Μοριακό προφίλ πρωτοπαθούς καρκίνου παχέος εντέρου και ηπατικών μεταστάσεων και η επίδραση του στην επιλογή νεότερων θεραπευτικών προσεγγίσεων

Η βελτίωση των χειρουργικών τεχνικών αλλά και η εισαγωγή στη θεραπεία νεότερων χημειοθεραπευτικών αύξησαν σημαντικά την επιβίωση των ασθενών με καρκίνο παχέος εντέρου τα τελευταία χρόνια. Παρόλα αυτά ένα σημαντικό ποσοστό των ασθενών παρουσιάζουν είτε σύγχρονες είτε μετάγχρονες ηπατικές μεταστάσεις. Η επιλογή της κατάλληλης θεραπείας, του χρόνου που πρέπει να πραγματοποιηθεί η θεραπεία ή η ηπατεκτομή αλλά και η αντίσταση του όγκου στη θεραπεία που οδηγεί τελικά στην υποτροπή είναι ζητήματα που χρήζουν ιδιαίτερης διαχείρισης. Η βελτίωση της γνώσης πάνω στη βιολογία του όγκου, των ογκογονιδίων και των μονοπατιών σηματοδότησης προσφέρει ένα ευρύ πεδίο έρευνας τόσο στην στοχευμένη θεραπεία των όγκων όσο και στην επιλογή βιοδεικτών με προγνωστικό αλλά προβλεπτικό για τη θεραπεία ρόλο που θα επιτρέψουν και μια πιο εκλογικευμένη χειρουργική προσέγγιση. Στην παρούσα μελέτη ανασκοπήσαμε τη βιβλιογραφία για τις νεότερες θεραπείες για το μεταστατικό καρκίνο του παχέος εντέρου και αναγνωρίσαμε μοριακούς και ιστικούς βιοδείκτες που θα μπορούσαν να έχουν τόσο προγνωστικό όσο και προβλεπτικό ρόλο στην αποτελεσματικότητα τόσο των χειρουργικών όσο και ογκολογικών θεραπειών.Improving on surgical techniques and introducing newer chemotherapies significantly increased the survival of colon cancer patients in recent years. However, a significant proportion of patients experience either synchronous or metachronous hepatic metastases. Management is challenging considering the choice of the appropriate treatment, the adequate time to treat or to perform hepatectomy and the resistance of the tumor to the treatment that ultimately leads to relapse. Improving knowledge on tumor biology, oncogenes and signaling pathways offers a broad field of research both in targeted tumor therapies and biomarkers with a prognostic and predictive role to the treatment that will allow for a more rational surgical approach. In the present study we reviewed the literature on newer therapies regarding metastatic colorectal cancer and we identified molecular and tissue biomarkers that could have both prognostic and predictive values in the efficacy of both surgical and oncologic therapies

Η προσέγγιση wait and see του καρκίνου του οισοφάγου

Στον καρκίνο του οισοφάγου, σε ασθενείς με πλήρη κλινική ανταπόκριση (cCR) μετά από προεγχειρητική/νεοεπικουρική χημειοακτινοθεραπεία (nCRT) ακολουθεί συνήθως η οισοφαγεκτομή. Τελευταία όμως εκφράζονται απόψεις υπέρ μιας ενεργούς παρακολούθησης (active surveillance ή προσέγγιση wait and see) συνοδευόμενης από τη λεγόμενη οισοφαγεκτομή «διάσωσης» σε περίπτωση τοπικής υποτροπής ως εναλλακτική στα κλασσικά θεραπευτικά πρωτόκολλα. Η προσέγγιση φαίνεται να δίνει ενθαρρυντικά αποτελέσματα για την συνολική επιβίωση αλλά και για την αποφυγή μιας επέμβασης με υψηλή νοσηρότητα. Στη παρούσα μελέτη ανασκοπήσαμε τη βιβλιογραφία για τις τρέχουσες στρατηγικές στον καρκίνο του οισοφάγου αλλά και για τη λήψη κλινικών αποφάσεων σε ασθενείς με πλήρη κλινική ανταπόκριση μετά από nCRT. Επιπλέον, ανασκοπήθηκαν μελέτες για τον κίνδυνο, την επιβίωση και τη νοσηρότητα μετά από ενεργή παρακολούθηση και οισοφαγεκτομή διάσωσης όπου απαιτείται. Γενικά, οι διάφορες μελέτες παρουσιάζουν σημαντικούς περιορισμούς σε ότι αφορά στα κριτήρια επιλογής των ασθενών. Επιπλέον τα κριτήρια ένταξης και αποκλεισμού σ’ αυτές συχνά δεν αντιπροσωπεύουν το πλήρες φάσμα των ασθενών. Καμία μελέτη δεν προσδιορίζει επί του παρόντος με ακρίβεια όλα τα κριτήρια επιλογής των ασθενών που θα ακολουθήσουν το κάθε θεραπευτικό πρωτόκολλο με το μεγαλύτερο κλινικό όφελος και τη βέλτιστη επιβίωση. Συχνά η κρίση του χειρουργού και η εμπειρία παραμένουν καθοριστικές στη λήψη των αποφάσεων γεγονός που οδηγεί σε ποικιλία θεραπευτικών επιλογών.Complete clinical response (cCR) after preoperative chemoradiotherapy (nCRT) in esophageal cancer patients is usually followed by esophagectomy. Active surveillance (or wait and see approach) followed by "salvage" esophagectomy as needed in case of local recurrence is recently being investigated and seems to give encouraging results for overall survival. This therapeutic approach also avoids an operation with high morbidity. In the present study we reviewed the literature on current strategies in esophageal cancer as well as on clinical decision-making in patients with cCR after nCRT. In addition, studies regarding risk, survival and morbidity outcomes after active surveillance and salvage esophagectomy as needed were also reviewed. In general, several studies show significant limitations in terms of patient selection criteria. In addition, inclusion and exclusion criteria in clinical trials often do not represent the full range of patients. No study currently accurately identifies all patient selection criteria for each treatment protocol with the highest clinical benefit and optimal survival. Surgeon's judgment and experience remain often decisive in decision-making which leads to a variety of treatment options

Multiple giant diverticula of the jejunum causing intestinal obstruction: report of a case and review of the literature

Multiple diverticulosis of jejunum represents an uncommon pathology of the small bowel. The disease is usually asymptomatic and must be taken into consideration in cases of unexplained malabsorption, anemia, chronic abdominal pain or discomfort. Related complications such as diverticulitis, perforation, bleeding or intestinal obstruction appear in 10-30% of the patients increasing morbidity and mortality rates. We herein report a case of a 55 year-old man presented at the emergency department with acute abdominal pain, vomiting and fever. Preoperative radiological examination followed by laparotomy revealed multiple giant jejunal diverticula causing intestinal obstruction. We also review the literature for this uncommon disease

Recurrent Urinary Tract Infections due to Asymptomatic Colonic Diverticulitis

Colovesical fistula is a common complication of diverticulitis. Pneumaturia, fecaluria, urinary tract infections, abdominal pain, and dysuria are commonly reported. The authors report a case of colovesical fistula due to asymptomatic diverticulitis, and they emphasize the importance of deeply investigate recurrent urinary tract infection without any bowel symptoms. They also briefly review the literature

Multiarticular chronic tophaceous gout with severe and multiple ulcerations: a case report

<p>Abstract</p> <p>Introduction</p> <p>Gout is a common inflammatory arthritis caused by articular precipitation of monosodium urate crystals. It usually affects the first metatarsophalangeal joint of the foot and less commonly other joints, such as wrists, elbows, knees and ankles.</p> <p>Case presentation</p> <p>We report the case of a 75-year-old Caucasian man with tophaceous multiarticular gout, soft-tissue involvement and ulcerated tophi on the first metatarsophalangeal joint of the left foot, on the first interphalangeal joint of the right foot and on the left thumb.</p> <p>Conclusion</p> <p>Ulcers due to tophaceous gout are currently uncommon considering the positive effect of pharmaceutical treatment in controlling hyperuricemia. Surgical treatment is seldom required for gout and is usually reserved for cases of recurrent attacks with deformities, severe pain, infection and joint destruction.</p

Primary retroperitoneal mucinous cystadenoma of borderline malignancy in a male patient. Case report and review of the literature

<p>Abstract</p> <p>Background</p> <p>Primary retroperitoneal mucinous cystadenoma of borderline malignancy represents a rare tumor, with unclear histogenesis, concerning almost exclusively women. Only two cases concerning male patients have been reported.</p> <p>Case report</p> <p>We herein report a case of a 37 year old man undergone laparotomy for a sizable retroperitoneal tumor resulting after the histological examination to a primary retroperitoneal mucinous cystadenoma of borderline malignancy.</p> <p>Conclusion</p> <p>This is the third case of primary retroperitoneal mucinous cystadenoma of borderline malignancy in a male patient reported in the literature. The preoperative diagnosis is impossible. Laparotomy constitutes the only diagnostic and curative approach.</p

Study of the phospholipases A2 isoforms expression in patients with colon cancer

Background/Aim: Phospholipases A2 (PLA2) are enzymes that regulate metabolism of the phospholipids by hydrolyzing them into fatty acids. Peroxiredoxin-6 (PRDX-6) is a protein acting as antioxidant enzyme and partially as PLA2 phospholipase involved in a variety of metabolic functions including mainly the intracellular hydrogen peroxide (H2O2) levels reduction and the repair of altered cellular membranes. They play a critical role in cellular signaling, inflammation, atherosclerosis and in cancer. The aim of this study is to investigate the expression of PLA2G2A, PLA2G3, PRDX6 in colon adenocarcinomas (CRC).Methods: Gene /protein tissue expression was studied at tissue and plasma levels by total protein assay Lowry method, protein electrophoresis in denatured polyacrylamide gel (SDS-PAGE), immunoblotting of proteins, total RNA content assay isolation and purity control, mRNA reverse transcription cDNA synthesis and quantitative real-time PCR (qRT-PCR) in 14 CRC patients with a mean age 73.5 (53-91). In addition, a series of thirty (n = 30) formalin-fixed, paraffin-embedded tissue sections of primary CRCs of patients with a mean age of 77 (53-90) were studied. Immunohistochemistry and digital image analysis (Digital Image Analysis) were performed.Results: Statistically significant plasma levels between CRC and healthy controls for PLA2G2A were found in 7/14 patients. A statistically significant correlation (PLA2G2A hyperconcentration) was observed at mRNA level between tumor and non-cancerous surrounding tissues. PLA2G2A protein over expression was observed in 23/30 (76.6%) cases, whereas 7/30 (23.4%) CRC tissues demonstrated low protein levels, respectively. PLA2G2A overall expression was strongly associated with tumor diameter (p=0.004), whereas other statistical significances were not assessed (stage: p=0.971, inflammatory infiltration: p=0.795; carcinoma location: p=0.340; differentiation grade: p=0.748; gender: p=0.369; ulceration: p=0.433). Statistically significant plasma levels between CRC and healthy controls for PLA2G3 were found in 12/14 patients. A statistically significant correlation (PLA2G3 hyperconcentration) was not observed at mRNA level between tumor and non-cancerous surrounding tissues. PLA2G3 protein over expression (increased immunostaining levels) was observed in 23/30 (76.6%) cases, whereas 07/30 (23.40%) CRCs tissues demonstrated low protein levels, respectively. PLA2G3 overall expression was strongly associated with the grade and tumor localization of the examined tumors (p=0.001, p=0.027, respectively), whereas other statistical significances were not assessed (inflammatory infiltration: p=0.846; stage: p=0.755; tumor diameter: p=0.300; ulceration: p=0.872; gender: p=0.902). No statistically significant plasma levels (however high in all 14 patients) between CRC and healthy controls for PRDX6 were found in 12/14 patients. High plasma levels of PRDX6-aiPLA2 were found in all CRC patients compared to healthy controls without however statistical significance. A statistically significant correlation (hypoconcentration) was observed at mRNA level between tumor and non-cancerous surrounding tissues (mRNA-PRDX6 levels reduced). PRDX-6 protein over expression was observed in 12/30 (40%) cases, whereas 18/30 (60%) CRC tissues demonstrated low to moderate protein levels, respectively. PRDX-6 overall expression was strongly associated with the stage of the examined tumors (p=0.011), whereas other statistical significances were not assessed (inflammatory infiltration: p=0.364; carcinoma location: p=0.93; differentiation grade: p=0.517; tumor diameter: p=0.983; ulceration: p=0.622). Conclusions: Elevated serum and mRNA levels and overexpression of PLA2G2A observed in a significant subset of CRC associated with advanced tumor growth (increased diameter) make it an interesting biomarker and potential therapeutic target in CRC. Elevated serum levels, non-statistical significance of mRNA and overexpression of PLA2G3 observed in a significant CRC subset in immunohistochemistry associated with aggressive biological behavior (tumor differentiation) and a kind of selectivity in localization of malignant substrate allow a broader research. The elevated serum concentration in both healthy controls and patients, the higher mRNA concentration in non-cancerous surrounding tissues of the tumor and the overexpression of PRDX-6 observed in a significant subset of CRC related to aggressive biological behavior (advanced stage) provide material for a more extensive research of the enzyme regarding redox effects in the primary CRC or during chemotherapy.Σκοπός: Οι φωσφολιπάσες Α2 (PLA2) είναι ένζυμα που ρυθμίζουν το μεταβολισμό των φωσφολιπιδίων υδρολύοντάς τα σε λιπαρά οξέα. Η υπεροξυοξειδοαναγωγάση-6 (PRDX6) είναι πρωτεΐνη που δρα ως αντιοξειδωτικό ένζυμο, εμπλέκεται κυρίως στη μείωση των επιπέδων του ενδοκυτταρικού υπεροξειδίου του υδρογόνου και την επιδιόρθωση κυτταρικών μεμβρανών και με δραστικότητα φωσφολιπάσης Α2. Παίζουν ρόλο στη κυτταρική σηματοδότηση, στη φλεγμονή, στην αθηροσκλύρηνση και στον καρκίνο. Στόχος μας ήταν να διερευνήσουμε την έκφραση των PLA2G2A, PLA2G3, PRDX-6 στο αδενοκαρκίνωμα του παχέος εντέρου (ΚΠΕ). Μέθοδοι: Mελετήθηκε η γονιδιακή/πρωτεϊνική έκφραση σε ιστικό και πλασματικό επίπεδο με προσδιορισμό ολικής πρωτεΐνης με την μέθοδο Lowry, την ηλεκτροφόρηση πρωτεϊνών σε πήγμα πολυακρυλαμίδιου υπό μετουσιωτικές συνθήκες (SDS-PAGE), την ανοσοαποτύπωση πρωτεϊνών (Immunoblotting, IB), την απομόνωση ολικού RNA, τον ποσοτικό προσδιορισμό περιεκτικότητας και έλεγχο καθαρότητας RNA, την σύνθεση cDNA με αντίστροφη μεταγραφή του mRNA (Reverse Transcription, RT) και ποσοτική PCR σε πραγματικό χρόνο (Quantitative real-time PCR, qRT-PCR) σε 14 ασθενείς με ΚΠΕ με μέσο όρο ηλικίας 73.5 έτη (53-91). Επιπλέον μελετήθηκε μια σειρά από τριάντα (n=30) μονωμένες με φορμαλίνη, ενσωματωμένες σε παραφίνη τομές ιστού πρωτογενούς ΚΠΕ ασθενών με μέσο όρο ηλικίας 77 έτη (53-90). Πραγματοποιήθηκε ανοσοϊστοχημεία και ψηφιακή ανάλυση εικόνας (Digital Image Analysis). Αποτελέσματα: Επίπεδα πλάσματος στατιστικά σημαντικά σε σχέση με υγιείς μάρτυρες για την PLA2G2A αναδείχτηκαν σε 7/14 ασθενείς ενώ στατιστικά σημαντική συσχέτιση (υπερσυγκέντρωση PLA2G2A) αναδείχτηκε και σε επίπεδο mRNA σε σχέση με περιβάλλοντες του όγκου μη καρκινικούς ιστούς. Στην ανοσοϊστοχημεία, υπερέκφραση της πρωτεΐνης παρατηρήθηκε σε 23/30 (76,6%) περιπτώσεις, ενώ χαμηλή σε 7/30 (23,4%). Η συνολική έκφραση συσχετίστηκε ισχυρά με τη διάμετρο του όγκου (p=0,004) (μη στατιστικά σημαντικό στάδιο: p=0,971, φλεγμονώδης διήθηση: p=0,795, εντόπιση καρκινώματος: p=0,340, βαθμός διαφοροποίησης: p=0,748 φύλο: p=0,369, εξέλκωση: p=0,433). Επίπεδα πλάσματος στατιστικά σημαντικά σε σχέση με υγιείς μάρτυρες για την PLA2G3 αναδείχτηκαν σε 12/14 ασθενείς. Μη στατιστικά σημαντική συσχέτιση (υπερσυγκέντρωση) αναδείχτηκε σε επίπεδο mRNA σε σχέση με περιβάλλοντες του όγκου μη καρκινικούς ιστούς. Υπερέκφραση πρωτεΐνης PLA2G3 παρατηρήθηκε σε 23/30 (76,6%) περιπτώσεις, ενώ χαμηλή έκφραση σε 07/30 (23,40%). Η συνολική έκφραση του PLA2G3 συσχετίστηκε ισχυρά με τον βαθμό και τον εντοπισμό του όγκου των εξεταζόμενων όγκων (p=0,001, p=0,027, αντίστοιχα), ενώ άλλες στατιστικές σημαντικότητες δεν αναγνωρίστηκαν (φλεγμονώδης διήθηση: p=0,846, στάδιο: p=0,755, όγκος διάμετρος: p=0,300, εξέλκωση: p=0,872, φύλο: p=0,902).Υψηλά επίπεδα πλάσματος PRDX-6-aiPLA2 αναδείχτηκαν σε όλους τους ασθενείς χωρίς στατιστική σημαντικότητα σε σχέση με υγιείς μάρτυρες. Στατιστικά σημαντική συσχέτιση (υπoσυγκέντρωση) αναδείχτηκε σε επίπεδο mRNA, με τα επίπεδα mRNA-PRDX6 μειωμένα σε σχέση με περιβάλλοντες του όγκου μη καρκινικούς ιστούς. Υπερέκφραση πρωτεΐνης PRDX-6 (αυξημένα επίπεδα ανοσοχρώσης) παρατηρήθηκε σε 12/30 (40%) περιπτώσεις, ενώ 18/30 (60%) ιστοί παρουσίασαν χαμηλά έως μέτρια επίπεδα πρωτεΐνης, αντίστοιχα. Η συνολική έκφραση του Prdx-6 συσχετίστηκε ισχυρά με το στάδιο των εξετασθέντων όγκων (p=0,011), ενώ άλλες στατιστικές σημαντικότητες δεν αναδείχτηκαν (φλεγμονώδης διήθηση: p=0,364, εντόπιση καρκινώματος: p=0,93, βαθμός διαφοροποίησης: p=0,517; διάμετρος όγκου: p=0,983, εξέλκωση: p=0,622). Συμπεράσματα: Αυξημένα επίπεδα ορού και mRNA και η υπερέκφραση του PLA2G2A που παρατηρείται σε ένα σημαντικό υποσύνολο ΚΠΕ που συσχετίζεται με την προχωρημένη εξέλιξη της ανάπτυξης του όγκου (αυξημένη διάμετρος) τον καθιστούν έναν ενδιαφέροντα παράγοντα ως βιοδείκτη και πιθανό θεραπευτικό στόχο στον ΚΠΕ. Αυξημένα επίπεδα ορού, μη στατιστική σημαντικότητα mRNA και η υπερέκφραση του PLA2G3 που παρατηρείται σε ένα σημαντικό υποσύνολο ΚΠΕ που σχετίζεται με επιθετική βιολογική συμπεριφορά (αποδιαφοροποίηση νεοπλασμάτων) και επίσης ένα είδος επιλεκτικότητας στον εντοπισμό του κακοήθους υποστρώματος επιτρέπουν περισσότερη και ευρύτερη έρευνα. Η παρουσία στον ορό τόσο υγιών μαρτύρων όσο και ασθενών, η μεγαλύτερη συγκέντρωση σε περιβάλλοντες του όγκου υγιείς ιστούς και η υπερέκφραση του Prdx-6 που παρατηρείται σε ένα σημαντικό υποσύνολο ΚΠΕ που συσχετίζεται με επιθετική βιολογική συμπεριφορά (προχωρημένο στάδιο) δίνουν υλικό για μια πιο ευρεία έρευνα του ενζύμου σε σχέση με τον ΚΠΕ και τα φαινόμενα οξειδοαναγωγών στον πρωτογενή όγκο ή κατά τη διάρκεια χημειοθεραπειών

Multifocal pyomyositis and meningitis after bone marrow biopsy in a diabetic patient

Primary or tropical pyomyositis is a subacute infection of the skeletal muscle complicated by abscess formation. The disease is rare in the temperate climates and often misdiagnosed because of the vague clinical presentation. We herein report a case of a 38-year-old diabetic patient with a history of recent bone marrow biopsy presented multifocal primary pyomyositis complicated by meningitis

Stercoral perforation of the sigmoid colon. A case report and brief review of the literature

Stercoral perforation of the colon due to fecaloma is a rare disease and less than 100 cases have been described in the literature. The disease mainly involves the rectosigmoid colon. The condition is correlated with longstanding decubitus, chronic constipation, abuse of laxatives and/or constipating agents (anticholinergics, neuroleptics, etc). We report a case of 82-year old woman who presented a covered colonic perforation due to fecaloma, related with a history of longstanding decubitus because of senile dementia, chronic constipation and use of anticholinergic drugs