A review of the distribution of particulate trace elements in urban terrestrial environments and its application to considerations of risk

We review the evolution, state of the art and future lines of research on the sources, transport pathways, and sinks of particulate trace elements in urban terrestrial environments to include the atmosphere, soils, and street and indoor dusts. Such studies reveal reductions in the emissions of some elements of historical concern such as Pb, with interest consequently focusing on other toxic trace elements such as As, Cd, Hg, Zn, and Cu. While establishment of levels of these elements is important in assessing the potential impacts of human society on the urban environment, it is also necessary to apply this knowledge in conjunction with information on the toxicity of those trace elements and the degree of exposure of human receptors to an assessment of whether such contamination represents a real risk to the city’s inhabitants and therefore how this risk can be addressed

Estimation of the site on the basis of soil structure stability, biological activity and mass of postharvest residues of summer barley

Яровой ячмень возделывали в 22-, 23- и 24-летней монокультуре и в севообороте: картофель - яровой ячмень - люцерна - люцерна -лен - озимая рожь - озимая рожь. Исследования охватывали следующие удобрительные варианты: контроль - стойловый навоз - стойловый навоз + HPK - NPK + Ca, HPK, N, Р u K. Монокультура ярового ячменя в сравнении с севооборотом снижала массу пожнивных остатков на около 30%, а массу оставшихся минеральных элементов, в том числе азота, фосфора, калия и магния на около 26%, а кальция на 13%. Масса оставшихся минеральных элементов зависела от вида примененного удобрения, причем самая высокая масса была в вариантах удобрения NPK + Ca, NPK, N, стойловым навозом + NPK, а самая малая - в вариантах удобрения K. Удобрение стойловым навозом, NPK + Ca, NPK, N и Р снижало в монокультуре биологическую активность почвы, тогда как применение NPK + Ca, N и Р - прочность почвенных агрегатов в сравнении с величинами установленными в севообороте.Summer barley was cultivated in the 22-, 23- and 24-year monoculture and in the crop rotation: potatoes - summer barley - alfalfa - alfalfa - flax - winter rye - winter rye. The following fertilizing treatments were applied: control, farmyard manure, farmyard manure + NPK, NPK + Ca, NPK, N, P, K. The monoculture of summer barley reduced as compared to the crop rotation the mass of post-harvest residues by about 30% and the mass of mineral elements left behind in soil, including: nitrogen, phosphorus, potassium and magnesium, by about 26% and of calcium by 13%. The mass of mineral elements left behind in soil depended on the fertilization applied: the greatest mass was in treatments of the NPK+Ca, NPK, N, as well as farmyard manure + NPK fertilization. The lowest mass of mineral elements was in treatments of the K fertilization. The fertilization with farmyard manure, NPK + Ca, NPK, N and P resulted in a decrease of the biological activity of soil, whereas the fertilization with NPK+ Ca, N and P - inaan increase of stability of soil aggregates as compared to the values found in the crop rotation

Magnez – żywność i zdrowie człowieka

In the early 21st century, as has been demonstrated by a number of medical reports, human health is seriously threatened by diseases and symptoms related to an insufficient intake of magnesium, independently of country, age and sex. The main causes are deeply rooted in the currently dominant eating habits, mostly based on cereals, i.e. on low concentration of minerals in grain. As it has been lately documented, edible parts of new, high-yielding varieties of cereals and also some vegetables (an important source of magnesium for people) are much poorer in minerals, including magnesium, than the old, lowyielding ones. Magnesium plays many important biochemical and physiological functions in plants, affecting both yield of their biomass and/or edible parts. Hence, fast growing plants require a high supply of magnesium, mainly via externally applied fertilizers, which will sustain their rate of growth. With the evidence of an insufficient content of magnesium in edible plant parts, food producers have now a new objective. Their aim is to increase the concentration of available magnesium in edible parts of plants, including both cereals and vegetables. The growing concern about low magnesium concentrations in plant products can be significantly mitigated through soil and/or foliar application of magnesium fertilizers. In order to produce magnesium-rich food, it is necessary to build up an effective strategy for magnesium management in arable soils, oriented towards providing adequate plant nutrition for sustaining normal human health. This target should be achieved when farmers apply a wide array of magnesium carriers, including fertilizers.Na początku XXI w., jak wynika z wielu ostatnio publikowanych doniesień medycznych, zdrowie człowieka znajduje się w stanie dużego zagrożenia, będącego skutkiem niedostatecznego zaopatrzenia ludzi w magnez, niezależnie od kraju, wieku i płci. Główne przyczyny tego stanu są głęboko osadzone w obecnie dominujących wzorcach odżywienia, zależnych od zbóż tzn. od koncentracji składników mineralnych w ziarnie. W ostatnim okresie wykazano, że jadalne części współczesnych, wysoko plonujących odmian zbóż, a także niektórych warzyw (ważne źródło magnezu dla ludzi), są dużo uboższe w składniki mineralne, w tym magnez, niż odmiany stare, nisko plonujące. Magnez pełni w roślinach wiele ważnych funkcji biochemicznych i fizjologicznych, istotnie kształtujących zarówno plony biomasy, jak i ich części jadalnych. Zatem współczesne odmiany roślin uprawnych wymagają bardzo dobrego zaopatrzenia w magnez, warunkującego szybkość ich wzrostu, co może być pokryte głównie przez stosowanie nawozów. W świetle faktów wskazujących na niedostateczną zawartość magnezu w żywności pochodzenia roślinnego, pojawił się nowy cel dla producentów żywności. Jest on ukierunkowany na zwiększenie koncentracji magnezu w jadalnych częściach zbóż i warzyw. Narastający problem niedoboru magnezu w produktach roślinnych można istotnie złagodzić przez doglebową lub/i dolistną aplikację nawozów magnezowych. Wyprodukowanie żywności bogatej w magnez wymaga efektywnego systemu gospodarki magnezem w glebie, aby zapewnić odpowiednie odżywienie roślin. Realizacja tego nadrzędnego celu wymaga od rolników korzystania z szerokiej gamy nośników magnezu, włącznie z nawozami