TZP (Trombositten zengin plazma) 'nın kırık kaynaması üzerine etkisi

Bu çalışma PRP(Platelet rich plasma-Trombositten zengin plazma)'nın kırık iyileşmesine etkilerini araştırmak için ratlar üzerinde yapılan deneysel bir çalışmadır. Plateletden zengin ürünlerin hazırlanış mantığı, aktive edilebilir proteinlerden ve PDGF, TGFbeta, VEGF, IGF1, hepatosit büyüme faktörü-HGF, platelet faktör4-PF4 ve trombospondin gibi doku iyileşmesinde yerel etkili olan faktörlerden zengin pıhtıyı yerine koymaktır. Eritrositlerden ve lökositlerden arındırılmış, yara iyileşmesi ve doku rejenarasyonu sağlayan büyüme faktörlerinin saklandığı konsantre plateletler hazırlanır(3). PRP`nın potansiyel avantajlarından birisi de: hastaların kendi kanından basit bir santrifüj sonrası kolayca elde edilebilmesidir. Bu çalışmada, güvenilir, ucuz ve temini kolay bir yöntem olan PRP`nın kırık kaynaması üzerine olan etkisini araştırmak hedeflendi. Çalışmanın sonunda PRP`nın hem ratlardaki oluşturulan kırığın kaynaması üzerine olumlu etkisi, hem de PRP uygulanan grupta daha az yara yeri komplikasyonu olduğu histolojik ve radyolojik tetkikler sonucunda görüldü.70 adet dişi ratın 60 adeti 2 gruba ayrıldı, 60 adet ratın tamamının sol femuları açık osteotomize edildi ve K teli ile tespit edildi. Randomize edilen ratların I. grubuna ek bir müdahale yapılmadan cilt kapatılması yapıldı. II. grubun kırık hattına PRP konularak ciltleri kapatıldı. 10 adeti çalışma sonunda mekanik testin kontrol grubu (grup III) olarak ayrıldı.Dört ve 9. haftalarda her gruptan ortalama 9'ar adet rat yüksek doz eter ile sakrifiye edildi. Alınan femurlar radyolojik ve histolojik olarak değerlendirildi. Histolojik değerlendirmede Modifiye Lane-Sandhu kemik iyileşme skalası kullanıldı. Dokuzuncu haftanın sonunda I. gruptan 8 adet rata, II. gruptan 8 adet rata ve III. gruba mekanik test uygulandı. Mekanik test ÜNE prensibine göre yapıldı. İstatistiksel değerlendirmede Mann-Whitney U testi, Wilcoxon işaretli sıra testi ve Bonferroni düzeltmeli Mann-Whitney U testi kullanıldı. P<0.05 anlamlı kabul edildi.İyileşme miktarları histolojik olarak II. grupta daha yüksek olarak bulundu. Radyolojik değerlendirmenin istatistiksel analizini çalışmaya eklenmedi. Grupların kaynama oranları hakkında fikir vermesi amacıyla fotoğraflarına yer verildi. Radyolojik açıdan da incelendiğinde kemik iyileşmesinin II. grupta daha hızlı olduğu görüldü. Mekanik test sonuçları da kaynama miktarı ve kemik direncinin II. grupta daha iyi olduğunu gösterdi.Bu konuda yapılmış diğer çalışmalardan farklı olarak bu çalışmada femurların mekanik sağlamlığını test etmek ve gruplarla olan ilişkisini belirlemek amacı ile kontrol grubu da oluşturuldu. Bu sayede her iki gruptaki iyileşme farklarını histolojik ve radyolojik olarak birbirleri ile karşılaştırmanın yanında, her iki grubun mekanik özellikleri kontrol grubu ile karşılaştırıldı.Bu çalışma; PRP'nın kırık iyileşmesi üzerine olumlu etkisini göstermektedir. PRP'nın kırık ve doku iyileşmesinin yanında, ortopedinin büyük problemlerinden olan kaynamama ve geç kaynama gibi durumlarda ve büyük cilt defektlerinde yara iyileşmesi ve greftlemede kullanılabileceği, bu konularla ilgili de yeni çalışmalar gerektiği kanaatindeyiz.Anahtar Kelimeler: Kırık iyileşmesi, PRP, mekanik testIn this experimental study, effect of platelet rich plasma(PRP) on bone healing was investigated. The initial rationale of platelet-rich products was to replace the blood clot with a preparation enriched in platelets which could, once activated, secrete a large pool of proteins and factors including PDGF, TGFbeta, VEGF, IGF1, hepatocyt growth factor-HGF, platelet factor4-PF4 and thrombospondin among others to the local milieu driving the tissue regeneration mechanism. By extracting erythrocytes and leukocytes, the preparation would take full advantage of the concentrated platelets and the stored growth factors, enabling an accelerated wound healing and tissue regeneration.(3) One potential advantage of platelet-rich preparations is easily obtaining from patient?s blood after a simple centrifugation process. Aim of this study is investigate the effect of PRP on fracture healing. As a result of radiological and histological studies both positive impact on bone healing of PRP and in group that applied PRP with less wound complications were seen.Seventy female Wistar Albino rats were divided into 3 groups. Group I included 30 animals which underwent primary femoral osteotomy with K wire fixatio. In group II(n:30), PRP was applied to the osteotomy side in addition, and in group 3, no surgical intervention wasn?t applied.Nine animals taken from group 1 and 2 and 10 animals from group 3 at 4 th and 9 th post operation week for sacrification. Radiological and histological assesment were done in all femoral specimens. Modified Lane Sandhu bone healing scale was used for histological evolution, mechanical test was performed for 8 animals in group I, eight animals in group II and for all animals in control group at the end of the 9th week. Mechanical test was performed in according to three-point bending (TPB) principle. Mann Whitney U test, Wilcoxon and Bonferroni correctable Mann-Whitney U test were used for statistical evaluation. P<0.05 was accepted for statistical significance.In group 2 histological improvement was found to be higher. Moreover bone healing was faster in group 2 radiologically. Mechanical test results showed that ratio of healing and bone strength were better in group 2.Unlike other studies on this subject, in this study, control group was created for test the mechanical strength of femurs and determine the relationship between groups. In this way, histological and radiological improvement in both groups' differences were compared with each other and mechanical properties of both groups were compared with the control group.This study shows the positive impact of PRP on healing of fractures like other studies in the literature, so PRP can be used on nonunion, delayed union and large skin defects for healing and grafting. We believe that new studies are needed on these issues.Key words: Bone healing, platelet rich plasma, PRP, mechanical tes

Anadolu Mandalarında Q Fever Hastalığının Serolojik Olarak Araştırılması

Buffaloes as in other animals have been demonstrated to play a role in certain diseases transmitted to susceptible animalsand human populations. In this study, serum samples were collected from Anatolian Buffaloes in breeding Samsun and around were examinedfor Q Fever. For this purpose, 184 sera were analyzed with commercial ELISA test kit. Totally 29 (15.8%) were determined positive for Q Feverfrom examined 184 serum samples. Serum samples obtained from Anatolian Buffaloes were examined first time in terms of serologically in ourregion respect to Q Fever. As a result, the data provided within the scope of the research indicate a Q Fever seropositivity level that could pose arisk for our indigenous buffalo population. We concluded that the data obtained from this study can constitute a resource to similar studies in ourregion. The epidemiology of the disease can be elaborated in the light of studies that will be carried out with more comprehensive researches inour region.Mandaların, diğer hayvanlarda olduğu gibi bazı hastalıkların duyarlı hayvan popülasyonlarına ve insanlara bulaştırılmasında rol oynadıkları ortaya konulmuştur. Bu çalışmada, Samsun ili ve ilçelerinde yetiştiriciliği yapılan Anadolu Mandalarına ait kan serum örnekleri Q fever hastalığı yönünden incelendi. Bu amaçla, 184 kan serumu ticari bir ELISA kiti ile test edildi. İncelenen 184 serum örneğinin 29 (%15.8)’u Q fever hastalığı açısından seropozitif bulundu. Bu araştırma ile bölgemizde ilk kez Anadolu Mandalarına ait serum örnekleri Q fever yönünden serolojik olarak incelendi. Sonuç olarak, proje kapsamında sağlanan veriler bölgemiz manda populasyonu için risk oluşturabilecek düzeyde Q fever seropozitifliğine işaret etmektedir. Yürütülen araştırmadan elde edilen verilerin, yöremizde yapılacak benzer çalışmalara kaynak teşkil edebileceği kanısına varıldı. Bölgemizde daha kapsamlı projelerle gerçekleştirilecek araştırmalar ışığında hastalığın epidemiyolojisi detaylı bir şekilde ortaya konulabilecektir

The relationship between inflammation markers, positron emission tomography/ /computed tomography parameters and disease prognosis in advanced non-small-cell lung cancer patients

Introduction. Inflammation is known to be related to the development, spread, prognosis, and treatment response in cancer patients. Our study aimed to evaluate the correlation between inflammation indices and positron emission tomography-computed tomography (PET/CT) parameters and investigate their relationship with progression-free survival (PFS) and overall survival (OS) in patients diagnosed with stage-IV non-small cell lung cancer (NSCLC).  Material and methods. Demographic, clinicopathological, laboratory, and PET/CT data of 179 patients diagnosed with stage-IV NSCLC who presented to the Oncology Department of Dicle University, Faculty of Medicine between 2010–2020 were retrieved from patient files and the hospital database system.  Results. The median age at diagnosis was 64 (27–87) years. All patients included in the study had NSCLC: 72.6% had adenocarcinoma, 21.2% had squamous cell carcinoma, and 6.1% had other histological types. Of the 78 patients who were subjected to molecular analysis, 26 (33.3%) were EGFR-mutation positive. During the 10-month median follow-up, median first-line PFS was 6 months (95% CI 5.00–6.99), and median OS was 10 months (95% CI 7.8–12.1). The multivariate analysis performed for first-line PFS determined hemoglobin (HR = 1.01; 95% CI 1.003–1.02; p = 0.005) and PET total lesion glycolysis (TLG) (HR = 1.002; 95% CI 1.001–1.003; p = 0.003) values as independent prognostic factors. The multivariate analysis for OS determined positive EGFR mutation status (HR = 0.385; 95% CI 0.213–0.696; p = 0,014) and performance status (HR = 1.88; 95% CI 1.092–3.238; p = 0,008) as independent prognostic factors.  Conclusions. Our study determined the hemoglobin level and PET TLG from PET/CT parameters to be independent prognostic factors for PFS, and performance status and EGFR mutation positivity to be independent prognostic factors for OS

Superior Mesenteric Artery Syndrome due to a Vertebral Hemangioma and Postpartum Osteoporosis following Treatment

In pregnancy, advanced vertebral hemangiomas may be seen, and these require treatment. The case reported here is of a 35-year-old female in the 32nd week of pregnancy who was admitted to the orthopaedics clinic with a history of backache and difficulty walking. A burst fracture of L1 associated with a vertebral hemangioma was identified with an L3 compression fracture secondary to osteoporosis. The local kyphosis angle between T12 and L2 was 27°. Kyphotic deformity was corrected and postoperatively, the measured T12–L2 local kyphotic angle was 9°. Twelve hours postoperatively, oral nutrition was allowed, but she developed nausea and vomiting and twenty-four hours postoperatively, an electrolyte imbalance developed. Postoperatively, the patient was diagnosed with superior mesenteric artery syndrome. To the best of our knowledge, this is the first reported case of superior mesenteric artery syndrome, which occurred following the correction of a kyphotic deformity that had developed secondary to an advanced hemangioma in pregnancy

Iliopsoas Abscess (together with Bullet) Resulting from a Firearms Injury

Psoas abscess, which is a rarely encountered infection, is defined as the accumulation of suppurative fluid within the fascia surrounding the psoas and iliac muscles. It is categorised as being primary or secondary. Although there are reports in the literature of secondary psoas abscess from foreign bodies, to the best of our knowledge, this is the first reported case of psoas abscess developing due to a bullet, following a firearms injury. The patient was first seen in the Emergency Department following a firearms injury in the posterolateral lumbar region and as the neurovascular examination was normal, the patient was discharged after 24 hours of observation. One month later, the patient presented again to the polyclinic with a high temperature and back pain. As a result of physical examination and tests, a diagnosis was made of psoas abscess and percutaneous drainage was applied under ultrasonography guidance. The complaints improved but, 10 days later with an increase in pain and indications of infection, open abscess drainage was applied and the bullet was removed. At the 6-month follow-up examination, the patient had no complaints

Management of Femoral Shaft Fractures with Elastic Titanium Nails in Pediatric Patients

Amaç: Araştırmanın amacı elastik titanyum çivi ile intramedüller tespit uygulanan stabil olmayan femur kırıklarının fonksiyonel ve radyolojik sonuçlarını değerlendirmek ve sonuçlara etki eden faktörleri belirlemektir. Yöntemler: 2001 ile 2014 yılları arasında, 4-17 yaş arası femur diafiz kırığı nedeniyle intramedüller elastik çivi ile tedavi edilen 32 hasta incelendi. On iki hastada sol femur diafiz kırığı, 18 hastada sağ ve 2 hastada bilateral femur diafiz kırığı mevcuttu. On bir hastada parçalı, 11 hastada kısa oblik, 8 hastada transvers ve 4 hastada spiral kırık paterni tespit edildi. Tüm hastalarda aynı cerrahi teknik ve ameliyat sonrası bakım uygulandı. Cerrahi sonrasında ve kontrollerde ön-arka ve yan direk grafiler ile sagital ve koronal açı ölçümleri yapıldı. Hastalar ortalama 54 (aralık, 12-156 ay) ay takip edildi. Ağrısız tam yük verme ve direk grafilerde en az üç kortekste kallus köprü olumu kaynama kriterleri olarak kabul edildi. Bulgular: Takiplerde bir hasta hariç tüm hastalarda kaynama elde edildi. Hastalar eski aktivitelerine geri döndü. Diz ve kalça eklem hareket açıklıkları geri kazanıldı. Ortalama kaynama süresi radyolojik olarak 9 (aralık, 6-16 hafta) hafta tespit edildi. Beş (14%) hastada kısalık tespit edildi. Kırık paterni ile kısalık arasında istatistiksel anlamlı ilişki saptanmadı. On dereceden fazla varus ya da valgus açılanması görülmedi. Sonuç: Elastik titanyum çivi uygulaması hastanın erken yük vermesine izin veren konforlu, ekonomik ve güvenli bir yöntemdir.Objective: The aim of this study was to evaluate the functional and radiological results of the application of intramedullary fixation with elastic titanium nails in unstable femoral fractures and to determine the factors affecting these results. Methods: A total of 32 patients aged 4-17 years treated with intramedullary elastic nails for a femoral diaphysis fracture between 2001 and 2014 were included. The fracture was left side in 12 cases, right side in 18 and bilateral in 2. The fracture pattern was determined as fragmented in 11 cases, short oblique in 11, transverse in 8 and spiral in 4. The same surgical technique and postoperative care was applied to all the patients. Sagittal and coronal angle measurements were made from postoperative and follow-up anterior-posterior and lateral radiographs. The mean follow-up period was 54 months (12-156 months). Positive union criteria were accepted as pain-free weightbearing and callus bridging in at least 3 cortices seen on direct radiographs. Results: Union was achieved in all except one patient. They were able to return to previous activities with full knee and hip joint range of movement. Radiologically, the mean time to union was determined as 9 weeks (range, 6-16 weeks). Limb shortness was determined in 5 (14%) patients. No significant association was detected between shortness and fracture pattern. No varus or valgus angulation of <10? was determined in any patient. Conclusion: Application of titanium elastic nails in pediatric femoral diaphysis fractures is a comfortable, economic, and reliable method which is allows early weightbearing

Sakroiliak eklemi tutan sakrum kist hidatiği: Olgu sunumu

Amaç: Ciddi ve ilerleyici bel ağrısına neden olan ve yanlış tanı almış nadir görülen bir kist hidatik vakasını tanımlamak. Giriş: Hidatik hastalık ya da hidatidozis dünyada yaygın bir insan sestod enfeksiyonudur ve karakteristik coğrafi k bir dağılıma sahiptir. Karaciğer ve akciğerler en sık tutulur. Vakalarda kemik tutulumu %4den daha azdır. Vertebral hidatik hastalık nadirdir. Sakroiliak eklem bulguları ve bel ağrısı ayırıcı tanıyı zorlaştırır ve bu nadir durum yanlış tanıya neden olabilir. Olgu Sunumu: Sakrum ve pelvisin sekonder hidatit kistlerinin kalça ağrısına neden olduğu 21 yaşında bayan hasta sunuldu. Başka bir merkezde sakroileit ve siyatik ağrısı tanısı almış ve tedavisi başarısız olan hasta kliniğimize sevk edildi. Fizik muayenesi ve radyolojik testleri sol sakrumdan başlayıp sakroiliak kemiğe uzanan iliak kemik lezyonlarını açığa çıkardı. Sonuç: Medikal tedaviyi takiben, küretaj ve greftleme uygulandı. Lezyondan çıkarılan materyalin makroskopik görünümü ve histopatolojik değerlendirilmesi hidatit hastalık ile uyumluydu. 11 aylık takibinde nüks gözlenmedi ve hasta semptomsuzdu. Tartışma: Erken dönemlerinde kemik hidatik hastalığı yanlış tanı alabilir. Hastalık ilerler ve kemiği destrükte eder. Hidatitk hastalık öyküsü olan ve kas-iskelet şikâyetleri olan hastalarda hidatik kist hastalığı ihtimali akılda tutulmalıdır. Debride edilen vertebrada kalan kavitenin kemik greftiyle doldurulmasının daha güvenilir olduğuna inanıyoruz.Objective: To describe a rare instance of hydatid cyst that caused severe and progressive low-back pain and misdiagnosed as sacroili itis. Introduction: Hydatid disease or hydatidosis is a serious human cestode infection in the world and has a characteristic geographic distribution. The liver and lungs are most frequently involved organs. Bone involvement is less than 4% in cases. Vertebral hydatid disease is uncommon. Signs of sacroiliac joint and low-back pain cause dif fi culties in diff erential diagnosis and this rare condition may be mis diagnosed. Case Report: A case of a 21-year-old woman with hip pain had been caused by a secondary hydatid cyst of the sacral and pelvic areas. Patient was diagnosed sacroiliitis and sciatica in another center. As treatment for these failed, the patient referred to our clinic. Physical examination and radiological tests revealed iliac bone lesions, which is starting from left sacral area and extending to sacroiliac joint. Results: Following medical treatment, curettage and grafting were performed. Macroscopic image and histopathological evaluation of the material which removed from lesion fi eld was consistent with hydatid disease. No recurrence was detected and patient was symp tom free at 11 months follow up. Conclusions: Bone hydatid disease is misdiagnosed in early periods. It progresses and the bone is de structed. In patients with a history of hydatid disease and with mus culoskeletal complaints, a possible disease of hydatid cyst should be should be kept in mind. And which is safer in management of re maining cavity, bone grafting or acrylic cement? We think that bone grafting is safe in management of remaining cavity