Effectiveness of Antimycin A, Oligomycin, and Sodium Cyanide as Inhibitors of Rat Bone Marrow Oxygen Utilization

Author Institution: Biological Sciences Department, Kent State UniversityThe inhibition of oxygen consumption was studied in vitro using the metabolic inhibitors antimycin A, oligomycin, and sodium cyanide. Primary concern was to determine the rate and extent of oxidative inhibition upon intact rat bone marrow cells. At concentrations of 5 x 1()~2 sodium cyanide, or higher, inhibition was total and immediate. At a concentration of 5 x 10~3 it was found that sodium cyanide was not significantly inhibitory during the first ten minutes of incubation. Antimycin A and oligomycin were found to be significantly inhibitory for oxygen consumption within two minutes at the 5 x 1()~2 and 5 x 1()~3 concentrations. At concentrations higher than 5 x 10^2 antimycin A and oligomycin were equally effective inhibitors of oxygen consumption. Use of lower concentrations of the two antibiotics showed that oligomycin was slightly more inhibitory to bone marrow oxygen consumption than antimicycin A

Analiza porównawcza wybranych właściwości fizykochemicznych skrobi z komosy ryżowej (Chenopodium quinoa Willd.), kukurydzy, pszenicy oraz z ziemniaków

A favourable protein amino acid profile and the absence of gluten, being a strong allergen, are just some of the advantages of the quinoa. Besides to protein, other important component of quinoa seeds of is starch. This polysaccharide, due to its origin, can also have interesting properties. The aim of the study was to compare starch isolated from the Faro cultivar of quinoa grown in Poland with commercial starches of various botanical origins (potato, wheat and maize). The analysis included the colour, paste clarity and thermodynamic and rheological pasting properties of the starches. The research has demonstrated that the paste clarity of quinoa starch was 1.26%, which means that the paste was the cloudiest, of all those tasted. Quinoa starch differed from the other starches in terms of thermodynamic and rheological pasting characteristics. It had the lowest temperature at the onset of transition (To) and the lowest transition enthalpy ΔHG. Additionally, quinoa starch demonstrated the lowest pasting temperature and the paste had the highest final viscosity (FV). The highest gelatinization temperature of was noted for maize starch, whose paste had the lowest viscosity.Korzystny profil aminokwasów białka oraz brak glutenu, będącego silnym alergenem to tylko niektóre z zalet komosy ryżowej. Obok białka, ważnym składnikiem jej nasion jest skrobia. Ten polisacharyd ze względu na specyfikę pochodzenia może także mieć interesujące właściwości. Celem pracy była charakterystyka porównawcza skrobi wyodrębnionej z uprawianej w Polsce odmiany Faro, komosy ryżowej z handlowymi preparatami skrobi różnego pochodzenia botanicznego (ziemniaczana, pszenna i kukurydziana). Analizowano barwę skrobi, klarowność kleików skrobiowych oraz termodynamiczną i reologiczną charakterystykę kleikowania. Na podstawie przeprowadzonych badań wykazano, że klarowność kleiku skrobi z komosy ryżowej wynosiła 1,26% co oznacza, że kleik ten spośród badanych był najbardziej mętny. Skrobia z komosy ryżowej różniła się od pozostałych skrobi pod względem termodynamicznej oraz reologicznej charakterystyki kleikowania. Odznaczała się ona najniższą wartością temperatury początku przemiany To oraz najniższą wartością entalpii przemiany ΔHG. Ponadto skrobia z komosy ryżowej wykazała najniższą wartość temperatury kleikowania, a kleik omawianej skrobi charakteryzował się najwyższą wartością lepkości końcowej (FV). Z kolei, najwyższą temperaturą kleikowania charakteryzowała się skrobia kukurydziana, której kleik miał najniższą lepkość

Genetic Differentiation of Lymphoblastic Sarcoma Histocompatibility Sites in DBA/1J and C57BL/6 Mice

Author Institution: Department of Biological Sciences, Kent State UniversityA chemically induced, 20-methylcholanthrene, lymphoblastic sarcoma, in DBA/1J mice was used to determine the histocompatibility of the tumor between the DBA/1J and C57BL/GJ strains. Although 8 different histocompatibility sites exist between the 2 strains, this work demonstrated that these 8 sites were transmitted and expressed as a 5 unit discrete factor phenotypic variation. Fi x Fi hybrid animals were tested through the Fg generation and showed that only 5 linkage groups are involved in the transmission of the various histocompatibility sites. Survivors of the implanted F9 generation were used as progenitors for the Fi0 generation. Tumor take frequencies with the Fi0 generation demonstrated that the inheritance of tumor susceptibility behaved as a discrete function of a 5 unit inheritance factor

Evaluation of growth and flowering of Chenopodium quinoa Willd. under Polish conditions

The material presented refers to the estimation of growth and the flowering (Chenopodium quinoa Willd.) under Polish conditions. The species has been a South-American pseudocereal cultivated in the traditional form in the Andean region for over 5 thousand years. Its advantage, apart from low soil and climate requirements, is that it shows high nutritive value. The Chenopodium quinoa protein is especially valuable with its amino acid composition which is better balanced than that of wheat or maize. It shows a better share of egzogenic aminoacids. Field examinations were carried out in 1999-2001 at the Experiment Station of Cultivar Testing at Chrząstowo. The experiment involved two cultivars from two various growing regions: America and Europe. Analyses were made to include development stages, plant growth dynamics, inflorescences development dynamics, inflorescence habit and flowering. Differences were recorded in the growth and development models of the cultivars researched. The European cultivar had a short compact inflorescence with a short flowering period, reaching 120 cm. American cultivar plants were high (160 cm); they showed a slower continuous growth, loose big-in-size inflorescence, and a long period of flowering. The plants ended their growing season over the flowering stage or seed formation. The adequate growth, the course of flowering and, as a result, a stable yielding of the European cultivar make the group suitable for the cultivation under Polish conditions. This breeding group should also be the parent material for the cultivation of the Polish cultivar of Chenopodium quinoa.Prezentowany materiał dotyczy oceny wzrostu i kwitnienia (Chenopodium quinoa Willd.) w warunkach Polski. Gatunek jest południowo-amerykańskim pseudozbożem uprawianym w tradycyjnej formie w rejonie Andów od ponad 5 tysięcy lat. Jego zaletą oprócz niskich wymagań glebowych i klimatycznych jest to, że posiada wysokie walory odżywcze. Szczególnie cenne jest białko komosy, które ma lepiej zbilansowany skład aminokwasów niż pszenicy czy kukurydzy. Charakteryzuje się lepszą proporcją aminokwasów egzogennych. Badania terenowe przeprowadzono w latach 1999-2001 w Stacji Doúwiadczalnej Oceny Odmian w Chrząstowie. W do- úwiadczeniu badano dwie odmiany komosy ryżowej pochodzące z dwóch różnych rejonów hodowlanych: Ameryki i Europy. Przeprowadzono analizę: faz rozwojowych, dynamiki wzrostu roúliny, dynamiki rozwoju kwiatostanu, pokroju kwiatostanu i kwitnienia. Stwierdzono różnice w modelach wzrostu i rozwoju badanych odmian. Odmiana europejska charakteryzowała się krótkim, zbitym kwiatostanem o krótkim okresie kwitnienia, szybkim wzrostem, osiągając 120 cm. Roúliny odmiany amery- kańskiej były wysokie (160 cm). Cechował je wolniejszy ciągły wzrost, luüny o du- żych rozmiarach kwiatostan, długi okres kwitnienia. Odmiana kończyła okres wege- tacji fazą kwitnienia lub kształtowania nasion. Odpowiedni charakter wzrostu, prze- bieg kwitnienia i w konsekwencji stabilne plonowanie odmiany europejskiej predys- ponują tą grupę do uprawy w warunkach Polski. Powyższa grupa hodowlana powinna również stanowić materiał wyjściowy do hodowli polskiej odmiany komosy ryżowej

Wplyw rodzaju siedliska na kwitnienie Hierochloe repens [Host] Simonkai

Studies on flowering of Hierochloë repens were performed over the years 2005-2007 in five habitats located in Bydgoszcz. The first habitat is a degenerated fresh ryegrass meadow (Arrhenatheretum elatioris). Another one is a degenerated form of initial xerothermic swards (Tunico-Poetum compressae). The third habitat in which the occurrence of Hierochloë repens was found and flowering was analyzed is sandy sward (Koelerio-Corynephoretea). Yet another habitat is ruderal in character and it was located on the side of the road (Convolvulo-Brometum inermis). The last one is a fertile and moist habitat of elm-ash marshy meadow being gramineous herb fringe communities in character. The evaluation was based on the following analyses: morphological characters of inflorescences (length of inflorescence, stem length, number of inflorescence branches and number of spikelets), stem and inflorescence weight and reproduction effort as well as the share of generative individuals in the population and the number of generative individuals per m². Differences were found in the structure of Hierochloë repens inflorescence in the habitats analyzed. The biggest inflorescence, in terms of all the characters analyzed, was found in fertile elm-ash marshy meadow, and the smallest in poor xerothermic sward. The highest generative reproduction potential of Hierochloë repens was found in the ruderal habitats. They are the basic potential source of generative diaspora production, which can affect the spreading of this species in Poland.Badania dotyczące kwitnienia Hierochloë repens przeprowadzono w latach 2005-2007 w pięciu siedliskach zlokalizowanych na terenie Bydgoszczy. Pierwsze siedlisko to zdegenerowana świeża łąka rajgrasowa (Arrhenatheretum elatioris). Kolejne to postać degeneracyjna inicjalnej murawy kserotermicznej (Tunico- Poetum compressae). Trzecim siedliskiem, w którym stwierdzono występowanie Hierochloë repens i analizowano kwitnienie to murawa piaskowa (Koelerio-Corynephoretea). Następnym jest siedlisko o charakterze ruderalnym zlokalizowane na poboczu drogi (Convolvulo-Brometum inermis). Ostatnim jest żyzne i wilgotne siedlisko łęgu wiązowo-jesionowego o charakterze trawiastego ziołorośla. Ocenę oparto o analizy: cech morfologicznych kwiatostanów (długość kwiatostanu, długość łodygi, liczbę rozgałęzień kwiatostanu i liczbę kłosków), masę łodygi i kwiatostanu oraz wysiłek reprodukcyjny, a także udział osobników generatywnych w populacji i liczbę osobników generatywnych na m². Stwierdzono różnice w budowie kwiatostanu Hierochloë repens w analizowanych siedliskach. Największy kwiatostan pod względem wszystkich analizowanych cech stwierdzono w żyznym łęgu wiązowo-jesionowym, a najmniejszy w ubogiej murawie kserotermicznej. Największe potencjalne możliwości reprodukcji generatywnej Hierochloë repens stwierdzono w siedliskach ruderalnych. Stanowią one podstawowe potencjalne miejsce produkcji diaspor generatywnych, co może mieć wpływ na rozprzestrzenianie się tego gatunku w Polsce

Ocena mozliwosci rozwoju i plonowania komosy ryzowej [Chenopodium quinoa Willd.] w warunkach klimatycznych Europy. Czesc druga: Mozliwosci plonotworcze Chenopodium quinoa w roznych warunkach

The evaluation of Chenopodium quinoa cultivation effects in Poland has been compared with European research results. It was found that the conditions in Europe are favorable to Chenopodium quinoa cultivation. Poland has the mean length of the vegetation period. The maximum value of this trait was found in Sweden. The conditions in Bydgoszcz (Poland) are very favorable to the cultivation for green matter and favorable as far as the seed yield is concerned. The most favorable seed yield was recorded in Greece.Ocenę efektów uprawy Chenopodium quinoa w Polsce przedstawiono na tle wyników badań europejskich. Na ich podstawie stwierdzono, że warunki panujące w Europie sprzyjają uprawie komosy ryżowej podobnie jak w Ameryce. Chenopodium quinoa w Polsce charakteryzuje się średnią długością okresu wegetacji. Maksymalną wartość tej cechy stwierdzono w Szwecji. Warunki panujące w Bydgoszczy (Polska) są bardzo korzystne do uprawy na zieloną masę oraz korzystne, jeżeli chodzi o plon nasion. Najkorzystniejszy plon nasion stwierdzono w Grecji

Wpływ zabiegów uszlachetniających materiał siewny, ilości wysiewu i do listnego nawożenia mikroelementowego na cechy generatywne i plonowanie komosy ryżowej (Chenopodium quinoa Willd.)

Background. This study concerns the species of quinoa (Chenopodium quinoa Willd). The aim of the study was to learn about the effect of the seed processing method through the use of different types of seed coat, seeding rate and foliar fertilization on the seed yield and generative characteristics of quinoa plants. Material and methods. The Faro cultivar of quinoa was used for the study. A strict three-factor field experiment was established in a randomized split-plot design in four replications. The first-order factor was foliar fertilization with the micronutrient preparation Sonata beet, the second-order factor was the seeding rate (2 and 3 $kg·ha^(-1)$). The third-order factor was the method of seed processing (the type of a seed coat). Its two levels were taken into account: seeds with 'vegetable' coat and 'beet' coat. The control consisted of uncoated seeds. Results. Based on the study, it was found that fertilization with micronutrients in the form of the preparation Sonata beet resulted in reducing the size of the inflorescence. Higher yield of quinoa was obtained applying the seeding rate 3 $kg·ha^(-1)$ as compared with 2 $kg·ha^(-1)$. Seed processing with the use of the „beet” coat did not have an effect on plant density and seed yield. The „vegetable” coat caused a reduction in plant density, better generative development (higher and longer inflorescence) but lower seed yield. The highest quinoa seed yield was obtained in 2011 after the use of the “beet” coat and a seeding density of 3 $kg·ha^(-1)$, without the micronutrient fertilizer in the form of Sonata beet. Conclusion. Foliar fertilization with microelements did not cause an increase in the seed yield of quinoa. This characteristic was differentiated by the seeding rate and seed processing.Celem badań było poznanie wpływu sposobu uszlachetniania nasion poprzez zastosowanie różnego rodzaju otoczki nasiennej, ilości wysiewu i nawożenia dolistnego na plon nasion i cechy generatywne roślin komosy ryżowej (Chenopodium quinoa Willd). Do badań użyto odmianę Faro. Założono ścisłe trójczynnikowe doświadczenie polowe w układzie losowanych podbloków w czterech powtórzeniach. Czynnikiem pierwszego rzędu było nawożenie dolistne preparatem mikroelementowym Sonata burak, drugiego – ilość wysiewu (2 i 3 $kg·ha^(-1)$). Czynnikiem trzeciego rzędu był sposób uszlachetniania nasion (rodzaj otoczki nasiennej). Uwzględniono jego dwa poziomy: nasiona z otoczką „warzywną” i „buraczaną”. Obiekt kontrolny stanowiły nasiona nieotoczkowane. Stwierdzono, że zastosowane nawożenie mikroelementami w postaci preparatu Sonata burak miało wpływ na zmniejszenie wielkości kwiatostanu. Stosując ilość wysiewu 3 $kg·ha^(-1)$, uzyskano większy plon komosy ryżowej w porównaniu z ilością 2 $kg·ha^(-1)$. Uszlachetnienie nasion poprzez zastosowanie otoczki „buraczanej” nie miało wpływu na obsadę roślin i plon nasion. Otoczka „warzywna” powodowała zmniejszenie obsady roślin, lepszy rozwój generatywny (większy i dłuższy kwiatostan), ale mniejszy plon nasion. Najwyższy plon nasion komosy ryżowej otrzymano w roku 2011 po zastosowaniu otoczki „buraczanej” i ilości wysiewu 3 $kg·ha^(-1)$, bez nawozu mikroelementowego w postaci preparatu Sonata burak. Nawożenie dolistne mikroelementami nie miało wpływu na wzrost plonu nasion komosy ryżowej. Ilość wysiewu i zabiegi uszlachetniające materiał siewny różnicowały tę cechę