The Wording of istifham in the Arabic language: A study in the framework of Bukhari's al-Jami'u's Sahih

MakaleHz. Peygamber, İslâm dini ile ilgili mesajları insanlara ulaştırırken Arap dilindeki edebî üslûpları kullanmıştır. Hz. Peygamber’in kullandığı bu üslûplardan biri olan istifham, asıl itibariyle daha önceden bilinmeyen bir şey hakkında bilgi edinme isteğinin sözlü olarak ifade edilmesidir. İstifhamın önem arz eden özelliklerinden biri de kullanıldığı yere ve amaca göre bazı durumlarda hakiki anlamı dışında kullanılarak mecâzî anlamlar ifade etmesidir. Bu makalede, Arap dilinde hadisin rolü hakkında özet bilgiler verilmekle birlikte, istifham, istifham edatları ve istifham üslûbu konularında belagat ilmi açısından temel bilgiler sunulmuş ve aynı zamanda Buhârî’nin el-Câmi‘us-Sahîh adlı eserinde geçen hadislerden alınan örnekler eşliğinde istifham üslûbunun, hangi manalarda kullanıldığı izah edilmeye çalışılmış ve istifham üslûbunun belagat özellikleri incelenmiştir.The Prophet Muhammad (PBUH) used literary styles in the Arabic language while conveying messages about the religion of Islam to people. One of these styles used by the Prophet istifham is essentially the verbally expression of the desire to obtain information about something previously unknown. One of the important features of istifham is that it expresses metaphorical meanings by using it other than its literal meaning in some cases, depending on the place and purpose it is used. In this article, along with giving brief information about the role of hadith in Arabic language, basic information about istifham, prepositions of istifham and istifham style is presented in terms of rhetoric, and at the same time the use of istifham style, accompanied by examples taken from the hadiths in al-Câmi'us-Sahih by Bukhari. It has been tried to explain in which meanings it is used and the rhetorical features of the istifham style are examined

The methodology of questioning in Bukhari's sahih

Yüksek Lisans Tezi.Hz. Peygamber İslâm dininin mesajlarını insanlara iletirken Arap dilindeki edebiyat ve belagat üslûplarını kullanmıştır. Hz. Peygamber'in kullandığı bu üslûplardan biri de istifhamdır. İstifham, aslı itibariyle daha önceden bilinmeyen bir şey hakkında bilgi edinme isteğinin sözlü olarak ifade edilmesidir. İstifhamın önemli özelliklerinden biri de bazı durumlarda hakiki anlamı dışında kullanılarak mecâzî anlamlar ifade etmesidir. Bu tez okuyucuya Arap dili ve edebiyatında hadisin rolü hakkında özet bilgiler sunduktan sonra, Arap dilinde istifham ve edatları, belagat açısından istifham ve istifham üslûbu konularında temel bilgiler vermeyi amaçlamaktadır. Bununla birlikte Buhârî'de geçen hadislerde istifham üslûbunun, hangi anlamlarda kullanıldığı izah edilmeye çalışılmış, örnekler eşliğinde istifham üslûbunun belagat açısından özellikleri incelenmiştir.The Prophet Muhammad (PBUH) had used the literature and rhetorical techniques of Arabic language when conveying the messages of Islam to people. One of the technique that the Prophet had used was 'Questioning'. Questioning originally means declaring the wish of seeking information verbally about something that was unknown before. One of the most important aspects of questioning method is it's being able to be used in a metaphorical sense to expresses meaning outside of its literal sense. I tried to give some brief information about the role of hadiths in Arabic language and literature, and then dealt with the issues of questioning method and questioning prepositions in Arabic language, and characteristics of questioning style from rhetorical perspective. Also, the ways of questioning methods used in the hadiths collected in Bukrasi's is explained throughout, alongside given relevant examples that introduce the aspects of questioning methods in terms of rhetoric

Abdulaziz al-Zamzami and his Divan

Doktora Tezi"Abdulaziz ez-Zemzemî ve Dîvânı" isimli bu çalışmada Osmanlı Dönemi Arap şairlerinden Abdulaziz ez-Zemzemî'nin (ö. 976/1568) hayatı, muhteva ve şekil yönünden Divân'ındaki şiirleri incelenmiştir. Çalışma giriş ve üç bölümden oluşmaktadır. Giriş bölümünde şairin yetiştiği şehir olan Mekke ve Hicaz bölgesinin XVI. yüzyıldaki sosyal, siyâsî ve kültürel durumu hakkında bilgi verilmiştir. Birinci bölümde şairin hayatı, eserleri ve edebî kişiliği ele alınmıştır. İkinci bölümde ez-Zemzemî'nin söylediği şiirler içerik yönünden tahlil edilmiştir. Üçüncü bölümde ise şairin şiirleri şekil ve üslup bakımından incelenmiştir. Şiirlerdeki kaside yapısı, şairin kelime ve cümle tercihleri, anlatım teknikleri ve şiirlerde kullanılan edebi sanatlar belirlenerek şairin şiirlerinin edebi değeri tespit edilmeye çalışılmıştır. Abdulaziz ez-Zemzemî, medih, Peygamber methiyeleri ve ihvâniyyât vb. konularda şiir söylemiştir. Şiirlerinin çoğu dînî temalı olmasından dolayı şair şiirlerinde ağırlıklı olarak dînî kavramları kullanmıştır. Şairin dili sade ve akıcıdır. Kullandığı edebî sanatlar şiirine edebî zenginlik katmıştır.This study named "Abdulaziz ez-Zemzemî and his Dîvân", the life of Abdulaziz al-Zamzami (d. 976/1568), one of the Arab poets of the Ottoman Period, and his poetries in his Divan in terms of their contentuel and formal properties. The study consists of an introduction and three chapters. The introduction gives a general description about the social, political and cultural situation in Mecca and the Hedjaz in the 16th century, where al-Zamzami lived. The first chapter deals with the poet’s life, his books and his literary identity. In the second chapter we attempt to analyze al-Zamzami’s poetry in point of contents. In the third chapter poems of al-Zamzami are evaluated with the point of form and language. With the headlines, like composition of qaside and sentences, vocabulary, techniques of presentations, we tried to determine quality of his poetic. Abdulaziz al-Zamzami wrote poems on praise, in praise of the Prophet and ikhwaneyat etc. Because many of his poems had religious theme, he generally used religious concepts in his poems. Language of the poet is unsophisticated and fluent. His literary arts made his poetry literarily rich

Characteristics of patients with hepatocellular carcinoma: A multicenter study

Background and Aim: The aim of the present study was to examine the etiology of hepatocellular carcinoma (HCC) by underlying cause and determine the characteristics and clinical features of patients with HCC. Materials and Methods: The study comprised 1802 HCC patients diagnosed and followed up by Liver Diseases Outpatient Clinics in 14 tertiary centers in Turkey between 2001 and 2020. Results: The mean age was 62.3 +/- 10.7 years, and 78% of them were males. Of the patients, 82% had cirrhosis. Hepatitis B virus (HBV) infection was the most common etiology (54%), followed by hepatitis C virus (HCV) infection (19%) and nonalcoholic fatty liver disease (NAFLD) (10%). Of the patients, 56% had a single lesion. Macrovascular invasion and extrahepatic spread were present in 15% and 12% of the patients, respectively. The median serum alpha-fetoprotein level was 25.4 ng/mL. In total, 39% of the patients fulfilled the Milan Criteria. When we compared the characteristics of patients diagnosed before and after January 2016, the proportion of NAFLD-related HCC cases increased after 2016, from 6.6% to 13.4%. Conclusion: Chronic HBV and HCV infections remain the main causes of HCC in Turkey. The importance of NAFLD as a cause of HCC is increasing