China’s Efforts to Control the Arctic Rimland: A New Cold War

In 2018, China released the much-expected White Paper and its Arctic policy in the region. China foresees the economic opportunities and realizes the territorial challenges as it seeks an active role in the Arctic opening. The White Paper outlines China’s aspirations and strategies to develop the Polar Silk Road across the Arctic Ocean. As a non-Arctic state and without a claim of territory, China will likely have to rely on cooperation and invitation of Arctic states so as to advance its interests in that area. This policy brief outlines China’s interests in the region as well as the socio-economic and environmental challenges that will be called to manage. Moreover, it examines the probability to be declared a greater Arctic player through the emergence of the Polar Silk Road and possible shifts in the current status quo and the balance of power in the region. Thus, taking all these into account it briefly suggests four possible measures

An investigation of an ICT in-service teacher training programme in Greece : a case study

This thesis investigates an in-service teacher training programme for using ICT in subject teaching in Greek schools. The programme was aimed at teachers of Greek philology and lasted for an academic year. Its aim. was to enable teachers to use ICT in their teaching. The study begins with a literature review of both educational change and ICT in education. It reaches in conclusions on appropriate strategies of developing the use of ICT in schools. Next a methodology chapter reviews the nature of case studies and explains the mixed methods approach in this thesis. Findings are then reported. First the perceptions of teachers who took part in the training. Next, the perceptions of their teacher-trainers. Next, me perceptions of the head-teachers in the schools in which the teachers worked. Finally, the perceptions of the people who designed the training programme. The report shows both shortcomings and positive aspects of the training and in particular points to the very limited impact it had on teachers' practice. A concept map offers a clearer picture of the data while illustrating any causal relationships. A further investigation of the Greek educational culture is offered and this provides a new dimension for understanding the results

Death-related gastric necrosis after Laparoscopic Adjustable Gastric Banding in the early post-operative period

We report a case of a rare complication of Laparoscopic Adjustable Gastric Banding (LAGB) as a cause of death in the immediate post-operative period. The number of relevant reports and postmortem images presented in the literature is extremely restricted. Gastric necrosis may constitute a cause of death after LAGB in the early post-operative period. Postmortem examination reveals the extension of gastric ischemia and necrosis, responsible for the lethal outcome. To date, only one case of gastric necrosis after LAGB in the immediate post-operative period leading to death has been reported, according to authors' knowledge. The diagnosis of this complication may be delayed on the grounds of its rarity. In our opinion, surgeons should be aware of the clinical state implying gastric ischemia early after LAGB, so as to recognize and, in turn, to treat it promptly

DRPLA: understanding the natural history and developing biomarkers to accelerate therapeutic trials in a globally rare repeat expansion disorder

Dentatorubral–pallidoluysian atrophy (DRPLA) is a rare neurodegenerative disorder caused by CAG repeat expansions in the atrophin-1 gene and is inherited in an autosomal dominant fashion. There are currently no disease-modifying treatments available. The broad development of therapies for DRPLA, as well as other similar rare diseases, has hit a roadblock due to the rarity of the condition and the wide global distribution of patients and families, consequently inhibiting biomarker development and therapeutic research. Considering the shifting focus towards diverse populations, widespread genetic testing, rapid advancements in the development of clinical and wet biomarkers for Huntington’s disease (HD), and the ongoing clinical trials for antisense oligonucleotide (ASO) therapies, the prospect of developing effective treatments in rare disorders has completely changed. The awareness of the HD ASO program has prompted global collaboration for rare disorders in natural history studies and the development of biomarkers, with the eventual goal of undergoing treatment trials. Here, we discuss DRPLA, which shares similarities with HD, and how in this and other repeat expansion disorders, neurogenetics groups like ours at UCL are gearing up for forthcoming natural history studies to accelerate future ASO treatment trials to hopefully emulate the progress seen in HD

An investigation of an ICT in-service teacher training programme in Greece : a case study

This thesis investigates an in-service teacher training programme for using ICT in subject teaching in Greek schools. The programme was aimed at teachers of Greek philology and lasted for an academic year. Its aim. was to enable teachers to use ICT in their teaching. The study begins with a literature review of both educational change and ICT in education. It reaches in conclusions on appropriate strategies of developing the use of ICT in schools. Next a methodology chapter reviews the nature of case studies and explains the mixed methods approach in this thesis. Findings are then reported. First the perceptions of teachers who took part in the training. Next, the perceptions of their teacher-trainers. Next, me perceptions of the head-teachers in the schools in which the teachers worked. Finally, the perceptions of the people who designed the training programme. The report shows both shortcomings and positive aspects of the training and in particular points to the very limited impact it had on teachers' practice. A concept map offers a clearer picture of the data while illustrating any causal relationships. A further investigation of the Greek educational culture is offered and this provides a new dimension for understanding the results.EThOS - Electronic Theses Online ServiceUniversity of Warwick. Institute of EducationGBUnited Kingdo

Παχυσαρκία και οξειδωτικό στρες

Η παχυσαρκία αποτελεί ένα από τα βασικότερα προβλήματα υγείας, που αντιμετωπίζει αυτή τη στιγμή η ανθρωπότητα, καθώς πρόκειται για μια σύνθετη, πολυπαραγοντική, χρόνια ασθένεια, η οποία σε βάθος χρόνου, οδηγεί σε επέκταση της συσσώρευσης λιπώδους ιστού και διευκόλυνση της λιπογένεσης, που σημαίνει την αύξηση του αριθμού των λιποκυττάρων. Σύμφωνα με τις έρευνες των τελευταίων χρόνων, η παχυσαρκία είναι μια κατάσταση η οποία μπορεί να συσχετιστεί με το οξειδωτικό στρες. Το οξειδωτικό στρες φαίνεται ότι μπορεί να προκαλέσει την αύξηση στον πολλαπλασιασμό των πρόδρομων λιποκυττάρων, τη διαφοροποίηση των λιποκυττάρων καθώς και την αύξηση του μεγέθους των ώριμων λιποκυττάρων και των λιποκινών που παράγονται, όπως η βασπίνη (vaspin), η οποία έχει κερδίσει το ενδιαφέρον των ερευνητών μετά την παρατήρηση ότι η έκφρασή της στο λιπώδη ιστό σχετίζεται με επιδείνωση μεταβολικών παραμέτρων για την παχυσαρκία. Συγχρόνως, η εξήγηση της εμφάνισης διαβήτη τύπου ΙΙ, λόγω οξειδωτικού στρες που σχετίζεται με την υπεργλυκαιμία, και καθορίζει τη ρύθμιση της έκφρασης των συνθετασών του μονοξειδίου του αζώτου και επάγει την παραγωγή ελεύθερων ριζών αζώτου, αποτέλεσε ένα επιπλέον σημείο ενδιαφέροντος. Με βάση τα παραπάνω, στην παρούσα εργασία, έγινε προσπάθεια συσχέτισης της βασπίνης (vaspin), με το δείκτη μάζας σώματος καθώς και των επιπέδων της χοληστερόλης, στην προσπάθεια να υπάρξει μια πιθανή συσχέτιση των τιμών αυτών, που στο μέλλον να μπορεί να βοηθήσει σε μια πιθανή θεραπευτική προσέγγιση της παχυσαρκίας. Για το σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν ασθενείς του ιατρείου παχυσαρκίας του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Αθηνών «ΛΑΙΚΟ». Το δείγμα αποτελούταν από 52 γυναίκες (65%) και 28 άντρες (35%). Στο δείγμα αυτό συμπεριλαμβάνονται 8 φυσιολογικές γυναίκες και 7 φυσιολογικοί άνδρες (η έννοια του φυσιολογικού δείγματος σχετίζεται με το φυσιολογικό βάρος, τις φυσιολογικές τιμές στους βιοχημικούς δείκτες και στην απουσία παθολογικής νόσου. Έγινε μέτρηση των δεικτών του βιοχημικού και ηπατικού προφίλ, παρ’ όλα αυτά χρησιμοποιήθηκαν οι τιμές της γλυκόζης, της ολικής χοληστερόλης και του δείκτη μάζας σώματος ΒΜΙ. Ακολούθως μετρήθηκε η βασπίνη (vaspin) με τη βοήθεια ανοσοπροσδιορισμού τύπου ELISA SANDWICH . Με βάση τα αποτελέσματα, φαίνεται ότι υπάρχει μια ασθενής αρνητική γραμμική σχέση μεταξύ ΒΜΙ και τελικής συγκέντρωσης βασπίνης, μια ασθενής θετική γραμμική σχέση μεταξύ ηλικίας και τελικής συγκέντρωσης βασπίνης, μια μέτρια θετική γραμμική σχέση μεταξύ γλυκόζης και ΒΜΙ, ασθενής αρνητική γραμμική σχέση μεταξύ γλυκόζης και χοληστερόλης ασθενής θετική γραμμική σχέση μεταξύ ΒΜΙ και χοληστερόλης, θετική γραμμική σχέση μεταξύ ηλικίας και χοληστερόλης, θετική γραμμική σχέση μεταξύ τελικής συγκέντρωσης βασπίνης και χοληστερόλης. Προκύπτει λοιπόν το συμπέρασμα ότι, οι τιμές της γλυκόζης κυμαίνονται από οριακά αυξημένες, συγκριτικά με το κατώτερο φυσιολογικό, έως πολύ αυξημένες και αυτό σε συνδυασμό με τις υψηλές τιμές ΒΜΙ, συσχετίζει το οξειδωτικό στρες με την παχυσαρκία. Τέλος, φαίνεται ότι τα επίπεδα βασπίνης και ολικής χοληστερόλης μπορούν να συσχετιστούν και να αποτελέσει αυτό αντικείμενο για περαιτέρω έρευνα.Obesity is one of the major health problems currently faced by humanity, as it is a multifactorial and chronic complex, which in the long run leads to an extension of fat accumulation and facilitates lipogenesis that leads to an increasing number of adipocytes. According to recent research, obesity is a condition that can be associated with oxidative stress that can cause an increase in adipocyte precursor proliferation, differentiation of adipocytes and increase in size of mature adipocytes and adipokines produced. For instance, vaspin has gained the interest of researchers after the observation that its expression in adipose tissue is associated with worsening metabolic parameters of obesity. At the same time, the explanation of the occurrence of diabetes type II - due to oxidative stress associated with hyperglycemia, and determining the regulation of the expression of monoxide synthases and inducing the production of free radicals of nitrogen- has been an additional point of interest. Based on the above, attempts were made to correlate vaspin, body mass index (BMI) and cholesterol levels in an attempt to establish a possible correlation of these values, which in the future could help in a possible therapeutic approach to obesity.The participants for this research, were chosen from “LAIKO” hospital, obesity department in Athens. The sample consisted of 52 women (65%) and 28 men (35%).This sample includes 8 normal women and 7 normal men (the controll sample is related to normal weight, physiological values in biochemical markers and absence of pathological disease Serum glucose and cholesterol levels were determined in addition with BMI. Serum vaspin was measured with the ELISA SANDWICH METHOD. As a result, there is a weak negative linear relationship between BMI and final vaspin concentration, a weak positive linear relationship between age and final vaspin concentration, linear relationship between glucose and BMI, weak negative linear relationship between glucose and cholesterol, weak positive linear relationship between BMI and cholesterol), positive linear relationship between age and cholesterol), positive linear relationship between final vaspin and cholesterol concentration. As a conclusion, BMI and glucose values, ranging from marginal, elevated, to higher, lead us to the conclusion of the association of oxidative stress with obesity. It also appears that the relationship between vaspin and total cholesterol can be correlated and be the subject of further research

Εργαστηριακή αξιολόγηση των παραμέτρων που διέπουν τη συγκόλληση πολυμερών σκευασμάτων κατασκευής ψευδομύλης με την επιφάνεια αξόνων υαλονημάτων

ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η αποκατάσταση του ενδοδοντικά θεραπευμένου δοντιού με στόχο την βέλτιστη αντοχή αισθητική και λειτουργικότητα εξακολουθεί να αποτελεί μια πρόκληση. Η οδοντιατρική βιομηχανία έχει να επιδείξει ένα μεγάλο αριθμό πολυμερών προκατασκευασμένων ενδορριζικών αξόνων ενισχυμένων με ίνες με ποικιλλομορφία στο μέγεθος το σχήμα και την κωνικότητα. Οι άξονες αυτοί χρησιμοποιούνται σε συνδυασμό με σύνθετα πολυμερή υλικά αποκατάστασης για την κατασκευή της ψευδομύλης με στόχο την δημιουργία μιας ομογενοποιημένης εμβιο- μηχανικής μονάδας. ΣΚΟΠΟΣ Ο σκοπός αυτής της ερευνητικής εργασίας είναι η διερεύνηση των παραμέτρων που επηρεάζουν την συγκόλληση διαφορετικών υλικών κατασκευής της ψευδομύλης με την επιφάνεια αξόνων υαλονημάτων χρησιμοποιώντας διαφορετικές κατεργασίες. Οι υποθέσεις εεργασίας ήταν: (1) η μορφολογία της εξωτερικής επιφάνειας του μυλικού τμήματος του άξονα δεν επηρεάζει θετικά τον δεσμό με το υλικό αποκατάστασης, (2) η επιλογή του υλικού αποκατάστασης δεν επηρεάζει τον δεσμό με τον άξονα υαλονημάτων και (3) η κατεργασία της επιφάνειας του άξονα με διάφορες τεχνικές επηρεάζει θετικά την αντοχή του δεσμού. ΥΛΙΚΑ ΚΑΙ ΜΕΘΟΔΟΙ Εξετάστηκαν πέντε διαφορετικοί τύποι αξόνων υαλονημάτων (ParaPost Fiber White /PRW, Fibrekleer/FBK, Archimede Line/ARL, Matrix Plus/MTL, Glassix/GLX) με διαφοροποιήσεις στην μορφολογία του μυλικού τους τμήματος. Για τον έλεγχο της αντοχής δεσμού μεταξύ άξονα και υλικού αποκατάστασης χρησιμοποιήθηκαν τρία υλικά: ένα φωτοπολυμεριζόμενο (Clearfil Photocore/CPC),ένα αυτοπολυμεριζόμενο (Clearfil Core New Bond/CNB) και ένα διπλού πολυμερισμού (Clearfil DC Core/CDC). Ο συνδυασμός των αξόνων και των υλικών έγινε μέσω τριών διαφορετικών κατεργασιών: ενός σιλανίου(Clearfil Ceramic Primer/SPC), ενός συγολλητικού παράγοντα (Clearfil DC Bond/DCB) και καμίας κατεργασίας. Με την βοήθεια ειδικών μεταλλικών εξαρτημάτων παρασκευάστηκαν 90 δοκίμια ανά άξονα με όλους τους πιθανούς συνδυασμούς, τα οποία εν συνεχεία οδηγήθηκαν σε θραύση σε μηχανή εφελκυσμού. Για κάθε δοκίμιο καταγράφηκε η τιμή θραύσης και ελήφθησαν γραφικές παραστάσεις από την έναρξη του πειράματος ως την πλήρη καταστροφή του δοκιμίου Μετά την θραύση τα δοκίμια εξετάστηκαν στο στερεομικροσκόπιο και στο ηλεκτρονικό μικροσκόπιο σάρωσης για την μελέτη του τύπου θραύσης. Οι τύποι αστοχίας ταξινομήθηκαν ως τύπος Ι (αποκόλληση άξονα απο το υλικό), τύπος II (θραύση υλικού από τον άξονα), τύπος III (θραύση του άξονα στο ελέυθερο μεσαίο τμήμα) and τύπος IV (θραύση του άξονα μέσα στην εποξική ρητίνη). Η στατιστική επεξεργασία των τιμών αποκόλλησης (Ν) έγινε με την μέθοδο της παραγοντικής ανάλυσης της διακύμανσης (Factorial ANOVA*) με τη μορφή 5X3X3 (άξονας/υλικό/επεξεργασία) και την αντοχή ως εξαρτημένη μεταβλητή. Οι στατιστικοί δείκτες που προέκυψαν ήταν ο δείκτης F για τη συνολική στατιστική αξιολόγηση και ο δείκτης LSD (Least Significant Difference) για τις επί μέρους στατιστικές αξιολογήσεις. Επιπροσθέτως για τη μελέτη της πιθανότητας αστοχίας των συνδυασμών μεταξύ των χρησιμοποιούμενων αξόνων και των υλικών αποκατάστασης πραματοποιήθηκε ανάλυση τύπου Weibull. Οι παράμετροι που μετρήθηκαν και αξιολογήθηκαν ήταν η αξιοπιστία (παράμετρος β), η πιθανότητα θραύσης- αστοχίας (παράμετρος σο) ο συντελεστής συσχέτισης (r2) και τα διαστηματα αξιοπιστίας 95% (CI). Τέλος μελετήθηκε η στοιχειακή σύνθεση των αξόνων με την μονάδα φασματομετρίας διασποράς ενέργειας ακτίνων Χ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Η επεξεργασία δεν φάνηκε να διαφοροποιεί την αντοχή σε στατιστικά σημαντικό επίπεδο (F2=0,91, p=0,403). Για το λόγο αυτό η επεξεργασία εξαιρέθηκε από την περαιτέρω ανάλυση. Όλες οι καμπύλες επέδειξαν μια αρχική κορυφή, θεωρούμενη ως σημείο θραύσης, με μια δευτερεύουσα κορυφή χαμηλότερης κλίσης πριν από την πλήρη αποκόλληση. Για τους λείους άξονες η δευτερεύουσα κορυφή ήταν αμελητέα. Ωστόσο, παρατηρήθηκε ένα μοντέλο δευτερεύουσας φόρτισης σε άξονες με συγκρατητικά χαρακτηριστικά στο κύριο σώμα τους και όχι στο μυλικό τμήμα τους. Η στατιστική κατάταξη της αξιοπιστίας των αξόνων (β) ανά υλικό αποκατάστασης έδειξε στατιστικά σημαντικές διαφορές μόνο στο CPC με κατάταξη FBK, PRW> ARL, GLX. Ο ΜΤΡ κατέδειξε ασήμαντη διαφορά και από τις δύο αυτές στατιστικά ομοιογενείς ομάδες. Για την αξιοπιστία των υλικών ανά άξονα, στατιστικά σημαντικές διαφορές εντοπίστηκαν μόνο στον ARL (CDC> CNB, με το CPC να μην παρουσιάζει σημαντική διαφορά από το καθένα) και στον PRW (CPC> CDC> CNB). Η στατιστική κατάταξη της παραμέτρου (σο) των αξόνων ανά υλικό ήταν MTP, ARL> PRW> FBK> GLX για το CPC, ARL, MPT> PRW, FBK> GLX για το CDC και ARL, MPT> GLX για το CNB, με το PRW να εμφανίζει σημαντικές υψηλότερες τιμές μόνο από τοο GLX. Η παράμετρος σο των υλικών ανά άξονα ήταν: CPC, CDC> CNB για τον FBK, CPC> CDC> CNB για τον GLX, CPC> CNB με το CDC να μην παρουσιάζει διαφορές από το καθένα για τον MTP και CPC> CDC με το CNB να μην παρουσιάζει διαφορές από το καθένα για τον PRW. Δεν παρατηρήθηκαν διαφορές για κανένα από τα υλικά για τον ARL. Τα GLX και PRW εμφάνισαν το υψηλότερο (93%) και το MTP, το FBK το χαμηλότερο (5-10%) ποσοστό αποκόλλησησς από τον άξονα (αποτυχία τύπου Ι), ανεξάρτητα από το υλικό που χρησιμοποιήθηκε. Το υψηλότερο συνολικό ποσοστό θραύσης υλικού-άξονα(αποτυχία τύπου ΙΙ) παρατηρήθηκε στον FBK (37%), ακολουθούμενο από τους ΜΤΡ (22%), ARL, PRW (7% το καθένα) και GLX (χωρίς θραύση). Το υψηλότερο ποσοστό θραύσης υλικού αποδίδεται στο CDC (57%), λιγότερα στο CNB (11%) και το λιγότερο στο CPC (6%). Η θραύση στο ελεύθερο μεσαίο τμήμα (αποτυχίες τύπου III) ήταν πιο εμφανής στον MTP (17%), ακολουθούμενα από τους GLX (7%), ARL (4%) και την ομάδα FBK, PRW (χωρίς θραύση). Το CNB ήταν το υλικό με τις υψηλότερες αποτυχίες τύπου 10% III, το CPC παρουσίασε 6% και το CDC μόνο το 1%. Δεν καταγράφηκαν δεδομένα θραύσης στη εποξική ρητίνη για τους GLX και PRW. Ωστόσο, αυτός ο τύπος αποτυχίας παρατηρήθηκε στους ARL (58%), ΜΤΡ (56%) και FKB (53%) ανεξάρτητα από το χρησιμοποιούμενο υλικό. Η κατάταξη των αποτυχιών τύπου IV στις ομάδες των υλικών ήταν CPC (47%), CNB (38%) και CDC (16%). Tα αποτελέσματα της στοιχειακής ανάλυσης των αξόνων έδειξαν ότι όλοι περιέχουν Ο, Mg, Al και Si. Δύο άξονες περιείχαν Βa (PRW και FBK), ένας Zr (GLX), τρεις Ca (ARL, GLX, MTP) και ένας Υb (FBK). Όλα αυτά τα στοιχεία χρησιμοποιούνται σε ενώσεις που παρέχουν ακτινοσκιερότητα στους άξονες . ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Μέσα από τους περιορισμούς συτής της μελέτης μπορούν να ληφθούν τα ακόλουθα συμπεράσματα 1, Ως προς τη μέγιστη αντοχή στην εφελκυστική αποκόλληση των μυλικών τμημάτων των αξόνων, η σειρά κατάταξης των αξόνων ήταν FBK>ARL>MTP>PRW>GLX και των υλικών αποκατάστασης CPC>CNB, CDC. Δεν παρατηρήθηκε στατιστικά σημαντική διαφορά στην παράμετρο της κατεργασίας (χωρίς κατεργασία, σιλάνιο, συγκολλητικός παράγων). 2. Ως πρός την πιθανότητα αστοχίας, τα μυλικά τμήματα των αξόνων ARL και MPT ήταν τα πλέον ισχυρά ενώ του GLS το λιγότερο, ανεξάρτητα από το χρησιμοποιούμενο υλικό. Το CPC παρείχε την υψηλότερη συγκράτηση με τέσσερις άξονες (FBK, GSX, MTP, PRW), χωρίς στατιστικά σημαντικές διαφορές από το CDC σε δύο (FBK, MTP) και το αυτοπολυμεριζόμενο CNB σε ένα άξονα (PRW). Το CPC και το CDC ήταν τα πιο αξιόπιστα υλικά για δυο άξονες (ARL, PRW) και χωρίς στατιστικά σημαντική διαφορά από το CNB για τρεις άξονες (FKB, GSX, MTP). Η παρουσία ειδικών χαρακτηριστικών συγκράτησης του σώματος σε μερικούς άξονες (ARL, PRW) δεν εξασφάλισε μειωμένη πιθανότητα αστοχίας, εξαιτίας της θραύσης και αποκολλησης των συγκρατητικών στοιχείων. 3. Ως προς την στοιχειακή σύνθεση των αξόνων, παρατηρήθηκαν μικρές διαφορές στον τύπου των χρησιμοποιούμενων υάλων (στοιχειακές αναλογίες Ο, Mg, Al, Si και Νa), αλλά σημαντικές διαφορές στα στοιχεία για απόδοση ακτινοσκιερότητας (Ba, Ca, Zr, Yb).INTRODUCTION The restoration of the endodontically treated tooth in order to achieve optimal durability, aesthetics and function still remains a challenge. The dental industry has identified a large variety of prefabricated fiber reinforced composite posts, varying in size, shape and taper. These posts are used in conjunction with the composite core build up materials, in order to create a homogeneous biomechanic unit. PURPOSE The purpose of this study is to investigate the parameters affecting the bonding of different core build up restorative materials to the coronal surface of different fiber reinforced composite posts using alternative treatments for the post surface. The null hypothesis was: (1) the morphology of the coronal part of the post does not positively affect the bond with the restorative material, (2) the choice of the restorative material does not affect the bond with the fiberglass post and (3) the surface treatment of the post by various techniques has a positive effect on bond strength. MATERIALS AND METHODS Five different types of fiber reinforced composite posts with variation in the morphology of their coronal section were used: [(ParaPost Fiber White /PRW, Fibrekleer/FBK, Archimede Line/ARL, Matrix Plus/MTL, Glassix/GLX). The bond strength was evaluated using three core build up materials: a photo cured composite (Clearfil Photocore/ CPC), a self-cured composite (Clearfil Core New Bond/CNB) and a dual cured composite (Clearfil DC CoreCDC). The alternative treatments used were silane (Clearfil Ceramic Primer/SPC), a bonding agent (Clearfil DC Bond/DCB )and no treatment. Using unique manufactured metal components, 90 specimens per post were prepared with all possible combinations. The speciments were led to fracture in a tensile machine. For each specimen, the fracture value was recorded and graphs were obtained from the start of the experiment to the complete destruction of the specimen. After the fracture the samples were examined in a stereoscope and scanning electron microscope in order to evaluate the failure mode and type of fracture. The types of failures were classified as Type I (post detachment from the core), type II (core fracture with intact post), type III (post fracture at the free middle portion) and type IV (post fracture into the epoxy resin). The statistical analysis was performed using the Factorial ANOVA * method in the form of 5X3X3 (post / material / treatment) and bond strength was a dependent variable. The resulting statistical indicators were F for the overall statistical evaluation and the LSD (Least Significant Difference) for the individual statistical evaluations. For statistical comparisons among posts and core materials Weibull analysis was employed. The reliability (β-shape parameter), fracture probability (σο-scale parameter), correlation coefficient (r2) and 95% confidence intervals (CI) were calculated and compared. The statistical analysis was performed using the OriginLab software (v.9.1 SRO, Northampton, MA, USA). For all cases, a 95% confidence level was used. The elemental composition of the posts with the X-ray energy dispersive spectrometry unit (Saphire EDAX, Mahwah, NJ, USA) was also studied. RESULTS The treatment did not appear to differentiate the bond strength at a statistically significant level (F2 = 0.91, p = 0.403). For this reason, the treatment was excluded from the further analysis. All curves demonstrated an initial peak, considered as the breaking point, with a secondary lower-slope loading prior to complete debonding. For smooth posts, the secondary loading phase was negligible. However, a small stepwise secondary loading pattern was observed in posts with retentive features in their main body, rather than the coronal part. The statistical ranking of post reliability (β) per core build-up material showed statistically significant differences only in CPC with a ranking FBK,PRW>ARL,GSX. MTP demonstrated insignificant difference from both these statistically homogeneous groups. For the reliability of core materials per post, statistically significant differences were found only in ARL (CDC>CNB, with CPC manifesting no significant difference from each) and PRW (CPC>CDC>CNB). The statistical ranking of characteristic life (σο) of posts per core build-up material were MTP,ARL>PRW>FBK>GSX for CPC, ARL,MPT>PRW,FBK>GSX for CDC and ARL,MPT>MTP,FBK>GSX for CNB, with PRW exhibiting significant higher values only from GSX. The characteristic life of core materials per post were: CPC,CDC>CNB for FBK, CPC>CDC>CNB for GSX, CPC>CNB with CDC showing no differences from each for MTP and CPC>CDC with CNB having no differences from each for PRW. No differences were registered for any of the core materials in ARL. GSX and PRW demonstrated the highest (93%) and MTP, FBK the lowest (5-10%) incidence of post detachment from core (type I failure), irrespectively of the composite build-up material used. The highest overall percentage of core material fracture (type II failure) was observed in FBK (37%), followed by MTP (22%), ARL, PRW (7% each) and GSX (no fracture). Most core material fractures occurred in CDC (57%), less in CNB (11%) and the least in CPC (6%). Post fractures at the free middle portion (type III failures) were most prominent in MTP (17%), followed by GSX (7%), ARL (4%) and the group of FBK, PRW (no fractures). CNB was the core material with the highest 10% type III failures, CPC exhibited 6% and CDC only 1%. No post apex fractures into the epoxy resin were documented for GSX and PRW. However, this type of failure was observed in ARL (58%), MTP (56%) and FKB (53%) irrespectively of the core material used. The ranking of type IV failures within the core materials groups was CPC(47%), CNB (38%) and CDC (16%). The results of the elemental postanalysis showed that they all contained O, Mg, Al and Si. Two posts contained Ba (PRW and FBK), one Zr (GLX), three Ca (ARL, GLX, MTP) and one Yb (FBK). All of these elements are used in compounds that provide radiopacity to the posts. CONCLUSIONS Through the limitations of this study can be obtained the following conclusions: 1. As for the maximum tensile strength of the the coronal parts of the posts , the ranking of the posts used was FBK> ARL> MTP> PRW> GLX and CPC> CNB, CDC for the core build up materials. There was no statistically significant difference in treatment parameter (no treatment, silane, bonding agent). 2. As to the probability of failure, the coronal parts of ARL and MPT posts were the strongest while the GLS the least, irrespective of the material used. The CPC provided the highest retention with four posts (FBK, GSX, MTP, PRW), with no statistically significant differences from the CDC in two (FBK, MTP) and the self-polymerizing CNB on one post (PRW). The CPC and CDC were the most reliable materials fror two posts (ARL, PRW) and no statistically significant difference from the CNB for three posts (FKB, GSX, MTP). The presence of specific coronal retention features on some posts (ARL, PRW) did not ensure a reduced probability of failure due to shear fracture of the retentive features. 3. In terms of the elemental composition of the posts, small differences were observed in the type of glass used (elemental ratios of O, Mg, Al, Si and Na), but significant differences in the data for radioopacity (Ba, Ca, Zr, Yb)

Η σχέση της ελληνικής μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής πεζογραφίας (1949-2009) με τον κινηματογράφο: μια εξέταση υπό το πρίσμα της συγκριτικής ποιητικής.

Η παρούσα διδακτορική διατριβή εξετάζει τον διακαλλιτεχνικό διάλογο της νεοελληνικής μεταπολεμικής και μεταπολιτευτικής πεζογραφίας με τον κινηματογράφο. Στο πρώτο μέρος, μετά από μια κριτική επισκόπηση ενός μεγάλου αριθμού μελετών και μονογραφιών για το «κινηματογραφικό» στα λογοτεχνικά κείμενα, προτείνεται ένας κειμενοκεντρικός τρόπος μελέτης του «κινηματογραφικού» στα πεζογραφικά έργα, ο οποίος αντλεί πρωτίστως από τη συγκριτική ποιητική, και ιδιαίτερα από εφαρμογές της στο πλαίσιο διακαλλιτεχνικών προσεγγίσεων, ενώ περιλαμβάνει επίσης στοιχεία από τον κλάδο των διαμεσικών σπουδών, από την αφηγηματολογία και τη σημειωτική. Στη συνέχεια μελετάται ο διακαλλιτεχνικός διάλογος με τον κινηματογράφο σε τρεις διαδοχικές πεζογραφικές τάσεις, οι οποίες επιλέγονται ως κυρίαρχες για το διάστημα 1949-2009. Η κάθε πεζογραφική τάση, αλλά και το κινηματογραφικό παράδειγμα με το οποίο διαλέγεται, εντάσσεται και περιγράφεται στο πλαίσιο ενός συνόλου θεματικών, αφηγηματικών και υφολογικών χαρακτηριστικών τα οποία θεωρούνται ως δεσπόζοντα για κάθε εποχή. Για τις ανάγκες της σύγκρισης αξιοποιείται η έννοια της αναπαράστασης ως διαχρονική και διατοπική εννοιολογική κατηγορία, η οποία εξειδικεύεται σε κάθε περίοδο ως προς το αντικείμενο και την τροπικότητά της. Επομένως, για το διάστημα 1949-1967 γίνεται λόγος για αναπαράσταση του ηθικού χρέους, στο πλαίσιο της οποίας μελετάται ο διάλογος της νεοελληνικής πεζογραφίας με τον ιταλικό κινηματογραφικό Νεορεαλισμό, με κεντρικό παράδειγμα το μυθιστόρημα Άνθρωποι και σπίτια (1955) του Αντρέα Φραγκιά. Για το διάστημα 1967-1981 μελετάται, στο πλαίσιο της αναθεωρημένης αναπαράστασης, ο διάλογος της νεοελληνικής πεζογραφίας με τη Nouvelle Vague, με κεντρικό παράδειγμα Τα διηγήματα της δοκιμασίας (1973-1974· 1978) του Χριστόφορου Μηλιώνη, χάρη στα οποία θίγεται επίσης το ζήτημα του διαλόγου της νεοελληνικής πεζογραφίας με το Nouveau Roman, αλλά και το μεθοδολογικό πρόβλημα του διαμεσολαβημένου διακαλλιτεχνικού διαλόγου. Για το διάστημα 1981-2009, τέλος, μελετάται ο διάλογος της νεοελληνικής πεζογραφίας με τον εμπορικό, και ειδικότερα τον χολλυγουντιανό κινηματογράφο, στο πλαίσιο της μετατοπισμένης αναπαράστασης και της ποιητικής της θεαματοποίησης. Κεντρικό παράδειγμα εδώ αποτελεί το μυθιστόρημα Ουράνια Μηχανική (1999) της Μάρως Δούκα, το οποίο πλαισιώνεται με την ανάπτυξη ενός προβληματισμού για τα χαρακτηριστικά της πεζογραφίας του μεταμοντερνισμού στην Ελλάδα. Σε κάθε κεφάλαιο το κεντρικό παράδειγμα πλαισιώνεται με μια σειρά παραδειγμάτων από άλλα σύγχρονα πεζογραφικά έργα, προκειμένου να αναδειχθεί η έκταση και η ποικιλομορφία του διακαλλιτεχνικού διαλόγου με τον κινηματογράφο στη μεταπολεμική και μεταπολιτευτική νεοελληνική πεζογραφία.This thesis explores the impact of cinema on postwar Greek fiction. As an essay in comparative literature it poses questions regarding the nature and function of filmic writing. The method of analysis is mainly based on comparative poetics, with an emphasis on intertextuality, interarts studies, and intermediality. Genette’s narratological poetics, and especially the definition of the narrative mode of showing, were valuable in defining the poetics of filmic writing. The interrelations and convergences between postwar Greek prose and cinema are described as different themes and modes of representation. Thus each chapter analyses a dominant narrative (i.e. literary and cinematic) trope for each period. The socially concerned realism of Greek postwar fiction (1949-1967) is compared to the themes and tropes of Italian neorealist cinema. The disruption of the prose narrative in the following decades (1967-1981) is explored with help of the experimentations of the French New Wave, as well as the Nouveau Roman. Greek postmodernist fiction of the last decades of the twentieth century is examined in the light of its interarts dialogue with the cinema of late century Hollywood