Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University

For downloading the full-text of this article please click here.Background and Objective: University students are the intellectual human resources of any society and they are the prospects of their country. Paying attention to their mental, spiritual, social, cultural and physical health will provide the ground for realization of a dynamic and healthy life in the future. The purpose of the present study was to determine the effectiveness of self-monitoring training using the Islamic contemplation approach on self-restraint among female students of Tehran University.Methods: This study adopted a quasi-experimental pretest and posttest control group design. The statistical population consisted of all students of University of Tehran who were studying in the educational year 2017. A sample of 30 female students from Tehran University was selected using available sampling method. They were randomly assigned to two experimental (15) and a control group (15). Participants in the experimental group received an Islamic-contemplation self-monitoring training program in eight (one-and-a-half-hour) sessions. A self-restraint questionnaire Gatfordson and Hirschi was used to collect data. Data were analyzed using covariance analysis. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors.Results: The results showed that the female students in the experimental group had significantly higher self-control scores than the control group on the post-test and the hypothesis of the study concerning the effectiveness of self-monitoring training by Islamic contemplation approach on self-restraint of Tehran University students was confirmed (P>0/01).Conclusion: Based on the findings, group religious-spiritual intervention had a positive effect on the internal and self-control power of female students, and this intervention could be used to improve the psychological resources in increasing students’ self-restraint.For downloading the full-text of this article please click here.Please cite this article as: Nosrati F, Jafari-Ardi S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.2298

The Relationship between Attachment to God, Attachment to Adults, Resilience, Self-compassion and Mindfulness in Undergraduate Students in Tehran University

For downloading the full-text of this article please click here.Background and Objective: The main purpose of this study was to investigate the relationship between attachment to God, attachment to adults, resilience, self-compassion and mindfulness in undergraduate students at Tehran University.Methods: 200 students (100 males and 100 females) were selected by cluster sampling method and completed the attachment to God, attachment to adults, resilience, and self-compassion and mindfulness questionnaires. The research design was correlational. Pearson correlation and path analysis were used to analyze the data. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors.Results: The results showed that there was a positive and meaningful relationship between secure attachment to God and resilience, mindfulness and compassion but a negative relationship between avoidant attachment and resilience, mindfulness and compassion. Also, the results showed that attachment to adults had a positive and significant correlation with resiliency, but there was no significant relationship between anxiety attachment to adults and mindfulness and resilience. Also, based on the results, resilience and secure attachment to God could positively predict mindfulness.Conclusion: Those with secure attachment to God value themselves and know that God loves and helps them and responds to their desires and prayers. On the contrary, people with avoidant attachment regard God as out of reach.For downloading the full-text of this article please click here.Please cite this article as: Nosrati F, Batavani AR, Ghobari-Bonab B, Masjedsaraee MR. The Relationship between Attachment to God, Attachment to Adults, Resilience, Self-compassion and Mindfulness in Undergraduate Students in Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):5-18.  https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.2299

رابطۀ دلبستگی به والدین و دلبستگی به خدا با بهزیستی اجتماعی-هیجانی در دانش‌آموزان تیزهوش شهر قم

خلفية البحث وأهدافه: اجریت الکثیر من الدراسات حول دور التعلق بالأبوین والعلاقة اللاهوتیة/الربانیة في تحسین مستوی الحیاة (النفسیة، والإجتماعیة، والعاطفیة). وبناء علی أهمیة الأمر تسعی هذه الدراسة لإلقاء الضوء علی تأثیر التعلق بالأبوین والعلاقة باللاهوتیة أو الروحیة علی تحسین مستوی الحیاة الإجتماعیة والعاطفیة لدی التلامذة المتفوقین في مدینة قم. منهجية البحث: اعتمدت هذه الدراسة المنهجیة الوصفیة الإرتباطیة. ورکزت علی الدراسات المیدانیة بحیث شملت الجمعیة الإحصائیة جمیع التلامذة المتفوقین في مدینة قم واختارت من بینهم 299 تلمیذاً عبر منهجیة أخذ العینات المتاحة. والإستبیان الذي اعتمدته فهو استبیان تقییم التعلق بالأبوین والأضراب المشار إلیه بـ(IPPA-R)، کما اعتمدت استبیان العلاقة الروحیة لدی المسلم المشار إلیه بـ(M-SAS)، واستبیان المقیاس الفرعي في تحسین مستوی الحیاة الإجتماعیة والعاطفة الإیجابیة والشعور بالرضا من الحیاة؛ کما استخدمت المنهجیة التحلیلیة ومنهج الإحصائیات الوصفیة (معدل الإنحراف المعیاري)، والمنهج الإستدلالي (درجة التعلق لدی بیرسون ورجرسیون)، لتحلیل المعطیات النهائیة. یُذکر أنّه قد تمت مراعاة جمیع الموارد الأخلاقیة في هذا البحث وإضافة إلی ذلك، فإن مؤلفي البحث لم یشیروا إلی أي تضارب في المصالح. المعطیات: اظهرت النتائج أن العلاقة بین التعلق السلیم بالأبوین وبین تحسین مستوی الحیاة الإجتماعیة والعاطفیة، وأیضا العلاقة بین نمط الحیاة السلیم والعلاقة اللاهوتیة وبین تحسین مستوی الحیاة الإجتماعیة والعاطفیة لدی التلامذة المتفوقین، کانت علاقة إیجابیة وذات دلالة واضحة. الاستنتاج: وصلت الدراسة إلی أن الأفراد عند إیجاد العلاقة السلمیة والحمیمة مع الأخرین یشعرون بنوع من الإرتیاح. ویمیلون إلی کسب دعم الآخر ویثقون بحب هذا الآخر لهم واهتمامه بهم. کما یمکن القول حول مسألة التعلق بالله وعلاقته بتحسین مستوی الحیاة الإجتماعیة والعاطفیة، بأن الإیمان والإعتقاد بالله والتوکل علیه یعزز الشعور بالتفاؤل ویطمئن الفرد بالمستقبل الزاهر ویخلق لدیه شعورا إیجابيا حول مستقبله. فینطلق الفرد في الحیاة الإجتماعیة من هذا المنطلق الإیجابي.Background and Objective: Many studies have been done on the relationship of attachment style to parents and attachment style to God with types of well-being (psychological, social and emotional). The main purpose of this study was to investigate relationship of attachment to parents and attachment to God with social and emotional well-being in gifted students. Methods: This was a descriptive correlational study. The statistical population was all gifted students in Qom in the academic year 2016-2017, 299 of whom were selected by convenience sampling method. Data were collecting using Parental and Peer Attachment Scales (IPPA-R), Muslim Spiritual Attachment Questionnaire (M-SAS), Social Well-being Sub-Scale, Positive Emotions Sub-Scale and Life Satisfaction Sub-Scale. For statistical analysis of the obtained data, descriptive statistics (mean, frequency calculation and standard deviation) and inferential statistics (Pearson correlation coefficient and simultaneous regression) were used. In this study, all the ethical considerations were observed and the authors reported no conflict of interests. Results: The results showed a positive and significant relationship between secure attachment to parents with social well-being and emotional well-being and its components in gifted students. There is also a positive and significant relationship between safe attachment to God with social well-being and emotional well-being. Conclusion: People with secure attachments feel comfortable in intimate relationships; they tend to rely on others for support, they are sure that others love them. In explanation for the relationship between attachment to God and social and emotional well-being, it can be stated that faith and belief in God and the belief that everything starts well by relying on Him and God controls everything, causes a sense of optimism and confidence about one's future actions. Thus, with this sense, optimism enters the social arena.سابقه و هدف: پژوهش‌های زیادی دربارۀ ارتباط بین سبک دلبستگی به والدین و سبک دلبستگی به خدا با انواع بهزیستی (روان‌شناختی، اجتماعی و هیجانی) انجام شده است. هدف اصلی مطالعۀ حاضر بررسی دلبستگی به والدین و دلبستگی به خدا با بهزیستی اجتماعی و هیجانی در دانش‌آموزان تیزهوش شهر قم بود. روش کار: این پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی است. جامعۀ آماری تمامی دانش‌آموزان تیزهوش شهر قم بود که 299 نفر از آنان به‌روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از سنجش دلبستگی به پدر و مادر و همسال (IPPA-R)؛ پرسش‌نامۀ دلبستگی معنوی مسلمانان (M-SAS)، مقیاس فرعی بهزیستی اجتماعی، عواطف مثبت و رضایت از زندگی؛ و برای تجزیه‌و‌تحلیل آماری از روش آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون هم‌زمان) استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان داد بین دلبستگی ایمن به والدین با بهزیستی اجتماعی و بهزیستی هیجانی و همچنین بین سبک دلبستگی ایمن به خدا با بهزیستی اجتماعی و بهزیستی هیجانی در دانش‌آموزان تیزهوش رابطۀ مثبت و معنادار وجود داشت. نتیجه‌گیری: افراد با دلبستگی ایمن در برقراری روابط صمیمانه احساس راحتی می‌کنند؛ تمایل دارند برای حمایت به دیگران تکیه کنند و مطمئن هستند که دیگران دوستشان دارند. در تبیین دلبستگی به خدا و بهزیستی اجتماعی و هیجانی می‌توان گفت ايمان و اعتقاد به خدا و توكل به او موجب حس خوش‌بيني و اطمينان دربارۀ عملكردهاي آيندۀ فرد مي‌شود و فرد با اين حسِ خوش‌بيني وارد صحنه‌هاي اجتماعي مي‌شود

The effect of a multimedia educational program based on social stories and Video modeling on using spoon and fork skill of intellectually disabled students

The purpose of this study was to investigate the effect of multimedia educational program based on social stories and Video modeling on using spoon and fork skill of intellectually disabled students. This research is a multi-lingual single-subject experimental design using different subjects. The research design used in this study is a multiple baseline across participants single-subject experimental design with different subjects. The statistical population includes all first grade intellectually disabled students who were studying in Baghcheban elementary school in Minoodasht City in Golestan Province in 2018-2019 academic year. The subjects were 4 intellectually disabled students (2 girls and 2 boys) who have 50-70 IQ score and were selected with convenience sampling methods using AAMD Adaptive Behavior Scale. A researcher-made questionnaire was developed to identify the demographic characteristics of subjects and WISC-IV was used to measure their intelligence. For evaluating the subjects' mastery of using spoon and fork skill a researcher-made checklist for using eating utensils based on AAMD Adaptive Behavior Scale and the skill training manual for intellectually disabled children published by Iran's Special Education Organization was used. For analyzing the data, the graphing analysis method was used and after plotting the charts using R software, the effects of the independent variable on the dependent variable were analyzed through the analysis of the trends. Regarding the results, it seems that the multimedia educational program used in the present study was effective in intellectually disabled students’ learning to use spoon and fork and led to improve these skills in subjects

اثربخشی آموزش خود‌نظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی بر خویشتن‌داری دانشجویان دختر دانشگاه تهران

خلفية البحث وأهدافه: يعتبر الطلاب الجامعيين في المجتمع من بين طبقاته المختلفة حصيلة روحية وانسانية لصناعة مستقبل بلدهم. فإن الإهتمام بصحتهم النفسية والروحية والاجتماعية والثقافية والبدنية سيوفر الأرضية اللازمة لتحقيق الحياة النشيطة والسليمة في المجتمع في السنوات القادمة. كان الغرض من هذه الدراسة مدى تأثير تعليم مراقبة النفس مع رؤية التأمل الذاتي الإسلامي على ضبط النفس لدى طالبات جامعة طهران.   منهجية البحث: تم اجراء هذا البحث حسب منهج شبه التجريبي وبطريقة الإختبار القبلي والبعدي مع المجموعة الضابطة. اشتمل المجتمع الإحصائي كافة طلاب جامعة طهران الذين كانوا يدرسون في سنة 2016 حيث تم اختيار 30 طالبة بطريقة اخذ العينة المتاحة وتم تصنيفهن الى مجموعتي التجريبية والضابطة وذلك حسب العد العشوائي. تلقت المشاركات في المجموعة التجريبية ثماني جلسات (ساعة ونصف في كل جلسة) من برنامج تعليم مراقبة النفس مع نهج التأمل الذاتي الإسلامي على مدى 8 أسابيع. ومن أجل جمع البيانات تم استخدام استبيان "كوتفردسون" و"هيرشي" لضبط النفس. تم تحليل البيانات وتجزئتها باستخدام المنهج الاحصائي لتحليل التغاير. تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذا البحث واضافة الى هذا، فإن مؤلفي البحث لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح. الكشوفات: اظهرت الكشوفات أنه اكتسب الطالبات في المجموعة التجريبية في الاختبار البعدي على نسبة عالية من ضبط النفس مقارنة مع المجموعة الضابطة حیث تم التأكيد على فرضية الدراسة التي تبلغ عن فعالية تعليم مراقبة النفس مع رؤية التأمل الذاتي الإسلامي في ضبط النفس لدى طالبات جامعة طهران (01/0P>). الاستنتاج: وفقا لنتائج الدراسة، إن المداخلة الدينية والروحية التي تقوم بشكل جماعي، تؤثر ايجابيا على القوة الداخلية وضبط النفس لدى الطالبات ويمكن استخدام هذه المداخلة في سبيل تحسين الموارد النفسية من أجل تعزيز ضبط النفس لدى الطلاب.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Nosrati F, Jafari-Ardi  S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.22988Background and Objective: University students are the intellectual human resources of any society and they are the prospects of their country. Paying attention to their mental, spiritual, social, cultural and physical health will provide the ground for realization of a dynamic and healthy life in the future. The purpose of the present study was to determine the effectiveness of self-monitoring training using the Islamic contemplation approach on self-restraint among female students of Tehran University. Methods: This study adopted a quasi-experimental pretest and posttest control group design. The statistical population consisted of all students of University of Tehran who were studying in the educational year 2017. A sample of 30 female students from Tehran University was selected using available sampling method. They were randomly assigned to two experimental (15) and a control group (15). Participants in the experimental group received an Islamic-contemplation self-monitoring training program in eight (one-and-a-half-hour) sessions. A self-restraint questionnaire Gatfordson and Hirschi was used to collect data. Data were analyzed using covariance analysis. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors. Results: The results showed that the female students in the experimental group had significantly higher self-control scores than the control group on the post-test and the hypothesis of the study concerning the effectiveness of self-monitoring training by Islamic contemplation approach on self-restraint of Tehran University students was confirmed (P>0/01). Conclusion: Based on the findings, group religious-spiritual intervention had a positive effect on the internal and self-control power of female students, and this intervention could be used to improve the psychological resources in increasing students’ self-restraint.   Please cite this article as: Nosrati F, Jafari-Ardi S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.22988سابقه و هدف: دانشجویان هر جامعه در میان قشرهای مختلف آن، دست‌رنج معنوی و انسانی و از آینده‌سازان کشور خویش هستند و توجه به وضعیت سلامت روانی، معنوی، اجتماعی، فرهنگی و جسمی آنان موجب فراهم آوردن زمینۀ لازم برای تحقق زندگی پویا و سالم در جامعه برای سال‌های آینده خواهد شد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی بر خویشتن‌داری دانشجویان دختر دانشگاه تهران بود. روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانشجویان دانشگاه تهران بود که در سال تحصیلی 1395 مشغول به تحصیل بودند و از میان آنان 30 نفر از دانشجویان دختر به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب؛ و به‌صورت شمارش تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش هشت جلسه (یک‌و‌نیم‌ ساعته) برنامۀ آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی در طول هشت هفته دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ خویشتن‌داری گاتفردسون و هیرشی استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده نیز با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه‌ و تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دانشجویان دختر گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری خویشتن‌داری بالاتری به دست آوردند و فرضیۀ پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی بر خویشتن‌داری دختران دانشجوی دانشگاه تهران تأیید شد (01/0P>). نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، مداخلۀ مذهبی-معنوی گروهی تأثیر مثبتی بر قدرت درونی و خودکنترلی دانشجویان دختر داشت و می‌توان از این مداخله برای بهبود منابع روان‌شناختی در افزایش خویشتن‌داری دانشجویان استفاده کرد. استناد مقاله به این صورت است: Nosrati F, Jafari-Ardi  S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.2298

دراسة العلاقة بين أساليب الارتباط بالله والصبر وعزة النفس في طلاب جامعة طهران

سابقه و هدف: صبر یکی از روش‌های خودتنظیمی است که موجب اعتدال روان آدمی می‌شود. منظور از خودتنظیمی قدرت استفاده از راهبردهایی است که در مقابل محرک‌های درونی‌ و محیطی یا خوشی‌های افراطی انسان را از تعادل بازمی‌دارد. هدف از پژوهش حاضر بررسی ارتباط بین سبک‌های دلبستگی به خدا، صبر و عزّت نفس در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران بود. روش کار: این پژوهش از نوع پژوهش‌های پس‌رویدادی است. جامعۀ آماری آن شامل تمامی دانشجویان دختر و پسر مقطع کارشناسی دانشگاه تهران بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی خوشه‌ای تعداد 169 دانشجو (84 پسر و 85 دختر) از گروه‌های آموزشی علوم انسانی، فنی و مهندسی، علوم پایه و هنرها انتخاب شدند. در پژوهش حاضر از پرسش‌نامه‌های عزّت نفس کوپر اسمیت، سیاهۀ ارتباط با خدای روات و کرک‌پاتریک و پرسش‌نامۀ واکنش در رخدادهای غباری‌بناب و همکاران استفاده شده است. به‌منظور تجزیه و تحلیل داده‌ها نیز از آزمون‌های تحلیل واریانس چندمتغیّره و یک‌طرفه، آزمون t  و تحلیل رگرسیون استفاده شده است. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن با نمرۀ کل صبر ارتباط مثبت و معناداری وجود داشت و سبک دلبستگی ایمن، پیش‌بینی‌کنندۀ خوبی برای میزان عزّت نفس دانشجویان بود. همچنین دانشجویان دختر در مقایسه با دانشجویان پسر صبر بیشتری داشتند و دانشجویان گروه علوم انسانی در مقایسه با دانشجویان گروه‌های آموزشی دیگر نمرۀ بالاتری در دلبستگی ایمن به دست آوردند. نتیجه‌گیری: خداوند همواره افرادی را که در مصائب و مشکلات صبر پیشه نمایند، تنها نمی‌گذارد و همیشه در کنار آنان است و این امر سبب می‌شود که ارتباط این افراد با خداوند تقویت؛ و دلبستگی ایمن‌ آنان به پروردگار شدیدتر شود.   استناد مقاله به این صورت است: Ghobari-Bonab B, Nosrati F, Bozorgi MR. Studying the Relations between Attachment Styles to God Patience, Self-esteem among Undergraduate College Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(3):44-60. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i3.23035  Background and Objective: Patience is one of the self-regulatory methods that lead to psychological balance. Self-regulation refers to the power to use strategies that, in contrast to internal stimuli or environmental stimuli or extreme pleasures, prevent a person from balance. The main objective of the current study was to study the relationship between the styles of attachment to God, patience, self-esteem in undergraduate students of the University of Tehran. Methods: This is a post-vent study. The statistical population of the study included all undergraduate male and female students of the University of Tehran out of whom 169 (84 males, and 85 females) were selected using cluster sampling method from departments of Human Sciences, Technology and Engineering, Basic Sciences and Arts. Cooper-Smith’s questionnaire of self-esteem, Rowatt and Kirkpatriok’s Relation with God Inventory, and Ghobari-Bonab’s Reaction to Daily Events and Occurrences Questionnaire were used in the present study. One-way multivariate analysis of variance (Manova), t-test, and multiple regression analysis were used for data analysis. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors. Results: The results of data analysis showed that there is a positive and significant relationship between secure attachment to God and patience. In addition, secure attachment to God was a significant predictor of self-esteem in the students. Female students had a higher level of patience than males. In addition, students in Human Sciences obtained higher scores in secure attachment compared to the students of other fields of study. Conclusion: God does not leave people alone in the midst of adversity, and He is always with them, and this strengthens their relationship with God and enhances the secure attachment between people and God.   Please cite this article as: Ghobari-Bonab B, Nosrati F, Bozorgi MR. Studying the Relations between Attachment Styles to God Patience, Self-esteem among Undergraduate College Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(3):44-60. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i3.23035  خلفية البحث وأهدافه: يعتبر الصبر أحد طرق التنظيم الذاتي، والذي يؤدي إلى الاعتدال النفسي للإنسان. والمقصود بالتنظيم الذاتي هو القدرة على الاستفادة من الطرق التي تمنع الإنسان من الخروج عن حالة التعادل في مواجهة المؤثرات الداخلية والمحيطية أو مشاعر الفرح الإفراطية. والهدف من التحقيق الحاضر عبارة عن دراسة الارتباط بين أشكال التعلق بالله من جهة، والصبر وعزة النفس من جهة ثانية، وذلك عند طلاب الليسانس في جامعة طهران. منهجية البحث: يعتبر هذا التحقيق من نوع التحقيقات البعدية. ودائرة دراسته تشمل جميع طلاب وطالبات الليسانس في جامعة طهران. وقد تم بالاستعانة بطريقة النماذج العشوائية اختيار مجموعة تبلغ 169 طالباً (84 طالباً و 85 طالبة) من أقسام العلوم الإنسانية، والفنية والهندسية، والعلوم الأساسية، والفنون. كما تمت الاستفادة في هذا الدراسة من أسئلة اختبار عزة النفس لكوبر سميث، والارتباط بالله لروات وكرك باتريك، واختبار ردود الأفعال تجاه الأحداث اليومية لغوباري إيتال. كما أنه بغرض تحليل المعطيات فقد تمت الاستفادة من اختبارات تحليل التباين للمتغيرات المتعددة والواحدة، واختبار t، وتحليل التراجع. وقد تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذه الدراسة، ولم يلحظ مؤلفو المقالة أي تضاد للمصالح. الكشوفات: أشارت المعطيات إلى وجود علاقة إيجابية وذات معنى بين طريقة التعلق الآمن والدرجة الكلية للصبر. وأن طريقة التعلق الآمن تدل بنحو كبير على درجة عزة النفس عند الطلبة. كما أنه لوحظ أن الطالبات يتمتعن بدرجة من الصبر أعلى مما يتمتع به الطلاب الذكور، كما أن طلاب العلوم الإنسانية حازوا على درجة أعلى من طلاب سائر الفروع الدراسية في موضوع الارتباط الآمن. الاستنتاج: إن الأشخاص الذين يتمسكون بالصبر في مواجهة المصائب والمشاكل فإن الله لا يتركهم وحدهم، ويكون معهم. وهذا الأمر يؤدي إلى تقوية علاقة هؤلاء الأشخاص بالله تعالى، ويشتد تعلقهم الآمن بالله تعالى أكثر.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Ghobari-Bonab B, Nosrati F, Bozorgi MR. Studying the Relations between Attachment Styles to God Patience, Self-esteem among Undergraduate College Students. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(3):44-60. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i3.23035 &nbsp

بررسی رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با صبر در دانشجویان دانشگاه تهران

خلفية البحث وأهدافه: يعتبر الصبر أحد طرق الضبط والتحكم بالسلوك بنحو يمنح الإنسان إمكانية الرقابة الذاتية والتنظيم الذاتي لسلوكه. كما أن الصبر كان يعتبر دائماً أحد متغيرات الصحة النفسية، وقد أكد المحققون أيضاً على العلاقة بين طبيعة الارتباط بالله والتحمل وبين مكونات الصحة النفسية. ومن هنا، فإن الهدف من الدراسة الفعلية البحث في علاقة الارتباط بالله والتحمل بالصبر عند طلاب جامعة طهران. منهجية البحث: تعتبر هذه الدراسة الوصفية من النوع التشاركي. وتشمل مجموعة الدراسة البحثية جميع الطلبة والطالبات المشغولين بالدراسة في جامعة طهران خلال العام الدراسي 2020-2019، وقد تم اختيار 196 فرداً من طلبة أقسام العلوم الإنسانية والفنية والهندسة والعلوم الأساسية والفنون الجميلة، وذلك من خلال الاستعانة بأخذ النماذج بنحو عشوائي عنقودي. كما تم الاستفادة من استبيانات الارتباط بالله والتحمل وردود الفعل تجاه حوادث الحياة بغرض جمع البيانات. ومن ثم تم تحليل البيانات المجموعة بنحو متزامن بالاستعانة بمعادل التشارك لبيرسون وركرسيون. وقد تمت مراعاة جميع الضوابط الأخلاقية في هذه الدراسة، ولم يلحظ مؤلفو المقالة أي تضارب للمصالح. الكشوفات: تشير النتائج إلى وجود علاقة إيجابية وذات معنى بين طبيعة الارتباط الآمن بالله والتحمل وبين الصبر. كما أن هناك علاقة سلبية وذات مغزى بين نمط الارتباط غير الآمن بالله وبين الصبر. كما أن نمط الارتباط بالله والتحمل يمكنهما التنبؤ بالصبر بنحو ملفت للنظر. الاستنتاج: طبقاً للمعطيات الحاصلة فإن الأشخاص الذين لديهم طبيعة علاقة آمنة بالله ويملكون قدرة تحمل أكثر فإنهم يملكون صبراً أكثر في مواجهة المشاكل، بينما نجد أن الأشخاص الذين يملكون قدرة أضعف على التحمل ولديهم نمط علاقة غير آمنة بالله فإن لديهم صبراً أقل.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Ranjbar S, Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Hasani SS. The Relationship of Attachment to God and Resilience with Patience in the Students of the University of Tehran. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(2):58-71. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i2.31345Background and Objective: Patience is considered as a method of inhibition and control of behavior. It facilitates self-monitoring and self-regulation in human behavior. Moreover, patience is considered as one of the factors that enhance mental health in individuals. The style of attachment to God and psychological resilience have been proclaimed to be related with components of mental health. Therefore, the present study tries to examine the relationship of attachment to God and psychological resilience with patience in students who were studying in the University of Tehran. Methods: This is a correlational study. The statistical population of the study included all the students (females and males) who were studying in academic year 2019-2020. The sample population included 196 university students, who were selected by cluster sampling method from students of the fields of humanities, engineering, basic sciences and fine arts of the University of Tehran. To collect data, we used the following measures: God Attachment Scale, Resilience Scale by Connor and Davidson, and Reaction to Life Events. To analyze the data, Pearson correlation coefficients and multiple regression analysis were used. In this study, all ethical considerations were observed and no conflict of interest was reported by the authors. Results: The results showed that a significant positive correlation existed between the secure attachment to God and psychological resilience and patience. The findings also demonstrated a negative significant correlation between insecure attachment to God and patience in the university students. The findings suggested that quality of attachment to God and psychological resiliency can predict university students’ patience. Conclusion: The students (individuals) with secure attachment to God are more resilient, and they are more patient when faced with difficulties. Individuals with insecure attachment to God and lower resilience tolerance and patience.   Please cite this article as: Ranjbar S, Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Hasani SS. The Relationship of Attachment to God and Resilience with Patience in the Students of the University of Tehran. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(2):58-71. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i2.31345  سابقه و هدف: صبر یکی از روش‌های کنترل و بازداری رفتار در نظر گرفته می‌شود به‌گونه‌ای که به انسان این امکان را می‌دهد تا خودنظارتی و خود­تنظیمی بر رفتار داشته باشد. همچنین صبر همواره یکی از متغیّرهای سلامت ­روان شناخته شده است و پژوهشگران نیز بر ارتباط بین سبک دلبستگی به خدا و تا‌ب‌آوری با مؤلفه‌های سلامت‌ روان تأکید کرده‌اند. ازاین‌رو، هدف از پژوهش حاضر بررسی رابطۀ دلبستگی به خدا و تاب‌آوری با صبر در دانشجویان دانشگاه تهران بود. روش کار: این پژوهش توصیفی از نوع همبستگی است. جامعۀ آماری پژوهش تمامی دانشجویان دختر و پسر مشغول به تحصیل دانشگاه تهران در سال تحصیلی 99-1398 بود که تعداد 196 نفر از دانشجویان گروه‌های علوم ‌انسانی، فنی و مهندسی، علوم ‌پایه و هنرهای ‌زیبا با استفاده از نمونه‌گیری تصادفی ‌خوشه‌ای انتخاب شدند. برای جمع‌آوری اطلاعات از پرسش‌نامه‌های دلبستگی به خدا، تاب‌آوری و واکنش در رخدادهای زندگی استفاده شد و داده‌های به‌دست‌آمده با استفاده از ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون هم‌زمان تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین سبک دلبستگی ایمن به خدا و تاب‌آوری با صبر رابطۀ مثبت و معنادار و بین سبک ‌دلبستگی ناایمن به خدا با صبر رابطۀ منفی و معناداری وجود داشت. همچنین سبک دلبستگی به خدا و تاب‌آوری ‌توانستند صبر را به‌طور معنا‌داری پیش‌بینی ‌کنند. نتیجه‌گیری: بر اساس یافته‌های به‌دست‌آمده، افرادی که تاب‌آورتر هستند و سبک دلبستگی ایمن به خدا دارند در مقابل مشکلات صبر بیشتری دارند و افرادی که تاب‌آوری کمتر و سبک دلبستگی ناایمن به خدا دارند صبر کمتری نیز دارند.   استناد مقاله به این صورت است: Ranjbar S, Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Hasani SS. The Relationship of Attachment to God and Resilience with Patience in the Students of the University of Tehran. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(2):58-71. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i2.3134

تأثير الأذكار الدينية في تخفيف الضغط النفسي: مراجعة منهجية

سابقه و هدف: ذکرگویی یکی از روش­های قرآنی است که در مقابله با اضطراب مطرح است. در پژوهش­های متعددی به بررسی اثربخشی ذکر در کاهش فشار روانی انسان پرداخته­ شده است. فشار روانی یکی از بزرگ­ترین مشکلات انسان‌ها است که به فرسودگی، اضطراب، ضعف سیستم ایمنی و آسیب اندام­ها منجر می‌شود. ازاین‌رو هدف پژوهش حاضر جمع‌بندی تحلیلی و بررسی سیر تحقیقات مربوط به تأثیر ذکرهای مذهبی بر کاهش فشار روانی بود. روش کار: پژوهش حاضر با استفاده از روش سندی (کتابخانه‌ای) و طرح مروری نظام‌مند انجام شده است. با جست‌وجو در پایگاه‌های ساینس‌دایرکت، پاب‌مد، مگیران، اس.آی.دی، پروکوئست، اریک، سایک‌اینفو، اسپرینگر، ابسکو و نورمگز 39 مقاله به دست آمد که درنهایت 12 مطالعه ملاک‌های لازم را داشت و وارد پژوهش شد. مؤلفان مقاله تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: مطالعات یافت‌شده با توجه به نمونۀ مطالعه‌شدۀ آنها در چهار دسته طبقه‌بندی و تحلیل شد: شهروندان (یک مطالعه)، کهنه‌سربازان با تجربۀ جنگ (شش مطالعه)، اعضای خانواده و مراقبان بیماران (چهار مطالعه) و بیماران مبتلا به ایدز (یک مطالعه). 11 مطالعه (92 درصد) بیانگر آن بود که تکرار ذکر در کاهش فشار روانی تأثیر مثبت و معناداری داشت. بیشتر تحقیقات نیز در ایالات متحده و دربارۀ کهنه‌سربازان صورت گرفته بود. نتیجه‌گیری: برای انسان امروزی که با عوامل فشارزای متعددی احاطه شده است، ذکر می‌تواند یکی از راهبردهای مطمئن به‌منظور کسب آرامش باشد. توصیه می‌گردد پژوهشگران مطالعات مروری مشابهی را جهت بررسی اثربخشی ذکر بر دیگر مسائل روان‌شناختی انسان ازجمله افسردگی و پرخاشگری انجام دهند.   استناد مقاله به این صورت است: Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Zandi S, Qorbani-Vanajemi M. Effects of Dhikr (Repetition of Holy Names) on Stress: A Systematic Review. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):157-171. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.27320Background and Objective: Dhikr (holy names repetition) is one of the Quranic methods that is used to cope with anxiety. Numerous studies have investigated the effectiveness of dhikr in reducing human stress. Stress is one of the biggest problems in humans that lead to burnout, anxiety, weakened immune system, and organ damage. Therefore, the current study intended to critically review the literature and line of research on the effects of holy name repetition on reducing stress. Methods: In so doing, a systematic review was conducted. The data were collected through well-known English and Persian databases, including Sciencedirect, PubMed, Magiran, SID, Proquest, Eric, Psychinfo, Springer, Ebsco, and Noormags. Altogether, 39 studies were found and ultimately, 12 studies met the inclusion criteria and were included in the investigation. The authors have not reported any conflicts of interest. Results: According to the sample populations investigated, those studies were classified into four categories: studies on ordinary people (one study), veterans (six studies), family members and caregivers of patients (four studies), and patients with HIV (one study). Eleven studies (92 percent) demonstrated that remembrance of God significantly reduced the stress. Most of the studies have been conducted in the United States and on the veterans. Conclusion: Modern human, surrounded by many stressors, may resort to dhikr as a reliable strategy to find peace. Future researchers are suggested to systematically review the studies investigating the effectiveness of holy name repetition in alleviating other psychological problems such as depression and aggression.   Please cite this article as: Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Zandi S, Qorbani-Vanajemi M. Effects of Dhikr (Repetition of Holy Names) on Stress: A Systematic Review. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):157-171. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.27320خلفية البحث وأهدافه: يعتبر الذكر أحد الأساليب التي طرحها القرآن في معالجة الاضطراب. وقد تعرضت العديد من الدراسات للبحث في آثار الذكر على تخفيف الضغوط النفسية للإنسان. فالضغط النفسي هو أحد أكبر مشاكل الإنسان، والذي ينتهي بالإنسان إلى الإنهاك والاضطراب وضعف الجهاز المناعي وحصول الضرر في أعضاء الجسم. ومن هنا فإن الهدف من الدراسة الفعلية هو الخروج بخلاصة تحليلية ودراسة مسير الأبحاث المرتبطة بأثر الأذكار الدينية في التخفيف من الضغوط النفسية. منهجية البحث: لقد تمت الدراسة الحاضرة من خلال الاستفادة بمنهجية المراجع (المكتبة) وخطة المراجعة المنهجية. وقد تم الحصول على 39 مقالة من خلال البحث في مواقع: ساينس دايركت، باب مد، مكيران، أس آي دي، بروكوئست، آريك، سايكاينفو، أسبرينكر، أبسكو، نورمكز. وفي النهاية فقد تم تحديد 12 مقالة منها على أنها المعايير اللازمة، وعلى أساس ذلك تم الدخول في الدراسة. ولم يلحظ مؤلفو المقالة أي تضارب للمصالح. المعطیات: لقد تم تصنيف الدراسات التي تم العثور عليها في أربعة أنواع، وذلك بملاحظة النموذج مورد الدراسة، ومن ثم تم تحليلها. الأفراد (دراسة واحدة)، المحاربون القدامى من خلال تجربة الحرب (ست دراسات)، أفراد الأسرة والمشرفون على المرضى (أربع دراسات)، المرضى المصابون بالإيدز (دراسة واحدة). فكانت 11 دراسة منها (92%) تشير إلى وجود تأثير إيجابي وذي معنى لتكرار الذكر في التخفيف من الضغط النفسي. وكانت معظم الدراسات قد تمت في الولايات المتحدة وبين المحاربين القدامى. الاستنتاج: بالنسبة للإنسان المعاصر الذي تحيط به أسباب عديدة تؤدي للضغوط فإن الذكر يعتبر أحد الاستراتيجيات المطمئنة للحصول على السكينة. ويُنصح المحققون بالقيام بدراسات استقصائية مشابهة وذلك بغرض دراسة الآثار التي يتركها الذكر على المسائل الأخرى في علم النفس المرتبط بالإنسان، ومن جملتها الاكتئاب والعدوانية.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Nosrati F, Ghobari-Bonab B, Zandi S, Qorbani-Vanajemi M. Effects of Dhikr (Repetition of Holy Names) on Stress: A Systematic Review. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2021;7(3):157-171. https://doi.org/10.22037/jrrh.v7i3.2732

بررسی رابطۀ بین دلبستگی به خدا، دلبستگی به بزرگسالان و تاب‌آوری با خودشفقت‌ورزی و ذهن‌آگاهی در دانشجویان دانشگاه تهران در سال 1395

خلفية البحث وأهدافه: هناك إجماع كبير على العلاقة الوثيقة بين الصحة العقلية والمرونة. الغرض الرئيسي من البحث الحالي، الدراسة في العلاقة بين التعلق بالله والتعلق بالكبار والمرونة، مع التعاطف الذاتي واليقظة لدى طلاب جامعة طهران. منهجية البحث: القد اشتمل المجتمع الاحصائي لهذا البحث المترابط، على كافة طلاب مرحلة البكالوريوس في جامعة طهران؛ حيث تم اختيار 200 طالباً من بين طلاب كلية علم النفس والعلوم التربوية بطريقة اخذ العينات المتاحة. ومن أجل جمع البيانات تم استخدام مقاييس التعلق بالله والتعلق بالكبار والمرونة والتعاطف الذاتي واليقظة وقد تم استخدام الاختبارات الإحصائية كمعامل ارتباط بيرسون وأسلوب تحليل المسار وذلك من أجل تحليل البيانات. تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذا البحث واضافة الى هذا فإن مؤلفي البحث لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح. الكشوفات: اظهرت النتائج أن هناك علاقة ايجابية وذات دلالة احصائية بين التعلق الآمن بالله مع المرونة واليقظة والتعاطف الذاتي، الا انه كانت هناك علاقة سلبية بين التعلق المتجنب مع المرونة واليقظة والتعاطف الذاتي. كما أن هناك علاقة ايجابة ذات دلالة احصائية بين التعلق بالكبار مع المرونة بيد انه لم تكن هناك علاقة كبيرة بين التعلق المضطرب بالكبار مع اليقظة والمرونة. واستنادا الى النتائج ايضا استطاعت المرونة والتعلق الآمن بالله من التنبؤ باليقظة بشكل ايجابي. الاستنتاج: اثتبت الدراسة أن هؤلاء الذين كان تعلقهم بالله بشكل آمل، كانوا يعرفون قيمة انفسهم وكانوا يعلمون ان الله يحبهم وانه سبحانه يساعدهم ويستجيب دعاءهم ويلبي طلباتهم وعلى عكس ذلك فإن الاشخاص ذوي التعلق المجتنب لله، كانوا يحسبون الله بعيد المنال وكانوا يجتنونه.   يتم استناد المقالة على الترتيب التالي: Nosrati F, Batavani AR, Ghobari-Bonab B, Masjedsaraee MR. The Relationship between Attachment to God, Attachment to Adults, Resilience, Self-compassion and Mindfulness in Undergraduate Students in Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):5-18. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.22990.Background and Objective: The main purpose of this study was to investigate the relationship between attachment to God, attachment to adults, resilience, self-compassion and mindfulness in undergraduate students at Tehran University. Methods: 200 students (100 males and 100 females) were selected by cluster sampling method and completed the attachment to God, attachment to adults, resilience, and self-compassion and mindfulness questionnaires. The research design was correlational. Pearson correlation and path analysis were used to analyze the data. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors. Results: The results showed that there was a positive and meaningful relationship between secure attachment to God and resilience, mindfulness and compassion but a negative relationship between avoidant attachment and resilience, mindfulness and compassion. Also, the results showed that attachment to adults had a positive and significant correlation with resiliency, but there was no significant relationship between anxiety attachment to adults and mindfulness and resilience. Also, based on the results, resilience and secure attachment to God could positively predict mindfulness. Conclusion: Those with secure attachment to God value themselves and know that God loves and helps them and responds to their desires and prayers. On the contrary, people with avoidant attachment regard God as out of reach.   Please cite this article as: Nosrati F, Batavani AR, Ghobari-Bonab B, Masjedsaraee MR. The Relationship between Attachment to God, Attachment to Adults, Resilience, Self-compassion and Mindfulness in Undergraduate Students in Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):5-18. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.22990.سابقه و هدف: دربارۀ ارتباط تنگاتنگ بهداشت روانی و تاب‌آوری اتفاق‌نظر بالایی وجود دارد. هدف اصلی مطالعۀ حاضر بررسی رابطۀ بین دلبستگی به خدا، دلبستگی به بزرگسالان و تاب‌آوری با خودشفقت‌ورزی و ذهن‌آگاهی در دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران بود. روش کار: طرح پژوهش حاضر از نوع همبستگی و جامعۀ آماری آن شامل کلیة دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه تهران در نیم‌سال اول تحصیلی 96-95 بود که از میان آنان 200 نفر از دانشجویان دانشکدۀ روان‌شناسی و علوم تربیتی به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از مقیاس‌های دلبستگی به خدا، دلبستگی به بزرگسالان، تاب‌آوری، خودشفقت‌ورزی و ذهن‌آگاهی؛ و برای تحلیل داده‌ها از آزمون‌های آماری همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر استفاده شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند. یافته‌ها: نتایج نشان داد که بین دلبستگی ایمن به خدا با تاب‌آوری، ذهن‌آگاهی و خودشفقت‌ورزی رابطۀ مثبت و معنادار؛ ولی بین دلبستگی اجتنابی با تاب‌آوری، ذهن‌آگاهی و خودشفقت‌ورزی رابطة منفی وجود داشت؛ همچنین دلبستگی به بزرگسالان با تاب‌آوری رابطۀ مثبت و معنادار داشت؛ اما بین دلبستگی اضطرابی به بزرگسالان با ذهن‌آگاهی و تاب‌آوری رابطۀ معناداری به ‌دست نیامد. همچنین بر پایۀ نتایج به‌دست‌آمده، تاب‌آوری و دلبستگی ایمن به خدا توانستند به‌طور مثبت ذهن‌آگاهی را پیش‌بینی کنند. نتیجه‌گیری: افرادی که دلبستگی‌شان به خدا ایمن بود، برای خود ارزش قائل­­ می‌شدند و می‌دانستند که خداوند آنان را دوست دارد و کمک‌کننده و جواب‌دهنده به خواست‌ها و دعاهای آنان است؛ برعکس افراد با دلبستگی اجتنابی، خدا را دور از دسترس می‌دانستند و از او دوری می‌کردند. استناد مقاله به این صورت است: Nosrati F, Batavani AR, Ghobari-Bonab B, Masjedsaraee MR. The Relationship between Attachment to God, Attachment to Adults, Resilience, Self-compassion and Mindfulness in Undergraduate Students in Tehran University. Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(1):5-18. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i1.22990