Lipoprotein lipase regulates hematopoietic stem progenitor cell maintenance through DHA supply.

Lipoprotein lipase (LPL) mediates hydrolysis of triglycerides (TGs) to supply free fatty acids (FFAs) to tissues. Here, we show that LPL activity is also required for hematopoietic stem progenitor cell (HSPC) maintenance. Knockout of Lpl or its obligatory cofactor Apoc2 results in significantly reduced HSPC expansion during definitive hematopoiesis in zebrafish. A human APOC2 mimetic peptide or the human very low-density lipoprotein, which carries APOC2, rescues the phenotype in apoc2 but not in lpl mutant zebrafish. Creating parabiotic apoc2 and lpl mutant zebrafish rescues the hematopoietic defect in both. Docosahexaenoic acid (DHA) is identified as an important factor in HSPC expansion. FFA-DHA, but not TG-DHA, rescues the HSPC defects in apoc2 and lpl mutant zebrafish. Reduced blood cell counts are also observed in Apoc2 mutant mice at the time of weaning. These results indicate that LPL-mediated release of the essential fatty acid DHA regulates HSPC expansion and definitive hematopoiesis

Ostry zespół wieńcowy spowodowany późną zakrzepicą w stencie po redukcji leczenia przeciwpłytkowego u chorego z procesem nowotworowym

We present a case of a 63-year-old patient with stent implanted 9-month ago. This patient was addmited to hospital with a STEMI after discontinuation of one of the antiplatelet medications realated to bladder tumor resection.Prezentujemy przypadek 63-letniego chorego z implantowanym przed 9 miesiącami stentem DES, przyjętego z wstępnym rozpoznaniem STEMI ściany dolnej, po odstawieniu jednego z leków przeciwpłytkowych ze względu na konieczność wykonania resekcji guza pęcherza moczowego

Isotope shift in the dielectronic recombination of three-electron ^{A}Nd^{57+}

Isotope shifts in dielectronic recombination spectra were studied for Li-like ^{A}Nd^{57+} ions with A=142 and A=150. From the displacement of resonance positions energy shifts \delta E^{142,150}(2s-2p_1/2)= 40.2(3)(6) meV (stat)(sys)) and \delta E^{142,150}(2s-2p_3/2) = 42.3(12)(20) meV of 2s-2p_j transitions were deduced. An evaluation of these values within a full QED treatment yields a change in the mean-square charge radius of ^{142,150}\delta = -1.36(1)(3) fm^2. The approach is conceptually new and combines the advantage of a simple atomic structure with high sensitivity to nuclear size.Comment: 10 pages, 3 figures, accepted for publication in Physical Review Letter

Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Dyspersja QTc jako wskaźnik niejednorodnej repolaryzacji komór jest uznanym czynnikiem wystąpienia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu. W ostrym zespole wieńcowym zmiany dynamiki dyspersji QTc spowodowane są niedokrwieniem. Celem pracy było określenie czynników wiążących się z dynamiką dyspersji QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA). Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji. Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 &plusmn; 33,78 ms, po zabiegu 85,73 &plusmn; 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 &plusmn; 60 ms oraz 119,53 &plusmn; 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03). Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513&#8211;519

Analiza czynników wpływających na dyspersję QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej

Wstęp: Dyspersja QTc jako wskaźnik niejednorodnej repolaryzacji komór jest uznanym czynnikiem wystąpienia zagrażających życiu komorowych zaburzeń rytmu. W ostrym zespole wieńcowym zmiany dynamiki dyspersji QTc spowodowane są niedokrwieniem. Celem pracy było określenie czynników wiążących się z dynamiką dyspersji QTc u pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym leczonych za pomocą pierwotnej angioplastyki wieńcowej (PTCA). Materiał i metody: Badaniem objęto 52 pacjentów z ostrym zespołem wieńcowym, których poddano interwencyjnemu leczeniu reperfuzyjnemu za pomocą PTCA. Badanie EKG wykonywano przy przyjęciu (badanie wyjściowe) i po 12 godzinach po przeprowadzeniu zabiegu PTCA. Pomiarów dokonywały ręcznie dwie niezależne osoby; w przypadku niezgodności wyliczano średnią i taki wynik uznawano za ostateczny. W obu badaniach EKG obliczano QTc według wzoru Bezetta oraz dyspersję QTc jako różnicę miedzy maksymalną i minimalną wartością QTc w tej samej ewolucji serca. Ze względu na dynamikę dyspersji QTc pacjentów podzielono na dwie grupy: grupę A - ze skróceniem dyspersji QTc po interwencji i grupę B - z wydłużeniem dyspersji QTc po interwencji. Wyniki: Grupa A liczyła 27 pacjentów (19 mężczyzn i 8 kobiet), zaś grupa B - 25 osób (17 mężczyzn i 8 kobiet). W grupie A średnia wartość dyspersji QTc przed zabiegiem wyniosła 123,92 &plusmn; 33,78 ms, po zabiegu 85,73 &plusmn; 56,06 ms, w grupie B odpowiednio: 78,24 &plusmn; 60 ms oraz 119,53 &plusmn; 44,33. Ryzyko zwiększenia dyspersji QTc po angioplastyce wzrastało 5-krotnie, jeżeli doszło do niepełnej rewaskularyzacji (OR = 4,89; p < 0,03). Wnioski: Brak spadku dyspersji QTc po angioplastyce wieńcowej jest charakterystyczny dla pacjentów z chorobą wielonaczyniową. Skuteczne przywrócenie przepływu wieńcowego skraca dyspersję QTc w ostrej fazie zawału serca. (Folia Cardiol. 2004; 11: 513&#8211;519

Living on Cold Substrata: New Insights and Approaches in the Study of Microphytobenthos Ecophysiology and Ecology in Kongsfjorden

Organisms in shallow waters at high latitudes are under pressure due to climate change. These areas are typically inhabited by microphytobenthos (MPB) communities, composed mainly of diatoms. Only sparse information is available on the ecophysiology and acclimation processes within MPBs from Arctic regions. The physico-chemical environment and the ecology and ecophysiology of benthic diatoms in Kongsfjorden (Svalbard, Norway) are addressed in this review. MPB biofilms cover extensive areas of sediment. They show high rates of primary production, stabilise sediment surfaces against erosion under hydrodynamic forces,and affect the exchange of oxygen and nutrients across the sediment-water interface. Additionally, this phototrophic community represents a key component in the functioning of the Kongsfjorden trophic web, particularly as a major food source for benthic suspension- or deposit-feeders. MPB in Kongsfjorden is confronted with pronounced seasonal variations in solar radiation, low temperatures, and hyposaline (meltwater) conditions in summer, as well as long periods of ice and snow cover in winter. From the few data available, it seems that these organisms can easily cope with these environmental extremes. The underlying physiological mechanisms that allow growth and photosynthesis to continue under widely varying abiotic parameters, along with vertical migration and heterotrophy, and biochemical features such as a pronounced fatty-acid metabolism and silicate incorporation are discussed. Existing gaps in our knowledge of benthic diatoms in Kongsfjorden, such as the chemical ecology of biotic interactions, need to be filled. In addition, since many of the underlying molecular acclimation mechanisms are poorly understood, modern approaches based on transcriptomics, proteomics, and/or metabolomics, in conjunction with cell biological and biochemical techniques, are urgently needed. Climate change models for the Arctic predict other multifactorial stressors, such as an increase in precipitation and permafrost thawing, with consequences for the shallow-water regions. Both precipitation and permafrost thawing are likely to increase nutrient-enriched, turbid freshwater runoff and may locally counteract the expected increase in coastal radiation availability. So far, complex interactions among factors, as well as the full genetic diversity and physiological plasticity of Arctic benthic diatoms, have only rarely been considered. The limited existing information is described and discussed in this review

Centric diatoms of large rivers and tributaries in Hungary: morphology and biogeographic distribution

Centric diatoms of 107 different Hungarian running waters were investigated. Among them the largest was the River Danube, from which more than one hundred plankton samples were analysed by scanning electron microscopy (SEM). Only one sample was analysed from creeks, which were the smallest running waters analysed in this study. There were also channels with slow currents flowing out of rivers or connecting different rivers.In total, 41 centric taxa belonging to 11 genera were found during this study. The average number of taxa found in a single watercourse was 7, the maximum 40 and the minimum 1. Cyclotella meneghiniana was the most frequently encountered species (present in 60% ofsites). Twelve taxa were found in more than 20% of sites, 7 taxa between 5–10% and 6 taxa only in one site

Analysis of the impact of sex and age on the variation in the prevalence of antinuclear autoantibodies in Polish population: a nationwide observational, cross-sectional study

The detection of antinuclear autoantibody (ANA) is dependent on many factors and varies between the populations. The aim of the study was first to assess the prevalence of ANA in the Polish adult population depending on age, sex and the cutoff threshold used for the results obtained. Second, we estimated the occurrence of individual types of ANA-staining patterns. We tested 1731 patient samples using commercially available IIFA using two cutoff thresholds of 1:100 and 1:160. We found ANA in 260 participants (15.0%), but the percentage of positive results strongly depended on the cutoff level. For a cutoff threshold 1:100, the positive population was 19.5% and for the 1:160 cutoff threshold, it was 11.7%. The most prevalent ANA-staining pattern was AC-2 Dense Fine speckled (50%), followed by AC-21 Reticular/AMA (14.38%) ANA more common in women (72%); 64% of ANA-positive patients were over 50 years of age. ANA prevalence in the Polish population is at a level observed in other highly developed countries and is more prevalent in women and elderly individuals. To reduce the number of positive results released, we suggest that Polish laboratories should set 1:160 as the cutoff threshold