Infekcyjne zapalenie wsierdzia zastawki aortalnej i płucnej u 20-letniego pacjenta z dwujamową prawą komorą i ubytkiem przegrody międzykomorowej

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 20-letniego pacjenta z dwujamową prawą komorą i z ubytkiem przegrody międzykomorowej (VSD), powikłanym infekcyjnym zapaleniem wsierdzia. U chorego zastosowano terapię przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczą, a następnie zakwalifikowano go do leczenia operacyjnego. Korekcja obejmowała zamknięcie ubytku przegrody międzykomorowej łatą goreteksową, resekcję drogi odpływu prawej komory oraz wszczepienie homogaftu aortalnego i płucnego. W pracy przedstawiono problemy związane z diagnostyką, farmakoterapią oraz leczeniem operacyjnym infekcyjnego zapalenia wsierdzia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 681-686

Infekcyjne zapalenie wsierdzia zastawki aortalnej i płucnej u 20-letniego pacjenta z dwujamową prawą komorą i ubytkiem przegrody międzykomorowej

W niniejszej pracy przedstawiono przypadek 20-letniego pacjenta z dwujamową prawą komorą i z ubytkiem przegrody międzykomorowej (VSD), powikłanym infekcyjnym zapaleniem wsierdzia. U chorego zastosowano terapię przeciwbakteryjną i przeciwgrzybiczą, a następnie zakwalifikowano go do leczenia operacyjnego. Korekcja obejmowała zamknięcie ubytku przegrody międzykomorowej łatą goreteksową, resekcję drogi odpływu prawej komory oraz wszczepienie homogaftu aortalnego i płucnego. W pracy przedstawiono problemy związane z diagnostyką, farmakoterapią oraz leczeniem operacyjnym infekcyjnego zapalenia wsierdzia. (Folia Cardiol. 2004; 11: 681-686

Historia pacjenta ze złamaniem mostka i żeber powikłanym zaciskającym zapaleniem osierdzia w obserwacji odległej

Zaciskające zapalenie osierdzia jest obecnie rzadko spotykaną patologią. Praca przedstawia przypadek 42-letniego pacjenta przyjętego do Kliniki Wad Wrodzonych Serca w Warszawie z podejrzeniem zaciskającego zapalenia osierdzia w celu ustalenia wskazań do leczenia operacyjnego. W przeszłości uległ on wypadkowi komunikacyjnemu, doznając złamania mostka i żeber. Pół roku od wypadku stwierdzono u niego objawy zaciskającego zapalenia osierdzia, spowodowane bezpośrednim urazem blaszek osierdzia przez odłamy kostne mostka. Za jedyną skuteczną formę leczenia uznano zabieg perikardiektomii. Śródoperacyjnie stwierdzono masywnie pogrubiałe osierdzie, częściowo zwapniałe, które usunięto w możliwie największym stopniu. Dzięki leczeniu kardiochirurgicznemu uzyskano znaczną poprawę, która utrzymuje się w 5-miesięcznej obserwacji

Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory i zespół Brugadów u chorego z wielopoziomowym uszkodzeniem układu bodźcoprzewodzącego serca

W niniejszej pracy opisano przypadek 21-letniego mężczyzny z omdleniami i uczuciem kołatania serca w wywiadzie, u którego stwierdzono zaburzenia automatyzmu i przewodzenia w postaci bloku przedsionkowo-komorowego Io i okresowo IIo, blok prawej odnogi pęczka Hisa oraz napady częstostoskurczu przedsionkowego. Na podstawie badań nieinwazyjnych rozpoznano u chorego arytmogenną kardiomiopatię prawej komory (blok prawej odnogi pęczka Hisa, obecność późnych potencjałów, zachyłki w okolicy koniuszka i poszerzenie drogi napływu prawej komory). Podczas badania elektrofizjologicznego, poza stwierdzeniem wielopoziomowego uszkodzenia automatyzmu i przewodzenia, po podaniu ajmaliny obserwowano uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach prawokomorowych. W 55 s od podania ajmaliny wystąpił częstoskurcz komorowy, a następnie migotanie komór, które przerwano za pomocą defibrylacji impulsem 360 J. Na podstawie testu pochyleniowego rozpoznano także mieszaną postać zespołu wazowagalnego. Pacjentowi wszczepiono kardiowerter-defibrylator z funkcją stymulacji dwujamowej. Przeprowadzono różnicowanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory z zespołem Brugadów. (Folia Cardiol. 2003; 10: 837–845

Arytmogenna kardiomiopatia prawej komory i zespół Brugadów u chorego z wielopoziomowym uszkodzeniem układu bodźcoprzewodzącego serca

W niniejszej pracy opisano przypadek 21-letniego mężczyzny z omdleniami i uczuciem kołatania serca w wywiadzie, u którego stwierdzono zaburzenia automatyzmu i przewodzenia w postaci bloku przedsionkowo-komorowego Io i okresowo IIo, blok prawej odnogi pęczka Hisa oraz napady częstostoskurczu przedsionkowego. Na podstawie badań nieinwazyjnych rozpoznano u chorego arytmogenną kardiomiopatię prawej komory (blok prawej odnogi pęczka Hisa, obecność późnych potencjałów, zachyłki w okolicy koniuszka i poszerzenie drogi napływu prawej komory). Podczas badania elektrofizjologicznego, poza stwierdzeniem wielopoziomowego uszkodzenia automatyzmu i przewodzenia, po podaniu ajmaliny obserwowano uniesienie odcinka ST w odprowadzeniach prawokomorowych. W 55 s od podania ajmaliny wystąpił częstoskurcz komorowy, a następnie migotanie komór, które przerwano za pomocą defibrylacji impulsem 360 J. Na podstawie testu pochyleniowego rozpoznano także mieszaną postać zespołu wazowagalnego. Pacjentowi wszczepiono kardiowerter-defibrylator z funkcją stymulacji dwujamowej. Przeprowadzono różnicowanie arytmogennej kardiomiopatii prawej komory z zespołem Brugadów. (Folia Cardiol. 2003; 10: 837–845