Adipokines in the pathogenesis of idiopathic inflammatory bowel disease

Choroba Crona (CD) i wrzodziejące zapalenie jelit są najczęściej występującymi postaciami nieswoistych zapaleń jelit. Ich etiologia i patogeneza dotychczas nie zostały wyjaśnione. Sugeruje się, że przewlekły stan zapalny jelit jest wynikiem predyspozycji genetycznych i indywidualnej nadmiernej reakcji układu immunologicznego na antygeny fizjologicznej mikroflory jelitowej. Uważa się, że naruszenie równowagi jelitowego układu immunologicznego jest spowodowane infekcją jelitową, która prowadzi do zmian w składzie fizjologicznej mikroflory jelitowej. Bierze się także pod uwagę takie czynniki, jak pochodzenie geograficzne i etniczne oraz styl życia. W ostatnich latach liczne badania oceniały rolę cytokin prozapalnych i hormonów tkanki tłuszczowej nazywanych adipokinami w patogenezie nieswoistych zapaleń jelit. Adipokiny wykazują zarówno pro-, jak i przeciw- zapalne działania i mogą uczestniczyć w regulacji odpowiedzi immunologicznej. Wykazano także, że otyłość wiąże się z przewlekłym układowym stanem zapalnym. Z drugiej strony wyniki badań eksperymentalnych ujawniły związek między stężeniem krążących adipokin a nasileniem procesu zapalnego w jelicie niezależnie od masy ciała. Wydaje się, że istotną rolę w wytwarzaniu adipokin uczestniczących w patogenezie nieswoistego zapalenia jelita odgrywa depozyt tłuszczu zlokalizowany w krezce jelita i bezpośrednio je otaczający. Celem prezentowanej pracy był przegląd aktualnej literatury dotyczącej roli adipokin w patogenezie nieswoistych zapaleń jelit, takich jak choroba Crona i wrzodziejące zapalenie jelita grubego. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 226–231)Crohn’s disease (CD) and ulcerative colitis (UC) are the two common forms of idiopathic inflammatory bowel disease (IBD). The aetiology and pathogenesis of IBD are not yet known. Genetic predisposition has been suggested as playing a role in the improper immune response to commensal microbiota. The main link of IBD pathogenesis is an intestinal immune system disability after enteric infection, resulting in an uncontrolled and chronic inflammatory state. Recently, numerous studies have been focused on the role of proinflammatory cytokines as well as hormones of adipose tissue named adipokines in the pathogenesis of IBD. Adipokines have pro- and anti-inflammatory properties and can modulate the immune response. It has been shown that obesity is associated with systemic microinflammation. On the other hand, experimental studies have revealed a link between levels of some adipokines and the severity of inflammation in IBD independent of body mass. The fat deposits called ‘wrapping’ or ‘creeping’ fat envelop the intestine, and adipokines produced by this tissue play an important role in the pathogenesis of IBD. The aim of this manuscript was to review the current literature concerning the role of adipokines in the pathogenesis of IBD. (Endokrynol Pol 2013; 64 (3): 226–231

New adipokines - good or bad for pathogenesis of insulin resistance?

Tkankę tłuszczową można uznać za największy "gruczoł endokrynny" w ludzkim organizmie. W ostatnich latach gwałtownie rośnie liczba znanych adipokin (hormonów tkanki tłuszczowej). W wielu badaniach, w tym też własnych, obserwowano związek między zwiększonym wydzielaniem adipokin, takich jak: TNF-α, IL-6, leptyna i rezystyna, oraz zmniejszonym wydzielaniem adiponektyny i rozwojem insulinooporności. W ciągu ostatnich pięciu latach opisano nowe adipokiny, takie jak: wisfatyna, waspina, omentyna i białko wiążące retinol 4 (RBP-4, retinol binding protein 4). W niniejszej pracy dokonano przeglądu aktualnego piśmiennictwa, przybliżając czytelnikowi wiedzę dotyczącą roli nowo poznanych adipokin w patogenezie insulinooporności. Stężenie wisfatyny w surowicy jest zwiększone w otyłości, a w badaniach doświadczalnych dowiedziono, że wykazuje ona działanie insulinomimetyczne. W zespole metabolicznym obserwowano obniżenie wskaźnika wisfatyna/insulina. Waspina jest pochodzącą z tkanki tłuszczowej proteazą serynową, której wydzielanie rośnie w otyłości. W badaniach doświadczalnych po podaniu waspiny obserwowano poprawę tolerancji glukozy i insulinowrażliwości. Omentyna wydzielana jest przez komórki podścieliska tkanki tłuszczowej, ale nie przez adipocyty, a jej wydzielanie zmniejsza się w otyłości. Nasila ona stymulowany przez insulinę przezbłonowy transport glukozy i fosforylację Akt w adipocytach, co sugeruje, że zwiększa insulinowrażliwość. Białko wiążące retionol 4 (RBP-4) jest białkiem wydzielanym przez tkankę tłuszczową, którego stężenie w surowicy rośnie w otyłości. W badaniach doświadczalnych obserwowano, że wpływa ono na rozwój insulinooporności w wątrobie i tkance mięśniowej. Podsumowując, można stwierdzić, że rosnąca z każdym rokiem liczba danych doświadczalnych odnośnie substancji wydzielanych przez tkankę tłuszczową zaangażowanych w patogenezę insulinooporności nie pozwoliła na wyjaśnienie wielu wątpliwości dotyczących rozwoju tego często występującego zaburzenia u ludzi.Adipose tissue may be regarded as the biggest "endocrine gland" in the human body. Number of well-known adipokines (hormones of adipose tissue) have been increasing rapidly during the last years. In many studies, included ours, increased secretion of adipokines such as: TNF-α, IL-6, leptin and resistin and decreased secretion of adiponectin in obesity have been linked with development of insulin resistance. In the last five years new adipokines such as: visfatin, vaspin, omentin and retinol binding protein-4 (RBP-4) have been described. This review summaries the current literature and presents the up to date knowledge concerning the role of new adipokines in the development of insulin resistance. Serum concentration of visfatin increases in obesity and experimental studies revealed its insulinmimetic action. In metabolic syndrome decreased visfatin/insulin index was observed. Vaspin is a serine protease secreted by adipose tissue in increased amount in obesity. Experimental studies revealed that vaspin improves glucose tolerance and insulin sensitivity in mice. Omentin is produced and secreted by stromal cells of adipose tissue but not by adipocytes. Its secretion is decreased in obesity. Omentin increases insulin-stimulated transmembrane transport of glucose and fosforylation of Akt in adipocytes. It suggests that omentin increases insulin sensitivity. Retinol binding protein 4 (RBP-4) is a protein secreted by adipose tissue in increased amount in obesity. Experimental studies revealed that RBP-4 participated in the development of insulin resistance in liver and muscular tissue. In summary, regardless of increasing number of experimental data concerning substances secreted by adipose tissue, involved in the development of insulin resistance, there are still many uncertainness of their role in the pathogenesis of this often disturbance in humans

Total hip arthroplasty in patients with chronic liver disease: A systematic review

Introduction: Chronic liver disease (CLD) is a significant and increasingly prevalent co-morbidity in patients undergoing total hip arthroplasty (THA). These patients may develop metabolic bone disease (MBD) and systemic dysfunction, which pose challenges to THA surgery. This systematic review of literature aims to examine clinical outcomes and complications in patients with CLD undergoing THA and provide evidence-based approaches as to the optimization of their perioperative care. Methods: A Pubmed search was performed, identifying eight studies on 28 514 THAs for inclusion. Two additional studies reported on 44 patients undergoing THA post liver transplant. These were reviewed separately. Results: Increased early perioperative complications are reported recurrently. Review of long-term complications demonstrates an increased postoperative infection rate of 0.5% (p < 0.001) and perioperative mortality of 4.1% (p < 0.001). The need for revision surgery is more frequent at 4% (p < 0.001). Aetiology of need for revision surgery included; periprosthestic infection (70%), aseptic loosening (13%), instability (13%), periprosthetic fracture (2%) and liner wear (2%). THA in patients with liver transplants seems to offer functional improvement; however, no studies have formally assessed functional outcomes in the patient with active CLD. Discussion: A multidisciplinary perioperative approach is suggested in order to minimize increased complication risks. Specific measures include optimizing haemoglobin and taking measures to reduce infection. This review also highlights gaps in available literature and guides future research to appraise functional outcomes, further detail long-term failure reasons and study any differences in outcomes and complications based on the range of operative approaches and available implant choices