Assessment of Knowledge and Attitudes of Newly-Qualified Doctors Towards AIDS Infection

Background: Health-care professionals are at a high risk of AIDS infection, among hospitalized HIV infectedpatients. Proper training and knowledge accompanied by necessary preventive measures are by all means, the mostsignificant factors which ensure low accident rates and furthermore lower contamination rates of the health-carepersonnel.Objective: Screening and assessment of knowledge and attitudes of newly-qualified doctors towards AIDSinfection.Methodology: We conducted a cohort study with a screening questionnaire, which included demographic data and16 questions associated with AIDS infection. 51 forms were filled in by specializing and rural doctors. Thestatistical analysis was conducted using the statistical program SPSS 13.Results: 25,5% (n=13) of the participants in this reserch have treated at least one patient for HIV infection, 19%(n=10), of them would willingly specialize in intense care of HIV patients and lastly 90.2%(n=46) believe that weshould preserve the medical confidential for HIV patients. 96.1% (n=49) of the participants doctors knew thatAIDS disease is caused by Human Immunodeficiency Virus (HIV), 88.2%(n=45) is aware that HIV virus damagesthe immune system and finally 92% (n=47) recognize HIV symptomatology.The vast majority of the doctors(98%,n=50) is aware that HIV infection is spread through sexual intercourse, blood contact and by sharing needlesor syringes. Nevertheless, a percentage of 13.7% (n=7) believe that HIV transmission is feasible through kissingand 7.8% (n=15) through insects’ bites. At last 85-98% of the personnel refer that it’s familiar with the generalpreventive measures, which are usually applied to all HIV positive inpatients.Conclusions: Knowledge and attitude of new doctors towards AIDS infection is, in general terms satisfactory.Nevertheless, it’s imperative that we constantly inform and update newly-qualified doctors about AIDS infection,in order to minimize their inhibitions and compensate for the lack of knowledge, which is commonly observed innew doctors

XAI for time-series classification leveraging image highlight methods

Although much work has been done on explainability in the computer vision and natural language processing (NLP) fields, there is still much work to be done to explain methods applied to time series as time series by nature can not be understood at first sight. In this paper, we present a Deep Neural Network (DNN) in a teacher-student architecture (distillation model) that offers interpretability in time-series classification tasks. The explainability of our approach is based on transforming the time series to 2D plots and applying image highlight methods (such as LIME and GradCam), making the predictions interpretable. At the same time, the proposed approach offers increased accuracy competing with the baseline model with the trade-off of increasing the training time

Diabetic Patients are often Sub-Optimally Aware about their Disease and its Treatment

Background: Diabetes mellitus (DM) represents a continuously growing worldwide threat with major financial impact on the healthcare systems. The importance of tight glycaemic control in patients with DM type II is well established and is most effectively accomplished with the proper cooperation of both the treating physicians aswell as the treated subjects.Aims: The aim of our study was to evaluate the level of awareness of patients with DM type II about the various aspects of DM, including the nature of the disease, its precipitating factors and complications, as well as its treatment.Methodology: The patients were asked to complete anonymously a questionnaire concerning their knowledge about diabetes, its basic pathophysiology and complications, the treatment options and possible side-effects. Data were analyzed using STATA statistical software (Version 9.0).Results: Eighty patients were on oral hypoglycaemic agents (OHA), 34 on insulin while 4 were under a hybrid treatment. Among patients on OHA, 40 patients (50%) were taking a combination of them. 13.4% of the sample was aware of what DM stands for, 84.9% did not know the type of DM they were suffering from, while (85.7%) considered that obesity plays a major role in the pathogenesis of DM. Concerning the therapy of DM, only 54.83% of the patients were aware of the brand names of their antidiabetic medication, 88.2% did not know theirway of action, while 60.5% did not know the possible side effects. The majority of the sample, 60.5%, assumed that blood glucose should be measured only before meals.Conclusions: The knowledge of the subjects visiting the center for the first time was found to be inadequate. This is probably due to inadequate information, non-availability of educational material and improper guidance

Extracting CAD features from point cloud cross-sections

We present a new method for extracting features of a 3D object targeted to CAD modeling directly from the point cloud of its surface scan. The objective is to obtain an editable CAD model that is manufacturable and describes accurately the structure and topology of the point cloud. The entire process is carried out with the least human intervention possible. First, the point cloud is sliced interactively in cross sections. Each cross section consists of a 2D point cloud. Then, a collection of segments represented by a set of feature points is derived for each slice, describing the cross section accurately, and providing the basis for an editable feature-based CAD model. For the extraction of the feature points, we exploit properties of the convex hull and the Voronoi diagram of the point cloud

Αλγόριθμοι και εργαλεία για την παραγωγή επεξεργάσιμων μοντέλων από σύνολα δεδομένων οργανωμένων σε εγκάρσιες τομές

In this thesis, we present a novel method for reconstructing the surface of a 3D object using as input only a point cloud of its surface scan. The objective is to obtain an editable CAD model that is manufacturable and describes accurately the structure and topology of the point cloud. This model will provide a high level representation of the actual object, which can also be modified with the use of a set of editing operators we have defined. The entire method is performed in three phases: the segmentation of the point cloud, the reconstruction of the model and the editing process.In the segmentation phase, the point cloud is sliced into cross sections, which are later on treated as 2D point sets. Several parameters of the slicing procedure influence the resulting model, and have to be set properly to ensure high quality output. One essential parameter is the slicing direction. It has to correspond to the principal axis of the point cloud, either locally or globally, so that the basic features of the point cloud are properly distributed across the cross sections. Another key parameter in the segmentation process is the thickness of the cross sections. The cross sections should contain sufficient information about the features of the point cloud, so their thickness cannot be very slim. But it should not be very thick either, as we do not want to have many features tangled together in the same cross section.The reconstruction phase includes several procedures that take as input the cloud points of the cross sections and provide as output a model of the 3D object, with high level features and properties that can be used for further processing. First, the boundary of each cross section is represented as a set of line segments called the feature poly-line. This poly-line is computed with the use of computational geometry methods, i.e. the convex hull and the Voronoi diagram. The feature poly-line of each cross section is then recomputed as an interpolating B-Spline curve, providing a smooth continuous representation of the model. The curves of the neighboring cross sections are combined with each other to form the surface of the final 3D model. To reconstruct the surface between two adjacent cross sections, a new set of feature points is computed on the B-Spline curves, using arc length parameterization, and a contour triangulation method provides the surface of the model. The resulting model can be subject to high level modifications that provide variations of the initial object with additional user specified properties.For the editing process, we have implemented a set of editing operators, which can be applied either to the entire model, or on a part of it, to deform its surface in various ways. As a point of reference for these editing operators, a given point may be used on the interpolating curve computed from the centroids of the cross sections. We call it the curve of centroids and it is a form of skeleton curve for the model. The editing operators vary from general purpose transformations to high level editing operators addressed to cross sectional data sets used in medical research. The general purpose transformations can be used to modify free form models arbitrarily, and can be applied to parts of the model according to user specified parameters. The high level editing operators allow modifications such as bending or stretching the model of an artery, allowing medical experts to study and control the behavior of tissues during a simulation of a surgical operation such as angioplasty or stent insertion.The novelty of this study includes: (a) the introduction of an efficient method for computing a boundary representations of cross-sectional point sets, using the convex hull and the Voronoi diagram of the points, (b) the use of a technique for inserting artificial cross sections between existing slices, to improve the rendering quality of the model, and (c) the definition of a set of editing operators that may be used in everyday examples, varying from purely aesthetic purposes to simulation of surgical operations in medical data sets.Στη διατριβή αυτή παρουσιάζουμε μια καινοτόμα προσέγγιση για την ανακατασκευή της επιφάνειας ενός 3-διάστατου αντικειμένου, χρησιμοποιώντας ως είσοδο ένα νέφος σημείων της σαρωμένης επιφάνειάς του. Στόχος είναι να αποκτήσουμε ένα μοντέλο CAD με δυνατότητα επεξεργασίας, που να μπορεί να κατασκευαστεί και το οποίο θα περιγράφει με ακρίβεια τη δομή και την τοπολογία του νέφους σημείων. Το μοντέλο αυτό θα παρέχει μια υψηλού επιπέδου αναπαράσταση του αντικειμένου, που θα μπορεί να τροποποιηθεί με τη χρήση ενός συνόλου από τελεστές τους οποίους έχουμε σχεδιάσει. Η όλη μέθοδος διενεργείται σε τρεις φάσεις: την κατάτμηση του νέφους σημείων, την ανακατασκευή της επιφάνειας του μοντέλου και την επεξεργασία/τροποποίηση του μοντέλου.Κατά την φάση της κατάτμησης, το νέφος σημείων χωρίζεται σε εγκάρσιες τομές, οι οποίες κατά την μετέπειτα επεξεργασία αντιμετωπίζονται ως 2-διάστατα σύνολα σημείων. Σε αυτή τη φάση υπάρχουν κάποιες παράμετροι που επηρεάζουν το τελικό μοντέλο, και θα πρέπει να καθοριστούν κατάλληλα ώστε να εξασφαλιστεί το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα. Μια βασική παράμετρος είναι η κατεύθυνση της κατάτμησης, που θα πρέπει να συμφωνεί με τον κύριο άξονα του νέφους σημείων, είτε σε καθολικό επίπεδο είτε τοπικά, ώστε τα βασικά χαρακτηριστικά του νέφους σημείων να αποτυπωθούν επαρκώς στις εγκάρσιες τομές. Μια άλλη βασική παράμετρος στη φάση της κατάτμησης είναι το πάχος που θα έχουν οι τομές. Οι τομές θα πρέπει να περιέχουν επαρκή πληροφορία για τα χαρακτηριστικά του νέφους σημείων, οπότε δεν θα πρέπει να είναι υπερβολικά λεπτές. Όμως δεν θα πρέπει να είναι ούτε και πολύ παχιές, για να μην εμπλέκονται στην ίδια τομή πολλά χαρακτηριστικά μεταξύ τους ιδιαίτερα όταν αυτά εντοπίζονται σε γειτονικές περιοχές.Η φάση της ανακατασκευής του μοντέλου περιλαμβάνει αρκετές διαδικασίες, οι οποίες παίρνουν ως είσοδο τα σημεία των εγκάρσιων τομών και παράγουν ως έξοδο ένα μοντέλο του 3-διάστατου αντικειμένου, που διαθέτει υψηλού επιπέδου ιδιότητες και χαρακτηριστικά, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για περαιτέρω επεξεργασία. Αρχικά τα όρια της κάθε τομής αναπαρίστανται με μια κλειστή πολυγωνική γραμμή, η οποία υπολογίζεται με τη βοήθεια μεθόδων υπολογιστικής γεωμετρίας, όπως το κυρτό περίβλημα και το διάγραμμα Voronoi. Στη συνέχεια, η πολυγωνική γραμμή κάθε τομής επαναπροσδιορίζεται ως μια καμπύλη B-Spline που θα παρέχει μια συνεχή και ομαλή αναπαράσταση του μοντέλου. Οι καμπύλες των γειτονικών τομών συνδυάζονται για να συνθέσουν την επιφάνεια του τελικού 3-διάστατου μοντέλου. Για την ανακατασκευή της επιφάνειας μεταξύ δυο γειτονικών τομών, υπολογίζουμε ένα νέο σύνολο σημείων επάνω στις καμπύλες, χρησιμοποιώντας παραμετροποίηση μήκους τόξου, και η επιφάνεια του μοντέλου προκύπτει από την τριγωνοποίηση των περιγραμμάτων. Το μοντέλο που προκύπτει μπορεί να υπόκειται σε υψηλού επιπέδου μετασχηματισμούς που παρέχουν παραλλαγές του αρχικού αντικειμένου με επιπλέον ιδιότητες καθορισμένες από το χρήστη.Στη φάση της επεξεργασίας, υλοποιήσαμε μια σειρά από τελεστές που μπορούν να εφαρμοστούν στο μοντέλο είτε καθολικά είτε τμηματικά, για να μετασχηματίσουν την επιφάνειά του με διάφορους τρόπους. Το σημείο αναφοράς για τους μετασχηματισμούς αυτούς τοποθετείται πάνω στην καμπύλη που ορίζεται από τα κέντρα βάρους των τομών και η οποία αποτελεί ένα είδος σκελετού του αντικειμένου. Οι τελεστές ποικίλουν από μετασχηματισμούς γενικού ενδιαφέροντος μέχρι υψηλού επιπέδου μετασχηματισμούς ειδικά σχεδιασμένους για δεδομένα προερχόμενα από τομογραφίες που χρησιμοποιούνται στην ιατρική έρευνα. Οι απλοί μετασχηματισμοί χρησιμοποιούνται για την ελεύθερη τροποποίηση ενός μοντέλου, και μπορούν να εφαρμοστούν σε τμήματα του μοντέλου σύμφωνα με τις παραμέτρους που ορίζει ο χρήστης. Οι τελεστές υψηλού επιπέδου αφορούν τροποποιήσεις όπως πχ το τέντωμα ή το λύγισμα του μοντέλου μιας αρτηρίας, επιτρέποντας στους ειδικούς να μελετήσουν και να ελέγξουν τη συμπεριφορά των ιστών κατά τη διάρκεια μιας εγχείρησης, όπως πχ στην αγγειοπλαστική ή στην τοποθέτηση stent.H συνεισφορά της έρευνας αυτής περιλαμβάνει: (α) τη σύσταση μιας μεθόδου για τον αποτελεσματικό υπολογισμό της αναπαράστασης των ορίων ενός συνόλου σημείων οργανωμένων σε τομές, (β) τη χρήση μιας καινοτόμου τεχνικής για την εισαγωγή τεχνητών τομών ανάμεσα σε υπάρχουσες τομές για τη βελτίωση αναπαράστασης του μοντέλου, και (γ) τον ορισμό ενός συνόλου από τελεστές μετασχηματισμού που μπορούν να εφαρμοστούν σε γενικά παραδείγματα, που ποικίλουν από αισθητικές παρεμβάσεις μέχρι την προσομοίωση χειρουργικών επεμβάσεων σε ιατρικές εφαρμογές

Natural products activity assessment against intracellular parasitic microorganisms

Up to now there has been neither a vaccine against any form of leishmaniasis found nor drugs that are safe, effective and inexpensive. Plethora of recent data has showed that the existing antileishmanial drugs have numerous disadvantages such as toxicity, development of resistance, long hospitalization and high cost. In addition, HIV/VL coinfection has important epidemiological, clinical, diagnostic and prognostic implications. The two diseases are mutually reinforcing. Clearly the opportunistic manifestation of VL is demonstrated by the WHO records showing that 50-75% new VL cases in South Europe concern HIV patients that bring the incidences of VL 3,000 times more frequent than in the general population. Despite the advances in the parasitological, biochemical, molecular and immunological research using various Leishmania species, the treatment protocols applied against the different forms of the disease are not satisfactory. There is an unconquerable need for the development of new therapeutic treatments to combat leishmaniasis. Nowadays, the interest concerning plant natural products is certainly undergoing a renaissance. The remarkable chemical diversity present in natural products and the accumulated research data produced so far, demonstrate their significant effectiveness against parasitic diseases suggesting the hypothesis to be tested also against leishmaniasis. This was particularly evident in the case of natural products of the olive tree (Olea europaea). Among them oleuropein has most of olive oil’s antioxidant, anti-inflammatory, and disease-fighting characteristics and it is the biophenol that provides life extending benefits. In addition to its antimicrobial and antioxidant activity, when oleuropein was given to animals with tumors, the tumors completely regressed or in some cases even disappeared. The aim of this thesis is to investigate natural products obtained from the olive tree leaves, products and their by-products (olive mill waste waters) and red wine (xinomavro variety), major cornerstones of the Mediterranean diet, as natural sources for promising antileishmanial drugs in accordance with the considerations outlined above. Our results showed that both pure constituents, hydroxytyrosol and oleuropein, exhibited the highest and the most selectively significant leishmanicidal activity against parasites of three Leishmania species, L. infantum, L. donovani and L. major, among the natural products tested. We focused on oleuropein and we discovered that it was capable of causing substantial morphological alterations upon L. donovani logarithmic promastigotes depicted with confocal microscopy namely, cell rounding up, cellular volume reduction and chromatin condensation that were accompanied with phosphatidylserine exposure to the outer leaflet of the plasma membrane. Moreover, oleuropein was found responsible for a delay on normal L. donovani cell cycle progression which was extended up to DNA fragmentation. This regulated parasitic cell death induced by oleuropein appeared to be ROS-independent. Oleuropein’s leishmanicidal capacity was also evident against the amastigote form of the parasite using an in vitro experimental model based on J774.A1 macrophages infected with L. donovani. This activity is accompanied by an increase of inracellular ROS production and the ability of oleuropein to increase the percentage of IL-12 producing myeloid DCs when is administrated in vitro. This data suggested testing the leishmanicidal activity of oleuropein upon in vivo murine visceral model. Intraperitoneal administration of oleuropein every other day for 28 days in L. donovani infected BALB/c mice, led to the dramatic reduction of the parasite load in spleen and liver. Interestingly, oleuropein treated L. donovani infected BALB/c mice, switch towards a TH1 type of immune response characterized by relevant IgG2a/IgG1 isotype and Tbx21/GATA-3 transcription factor ratio. Analysis of the whole spleen tissue revealed small but significant fold changes in gene expression of TH1 versus TH2 type of cytokines between treated and non-treated L. donovani infected BALB/c mice. Particularly, the dominance of TH1 type of response was confirmed by the up regulation of IL-12p40, IFN-γ and TNF-α which triggers elevated expression of iNOS in splenocytes in oleuropein treated L. donovani infected BALB/c mice. Despite the presence of TH2 type of response, the abiding down regulation of IL-1β permits Tbx21 expression and prevents prolonged inflammatory process and thus to disease exacerbation.We also found that oleuropein promoted a dose-dependent ROS production on spleen cells from BALB/c mice infected with L. donovani while it was able to evoke a dose-independent NO production on spleen and liver cells. NO production seems to affect parasitic viability but did not alter physiological function of spleen and liver cells since glutathione cell reservoir is capable of maintaining the continuity of host cell survival confirmed by the absence of NF-kB2 expression increase. Furthermore, oleuropein selectively regulates the transcription of glutathione and trypanothione gene which encode their synthesis enzymes at expense of parasitic antioxidant defense mechanism. The overall conclusion of the research described in this thesis suggests that oleuropein acts as an effective antileishmanial drug with demonstrable immunostimulating properties and selectively induces parasitic death by microbicidal molecules. The option of testing the combining effects of classical antileishmanial drugs with safe, non-toxic and cost effective natural products like oleuropein remains a promising future perspective. Moreover, interesting remains the effect of oleuropein upon other antioxidant genes and cell populations that play crucial roles in the in vivo experimental visceral leishmaniasis such as mDCs, NK and CD8+ cells. Finally, oleuropein could be used upon HIV/L. donovani experimental protocol since oleuropein is also capable to cease viral multiplication.Μέχρι σήμερα δεν υπάρχει εμβόλιο για καμιά μορφή των λεϊσμανιάσεων και τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται δεν είναι ασφαλή, αποτελεσματικά και οικονομικά προσιτά. Υπάρχει άφθονη επιστημονική πληροφορία για τα αντιλεϊσμανιακά φάρμακα που χρησιμοποιούνται με αναγνωρισμένα μειονεκτήματα όπως η τοξικότητα, η ανάπτυξη αντοχής, η υποχρεωτική παραμονή στο νοσοκομείο και το υψηλό κόστος. Επιπλέον η συλλοίμωξη με τον ιό του AIDS (HIV/VL) έχει σοβαρές επιπτώσεις στην επιδημιολογία, τη διάγνωση και την πρόγνωση της νόσου. Είναι προφανές ότι η εκδήλωση της σπλαγχνικής λεϊσμανίασης είναι “ευκαιριακή” όπως αποδεικνύεται από τα στοιχεία του Π.Ο.Υ., σύμφωνα με τα οποία οι ασθενείς με AIDS έχουν 3.000 φορές υψηλότερη συχνότητα VL σε σύγκριση με τον γενικό πληθυσμό.Για τα διάφορα είδη του γένους Leishmania υπάρχουν αξιόλογα ευρήματα από παρασιτολογικές, βιοχημικές, μοριακές και ανοσολογικές μελέτες, όμως τα θεραπευτικά πρωτόκολλα ενάντια των διαφορετικών κλινικών μορφών δεν είναι ικανοποιητικά. Γεγονός αποτελεί η αδήριτη ανάγκη για την ανάπτυξη νέων θεραπευτικών προσεγγίσεων κατά των λεϊσμανιάσεων που μαστίζουν έως και 1,7 εκατομμύρια ανθρώπους σε όλη την γη. Σήμερα το ενδιαφέρον για φυσικά προϊόντα βρίσκεται σε επικαιρότητα κυρίως με την αναζήτηση νέων χημικών ενώσεων αλλά και την επανεξέταση παλαιοτέρων σε σύγχρονα πλέον πειραματικά πρωτόκολλα. Μεταξύ αυτών των προϊόντων η ελαιοευρωπεΐνη, που προέρχεται από το δένδρο της ελιάς (Olea europaea), χαρακτηρίζεται από αντιοξειδωτική, αντιμικροβιακή και αντιφλεγμονώδη δράση. Η βιοφαινόλη αυτή φαίνεται να συμβάλλει επίσης στην μακροζωία αλλά και όταν χορηγείται σε πειραματόζωα με καρκινικούς όγκους είναι ικανή στο να τους συρρικνώνει ή ακόμη και να τους εξαφανίζει.Ο σκοπός αυτής της διατριβής είναι η διερεύνηση φυσικών προϊόντων προερχόμενων από τα φύλλα και τους καρπούς του δέντρου της ελιάς αλλά και από πάρα-προϊόντα του όπως τα υγρά απόβλητα ελαιοτριβείου. Επίσης εξετάσθηκαν δύο αδρά εκχυλίσματα από τον ερυθρό οίνο ποικιλίας ξινόμαυρο. Αμφότερες οι πηγές των εκχυλισμάτων αποτελούν θεμελιώδεις λίθους της Μεσογειακής διατροφής και οι βιβλιογραφικές αναφορές τα καθιστούν ως υποσχόμενους αντιλεϊσμανιακούς παράγοντες. Τα αποτελέσματά έδειξαν ότι τα δύο καθαρά φυσικά προϊόντα που εξετάσθηκαν, η υδροξυτυροσόλη και η ελαιοευρωπεΐνη επέδειξαν επιλεκτική και σημαντική αντιλεϊσμανιακή δραστικότητα εναντίον τριών ειδών πρωτοζώων του γένους Leishmania και συγκεκριμένα των L. infantum, L. donovani και L. major. Η διατριβή εστιάστηκε στη ελαιοευρωπεΐνη και αναδείχθηκε η ικανότητά της να προκαλεί ρυθμιζόμενο κυτταρικό θάνατο αποδεικνυόμενο από μορφολογικές αλλαγές σε προμαστιγότες L. donovani, λογαριθμικής φάσης ανάπτυξης, με τη χρήση συνεστιακής μικροσκοπίας. Η στρογγυλοποίηση των προμαστιγοτών, η συμπύκνωση της χρωματίνης καθώς και η έκθεση της φωσφατιδυλοσερίνης στην εξωτερική επιφάνεια της κυτταροπλασματικής μεμβράνης με τη χρήση κυτταρομετρίας ροής είναι φαινοτυπικά χαρακτηριστικά της επαγωγής ρυθμιζόμενου παρασιτικού θανάτου που αποδείχθηκε ότι ο μηχανισμός πρόκλησής του είναι ανεξάρτητος της παραγωγής ROS. Επιπλέον η ελαιοευρωπεΐνη προκάλεσε μια καθυστέρηση στο φυσιολογικό κυτταρικό κύκλο του παρασίτου οδηγώντας στον κατακερματισμό του DNA. Η αντιλεϊσμανιακή δράση της ελαιοευρωπεΐνης αποδείχτηκε και εναντίον των αμαστιγωτικών μορφών του είδους L. donovani που είχαν in vitro παρασιτήσει σε μακροφάγα της κυτταρικής σειράς J774Α.1. Αυτή η δράση συνοδεύτηκε από μία ενδομακροφαγική αύξηση ROS ενώ η in vitro χορήγηση ελαιοευρωπεΐνης σε μυελοειδή DCs αύξησε τον πληθυσμό που παράγει IL-12 δίχως να προκαλεί παράλληλη ωρίμανσή τους.Τα ανωτέρω οδήγησαν στη μελέτη της δράσης της ελαιοευρωπεΐνης σε in vivo πειραματικό μοντέλο σπλαχνικής λεϊσμανίασης. Σε L. donovani μολυσμένα BALB/c ποντίκια χορηγήθηκε ενδοπεριτοναϊκώς ελαιοευρωπεΐνη κάθε δεύτερη ημέρα για 28 συνεχόμενες ημέρες σε τρεις διαφορετικές δόσεις (45, 15 και 5mg/kg σωματικού βάρους). Βρέθηκε ότι και οι τρεις δόσεις περιόρισαν το παρασιτικό φορτίο του σπλήνα και του ήπατος στις 3 ημέρες και στις 6 εβδομάδες μετά το πέρας της χορήγησης της ελαιοευρωπεΐνης. Διαπιστώθηκε ότι τα πειραματόζωα που έλαβαν ελαιοευρωπεΐνη και περιόρισαν την ενδοκυτταρική εξάπλωση του παρασίτου στο σπλήνα και στο ήπαρ ανέπτυξαν μια ενισχυμένη ΤΗ1 τύπου ανοσολογική απόκριση με χαρακτηριστικό ισοτυπικό προφίλ αντισωμάτων IgG2α/IgG1 και μεταγραφικών παραγόντων Tbx21/GATA-3. Η υπερ-έκφραση των IL-12p40, IFNγ, TNFα και iNOS επιβεβαιώνει την πόλωση προς τον ΤΗ1 υποτύπο ανοσολογικής απόκρισης, ενώ η έκφραση των κυτταροκινών ρυθμιστές της TΗ2 ανοσολογικής απάντησης δεν είχαν καμία αυξητική τάση. Αυτό το φαινόμενο που προέρχεται αρχικώς από την ικανότητα της ελαιοευρωπεΐνης να διατηρεί χαμηλά τα επίπεδα της προφλεγμονώδους κυτταροκίνης IL-1β, επιτρέπει τον ανοσολογικό μηχανισμό του ξενιστή να ενεργοποιηθεί (μεταγραφή του Tbx21) αποτρέποντας την είσοδο του ξενιστή σε κατάσταση χρόνιας φλεγμονικής διεργασίας που ευνοεί τον παρασιτικό πολλαπλασιασμό.Απεναντίας ενεργοποιούνται μηχανισμοί παραγωγής των μικροβιοκτόνων μορίων ROS και NO• στο σπλήνα και στο ήπαρ. Η παραγωγή των ROS σε σπληνοκύτταρα ποντικών μολυσμένων με L. donovani ήταν δοσοεξαρτώμενη ενώ αντιθέτως η παραγωγή των ΝΟ• ήταν μη-δοσοεξαρτώμενη τόσο σε κύτταρα του σπλήνα όσο και του ήπατος. Αυτή η παραγωγή των ΝΟ• φαίνεται να επιδρά στην επιβίωση των παρασίτων χωρίς να αλλοιώνει τη φυσιολογική λειτουργία των σπληνοκυττάρων και των ηπατοκυττάρων εφ’ όσον τα μόρια γλουταθειόνης στα κύτταρα του ξενιστή ήταν επαρκή για να συντηρούν τη συνεχή επιβίωση του κυττάρου ξενιστή όπως παρατηρήθηκε με την μη-ενεργοποίηση του NF-kB. Επίσης η ελαιοευρωπεΐνη επιλεκτικά ρυθμίζει την γονιδιακή έκφραση των ενζύμων που σχηματίζουν τη γλουταθειόνη και την τρυπανοθειόνη εις βάρος των αντιοξειδωτικών αμυντικών μηχανισμών του παρασίτου. Συμπερασματικά, το σύνολο των αποτελεσμάτων που περιεγράφηκαν στη διδακτορική αυτή διατριβή, προτείνουν ότι η ελαιοευρωπεΐνη δρα ως ένα αντιλεϊσμανιακό φάρμακο με ανοσοτροποποιητικές ιδιότητες. Η διερεύνηση της συνδυαστικής δράσης κλασσικών αντιλεϊσμανιακών φαρμάκων με ασφαλή, μη-τοξικά και “φθηνά” φυσικά προϊόντα όπως η ελαιοευρωπεΐνη, παραμένει μια υποσχόμενη μελλοντική προοπτική. Επιπροσθέτως, ενδιαφέρουσα θα ήταν η διερεύνηση της δράσης της ελαιοευρωπεΐνης στην έκφραση έτερων γονιδίων που κωδικοποιούν αντιοξειδωτικά ένζυμα καθώς και στους κυτταρικούς πληθυσμούς που εμπλέκονται επίσης σε in vivo πειραματικό μοντέλο σπλαχνικής λεϊσμανίασης όπως τα δενδριτικά κύτταρα, τα κύτταρα φυσικοί φονιάδες και τα CD8+. Τέλος η ελαιοευρωπεΐνη μπορεί να δοκιμασθεί σε HIV/L. donovani πειραματικό πρωτόκολλο αφού η ελαιοευρωπεΐνη είναι ικανή στο να σταματάει τον πολλαπλασιασμό του ιού HIV

Immunochemical study with light and electron microscopy of diabetic (streptozotocin) rats hepatocytes before and after insulin treatment

It has been studied the influence of the streptozotocin as well as the subsequent treatment scheme of insulin on the semi-fine and fine rats' hepatocyte structure emphasizing the nuclear functionality. In order to realize the latter purpose, we take advantage of the appropriate histochemical (H-E, PAS, PTÄH and S.N,) approaches and immunohistochemical insulin’s localization. The latter biochemical data are in accordance with our immunochemical ones which account for an increase in the antibody binding frequency. Evaluating the data arising from the light microscopy, we are permitted to formulate only rough assessments and conclusions relating to the nuclear morphology and the cytoplasmic features which account for important cellular functions. As a consequence, when the eosin-heamatoxylin and PAS procedures are applied in animals subjected to the streptozotocin’s effect, a pattern of heterochromatin’s prevalence is recorded thereby depicting a hypothesis of nuclear inertness. Additionally amorphous clusters of chromatin which present intensively basophilia (according to the PTAH method) in relation with considerable concentration of marginal chromatin could support strong evidences of chromosomal abnormalities. Fine sections derived from animals which were subjected in streptozotocin's scheme and processed with phosphotungstic acid, exhibit an appreciable occurrence of “empty” nucleoplasmic areas, which probably consist in remnants of disorganized or deteriorated chromatin. These entities are although characterized by a prominent staining covering their whole periphery, thereby strongly suggesting the presence of histones. The latter proteins would be responsible for producing gene suppression probably by means of supercoiled structures' generation resulting in corroboration of the rough outcomes previously mentioned referring to the photon microscopy analysis. Our cellular findings recording either an interior biochemical environment of depressed insulin secretion or an opposite one presenting an excess of this hormone exogenously added, provide scientific interest in the frame of surveying the dynamic process of carcinogenesis. Indirect cyto-immunological responses are also detected which remain even following insulin's support and concern in the presence of connective tissue and collagen in the vicinity of sinuses. In addition, the evaluation of the recorded cytoplasmic modifications concerns in significant sub-cellular structures like bile ducts and sinuses which underlie hepatic functionality and therefore may provide robust evidences involving the appreciable oxidative effects of streptosotocin on the hepatocytes.Σε 30 επίμυες ερευνάται η επίδρασης της στρεπτοζοτοκίνης καθώς και το συνακόλουθο θεραπευτικό, σχήμα χορήγησης ινσουλίνης επί της ημίλεπτης και λεπτής δομής των ηπατοκυττάρων τους, με έμφαση στην πυρηνική μορφολειτουργικότητα. Για το σκοπό αυτό γίνεται χρήση κατάλληλων τεχνικών Φ.Μ (Η-Ε, PAS, ΡΤΑΗ) και, Η.Μ (S.N., ΡΤΑΗ) καθώς και ανοσοιστοχημείας (εντοπισμός ινσουλίνης). Αξιολογώντας τα δεδομένα της φωτονικής μικροσκοπίας, οι προσεγγίσεις Η-Ε και PAS σε πειραματόζωα που έχουν υποβληθεί στην επίδραση ΣΤΖ, εμφανίζουν πυρήνες με εντονότερη παρουσία ετεροχρωματίνης, ανακαλούν την υπόθεση της πυρηνικής ανενεργότητας. Παράλληλα, τα συσσωματώματα χρωματίνης ποικίλης μορφής; έντονα βασεόφιλα καθώς και η συγκέντρωσή της γύρω από την πυρηνική μεμβράνη (ΡΤΑΗ), μπορούν να υποστηρίξουν χρωμοσωμικές ανωμαλίες. Η προσέγγιση μελέτης με ηλεκτρονικό μικροσκόπιο και φωσφοροβολφραμική αιματοξυλίνη στην ομάδα πειραματόζωων που είχε επιδράσει η στρεπτοζοτοκίνη, δείχνει έντονη παρουσία “κενών” περιοχών, πιθανότατα αποδιοργανωμένων, με έντονη περιφερειακή σήμανση γύρω από τις δομές, γεγονός που θα υποδείκνυε την παρουσία ιστονών. Οι τελευταίες θα δημιουργούσαν γονιδιακή καταστολή μέσω δημιουργίας υπερελίκων, ενισχύοντας τα αδρά συμπεράσματα της Φ.Μ. Ωστόσο, η ίδια τεχνική δείχνει ότι η αντίδραση των βασικών πρωτεϊνών, κυρίως ιστονών, στους πυρήνες σταδιακά μειώνεται συνολικά σε συνδυασμό με αυξημένη παρουσία ευχρωματίνης, γεγονότα που θα δικαιολογούσαν ύπαρξη γονιδιακής ενεργότητας. Σε κάθε περίπτωση, ο θεραπευτικός ρόλος της επίδρασης της ινσουλίνης λειτουργεί καθώς συμβαίνει σταδιακή επαναφορά της φυσιολογικής μορφολογικής εικόνας των πυρήνων με συνακόλουθη μείωση των "κενών" περιοχών των πυρήνων και της αντίδρασης με την χρωστική (ΡΤΑΗ). Οι παραπάνω παρατηρήσεις μας που αφορούν στην παρουσία διπύρηνων κυττάρων, πυρήνων αλλοιωμένης μορφολογίας, τοπική αποδιοργάνωση χρωματίνης με ταυτόχρονη παρουσία βασικών ιστονών αλλά και στην διακύμανση όξινων μη ιστονών στο πυρηνόπλασμα, οδηγούν σε δυνατότητα περαιτέρω διερεύνησης την διαταραχή της ρύθμισης του κυτταρικού κύκλου. Έτσι, τα κυτταρικά μας ευρήματα που καταγράφουν αφ' ενός μεν "περιβάλλον" μείωσης ινσουλίνης αφ' ετέρου δε αντίστοιχο περίσσειας ινσουλίνης παρουσιάζουν ενδιαφέρον στο πλαίσιο μελέτης καρκινογενετικής δυναμικής