Pulpitis case in a dog: Is Dirofilariosis the culprit?

Sunulan makalede dişlerde renk değişimi ile karakterize ilginç bir vaka tanımlandı. Olgu materyalini rutin aşılama için kliniğe getirilen 3.5 yaşlı dişi köpek oluşturdu. Alınan anamnezde hastada egzersiz intoleransı, aralıklı öksürük ve nefes darlığı olduğu belirlendi. Hasta; tam kan sayımı, serum biyokimya ölçümleri, akciğer grafisi ve detaylı fizik muayene ile değerlendirilmiştir. Hızlı tanı test kiti (SNAP 4DX) analiz sonuçları, köpeğin Drofilaria immitis ile enfekte olduğunu ortaya koydu. Hastanın ağız boşluğu muayenesi sırasında, olağan dışı bir bulgu olarak, dişlerde pembemsi renk değişikliği tespit edildi (Şekil 1). Elde edilen bulgular aşağıda tartışılmıştır.In the presented article, an interesting case was defined by the color change in the teeth. The case material consisted of 3.5 old female dogs was refered to the clinic for routine vaccination. In our study, it was determined that the patient had exercise intolerance, intermittent cough and shortness of breath. Patient; Complete blood count, serum biochemistry measurements, chest X-ray and detailed physical examination. The results of the rapid diagnostic test kit (SNAP 4DX) analysis revealed that the dog was infected with Drofilaria immitis. During the patient's oral cavity examination, a pinkish color change was detected in the teeth as an unusual finding (Figure 1). The findings are discussed below

Hepatic fibrosis in four german shepherd dogs ıdiopathic, genetic predisposition or a familial relationship?

İdiyopatik hepatik fibroz (İHF) siroza kadar gidebilen kronik karaciğer hastalığının kaçınılmaz bir sonucudur. İdiyopatik hepatik fibroz, Alman Çoban Köpeklerinde jüvenil ya da doğmasal olarak şekillenebilmektedir. Bununla birlikte, köpeklerde İHF’nin prevalans veya insidansı hakkında az sayıda veri bulunmaktadır. Sunulan olgu serisi, ailesel ilişkisi bulunan dört Alman Çoban Köpeğindeki idiyopatik hepatik fibrozu tanımlamaktadır. Olgulardaki esas klinik şikayetler; tekrarlayan asites, değişken iştah durumu ve ilerleyici kilo kaybıydı. Hepatik fibroz tanısı diyagnostik uygulamalar ve karaciğer biyopsisi ile doğrulandı. Destekleyici agresif tedaviye ragmen tüm köpekler kaybedildi. Hasta sahibinin izni ile köpeklerde nekropsi gerçekleştirildi. Sonuç olarak, sunulan olgular Alman Çoban Köpeklerinde histopatolojik kanıtı olan konjenital idiyopatik hepatik fibrozu yansıtmaktadır. Bununla birlikte, sunulan olgularda ailesel ilişki kanıtı da söz konusudur.Idiopathic hepatic fibrosis (İHF) is an inevitable result of chronic liver disease progressing to cirrhosis. Idiopathic Hepatic fibrosis is characterized as congenital or juvenile form in German Shepherd Dogs. However, few data have been published on the incidence and prevalence of IHF in canine species. The case report presented here describes idiopathic hepatic fibrosis in four neutered German Shephered dogs with a familial relationship. The main clinical complaints were refractory ascites, variable appetite and progressive weight loss. Hepatic fibrosis was confirmed with diagnostic applications and liver biopsy. Nevertheless, all dogs died in spite of supportive and aggressive treatment. Necropsy was performed in the dogs according to written owner consent. In conclusion, the cases presented here reflect the congenital condition of idiopathic hepatic fibrosis in young German Shepherd Dogs with histopathological evidence. However, there was evidence of familial relationship in the cases presented here

Thoracoscopic partial pericardiectomy for the treatment of pericardial effusion in dogs

Thoracoscopy is a minimally invasive imaging method used in the imaging of the thoracic cavity. In comparison with thoracotomy, thoracoscopy provides better visualization of even the smallest lesions localized in the thoracic cavity. With the use of thoracoscopy, the operation stress in the patient and tissue trauma are reduced, and operating time is shortened. The aim of this study was to evaluate 20 dogs with severe pericardial effusion, which manifested as severe circulation disorder and respiratory distress. The patients determined with pericardial effusion as a result of radiographic and echocardiographic examinations were applied with partial pericardiectomy to achieve permanent health and it was decided to apply this with the minimally invasive thoracoscopic method. The paraxiphoid-transdiaphragmatic approach was applied to the first ten patients and the intercostal approach to the latter. Applicability of thoracoscopic partial pericardiectomy, advantages compared to open surgery, differences between two approach techniques, disadvantages, complications, and success rates were evaluated. It was concluded that this procedure was a successful procedure for dogs and the transdiaphragmatic approach was more useful. In conclusion, thoracoscopic partial pericardiectomy was determined to be easy to apply and more advantageous than open thoracotomy operations

Retrospective evaluation of cases admitted to the Internal Medicine Clinic of the Faculty of Veterinary Medicine, Aksaray University

Bu çalışmada yeni kurulan fakültemiz hastanesine getirilen hastaların demografik analizleri amaçlanmıştır. Bu amaçla 23.06.2015-30.06.2021 tarihleri arasında Aksaray Üniversitesi Veteriner Fakültesi İç Hastalıkları Kliniği’ne tanı ve tedavi amacıyla getirilen hastalar çalışmaya dahil edildi. Toplam 657 hastanın retrospektif değerlendirilmesi yapıldı. Hastaların yıl, ay ve türlere göre dağılımları ile hastalıkların yerleştiği sistemlere göre sınıflandırılması yapıldı. Söz konusu yıllar arasında en fazla karnivor, en az kanatlı hastanın getirildiği belirlenmiştir. Hasta yoğunluğunun en fazla olduğu yıl 2021 ve en az ise 2015 yılı olarak kaydedilmiştir. Hayvan sayısının kış mevsiminde, özellikle Şubat ayında en yüksek orana ulaştığı, yaz mevsiminde ise Temmuz ayında en az olduğu belirlenmiştir. Sistem hastalıkları yönünden değerlendirildiğinde, tüm türlerde en çok sindirim sistemi ikinci sırada ise solunum sisteminin etkilendiği vakalar tespit edilmiştir.In this study, demographic analysis of cases admitted to our newly established faculty hospital was aimed. For this purpose, casese reffered between 23.06.2015-30.06.2021 to the clinic of Internal Medicine, Faculty of Veterinary Medicine, Aksaray University, for diagnosis and treatment were included in the study. A total of 657 patients were evaluated retrospectively. The distribution of the cases according to year, month and species, and classification by the body systems involved were made. The highest number of cases referred was carnivores and the least was poultry between the evaluated years. The highest number of cases were recorded recorded in 2021 and the lowest in 2015. The number of cases peaked in the winter season, especially in February, and was the lowest in the summer season, particularly in July. In the majority of cases admitted, the digestive system was affected and the second most affected system was respiratory

D dímero como marcador procoagulante en asociación con el progreso de la enfermedad durante la giardiasis en perros

Objective. The present study was conducted to measure D-dimer concentrations and assess their value in disease activity in dogs with giardiasis. Furthermore another purpose was to analyze correlation between cyst excretion and D-dimer levels to those of dogs naturally infected with Giardia sp. Materials and methods. D-dimer analysis were performed in three groups of dogs; (i) 11 dogs with giardiasis to those of treated with secnidazol, (ii) 10 dogs with giardiasis, left untreated as control group, then were compared to those of (iii) 17dogs without giardiasis, used to detect reference ranges for D-dimer valuesas control group. was a correlation between D-dimer levels and logarythmic cyst counts. Results. The D-dimer range in healthy dogs was <0.1 mg/L. In dogs with giardiasis, the D-dimer concentrations were greater than those of healthy dogs (p<0.05) and (p<0.01), respectively. The mean initial plasma D-dimer level was 2.84±0.50 and 2.99±0.61 ng/L in treated and untreated control groups. At the final follow-up evaluation on day 10 was 0.27±0.50 and 2.14±0.61 ng/L, treated and untreated control groups, respectively, which was significantly lower in treated group (p<0.001). The area under curve (AUC) of the receiver operating characteristics for d-dimer was 0.922 (z-value = 12.977, p<0.0001). (95%CI: 0.780–0.885). At a cut-off value of 0.1 ng/L, the D-dimer measurement had a sensitivity of 87.2%, a specificity of 90.9%. Conclusions. As a result D-dimer concentrations measured in giardiasis support the probable link between probable pro-thrombotic and inflammatory condition. Objetivo. El presente estudio se realizó para medir las concentraciones del dímero D y detectar su valor en la actividad de la enfermedad en perros con giardiasis. Además, otro objetivo fue analizar la correlación entre la excreción de quistes y los niveles de D-dímero a los de perros naturalmente infectados con Giardia sp. Materiales y métodos. El análisis del dímero D se realizó en tres grupos de perros; (I) 11 perros con giardiasis tratados con secnidazol, (ii) 10 perros con giardiasis, no tratados como grupo control, luego se compararon con los de (iii) 17 perros sin giardiasis, utilizados para detectar rangos de referencia para el dímero D Valores como grupo de control. Resultados. El rango del D-dímero en perros sanos fue <0.1 mg/L. En perros con giardiasis, las concentraciones de dímero D fueron mayores que las de perros sanos (p<0.05) y (p<0.01), respectivamente. El nivel medio inicial de dímero D plasmático fue 2.84±0.50 y 2.99±0.61 ng/L en los grupos de control tratados y no tratados. En la evaluación final de seguimiento al día 10 se obtuvieron 0.27±0.50 y 2.14±0.61 ng/L, tratados y no tratados, respectivamente, que fue significativamente menor en el grupo tratado (p<0.001). El área bajo curva (AUC) de las características de funcionamiento del receptor para el dímero d fue 0.922 (valor z = 12.977, p<0.0001). (IC del 95%: 0.780-0.885). Con un valor de corte de 0.1 ng/l, la medida del dímero-D tenía una sensibilidad de 87.2%, una especificidad de 90,9%. Hubo una correlación entre los niveles de D-dímero y los recuentos de quistes logarítmicos. Conclusiones. Como resultado, las concentraciones del dímero D medidos en la giardiasis apoyan el probable vínculo entre la probable condición pro-trombótica e inflamatoria.

Polistik over sendromlu olgularda plazma viskozitesi ile disiplidemi ve insülin direnci arasındaki ilişkinin incelenmesi

Polikistik over sendromu üreme çağındaki kadınların %5-10’unu etkileyen yaygın bir endokrinopatidir. Yalnızca reprodüktif sistemin bir hastalığı olarak tanımlanmamakta; diyabet, dislipidemi, hipertansiyon, metabolik sendrom gibi eşlik eden komorbiditeler nedeniyle metabolik bir hastalık olarak tanımlanmaktadır. Bu metabolik anormallikler PKOS’u olan bireylerde erken ateroskleroza yol açmaktadırlar. Polikistik over sendromu olan kadınlarda, endotel fonksiyon bozukluğu ile kendini gösteren subklinik ateroskleroz prevalansı yüksektir. Plazma viskozitesi, mikrosirkülasyondaki kan akımının ana belirleyicisidir. Ön bilgiler, artış plazma viskozitesinin kardiyovasküler hastalık habercisi olduğunu göstermiştir. Bu çalışmada, PKOS’da kardiyovasküler risk faktörleri ile plazma viskozitesi arasındaki ilişkinin incelenmesi amaçlandı. Çalışmaya PKOS olan 96 hasta ile yaş ve vücut kütle indeksi eşleşmiş 67 sağlıklı dahil edildi. Hasta ve kontrol grubunun yaş aralığı 23.05±5.65 ve 24.78±6.37, vücut kütle indeksi 28.45±7.14 kg/m² ve 26.68±6.57 kg/m² idi. On saatlik gece açlığını takiben kan örnekleri alındı. İnsülin duyarlılığı ölçümü için "Homeostasis Model Assesment" kullanıldı. Plazma viskozitesi 37℃’de Harkness Coulter Viskozimetresi kullanılarak ölçüldü. Polikistik over sendromu olan bireylerde plazma viskozitesi kontrol grubuna göre yüksek saptandı (1.47±0.28 ve 1.34±0.25 mPas, p< 0.01). PKOS’lu bireylerin açlık insülin seviyeleri ve HOMA-IR değerleri kontrol grubuna göre yüksek bulundu (10.05 ve 8.3 p<0.05, 2.22 ve 1.72 p<0.05). Olguların trigliserid ve fibrinojen düzeyleri kontrol grubuna göre yüksek saptandı (93.5 ve 73 p<0.01, 3.57±0.92 ve 3.27±0.66, P< 0.05). Plazma viskozitesi ile fibrinojen ve DHEA-S seviyeleri arasında anlamlı ilişki tespit edildi (r=0.223, p<0.05) ve (r=-0.211, p<0.05). Plazma viskozitesi ile açlık insülin seviyesi, HOMA-IR ölçümleri, testosteron ve lipid düzeyleri arasında korelasyon saptanmadı. Plazma viskozitesi mikrosirkulasyon düzeyinde direkt olarak kan akımını belirleyen önemli bir hemorolojik değişkendir. Polikistik over sendromu olan bireylerde plazma viskozitesi yüksektir. Bu bireyler artmış kardiyovasküler riske sahiptirler ve plazma viskozitesi, kardiyovasküler risk altındaki bireyleri tanımlamada önemli bir yere sahiptir

The assessments of physical, biochemical and radiological findings in the geriatric patient dogs

Haydardedeoğlu, Ali Evren ( Aksaray, Yazar )Bu araştırma Ankara Üniversitesi Veteriner Fakültesi İç Hastalıkları Anabilim Dalı Kliniği’ne getirilen geriatrik yaş aralığında farklı ırk, yaş ve kiloda 52’si erkek, 48’i dişi toplam 100 sahipli hasta köpek üzerinde yürütüldü. Köpekler vücut ağırlıklarına göre 4 gruba ayrılmış olup 10 kg’dan küçük köpekler grup 1 (n:59); 10-24.9 kg arası köpekler grup 2 (n:20); 25-45 kg arasındaki köpekler grup 3 (n:17); 45 kg’dan büyük köpekler grup 4 (n:4) olarak araştırmaya alındı. Çalışmaya dahil olan 100 köpekte, tüm değerlendirmeler sonucunda 47 farklı hastalık ortaya konuldu. Köpeklerin birçoğunda birden fazla hastalığın birlikte seyrettiği belirlendi. Saptanan hastalıkların organ sistemlerine göre sınıflandırılması yapıldığında, 54 köpekte dolaşım sistemi, 21 köpekte sindirim sitemi, 19 köpekte üriner sistem, 20 köpekte genital sistem, 16 köpekte solunum sistemi, 15 köpekte endokrin ve metabolik hastalıklar, 9 köpekte lenforetüküler (dalak ve lenf yumruları) sistem, 7 köpekte lokomotor sistem ve sinir sitemi hastalığı, 4 köpekte kulak ve işitme hastalıkları, 2 köpekte ise dermatolojik bozukluklar tespit edildi. Hastalıkların görülme yüzdeleri dikkate alındığında en sık rastlanılan 10 hastalık, kronik valvuler kalp hastalığı %22.81, kardiyomegali %6.43, akciğerlerde kitlesel oluşum %5.85, pyometra %4.09, memede kitlesel oluşum %4.09, kronik böbrek yetmezliği %4.09, sistitis %2.92, kolestitis %2.92, perikardiyalefüzyon %2.34 ve diabetesmellitus %2.34 olarak belirlendi.This prospective study was conducted at Ankara University Veterinary Faculty Department of Internal Medicine. The study group was evaluated to one hundred geriatric dog patients that consisted of 52 male and 48 females having similar body weight and age group. The subjects were divided into four groups in terms of body weight. Group 1 defined as body weight below 10 kg (n=59), group 2 defined as body weight 10-24.9 kg (n=20), group 3 comprised 25 to 45 kg body weight (n=17) and group 4 has 4 dogs having over 45 kg (n=4). Following the assessment of prospective analysis, 47 different diseases were detected in 100 patients. The most of dogs were diagnosed to have more than one disease. The detected diseases were classified according to the systems involved as; circulatory system (n=54), gastrointestinal system (n=21), urinary system (n=19), genital system (n=20), respiratory system (n=16), endocrinology and metabolism (n=15), lympho-reticular system (involving spleen and lymph node) (n=9), loco-motor and central nervous system (n=7), ear and hearing loss (n=4), and dermatologic pathology (n=2). Considering to the prevalence of diseases, the most commonly diagnosed ten diseases were; chronic valvular heart disease 22.81%, cardiomegaly 6.43%, mass in the lung 5.85%, pyometra 4.09%, mass in the mammary gland 4.09%, chronic renal failure 4.09%, cystitis 2.92%, pericardial effusion 2.34%, and diabetes mellitus 2.34%

Thrombocyte indices and plateletcrit in dogs with primary immune-mediated hemolytic anemia

*Haydardedeoglu, Ali Evren ( Aksaray, Yazar )Primary immune-mediated hemolytic anemia (IMHA) is one of the most common autoimmune disorders in dogs. Platelet indices in dogs with IMHA have not been commonly used in daily clinical practice. The purpose of this study was to evaluate trombocyte indices, including platelet count (PLT), mean platelet volume (MPW), platelet size deviation width (PDW), and plateletcrit (PCT) in dogs with primary IMHA and to compare them with the corresponding values in a control series of healthy dogs. This study was performed on 21 dogs diagnosed with primary IMHA and 11 healthy dogs. The inclusion criteria were the presence of a positive Coombs' test, true agglutination, anemia with HCT <35%, hyperbilirubinemia, bilirubinuria, hemoglobinemia, hemoglobinuria, and spherocytosis. MPV and PDW were significantly higher in the dogs with IMHA compared to the reference population. No significant differences were found in PLT and PCT between the groups. The use of MPV and PDW values in evaluating the bone marrow response would be helpful in dogs with primary IMHA...