Ethnic Groups on the Move: Acculturation Dance Strategies of the Greek Gagauz

The field of this research is the area of Thrace in Greece, in which people from various ethnic groups coexist for almost a century. Most of these ethnic groups moved to the area, after voluntary migrations in 1923. The newcomers were classified as "refugees" and were treated hostilely by the locals. One of these ethnic groups that was treated hostilely was the Gagauz, a Turkish-speaking ethnic group. The aim of this research is to study the acculturation strategies of the Gagauz in their attempt to be accepted in Greek society. This study attempts to investigate the way in which the Gagauz construct and reconstruct their ethnic identity through dance. Data was gathered through the ethnographic method as this is applied to the study of dance. The interpretation of the research data in order to approach the ethnic identity of the Gagauz was based on the theoretical perspective of cultural and social construction or constructivism. This theory, in order to highlight the ethnic identity of the Gagauz, is used under the analytical terms of "acculturation" according to the multicultural model proposed by Berry. From the analysis and interpretation of the ethnographic data, it was found that the construction of the ethnic identity of the Gagauz in Greece is a fluid process, in the reconstruction of which an important factor is the degree of its acculturation. The Gagauz, experiencing a social reality that seeks to have multiple identities at the same time, change the meanings of their actions always in relation to their social environment. Thus, on the one hand, they choose to have a Greek Thracian ethnic identity, on the other Gagauz ethnic identity, and on a third level they self-identify as Greek Gagauz. So, depending on their circumstances and feelings, they choose a different ethnic identity

Διασχίζοντας τα σύνορα, ενώνοντας τους ανθρώπους. Κυβερνητική προσέγγιση του χορού στο γαμήλιο θρακικό δρώμενο του "Κ΄να" σε Ελλάδα και Τουρκία

Το ερευνητικό πεδίο αυτής της εργασίας είναι η περιοχή της Θράκης, η οποία αποτελεί μια μεγάλη γεωπολιτική-πολιτισμική ενότητα, που διαιρέθηκε λόγω πολιτικών διεργασιών, σε τρεις υποπεριοχές, οι οποίες κατανεμήθηκαν σε τρία διαφορετικά εθνικά κράτη, σε αυτά της Βουλγαρίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Ένα χορευτικό δρώμενο το οποίο τελούντανστη Θράκη πριν τη χάραξη των συνόρων, αλλά και που συνεχίζει να τελείται έως σήμερα στις δύο όχθες του Έβρου ποταμού, δηλαδή στην ελληνική και τουρκική Θράκη, είναι αυτό του «Κ’να». Ο «Κ’νας» είναι ένα γαμήλιο χορευτικό δρώμενο που τελείται ακόμη και μέχρι σήμερα από τους τελεστές και των δύο μεθωριακών περιοχών, παρά το ότι έχει πλέον παρέλθει η μαγικο-θρησκευτική πίστη τους σε αυτό και παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει εξαιτίας των κοινωνικό-οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της «κατασκευής» της ταυτότητας των κατοίκων της ελληνικής και τουρκικής Θράκης έτσι όπως αυτή πραγματώνεται μέσα από το τρισυπόστατο του χορού στο γαμήλιο δρώμενο του «Κ’να» σε διακρατικό και ενδοκρατικό επίπεδο, υπό τους όρους της κοινωνικο-Κυβερνητικής. Η συλλογή των εθνογραφικών δεδομένων πραγματοποιήθηκε με βάση την επιτόπια εθνογραφική μέθοδο, υπό τους μεθοδικούς όρους της «συμμετοχικής παρατήρησης». Η ανάλυση των εθνογραφικών δεδομένων βασίστηκε στη μέθοδο της «πυκνής περιγραφής», η οποία εμπεριέχει ταυτόχρονα την περιγραφή και την ερμηνεία των δεδομένων, ενώ η ανάλυση των χορογραφικών συνθέσεων του χορού «Κ’να», όπως αυτές πραγματώνονται στις υπό μελέτη κοινότητες, πραγματοποιήθηκε με βάση τη μορφολογική μέθοδο. Για την καταγραφή των διαφόρων χορευτικών μορφών του «Κ’να» χρησιμοποιήθηκε το σημειογραφικό σύστημα του Laban (Labanotation) και το σύστημα πηγαίας προσπάθειας του Laban (Effort), ενώ η σύγκριση τους πραγματοποιήθηκε με τη συγκριτική μέθοδο. Τέλος, η ερμηνεία των δεδομένων της έρευνας βασίστηκε στη θεωρητική οπτική της κοινωνικο-Κυβερνητικής, σύμφωνα με το μοντέλο ελέγχου ταυτότητας που προτείνει ο Burke, ενώ οι αναλυτικές έννοιες του «εαυτού» και του «άλλου», του «εμείς» και οι «άλλοι», που εννοιολογούν την ταυτότητα ως πολιτισμική και κοινωνική κατασκευή, αποτέλεσαν το μέσο προκειμένου να ακουστούν οι φωνές των ατόμων που αποτελούν τους πληροφορητές. Από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας διαπιστώθηκε ότι ο χορός του «Κ’να» δεν παραμένει στατικός, αλλά καταγράφονται στο τρισυπόστατό του οι εξελίξεις στον χώρο και στον χρόνο, ως αποτέλεσμα της διαδικασίας επικοινωνίας και αλληλόδασης με τις «άλλες» ομάδες. Οι υπο μελέτη κοινότητες, μεταβάλλοντας τις συνιστώτες του τρισυπόστατου του χορού του «Κνα», εναρμόνισαν την αστάθεια που προέκυψε στο εσωτερικό τους από εισερχόμενα τα μηνύματα των «σημαντικών» ή «εθνικών άλλων». Με τον τρόπο αυτόν αποκατέστησαν την προγενέστερη εικόνα της ταυτότητάς τους, αποδεικνύοντας ότι η «κατασκευή» μιας ταυτότητας, προκύπτει ως μια συνεχής διαδικασία αυτορύθμισης και εσωτερικού ελέγχου, δηλαδή αποτελεί μία κυβερνητική διαδικασία.The research field of this paper is the area of Thrace, a large geopolitical-cultural unit that was divided – due to political reasons – in three subareas distributed among three different countries: Bulgaria, Turkey and Greece. A dance event that used to take place before the border demarcation but is still performed in the Greek and Turkish Thrace is that of “K’na”, a wedding dance event danced by the people of both border areas despite of the changes in their magical-religious beliefs and the changes brought by socio-economic and cultural development. In particular, the aim of this paper is the study of the “construction” of the identity of inhabitants both of Greek and Turkish Thrace, as this is manifested through the three-dimensional way of dance in the wedding event of “K’na” in inter-state and inside the state level under the Cybernetics terms. Data was gathered through ethnographic method as this is applied to the study of dance, under the terms of “participation observance”. Analysis of data was conducted through the “dense description” which incorporates simultaneous description and analysis of data. While the analysis of chorographic composures of dance of “K’na”, as they are performed in the under study communities, performed by morphological method. For the purposes of recording the different dance forms of “K’na”, Labanotation system were used while their comparison was conducted by the comparative method. Finally, the interpretation of data was based on sociocybernetics according to Burke’s identity control theory, while the analytical terms of “self” and “other”, “we” and “others” which define identity as cultural and social construction composed the means of informers’ voices. From the data analysis, it is showed that the “K’na” dance is not static but the developments in space and time are depicted in its three-dimensional aspect as a result of the communication and interaction with the “other” groups. Communities under study altered the variables of the three-dimensional way of “K’na” dance in order to balance the instability that derived from their internal messages of “important” or “national others”. By this way, they managed to restore the previous image of their identity and prove that the “construction” of an identity is a self-regulation and self-control procedure, that is, a cybernetic procedure

Geschichte des türkischen ausbildungssystems mit blick auf die Universität für die lehre der geschichte: ideologie und kritik

The aim of the present survey is to seek out and record the opinions of a group ofindividuals, who play a most crucial and decisive role, both in the shaping of developmentsin the field of education in Turkey, as well as in the educational training of futureeducators in the same country. This group consists of university professors who teach in Faculties of Education and History Departments, in the three most populated cities inTurkey (Istanbul, Ankara, Izmir) and whose scientific discipline is the teaching of Historyor Social Sciences. The sample of the survey consists of 50 persons, coming from 13 universities (state and private), belonging to all levels and age groups, who have studied either in Turkey orabroad. Through personal attestations and responses to open-ended critical questions, onecan obtain a relatively comprehensive insight about the Turkish educator (of the primary,secondary or higher educational level) and the Turkish pupil/student. The fears, concerns,reflections and ideologies expressed at some points, do bear a resemblance to the existingstate of educational affairs in Greece (university entrance exams, feeling of self-efficiencyof educators, assessment of school textbooks, purpose and targets of the subject of History,what kind of citizen the History school books create etc.). However, there are also issuesthat do not seem to be directly associated to the Greek society (religious education,headscarf, political ideology, issues that create internal conflicts etc.).More specifically, through this research it became evident that not all participantsare adequately informed on the subject of History, as it is taught in the primary andsecondary levels of education in Turkey. In particular, few of the educators are in aposition to explicitly know and be able to deliver thorough reports on the curricula, the relevant decisions of the Ministry of Education, the work of primary and secondary degreeeducators, as well as the function and performance of the Faculties of Education. On thecontrary, concerning the theoretical framework of their knowledge, almost every educatoris adequately informed about the new educational methods and theories on teaching the subjects of History or Social Sciences, and the opinions they expressed are based oninternational bibliography and the prevalent educational philosophy/ideology. The responses of Turkish university professors have revealed their apprehensionpertaining to the future of education in their country. They refer to the problems theyencounter in their academic life and research work, which appear similar to thoseconfronted by educators in primary and secondary schools. They emphasize thesignificance of the subject of History and the orientation they would like it to have. Furthermore, they narrate personal stories from their own student years, but also from theirperspective as parents. Finally, they sketch the picture of the Turkish student and pupil, asthey perceive it being formed through the existing educational system, and they articulatetheir fears both for the future of Turkish education, but also for the country in general. Allin all, the educators who participated in this research, each one in his/her unique way,provide an inclusive portrait of the typical Turkish student over time, which ultimately alsotranslates into an image of self-definition.Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να αναζητηθούν οι γνώμες μιας ομάδας, που θεωρείται πολύ σημαντική για τη διαμόρφωση τόσο των εξελίξεων στην εκπαίδευση της Τουρκίας, όσο και για την εκπαίδευση των μελλοντικών εκπαιδευτικών της χώρας αυτής. Η ομάδα αυτή συγκροτείται από τους πανεπιστημιακούς δασκάλους που διδάσκουν σε Παιδαγωγικές Σχολές και σε Ιστορικά Τμήματα, στις τρεις μεγαλύτερες πληθυσμιακά πόλεις της Τουρκίας (Κωνσταντινούπολη, Άγκυρα, Σμύρνη) και έχουν ως επιστημονικό αντικείμενό τους τη διδακτική της Ιστορίας ή τη διδακτική των Κοινωνικών Επιστημών. Το δείγμα της έρευνας αποτελείται από 50 άτομα, από 13 Πανεπιστήμια (δημόσια και ιδιωτικά), όλων των βαθμίδων και όλων των ηλικιακών ομάδων, οι οποίοι σπούδασαν είτε στην Τουρκία είτε στο εξωτερικό. Μέσα από προσωπικές μαρτυρίες και ανοιχτές ερωτήσεις κρίσεως αποκτά κανείς μια σχετικά ολοκληρωμένη εικόνα για τον Τούρκο εκπαιδευτικό (πρωτοβάθμιας, δευτεροβάθμιας και τριτοβάθμιας εκπαίδευσης) και τον Τούρκο μαθητή/φοιτητή. Οι φόβοι, οι ανησυχίες, οι προβληματισμοί και οι ιδεολογίες, που εκφράζονται σε αρκετά σημεία, μοιάζουν με την κατάσταση στην Ελλάδα (εισαγωγικές εξετάσεις, αίσθηση αυτό-αποτελεσματικότητας των εκπαιδευτικών, αξιολόγηση σχολικών εγχειριδίων, σκοπός και στόχοι του μαθήματος της Ιστορίας, τι είδος πολίτη κατασκευάζουν τα σχολικά βιβλία Ιστορίας κ.λπ.). Θίγονται όμως και θέματα που δείχνουν να μην αφορούν άμεσα την ελληνική κοινωνία (θρησκευτική εκπαίδευση, μαντίλα, πολιτικές ιδεολογίες, θέματα που προκαλούν εσωτερικές διαμάχες κ.λπ.). Ειδικότερα, από την έρευνα προέκυψε ότι οι συμμετέχοντες δεν είναι επαρκώς ενήμεροι για το μάθημα της Ιστορίας, όπως αυτό διδάσκεται στην πρωτοβάθμια και δευτεροβάθμια εκπαίδευση στην Τουρκία. Πιο συγκεκριμένα, ελάχιστοι από αυτούς είναι σε θέση να γνωρίζουν με ακρίβεια και να κάνουν λεπτομερή αναφορά στα Αναλυτικά Προγράμματα, σε σχετικές αποφάσεις του Υπουργείου Παιδείας, στο έργο των εκπαιδευτικών της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, αλλά και στο έργο των Παιδαγωγικών Σχολών. Αντίθετα, όσον αφορά το θεωρητικό πλαίσιο των γνώσεών τους, σχεδόν όλοι είναι επαρκώς ενήμεροι για τις νέες εκπαιδευτικές μεθόδους και θεωρίες για τη διδακτική της Ιστορίας ή των Κοινωνικών Επιστημών και εκφράζουν απόψεις που στηρίζονται στη διεθνή βιβλιογραφία και στην κρατούσα ιδεολογία. Γίνεται φανερό ότι οι Τούρκοι πανεπιστημιακοί δάσκαλοι μέσα από τις απαντήσεις τους διατυπώνουν τους προβληματισμούς τους για την πορεία και το μέλλον της Εκπαίδευσης στη χώρα τους. Κάνουν λόγο για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν τόσο οι ίδιοι στην ακαδημαϊκή τους ζωή και στην ερευνητική τους δραστηριότητα, όσο και οι εκπαιδευτικοί πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Τονίζουν τη σημασία του μαθήματος της Ιστορίας και τον προσανατολισμό που θα ήθελαν να έχει. Διηγούνται προσωπικές ιστορίες από τα μαθητικά τους χρόνια, αλλά και από την ιδιότητά τους ως γονείς. Τέλος, περιγράφουν την εικόνα του Τούρκου φοιτητή και μαθητή έτσι όπως τη βλέπουν να διαμορφώνεται μέσα από το υπάρχον εκπαιδευτικό σύστημα, μιλούν για τους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι μαθητές σήμερα και διατυπώνουν τους φόβους τους για το μέλλον τόσο της τουρκικής Εκπαίδευσης όσο και της χώρας γενικότερα. Με άλλα λόγια περιγράφουν ο καθένας με τον τρόπο του, μια πολύπλευρη εικόνα του Τούρκου μαθητή διαχρονικά, που είναι τελικά και μια εικόνα αυτοπροσδιορισμού

Crossing borders, uniting people: Cybernetic approach of dance in the thracian wedding event of “k’na” in greece and turkey

The research field of this paper is the area of Thrace, a large geopolitical-cultural unit that was divided – due to political reasons – in three subareas distributed among three different countries: Bulgaria, Turkey and Greece. A dance event that used to take place before the border demarcation but is still performed in the Greek and Turkish Thrace is that of “K’na”, a wedding dance event danced by the people of both border areas despite of the changes in their magical-religious beliefs and the changes brought by socio-economic and cultural development. In particular, the aim of this paper is the study of the “construction” of the identity of inhabitants both of Greek and Turkish Thrace, as this is manifested through the three-dimensional way of dance in the wedding event of “K’na” in inter-state and inside the state level under the Cybernetics terms. Data was gathered through ethnographic method as this is applied to the study of dance, under the terms of “participation observance”. Analysis of data was conducted through the “dense description” which incorporates simultaneous description and analysis of data. While the analysis of chorographic composures of dance of “K’na”, as they are performed in the under study communities, performed by morphological method. For the purposes of recording the different dance forms of “K’na”, Labanotation system were used while their comparison was conducted by the comparative method. Finally, the interpretation of data was based on sociocybernetics according to Burke’s identity control theory, while the analytical terms of “self” and “other”, “we” and “others” which define identity as cultural and social construction composed the means of informers’ voices. From the data analysis, it is showed that the “K’na” dance is not static but the developments in space and time are depicted in its three-dimensional aspect as a result of the communication and interaction with the “other” groups. Communities under study altered the variables of the three-dimensional way of “K’na” dance in order to balance the instability that derived from their internal messages of “important” or “national others”. By this way, they managed to restore the previous image of their identity and prove that the “construction” of an identity is a self-regulation and self-control procedure, that is, a cybernetic procedure.Το ερευνητικό πεδίο αυτής της εργασίας είναι η περιοχή της Θράκης, η οποία αποτελεί μια μεγάλη γεωπολιτική-πολιτισμική ενότητα, που διαιρέθηκε λόγω πολιτικών διεργασιών, σε τρεις υποπεριοχές, οι οποίες κατανεμήθηκαν σε τρία διαφορετικά εθνικά κράτη, σε αυτά της Βουλγαρίας, της Τουρκίας και της Ελλάδας. Ένα χορευτικό δρώμενο το οποίο τελούντανστη Θράκη πριν τη χάραξη των συνόρων, αλλά και που συνεχίζει να τελείται έως σήμερα στις δύο όχθες του Έβρου ποταμού, δηλαδή στην ελληνική και τουρκική Θράκη, είναι αυτό του «Κ’να». Ο «Κ’νας» είναι ένα γαμήλιο χορευτικό δρώμενο που τελείται ακόμη και μέχρι σήμερα από τους τελεστές και των δύο μεθωριακών περιοχών, παρά το ότι έχει πλέον παρέλθει η μαγικο-θρησκευτική πίστη τους σε αυτό και παρά τις αλλαγές που έχουν επέλθει εξαιτίας των κοινωνικό-οικονομικών και πολιτικών εξελίξεων. Σκοπός της παρούσας εργασίας είναι η μελέτη της «κατασκευής» της ταυτότητας των κατοίκων της ελληνικής και τουρκικής Θράκης έτσι όπως αυτή πραγματώνεται μέσα από το τρισυπόστατο του χορού στο γαμήλιο δρώμενο του «Κ’να» σε διακρατικό και ενδοκρατικό επίπεδο, υπό τους όρους της κοινωνικο-Κυβερνητικής. Η συλλογή των εθνογραφικών δεδομένων πραγματοποιήθηκε με βάση την επιτόπια εθνογραφική μέθοδο, υπό τους μεθοδικούς όρους της «συμμετοχικής παρατήρησης». Η ανάλυση των εθνογραφικών δεδομένων βασίστηκε στη μέθοδο της «πυκνής περιγραφής», η οποία εμπεριέχει ταυτόχρονα την περιγραφή και την ερμηνεία των δεδομένων, ενώ η ανάλυση των χορογραφικών συνθέσεων του χορού «Κ’να», όπως αυτές πραγματώνονται στις υπό μελέτη κοινότητες, πραγματοποιήθηκε με βάση τη μορφολογική μέθοδο. Για την καταγραφή των διαφόρων χορευτικών μορφών του «Κ’να» χρησιμοποιήθηκε το σημειογραφικό σύστημα του Laban (Labanotation) και το σύστημα πηγαίας προσπάθειας του Laban (Effort), ενώ η σύγκριση τους πραγματοποιήθηκε με τη συγκριτική μέθοδο. Τέλος, η ερμηνεία των δεδομένων της έρευνας βασίστηκε στη θεωρητική οπτική της κοινωνικο-Κυβερνητικής, σύμφωνα με το μοντέλο ελέγχου ταυτότητας που προτείνει ο Burke, ενώ οι αναλυτικές έννοιες του «εαυτού» και του «άλλου», του «εμείς» και οι «άλλοι», που εννοιολογούν την ταυτότητα ως πολιτισμική και κοινωνική κατασκευή, αποτέλεσαν το μέσο προκειμένου να ακουστούν οι φωνές των ατόμων που αποτελούν τους πληροφορητές. Από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας διαπιστώθηκε ότι ο χορός του «Κ’να» δεν παραμένει στατικός, αλλά καταγράφονται στο τρισυπόστατό του οι εξελίξεις στον χώρο και στον χρόνο, ως αποτέλεσμα της διαδικασίας επικοινωνίας και αλληλόδασης με τις «άλλες» ομάδες. Οι υπο μελέτη κοινότητες, μεταβάλλοντας τις συνιστώτες του τρισυπόστατου του χορού του «Κνα», εναρμόνισαν την αστάθεια που προέκυψε στο εσωτερικό τους από εισερχόμενα τα μηνύματα των «σημαντικών» ή «εθνικών άλλων». Με τον τρόπο αυτόν αποκατέστησαν την προγενέστερη εικόνα της ταυτότητάς τους, αποδεικνύοντας ότι η «κατασκευή» μιας ταυτότητας, προκύπτει ως μια συνεχής διαδικασία αυτορύθμισης και εσωτερικού ελέγχου, δηλαδή αποτελεί μία κυβερνητική διαδικασία

Dance and Pythagorean Symbolism: A Case Study

The research field of this paper is the community of Limni, which is located on the island of Evia in Greece. Τhe aim of this research paper is to study the symbolic dimension of the Kamarachti dance from the Limni of the island of Evia in Greece. In particular, the paper attempts to highlight the symbolic characteristics of the dance under study, in order to determine the reason for its performance during the Easter period, throughout which many rituals related to the regeneration of nature are performed, that is this paper attempts to determine its function. Data was gathered through ethnographic method as this is applied to the study of dance, while its elaboration with the comparative method. The Kamarachti was recorded and analyzed using the Laban notation system and the morphological method. Finally, the symbolic function of Kamarachti was interpreted on the basis of the Pythagorean philosophical tradition. From the data analysis was found that the Kamarachti dance in the community of Limni on the island of Evia, on the basis of its symbolism, emerges as the protector of a magical process that aims at the rebirth of nature. This dance, with its magical and laxative properties and powers, avoids any demonic imposition, in order to ensure the euphoria of the earth