Effective communication skills: a new conceptual framework and scale development study

Bu çalışmanın amacı, iletişim becerilerinin farklı boyutlar açısından değerlendirildiği bir Etkili İletişim Becerileri Kavramsal Çerçevesi önermek ve bu çerçevede önerilen becerileri ölçmek için ölçek geliştirmektir. Çalışmada önerilen kavramlaştırma doğrultusunda egoyu geliştirici dil, etkin-katılımlı dinleme, kendini tanıma-kendini açma, empati ve ben dili olmak üzere beş temel iletişim becerisi üzerinde durulmuştur. Bu becerileri ölçmek amacıyla geliştirilmek istenen ölçek taslak formu Pamukkale Üniversitesi Eğitim Fakültesi’nde 3. ve 4. sınıflarda öğrenim gören bir öğrenci grubuna (n=445) uygulanmıştır. Ölçeğin geçerlik analizleri kapsamında madde analizi, açımlayıcı faktör analizi ve ölçek içi korelasyon analizleri yapılmıştır. Ölçeğin güvenirliği Cronbach’s alpha katsıyısı analizi yoluyla incelenmiştir. Elde edilen sonuçlar ölçek maddelerinin kavramsal çerçevede önerildiği gibi beş faktörde toplandığını ve psikometrik özelliklerinin kabul edilebilir düzeyde olduğunu göstermiştir. Araştırmada elde edilen bulgular tartışılmış ve önerilerde bulunulmuştur

Comparison of Ego Resiliency of Preschool Children According to the Variable of Divorce

Resiliency is described as a successful adjustment outcome, process or capacity despite an environment including challenges and threats Özcan, 2005 . Resiliency is a personal quality and power. It is the successful adjustment and recovery against stressful situations Henderson and Milstein, 1996; Norman, 2000 . Some children and youngsters are able to “survive” and continue their interaction with the environment successfully despite various negative events. Such kind of people generally are able to be resilient against stressful events, come through very fast and even become more powerful as a result of problems and negative environmental conditions Öğülmüş, 2001 . Purpose of this study is to reveal whether ego resiliency of children attending preschool education institutions differs according to divorced and not divorced family. The study was conducted in survey method. Two groups of children from the province of Konya were included in the sample group of the study. The first group involved 70 children from the age group of 5-6 years, with divorced parents. Children live with their mothers. Mothers in this group are supported by the Dost Eli Association both psychologically and economically. The other group of the study involved 92 children from the age group of 5-6 years, whose parents are not divorced. All of the children attend preschools. “Children’s Ego Resiliency Scale” was used to determine their ego resiliency for data collection. Eisenberg and colleagues adapted Block’s Q-Sort method in 1996 to develop the Children’s Ego Resiliency Scale, which is a measuring instrument that identifies the resiliency level of children. The 12-item scale is used to assess the resiliency level of preschool-primary school children. Adaptation of the scale into Turkish was conducted by Önder and Gülay Ogelman in 2011. Ego resiliency data of children were obtained from mothers during the study. Collection of data lasted about 3 months. The state of divorce does not have a significant effect on the ego resiliency levels of girls and boys in the sample handled. According to the findings obtained, although children with divorced families have lower mean score than children of undivorced families with respect to resilience, no statistically significant difference was found. The reason for this situation may be thought that divorced mothers included in study group were provided both psychological and economical support by Friend Hand Association, which is a nongovernmental organisation. There are some limitations in this study, as well. In line with these limitations, following points should be considered in future studies on this subject: This study is limited with sampling groups consisting of 70 children with divorced parents and 92 children with undivorced parents. Such numbers may be increased in future studies. In this study, ego resiliency levels of children were determined according to the views of mothers. In other studies, data should be collected by means of different information sources such as peer views, sociometry and observation. Long-term effects of divorce on children should be determined by using relational survey method and conducting longitudinal studies. This study is limited with the variable of divorce. In future studies, effect of different variables divorce process, how much time is spent with parents after divorce and how, etc. regarding divorce should be examined. As well as social development, effect of divorce on other development fields should be investigated. It is required to conduct studies that investigate the effects on quality of the relationship of mother-child and father-child and the development of the child during and after the divorce. According to the result of the study, it is recommended that family education programs could be prepared aimed at divorced family children and also psychological counselors can support the children in preschool age about the effects of divorce on child. In addition, to minimise divorce effects on children they can benefit from play therapy. In kindergartens, teachers should guide parents in divorce process, deal with children of such families personally, and observe them regularly and continuously. In addition, they should follow carefully general development of children of divorced families especially their social skills, peer relations, and school adjustment, and should immediately intervene in problems

The effect of the preschool teachers’ communication skills psycho-education program on teachers’ communication skills and social-emotional adjustment levels and prosocial behaviors of five-year-old children

Bu araştırma okul öncesi öğretmenlerine verilen İletişim Becerileri Psiko-Eğitim Programı’nın öğretmenlerin iletişim becerileri ile 5 yaş çocuklarının sosyal-duygusal uyum düzeyleri ve prososyal davranışları üzerindeki etkisini incelenmesi amacıyla yapılmıştır. Araştırmanın evrenini 2018-2019 eğitim-öğretim yılında Denizli il merkezinde Milli Eğitim Bakanlığı’na bağlı bağımsız anaokullarında okul öncesi öğretmenleri ve okul öncesi eğitimi almaya devam eden beş yaş grubu çocuklar oluşturmaktadır. Araştırmaya toplam 28 öğretmen 420 çocuk katılmıştır. Öğretmenlerden 14’ü deney 14’ü de kontrol grubuna dahil edilmiştir. Çocukların 222’si (108 kız, 112 erkek) deney grubu 198’i (83 kız, 115 erkek) kontrol grubunda bulunmaktadır.Araştırmada açımlayıcı sıralı karma yöntem kullanılmıştır. Açımlayıcı sıralı karma yöntemler, öncelikle çalışmanın nicel boyutunun sürdürülüp sonuçlarının çözümlendiği ve takip eden süreçte ise nitel çalışmanın sonuçları ile derinleştirilip açıklandığı desendir (Creswell, 2017). Araştırmanın deneysel kısmında öntest-sontest kontrol gruplu seçkisiz desen kullanılmıştır. Deney ve kontrol grupları arasında yapılan karşılaştırmalar için iki ilişkisiz örneklemden elde edilen puanların anlamlı bir şekilde farklılık gösterip göstermediğini test eden Mann Whitney-U testi kullanılmıştır. Deney grubunun ve kontrol grubunun ön test son test puan karşılaştırmalarında ise ilişkili iki ölçüm setine ait puanlar arasındaki farkın önemliliğini test eden Wilcoxon İşaretli Sıralar Testi kullanılmıştır. Araştırmanın nitel kısmında kontrol listelerinin öğretmenlere üç ayrı zamanda çocuklara ise iki ayrı zamanda 20 dk’lık gözlem yöntemi ile veriler elde edilmiştir. Elde edilen nitel veriler gözlenen davranışların frekans değerleri dikkate alınarak analiz edilmiştir. Araştırmanın nicel verilerine göre Okul Öncesi Öğretmenler İçin Psiko-Eğitim Programının öğretmenlerin iletişim becerilerini kullanma düzeylerini olumlu yönde arttırarak etkilediği belirlenmiştir. Ayrıca uygulanan eğitim programının sonucunda deney grubu çocuklarının sosyal duygusal uyum düzeyleri ile ilgili sosyal yetkinlik alt boyutunun yükseldiği, kızgınlık-saldırganlık ve anksiyete-içedönüklük alt boyutlarının düştüğü görülmüştür. Araştırmanın bir başka sonucuna göre deney grubu çocukların prososyal davranışlarından yardım etme ve teselli etme davranışlarının arttığı tespit edilmiştir. Araştırmanın nitel verilerine göre öğretmenlerin iletişim becerilerinden sınıf içinde en sık gözlenen beceriler etkin dinleme ve egoyu geliştirici dil olarak tespit edilmiştir. Çocukların sosyal duygusal uyum düzeylerinden en sık görülen sosyal yetkinlik ve anksiyete-içe dönüklük iken; prososyal davranışlarından en sık gözlenenler yardım etme, teselli etme ve işbirliği yapma olarak belirlenmiştir.This study was conducted to examine the effect of the Communication Skills Psycho-Education Program given to preschool teacherson communication skills of the teachersand social-emotional adaptation levels and prosocial behaviors of five-year-old children. The population of the study consisted of preschool teachers and five-year-old children receiving preschool education in independent kindergartens affiliated with the Ministry of National Education in the city center of Denizli during the 2018-2019 academic year. A total of 28 teachers and 420 children participated in the study. Of the teachers, 14 were included in the experimental group and 14 in the control group. Of the children, 222 (108 girls, 112 boys) were included in the experimental group and 198 (83 girls, 115 boys) were included in the control group. Exploratory sequential mixed method was used in this study. Exploratory-sequential mixed methods are a design in which quantitative dimension of the study is continued, its results are analyzed and then, in the next phase, study is deepened and elaborated with results of the qualitative study (Creswell, 2017). In the experimental section of the study, random design with pretest and posttest control group was applied. The Mann Whitney-U test which tests whether or not the scores obtained from two unrelated samples differ significantly was used in order to make comparisons between the experimental and control groups. The Wilcoxon Signed-Ranks Test which tests the significance of the difference between the scores of the two related measurement sets was used to compare the pretest-posttest scores of the experimental and control groups. In the qualitative section of the study, the data were obtained from checklists by means of 20-minute observation method at three separate times for the teachers and at two separate times for the children. The qualitative data were analyzed by taking the frequency values of the observed behaviors into consideration. According to this study's quantitative data, the Psycho-Education Program for Preschool Teachers positively increased and affected the teachers' level of using communication skills. Additionally, as a result of the training program, the experimental group children’s social competence subscale (related to their social emotional adjustment levels) increased, while their anger-aggression and anxiety-introversion subscales decreased. Another finding of this study revealed that the experimental group children had increased helping and consolation behaviors from prosocial behaviors. According to the study's qualitative data, the most frequently observed skills in the classroom from communication skills of teachers were active listening and ego-enhancing language. While the most frequently observed socio-emotional adjustment levels of the children included social competence and anxiety-introversion, whilst their most frequently observed prosocial behaviors included helping, consoling, and cooperating

Validity and reliability studies of the Turkish version of Ladd and Profilet child behavior scale, victimization scale, and picture sociometry for four year-old Turkish children

Bu araştırmada, Ladd ve Profilet Çocuk Davranış Ölçeği (ÇDÖ), Akranların Şiddetine Maruz Kalma Ölçeği (AŞMKÖ) ve Resimli Sosyometri Ölçeği (RSÖ) olmak üzere akran ilişkileri ile ilgili üç ölçme aracının dört yaşındaki Türk çocuklar için geçerlik ve güvenirlik çalışmaları gerçekleştirilmiştir. Araştırmada, Denizli il merkezinde okul öncesi eğitime devam eden dört yaş grubundan ÇDÖ ve AŞMKÖ için 300 çocuk, RSÖ için ise 166 çocuk olmak üzere iki örneklem grubu yer almıştır. Verilerin analizinde, ÇDÖ’nün geçerlik analizlerinde, yapı geçerliği olarak doğrulayıcı faktör analizi ve alt boyutlar arasındaki korelasyon incelenmiştir. İçerik geçerliğinde uzman görüşüne başvurulmuştur. AŞMKÖ ve RSÖ için geçerlik analizlerinden kapsam geçerliği gerçekleştirilmiştir. Üç ölçeğin güvenilirliğini belirlemek için iç tutarlılık katsayısı belirlenmiş, madde analizi işlemleri yapılmış, test-tekrar test güvenirlikleri tespit edilmiştir. Araştırmanın sonuçlarına göre, dört yaş grubu çocuklar için ÇDÖ ve AŞMKÖ’nün geçerli ve güvenilir ölçme araçları olduğu, RSÖ’nün ise geçerli bir ölçme aracı olduğu fakat güvenilir bir ölçme aracı olmadığı belirlenmiştir.In this study, validity and reliability analysis of three data collection instruments related to children’s peer relations namely Ladd & Profilet Child Behavior Scale (CBS), Victimization Scale (VS) and Picture Sociometry Scale (PSS) has been performed considering four-year-old Turkish children. The sample of the study consisted of 300 children for CBS and VS and 166 children for PSC respectively as two groups from four-year-old age groups attending pre-school in Denizli. While analysing data, for the validity analysis of CBS, confirmatory factor analysis was performed as construct validity and the correlation between subscales was examined. For content validity, an expert was consulted. For the validity analysis of VS and PSS, content validity was carried out. In order to determine the reliability of the scales, among the internal reliability analysis methods, coefficient of internal consistency, item analysis was carried out and test-retest reliability was determined. According to the results, for four-year-old children CBS and VS are valid and reliable instruments while PSS is valid but not reliable