REFUSAL TO COMMENCE ADMINISTRATIVE PROCEEDINGS UNDER ARTICLE 61A OF THE CODE OF ADMINISTRATIVE PROCEDURE

Niniejszy artykuł dotyczy problemu określanego, jako odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego. Powyższe zagadnienie jest niezwykle istotne dla podmiotu administrowanego, gdyż wydanie przez organ administracji publicznej aktu w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego otwiera podmiotowi administrowanemu możliwość poddania tego aktu weryfikacji poprzez uruchomienie środków prawnych. Autorzy oparli swoje rozważania na treści niedawno dodanego do Kodeksu postępowania administracyjnego art. 61a, nakazującego wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w dwóch sytuacjach: 1) gdy żądnie zostało wniesione przez osobę nie posiadającą legitymacji procesowej strony w postępowaniu oraz 2) gdy postępowanie z innych uzasadnionych przyczyn nie może być wszczęte.Niniejszy artykuł dotyczy problemu określanego, jako odmowa wszczęcia postępowania administracyjnego. Powyższe zagadnienie jest niezwykle istotne dla podmiotu administrowanego, gdyż wydanie przez organ administracji publicznej aktu w przedmiocie wszczęcia postępowania administracyjnego otwiera podmiotowi administrowanemu możliwość poddania tego aktu weryfikacji poprzez uruchomienie środków prawnych. Autorzy oparli swoje rozważania na treści niedawno dodanego do Kodeksu postępowania administracyjnego art. 61a, nakazującego wydać postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w dwóch sytuacjach: 1) gdy żądnie zostało wniesione przez osobę nie posiadającą legitymacji procesowej strony w postępowaniu oraz 2) gdy postępowanie z innych uzasadnionych przyczyn nie może być wszczęte

Uprawnienia i obowiązki podmiotu habilitującego w postępowaniu o nadanie stopnia doktora habilitowanego

The issue of awarding academic degrees and titles has been regulated by law in Poland since 1920 and has evolved significantly over the course of the century. The promotion procedure, the effect of which is the award of the degree of habilitated doctor, is conducted at individual stages of the first-instance procedure by the Council of Scientific Excellence and the habilitation entity. It is worth bearing in mind that the purpose of this procedure is to issue a decision of great social im-portance, not only for the person concerned, but also for the scientific community, and even more broadly, for everyone who, as a university student, would like to formally put their knowledge to use. This publication introduces the role of the Scientific Excellence Council, the habilitation entity and the habilitation committee in this procedure. Within this framework, the entire procedure for awarding the degree of habili-tated doctor (dr hab.) falls within the remit of the habilitation entity. On the other hand, the tasks of the Scientific Excellence Council include only taking certain actions in the procedure for awarding the habilitation degree. This is because the application for the initiation of the procedure is submitted to this Council, which, having formally assessed it, transfers the application to the habilitation entity. The Council’s participation in the procedure at the stage of the first-instance procedure ends with it appointing part of the habilitation committee. The essential role of the Council may be revealed only after the end of the procedure. It is the Coun-cil that hears the case in secondary proceedings, should an appeal be lodged. If a postdoctoral researcher exercises their right to lodge an appeal to the Council of Scientific Excellence through the postdoctoral entity, this opens up the possibility of exercising a very important right, namely remonstration, which consists in making the self-verification of the decision issued by it pursuant to Art. 132 of the Code

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa – zbędny element w przepisach procedury sądowoadministracyjnej?

Polski model sądowej kontroli administracji zakłada, że stanowi ona element wieńczący system weryfikacji działań administracji. W związku z tym samo uruchomienie postępowania sądowoadministracyjnego wymaga wyczerpania środków zaskarżenia, bądź – do niedawna – zwrócenia się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W wyniku reformy sądownictwa administracyjnego w połowie 2017 r. ten środek prawny został wyeliminowany z przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (u.p.p.s.a.). Autorka udziela odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze zabieg wyeliminowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa – z przepisów u.p.p.s.a. – warunkujący dotychczas skuteczność wniesienia skargi do sądu administracyjnego był uzasadniony i czy zerwanie z utrwalonym sposobem kwestionowania aktywności i braku aktywności administracji publicznej można ocenić pozytywnie. Przy tej okazji wskazuje, że mimo wykluczenia tego środka prawnego z przepisów u.p.p.s.a. nadal funkcjonuje on w polskim prawodawstwie

Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa – zbędny element w przepisach procedury sądowoadministracyjnej?

The Polish model of judicial control of the administration assumes that it is the element crowning the system of verification of administrative activities. Therefore, the mere launch of courtadministrative proceedings requires the exhaustion of appeals or, until recently, a call to remove the infringement. As a result of the reform of the administrative courts in mid-2017, this legal measure was eliminated from the provisions of the Act on Proceedings before Administrative Courts (APAC). The author answers the question of the extent to which the procedure of eliminating the summons to remove the violation of law from the provisions of the APAC – which had hitherto conditioned the effectiveness of lodging a complaint to the administrative court – was justified, and whether breaking with the fixed way of challenging acts and actions referred to in Article 3 para. 2 item 4 and 4a may be assessed positively. On this occasion, she indicates that despite the exclusion of this legal measure from the provisions of the APAC, it still functions in Polish legislation.Polski model sądowej kontroli administracji zakłada, że stanowi ona element wieńczący system weryfikacji działań administracji. W związku z tym samo uruchomienie postępowania sądowoadministracyjnego wymaga wyczerpania środków zaskarżenia, bądź – do niedawna – zwrócenia się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. W wyniku reformy sądownictwa administracyjnego w połowie 2017 r. ten środek prawny został wyeliminowany z przepisów ustawy – Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (u.p.p.s.a.). Autorka udziela odpowiedzi na pytanie, w jakiej mierze zabieg wyeliminowania wezwania do usunięcia naruszenia prawa – z przepisów u.p.p.s.a. – warunkujący dotychczas skuteczność wniesienia skargi do sądu administracyjnego był uzasadniony i czy zerwanie z utrwalonym sposobem kwestionowania aktywności i braku aktywności administracji publicznej można ocenić pozytywnie. Przy tej okazji wskazuje, że mimo wykluczenia tego środka prawnego z przepisów u.p.p.s.a. nadal funkcjonuje on w polskim prawodawstwie

Humanitarna ochrona zwierząt przed skutkami pokazów fajerwerków

This article is of a scientific and research nature. Its subject is the humane protection of animals, expressly declared by the Polish legislator in the provisions of the Animal Protection Act, as regarded in the context of wide access to individual use of fireworks by private persons. The author seeks an answer to the question whether the legislator’s high-sounding declarations expressed in the Animal Protection Act, providing for humane protection of animals in Poland, are reflected in respective national or local regulations which would make it possible for the owners or guardians of animals to protect them against the effects of fireworks, especially against noise. The aim of the research is to indicate who, if it has not already been done by the national legislator, is authorised to issue regulations limiting the use of fireworks, in a manner modelled for example on Australian solutions, where displays can be organised by licensed, authorised companies, or in a manner whereby the owner or keeper of the animal is informed in advance by an announcement on the Internet or in a local newspaper of the planned place and date of the pyrotechnic show, so that he or she can provide protection for his or her animal by moving away from the venue in advance. The analysis of national solutions aims to indicate how the shortcomings in this area should be addressed by the regional legislator.Niniejszy artykuł ma charakter naukowo-badawczy. Jego przedmiotem jest humanitarna ochrona zwierząt, jasno deklarowana przez polskiego ustawodawcę w przepisach ustawy o ochronie zwierząt, postrzegana w kontekście szerokiego dostępu do indywidualnego korzystania z fajerwerków przez osoby prywatne. Autorka poszukuje odpowiedzi na pytanie, czy górnolotne deklaracje ustawodawcy wyrażone w treści przepisów ustawy o ochronie zwierząt przewidujących humanitarną ochronę zwierząt w Polsce mają odzwierciedlenie w stosownych unormowaniach ogólnokrajowych bądź terenowych, które właścicielom czy opiekunom zwierząt pozwoliłyby zapewnić im ochronę przed skutkami wybuchów fajerwerków, w tym zwłaszcza przed hałasem. Celem przeprowadzonych badań jest wskazanie kto, jeśli nie zrobił tego dotychczas ustawodawca krajowy, jest upoważniony do wydania przepisów ograniczających korzystanie z fajerwerków, w sposób wzorowany np. na rozwiązaniach australijskich, gdzie pokazy mogą być organizowane przez licencjonowane, upoważnione firmy, bądź w sposób, dzięki któremu właściciel czy opiekun zwierzęcia zostanie wcześniej poinformowany przez ogłoszenie w Internecie czy lokalnej gazecie o planowanym miejscu i terminie pokazu pirotechnicznego, aby mógł on zapewnić swojemu zwierzęciu ochronę, oddalając się wcześniej od miejsca pokazu. Analiza rozwiązań krajowych ma na celu wskazanie, w jaki sposób braki panujące w tym zakresie powinny być uzupełnione przez prawodawcę regionalnego

Amyloidoza AA — przyczyny, diagnostyka, opcje terapeutyczne

AA amyloidosis is a complication of chronic diseases associated with the activation of acute phase reactants. The precursor of amyloid is the serum amyloid A. The kidneys are the most frequently involved, but amyloid can be deposited in any internal organ. AA amyloidosis often develops after many years of chronic illness, but its occurrence is a poor prognostic factor. Untreated leads to renal failure. For diagnosis of AA amyloidosis, histopathological confirmation is necessary. Staining with Congo red is a standard diagnostic test. Aspiration of abdominal fat is the preferred way to obtain the material for diagnostic testing. Normalization of inflammatory parameters and, as a consequence, the lack of the precursor of the deposited amyloid is a prerequisite for inhibiting the progression of the disease. In order to control inflammation, intensive treatment of the underlying disease is necessary. Initial data, in small groups of patients, indicate the benefits of interleukin 1 and 6 inhibitors.Amyloidoza AA jest powikłaniem przewlekłych chorób związanych z aktywacją białek ostrej fazy. Prekursorem amyloidu jest białko surowiczego amyloidu A. Nerki są najczęściej zajętym narządem, ale złogi amyloidu mogą być deponowane w każdym narządzie wewnętrznym. Amyloidoza AA często rozwija się po wielu latach choroby, ale jej wystąpienie jest złym czynnikiem rokowniczym. Nieleczona prowadzi do przewlekłej niewydolności nerek. Do pewnego rozpoznania amyloidozy AA konieczne jest potwierdzenie histopatologiczne. Barwienie czerwienią Kongo jest standardowym testem diagnostycznym. Preferowany sposób uzyskania materiału do badania diagnostycznego to aspiracja tkanki tłuszczowej z powłok jamy brzusznej. Normalizacja parametrów zapalnych, a w konsekwencji brak prekursora deponowanego amyloidu, jest warunkiem koniecznym zahamowania postępu choroby. By kontrolować stan zapalny, konieczne jest intensywne leczenie choroby podstawowej. Wstępne doświadczenia, w małych grupach pacjentów, wskazują na korzyści wynikające z zastosowania inhibitorów interleukin 1 oraz 6

The efficiency of botulinum toxin type A for the treatment of masseter muscle pain in patients with temporomandibular joint dysfunction and tension-type headache

BACKGROUND: Temporomandibular joint dysfunction are often accompanied by symptoms of headache such as tension-type headache which is the most frequent spontaneous primary headache. Masseter muscle pain is commonly reported in this group. The purpose of the study was to assess the efficiency of intramuscular botulinum toxin type A injections for treating masseter muscle pain in patients with temporomandibular joint dysfunction and tension-type headache. METHODS: This prospective outcome study consisted of 42 subjects of both genders aged 19–48 years diagnosed with masseter muscle pain related to temporomandibular joint dysfunction and tension-type headache. The subjects were treated by the intramuscular injection of 21 U (mice units) of botulinum toxin type A (Botox, Allergan) in the area of the greatest cross-section surface of both masseter bellies. Pain intensity was evaluated using visual analogue scale (VAS) and verbal numerical rating scale (VNRS) 1 week before the treatment and 24 weeks after the treatment. The obtained data were analyzed using the Wilcoxon matched pairs test (p ≤ 0,005). RESULTS: The results of this study showed a decrease in the number of referred pain episodes including a decrease in pain in the temporal region bilaterally, a reduction of analgesic drugs intake as well as a decrease in reported values of VAS and VNRS after injections (p = 0,000). CONCLUSIONS: The intramuscular botulinum toxin type A injections have been an efficient method of treatment for masseter muscle pain in patients with temporomandibular joint dysfunction and tension-type headache

Perceived Loneliness in Children with and without Type 1 Diabetes: A Cross-Sectional Study

Objective: To assess perceived loneliness in children with type 1 diabetes (T1D) and children without diabetes. Material and methods: The study comprised 165 children without and 174 children with type 1 diabetes. Children’s Loneliness and Social Dissatisfaction Scale (CLS) was used to assess the sense of loneliness in children aged 10–13 years and Revised UCLA Loneliness Scale (R-UCLA) in children aged 14–17 years. Metric variables for children included: gender, age, place of residence, type of school, frequency of school absences per year, number of annual medical appointments. A χ2 test was used to compare the study group results. The non-parametric Mann-Whitney U-test was used to assess differences in one variable between the two groups. Results: In the group of children aged 10–13 years, overall, a slightly higher score was obtained by children without diabetes, compared to children with diabetes (p = 0.387). The R-UCLA scale, also showed a higher mean value in the group of adolescents without diabetes compared to adolescents with diabetes (p = 0.177). Adolescents without diabetes scored significantly higher on the Intimate Others subscale (p = 0.026). Conclusions: Children with T1D had a similar perception of loneliness to children without diabetes. Cliniciansworking with children should assess a child’s perception of loneliness during appointments. Further research is needed into the perception of loneliness in children and adolescents with and without diabetes, with commonly used measures of loneliness to enable their use in clinical practice as screening tools and to evaluate actions taken