Glycaemic control and awareness among diabetic patients of nutrition recommendations in diabetes

Wprowadzenie. Zapadalność na cukrzycę szybko wzrasta, szczególnie w krajach zurbanizowanych. Szacuje się, że w skali całego świata do 2035 r. liczba chorych na cukrzycę osiągnie poziom 600 milionów. Jest coraz więcej dowodów na to, że odpowiednia edukacja pacjentów jest jednym z najskuteczniejszych sposobów na opóźnienie rozwoju powikłań. Cel. Celem badań była ocena częstości wykonywania przez pacjentów pomiarów glikemii oraz ich wiedzy na temat zaleceń żywieniowych w cukrzycy. Materiał i metody. Badanie objęło grupę 303 pacjentów z cukrzycą typu 1 i 2. Narzędziem badawczym była autorska ankieta wzorowana na kwestionariuszu KomPAN, która składała się z testu wiedzy oraz pytań dotyczących samokontroli glikemii. Analizy statystycznej dokonano za pomocą programu PS IMAGO PRO 5 (IBM SPSS Statistics 25). Wyniki. Większość pacjentów wykazała się średnim poziomem wiedzy żywieniowej – 62% z nich uzyskało >50% poprawnych odpowiedzi. Jedynie 8% respondentów uzyskało wynik >80% punktów. Lepsze wyniki z testu uzyskiwali pacjenci z cukrzycą typu 1. Najwyższy odsetek poprawnych odpowiedzi uzyskano w pytaniach o konieczność eliminowania słodyczy i wprowadzenia do diety bogatych w błonnik pełnoziarnistych produktów zbożowych (>90% poprawnych odpowiedzi), a najniższy odsetek zaobserwowano w pytaniach wymagających oszacowania węglowodanów prostych i indeksu glikemicznego konkretnych produktów (<30% poprawnych odpowiedzi). Większość pacjentów wykonywała pomiar glikemii przynajmniej raz dziennie, jednak 6% zaniechało pomiarów domowych. Prawie połowa respondentów nie miała wykonywanego testu hemoglobiny glikowanej - większość tej grupy stanowili pacjenci z cukrzycą typu 2. Wnioski. Poziom wiedzy badanych pacjentów był niezadowalający i różnił się w zależności od typu cukrzycy. Potrzebna jest dalsza edukacja pacjentów w zakresie żywienia i samokontroli glikemii.Background. The incidence of diabetes has been rising rapidly, especially in urbanized countries. It is estimated that by 2035 the number of diabetics will have increased to almost 600 million around the world. There is a substantial amount of evidence which points to proper education as one of the most effective ways of delaying the diabetes-related development of complications. Objective. The aim of the study was to investigate the frequency of monitoring blood sugar by diabetic patients and their awareness of nutrition recommendations in diabetes. Materials and methods. The study included 303 patients with type 1 and 2 diabetes. The research tool was a questionnaire based on the KomPAN questionnaire that consisted of a nutrition knowledge test and several questions concerning glycaemic control. The statistical analysis was carried out using the PS IMAGO PRO 5 (IBM SPSS Statistics 25) software. Results. Most of the patients demonstrated a medium level of knowledge – 62% of them provided >50% of the correct answers. Only 8% of the respondents scored >80% of the correct answers. Better test results were achieved by patients with type 1 diabetes. The highest percentage of correct answers was observed in the questions regarding the need to limit sweets or introduce fibre-rich whole-grain products (>90%), the smallest percentage in the questions related to the assessment of carbohydrates and the glycaemic index of selected products (<30%). The majority of the patients checked their blood sugar levels every day, but 6% of them gave up glucose measurements at home. About half of the respondents did not take the HbA1c test - the majority of them were patients with type 2 diabetes. Conclusions. The level of knowledge of the examined patients was unsatisfactory and varied with the type of diabetes. Further education of patients about nutrition and glycaemic control is recommended

Iodine-deficiency prophylaxis and the restriction of salt consumption - a 21st century challenge

The World Health Organization (WHO) issued a recommendation (Technical Consultation: Paris 2006, Luxembourg 2007) that salt consumption, as a risk factor for hypertension, atherosclerosis, myocardial infarction, stroke, and select cancers, should be restricted. The European Commission looked to adhere to this recommendation by creating the High Level Group on Nutrition and Physical Activity. According to WHO recommendations, a daily allowance of 5 g NaCl (i.e., 2 g Na) for individual salt consumption should not be exceeded. At present, mean individual salt consumption in Poland totals 13.5 g, of which salt used in household constitutes 8.8 g. In some regions of Poland, this number reaches upwards of 15.0 g/person. The Position Paper on Initiatives Aimed at Decreasing Salt Consumption in Poland, developed by an expert group at the National Food and Nutrition Institute, set the course for intervention, including changing recipes for massproduced food products and large-scale catering, improving oversight by food control agencies, and continuing legislative changes. These interventions should also include education directed towards consumers, food producers, public health professionals, healthcare workers, and media representatives. The Position Paper of the Polish Hypertension Society also sets the course for promoting restricted salt consumption and controlling hypertension on a population level. However, household salt is the main carrier of iodine in the Polish model of iodine prophylaxis. Thus, any interventions also require synchronized action with the Polish Council for Control of Iodine Deficiency Disorders. Current efforts aimed at preventing iodine-deficiency look to increase consumption of other iodine-rich products (e.g., milk, mineral water) with standardized levels of iodine. Once they achieve an iodine concentration of 0.1-0.2 mg, these products can easily supplement any decrease in physiological iodine levels resulting from reduced salt consumption. Also required are wide-ranging educational campaigns which will be coordinated by the new designated WHO Collaborating Centre for Nutrition at the Chair of Endocrinology at Jagiellonian University, Collegium Medicum in Kraków. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (1): 135-140)Światowa Organizacja Zdrowia (WHO, World Health Organization) wystosowała rekomendacje (Techniczne Konsultacje : Paryż 2006, Luksemburg 2007) dotyczące konieczności ograniczenia spożycia soli jako czynnika ryzyka nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, zawałów serca, udarów oraz niektórych chorób nowotworowych. Wyzwanie to podjęła Komisja Europejska i utworzona przez nią Grupa Wysokiego Szczebla ds. Żywienia i Aktywności Fizycznej. Zgodnie z zaleceniami WHO dzienne spożyci soli nie powinno przekraczać 5 gr NaCl (2 g sodu)/osobę. Średnie dzienne spożycie soli w Polsce wynosi 13,5 g/osobę, w tym 8,8 g soli kuchennej, a w niektórych regionach kraju dochodzi do 15,0 g/osobę. Opracowane przez grono ekspertów Instytutu Żywności i Żywienia "Stanowisko w sprawie podjęcia inicjatywy zmniejszenia spożycia soli w Polsce" określa kierunki działania obejmujące: zmiany receptur przetworów spożywczych w przemyśle spożywczym i placówkach żywienia zbiorowego, wzmożenie nadzoru organów urzędowej kontroli żywności, kontynuacje odpowiednich działań legislacyjnych. Dotyczą one również działań edukacyjnych, kierowanych do konsumentów, producentów żywności, pracowników ochrony zdrowia i instytucji zdrowia publicznego, oraz przedstawicieli mediów. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego podejmuje akcję promocji ograniczania spożycia soli i kontroli nadciśnienia tętniczego na poziomie populacyjnym. Program taki wymaga synchronizacji działań z Polską Komisją ds. Kontroli Zaburzeń z Niedoboru Jodu w zakresie niezbędnych modyfikacji systemu profilaktyki jodowej. Ograniczenie spożycia soli zmniejszy bowiem dzienną dawkę jodu. Aktualne modyfikacje systemu profilaktyki jodowej idą w kierunku zwiększenia spożycia innych nośników jodu: mleka i wód mineralnych ze sprawdzoną zawartością jodu. W obu wypadkach stężenie jodu osiąga wartość 0,1-0,2 mg jodków i nośniki te mogą uzupełnić niedobór jodu spowodowany ograniczeniem spożycia soli. Wymaga to szerokiej akcji edukacyjnej, która jest częścią programu nowopowołanego Ośrodka Współpracującego z WHO w zakresie żywienia przy Klinice Endokrynologii UJCM w Krakowie. (Endokrynol Pol 2010; 61 (1): 135-140

Profilaktyka jodowa a ograniczenie spożycia soli &#8212; wyzwanie XXI wieku

The World Health Organization (WHO) issued a recommendation (Technical Consultation: Paris 2006, Luxembourg 2007) that salt consumption, as a risk factor for hypertension, atherosclerosis, myocardial infarction, stroke, and select cancers, should be restricted. The European Commission looked to adhere to this recommendation by creating the High Level Group on Nutrition and Physical Activity. According to WHO recommendations, a daily allowance of 5 g NaCl (i.e., 2 g Na) for individual salt consumption should not be exceeded. At present, mean individual salt consumption in Poland totals 13.5 g, of which salt used in household constitutes 8.8 g. In some regions of Poland, this number reaches upwards of 15.0 g/person. The Position Paper on Initiatives Aimed at Decreasing Salt Consumption in Poland, developed by an expert group at the National Food and Nutrition Institute, set the course for intervention, including changing recipes for massproduced food products and large-scale catering, improving oversight by food control agencies, and continuing legislative changes. These interventions should also include education directed towards consumers, food producers, public health professionals, healthcare workers, and media representatives. The Position Paper of the Polish Hypertension Society also sets the course for promoting restricted salt consumption and controlling hypertension on a population level. However, household salt is the main carrier of iodine in the Polish model of iodine prophylaxis. Thus, any interventions also require synchronized action with the Polish Council for Control of Iodine Deficiency Disorders. Current efforts aimed at preventing iodine-deficiency look to increase consumption of other iodine-rich products (e.g., milk, mineral water) with standardized levels of iodine. Once they achieve an iodine concentration of 0.1&#8211;0.2 mg, these products can easily supplement any decrease in physiological iodine levels resulting from reduced salt consumption. Also required are wide-ranging educational campaigns which will be coordinated by the new designated WHO Collaborating Centre for Nutrition at the Chair of Endocrinology at Jagiellonian University, Collegium Medicum in Kraków. (Pol J Endocrinol 2010; 61 (education supplement I): 1&#8211;6)Światowa Organizacja Zdrowia (WHO, World Health Organization) wystosowała rekomendacje (Techniczne Konsultacje: Paryż 2006, Luksemburg 2007) dotyczące konieczności ograniczenia spożycia soli jako czynnika ryzyka nadciśnienia tętniczego, miażdżycy, zawałów serca, udarów oraz niektórych chorób nowotworowych. Wyzwanie to podjęła Komisja Europejska i utworzona przez nią Grupa Wysokiego Szczebla ds. Żywienia i Aktywności Fizycznej. Zgodnie z zaleceniami WHO dzienne spożyci soli nie powinno przekraczać 5 g NaCl (2 g sodu)/osobę. Średnie dzienne spożycie soli w Polsce wynosi 13,5 g/osobę, w tym 8,8 g soli kuchennej, a w niektórych regionach kraju dochodzi do 15,0 g/osobę. Opracowane przez grono ekspertów Instytutu Żywności i Żywienia &#8222;Stanowisko w sprawie podjęcia inicjatywy zmniejszenia spożycia soli w Polsce&#8221; określa kierunki działania obejmujące: zmiany receptur przetworów spożywczych w przemyśle spożywczym i placówkach żywienia zbiorowego, wzmożenie nadzoru organów urzędowej kontroli żywności, kontynuacje odpowiednich działań legislacyjnych. Dotyczą one również działań edukacyjnych, kierowanych do konsumentów, producentów żywności, pracowników ochrony zdrowia i instytucji zdrowia publicznego, oraz przedstawicieli mediów. Stanowisko Polskiego Towarzystwa Nadciśnienia Tętniczego podejmuje akcję promocji ograniczania spożycia soli i kontroli nadciśnienia tętniczego na poziomie populacyjnym. Program taki wymaga synchronizacji działań z Polską Komisją ds. Kontroli Zaburzeń z Niedoboru Jodu w zakresie niezbędnych modyfikacji systemu profilaktyki jodowej. Ograniczenie spożycia soli zmniejszy bowiem dzienną dawkę jodu. Aktualne modyfikacje systemu profilaktyki jodowej idą w kierunku zwiększenia spożycia innych nośników jodu: mleka i wód mineralnych ze sprawdzoną zawartością jodu. W obu wypadkach stężenie jodu osiąga wartość 0,1&#8211;0,2 mg jodków i nośniki te mogą uzupełnić niedobór jodu spowodowany ograniczeniem spożycia soli. Wymaga to szerokiej akcji edukacyjnej, która jest częścią programu nowopowołanego Ośrodka Współpracującego z WHO w zakresie żywienia przy Klinice Endokrynologii UJCM w Krakowie. (Endokrynol Pol 2010; 61 (zeszyt edukacyjny I): 1&#8211;6

Personalized Nutrition Advice Reduces Intake of Discretionary Foods and Beverages: Findings From the Food4Me Randomized Controlled Trial

© 2021 American Society for Nutrition. Published by Elsevier Inc. This is an open access article distributed under the Creative Commons Attribution License, https://creativecommons.org/licenses/by-nc-nd/4.0/Objectives This study aimed to examine changes in intake of discretionary foods and beverages following a personalized nutrition intervention using two national classifications for discretionary foods. Methods Participants were recruited into a 6-month RCT across seven European countries (Food4Me) and were randomized to receive generalized dietary advice (Control) or one of three levels of personalized nutrition advice (based on dietary, phenotypic and genotypic information). Dietary intake from a FFQ was used to determine change between baseline and month 6 in (i) % energy, % contribution to total fat, SFA, total sugars and salt and (ii) contribution (%) made by sweets and snacks to intake of total fat, SFA, sugars and salt from discretionary foods and beverages, defined by Food Standards Scotland (FSS) and the Australian Dietary Guidelines (ADG). Results A total of 1270 adults (40.9 (SD 13.0) years; 57% female) completed the intervention. At month 6, percentage sugars from FSS discretionary items was lower in personalized nutrition vs control (19.0 ± 0.37 vs 21.1 ± 0.65; P = 0.005). Percentage energy (31.2 ± 0.59 vs 32.7 ± 0.59; P = 0.031), % total fat (31.5 ± 0.37 vs 33.3 ± 0.65; P = 0.021), SFA (36.0 ± 0.43 vs 37.8 ± 0.75; P = 0.034) and sugars (31.7 ± 0.44 vs 34.7 ± 0.78; P < 0.001) from ADG discretionary items were lower in personalized nutrition vs control. The % contribution of sugars from sweets and snacks was lower in personalized nutrition vs control (19.1 ± 0.36 vs 21.5 ± 0.63; P < 0.001). At 3 months, effects were consistent for ADG discretionary items, while there was no significant differences in personalized nutrition vs control for FSS discretionary items. Conclusions Compared with generalized dietary advice, personalized nutrition advice achieved greater reductions in intake of discretionary foods and beverages when the classification included all foods high in fat, added sugars and salt. Future personalized nutrition strategies may be used to target intake of discretionary foods and beverages. Funding Sources European Commission Food, Agriculture, Fisheries and Biotechnology Theme of the Seventh Framework Programme for Research and Technological Development [265494]. KML is supported by a NHMRC Emerging Leadership Fellowship (APP1173803).Peer reviewe

Szkoła wobec wymagań państwa. Poradnik dla nauczycieli i dyrektorów.

Publikacja powstała w ramach projektu „Program wzmocnienia efektywności systemu nadzorupedagogicznego i oceny jakości pracy szkoły etap III”

Szkoła wobec wymagań państwa. Poradnik dla jednostek samorządu terytorialnego (organów prowadzących)

Publikacja powstała w ramach projektu „Program wzmocnienia efektywności systemu nadzorupedagogicznego i oceny jakości pracy szkoły etap III”.Publikacja współfinansowa przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społeczneg

Szkoła wobec wymagań państwa. Poradnik dla rodziców

Publikacja powstała w ramach projektu "Progam wzmocnienia efektywności systemu nadzoru pedagogicznego i oceny jakości pracy szkoły etap III"Publikacja współfinansowana przez Unię Europejską w ramach Europejskiego Funduszu Społeczneg

Phenotypic factors influencing the variation in response of circulating cholesterol level to personalised dietary advice in the Food4Me study

Individual response to dietary interventions can be highly variable. The phenotypic characteristics of those who will respond positively to personalised dietary advice are largely unknown. The objective of this study was to compare the phenotypic profiles of differential responders to personalised dietary intervention, with a focus on total circulating cholesterol. Subjects from the Food4Me multi-centre study were classified as responders or non-responders to dietary advice on the basis of the change in cholesterol level from baseline to month 6, with lower and upper quartiles defined as responder and non-responder groups, respectively. There were no significant differences between demographic and anthropometric profiles of the groups. Furthermore, with the exception of alcohol, there was no significant difference in reported dietary intake, at baseline. However, there were marked differences in baseline fatty acid profiles. The responder group had significantly higher levels of stearic acid (18 : 0, P=0·034) and lower levels of palmitic acid (16 : 0, P=0·009). Total MUFA (P=0·016) and total PUFA (P=0·008) also differed between the groups. In a step-wise logistic regression model, age, baseline total cholesterol, glucose, five fatty acids and alcohol intakes were selected as factors that successfully discriminated responders from non-responders, with sensitivity of 82 % and specificity of 83 %. The successful delivery of personalised dietary advice may depend on our ability to identify phenotypes that are responsive. The results demonstrate the potential use of metabolic profiles in identifying response to an intervention and could play an important role in the development of precision nutrition

Characteristics of European adults who dropped out from the Food4Me Internet-based personalised nutrition intervention

Objective To characterise participants who dropped out of the Food4Me Proof-of-Principle study. Design The Food4Me study was an Internet-based, 6-month, four-arm, randomised controlled trial. The control group received generalised dietary and lifestyle recommendations, whereas participants randomised to three different levels of personalised nutrition (PN) received advice based on dietary, phenotypic and/or genotypic data, respectively (with either more or less frequent feedback). Setting Seven recruitment sites: UK, Ireland, The Netherlands, Germany, Spain, Poland and Greece. Subjects Adults aged 18–79 years (n 1607). Results A total of 337 (21 %) participants dropped out during the intervention. At baseline, dropouts had higher BMI (0·5 kg/m2; P<0·001). Attrition did not differ significantly between individuals receiving generalised dietary guidelines (Control) and those randomised to PN. Participants were more likely to drop out (OR; 95 % CI) if they received more frequent feedback (1·81; 1·36, 2·41; P<0·001), were female (1·38; 1·06, 1·78; P=0·015), less than 45 years old (2·57; 1·95, 3·39; P<0·001) and obese (2·25; 1·47, 3·43; P<0·001). Attrition was more likely in participants who reported an interest in losing weight (1·53; 1·19, 1·97; P<0·001) or skipping meals (1·75; 1·16, 2·65; P=0·008), and less likely if participants claimed to eat healthily frequently (0·62; 0·45, 0·86; P=0·003). Conclusions Attrition did not differ between participants receiving generalised or PN advice but more frequent feedback was related to attrition for those randomised to PN interventions. Better strategies are required to minimise dropouts among younger and obese individuals participating in PN interventions and more frequent feedback may be an unnecessary burden