Effect of combination glipizide GITS/metformin on fibrinolytic and metabolic parameters in poorly controlled type 2 diabetic subjects

WSTĘP. Wyniki badań epidemiologicznych wskazują, że podwyższone stężenie inhibitora aktywatora plazminogenu 1 (PAI-1) w surowicy krwi może być wskaźnikiem lub predyktorem przyspieszonego rozwoju choroby wieńcowej u chorych na cukrzycę typu 2. Celem pracy było określenie, czy poprawa wyrównania metabolicznego, niezależnie od rodzaju stosowanych leków doustnych, wpływa na stężenie PAI-1 u chorych ze znaczną hiperglikemią. MATERIAŁ I METODY. Do badania zakwalifikowano 91 chorych. Po okresie 4 tygodni, w którym pacjenci nie przyjmowali żadnych leków, chorych losowo przydzielono do grupy leczonej glipizydem GITS (w dawce maksymalnej 20 mg, n = 46) lub grupy otrzymującej metforminę (maksymalnie 2550 mg, n = 45) w monoterapii. Po okresie monoterapii wprowadzono leczenie skojarzone, dodając drugi lek do preparatu już stosowanego. U wszystkich pacjentów przed i po randomizacji oraz podczas badania oznaczono glikemię (na czczo i po posiłku), stężenie HbA1c, fruktozaminy oraz PAI-1. U części chorych zmierzono również wątrobową produkcję glukozy (HGO, hepatic glucose output) oraz oznaczono rozkład brzusznej tkanki tłuszczowej. WYNIKI. Wyrównanie glikemii na początku badania było niezadowalające (średnie stężenie HbA1c 10,4 &plusmn; 0,2% w grupie glipizydu GITS; 10,0 &plusmn; 0,2% w grupie metforminy), ale poprawiło się istotnie w obu grupach, stosujących monoterapię oraz w wyniku leczenia skojarzonego (p < 0,0001 vs. wyniki wyjściowe), co oceniono na podstawie badania tolerancji posiłku, stężenia fruktozaminy oraz HGO. Masa ciała oraz rozkład brzusznej tkanki tłuszczowej nie zmieniły się istotnie w żadnej z grup. Stężenie PAI-1 było wyjątkowo wysokie (5-10-krotnie wyższe od wartości prawidłowych) na początku badania (202 &plusmn; 12 ng/ml w grupie glipizydu GITS; 201 &plusmn; 13 ng/ml w grupie metforminy), ale istotnie obniżyło się podczas badania, w sposób porównywalny w monoterapii w obu grupach. Podczas leczenia skojarzonego stężenie to uległo dalszemu obniżeniu. WNIOSKI. W przypadkach nasilonej hiperglikemii stężenie PAI-1 jest również znacznie podwyższone. Obniżenie hiperglikemii za pomocą leku nasilającego wydzielanie insuliny, glipizydu GITS lub metforminy, stosowanych w monoterapii, w porównywalny sposób powoduje obniżenie stężenia PAI-1.INTRODUCTION. Epidemiological studies have implicated increased plasminogen-activated inhibitor 1 (PAI-1) as a marker or predictor of accelerated coronary atherosclerotic disease in type 2 diabetes. We sought to determine whether metabolic control, independent of its oral mode of implementation, affects PAI-1 in patients with marked hyperglycemia. MATERIAL AND METHODS. A total of 91 subjects were screened, subjected to a 4-week drug washout, and randomized to daily treatment with glipizide GITS (maximum 20 mg, n = 46) or metformin (maximum 2,550 mg, n = 45) as monotherapy. After monotherapy, combination therapy was initiated by adding the second agent to the regimen. Plasma glucose (fasting and postprandial), HbA1c, fructosamine, and PAI-1 were assayed before and after randomization and sequentially thereafter in all subjects; hepatic glucose output (HGO) and abdominal fat distribution were each measured in a subset of subjects. RESULTS. Glycemic control was markedly impaired at baseline (mean HbA1c 10.4 &#177; 0.2% glipizide GITS; 10.0 &#177; 0.2% metformin) but improved comparably with each agent as monotherapy and in combination (P < 0.0001 vs. baseline), as assessed with meal tolerance studies, fructosamine values, and HGO. Body weight and abdominal fat distribution did not change significantly in either group. PAI-1 concentrations were extraordinarily high (5- to 10-fold more than normal) at baseline (202 &#177; 12 ng/ml glipizide GITS; 201 &#177; 13 ng/ml metformin) but declined comparably, and significantly, after treatment with either agent as monotherapy and decreased further with combination therapy. CONCLUSIONS. When hyperglycemia is profound, increases in PAI-1 are also profound. Control of hyperglycemia with either glipizide GITS, an insulin secretagogue, or metformin as monotherapy comparably ameliorates elevated PAI-1

Taking HSCs Down a Notch in Leukemia

The Notch signaling pathway is activated in the majority of T cell acute lymphoblastic leukemias (T-ALL). Adding to the complexity of Notch signaling in hematopoiesis, recently in Nature, Klinakis et al. (2011) demonstrate a tumor-suppressor function for the Notch pathway in myeloid malignancy

“I don’t think I took her fears seriously.” Exploring the experiences of family members of individuals at‐risk of developing psychosis over 12‐months

Individuals with an At Risk Mental State (ARMS) of psychosis experience high‐levels of distress, anxiety, low mood and suicidal ideation. Families of ARMS individuals provide significant support but are often neglected by services. This study is the first of its kind to use a novel longitudinal qualitative methodology to directly compare family/carers earlier experiences supporting ARMS individuals to 12‐months later. This provides a more ecologically valid insight into how perceptions change over time and how family/carers adapt. Semi‐structured interviews were conducted with ten family/carers at two points within a 12‐month period. This study was embedded within a randomised control trial, the Individual and Family Cognitive Behavioural Therapy (IFCBT) trial. Interview transcripts were analysed using thematic analysis, with a focus on how experiences and reactions for family/carers changed over time. Over 12‐months, four factors were important for family/carers to facilitate their caring role. These were summarised in the thematic map (LACE model): L ooking after your own wellbeing; A ccessing additional support from family intervention; C ommunicating openly with the individual; E ngaging with services for the individual. All four aspects of the model were important in improving family communication, meeting family/carers’ unmet needs and helping them to feel more confident and less isolated in their carer role. Novel implications suggest that when feasible, services should involve family/carers of ARMS individuals in sessions and explore family/carer support strategies in managing their own distress. The most significant insight was the need to develop family/carer resources to educate, normalise and validate their own experiences

An Invitation to T and More: Notch Signaling in Lymphopoiesis

AbstractCell fate decisions in metazoans are regulated by Notch signals. During lymphoid development, Notch influences a series of cell fate decisions involving multipotent progenitors. This review focuses on current views and lingering uncertainties about Notch function in lymphoid cells