Diltiazemin myokardial reperfüzton hasarına etkisinin biyokimyasal ve histopatolojik olarak gösterilmesi

TEZ2991Tez (Uzmanlık) -- Çukurova Üniversitesi, Adana, 1998.Kaynakça (s. 37-44) var.44 s. ; 30 cm.

Surgical strategy for pseudoaneurysm of the ascending aorta after cardiac surgery

Kalp cerrahisi sonrası asendan aortanın pseudoanevrizması nadir ama mortatile ve morbidite yönünden önemli derecede riske sahip bir komplikasyondur. Burada 2005- 2009 yılları arasında kalp cerrahisi sonrası asendan aortada gelişen 2 pseudoanevrizma olgusunun kliniği ve cerrahi stratejileri literatürlerin incelenmesi ile sunulmuştur.Pseudoaneurysm of ascending aorta after cardiac surgery is a rare but a life-threatening complication of associated with a substantial morbidity and mortality. In this report, between 2005-2009 years, we present clinical of two patients with pseudoaneurysm of the ascending aorta after cardiac surgery and surgical strategies with the review of the literatures

Trakeo-innominat arter fistülü: İki olgu

Trakeo-innominat arter fistülü (TİF) nadir ancak trakeostominin dramatik ve öldürücü bir komplikasyonudur. Bu çalışmada cerrahi olarak tedavi edilen iki TİF olgusu sunulmuştur. Her iki hastaya da ligasyon uygulandı. Birinci hasta ameliyattan on saat sonra solunum yetersizliği nedeni ile hayatını kaybetti. İkinci hasta ameliyatının 12. günü normal nörolojik muayene ile taburcu edildi. TİF’nin oluşum mekanizmasında basınca bağlı nekroz önemli bir faktördür. Bu nedenle, predisposan faktörler ve önlem almak için tedbirli olmak gereklidir. Diğer yandan bu hastalar acil olarak cerrahiye alınmalıdır.Tracheo-innominate artery fistula (TIF) is a rare but catastrophic and almost always fatal complication of tracheostomy. Two surgically intervened TIF cases are presented. In both cases, innominate artery ligation was performed. The first patient died due to respiratory failure 10 hours after operation. The second patient was discharged with normal neurologic examination on the 12th day of operation. Since the mechanism of injury leading to TIF is pressure necrosis, it is of vital importance to be aware of the predisposing factors and to take preventive measures. On the other hand, only patients treated with emergency surgery tend to survive

Obstructive and nonobstructive Cor Triatriatum: Report of two cases

Cor triatriatum sol atriyumun membranöz bir yapı ile iki odacığa ayrılması ile karakterizedir. Proksimal odacık pulmoner venlerle bağlantılı iken distal odacık mitral kapak yoluyla sol ventrikül ile bağlantılıdır. Odacıklar arasındaki açıklığın genişliği fizyolojik bozuklukların ve klinik semptomların ortaya çıkmasında temel belirleyicidir. Bu makalede değişik klinik özellikleri olan iki cor triatriatum olgusunu sunuyoruz. Birinci olgu hastanemize büyüme geriliği ve çarpıntı yakınmaları ile başvuran 7 yaşında erkek hastadır. Ekokardiyografi ile hastada obstrüktif tipte izole cor triatriatum görüldü. Kalp kateterizasyonu ile hastada pulmoner venöz ve pulmoner arteriyel hipertansiyon belirlendi. Sol atriyum içindeki membran cerrahi yöntem ile çıkarıldı. İkinci olgu kalp yetersizliği semptomları ile başvuran 1 yaşında bir erkek çocuktu. Ekokardiyografide perimembranöz VSD ile birlikte sol atriyumu iki ayrı odacığa ayıran nonobstrüktif membranöz yapı görüldü. Kalp kateterizasyonunda orta miktarda soldan sağa sant ve hafif pulmoner hipertansiyon saptandı. Hastaya VSD kapatılması ameliyatı yapıldı ve aynı seansta sol atriyum içindeki membran çıkarıldı. Her iki hasta ameliyat sonrasında sorunsuz olarak izlenmektedir. Bu olgu sunumları cor triatriatumda semptom yelpazesi oldukça geniş olduğunu göstermektedir.Coronary stenting with stent-grafts have been reported to be a safe and quick treatment option for coronary artery aneurysms although long-term results in large patient groups are not available. We report a case of saccular aneurysm of proximal left anterior descending artery (LAD) associated with anterior myocardial infarction in the absence of any significant stenosis. The aneurysm was successfully obliterated by using a polytetrafluoroethylene-coated coronary artery stent. However, the patient presented with anterior reinfarction two months after stent implantation. Coronary angiography demonstrated sustained occlusion of the coronary aneurysm and severe focal stenosis at the proximal edge of the stent, involving the ostium of LAD. The patient underwent coronary bypass surgery, and he is still asymptomatic 3 months after the operation

A giant right atrial myxoma: Case report

Miksoma nadir görülen kalp tümörlerinin yarısını oluşturmaktadır. Miksoma çoğunlukla sol atriyum seyrek olarak da sağ atriyumda görülmektedir. Bu yazıda sağ atriyal boşluğun tamamına yakın kısmını kaplayan dev bir miksoma olgusu sunulmaktadır.Half of the cardiac tumors are myxomas. Most of them are located in the left atrium; however they may also be rarely seen in the right atrium, lathis report we present a giant myxoma case covering most of the right atrial cavity

The effect of cold and tepid blood cardioplegia with supplementation of "Diltiazem" on myocardial protection: Clinical study

AMAÇ:Bu çalışmada soğuk kan kardiyoplejisinin indüksiyon dozuna eklenen "diltiazem"in ve (indüksiyon dozuna diltiazem eklenmiş) ılık kan kardiyoplejisinin açık kalp ameliyatı yapılan hastalarda miyokardiyal reperfüzyon hasarına etkilerinin olup olmadığı biyokimyasal ve morfolojik olarak araştırılmıştır. YÖNTEM : Koroner bypass ameliyatı uygulanan 30 hasta, uygulanan kardiyopleji metoduna göre, üç grupta incelendi: Grup I: soğuk kan kardiyoplejisi uygulanan 10 hastadan, Grup II: soğuk kan kardiyoplejisininin indiksiyon dozuna 150 $mu$g/kg diltiazem eklenmiş 10 hastadan ve Grup III: indiksiyon dozuna 150 $mu$g/kg diltiazem eklenmiş ılık kan kardiyoplejisi uygulanan 10 hastadan oluşmaktadır. Miyokardiyal hücre hasarının araştırılmasında postoperatif 3-96. saatlerde serum CK-MB seviyeleri ve "cross clamp"ın 20.dakikasında ve reperfüzyonun 30.dakikasında sol ventrikül ön yüzünden alınan miyokard örneklerinde ültrastrüktürel değişiklikler kullanılmıştır. SONUÇLAR: Grup l'e göre Grup II ve Grup II'de serum CK-MB değerleri normal seviyelere daha erken dönmüş ultrastrüktürel değişiklikler daha hafif olmuştur. YORUM: Serum CK-MB seviyeleri ve ultrastrüktürel bulgulara dayanarak; soğuk kan kardiyoplejisinin indüksiyon dozuna eklenen diltiazem'in ve (indütsiyon dozuna diltiazem eklenmiş) ılık kan kardiyopejinin açık kalp cerrahisinin global iskemi ve reperfüzyon dönemlerinde myokard hasarının oluşumunun önlemesinde etkili oldukları sonucuna varılmıştır.PURPOSE: The effects of diltiazem in the cold blood cardioplegia and tepid blood cardioplegia with diltiazem are biochemically and morphologically evaluated. METHOD: 30 patient undergoing coronary by-pass surgery were randomly dividede into three groups. Group I was consisted of 10 patients with cold blood cardioplegia applied. Group II was consisted of 10 patients whom added 150 microgr/kg diltiazem to induction of cold blood cardioplegia, and group III was consisted of 10 patients whom added diltiazem (150 microgr /kg) to induction of tepid blood cardioplegia. The CK-MB blood leves in 3rd 96rd hours postoperatively and ultrastructural variations in myocard speciements taken from the anterior surface of left ventricule at 20th minute following -cross clamp- and 30th minute following reperfusion were used to assess the myocardial cell injury. RESULTS : In Group II and Group III serum CK-MB levels and ultrastructural findings are better then Group I. CONCLUSION: We concluded that cold and tepid blood cardioplegia with diltiazem added to induction, are effective methods in preventing from myocardial injury occurred during global ischemia and reperfusion periods in open heart surgery, due to CK-MB blood levels and ultrastructural findings

Comparison of the cardioprotective effects of dexmedetomidineand remifentanil in cardiac surgery

Background/aim: Myocardial protection is an important factor of open heart surgery and biological biomarkers (lactate, CKMB, cardiac troponin I, and pyruvate) are used to assess myocardial damage. This study compares the effects of dexmedetomidine and remifentanil on myocardial protection during coronary artery bypass grafting (CABG) surgery. Materials and methods: Patients scheduled for elective CABG surgery (n = 60) were included in this study. Anesthesia induction was introduced with propofol, fentanyl, and vecuronium bromide. Anesthesia was maintained with remifentanil infusion and sevoflurane in the remifentanil group (Group R) and with dexmedetomidine infusion and sevoflurane in the dexmedetomidine group (Group D). Blood samples for biochemical markers were taken from the coronary sinus catheter before cardiopulmonary bypass (T1), 20 min after aortic cross-clamping (T2), 20 min after removal of the aortic cross-clamping (T3), and 10 min after separation from cardiopulmonary bypass (T4). Results: Demographic data were similar between the groups. Lactate level at the T2 period and CKMB levels during the study period were lower in Group D than in Group R. In both groups, all values except pyruvate significantly increased over time. Conclusion: The dexmedetomidine-sevoflurane combination may improve the cardioprotective effect in comparison with remifentanilsevoflurane in CABG surgery.Background/aim: Myocardial protection is an important factor of open heart surgery and biological biomarkers (lactate, CKMB, cardiac troponin I, and pyruvate) are used to assess myocardial damage. This study compares the effects of dexmedetomidine and remifentanil on myocardial protection during coronary artery bypass grafting (CABG) surgery. Materials and methods: Patients scheduled for elective CABG surgery (n = 60) were included in this study. Anesthesia induction was introduced with propofol, fentanyl, and vecuronium bromide. Anesthesia was maintained with remifentanil infusion and sevoflurane in the remifentanil group (Group R) and with dexmedetomidine infusion and sevoflurane in the dexmedetomidine group (Group D). Blood samples for biochemical markers were taken from the coronary sinus catheter before cardiopulmonary bypass (T1), 20 min after aortic cross-clamping (T2), 20 min after removal of the aortic cross-clamping (T3), and 10 min after separation from cardiopulmonary bypass (T4). Results: Demographic data were similar between the groups. Lactate level at the T2 period and CKMB levels during the study period were lower in Group D than in Group R. In both groups, all values except pyruvate significantly increased over time. Conclusion: The dexmedetomidine-sevoflurane combination may improve the cardioprotective effect in comparison with remifentanilsevoflurane in CABG surgery

Extraperitoneal reconstruction in aortoiliac occlusive disease

Aortoiliak tıkayıcı hastalıklarda rekonstrüksiyon bir çok merkezde transperitoneal girişimle yapılmaktadır. Bildirilen avantajlarına rağmen extraperitoneal girişimin tercih edilmemesi bu girişimin yeterli görüş alanı ve müdahale imkanı sağlayamadığı endişesinden olsa gerekir. Kliniğimizde Ocak 1996 ile Nisan 1997 arasında aortoiliak tıkayıcı hastalığı olan 25 olguya extraperitoneal girişimle rekonstrüksiyon yapıldı. Ocak 1996'dan önceki dönemde transperitoneal girişimle yapılan son 25 hasta, gruplar randomize olmamasına rağmen; .transfüzyon gereksinimi, uzamış ileus, nazogastrik dekompresyon, mobilize olma, yoğun bakımda ve hastanede kalma süreleri yönünden karşılaştırıldı. Extraperitoneal girişimin yeterli görüş alanı ve müdahale imkanı sağladığı, transperitoneal girişimle karşılaştırıldığında transfüzyon gereksiniminin (p<0.001) ve uzamış paralitik ileusun daha az (p =0.025), nazogastrik dekompresyon, mobilize olma, yoğun bakımda ve hastanede kalma sürelerinin (p<0.001) daha kısa olduğu görüldü. Yeterli görüş alanı ve müdahale imkanı sağlaması, postoperatif iyileşmenin daha hızlı ve rahat olması nedeni ile extraperitoneal girişimin transperitöneale göre daha iyi olduğu sonucuna varıldı.The reconstruction in the aortoiliac occlusive diseases is commonly done via transperitoneal approach. We believe that although the known advantages of extraperitoneal approach is reported, the reason for the less common practice of this approach must be due to the belief that it doesn't provide good exposure. Between January 1996-April 1997 25 aortoiliac occlusive cases were reconstructed by extraperitoneal approach. Even though the groups were not randomized the results are compared with the indices of the need for transfusion, ileus, nasogastric decompression, mobilization, duration of stay in the intensive care and hospital. It was seen that extraperitoneal approach has good exposure, provides sufficient manipulation and when compared to transperitoneal approach it has less need for transfusion (<0.001) and ileus (p=0.025), nasogastric decompression, mobilization, intensive care and hospitalization time is reduced. In conclusion extraperitoneal approach is superior to transperitoneal approach since it provide good exposure and manipulation has a faster and more comfortable postoperative course. Keywords: Aortoiliac occlusive disease, extraperitoneal approach, postoperative course

The effects of normoxic and hyperoxic cardiopulmonary bypass on oxidative stress in cyanotic pediatric patients

WOS: 000326410100004Background: This study aims to investigate the effects of controlled reoxygenation cardiopulmonary bypass on oxidative stress in children undergoing repair of cyanotic congenital heart defect. Methods: Thirty cyanotic children (mean age 24.2 +/- 17.4 month; range 6 month to 5 years) who underwent surgery using cardiopulmonary bypass for congenital heart defect (Tetralogy of Fallot) were included. The patients were randomly allocated into two groups as normoxic (PaO2: 80-150 mmHg) and hyperoxic (PaO2: 150-250 mmHg) cardiopulmonary bypass. Blood samples for serum malondialdehyde levels, glutathione peroxidase and glutathione reductase response to cardiopulmonary bypass were collected after induction of anesthesia, and at 30 minutes after placement of aortic cross clamp, and 10 minutes and 12 hours after removal of the aortic cross clamp. Results: Hyperoxic cardiopulmonary bypass in the group, serum malondialdehyde and antioxidant enzyme levels were found to be high, at 30 minutes after placement of aortic cross clamp, 10 minutes after removal of:the aortic cross clamp, indicating a statistical significance. Conclusion: High level of partial oxygen pressure which is routinely used in cardiopulmonary bypass leads to increased oxyradical damage in cyanotic children. Controlled reoxygenation strategy should be implemented to prevent or minimize this undesired condition