Ocena jakości życia osób uczestniczących w zajęciach Uniwersytetów Trzeciego Wieku

I n t r o d u c t i o n . The period of older age – the third age – is commonly perceived as the period of inactivity and withdrawal from social life, and with growing intellectual and physical limitations. As a result, older people are often isolated from active life. Universities of the Third Age are organisations that offer lifelong education to elderly people. The main goal of the Universities is to activate people who are in their third age socially, intellectually and physically, and at the same time to engage these people in the community life.T h e  a i m of the study was to evaluate the quality of life of elderly people who attend classes at the University of the Third Age at the beginning of their education and after one year of attending the classes. For this purpose the WHOQOL-BREF questionnaire was used.Ma t e r i a l  a n d  m e t h o d s . The study comprised 127 people aged 60-80 who started their classes at the University of the Third Age. After one year of their attendance in the classes 108 students participated in the second stage of the study.R e s u l t s . The average number of points obtained at the end of the classes at the University of the Third Age in all the four spheres was statistically higher compared to the average number of points obtained at the beginning of the academic year. The largest change was observed in the physical and social relationships spheres. In the physical sphere the average number of points at the beginning of classes was 14.93 ± 2.10, and after one year 15.51 ± 1.91 (p=0.0000). In the sphere of relationships the average number of points at the beginning of the academic year was 13.99 ± 2.29, while at the end of the academic year 14.90 ± 1.95 (p=0.0000).C o n c l u s i o n s . Supporting elderly people in having an active lifestyle is necessary and it may have a beneficial impact on their perception of the quality of life.W s t ę p . Okres starości często kojarzony jest z biernością i wycofaniem się z życia społecznego, a także ograniczeniem możliwości intelektualnych i fizycznych. Takie postrzeganie osób starszych wyklucza je z aktywnego funkcjonowania. Uniwersytety Trzeciego Wieku są placówkami oświatowymi, przeznaczonymi dla osób w podeszłym wieku. Głównym celem tych instytucji jest aktywizacja społeczna, intelektualna i fizyczna osób starszych oraz pogłębianie ich wiedzy, przy jednoczesnym angażowaniu osób w wieku podeszłym w działalność na rzecz środowiska lokalnego.C e l e m badań była ocena jakości życia osób uczestniczących w zajęciach UTW na początku edukacji i po roku uczestnictwa w zajęciach przy użyciu kwestionariusza WHOQOL-BREF.M a t e r i a ł  i  m e t o d y . Badaniami objęto 127 osób w wieku od 60 do 80 lat rozpoczynających zajęcia na UTW. Do drugiego etapu badań, które przeprowadzono po rocznym udziale w zajęciach przystąpiło 108 osób.Wy n i k i . Średnia liczba punktów uzyskanych na końcu zajęć na UTW we wszystkich czterech dziedzinach była istotnie statystycznie wyższa od średniej liczby punktów uzyskanych na początku roku akademickiego. W dziedzinie fizycznej i relacji społecznych obserwowano największą zmianę. W dziedzinie fizycznej średnia liczba punktów na początku zajęć wynosiła 14,93 ± 2,10, a po roku 15,51 ± 1,91 (p=0,0000). W dziedzinie relacji społecznych średnia liczba punktów na początku roku akademickiego wynosiła 13,99 ± 2,29, a 14,90 ± 1,95 na końcu roku akademickiego (p=0,0000).Wn i o s k i . Aktywizacja osób starszych jest celowa i może korzystnie wpływać na postrzeganie jakości życia.***Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Budżetu Państwa w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.

Satysfakcja z życia osób uczestniczących w zajęciach Uniwersytetów Trzeciego Wieku prowadzących swoją działalność w województwie kujawsko-pomorskim

I n t r o d u c t i o n. The period of old age is a time of numerous changes occurring in various areas of human life, often connected with deterioration of functioning. Staying active in older age may contribute to keeping fit and independent despite limitations appearing with time.A i m. assessment of satisfaction with life at the beginning of participation in classes of the University of the Third Age and after one year of such participation and of satisfaction with life of people not taking up such an activity.Ma t e r i a l  a n d  m e t h o d s. The respondents of the study comprised 127 people participating in classes of the University of the Third Age and 119 people who have not taken up such an activity. The level of satisfaction with life of people taking part in classes of the University of the Third Age at the beginning of their education and after a year of such education, as well as the level of satisfaction with life of people who did not take part in the classes was compared by means of the Satisfaction With Life Scale(SWLS).R e s u l t s. In the study conducted with the use of SWLS there was no statistically significant difference (p=0.1789) between the average number of points received in both groups. After one academic year the study was reconducted among people participating in classes of the U3A with the use of SWLS. 108 respondents took part in the second study after one year of participation in classes, among whom there was a significant increase in satisfaction with life, measured by means of SWLS.C o n c l u s i o n s. After a year of participation in classes of the U3A there was a significant increase in satisfaction with life of the elderly. Participation in classes of the U3A may be a factor positively contributing to welfare and well-being of elderly people.W s t ę p. Okres starości to czas wielu zmian zachodzących w różnych sferach życia człowieka, często związanych z pogorszeniem jego funkcjonowania. Zachowanie aktywności przez osoby starsze może przyczyniać się do zachowania sprawności i niezależności pomimo występujących wraz z wiekiem ograniczeń.C e l. Ocena satysfakcji z życia na początku i po roku udziału w zajęciach UTW oraz osób niepodejmujących tego typu aktywności.M a t e r i a ł  i  m e t o d y. W niniejszych badaniach uczestniczyło 127 osób biorących udział w zajęciach Uniwersytetu Trzeciego oraz 119 niepodejmujących tego typu aktywności. Satysfakcję z życia osób biorących udział w zajęciach UTW na początku edukacji oraz po roku udziału w zajęciach UTW, a także osób, które nie uczestniczyły w nich porównano przy użyciu skali SWLS.Wy n i k i . W badaniach z zastosowaniem skali SWLS nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy (p=0,1789) między średnią liczbą punktów uzyskaną w obu grupach. Po upływie roku akademickiego ponownie przeprowadzono badania przy użyciu skali SWLS wśród osób uczestniczących w zajęciach UTW. Do drugiego badania po roku uczestnictwa w zajęciach przystąpiło 108 osób, wśród których zaobserwowano istotną poprawę satysfakcji z życia według skali SWLS.Wn i o s k i. Po rocznym udziale w zajęciach UTW zaobserwowano poprawę satysfakcji z życia osób starszych. Uczestnictwo w zajęciach UTW może być czynnikiem pozytywnie wpływającym na dobrostan i samopoczucie osób starszyc

Satisfaction with life of people participating in classes of the University of the Third Age functioning in Kujawsko-Pomorskie Province

I n t r o d u c t i o n. The period of old age is a time of numerous changes occurring in various areas of human life, often connected with deterioration of functioning. Staying active in older age may contribute to keeping fit and independent despite limitations appearing with time. A i m. assessment of satisfaction with life at the beginning of participation in classes of the University of the Third Age and after one year of such participation and of satisfaction with life of people not taking up such an activity. Ma t e r i a l  a n d  m e t h o d s. The respondents of the study comprised 127 people participating in classes of the University of the Third Age and 119 people who have not taken up such an activity. The level of satisfaction with life of people taking part in classes of the University of the Third Age at the beginning of their education and after a year of such education, as well as the level of satisfaction with life of people who did not take part in the classes was compared by means of the Satisfaction With Life Scale(SWLS). R e s u l t s. In the study conducted with the use of SWLS there was no statistically significant difference (p=0.1789) between the average number of points received in both groups. After one academic year the study was reconducted among people participating in classes of the U3A with the use of SWLS. 108 respondents took part in the second study after one year of participation in classes, among whom there was a significant increase in satisfaction with life, measured by means of SWLS. C o n c l u s i o n s. After a year of participation in classes of the U3A there was a significant increase in satisfaction with life of the elderly. Participation in classes of the U3A may be a factor positively contributing to welfare and well-being of elderly people.W s t ę p. Okres starości to czas wielu zmian zachodzących w różnych sferach życia człowieka, często związanych z pogorszeniem jego funkcjonowania. Zachowanie aktywności przez osoby starsze może przyczyniać się do zachowania sprawności i niezależności pomimo występujących wraz z wiekiem ograniczeń. C e l. Ocena satysfakcji z życia na początku i po roku udziału w zajęciach UTW oraz osób niepodejmujących tego typu aktywności. M a t e r i a ł  i  m e t o d y. W niniejszych badaniach uczestniczyło 127 osób biorących udział w zajęciach Uniwersytetu Trzeciego oraz 119 niepodejmujących tego typu aktywności. Satysfakcję z życia osób biorących udział w zajęciach UTW na początku edukacji oraz po roku udziału w zajęciach UTW, a także osób, które nie uczestniczyły w nich porównano przy użyciu skali SWLS. Wy n i k i. W badaniach z zastosowaniem skali SWLS nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy (p=0,1789) między średnią liczbą punktów uzyskaną w obu grupach. Po upływie roku akademickiego ponownie przeprowadzono badania przy użyciu skali SWLS wśród osób uczestniczących w zajęciach UTW. Do drugiego badania po roku uczestnictwa w zajęciach przystąpiło 108 osób, wśród których zaobserwowano istotną poprawę satysfakcji z życia według skali SWLS. Wn i o s k i. Po rocznym udziale w zajęciach UTW zaobserwowano poprawę satysfakcji z życia osób starszych. Uczestnictwo w zajęciach UTW może być czynnikiem pozytywnie wpływającym na dobrostan i samopoczucie osób starszyc

Evaluating the quality of life of elderly people who attend classes at the University of the Third Age

I n t r o d u c t i o n. The period of older age – the third age – is commonly perceived as the period of inactivity and withdrawal from social life, and with growing intellectual and physical limitations. As a result, older people are often isolated from active life. Universities of the Third Age are organisations that offer lifelong education to elderly people. The main goal of the Universities is to activate people who are in their third age socially, intellectually and physically, and at the same time to engage these people in the community life. T h e  a i m of the study was to evaluate the quality of life of elderly people who attend classes at the University of the Third Age at the beginning of their education and after one year of attending the classes. For this purpose the WHOQOL-BREF questionnaire was used. Ma t e r i a l  a n d  m e t h o d s. The study comprised 127 people aged 60-80 who started their classes at the University of the Third Age. After one year of their attendance in the classes 108 students participated in the second stage of the study. R e s u l t s. The average number of points obtained at the end of the classes at the University of the Third Age in all the four spheres was statistically higher compared to the average number of points obtained at the beginning of the academic year. The largest change was observed in the physical and social relationships spheres. In the physical sphere the average number of points at the beginning of classes was 14.93 ± 2.10, and after one year 15.51 ± 1.91 (p=0.0000). In the sphere of relationships the average number of points at the beginning of the academic year was 13.99 ± 2.29, while at the end of the academic year 14.90 ± 1.95 (p=0.0000). C o n c l u s i o n s. Supporting elderly people in having an active lifestyle is necessary and it may have a beneficial impact on their perception of the quality of life.W s t ę p. Okres starości często kojarzony jest z biernością i wycofaniem się z życia społecznego, a także ograniczeniem możliwości intelektualnych i fizycznych. Takie postrzeganie osób starszych wyklucza je z aktywnego funkcjonowania. Uniwersytety Trzeciego Wieku są placówkami oświatowymi, przeznaczonymi dla osób w podeszłym wieku. Głównym celem tych instytucji jest aktywizacja społeczna, intelektualna i fizyczna osób starszych oraz pogłębianie ich wiedzy, przy jednoczesnym angażowaniu osób w wieku podeszłym w działalność na rzecz środowiska lokalnego. C e l e m badań była ocena jakości życia osób uczestniczących w zajęciach UTW na początku edukacji i po roku uczestnictwa w zajęciach przy użyciu kwestionariusza WHOQOL-BREF. M a t e r i a ł  i  m e t o d y. Badaniami objęto 127 osób w wieku od 60 do 80 lat rozpoczynających zajęcia na UTW. Do drugiego etapu badań, które przeprowadzono po rocznym udziale w zajęciach przystąpiło 108 osób. Wy n i k i. Średnia liczba punktów uzyskanych na końcu zajęć na UTW we wszystkich czterech dziedzinach była istotnie statystycznie wyższa od średniej liczby punktów uzyskanych na początku roku akademickiego. W dziedzinie fizycznej i relacji społecznych obserwowano największą zmianę. W dziedzinie fizycznej średnia liczba punktów na początku zajęć wynosiła 14,93 ± 2,10, a po roku 15,51 ± 1,91 (p=0,0000). W dziedzinie relacji społecznych średnia liczba punktów na początku roku akademickiego wynosiła 13,99 ± 2,29, a 14,90 ± 1,95 na końcu roku akademickiego (p=0,0000). Wn i o s k i. Aktywizacja osób starszych jest celowa i może korzystnie wpływać na postrzeganie jakości życia. *** Projekt jest współfinansowany przez Unię Europejską z Europejskiego Funduszu Społecznego oraz Budżetu Państwa w ramach Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego.

Lack of association between the development and clinical course of Type 1 and Type 2 Diabetes Mellitus and rare T130I variant of the HNF4A gene in the Polish population

Type 2 diabetes (T2DM) is a multifactorial disease related to both environmental and genetic factors. While environmental factors leading to the development for T2DM are well established, the majority of factors responsible for the genetic background of the disease remain unknown. The aim of this study was to test whether a rare variant within the HNF4A gene, Thr130Ile (rs1800961), may influence the development of clinical course of T1DM or T2DM subjects. The analysis included 574 patients with T2DM, 207 T1DM individuals and 284 healthy controls. All subjects were genotyped for the Thr130Ile polymorphism in HNF4A. For T2DM, no differences were found in allele frequencies between cases and controls. The percentage of CT genotype in these groups were 5.7% (33 patients) and 5.6% (16 healthy controls), respectively (p=0.89). For T1DM, the allele frequency was not statistically different from T2DM or control subjects. In conclusion, no association was found between rare variant Thr130Ile of the HNF4A gene and the development of either T2DM nor T1DM in the Polish population

Podaż węglowodanów w diecie i kontrola glikemii u pacjentów leczonych za pomocą mieszanek insuliny ludzkiej

Wstęp. Leczenie mieszankami insuliny ludzkiej (PMHI, pre-mixed human insulin) jest na całym świecie jednym z najpopularniejszych modeli insulinoterapii. Jednak osiągnięcie dobrej kontroli glikemii u osób stosujących PMHI może być trudne, głównie ze względu na zmienne spożycie węglowodanów i podaż kalorii. Badanie przeprowadzono w celu oceny wpływu modyfikacji diety na stężenia glukozy u chorych na cukrzycę typu 2 (T2DM, type 2 diabetes mellitus) stosujących PMHI. Materiał i metody. Do tego prospektywnego badania przeprowadzonego w układzie naprzemiennym włączono 8 chorych na T2DM leczonych PMHI (średnie stężenie HbA1c 8,4%). U chorych zastosowano 2 diety, obie cechujące się stałą zawartością kalorii/węglowodanów: dieta A - 50% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% - z tłuszczów, 20% - z białek; dieta B - 40% kalorii pochodzi z węglowodanów, 30% - z tłuszczów i 30% - z protein. Badanie prowadzono w warunkach domowych, dostarczano chorym wszystkie posiłki. Każdy chory stosował dietę A przez 9 dni, a następnie po 7-dniowym okresie wypłukiwania przez 9 dni stosował dietę B. Profile glukozy oceniano przy użyciu systemu ciągłego monitorowania glikemii (CGMS, continuous glucose monitoring system, iPro, Medtronic, USA). Wyniki. Zmiana z diety A na dietę B spowodowała zmniejszenie średnich stężeń glukozy (dane z system CGMS) ze 145 mg/dl do 133 mg/dl (p = 0,0001), redukcję SD z 51 do 42 mg/dl (p = 0,0429) oraz skrócenie czasu, w którym glikemia utrzymywała się powyżej progowej wartości 180 mg/dl z 18% do 11% (p = 0,0006). Wnioski. W badaniu wykazano, że zapewnienie odpowiedniej i powtarzalnej podaży węglowodanów i kalorii z umiarkowanym ograniczeniem węglowodanów umożliwia poprawę kontroli glikemii u chorych na cukrzycę typu 2.Introduction. The treatment with pre-mixed human insulins (PMHI) is globally one of the most popular models of insulin therapy. Achieving good glycaemic control on PMHI may, however, be difficult, mostly due to inconsistent calorie and carbohydrate intake. The aim of the study was to examine the impact of dietary modification on glucose levels in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM) treated with PMHI. Materials and methods. In this prospective cross-over analysis we studied 8 T2DM PMHI treated individuals (mean HbA1c 8.4%). We exposed patients to 2 diets, both based on steady calorie/carbohydrate content: "A" - 50% calories from carbohydrates, 30% from fat, 20% from protein, "B" - 40% from carbohydrates, 30% from fat and 30% from protein. The study was performed in home settings, all the meals were delivered to the patients. Each patient was exposed to diet A for 9 days, than after 7 days of wash-out to 9 days of diet B. Glucose patterns were assessed with continuous glucose monitoring system (CGMS, iPro, Medtronic, USA). Results. Switching from diet A to diet B resulted in a decrease in mean glucose levels (CGMS data) from 145 mg/dL to 133 mg/dL (p = 0.0001), SD reduction from 51 to 42 mg/dL (p = 0.0429), and a decrease in time spent above the target of 180 mg/dL from 18% to 11% (p = 0.0006). Conclusions. The study demonstrates that consistent and repeatable carbohydrate (CH) and calorie intake with moderate restriction of CHs helps to improve glycaemic control in this group of patients

Clinical factors affecting the perception of hypoglycemia in type 1 diabetes patients treated with personal insulin pumps

Introduction and Objective. The ability to perceive the symptoms of hypoglycemia during the early decrease in plasma glucose concentration may be critical for the safety of T1DM patients treated with intensive insulin therapy, including those treated with continuous subcutaneous insulin infusion (CSII). In the presented observational study an attempt was made to asses clinical factors that might affect subjective awareness of hypoglycemia in CSII-treated T1DM patients, with special attention to factors specific for this mode of treatment. Materials and Methods. For the purpose of the study, data of 110 CSII-treated T1DM patients were collected (78 females and 32 males). The records were analyzed from glucose meters (200-300 measurements/download, depending on meter type) and insulin pumps (total insulin dose, basal/bolus ratio, number of boluses/day, bolus calculator and dual wave/square bolus usage, continuous glucose monitoring data) from the last 3 years. Results. It was found that the level of subjective hypoglycemia perception inversely correlated with the number of hypoglycemic episodes per 100 measurements, age, duration of diabetes, time on insulin pump, and positively correlated with mean glycemia (n = 98; r = 0.22; p = 0.0286). With respect to CSII-related factors, hypoglycemia perception inversely correlated with the percentage of basal insulin (n = 106; r = -0.20; p = 0.0354). In stepwise regression analysis, independent predictors for impaired hypoglycemia perception were: age β = -0.29 (p = 0.023), duration of diabetes β = -0.24 (p = 0.029) and number of the hypoglycemia episodes for 100 measurements β = -0.33 (p = 0.0005). Conclusions. Risk factors for impaired hypoglycemia perception in CSII-treated patients include those identified previously for the general population of T1DM individuals. In addition, the presented results suggest that a higher basal/bolus ratio may lead to impairment of the ability to perceive early symptoms of hypoglycemia

Lekarskie prawo do sprzeciwu sumienia a odpowiedzialność prawna

Lekarski obowiązek niesienia pomocy pacjentom wynika nie tylko z zapisów Kodeksu Etyki Lekarskiej, lecz przede wszystkim z przepisu art. 30 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty (u.z.l.), nakazującego lekarzowi udzielenie pomocy „w każdym przypadku, gdy zwłoka w jej udzieleniu mogłaby spowodować niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki”. Zastosowania przepisu art. 30 u.z.l. nie wyłącza również klauzula sumienia, zawarta w przepisie art. 39 u.z.l. stanowiącym, iż lekarz może co prawda odmówić wykonania świadczenia niezgodnego z sumieniem, jednak tylko wtedy, gdy nie spowoduje to niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego rozstroju zdrowia oraz w innych przypadkach niecierpiących zwłoki. Z kolei, w pozostałych okolicznościach, w przypadku odmowy udzielenia świadczenia, lekarz musi wskazać realne możliwości jego uzyskania u innego lekarza lub w innym podmiocie leczniczym. Dalsze rozważania mają zatem odpowiedzieć na pytanie, czy obecny kształt przepisu art. 39 u.z.l., z zastrzeżeniem zapisów art. 30 u.z.l. nie stawia lekarza przed dylematem: odpowiedzialność prawna czy sumienie

Efficacy and safety of insulin pump treatment in adult T1DM patients : influence of age and social environment

Introduction and objective. Continuous subcutaneous insulin infusion (CSII) via personal insulin pump is a valuable therapeutic tool in T1DM patients. However, adherence to recommended CSII- related behaviours may be of concern to young adults with intensive, variable daily activities (students, young professionals). The aim of this observational study was to estimate treatment outcomes in young adult patients with T1DM, and compare them with older individuals. Materials and methods. Overall, 140 adults with T1DM on CSII were examined, divided into 2 subgroups: 77 patients younger than 26 years of age (mean 20.6 years) and 63 older subjects (mean 39.0). We compared the glycaemic control in both groups of T1DM subjects and analyzed treatment attitudes to identify potentially modifiable behaviours influencing the efficacy of the treatment. Results. The younger individuals were characterized by significantly worse treatment outcomes, compared to the older ones: the mean HbA1c levels were 7.6 ± 1.3% and 6.9±1.3% (p=0.00001), while the mean glucose levels based on glucometer downloads were 161±33.6 mg/dL and 136±21.8 mg/dL (p=0.00001), respectively. The frequency of self-monitoring of blood glucose (SMBG) was lower in younger individuals (5.3±2.1 vs. 7.0±2.8 daily, p=0.0005, respectively); they were also less frequently used advanced pump functions, e.g. the bolus calculator (48% vs. 67% users, p=0.0014, respectively). Conclusions. The efficacy of CSII treatment observed in young T1DM adults was worse than in older patients. The reason for this phenomenon remains unclear, it may be due simply to age-dependend behaviours, to social environment, or both

Treatment of patients with primary cutaneous lymphomas – real-life data

Background. Primary cutaneous lymphomas (PCL) comprise a heterogeneous group of neoplasms of mature lymphocytes with skin tropism. Although, by definition, these lymphomas are restricted to the skin at the time of diagnosis, during the course of the disease it may involve also lymph nodes and visceral organs. A close cooperation between a dermatologist and oncologist is required to ensure proper treatment. We present in a real-life data on treatment of patients with PCL between dermatology and oncology department. Material and methods. 104 patients were registered in a joined database of Oncology Department of Oncology Centre in Bydgoszcz and Dermatology Department of Medical University in Toruń between 2007 and 2017. Due to different clinical and prognostic features data from MF/SS (44 patients), non-MF/SS CTCLs and CBCLs were presented separately. Results. Median overall survival for patients with MF/SS was 76.7 months. Median follow-up time was 5 years.Background. Primary cutaneous lymphomas (PCL) comprise a heterogeneous group of neoplasms of mature lymphocytes with skin tropism. Although, by definition, these lymphomas are restricted to the skin at the time of diagnosis, during the course of the disease it may involve also lymph nodes and visceral organs. A close cooperation between a dermatologist and oncologist is required to ensure proper treatment. We present in a real-life data on treatment of patients with PCL between dermatology and oncology department. Material and methods. 104 patients were registered in a joined database of Oncology Department of Oncology Centre in Bydgoszcz and Dermatology Department of Medical University in Toruń between 2007 and 2017. Due to different clinical and prognostic features data from MF/SS (44 patients), non-MF/SS CTCLs and CBCLs were presented separately. Results. Median overall survival for patients with MF/SS was 76.7 months. Median follow-up time was 5 years