خلفية البحث وأهدافه: يعتبر الطلاب الجامعيين في المجتمع من بين طبقاته المختلفة حصيلة روحية وانسانية لصناعة مستقبل بلدهم. فإن الإهتمام بصحتهم النفسية والروحية والاجتماعية والثقافية والبدنية سيوفر الأرضية اللازمة لتحقيق الحياة النشيطة والسليمة في المجتمع في السنوات القادمة. كان الغرض من هذه الدراسة مدى تأثير تعليم مراقبة النفس مع رؤية التأمل الذاتي الإسلامي على ضبط النفس لدى طالبات جامعة طهران.
منهجية البحث: تم اجراء هذا البحث حسب منهج شبه التجريبي وبطريقة الإختبار القبلي والبعدي مع المجموعة الضابطة. اشتمل المجتمع الإحصائي كافة طلاب جامعة طهران الذين كانوا يدرسون في سنة 2016 حيث تم اختيار 30 طالبة بطريقة اخذ العينة المتاحة وتم تصنيفهن الى مجموعتي التجريبية والضابطة وذلك حسب العد العشوائي. تلقت المشاركات في المجموعة التجريبية ثماني جلسات (ساعة ونصف في كل جلسة) من برنامج تعليم مراقبة النفس مع نهج التأمل الذاتي الإسلامي على مدى 8 أسابيع. ومن أجل جمع البيانات تم استخدام استبيان "كوتفردسون" و"هيرشي" لضبط النفس. تم تحليل البيانات وتجزئتها باستخدام المنهج الاحصائي لتحليل التغاير. تمت مراعاة جميع الموارد الأخلاقية في هذا البحث واضافة الى هذا، فإن مؤلفي البحث لم يشيروا الى اي تضارب في المصالح.
الكشوفات: اظهرت الكشوفات أنه اكتسب الطالبات في المجموعة التجريبية في الاختبار البعدي على نسبة عالية من ضبط النفس مقارنة مع المجموعة الضابطة حیث تم التأكيد على فرضية الدراسة التي تبلغ عن فعالية تعليم مراقبة النفس مع رؤية التأمل الذاتي الإسلامي في ضبط النفس لدى طالبات جامعة طهران (01/0P>).
الاستنتاج: وفقا لنتائج الدراسة، إن المداخلة الدينية والروحية التي تقوم بشكل جماعي، تؤثر ايجابيا على القوة الداخلية وضبط النفس لدى الطالبات ويمكن استخدام هذه المداخلة في سبيل تحسين الموارد النفسية من أجل تعزيز ضبط النفس لدى الطلاب.
يتم استناد المقالة على الترتيب التالي:
Nosrati F, Jafari-Ardi S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.22988Background and Objective: University students are the intellectual human resources of any society and they are the prospects of their country. Paying attention to their mental, spiritual, social, cultural and physical health will provide the ground for realization of a dynamic and healthy life in the future. The purpose of the present study was to determine the effectiveness of self-monitoring training using the Islamic contemplation approach on self-restraint among female students of Tehran University.
Methods: This study adopted a quasi-experimental pretest and posttest control group design. The statistical population consisted of all students of University of Tehran who were studying in the educational year 2017. A sample of 30 female students from Tehran University was selected using available sampling method. They were randomly assigned to two experimental (15) and a control group (15). Participants in the experimental group received an Islamic-contemplation self-monitoring training program in eight (one-and-a-half-hour) sessions. A self-restraint questionnaire Gatfordson and Hirschi was used to collect data. Data were analyzed using covariance analysis. In this study, all the ethical considerations have been observed and no conflict of interest was reported by the authors.
Results: The results showed that the female students in the experimental group had significantly higher self-control scores than the control group on the post-test and the hypothesis of the study concerning the effectiveness of self-monitoring training by Islamic contemplation approach on self-restraint of Tehran University students was confirmed (P>0/01).
Conclusion: Based on the findings, group religious-spiritual intervention had a positive effect on the internal and self-control power of female students, and this intervention could be used to improve the psychological resources in increasing students’ self-restraint.
Please cite this article as: Nosrati F, Jafari-Ardi S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.22988سابقه و هدف: دانشجویان هر جامعه در میان قشرهای مختلف آن، دست‌رنج معنوی و انسانی و از آینده‌سازان کشور خویش هستند و توجه به وضعیت سلامت روانی، معنوی، اجتماعی، فرهنگی و جسمی آنان موجب فراهم آوردن زمینۀ لازم برای تحقق زندگی پویا و سالم در جامعه برای سال‌های آینده خواهد شد. هدف پژوهش حاضر تعیین اثربخشی آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی بر خویشتن‌داری دانشجویان دختر دانشگاه تهران بود.
روش کار: این پژوهش از نوع نیمه‌آزمایشی به‌صورت پیش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه کنترل بود. جامعۀ آماری شامل کلیۀ دانشجویان دانشگاه تهران بود که در سال تحصیلی 1395 مشغول به تحصیل بودند و از میان آنان 30 نفر از دانشجویان دختر به روش نمونه‌گیری دردسترس انتخاب؛ و به‌صورت شمارش تصادفی به دو گروه آزمایش (15 نفر) و کنترل (15 نفر) تقسیم شدند. شرکت‌کنندگان گروه آزمایش هشت جلسه (یک‌و‌نیم ساعته) برنامۀ آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی در طول هشت هفته دریافت کردند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسش‌نامۀ خویشتن‌داری گاتفردسون و هیرشی استفاده شد. داده‌های به‌دست‌آمده نیز با روش آماری تحلیل کوواریانس تجزیه و تحلیل شد. در این پژوهش همۀ موارد اخلاقی رعایت شده است و مؤلفان مقاله هیچ‌گونه تضاد منافعی گزارش نکرده‌اند.
یافته‌ها: یافته‌ها نشان داد که دانشجویان دختر گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل در پس‌آزمون، به‌طور معناداری خویشتن‌داری بالاتری به دست آوردند و فرضیۀ پژوهش مبنی بر اثربخشی آموزش خودنظارتی با رویکرد مراقبۀ اسلامی بر خویشتن‌داری دختران دانشجوی دانشگاه تهران تأیید شد (01/0P>).
نتیجه‌گیری: بر اساس نتایج پژوهش، مداخلۀ مذهبی-معنوی گروهی تأثیر مثبتی بر قدرت درونی و خودکنترلی دانشجویان دختر داشت و می‌توان از این مداخله برای بهبود منابع روان‌شناختی در افزایش خویشتن‌داری دانشجویان استفاده کرد.
استناد مقاله به این صورت است:
Nosrati F, Jafari-Ardi S, Ghobari-Bonab B. Effectiveness of Self-monitoring Training by Islamic Contemplation Approach on Self-restraint among Female Students of Tehran University. Journal of Pizhūhish dar dīn va salāmat. 2020;6(2):20-36. https://doi.org/10.22037/jrrh.v6i2.2298
