Gut microbiota mediates clearance of C. rodentium by phagocytes

Infections with enterohemorrhagic (EHEC) and enteropathogenic (EPEC) Escherichia coli (E. coli) are a major cause of diarrhoea in the developing world. Asymptomatic EPEC-carriers are thought to be an important reservoir for these pathogens since they excrete pathogens unknowingly and thereby infect other people and spread disease. With C. rodentium we were able to mimic long-termcarrier situations in mice without gut microbiota. This enabled us to investigate how commensal bacteria initiate clearance of enteropathogens. During this work, we could show that a healthy gut microbiota influences the expression of inflammatory factors like IL-17A and consequently CXCL2 and ICAM- 1, thus mediating migration of neutrophils into the colon. Furthermore, we found that commensal bacteria enhance the phagocytic activity of neutrophils and in parallel elevate colonic IgG levels, subsequently leading to an efficient uptake and killing of C. rodentium. However, our findings demonstrate that in absence of gut microbiota these immune responses are impaired. As a consequence, this leads to a lifelong persistence of C. rodentium, which adapt a commensal-like phenotype at late time points of infection. Importantly, we here show that impaired immune responses can be restored by the transfer of gut microbiota, thus enabling clearance of the enteropathogen. Although many prior investigations have focused on infection with C. rodentium, it was not understood how gut microbiota induces clearance of the enteropathogen. The findings from this work might provide information for microbiota mediated preventive and therapeutic treatments of asymptomatic EPEC-carriers

Odczyn popromienny u chorych poddanych radioterapii z powodu nowotworów ośrodkowego układu nerwowego

Radioterapia stanowi uznaną metodę leczenia nowotworów ośrodkowego układu nerwowego (OUN). Dzięki ciągłemu postępowi we wdrażaniu zaawansowanych technik leczenia technika ta ostatnio dynamicznie się rozwija. Niezależnie od skuteczności radioterapii zawsze istnieje ryzyko powikłań związanych z jednoczesnym napromienianiem zdrowych tkanek otaczających guz. W efekcie oprócz komórek nowotworowych uszkodzeniu ulegają zdrowe tkanki znajdujące się w obszarze napromienianym. Objawy niepożądane po radioterapii, tak zwane odczyny popromienne, zależnie od przyjętego kryterium dzieli się na wczesne (ujawniające się w trakcie leczenia i do 6 miesięcy po jego zakończeniu) oraz późne (występujące po miesiącach, a nawet latach). Zagadnienie powikłań po leczeniu za pomocą radioterapii powinno być jednym z podstawowych obszarów zainteresowania nie tylko onkologów, ale także lekarzy innych specjalności, którzy mogą mieć kontakt z chorymi po leczeniu przeciwnowotworowym. Celem pracy jest przybliżenie lekarzom klinicystom zagadnienia odczynów popromiennych u pacjentów z guzami OUN poddanych radioterapii oraz problemów związanych z procesem radioterapii w tej grupie chorych

Wczesne wyniki leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor

Wstęp: Skolioza idiopatyczna to trójpłaszczyznowa deformacja kręgosłupa. Leczenie uzależnione jest od wielu czynników, spośród których wielkość skrzywienia i stopień dojrzałości kostnej wydają się być najbardziej istotne. W przypadku progresujących skrzywień o kącie <40° zalecane jest stosowanie gorsetu. Dostępnych jest wiele rodzajów gorsetów, najczęściej o sztywnej konstrukcji. Gorset dynamiczny SpineCor to system elastycznych taśm, które po założeniu bezpośrednio korygują deformację kręgosłupa nieograniczając jego ruchomości. Cel pracy: Celem pracy jest przedstawienie wczesnych wyników leczenia skolioz idiopatycznych z zastosowaniem gorsetu dynamicznego SpineCor. Materiał i metodyka: Kryterium rozpoczęcia leczenia gorsetem była obecność progresującego skrzywienia kręgosłupa u chorych z dojrzałością kostną według Rissera 0-3. Aplikacja gorsetu odbywało się według założeń metody. Badaną grupę stanowiło 42 chorych, 36 dziewcząt i 6 chłopców. Wiek w chwili rozpoczęcia leczenia wynosił średnio 11,9 lat. Okres obserwacji wynosił średnio 11 miesięcy. Wyjściowy kąt skrzywienia w odcinku piersiowym wynosił średnio 33,1°, zaś w odcinku lędźwiowym 29,4°. Badana grupa została podzielona na podgrupy na podstawie: wielkości wyjściowego skrzywienia, lokalizacji skrzywienia, płci. Wyniki oceniano jako korekcję (zmniejszenie kąta o >=5°), stabilizację (zmiana kąta +/- 5°) lub progresję (zwiększenie kąta o >=5°). Wyniki: Wielkość kąta skrzywienia w ostatniej kontroli w odcinku piersiowym wyniosła średnio 29,7°, zaś w odcinku lędźwiowym 25,5°. U 21 chorych skrzywienie uległo korekcji (50%), 14 osiągnęło stabilizację (33,3%) a 7 progresję (16,6%). Najlepsze wyniki osiągnięto w grupie chorych z wyjściowym kątem <25° (p < 0,05) - 60% chorych z korekcją. Przeciwnie w grupie chorych z wyjściowym kątem >45° tylko 37,5% osiągnęło korekcję. Nie zanotowano znaczących różnic w wynikach leczenia w zależności od płci. Wnioski: Gorset SpineCor stanowi dobrą alternatywę dla sztywnych gorsetów, zwłaszcza w przypadkach małych skrzywień. Pozwala on na zachowanie ruchomości kręgosłupa. Tego typu gorset jest dobrze akceptowalny przez młodych chorych. Niezbędne są dalsze długofalowe obserwacje celem ostatecznych wniosków.Introdcution: Idiopathic scoliosis is a three-dimensional deformation of the spine. Treatment of this condition depends on many factors, with curve magnitude (Cobb angle) and skeletal maturity (Risser sign) being the most important indices. In progressing curves of <40°, bracing is recommended. Different types of braces are available, most of them are of a rigid type. The SpineCor dynamic brace is a system of elastic bands designed to directly correct the spinal column deformity without restricting motion of the spine. Aim of the paper: The aim of this paper is to present early results of adolescent idiopathic scoliosis treatment with the SpineCor brace. Material and methods: Inclusion criteria for brace the application included the presence of a progressing curve in a skeletally immature child (Risser 0 - 3). The SpineCor brace was applied according to the principles of the method. The study group comprised 42 patients: 36 girls, 6 boys. The mean age at brace application was 11.9 years. The mean follow-up was 11 months. The mean initial curve size in the whole group was 33.1° in the thoracic spine and 29.4° in the lumbar spine. The evaluated group was subsequently divided into different subgroups depending on: initial curve size, curve type and sex. Results were classified as correction (decrease of curve size of >=5°), stablisation (curve change +/- 5°) or progression (increase of curve size of >=5°). Results: Mean curve size at the final follow-up was 29.7° in the thoracic spine and 25.5° in the lumbar spine. Twenty one patients improved (50%), 14 had curve stabilisation (33.3%) and 7 progressed (16.6%). The best results were achieved in curves lower than 25° Cobb angle (p < 0.05) - 60% of patients improved. In contrast, in the over-45° group, only 37.5% of patients improved. No significant differences were found between treatment results with regard to sex. Conclusion: SpineCor brace seems to be a good alternative for rigid braces, especially in minor curves. It enables preservation of motion of the spine. This type of brace is easily accepted by young patients. Further follow-up is needed to present long-term results

Satysfakcja z opieki pielęgniarskiej a funkcjonalne konsekwencje dolegliwości bólowych pacjentów neurochirurgicznych

Introduction. Satisfaction of patients with nursing care is an important, subjective indicator of the quality of relational care, conditioned by the level of care provided and individual patient perception of care. The project adopted a compensation model for the satisfaction of patients with care.Aim. The aim of the work is to present what dimension of satisfaction from nursing is dominant among patients with lumbar spine pain syndrome and to determine whether their assessment depends on the severity of functional consequences of pain.Material and Methods. The research was performed using the diagnostic survey method and the survey technique. The research tools allowing for the collection of information were: Newcastle Satisfaction with Nursing Scale — NSNS and Visual Analog Scale by Barbara Headley. In addition, an original questionnaire was developed by the authors, taking into account medical and socio-demographic variables. The research was carried out from January to October 2017 among 205 patients of two neurosurgical clinics. The selection of patients for the research was purposeful. The project received a positive opinion of the Bioethics Committee at the Medical University in Lublin. Statistical analysis was performed using, among others, multivariate analysis of MANOVA variance in a mixed scheme.Results. In the assessment of patients with lumbar spine pain syndrome, the dominant dimension of satisfaction with nursing is the positive experience from the nursing care received at the ward (M = 5.66, SD = 0.56), and satisfaction with the care received is at a statistically significantly lower level (M = 3.05, SD = 0.48). The overall satisfaction with nursing is highest in patients displaying low (M = 4.40, SD = 0.49) and high (M = 4.43, SD = 0.53) functional consequences of pain.Conclusions. The results of the research compiled in the context of the compensatory satisfaction model indicate that patients formulating an opinion in terms of satisfaction with nursing are based on an objective assessment, i.e.: experienced care events. (JNNN 2019;8(1):4–10)Wstęp. Satysfakcja pacjentów z opieki pielęgniarskiej to istotny, subiektywny wskaźnik jakości opieki o charakterze relacyjnym, uwarunkowany poziomem świadczonej opieki oraz indywidualną jej percepcją przez pacjentów. W projekcie przyjęto model kompensacyjny satysfakcji pacjentów z opieki.Cel. Celem pracy jest przedstawienie jaki wymiar satysfakcji z pielęgnowania jest dominujący wśród pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa odcinka lędźwiowego oraz określenie, czy dokonywana przez nich ocena jest zależna od nasilenia funkcjonalnych konsekwencji bólu.Materiał i metody. Badania wykonano z zastosowaniem metody sondażu diagnostycznego oraz techniki ankietowania. Narzędziami badawczymi pozwalającymi na zgromadzenie informacji były: Skala Newcastle Satysfakcji z Opieki Pielęgniarskiej (Newcastle Satisfaction with Nursing Scale — NSNS) oraz Skala Oceny Bólu według Barbary J. Headley (Visual Analog Scale by Barbara Headley). Dodatkowo opracowano autorski kwestionariusz ankiety uwzględniający zmienne medyczne i społeczno-demograficzne. Badania zrealizowano od stycznia do października 2017 r. wśród 205. pacjentów dwóch klinik neurochirurgicznych. Dobór pacjentów do badań miał charakter celowy. Projekt uzyskał pozytywną opinię Komisji Bioetycznej przy Uniwersytecie Medycznym w Lublinie. Analizę statystyczną wykonano z zastosowaniem m.in. wielozmiennowej analizy wariancji MANOVA w schemacie mieszanym.Wyniki. W ocenie badanych pacjentów z zespołem bólowym kręgosłupa odcinka lędźwiowego dominującym wymiarem satysfakcji z pielęgnowania są pozytywne doświadczenia z otrzymywanej na oddziale opieki pielęgniarskiej (M = 5,66; SD = 0,56), zaś zadowolenie z uzyskiwanej opieki utrzymuje się na istotnie statystycznie niższym poziomie (M = 3,05; SD = 0,48). Ogólna satysfakcja z pielęgnowania jest najwyższa u pacjentów przejawiających niskie (M = 4,40; SD = 0,49) oraz wysokie (M = 4,43; SD = 0,53) funkcjonalne konsekwencje bólu.Wnioski. Wyniki badań zestawione w kontekście modelu kompensacyjnego satysfakcji wskazują, że pacjenci formułując opinię w zakresie satysfakcji z pielęgnowania opierają się na ocenie obiektywnej tj.: doświadczanych zdarzeniach opiekuńczych. (PNN 2019;8(1):4–10

Czynniki wpływające na jakość życia u pacjentów z kardiowerterem-defibrylatorem serca

Zastosowanie implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów serca (ICD) stało się metodą referencyjną w terapii pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia zagrażającej życiu arytmii komorowej. Wewnątrzesercowe wyładowania ICD chronią chorych przed nagłą śmiercią sercową. Pomimo nieprzyjemnych odczuć związanych z defibrylacją, wobec alternatywy śmierci spowodowanej arytmią, urządzenia te są przez pacjentów akceptowane. Z kolei jakość życia pacjentów z ICD może być gorsza z powodu obawy przed wyładowaniami (szokami), zmniejszenia codziennej aktywności oraz występowania objawów lęku i depresji. Artykuł ukazuje obecny stan wiedzy na temat czynników warunkujących jakość życia u pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defiblratorem

Czynniki wpływające na jakość życia u pacjentów z kardiowerterem-defibrylatorem serca

Zastosowanie implantowanych kardiowerterów-defibrylatorów serca (ICD) stało się metodą referencyjną w terapii pacjentów z wysokim ryzykiem wystąpienia zagrażającej życiu arytmii komorowej. Wewnątrzesercowe wyładowania ICD chronią chorych przed nagłą śmiercią sercową. Pomimo nieprzyjemnych odczuć związanych z defibrylacją, wobec alternatywy śmierci spowodowanej arytmią, urządzenia te są przez pacjentów akceptowane. Z kolei jakość życia pacjentów z ICD może być gorsza z powodu obawy przed wyładowaniami (szokami), zmniejszenia codziennej aktywności oraz występowania objawów lęku i depresji. Artykuł ukazuje obecny stan wiedzy na temat czynników warunkujących jakość życia u pacjentów z wszczepionym kardiowerterem-defiblratorem

Różnice deklarowanej częstości samokontroli stanu zdrowia u osób pracujących w zawodach medycznych i pozamedycznych = The difference between the declared frequency of self-health monitoring carried out by representatives of the medical and the non-medical professions

Nowicki Grzegorz Józef, Rudnicka-Drożak Ewa, Ślusarska Barbara, Piasecka Honorata, Zarzycka Danuta, Brodowicz‑Król Magdalena. Różnice deklarowanej częstości samokontroli stanu zdrowia u osób pracujących w zawodach medycznych i pozamedycznych = The difference between the declared frequency of self-health monitoring carried out by representatives of the medical and the non-medical professions. Journal of Education, Health and Sport. 2016;6(5):236-254. eISSN 2391-8306. DOI http://dx.doi.org/10.5281/zenodo.45122http://ojs.ukw.edu.pl/index.php/johs/article/view/3522  The journal has had 7 points in Ministry of Science and Higher Education parametric evaluation. Part B item 755 (23.12.2015).755 Journal of Education, Health and Sport eISSN 2391-8306 7© The Author (s) 2016;This article is published with open access at Licensee Open Journal Systems of Kazimierz Wielki University in Bydgoszcz, PolandOpen Access. This article is distributed under the terms of the Creative Commons Attribution Noncommercial License which permits any noncommercial use, distribution, and reproduction in any medium,provided the original author(s) and source are credited. This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License(http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercial use, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.This is an open access article licensed under the terms of the Creative Commons Attribution Non Commercial License (http://creativecommons.org/licenses/by-nc/4.0/) which permits unrestricted, non commercialuse, distribution and reproduction in any medium, provided the work is properly cited.The authors declare that there is no conflict of interests regarding the publication of this paper.Received: 05.04.2016. Revised 25.04.2016. Accepted: 14.05.2016. Różnice deklarowanej częstości samokontroli stanu zdrowia u osób pracujących w zawodach medycznych i pozamedycznych The difference between the declared frequency of self-health monitoring carried out by representatives of the medical and the non-medical professions  Grzegorz Józef Nowicki1, Ewa Rudnicka-Drożak2, Barbara Ślusarska1, Honorata Piasecka1, Danuta Zarzycka3, Magdalena Brodowicz-Król3 1. Zakład Medycyny Rodzinnej i Pielęgniarstwa Środowiskowego, Katedra Onkologii i Środowiskowej Opieki Zdrowotnej, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie2. Przychodnia Lekarza Rodzinnego, CRH ŻagielMed, ul. Onyksowa 12, 20-582 Lublin3. Katedra i Zakład Pielęgniarstwa Pediatrycznego, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie  dr n. o zdrowiu Grzegorz Józef Nowicki1, dr hab. n. med. Ewa Rudnicka-Drożak2, dr hab. n. o zdrowiu Barbara Ślusarska1, mgr Honorata Piasecka1, dr hab. n. o zdrowiu Danuta Zarzycka3, mgr Magdalena Brodowicz-Król3 1. Zakład Medycyny Rodzinnej i Pielęgniarstwa Środowiskowego, Katedra Onkologii i Środowiskowej Opieki Zdrowotnej, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie2. Przychodnia Lekarza Rodzinnego, CRH ŻagielMed, ul. Onyksowa 12, 20-582 Lublin3. Katedra i Zakład Pielęgniarstwa Pediatrycznego, Wydział Nauk o Zdrowiu, Uniwersytet Medyczny w Lublinie  Słowa klucze: profilaktyka, zachowania kontroli zdrowia, osoby pracująceKey words: prevention, behavior health checks, people working StreszczenieWstęp: Uczestnictwo w populacyjnych badaniach profilaktycznych oraz regularne samobadanie narządów to zachowania zdrowotne zmierzające do wczesnego wykrycia chorób.Cel pracy: Określenie różnic w zakresie deklarowanej samokontroli stanu zdrowia (uczestnictwo w programach profilaktyki i samobadania narządów) pomiędzy osobami wykonującymi zawód medyczny i pozamedyczny.Materiał i metody: Badania przeprowadzono wśród 598 dorosłych osób pracujących, wykonujących zawody medyczne i pozamedyczne. Narzędziem badawczym był kwestionariusz ankiety własnego autorstwa.Wyniki: Uzyskane wyniki badań wskazują, że osoby wykonujące zawód niemedyczny istotnie częściej deklarowały uczestnictwo w Ogólnopolskim Programie Profilaktyki Chorób Odtytoniowych (w tym POChP) oraz w Ogólnopolskim Programie Profilaktyki Raka Jelita (p&lt;0,001) niż badani wykonujący zawód medyczny. Natomiast kobiety, które wykonywały zawód medyczny, istotnie częściej deklarowały uczestnictwo w Ogólnopolskim Programie Profilaktyki Raka Szyjki Macicy oraz częściej wykonywały  samobadanie piersi. (p&lt;0,001).Wnioski: Istnieje wyraźne zróżnicowanie zachowań kontrolnych stanu zdrowia w badanych grupach. Praca w zawodach pozamedycznych warunkuje pozytywnie częstość uczestnictwa  w ogólnopolskich programach profilaktyki chorób cywilizacyjnych. Natomiast regularne samobadanie piersi częściej deklarują kobiety wykonujące zawód medyczny. AbstractIntroduction: Participation in national disease-prevention programmes and regular self-examinations are health-related activities that facilitate early diagnoses.Objective: The determination of the difference between the declared extent of self-health monitoring (participation in disease prevention programmes and self-examinations) carried out by representatives of the medical and the non-medical professions.Materials and methods: The research was conducted with 598 adults employed in the medical and the non-medical professions. The research tool was a questionnaire prepared by the researcher.Results: The results obtained indicate that persons employed in the non-medical professions significantly more often declared participation in the Nationwide Smoking-Related Disease Prevention Programme (including the COPD), and the Nationwide Bowel Cancer Prevention Programme (p&lt;0.001), than subjects who worked in the medical professions. Women employed in the medical professions, on the other hand, significantly more often than women in the non-medical professions declared participation in the Nationwide Cervical Cancer Prevention Programme and more frequently performed breast self-examinations (p&lt;0.001).Conclusion: There is a significant difference in health-monitoring practices found between the examined groups. Employment in non-medical professions positively influences participation in nationwide civilisation-diseases prevention programmes, whereas regular breast self-examination is more often declared by women who work in the medical professions than by women in the non-medical professions

Erectile dysfunction with hospitalized patients with hypertension, diabetes and dialyzed (initial evaluation)

Zaburzeniami erekcji (ED) określa się stan, kiedy mężczyzna nie jest zdolny do osiągnięcia i/lub utrzymania erekcji w stopniu wystarczającym do odbycia satysfakcjonującego stosunku. Celem pracy jest określenie częstości występowania i nasilenia ED u chorych hospitalizowanych z nadciśnieniem tętniczym, cukrzycą oraz dializowanych, jak również częstości leczenia tych zaburzeń i chęci leczenia ich przez pacjentów. Zaplanowano przeprowadzenie badania w grupie ponad 1000 pacjentów. Dotychczas oceniono 106 chorych w wieku 22-74 lat hospitalizowanych w 3 klinikach - Urologii, Endokrynologii i Nefrologii z oddziałem dializ Szpitala Uniwersyteckiego w Bydgoszczy. W ocenie ED zastosowano kwestionariusz IIEF-5 wraz z dodatkowymi pytaniami dotyczącymi czynników ryzyka (palenie tytoniu, przebyty uraz kręgosłupa, miednicy, stan po zabiegach w obrębie miednicy mniejszej, przebyty udar mózgu, objawy przewlekłego niedokrwienia kończyn dolnych pod postacią chromania przestankowego), stosowanych przez chorych leków w ED i chęci leczenia. Zaburzenia erekcji stwierdzono u ponad połowy chorych, którzy uczestniczyli w badaniu (72,6%). Średnia wieku mężczyzn z ED wyniosła 56,9 roku. W cukrzycy (typ 1 i 2) odsetek chorych z ED wynosił 70,6%. Średnia wieku chorych na cukrzycę z ED wynosiła 58,2 roku. Zaburzenia erekcji częściej występowały w cukrzycy typu 2 (84,4% chorych, średnia wieku 58,3 roku) niż w cukrzycy typu 1 (55%, średnia wieku 58,1 roku). U chorych na cukrzycę, u których dodatkowo występuje nadciśnienie tętnicze, częściej wykrywano ED - u 86,5% badanych. W grupie chorych dializowanych wykryto również wysoki odsetek występowania ED - u 83,3% chorych. Średnia wieku pacjentów dializowanych z ED wynosiła 56,2 roku. Większość chorych, u których wykryto ED na podstawie ankiety IIEF-5, chce leczyć te zaburzenia (53,2%), natomiast tylko 10,4% pacjentów z tej grupy dotychczas przynajmniej raz zastosowało leczenie farmakologiczne. Największy odsetek mężczyzn z ED występuje wśród chorych na cukrzycę i dializowanych. Chęć leczenia ED wyraża ponad połowa chorych, natomiast tylko niewielki odsetek pacjentów dotychczas przynajmniej raz zastosował leczenie farmakologiczne.Erectile dysfunction (ED) is the inability to achieve or maintain an erection sufficient for satisfactory sexual intercourse or activity. The aim of this work is to determine incidence and prevalence and intensity of ED in hospitalized patients with hypertension, diabetes and dialyzed and treatment evaluation. Actually was tested 106 patients hospitalized in departments of urology, endocrinology and nephrology University Hospital in Bydgoszcz. To evaluate ED was used the International Index of Erectile Function-5 (IIEF-5) with additional questions of risk factors (smoking, spinal cord injury, pelvic trauma or surgery, neurologic impairment, vascular disease) and apply ED treatment and intentions of treatment. The prevalence of ED among patients was 72.6%. A mean age man with ED was 56.9 years. ED prevalence in diabetes (type 1 and 2) was 70.6%. Mean age was 58.2 years. In diabetes, type 2 ED was more prevalent (84.4%, mean age 58.1 years) than in diabetes type 1 (55%, mean age 58.1 years. Patients with diabetes and hypertension manifested ED in 86.5%. The prevalence of ED in-group patients with chronic renal failure patients undergoing dialysis was high &#8212; in 83.3% men. Mean age dialyzed patients was 56.2 years. Most patients with ED wanted to attempt treatment (53.2%), but only 10.4% men with ED have tried pharmacological treatment at once. Using the International Index of Erectile Function-5 (IIEF-5) in men is a method of determine prevalence and intense of ED. This study results have shown that patients with diabetes and dialyzed have a high prevalence of ED. Most patients with ED wanted to attempt treatment, but only few percent men with ED tried pharmacological treatment at once

Long-term allogeneic hematopoietic cells transplantation survivors proinflammatory cytokine profile compared to their respective donors and immunophenotype differences depending on GvHD history and infection status

Background In the course of allogeneic hematopoietic cell transplantation (allo-HCT) the donor’s hematopoietic progenitor cells are exposed to immense proliferative stress to reconstitute in the recipient the functional hematopoiesis. Moreover, recipients who develop infections or chronic GvHD are subjected to further proliferative stress, especially in the lymphocyte subset. We hypothesized that allo-HCT may induce changes in proinflammatory cytokines profile and immunophenotype in the allo-HCT recipients, especially in patients with cGVHD history. We compared the cytokine profile (Il-6, Il-10, and TNF-) between long-term allo-HCT recipients and their respective donors and we analyzed cytokines profile and the immunophenotype of lymphocytes in long-term recipients grouped according to the infection and GvHD history. Results We have found no differences in the proinflammatory cytokines between allo-HCT recipients and their respective donors, as well as between recipients grouped according to infectious risk status. Immunophenotyping of recipients grouped according to GvHD status revealed an increased percentage of B-cell presenting PD-1 in recipients without a history of GvHD. Conclusions Lack of differences in proinflammatory cytokines concentrations between recipients and donors of allo-HCT would suggest that allo-HCT does not induce acceleration of the inflammageing-resembling phenomenon. No differences in the cytokine profile and immunophenotype between recipients grouped according to infectious risk status suggest that infectious risk is not reflected by the immunophenotype and cytokine profile. Furthermore, the lack of significant differences in immunophenotype of the recipients grouped according to the history of GvHD may suggest that in long-term survivors the immune system tends to stabilize with time