Results of conservative, surgical treatment and rehabilitation of entrapment neuropathies in elderly patients in geriatric practice

Entrapment neuropahies of upper limbs can cause mainly nocturnal neuropathic pain and impaired manual dexterity. The most common entrapment neuropathy is carpal tunnel syndrome and ulnar groove syndrome - ulnar nerve entrapment at the elbow. Treatment of entrapment neuropathies is both analgetic therapy and physiotherapy. In the cases of conservative treatment inefficiencies surgical decompression of nerves is performed. Authors of this oublication present results of both conservative  and surgical of entrapment neuropathies in patients over 65 years old. Among the 17 patients with entraoment neuropathies 12 of them underwent surgical treatment. Achieved partial improvement in pain, mostly nocturnal and improving the quality of life and dexterity. In comparison, however, a group of younger patients who underwent surgery for the improvement was less spectacular, which may testify advancement and irreversibility of changes in older patients

Upadki osób starszych – ocena zagrożenia i postępowanie

The aging of society was an incentive to the development of many fields of medicine including geriatric physiotherapy. Rehabilitation in geriatrics involves a range of issues connected with the involutional and/or disease related changes in the organism of an elderly person. To highlight the most important ones, so called ‘great geriatric problems’ were distinguished. One of them are falls. The risk of falls rises significantly after the age of 65. Among people older than 65 the chances of falls are 40% higher than among younger people.The article aims at showing the issues connected with the role of physiotherapy in falls prophylaxis in the elderly. The problem of falls in the elderly is mainly connected with the consequences of falls. Falls may lead to injuries, disability and even death. Falls prophylaxis should start with complex geriatric assessment. To assess the risk of falls a physiotherapist may use special scales: the stand up and go and the Tinetti test. After thorough analysis of the state of health of the elderly person appropriate prophylaxis measures may be chosen: removal of the environmental threats, appropriate selection of shoes as well as the assisting equipment, acute and chronic diseases treatment, pharmacotherapy modification, physiotherapy. Anti-fall rehabilitation usually focuses on balance training, expanding the range of motion, gait re-education and analgesic measures. In some medical centres special anti-fall programs are being developed, where physical activities and appropriate assisting equipment play the most important role. Modern physiotherapy methods enable individual anti-fall prophylaxis adjustment to the elderly person’s needs. The use of rehabilitation to diminish the risk of falls in the elderly is more and more common.Starzenie społeczeństwa spowodowało rozwój wielu dziedzin medycyny, w tym i fizjoterapii geriatrycznej. Rehabilitacja w geriatrii obejmuje szereg zagadnień związanych z występowaniem zmian inwolucyjnych i/lub chorobowych w organizmie osoby starszej. W celu podkreślenia najważniejszych wyodrębniono tzw. wielkie problemy geriatryczne. Jednym z nich są upadki. Ryzyko wystąpienia upadków znacząco wzrasta po 65. roku życia. Wśród tych osób występuje o 40% więcej szans na wystąpienie upadku niż wśród osób młodszych.Praca ma na celu przybliżenie zagadnień związanych z rolą fizjoterapii w profilaktyce przeciwupadkowej osób starszych. Problem upadków wśród osób starszych wiąże się głównie z ich konsekwencjami. Mogą prowadzić do urazów, niepełnosprawności, a nawet śmierci.Profilaktyka przewupadkowa powinna rozpocząć się od kompleksowej oceny geriatrycznej. W celu oceny ryzykafizjoterapeuta może posłużyć się specjalymi skalami: testem wstań i idź lub testem Tinetti. Po dokładnej analizie stanu zdrowia osoby starszej można dobrać odpowiednie środki profilaktyczne: likwidację zagrożeń środowiskowych, dobór obuwia i sprzętu pomocniczego, leczenie ostrych i przewlekłych chorób, modyfikację farmakoterapii, fizjoterapię. Rehabilitacja przeciwupadkowa zazwyczaj skupia się na treningu równowagi, zwiększeniu zakresów ruchu, reedukacji chodu oraz działaniach przeciwbólowych. W niektórych ośrodkach opracowywane są specjalne programy przeciw-upadkowe, gdzie ćwiczenia fizyczne i dobór odpowiedniego sprzętu pomocniczego odgrywają najistotniejszą rolę. Nowoczesne metody fizjoterapii pozwalają na indywidualny dobór profilaktyki przeciwupadkowej do osoby starszej. Zastosowanie rehabilitacji w celu zmiejszenia ryzyka upadków wsród osób starszych jest coraz bardziej powszechne

Falls in the elderly – risk assessment and procedding

Starzenie społeczeństwa spowodowało rozwój wielu dziedzin medycyny, w tym i fizjoterapii geriatrycznej. Rehabilitacja w geriatrii obejmuje szereg zagadnień związanych z występowaniem zmian inwolucyjnych i/lub chorobowych w organizmie osoby starszej. W celu podkreślenia najważniejszych wyodrębniono tzw. wielkie problemy geriatryczne. Jednym z nich są upadki. Ryzyko wystąpienia upadków znacząco wzrasta po 65. roku życia. Wśród tych osób występuje o 40% więcej szans na wystąpienie upadku niż wśród osób młodszych. Praca ma na celu przybliżenie zagadnień związanych z rolą fizjoterapii w profilaktyce przeciwupadkowej osób starszych. Problem upadków wśród osób starszych wiąże się głównie z ich konsekwencjami. Mogą prowadzić do urazów, niepełnosprawności, a nawet śmierci. Profilaktyka przewupadkowa powinna rozpocząć się od kompleksowej oceny geriatrycznej. W celu oceny ryzyka fizjoterapeuta może posłużyć się specjalymi skalami: testem wstań i idź lub testem Tinetti. Po dokładnej analizie stanu zdrowia osoby starszej można dobrać odpowiednie środki profilaktyczne: likwidację zagrożeń środowiskowych, dobór obuwia i sprzętu pomocniczego, leczenie ostrych i przewlekłych chorób, modyfikację farmakoterapii, fizjoterapię. Rehabilitacja przeciwupadkowa zazwyczaj skupia się na treningu równowagi, zwiększeniu zakresów ruchu, reedukacji chodu oraz działaniach przeciwbólowych. W niektórych ośrodkach opracowywane są specjalne programy przeciw-upadkowe, gdzie ćwiczenia fizyczne i dobór odpowiedniego sprzętu pomocniczego odgrywają najistotniejszą rolę. Nowoczesne metody fizjoterapii pozwalają na indywidualny dobór profilaktyki przeciwupadkowej do osoby starszej. Zastosowanie rehabilitacji w celu zmiejszenia ryzyka upadków wsród osób starszych jest coraz bardziej powszechne.The aging of society was an incentive to the development of many fields of medicine including geriatric physiotherapy. Rehabilitation in geriatrics involves a range of issues connected with the involutional and/or disease related changes in the organism of an elderly person. To highlight the most important ones, so called ‘great geriatric problems’ were distinguished. One of them are falls. The risk of falls rises significantly after the age of 65. Among people older than 65 the chances of falls are 40% higher than among younger people. The article aims at showing the issues connected with the role of physiotherapy in falls prophylaxis in the elderly. The problem of falls in the elderly is mainly connected with the consequences of falls. Falls may lead to injuries, disability and even death. Falls prophylaxis should start with complex geriatric assessment. To assess the risk of falls a physiotherapist may use special scales: the stand up and go and the Tinetti test. After thorough analysis of the state of health of the elderly person appropriate prophylaxis measures may be chosen: removal of the environmental threats, appropriate selection of shoes as well as the assisting equipment, acute and chronic diseases treatment, pharmacotherapy modification, physiotherapy. Anti-fall rehabilitation usually focuses on balance training, expanding the range of motion, gait re-education and analgesic measures. In some medical centres special anti-fall programs are being developed, where physical activities and appropriate assisting equipment play the most important role. Modern physiotherapy methods enable individual anti-fall prophylaxis adjustment to the elderly person’s needs. The use of rehabilitation to diminish the risk of falls in the elderly is more and more common

Assessment of the prevalence of nootropic drugs by elderly patients in geriatric practice

So-called nootropics include a diverse group of drugs whose idea is to improve brain function. They are quite commonly accepted among the elderly. Although currently available data from the literature do not show unequivocally the efficacy of these drugs, in practice a large number of patients are in practice. These drugs are prescribed to patients fairly commonly and the range of indications for their use is wide and non-specific. This publication presents the mechanism of action of these nootropic drugs, historical outline of their use and epidemiological data on their use in elderly patients on the basis of patients treated in the Department of Geriatrics of Medical University in Bydgoszcz

Urination disorders occurring in the elderly – point of view of a physiotherapist

International Continence Society defines urinary incontinence as involuntary urine leakage in subjective assessment. It is essential that urinary incontinence is regarded to as a symptom not as a separate disease. Until recently, majority of the elderly society considered disorders connected with urinary continence a taboo topic. Higher awareness level and easier access to knowledge enable even the elderly patients to start therapy in the area of these afflictions more willingly. According to the world standards of urination disorders, in the first stage of treatment noninvasive treatment should be used and when it fails, surgical treatment is to be applied. It is especially crucial in geriatrics patients whose polymorbidity poses contraindications or higher risk to general anesthesia procedures. The following article presents the point of view of a physiotherapist and possibilities of using a wide range of noninvasive methods in the therapy of urination disorders. Classification of urination disorders is presented, as well as possible comorbidities relevant during urological physiotherapyMiędzynarodowe towarzystwo Kontynecji definiuje nietrzymanie moczu jako mimowolny wyciek moczu w subiektywnej ocenie. Istotnym jest fakt, że nietrzymanie moczu traktowane jest jako objaw a nie jako osobna jednostka chorobowa. . Zaburzenia związane z trzymaniem moczu były do niedawna uznawane przez większość starszego społeczeństwa jako temat tabu. Większa świadomość oraz łatwiejszy dostęp do wiedzy powodują, że nawet starsi pacjenci chętniej podejmują terapie w zakresie tych dolegliwości. Wg światowych standardów leczenia zaburzeń odda-wania moczu w pierwszym etapie leczenia należy wyko-rzystać leczenie nieinwazyjne, a gdy ono zawiedzie – zasto-sować winno się metody operacyjne. Szczególnie jest to istotne w przypadku pacjentów geriatrycznych, gdzie ze względu na wielochorobowość zabiegi pod narkozą są często objęte przeciwwskazaniem lub zwiększonym ryzykiem. Poniższy artykuł przedstawia punkt widzenia fizjo-terapeuty i możliwości zastosowania szeregu nieinwazyjnych metod terapii zaburzeń oddawania moczu. Ukazuje również klasyfikację zaburzeń związanych z oddawaniem moczu oraz przedstawia możliwe dolegliwości współistniejące istotne podczas pracy fizjoterapeuty urologicznego

Zaburzenia oddawania moczu występujące u osób starszych – punkt widzenia fizjoterapeuty

International Continence Society defines urinary incontinence as involuntary urine leakage in subjective assessment. It is essential that urinary incontinence is regarded to as a symptom not as a separate disease. Until recently, majority of the elderly society considered disorders connected with urinary continence a taboo topic. Higher awareness level and easier access to knowledge enable even the elderly patients to start therapy in the area of these afflictions more willingly.According to the world standards of urination disorders, in the first stage of treatment noninvasive treatment should be used and when it fails, surgical treatment is to be applied. It is especially crucial in geriatrics patients whose polymorbidity poses contraindications or higher risk to general anesthesia procedures.The following article presents the point of view of a physiotherapist and possibilities of using a wide range of noninvasive methods in the therapy of urination disorders. Classification of urination disorders is presented, as well as possible comorbidities relevant during urological physiotherapyMiędzynarodowe towarzystwo Kontynecji definiuje nietrzymanie moczu jako mimowolny wyciek moczu w subiektywnej ocenie. Istotnym jest fakt, że nietrzymanie moczu traktowane jest jako objaw a nie jako osobna jednostka chorobowa. . Zaburzenia związane z trzymaniem moczu były do niedawna uznawane przez większość starszego społeczeństwa jako temat tabu. Większa świadomość oraz łatwiejszy dostęp do wiedzy powodują, że nawet starsi pacjenci chętniej podejmują terapie w zakresie tych dolegliwości.Wg światowych standardów leczenia zaburzeń odda-wania moczu w pierwszym etapie leczenia należy wyko-rzystać leczenie nieinwazyjne, a gdy ono zawiedzie – zasto-sować winno się metody operacyjne. Szczególnie jest to istotne w przypadku pacjentów geriatrycznych, gdzie ze względu na wielochorobowość zabiegi pod narkozą są często objęte przeciwwskazaniem lub zwiększonym ryzykiem.Poniższy artykuł przedstawia punkt widzenia fizjo-terapeuty i możliwości zastosowania szeregu nieinwazyjnych metod terapii zaburzeń oddawania moczu. Ukazuje również klasyfikację zaburzeń związanych z oddawaniem moczu oraz przedstawia możliwe dolegliwości współistniejące istotne podczas pracy fizjoterapeuty urologicznego

Profilaktyka zdrowia osób w wieku geriatrycznym. Szczepienia zalecane przez Ministerstwo Zdrowia Rzeczypospolitej Polskiej na rok 2014 r.

Introduction. Preventive public health action is an important branch of the Ministry of Health. Every year, the Ministry of Health Communication Chief Sanitary Inspector shows Immunization Program (PSO) consists of three parts-vaccination schedule, vaccinations recommended and supplementary information. PSO for the year 2014 was presented in the Communication Chief Sanitary Inspector on 31 October 2013. Patients in the geriatric age are a large group of patients included in the guidelines for recommended vaccinations. Purpose. Discussion of immunization guidelines recommended in patients geriatric with a brief pathogens data of sickness. Materials and methods. Based on the Immunization Program in 2014, the scientific literature and scientific articles discusses vaccinations recommended for patients in geriatric age (against hepatitis A and B, varicella, influenza, diphtheria, tetanus, whooping cough, infection, Neisseria meningitidis and Haemophilus influenzae type B, tick-borne encephalitis, cholera, typhoid, rabies and yellow fever). Conclusions. Giving the recommended vaccinations at the age of geriatric patients are much less prone to infection, the disease runs in them in a milder form than in those not vaccinated, and less likely to occur in more severe complicationsWstęp. Profilaktyka zdrowia społeczeństwa jest ważną gałęzią działania Ministerstwa Zdrowia. Co roku Ministerstwo Zdrowia w Komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego przedstawia Program Szczepień Ochronnych (PSO) składający się z trzech części– kalendarza szczepień, szczepień zalecanych i informacji uzupełniających. PSO na rok 2014 został przedstawiony w Komunikacie Głównego Inspektora Sanitarnego w dniu 31 października 2013 roku. Pacjenci w wieku geriatrycznym stanowią dużą grupę pacjentów ujętych w wytycznych do szczepień zalecanych.Cel. Omówienie wytycznych szczepień zalecanych u pacjentów w wieku geriatrycznym wraz z krótką charakterystyką patogenów wywołujących dane jednostki chorobowe. Materiały i metody. Opierając się o Program Szczepień Ochronnych na rok 2014, literaturą naukową i artykułami naukowymi omówiono szczepienia zalecane u pacjentów w wieku geriatrycznym (przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A i B, ospie wietrznej, grypie, błonicy, tężcowi, krztuścowi, zakażeniu Neisseria meningitidis i Haemophilus influenzae typ B, kleszczowemu zapaleniu mózgu, cholerze, durowi brzusznemu, wściekliźnie oraz żółtej gorączce). Wnioski. Poddając się szczepieniom zalecanym pacjenci w wieku geriatrycznym są w znacznie mniejszym stopniu narażeni na zakażenie, choroba przebiega u nich w łagodniejszej postaci niż u osób nie zaszczepionym oraz rzadziej występują u nich ciężkie powikłania