnym, pod warunkiem przestrzegania zaleceń zawartych w przepisach dotyczących postępowaniaze środkami cytotoksycznymi. Chirurg powinien używać podwójnej pary rękawiczek lateksowych beztalkowych,z których rękawiczki zewnętrzne są zmieniane co 30 minut. Po zabiegu ręce należy wymyć w 70% roztworze etanolu,w którym cytostatyk (mitomycyna C, oksaliplatyna) ulega rozpuszczeniu. Należy bezwzględnie przestrzegać zakazupobytu kobiet w ciąży i w trakcie okresu karmienia w miejscach, w których używane są leki cytotoksyczne. Przedrozpoczęciem procedury HIPEC należy upewnić się, że wszystkie osoby biorące udział w zabiegu przeszły szkoleniew zakresie wykonywanej metody

Akcja spirometrii w przestrzeni publicznej dla wczesnego wykrywania POC hP — szansa czy złudna nadzieja?

WSTĘP: Niedoszacowanie liczby chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) jest istotnym problemem klinicznym i społecznym. Wydaje się, że pomocna w identyfikacji osób z podejrzeniem POChP mogłaby być akcja spirometryczna przeprowadzana w przestrzeni publicznej. Celem badania było (1) oszacowanie wśród palących odsetka osób, które zgodzą się na wykonanie spirometrii, (2) ocena możliwości wykonania poprawnie technicznie spirometrii w czasie kampanii w przestrzeniu publicznej, oraz (3) ocena zależności między nasileniem objawów ze strony układu oddechowego a gotowością do wykonania spirometrii. MATERIAŁ I METODY: Studenci medycyny rekrutowali do badania przechodniów w wieku > 40 lat, z wywiadem > 10 paczkolat palenia tytoniu. Po podpisaniu zgody ochotnicy wypełniali kwestionariusz z podstawowymi danymi osobowymi oraz klinicznymi, a następnie wykonywano badanie spirometryczne. Osoby z obturacją lub granicznymi wartościami parametrów spirometrycznych zapraszano do wykonania badań czynnościowych w warunkach poradni pulmonologicznej WYNIKI: Dziewięćset pięć osób spełniło kryteria włączenia do badania, spośród nich tylko 178 osób zgodziło się wypełnić kwestionariusz oraz wykonać spirometrię. U 22 osób stwierdzono obturację, u kolejnych 37 wysunięto podejrzenie obturacji dróg oddechowych. Z łącznie 59-osobowej grupy, tylko 15 pacjentów zgłosiło się na badanie kontrolne na oddziale szpitalnym w celu potwierdzenia wyników spirometrii wykonanej w przestrzeni publicznej. Na podstawie potwierdzonych wyników spirometrii szacuje się występowanie chorych ze świeżo rozpoznaną obturacją na 10,7%. WNIOSKI: Kampania spirometryczna w przestrzeni publicznej nie wydaje się skutecznym sposobem badań przesiewowych w kierunku POChP. Pomimo obecności objawów ze strony układu oddechowego osoby palące niechętnie poddają się spirometrii. Niniejsze obserwacje mogą w przyszłości być pomocne w opracowaniu programów badań przesiewowych w poszukiwaniu chorych na POChP.WSTĘP: Niedoszacowanie liczby chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc (POChP) jest istotnym problemem klinicznym i społecznym. Wydaje się, że pomocna w identyfikacji osób z podejrzeniem POChP mogłaby być akcja spirometryczna przeprowadzana w przestrzeni publicznej. Celem badania było (1) oszacowanie wśród palących odsetka osób, które zgodzą się na wykonanie spirometrii, (2) ocena możliwości wykonania poprawnie technicznie spirometrii w czasie kampanii w przestrzeniu publicznej, oraz (3) ocena zależności między nasileniem objawów ze strony układu oddechowego a gotowością do wykonania spirometrii. MATERIAŁ I METODY: Studenci medycyny rekrutowali do badania przechodniów w wieku > 40 lat, z wywiadem > 10 paczkolat palenia tytoniu. Po podpisaniu zgody ochotnicy wypełniali kwestionariusz z podstawowymi danymi osobowymi oraz klinicznymi, a następnie wykonywano badanie spirometryczne. Osoby z obturacją lub granicznymi wartościami parametrów spirometrycznych zapraszano do wykonania badań czynnościowych w warunkach poradni pulmonologicznej WYNIKI: Dziewięćset pięć osób spełniło kryteria włączenia do badania, spośród nich tylko 178 osób zgodziło się wypełnić kwestionariusz oraz wykonać spirometrię. U 22 osób stwierdzono obturację, u kolejnych 37 wysunięto podejrzenie obturacji dróg oddechowych. Z łącznie 59-osobowej grupy, tylko 15 pacjentów zgłosiło się na badanie kontrolne na oddziale szpitalnym w celu potwierdzenia wyników spirometrii wykonanej w przestrzeni publicznej. Na podstawie potwierdzonych wyników spirometrii szacuje się występowanie chorych ze świeżo rozpoznaną obturacją na 10,7%. WNIOSKI: Kampania spirometryczna w przestrzeni publicznej nie wydaje się skutecznym sposobem badań przesiewowych w kierunku POChP. Pomimo obecności objawów ze strony układu oddechowego osoby palące niechętnie poddają się spirometrii. Niniejsze obserwacje mogą w przyszłości być pomocne w opracowaniu programów badań przesiewowych w poszukiwaniu chorych na POChP