Παρασκευή ερυθρών αιμοσφαιρίων για μετάγγιση από αρχέγονα αιμοποιητικά κύτταρα

Η μετάγγιση του αίματος μπορεί να θεωρηθεί μια μορφή μεταμόσχευσης αιμοποιητικού ιστού και οι πρώτες αναφορές της ξεκινούν το 17ο αιώνα μετά από την μελέτη του κυκλοφορικού συστήματος από τον William Harvey. Η έννοια της ανοσολογίας της μετάγγισης εισήχθη στις αρχές του 20ου αιώνα με την ανακάλυψη των ΑΒΟ ερυθροκυτταρικών αντιγόνων από τον Karl Landsteiner. Η εξέλιξη της μετάγγισης αίματος σε μια ασφαλή μορφή θεραπείας που εφαρμόζεται καθημερινά στην κλινική πράξη, οφείλεται σε ένα μεγάλο όγκο επιστημονικών μελετών οι οποίες θέσπισαν την εφαρμογή των αυστηρών ελέγχων που εφαρμόζονται σε όλα τα στάδια της μετάγγισης. Παρόλα αυτά, η μεταγγισιοθεραπεία σήμερα συνεχίζει να αντιμετωπίζει αρκετά προβλήματα που αφορούν όλες τις φάσεις της, από τη συλλογή του αίματος μέχρι τη χορήγησή του. Η ανεπάρκεια ικανού αριθμού δοτών, η μετάδοση παθογόνων μικροοργανισμών, η αλλοανοσοποίηση και το συνολικό κόστος της διαδικασίας, στρέφουν το επιστημονικό ενδιαφέρον προς την αναζήτηση εναλλακτικών μεθόδων μετάγγισης. Η ex vivo παραγωγή ερυθρών αιμοσφαιρίων δυνάμενων να αντικαταστήσουν μια μονάδα συμπυκνωμένων ερυθρών, αποτελεί μια ιδιαίτερα θελκτική προοπτική και ακόμα περισσότερο εντυπωσιακή είναι η ιδέα μιας μαζικής τέτοιας παραγωγής. Διάφορες επιστημονικές ομάδες εκμεταλλευόμενες τα χαρακτηριστικά των στελεχιαίων κυττάρων και την συνεχώς ανανεούμενη γνώση στους τομείς της συλλογής, της καλλιέργειας, της διατήρησης και της ανάπτυξης των κυττάρων αυτών, έχουν σημειώσει σημαντική πρόοδο προς την υλοποίηση μιας τέτοιας ιδέας. Και οι τρεις βασικές πηγές προέλευσης των στελεχιαίων κυττάρων (HSPCs, ESCs και iPSCs), θεωρούνται ικανές να δημιουργήσουν τεράστιες ποσότητες ερυθρών αιμοσφαιρίων. Με την περαιτέρω μελέτη και τελειοποίηση των πρωτοκόλλων παραγωγής in vitro ερυθροκυττάρων, προβλέπεται ότι τα οικονομικά και βιοτεχνολογικά εμπόδια των επί του παρόντος εφαρμοζόμενων μεθόδων, θα μπορέσουν να υπερκεραστούν πιθανά ακόμα και μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια.Blood transfusion may be considered as a form of heamatopoietic tissue transplantation and its first reports began in the 17th century after William Harvey’s studies of blood circulation system. The concept of transfusion immunology was introduced at the beginning of the 20th century with the discovery of ABO blood group antigens by Karl Landsteiner. The evolution of blood transfusion into a safe form of treatment that is applied daily in clinical practice, is based on a large range of scientific studies that have established strict control systems which are applied at all stages of transfusion. However, transfusion therapy continues to face several problems concerning all phases, from the collection of the blood to its administration. The sufficiency of donors, the transmission of pathogenic microorganisms, the alloimmunization and the overall costs of the process, turn the scientific interest to the search for alternative transfusion methods. The ex vivo production of red blood cells capable of replacing a unit of packed red blood cells is a very attractive prospect, let alone the idea of a massive production of such a product. Various scientific groups, exploiting the stem cell characteristics and the constantly renewed knowledge in the fields of collection, culture, preservation and expansion of these cells, have made significant progress towards the realization of such an idea. All three major sources of stem cells (HSPCs, hESCs and iPSCs) are thought to be capable of generating enormous amounts of red blood cells. By further studying and refining of in vitro red cell production protocols, it is anticipated that the economic and biotechnological obstacles of the current methods will be overcome even within the next ten years

Sarcopenic Obesity in Individuals With Neurodisabilities: The SarcObeNDS Study.

IntroductionPatients with neurodisabilities (NDS) are prone to alterations in body composition. Sarcopenic obesity (SO) is a condition characterized by increased adipose tissue accompanied by sarcopenia. The aim of this study was to investigate the prevalence of SO in patients with NDS, including stroke, spinal cord, and traumatic brain injuries.MethodsThe study Sarcopenic Obesity in NeuroDisabled Subjects (acronym: SarcObeNDS) was a cross-sectional study of hospitalized patients (n = 82) and healthy controls (n = 32) with a mean age of 60.00 ± 14.22 years old. SO and sarcopenia were assessed through total body fat % (TBF %), fat mass index (fat mass to height2: FMI = FM/h2; kg/m2), and skeletal muscle index (appendicular skeletal muscle to height2: SMI = ASM/h2; kg/m2) via full-body dual-energy X-ray absorptiometry (DXA). This study was registered in the international database ClinicalTrials.gov with the unique identification number NCT03863379.ResultsA statistically significant difference was found in SMI (7.18 ± 0.95 vs. 6.00 ± 1.13 kg/m2, p p = 0.783) and FMI (p = 0.143) between groups. The results remained the same after controlling the results for gender and BMI. A strong positive correlation was demonstrated between BMI and TBF for the total population (r = 0.616, p r = 0.616, p r = 0.728, p ConclusionIn summary, we observed significantly lower BMI and SMI scores in both genders compared to healthy controls. At the clinical level, a timely diagnosis and rapid treatment of sarcopenia and/or obesity in this population may prevent further metabolic repercussions accompanied by higher functional decline and lower quality of life

Quality of life after stroke: Evaluation of the Greek SAQOL-39g

Background/Aims: Stroke and aphasia rehabilitation aims to improve people’s quality of life. Yet, scales for measuring health-related quality of life in stroke typically exclude people with aphasia. They are also primarily available in English. An exception is the Stroke and Aphasia Quality of Life scale (SAQOL-39g). This scale has been tested with people with aphasia; it has been adapted for use in many countries including Greece. The aim of this study was to examine the psychometric properties of the Greek SAQOL-39g. Methods: An interview-based psychometric study was carried out. Participants completed: receptive sub-tests of Frenchay Aphasia Screening Test, Greek SAQOL-39g, General Health Questionnaire-12, Frenchay Activities Index, Montreal Cognitive Assessment and Barthel Index. Results: 86 people took part; 26 provided test-retest reliability data. The Greek SAQOL-39g demonstrated excellent acceptability (minimal missing data; no floor/ceiling effects), test-retest reliability (ICC= 0.96 scale, 0.83-0.99 domains) and internal consistency (Cronbach’s alpha 0.96 scale, 0.92-0.96 domains). There was strong evidence for convergent (r=0.53-0.80 scale; 0.54-0.89 domains) and discriminant validity (r=0.52 scale; 0.04-0.48 domains). Conclusion: The Greek SAQOL-39g is a valid and reliable scale. It is a promising measure for use in stroke and aphasia treatment prioritization, outcome measurement and service evaluation