5 research outputs found
Hollráð: hlúð að heilsu
Flest okkar hafa orðið áþreifanlega vör við útbreiðslu COVID-19 sýkingarinnar og samfélagslegar afleiðingar hennar. Mörg okkar finna fyrir mikilli óvissu í þessum aðstæðum og því eðlilegt að fólk á öllum aldri, ekki síst börn og ungmenni, finni fyrir vanlíðan, til dæmis depurð og/eða kvíða. Mikilvægt er að hafa það hugfast að ástandið er tímabundið og mun ekki vara að eilífu. Almannavarnir og íslensk yfirvöld hafa vísindi og bestu mögulegu þekkingu að leiðarljósi við að tryggja öryggi, heilsu og velferð okkar allra. Um leið er gott að minna sig á að við getum öll lagt okkar af mörkum við að tryggja velferð og heilsu okkar sjálfra og um leið annarra. Það á ekki síður við um andlega heilsu en líkamlega.Óritrýn
„Þú þarft að hafa breitt bak til að vinna í svona“: Reynsla stuðningsfulltrúa af krefjandi hegðun barna í grunnskólum
Peer reviewe
Tengsl tilfinningaólæsis, líkamsvitundar og leiða við húðkroppunaráráttu
Húðkroppunarárátta einkennist af sífelldu kroppi í húð sem veldur sárum. Getur hún valdið fólki mikilli vanlíðan. Tilfinningaólæsi (alexithymia) felst í því að eiga erfitt með að bera kennsl á tilfinningar sínar og einblína á ytra áreiti og líkamlegar kenndir fremur en eigið hugarástand. Kannað var hvort tengsl væru milli tilfinningaólæsis, líkamsvitundar (somatic awareness), leiða (boredom) og húðkroppunaráráttu. Tilgátan var sú að tilfinningaólæsi gæti spáð fyrir um húðkroppunaráráttu og að líkamsvitund annars vegar, og leiði hins vegar, væru þar millibreytur. Þátttakendur voru 337 nemendur við Háskóla Íslands og svöruðu þeir spurningalistum um húðkropp, (Skin Picking Scale), kvíða og þunglyndi (HADS), líkamsvitund (Pennebaker Inventory of Limbid Languidness), leiða (Boredom Proneness Scale) og tilfinningaólæsi (Toronto Alexithymia Scale, TAS – 20). Í ljós kom að tilfinningaólæsi spáir fyrir um húðkroppunaráráttu, jafnvel þegar stjórnað er fyrir áhrif kvíða og þunglyndis og fékk tilgátan um að líkamsvitund væri þar millibreyta stuðning. Tilgátan um að leiði væri millibreyta í sambandi tilfinningaólæsis við húðkropp fékk ekki stuðning en þessi tengsl þarf að kanna nánar
Positive Behavior Support (PBS) in Icelandic Elementary Schools: A Review of the Literature
To access publisher's full text version of this article, please click on the hyperlink in Additional Links field or click on the hyperlink at the top of the page marked DownloadErfið hegðun nemenda í skólum er algengur vandi sem erfitt getur verið að takast á við. Heildstæður
stuðningur við jákvæða hegðun (e. positive behavior support; PBS) er alhliða stuðningskerfi sem
samanstendur af mismunandi úrræðum á þremur þrepum þar sem tekið er tillit til ólíkrar hegðunar
nemenda og þeim veitt íhlutun í samræmi við þarfir hvers og eins. Rannsóknir hafa sýnt að PBS
dregur meðal annars úr hegðunarvanda og bætir námsástundun. Á Íslandi hafa verið gerðar nokkrar
rannsóknir á árangri af innleiðingu PBS í grunnskólum. Markmið þessarar yfirlitsrannsóknar var
að kanna hvað niðurstöður þeirra rannsókna sýndu og varpa þannig skýrara ljósi á næstu skref
í rannsóknum á PBS á Íslandi. Í heild virðist PBS yfirleitt áhrifaríkt, en þó eru ákveðnir vankantar
á innleiðingunni í sumum tilfellum. Sömuleiðis þarf að gera fleiri og fjölbreyttari rannsóknir á
Íslandi, sérstaklega á miðþrepi kerfisins.
Efnisorð: Heildstæður stuðningur við jákvæða hegðun, PBS, grunnskólar, hegðun, hegðunarvandiAddressing student behavior problems represents a variety
of challenges for educators. Positive behavior support
(PBS) is a comprehensive, evidence–based, service–delivery
model aimed at promoting student academic and
behavioral achievement that has been implemented across
several schools in Iceland. PBS consists of a number of
prevention and intervention strategies delivered across
three tiers of varying intensity, based on student need.
Overall, research has demonstrated that implementation
of PBS can reduce problem behavior (e.g., as measured by
number of office discipline referrals), increase academic
engagement and promote prosocial behavior. A few studies
have been conducted regarding the effectiveness of
PBS in elementary schools in Iceland. In the present study,
we reviewed the available research literature concerning
the effects of PBS implementation on student behavior in
Icelandic elementary schools, with the aim of identifying
major and minor findings, limitations, and future research
directions. Taken together, results were mostly positive;
however, several limitations also were noted, including a
lack of supervision for school staff and follow–up support,
as well as intervention fidelity and maintenance. Collectively,
our findings indicate PBS holds much promise as
a model for school–based service–delivery within the
Icelandic education system.
Keywords: Positive behavior support, elementary schools,
Iceland, behavior problems, conduct problem
Icelandic primary and lower secondary school teacher knowledge and methods for supporting students with ADHD
Árangursríkar forvarnir og stuðningur fyrir börn og ungmenni með taugaþroskaraskanir, svo sem athyglisbrest með/án ofvirkni/hvatvísi (ADHD), eru nauðsynleg til að styðja við farsælan þroska þeirra. Starfsfólk skóla gegnir gjarnan lykilhlutverki við að veita þann stuðning og er því mikilvægt að það hafi tækifæri, þekkingu og færni til að sinna honum á besta mögulega hátt. Markmið þessarar rannsóknar var að meta hvaðan þekking starfandi grunnskólakennara á Íslandi sem kenndu að lágmarki einum nemanda með frum- eða staðfesta greiningu á ADHD um röskunina kæmi, hversu vel undirbúnir þeir teldu sig vera fyrir kennslu þessa nemendahóps, áherslur þeirra og aðferðir við stuðning þessara nemenda og fleira. Öllum meðlimum í Félagi grunnskólakennara var sendur tölvupóstur með boði um þátttöku í rafrænni könnun og úrtak þessarar rannsóknar samanstóð af N = 592 grunnskólakennurum sem uppfylltu fyrrgreind þátttökuskilyrði (svarhlutfall 13%). Niðurstöður sýndu að flestir þátttakendur (91%) byggðu þekkingu sína um ADHD á reynslu af kennslu nemenda með röskunina sem er í samræmi við niðurstöður fyrri rannsókna. Marktæk tengsl komu fram milli ýmissa svara þátttakenda og starfsaldurs þeirra. Meðal annars kom í ljós að fleiri kennarar með styttri starfsaldur (60–66%) sögðust sækja þekkingu á ADHD til náms síns en kennarar sem starfað höfðu lengur (29–44%). Meirihluti þátttakenda sagðist beita einhverjum þeirra aðferða sem teljast árangursríkar í stuðningi við nemendur með ADHD og virtust þeir einnig hafa nokkra þekkingu á gagnreyndum úrræðum. Niðurstöður bentu jafnframt til þess að kennarar gætu haft gagn af starfsþróun á þessu sviði, sérstaklega ráðgjöf og handleiðslu í gagnreyndum aðferðum við stuðning og mat á árangri innan skóla fyrir nemendur með ADHD. Farið er yfir helstu takmarkanir rannsóknarinnar og tillögur settar fram um næstu skref í rannsóknum á þessu efni.Effective prevention and intervention for children and youth with neurodevelopmental disorders, including attention-deficit hyperactivity disorder (ADHD), is crucial to supporting their positive development. School staff are often the primary agents of intervention for this group of students and it is important, therefore, that they be afforded opportunities and training in providing effective supports, based on best practices. The aim of the present study was to investigate Icelandic primary and lower secondary school teachers’ sources of knowledge and perceived preparation regarding ADHD, their use of various support/instructional and progress monitoring practices for this group of students, and their perceptions of various aspects of their professional environment, in a sample of N = 592 (88.5% female) in-service elementary school teachers in Iceland, who taught at least one student with ADHD that school year. Participants were recruited via email sent to all members of the Association of Teachers in Primary and Lower Secondary Schools in Iceland and invited to participate in an online survey (13% response rate). The study was approved by the National Bioethics Committee in Iceland (reference no. VSN19-070). Consistent with previous findings, results revealed that most participants (91%) reported deriving knowledge about ADHD from their experience of teaching students with the disorder. Teaching experience was significantly associated with participants’ self- -reported level of preparation for supporting students with ADHD. Specifically, participants with greater teaching experience were more likely to report that their pre-service training (e.g., teacher education program) prepared them poorly for teaching students with ADHD, compared to participants with fewer years of teaching experience. This may suggest that in recent years, teacher education program development in Iceland has led to enhanced preparation of future teachers in working with students with ADHD, although more research is needed to better investigate this hypothesis. A majority of 17 Netla – Veftímarit um uppeldi og menntun participants endorsed the use of certain effective strategies for supporting students with ADHD as well as informal progress monitoring methods. Participants also appeared to possess some knowledge concerning well-established ADHD treatment methods, including pharmacotherapy and psychotherapy. Approximately 20% of participants considered themselves to attend either “somewhat poorly“ or “very poorly“ to the needs of their students with ADHD, and a third of participants indicated they were “somewhat dissatisfied“ or “very dissatisfied“ with the professional support they received as part of working with this student population. Overall, results indicated that in-service teachers in Icelandic primary and lower secondary schools might benefit from increased professional development in this area. Behavioral consultation regarding evidence-based strategies (e.g., providing clear, explicit instruction, using descriptive praise and other forms of positive reinforcement) to support students with ADHD, as well as methods for progress monitoring may be particularly helpful in this regard. Supporting school staff in monitoring student progress using valid and reliable methods may also help increase the effectiveness of school-based interventions for students with the disorder, and better tailor supports to suit student needs. In addition to receiving training in applying well- -established support strategies for ADHD in the classroom, offering school professionals information about the methods that do not show evidence supporting their effectiveness might also be helpful. Knowing both what works, as well as what is unlikely to work, may aid school staff in selecting the best interventions available and help save precious time and energy. Research examining the effectiveness of behavioral consultation for both teachers and students is needed, including whether and how potential effects of consultation unfold over time (e.g., across one or more school years). Ideally, future studies should comprise qualitative (e.g., interviews with school staff, students, and families) methods to capture the unique views and experiences of school community members, as well as quantitative (e.g., randomized, controlled trials) methods, to allow for stronger inferences concerning intervention effectiveness. Well-designed studies using mixed methods are highly informative for the field of education. Successful application of such findings is likely to help school staff, families, and ultimately students to thrive and flourish.Peer reviewe