Miejsce echokardiografii w diagnostyce i terapii nadciśnienia tętniczego

Nadciśnienie tętnicze jest najważniejszą przyczyną udarów mózgu oraz jednym z głównych czynników ryzyka wystąpienia zawału serca, niewydolności serca i zaburzeń rytmu. Pacjent ze świeżo wykrytym nadciśnieniem tętniczym wymaga usystematyzowanej diagnostyki klinicznej w celu oszacowania stopnia powikłań narządowych oraz oceny ryzyka sercowo-naczyniowego. Echokardiografia umożliwia uchwycenie niekorzystnych zmian już na początkowym etapie ich rozwoju. Ma ona zasadnicze znaczenie we wstępnej diagnostyce nadciśnienia tętniczego oraz dotyczących go decyzjach terapeutycznych. Mimo że w nadciśnieniu przeważają zaburzenia o charakterze izolowanej dysfunkcji rozkurczowej, serce należy traktować jako całość strukturalną i czynnościową. incydentu sercowo-naczyniowego Parametry funkcji rozkurczowej, ich wpływ na funkcję skurczową oraz wielkość i strukturę jam serca i dużych naczyń są wzajemnie powiązanymi złożonymi procesami. Dlatego potrzebna jest wyjściowa szczegółowa ocena echokardiograficzna. W niniejszym artykule przybliżono, jakich informacji może dostarczyć badanie echokardiograficzne w zakresie nadciśnienia tętniczego; w jego diagnostyce oraz w zakresie nadciśnienia tętniczego; w jego diagnostyce oraz w zakresie decyzji terapeutycznych

Pogorszenie kontroli ciśnienia tętniczego skojarzone ze znaczną progresją przewlekłej choroby nerek u 68-letniej kobiety z przewlekłym zamknięciem lewej tętnicy nerkowej — opis przypadku

Atherosclerotic renal artery stenosis is important etiology of secondary hypertension. Optimal treatment in this disease has been widely discussed for the recent 30 years. Authors present a case of a patient with a history of arterial hypertension, chronic closure of left renal artery, left kidney atrophy and chronic kidney disease with significant blood pressure control and kidney function deterioration in a short period of time. Miażdżycowe zwężenie tętnicy nerkowej stanowi ważną przyczynę wtórnego nadciśnienia tętniczego. W ostatnich 30 latach szeroko dyskutowano optymalne postępowanie w tej jednostce chorobowej. Autorzy prezentują przypadek pacjentki obciążonej nadciśnieniem tętniczym, przewlekle zamkniętą lewą tętnicą nerkową i z zanikową lewą nerką oraz przewlekłą chorobą nerek, u której w krótkim czasie doszło do znacznego pogorszenia kontroli ciśnienia tętniczego i parametrów funkcji nerek.

Level of knowledge on diabetic foot syndrome in type 2 diabetic patients

WSTĘP. Skuteczne leczenie zespołu stopy cukrzycowej (ZSC) ma na celu nie tylko usuwanie doraźnych objawów choroby, ale również właściwe umotywowanie chorego do uzyskania poprawy stylu życia oraz podniesienia jego wiedzy na temat schorzenia, jakim jest ZSC. Dlatego tak ważnym elementem procesu leczenia jest edukacja zdrowotna. Celem pracy była ocena poziomu wiedzy na temat ZSC u chorych na cukrzycę w mieście i na wsi. MATERIAŁ I METODY. Badaniem objęto 60 pacjentów z rozpoznaną cukrzycą typu 2, których edukowano w dziedzinie zapobiegania ZSC. Narzędzie badawcze stanowiła opracowana przez autorkę ankieta, która pozwoliła zebrać od chorych na cukrzycę dane społeczno-demograficzne oraz informacje na temat poziomu wiedzy chorych o tym schorzeniu, stosowania zasad pielęgnacji stóp w cukrzycy i właściwej edukacji w ZSC. WYNIKI I WNIOSKI. Poziom wiedzy chorych na temat prewencji ZSC jest niewystarczający i nie różni się istotnie pomiędzy mieszkańcami wsi i miasta (odpowiednio 75 i 71%), mimo że wśród ankietowanych w mieście istotnie więcej osób ma dostęp do poradni cukrzycowej, prowadzącej również gabinet stopy cukrzycowej. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 4: 109-117)INTRODUCTION. Effective treatment of diabetic foot syndrome should include not only medical intervention but also education and motivation of patients. The aim of the study was to evaluate the level of knowledge on diabetic foot syndrome in type 2 diabetic patients living in the urban and rural areas. MATERIAL AND METHODS. The studied group consisted of 60 type 2 diabetic patients, who have already been educated on diabetic foot syndrome prevention. The original questionnaire evaluating knowledge, proper care and education in diabetic foot together with social and demographic data was used in the study. RESULTS AND CONCLUSIONS. Patients living in the urban and rural area know and use the rules of proper diabetic foot care only in 71% and 75% respectively. There was no statistically significant difference between the levels of knowledge of patients living in the urban and rural areas. Among the patients living in urban areas more persons have access to diabetic outpatient care with diabetic foot room. The level of knowledge of studied group is insufficient. The knowledge of patients does not go together with a proper care. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 4: 109-117

C-reactive protein is not related to ambulatory blood pressure or target organ damage in treated hypertensives

Background Publication of the JUPITER trial has renewed the interest in the use of CRP in cardiovascular risk prediction. The aim of the study was to assess the relationship between CRP, ambulatory blood pressure and target organ damage in a cohort of treated hypertensive males without overt cardiovascular disease.Materials and methods The studied group consisted of 299 male hypertensive patients. Patients were stratified into low (≤ 2 mg/L), intermediate (2–5 mg/L), and high (> 5 mg/L) CRP groups. We measured ambulatory blood pressure, pulse wave velocity, left ventricular function and structure, carotid intima media thickness and ankle-brachial index.Results Twenty-six percent of the patients had CRP in the range of 2 to 5 mg/L, and 12% had CRP levels exceeding 5 mg/L. Ambulatory blood pressure and heart rate were not different across the three groups. Patients with high CRP had lower HDL cholesterol levels and higher plasma fibrinogen levels. Carotid femoral pulse wave velocity, carotid intima media thickness and ankle-brachial index were not different across the three groups. Echocardiographic data were also not related to the CRP level.Conclusions1. Elevated levels of CRP are frequently observed among treated patients with hypertension.2. CRP elevation is associated with higher fibrinogen and glucose levels, and lower HDL cholesterol independently of obesity and smoking status.3. Elevated CRP levels are not related to ambulatory blood pressure profile or target organ damage severity.4. Our findings are consistent with the concept that CRP measurement is of limited value in cardiovascular assessment.Background Publication of the JUPITER trial has renewed the interest in the use of CRP in cardiovascular risk prediction. The aim of the study was to assess the relationship between CRP, ambulatory blood pressure and target organ damage in a cohort of treated hypertensive males without overt cardiovascular disease.Materials and methods The studied group consisted of 299 male hypertensive patients. Patients were stratified into low (≤ 2 mg/L), intermediate (2–5 mg/L), and high (> 5 mg/L) CRP groups. We measured ambulatory blood pressure, pulse wave velocity, left ventricular function and structure, carotid intima media thickness and ankle-brachial index.Results Twenty-six percent of the patients had CRP in the range of 2 to 5 mg/L, and 12% had CRP levels exceeding 5 mg/L. Ambulatory blood pressure and heart rate were not different across the three groups. Patients with high CRP had lower HDL cholesterol levels and higher plasma fibrinogen levels. Carotid femoral pulse wave velocity, carotid intima media thickness and ankle-brachial index were not different across the three groups. Echocardiographic data were also not related to the CRP level.Conclusions1. Elevated levels of CRP are frequently observed among treated patients with hypertension.2. CRP elevation is associated with higher fibrinogen and glucose levels, and lower HDL cholesterol independently of obesity and smoking status.3. Elevated CRP levels are not related to ambulatory blood pressure profile or target organ damage severity.4. Our findings are consistent with the concept that CRP measurement is of limited value in cardiovascular assessment

Effect of education level on diabetes control and quality of life in insulin-treated type 2 diabetic patients

WSTĘP. Celem pracy była próba oceny wpływu edukacji zdrowotnej prowadzonej przez doświadczoną, merytorycznie przygotowaną pielęgniarkę diabetologiczną na parametry wyrównania metabolicznego i jakość życia oraz stopień kontroli własnego zdrowia u chorych na cukrzycę typu 2 leczonych insuliną. MATERIAŁ I METODY. Przebadano grupę 53 chorych (32 kobiety i 21 mężczyzn) z cukrzycą typu 2 leczonych insuliną. Średni czas trwania choroby wynosił 9,5 roku, czas leczenia insuliną 4 lata i 4 miesiące. Średnia wieku badanych to 58,4 lat. Jakość życia oraz stopień kontroli własnego zdrowia pacjentów badano 2-krotnie: przed rozpoczęciem edukacji diabetologicznej i po 3 miesiącach po jej przeprowadzeniu. W pracy wykorzystano metodę sondażu diagnostycznego wykonanego techniką kwestionariuszową. Do oceny stopnia kontroli własnego zdrowia przez pacjenta użyto: 1) kwestionariusza wielowymiarowej Skali Umiejscowienia Kontroli Zdrowia MHCL (wersja B) Wallstona, Wallstona, DeVelisa w polskiej adaptacji Juczyńskiego, 2) Kwestionariusza Zachowań Zdrowotnych Komasińskiej- Moller oraz 3) ankietę własną do oceny glikemii i preferencji edukacyjnych. Do oceny poziomu jakości życia użyto: Skali Satysfakcji z życia autorstwa Diener, Larson, Emmons, Griffin w polskiej adaptacji Juczyńskiego. WYNIKI. Uzyskano znamienne różnice w zakresie spadku i wzrostu glikemii na czczo oraz kontroli zdrowia, a także jakości życia przed edukacją zdrowotną i po jej przeprowadzeniu. WNIOSKI. Prowadzenie edukacji w grupie chorych na cukrzycę w ocenie pacjentów wpływa na wzrost poczucia zadowolenia i satysfakcji z życia. Zaobserwowano pozytywne zachowanie zdrowotne związane z prowadzeniem samokontroli oraz zmniejszenie częstości hiper- i hipoglikemii na czczo. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 2: 46-53)BACKGROUND. The aim of the study was to evaluate how health education by the experienced nurseeducator affects quality of life and metabolic control in patients with type 2 diabetes treated with insulin. MATERIAL AND METHODS. The studied group consisted of 53 insulin treated diabetic patients who had never before undergone structured education. The mean diabetes duration in the group was ± 9.5 years and the mean duration of insulin treatment ± 4 years and 4 months. 32 women aged from 36 to 72 years and 21 men aged between 33 and 70 were included in the study. Mean age in the control group was ± 58.4 years. The quality of life in the group was studied twice: before the education and three months later. A diagnostic poll method with the use of questionnaire was used in the study. For patient’s estimation of their own health authors used following tools: 1) A Multidimensional Health Scale of Control Location (MHCL) Questionnaire, version of B. K.A. Wallston, B.S. Wallston, R. DeVelisa - adapted by Z. Juczyński; 2) Health Behaviour Questionnaire by M. Komasińska-Moller; 3) author’s own questionnaire for educational preferences and glycaemia estimation. RESULTS. Significant differences were observed with respect to fasting glycaemia, cooperation with the doctor and the sense of inner control in the group of patients who have undergone structural education. CONCLUSIONS. Structural education has positive influence on patients diabetes control as measured by fasting glycaemia as well as on patients cooperation and quality of life which in trun may affect diabetes control. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 2: 46-53

Analysis of in-hospital course and treatment outcomes in patients with diabetic foot syndrome in the Department of Hypertension and Diabetology, Medical University of Gdansk in the 2008 year

WSTĘP. Celem niniejszej pracy była ocena profilu mikrobiologicznego, przebiegu oraz wyników leczenia pacjentów hospitalizowanych w Klinice Nadciśnienia Tętniczego i Diabetologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w 2008 roku. MATERIAŁ I METODY. Na podstawie dokumentacji przeprowadzono retrospektywną analizę charakteru i lokalizacji owrzodzeń stóp, przebiegu oraz efektów leczenia, jak również oceniono dostępne wyniki badań mikrobiologicznych w celu określenia profilu mikrobiologicznego zakażeń stóp u pacjentów hospitalizowanych w Klinice. WYNIKI. Hospitalizowano łącznie 51 chorych na cukrzycę z owrzodzeniami stóp powikłanymi infekcjami o różnym stopniu zaawansowania — u ponad połowy z nich występowało zapalenie kości. U chorych z rozpoznanym osteitis stężenie OB wynosiło średnio 96 mm Hg. Większość owrzodzeń lokalizowało się w obrębie palców lub przodostopia. W analizowanej grupie wykonano łącznie 28 amputacji, z czego 21 (41%) u pacjentów z rozpoznanym zapaleniem kości. U 6 chorych (13%) stan zapalny kości leczono zachowawczo. Głównym patogenem infekcji, również tych z towarzyszącym zapaleniem, był gronkowiec złocisty, ale w większości przypadków w badanym materiale stwierdzano obecność kilku różnych rodzajów bakterii. WNIOSKI. Najczęstszą przyczynę hospitalizacji chorych z zespołem stopy cukrzycowej stanowią infekcje w stopniu 3. oraz 4. w klasyfikacji PTD z towarzyszącym zapaleniem kości i/lub niedokrwieniem kończyny. Wartość OB stanowi ważny wskaźnik istnienia zapalenia kości. Zapalenie kości oraz niedokrwienie kończyny bez możliwości rewaskularyzacji są istotnymi czynnikami ryzyka amputacji (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 204–209).Foot ulcers in patients with diabetes remain a significant health and economical problem. In many cases ulcers can be treated on outpatient basis however patients with severe infection and some of them with moderate infection require admission. We have conducted retrospective analysis of hospitalisation and treatment outcomes in 51 patients admitted to the Department of Hypertension and Diabetology of Medical University in Gdańsk in the year 2008. Most of the subjects were characterized by poor diabetic control and presence of many complications. In most analysed cases infection was classified as stage 3 and 4 according to Polish Diabetic Association classification system. In the study population 28 amputations were performed, 21 (78%) in patients with confirmed osteomielitis. In the group of subjects with osteomielitis mean ESR was 96 mm/h. The main pathogen revealed in microbiological studies was Staph. Aureus, however in majority of patients the infection was polymicrobial and the flora included anaerobes. (Diabet. Prakt. 2010; 11, 6: 204–209

Evaluation of influence of blood pressure and anthropometric indices on peripheral blood flow estimated by strain-gauge plethysmography in subjectively healthy men

Wstęp Celem pracy była ocena zależności pomiędzy wskaźnikami antropometrycznymi oraz ciśnieniem tętniczym a obwodowym przepływem krwi w grupie subiektywnie zdrowych osób. Materiał i metody Grupę badaną stanowiło 72 subiektywnie zdrowych mężczyzn z medianą: wieku 41 lat (16-58), BMI 25,8 kg/m2 (16,9-34,6). Skład ciała analizowano przy użyciu metody bioimpedancji elektrycznej. Wartości beztłuszczowej masy ciała (FFM) wynosiły 66,6 kg (48,2-88,1), czyli 80% (68,6-96,3). Tłuszczowa masa ciała (FM) średnio wynosiła 16,5 (3-32,8) kg, czyli 20% (5,5-31,4). Średnie wartości skurczowego ciśnienia tętniczego (SBP) i rozkurczowego (DBP) dla całej doby (SBP24, DBP24), okresu dnia i nocy wyznaczano na podstawie rejestracji dokonanych aparatem Spacelabs 90207. Wartości SBP24 i DBP24 wynosiły odpowiednio 119 mm Hg (95-151) i 73 mm Hg (55–97). Obwodowy przepływ krwi badano przy użyciu pletyzmografii strain-gauge i opisywano za pomocą następujących parametrów: napływ tętniczy (AI), szybki napływ tętniczy (FBF), pojemność żylna (VC), częściowy odpływ żylny 0,5-2 s (VO0,5-2,0), odpływ żylny (VO). Wyniki Napływ tętniczy był determinowany głównie przez SBP24, a także przez FFM, jak i całkowitą masę ciała. Częściowy odpływ żylny był determinowany przez SBP24 i BMI. Szybki napływ tętniczy był determinowany wyłącznie przez SBP24. Wnioski Masa ciała (całkowita masa ciała, BMI) oraz średnie dobowe skurczowe ciśnienie tętnicze (SBP24) są istotnymi determinantami odpływu żylnego V0,5-2,0 oraz napływu tętniczego (AI). Ocena przepływu obwodowego za pomocą pletyzmografii powinna uwzględniać wskaźniki antropometryczne i ciśnienie tętnicze.Background The aim of the study was to estimate the relationship between anthropometric indices, blood pressure and peripheral blood flow in subjectively healthy subjects. Material and methods The study group consisted of 72 healthy men, aged 41 years (16-58), BMI 25.8 kg/m2 (16.9-34.6). Body composition was analyzed using bioelectrical impedance method. The value of fat free mass (FFM) were 66.6 kg (48.2-88.1), which means 80% (68.6-96.3). Fat mass (FM) was 16.5 kg (3-32.8) which means 20% (5.5-31.4). Mean values of systolic (SBP) and diastolic (DBP) blood pressure measurements for 24-hour period (SBP24, DBP24), as well as for daytime and nighttime periods were conducted using Spacelabs 90207 devices. SBP24 and DBP24 were 119 mm Hg (95-151) and 73 (55-97) mm Hg, respectively. Peripheral blood flow was assessed using forearm strain-gauge plethysmography and described by following indices: arterial inflow (AI), forearm blood flow (FBF), venous capacitance (VC), partial venous outflow 0.5-2 s (VO0.5-2.0), venous outflow (VO). Results Arterial inflow was mainly determined by SBP24 and by both FFM and body mass. Partial venous outflow was determined by SBP24 and BMI. Fast blood flow was determined by SBP24 only. Conclusions The parameters describing body mass (total body mass, BMI) and SBP24 are important determinants of V0,5-2,0 and arterial inflow. Our results suggest that arterial blood pressure should be taken into consideration when relationship between antropomethric indices and parameters of peripheral blood flow is examined

The impact of carotid intima - media complex index selection for the investigation of a correlation with chosen cardiovascular risk factors

Wstęp Ultrasonograficzna ocena IMT (intima-media thickness) w ścianie tętnicy szyjnej znajduje obecnie powszechne zastosowanie w badaniach klinicznych. Wielokrotnie potwierdzano, że zwiększona grubość kompleksu IMT jest cennym wskaźnikiem wystąpienia powikłań sercowo-naczyniowych. W publikowanych pracach występują jednak różne parametry opisujące IMT i nie ma jednomyślności co do przewagi któregoś z nich. Celem niniejszego badania było wskazanie różnic w zależnościach między różnymi wskaźnikami IMT a wybranymi czynnikami ryzyka sercowo-naczyniowego. Materiał i metody Badaniami objęto grupę 90 mężczyzn (wiek 46 &#177; 8 lat, BMI 27,7 &#177; 3,6 kg/m2, ciśnienie tętnicze 129 &#177; 8/81 &#177; 7 mm Hg, ABPM: SBP - 125,9 &#177; 7,9; DBP - 79,7 &#177; 6,3, stężenie cholesterolu całkowitego 237 &#177; 35,7 mg/dl, cholesterolu frakcji HDL 52 &#177; 13, triglicerydów 184 &#177; 99). U każdego pacjenta wykonano badanie echokardiograficzne serca z oceną funkcji skurczowej i rozkurczowej lewej komory. Pomiary IMT w ścianie tętnicy szyjnej wykonano za pomocą specjalistycznego oprogramowania analizującego cyfrowe obrazy ścian tętnic szyjnych. Uwzględniono zarówno średnią, jak i maksymalną IMT, pole powierzchni przekroju IMT (CSA-IMT), jak i wartości względne. Zależności między IMT a wybranymi czynnikami ryzyka sercowo- naczyniowego badano za pomocą analizy regresji wielokrotnej. Wyniki Stwierdzono najwyższe wskaźniki regresji wielokrotnej dla względnej średniej IMT (r = 0,689) i względnego CSA-IMT (r = 0.685). Relatywna średnia IMT była determinowana przez: wiek (p < 0,001), stężenie cholesterolu frakcji HDL (p = 0,02) oraz częstość akcji serca ocenianą w okresie nocy (p = 0,035). Względne CSA-IMT było determinowane przez: wiek (p < 0,001), stężenie cholesterolu frakcji HDL (p = 0,02), częstość akcji serca ocenianą w okresie nocy (p = 0,025), poziom glikemii na czczo (p = 0,021) oraz BMI (p = 0,045). Wnioski Względne CSA-IMT wśród innych parametrów opisujących IMT może być najlepszym wskaźnikiem ryzyka sercowo-naczyniowego. Ocena tego parametru może prowadzić do bardziej precyzyjnej oceny całkowitego ryzyka sercowo-naczyniowego.Nadciśnienie Tętnicze 2007, tom 11, nr 4, strony 335&#8211;349.Background Carotid intima-media thickness (IMT) is widely used in clinical research. There is strong evidence that increased IMT is a powerful predictor of cardiovascular complications. Varies indices of IMT are used in different studies. So far there is no agreement which marker best reflects cardiovascular risk. Therefore the aim of the study was to establish the association between chosen cardiovascular risk factors and different indices of IMT. Material and methods 90 males (mean age: 46 &#177; 8 yrs, BMI 27.7 &#177; 3.6 kg/m2, office blood pressure 129 &#177; 8/81 &#177; 7 mm Hg, 24-hour ambulatory blood pressure: SBP - 125.9 &#177; 7.9; DBP: 79.7 &#177; 6.3, total cholesterol 237 &#177; 35.7 mg/dl, HDL 52 &#177; 13, TG 184 &#177; 99) were studied. Doppler echocardiography with systolic and diastolic function evaluation was performed using ALOKA 5000 machine. CIMT measurement was obtained by analysis of ultrasonographic images with dedicated software. Varies indices of common carotid intima&#8211;media complex including average IMT, maximal IMT, average cross-sectional area of IMT (CSA-IMT), relative average IMT, relativemaximal IMT and relative CSA-IMT were calculated. The relationship between traditional risk factors and indices of IMT was analyzed by means of multiple regression. Results The analysis revealed the highest MR coefficients for relative average IMT (R = 0.689) and relative CSAIMT (R = 0.685). Relative average IMT was significantly determined by age (p < 0.001), HDL-cholesterol level (p = 0.02) and 24-ABPM night heart rate (p = 0.035). Relative CSA-IMT was significantly determined by age (p < 0.001), HDL-cholesterol level (p = 0.02), 24-ABPM night heart rate (p = 0.025), BMI (p = 0.045) and fasting glucose level (p = 0.021). Conclusions Among varies common carotid IM indices relative CSA-IMT may be the best marker of cardiovascular risk. Assessment of this variable may lead to a more precise stratification of the global cardiovascular risk. Arterial Hypertension 2007, vol. 11, no 4, pages 335-349

The relationship between left ventricular diastolic function and arterial stiffness in normotensive males

Wstęp Choroby układu sercowo-naczyniowego należą do głównych zagrożeń zdrowia w Polsce. W ostatnich latach duże zainteresowanie badaczy wzbudza rola zmian podatności naczyń i funkcji rozkurczowej w rozwoju chorób układu sercowo-naczyniowego. Celem badania była ocena, czy w grupie osób zdrowych istnieje związek pomiędzy parametrami funkcji rozkurczowej a podatnością naczyń tętniczych. Materiał i metody Badaniami objęto 24 zdrowych mężczyzn w wieku 43 lat (&plusmn; 8) o wskaźniku masy ciała (BMI) 26,9 &plusmn; 4,2 kg/m2, o następujących parametrach ciśnienia tętniczego uzyskanych podczas 24-godzinnego pomiaru metodą Halbera: skurczowe 127 &plusmn; 8 mm Hg, rozkurczowe 80 &plusmn; 5 mm Hg oraz o częstości akcji serca 76 &plusmn; 8 uderzeń na minutę. Sztywność tętnic oceniano na podstawie prędkości propagacji fali tętna (PWV). U każdego mężczyzny wykonano badania echokardiograficzne sonografem ALOKA 5000 wyposażonym w głowicę o częstotliwości 2,5-3,5 MHz ze szczególnym uwzględnieniem parametrów napływu mitralnego opisującego funkcję rozkurczową. Mierzono następujące parametry napływu mitralnego: maksymalną prędkość fali wczesnego napływu - fala E (m/s), maksymalną prędkość napływu przedsionkowego - fala A (m/s), decelerację fali E określającą stopień nachylenia ramienia zstępującego fali E - DecE (cm/s2), czas deceleracji fali E, czyli czas od szczytu fali E do czasu jej zaniku - DT E (ms). Wyniki Stwierdzono, że istnieje istotna korelacja pomiędzy PWV a parametrami funkcji rozkurczowej (PWV vs. E r = -0,531, p = 0,006; PWV vs. E/A r = -0,478, p = 0,016). W analizie związku między PWV a deceleracją fali E stwierdzono r = -0,353, p = 0,083. Nie wykazano także korelacji pomiędzy PWV a frakcją wyrzutową i indeksem masy lewej komory. Wnioski Wykazaną w obecnej pracy zależność pomiędzy funkcją rozkurczową lewej komory a własnościami naczyń można traktować jako wyraz równoległości procesów toczących się w ścianie naczyń oraz mięśniu sercowym. Wzrost sztywności ściany naczynia może być wczesnym wskaźnikiem uszkodzenia funkcji rozkurczowej lewej komory.Background Cardiovascular diseases are the main health problem in Poland. As described in numerous studies diastolic heart failure is common and causes significant alterations in prognosis. The mechanisms that cause abnormalities in diastolic function and arterial stiffness are similar and can both lead to the development of heart failure. The aim of this study was to evaluate the relationship between left ventricular diastolic function and arterial stiffness in normotensive males. Material and methods We examined 26 healthy male subjects aged 43 &plusmn; 8 years (BMI 26.9 &plusmn; 4.2 kg/m2, 24h-SBP 127 &plusmn; 8 mm Hg, 24h-DBP 80 &plusmn; 5 mm Hg, 24h-HR 76 &plusmn; 8 bpm). The carotid-femoral pulse wave velocity (PWV) was used as a measure of arterial stiffness. Doppler echocardiography was performed using ALOKA 5000 machine equipped with 2.5&#8211;3.5 MHz transducer. LV diastolic function was described by the peak of early (E) and late (A) transmitral flow velocity, deceleration time (DT) of E and slope of E peak deceleration (Dec E). Results Significant correlation coefficients were found between PWV and parameters of left ventricular diastolic function (PWV vs. E r = &#8211;0.531, p = 0.006; PWV vs. E/A r = &#8211;0.478, p = 0.016). The analysis of relationship between PWV and DecE revealed r = &#8211;0.353, p = 0.083. We did not observe any significant correlation between PWV and parameters of left ventricular structure (EF %, LVMI /m2), as well. Conclusion Our study revealed significant relationship between arterial stiffness and left ventricular diastolic function in normotensive males. Therefore, increased arterial stiffness may serve as an early evidence of impaired left ventricular diastolic function. This relationship revealed in healthy subjects may indicate that alterations in heart and arterial function may be parallel