Myocarditis related to "Salmonella enteritidis" infection

Myocarditis associated with bacterial enteritis has only rarely been described in literature. The clinical manifestation of the disease is often oligosymptomatic, so the real incidence could be underestimated. A case of myocarditis in a 31-year-old male patient having Salmonella enteritidis infection is reported. The clinical course and problems concerning the diagnosis are discussed. The possibility of myocardial infection should be considered in any patient with cardiac complaints during gastrointestinal infection

Myocarditis related to Salmonella enteritidis infection

Myocarditis associated with bacterial enteritis has only rarely been described in literature. The clinical manifestation of the disease is often oligosymptomatic, so the real incidence could be underestimated. A case of myocarditis in a 31-year-old male patient having Salmonella enteritidis infection is reported. The clinical course and problems concerning the diagnosis are discussed. The possibility of myocardial infection should be considered in any patient with cardiac complaints during gastrointestinal infection. (Cardiol J 2007; 14: 589-591

Czułość i swoistość elektrokardiografii wysokiej rozdzielczości w identyfikacji pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków

Wstęp: Celem pracy była ocena czułości i swoistości elektrokardiografii wysokiej rozdzielczości (HRECG) w wykrywaniu pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków (PAF) w zależności od analizowanych parametrów. Materiał i metody: Badaniu poddano 97 osób w wieku powyżej 18 rż., obojga płci. Podzielono je na 2 grupy: grupę AFP (67 pacjentów z przebytym PAF, w tym 54% mężczyzn, średnia wieku 62,7 &plusmn; 10 lat) i grupę kontrolną (30 osób bez PAF, w tym 53,3% mężczyzn, średnia wieku 60,3 &plusmn; 7,6 roku). Wyniki: Zapis HRECG rejestrowano aparatem Megacart Siemens (układ odprowadzeń dwubiegunowy, liczba rejestrowanych ewolucji 300, kryterium zgodności 98%, dopuszczalny poziom zakłóceń poniżej 0,5 &#956;V, układ filtrów 40&#8211;250 Hz). Na podstawie uzyskanego wektora wyliczano parametry czasowe filtrowanego załamka P: całkowity czas trwania (Pdur), pierwiastek kwadratowy woltażu z ostatnich 10, 20, 30, 40 ms (RMS10, RMS20, RMS30), jego maksymalną amplitudę (MaxP). W HRECG przeprowadzonej w grupie AFP, w porównaniu z grupą kontrolną, stwierdzono znamiennie niższe wartości RMS10 (1,80 &plusmn; 0,92 do 2,63 &plusmn; 1,06; p < 0,002), RMS20 (3,18 &plusmn; 1,23 do 4,80 &plusmn; 1,13; p < 0,0001), MaxP (19,9 &plusmn; 6,0 do 25,4 &plusmn; 7,6; p < 0,002) oraz istotnie dłuższy Pdur (132,7 &plusmn; 25,2 do 106,0 &plusmn; 18,2; p < 0,0001). Na podstawie wartości średnich obliczono wartości parametrów charakterystyczne dla pacjentów z PAF: RMS20 < 4 &#956;V, MaxP < 23 &#956;V, Pdur > 119 ms. Największą czułość uzyskano dla wydłużenia Pdur > 119 ms, sięgającą 84,7%, ze swoistością 87,8%. Najwyższą swoistość uzyskano w przypadku analizy ALP (Pdur > 119 ms i RMS20 < 4 &#956;V), wyniosła ona 98%, przy czułości 54%. Wnioski: Wartościami różnicującymi pacjentów z PAF są: RMS20 < 4 &#956;V, MaxP 119 ms. Obecność późnych potencjałów przedsionkowych charakteryzuje pacjentów z PAF z bardzo wysoką swoistością wynoszącą 98% oraz z czułością równą 54%. Stwierdzenie prawidłowych wartości Pdur < 119 ms z dużym prawdopodobieństwem wyklucza osoby z PAF. (Folia Cardiol. 2004; 11: 547&#8211;553

Czułość i swoistość elektrokardiografii wysokiej rozdzielczości w identyfikacji pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków

Wstęp: Celem pracy była ocena czułości i swoistości elektrokardiografii wysokiej rozdzielczości (HRECG) w wykrywaniu pacjentów z napadowym migotaniem przedsionków (PAF) w zależności od analizowanych parametrów. Materiał i metody: Badaniu poddano 97 osób w wieku powyżej 18 rż., obojga płci. Podzielono je na 2 grupy: grupę AFP (67 pacjentów z przebytym PAF, w tym 54% mężczyzn, średnia wieku 62,7 &plusmn; 10 lat) i grupę kontrolną (30 osób bez PAF, w tym 53,3% mężczyzn, średnia wieku 60,3 &plusmn; 7,6 roku). Wyniki: Zapis HRECG rejestrowano aparatem Megacart Siemens (układ odprowadzeń dwubiegunowy, liczba rejestrowanych ewolucji 300, kryterium zgodności 98%, dopuszczalny poziom zakłóceń poniżej 0,5 &#956;V, układ filtrów 40&#8211;250 Hz). Na podstawie uzyskanego wektora wyliczano parametry czasowe filtrowanego załamka P: całkowity czas trwania (Pdur), pierwiastek kwadratowy woltażu z ostatnich 10, 20, 30, 40 ms (RMS10, RMS20, RMS30), jego maksymalną amplitudę (MaxP). W HRECG przeprowadzonej w grupie AFP, w porównaniu z grupą kontrolną, stwierdzono znamiennie niższe wartości RMS10 (1,80 &plusmn; 0,92 do 2,63 &plusmn; 1,06; p < 0,002), RMS20 (3,18 &plusmn; 1,23 do 4,80 &plusmn; 1,13; p < 0,0001), MaxP (19,9 &plusmn; 6,0 do 25,4 &plusmn; 7,6; p < 0,002) oraz istotnie dłuższy Pdur (132,7 &plusmn; 25,2 do 106,0 &plusmn; 18,2; p < 0,0001). Na podstawie wartości średnich obliczono wartości parametrów charakterystyczne dla pacjentów z PAF: RMS20 < 4 &#956;V, MaxP < 23 &#956;V, Pdur > 119 ms. Największą czułość uzyskano dla wydłużenia Pdur > 119 ms, sięgającą 84,7%, ze swoistością 87,8%. Najwyższą swoistość uzyskano w przypadku analizy ALP (Pdur > 119 ms i RMS20 < 4 &#956;V), wyniosła ona 98%, przy czułości 54%. Wnioski: Wartościami różnicującymi pacjentów z PAF są: RMS20 < 4 &#956;V, MaxP 119 ms. Obecność późnych potencjałów przedsionkowych charakteryzuje pacjentów z PAF z bardzo wysoką swoistością wynoszącą 98% oraz z czułością równą 54%. Stwierdzenie prawidłowych wartości Pdur < 119 ms z dużym prawdopodobieństwem wyklucza osoby z PAF. (Folia Cardiol. 2004; 11: 547&#8211;553

Zapalenie mięśnia sercowego związane z zakażeniem Salmonella enteritiditis

Zapalenie mięśnia sercowego związane z bakteryjnym zapaleniem jelita rzadko opisuje się w piśmiennictwie. Przebieg kliniczny choroby jest często skąpoobjawowy, a więc jej rzeczywista częstość występowania może być zaniżona. W pracy przedstawiono przypadek zapalenia mięśnia sercowego u 31-letniego mężczyzny z zakażeniem Salmonella enteritiditis. Możliwość zapalenia mięśnia sercowego należy uwzględnić u każdego pacjenta z dolegliwościami sercowymi występującymi w czasie zakażenia przewodu pokarmowego. (Folia Cardiologica Excerpta 2008; 3: 159-161

Ten-year follow-up after in-hospital adult cardiac arrest

Background: The aim of the study was to determine the prevalence of in-hospital cardiac arrest and survival during 10 years of observation. Methods: Study group: patients hospitalized in the Internal Medicine Unit (including Intensive Care) in the years 1995-1997 with cardiac arrest during hospitalization. The probable reasons for the cardiac arrest were defined (cardiac or non-cardiac) as well as the mechanism (VF/VT, other). The number of deaths during the first 24 hours from the episode, during the whole stay in the hospital and after one, five and ten-years was analyzed. Results: During the period examined, 152 cardiac arrests took place. The resuscitation was successful in 83 cases. In that group, 66% patients had cardiac cause of cardiac arrest, 50.6% in the mechanism of VF. Ninety percent of the patients died during their stay in the hospital (38.5% during the first 24 hours after the episode), 10% of the patients left the hospital alive. Only 2 of them (2.4%) survived the next 5 years. Nobody survived 10 years. Conclusions: Cardiac arrest within the internal ward was characterized by high in-hospital mortality risk and unsuccessful late prognosis. Non-cardiac cause of cardiac arrest, relatively common in cases of in-hospital cardiac arrest, is connected with better survival after the first 24 hours; however, it does not improve the general survival to hospital discharge

Could an analysis of mean corpuscular volume help to improve risk stratification in non-anemic patients with acute myocardial infarction?

Background: Nowadays, when the majority of patients with acute myocardial infarction (AMI) are treated with primary percutaneous coronary intervention and modern pharmacotherapy, risk stratification becomes a challenge. Simple and easily accessible parameters that would help in a better determination of prognosis are needed. The aim of the study was to estimate the prevalence of high mean corpuscular volume (MCV, defined as MCV &gt; 92 fL) and to establish its prognostic value in non-anemic patients with AMI. Methods: We retrospectively analyzed the data of 248 consecutive non-anemic patients hospitalized due to AMI (median age: 65 [59–76] years, men: 63%, ST segment elevation myocardial infarction: 31%, and median left ventricular ejection fraction [LVEF]: 50%). Results: The prevalence of high MCV was 39 ± 6% (± 95% confidence interval) in the entire AMI population. High MCV was more prevalent in males, patients with low body mass index, non-diabetics and cigarette smokers (all p &lt; 0.05). During the 180-day follow-up, there were 38 (15%) events, defined as another AMI or death. In a multivariable Cox proportional hazard model, female gender (p &lt; 0.01), low LVEF (p &lt; 0.001), previous AMI (p &lt; 0.05), arterial hypertension (p &lt; 0.05), and high MCV (p &lt; 0.001) were prognosticators of pre-defined events. Conclusions: In non-anemic patients with AMI, high MCV is an independent prognostic factor of poor outcome defined as another AMI or death.

European Spirometry Driving Licence w Polsce — pierwsze polskie szkolenie spirometryczne w ramach ERS HER MES Spirometry Project

Inicjatywa Harmonized Education of Respiratory Medicine in European Specialties (HERMES) zrodziła się w Europejskim Towarzystwie Oddechowym w 2005 roku [...