The effect of low-molecular-weight heparin on rat tendon healing

Objectives: We investigated the effect of low-molecular-weight heparin (LMWH) on the healing of tendons. Methods: Forty-five adult Wistar rats weighing 300 g were randomized into three groups equal in number. All the rats underwent full-thickness surgical incision of the Achilles tendon followed by primary repair. After the operation, two groups received daily subcutaneous LMWH injections (nadroparin calcium) for four weeks at high or low doses (group 1, 6 mg/kg, 170 IU AXa; group II, 3 mg/kg, 85 IU AXa). Group III remained untreated as the control group. Histologically, the specimens were examined under light and electron microscopy with regard to the amount of fibrillar collagen synthesis, mitochondrial degeneration, and the composition of the extracellular matrix collagen. Biomechanically, maximum load to failure and correspondent elongation of the tendons were measured. Results: Compared to the control group, histologically, both LMWH-treated Groups exhibited increased number of fibroblasts, increased fibrillar collagen formation in the extracellular matrix, and higher counts of granular endoplasmic reticula in cytoplasmic contents of fibroblasts as well as decreased mitochondrial vacuolization and degeneration. Biomechanical assessments showed that tendons in group I had significantly higher maximum load to failure and elongation values than group II and III (31 N vs. 24.6 N and 23.1 N; 25 mm vs. 19.6 mm and 17.3 mm, respectively; p0.05). Conclusion: Daily administration of single dose LMWH improves tendon healing through increasing the number of fibroblasts and fibrillar collagen synthesis and decreasing mitochondrial degeneration.Publisher's Versio

Humerus proksimal uç iki parçalı kırıklarının tek yönlü ve çok yönlü Kirschner teli ile tespitinin biyomekanik olarak karşılaştırılması

Objectives: The stability and effectiveness of uni-planar Kirschner wire (K-wires) was compared to multi-planar K-wires osteosynthesis combined with tension band wiring for fixation of two-part osteoporotic surgical neck fracture of the proximal humerus. Materials and methods: Two groups each with eight cadaveric elderly (mean age 72.6; range 70 to 80 year) frozen human humeri were used in the study. Transverse osteotomy of the proximal humerus was performed using a thin oscillating saw. The first group (group A) was fixed using two anterograde smooth K-wires, sent from lateral cortex, combined with tension band wiring. The second group (group B) was fixed using multi-planar (anterograde and retrograde) four smooth K-wires combined with tension band wiring on the lateral cortex. Biomechanical tensile properties for 3 mm displacement (gap load) and maximum load were assessed. Results: The mean value for the gap load was 1045.0±45.4 N (Newton) for group A and 1238.1±115.8 N for group B. Gap load values of groups were similar (p=0.01). The maximum load was 1261.8±52.4 N in group A and 1471.1±107.3 N in group B. The maximum load values were statistically higher in the multiplanar fixation technique (group B) when compared to that of the uniplanar fixation technique (group A), (p=0.004). Conclusion: Fixation in osteoporotic two-part surgical neck fractures of the proximal humerus using multiplanar K-wires combined with tension band wire provides substantially more effective stability compared to that of uniplanar fixation.Amaç: Humerus proksimal uç cerrahi boyun iki parçalı kırıklarında tek yönlü Kirschner teli (K-teli) ile tespit yönteminin stabilite ve etkinliği, çok yönlü K-teli ve gergi bandı yöntemi ile biyomekanik olarak karşılaştırıldı.Gereç ve yöntemler: Çalışma iki grup halinde düzenlendi. Her bir grupta sekizer adet dondurulmuş insan (ort. yaş 72.6; dağılım 70-80 yıl) kadavra humerus kemiği kullanıldı. Humerus proksimalinde ince el testeresi yardımı ile transvers osteotomi yapıldı. Birinci grupta (grup A) gergi bandı yöntemi ile güçlendirilen ve lateral korteksten antegrad olarak gönderilen iki adet düz K-teli ile tek yönlü tespit uygulandı. İkinci grupta ise lateral kortekste gergi bandı yöntemi ile güçlendirilmiş dört adet K-teli ile çok yönlü (antegrad ve retrograd) tespit uygulandı. Üç milimetre aralık oluşma sırasındaki yüklenme (ayrışma gücü) ve maksimum yüklenme miktarları biyomekanik olarak değerlendirildi. Bulgular: Ortalama ayrışma gücü, grup A’da 1045.0±45.4 N (Newton) ve grup B’de 1238.1±115.8 N olarak tespit edildi. Ayrışma gücü açısından, iki grup benzerdi (p=0.01). Maksimum yüklenme miktarı grup A’da 1261.8±52.4 N, grup B’de ise 1471.1±107.3 N olarak bulundu. Maksimum yükleme değerleri, çok yönlü tespit tekniğinde (grup B), tek yönlü tespit tekniğinden (grup A) istatiksel olarak yüksek bulundu (p=0.004). Sonuç: Humerus proksimal uç iki parçalı cerrahi boyun kırıklarının sabitlenmesinde, gergi bandı ve K-telleri ile güçlendirilmiş çok yönlü tespit yöntemi, tek yönlü tespit yöntemine göre daha etkilidir

Humerus distal kırıklarında çift plak osteosentezi, çift gergi bandı tekniğinden daha iyi biyomekanik stabilizasyon sağlar

Objectives: In this study we evaluated the stability and effectiveness of the double tension band osteosynthesis technique compared to the double plate osteosynthesis technique used for fixation of distal humerus fractures. Materials and methods: The study was performed on two groups, and in each group eight cadaveric, elderly (mean age 70-80) human humeri was used. An osteotomy was performed in the supracondylar region using a manual saw. The first group (group 1) was fixed with double 3.5 mm reconstruction plates, while the second group (group 2) was fixed with the double tension band technique, using crossing Kirschner wires. The osteotomy was designed so that the distal fragment would allow only a single screw per plate. The constructs were evaluated using a material testing machine. A linear non-cyclic load was applied until the failure of the constructs. The force which produced a 3 mm gap (3 mm gap strength), as detected visually with the aid of operating loupes, and the maximum load prior to failure of the fixation (maximum force) were measured from all tests. Results: The mean value for the 3 mm gap strength was 1356.29&plusmn;226.97 N for group 1 and 882.63&plusmn;305.21 N for group 2. The mean value of the maximum load strength was 1487.13&plusmn;298 N for group 1 and 1232&plusmn;107.62 N for group 2. There were significant differences in 3 mm gap strengths of the two groups (p=0.005). There was also a significant difference in the maximum load between the two groups (p=0.016). Conclusion: Double plate osteosynthesis technique is superior to double tension band osteosynthesis for the fixation of distal humerus fractures.Bu çalışmada Doğu Karadeniz bölgesi hamsilerinin avlama mevsimi süresince besin bileşenleri ve yağ asitleri komposizyonundaki aylık değişim incelenmesi amaçlanmıştır. Hamsilerin nem oranı ekim ayında en düşük (%64,93) iken nisan ayında ise en yüksek seviyeyede (%74,32) olduğu hesaplanmıştır (P<0,05). Buna bağlı olarak tüm aylardaki yağ seviyeleri ve aralık ve nisan aylarındaki kül miktarlarındaki değişim istatistiksel açıdan önemli bulunmuştur. İlaveten, avlanma mevsimi süresince doymuş yağ asitlerinden (SFA) C16:0, C14:0 ve C18:0, tekli doymamış yağ asitlerinden (MUFA) C18:1n9 ve çoklu doymamış yağ asitlerinden (PUFA) C22:6n-3 (DHA, dekosahekzanoik asit) ve C20:5n-3 (EPA, eikosapentanoik asit) en yüksek oranlarda bulunmuşlardır. Avlama mevsimi boyunca, ortalama omega–3 ve omega–6 değerleri sırası ile %30,33 ve %4,43 olarak hesaplanmıştır. EPA seviyesinde tedrici olarak bir azalma meydana gelirken, DHA seviyesinde ise ekim ayından nisan ayına kadar bir artış gözlenmiştir. Yağ asitlerinde av mevsimi boyunca yağ assitlerinde özellikle de DHA oranında belirgin bir şekilde bir değişimin olduğu gözlemlenmiştir

Investigation of the relationship between physical characteristics and relative strength in weightlifters

Bu çalışmanın amacı, Halter milli takımında yer alan haltercilerin bazı maksimal kuvvet ölçümleri ile rölatif kuvvet ve antropometrik parametreleri arasındaki ilişkinin belirlenmesidir. Bu çalışmaya yaş ortalamaları 26,2 ±14,4 (yıl), boy 168,4 ± 7,2 (cm) , Vücut ağırlığı 77,3±15,3 (kg) vücut ağırlığına sahip, Olimpiyat Dünya, Avrupa ve Türkiye şampiyonalarında derecesi ve rekoru olan 13 erkek milli halterci gönüllü olarak katılmıştır. Haltercilerin bağımlı değişkenler olarak vücut ağırlığı, uzunluk, çap ve cevre ölçümleri ile bağımsız değişkenler olarak da silkme rölatif kuvveti, koparma rölatif kuvveti, total rölatif kuvveti, squat rölatif kuvveti ve göğse çekiş rölatif kuvveti alınmıştır. Ölçüm sonuçlarının aritmetik ortalaması, standart sapması, minimal ve maksimal değerleri tespit edilmiştir. Rölatif kuvvet ve Antropometrik ölçüm sonuçları arasındaki ilişkiler ise pearson korelasyonu ile test edilmiştir. Sonuç olarak haltercilerin boy uzunluğu, vücut ağırlığı, VKI, spor yaşı, solunum fonksiyonları, çap, çevre, uzunluk ölçüm ve deri kıvrımı kalınlık sonuçları ile silkme rölatif kuvveti, koparma rölatif kuvveti, squat rölatif kuvveti ve göğse çekiş rölatif kuvveti arasında 0,01 ve 0.05 anlamlılık seviyesinde negatif ilişkiler bulunmuştur. Bu sonuçlar halter sporunda boyu kısa, sıkleti hafif, BMI düşük olan haltercilerin rölatif kuvvet açısında daha avantajlı olacağını göstermektedir.The purpose of this study is to examine the relationship between some maximal strength measurements and relative strength, anthropometric parameters of Turkish National Weightlifting Team. 13 male national weightlifters, They have got degrees in Olympic, Earth, Europe and Turkey Championships, participated as voluntary in this study .Their average ages was 26,2 ±14,4 (year), average height was 168,4 ± 7,2 (cm), average weight had 77,3±15,3 (kg). Weight, height, diameter and circumference were measured as dependent variables, clean & jerk relative strength, snatch relative strength; total relative strength and chest pull relative strength were measured as independent variables of weightlifters. Arithmetic averages, standard deviation, minimal and maximal value of measurement results were examined. Relative strength and anthropometric measurement results were tested with Pearson correlation. As a results, the relationship between height, weight, BMI, sport age, breath functions, diameter, circumference, body fat percentage and clean & jerk relative strength, snatch relative strength, squat relative strength and chest pull were found negative relationship at the 0.05 and 0.01 levels. These findings suggest that weightlifting athletes with short height, light body weight, and low BMI have more advantage with respect to relative strength

Researching the effect of longtime skate using on distribution of sole pressure in ice hockey players

Amaç: Bu araştırmanın amacı buz hokeycilerle ile sağlıklı kişilerin ayak tabanı 11 temas alanı bölgesine ait zirve basınç, ortalama maksimal basınç ve basınç–zaman entegrali pedobarografik parametreleri karşılaştırılarak, buz hokeyinin ayak tabanı üzerine etkisi araştırılmıştır. Çalışma Planı: Çalışmaya ayak şikâyeti olmayan 22 erkek buz hokeyi oyuncusu (18.37 ± 2.2 yaş ) ve kontrol gurubu olarak 25 erkek gönüllü (26.10 ± 2.40 yaş) dâhil edilmiştir. Araştırmada EMED-SF plantar basınç analiz sistemi kullanılmıştır. Denek ve kontrol grubu ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farkın olup olmadığı non-parametrik Mann Whitney U testi, fiziksel yapı ve ayak tabanına ait değişkenler arasındaki doğrusal ilişkinin büyüklüğü Pearson’un (r) katsayısı hesaplanarak incelenmiştir (P<0.01–0.05). Bulgular: Ölçümler sonunda ayak tabanı 11 temas alanı zirve basınçta sol ayak 3. metatars başı ve toplamı (TOTAL) ile sağ ayak 2. metatars başı, ortalama maksimal basınçta sağ ayak tabanı 2. metatars başında, zaman basınç entegrali karşılaştırmasında ise sol ayak toplamı (TOTAL), sağ ayak 2. metatars ile sol ayak 1., 2., 3. metatars başlarında buz hokeyi oyuncularıyla kontrol gurubu arasında anlamlı farklılıkların olduğunu tespit edilmiştir. Çıkarımlar: Sonuç olarak, buz hokeyinin uzun süreli antrenman ve maçlarda zorlayıcı hareketlerde ayak tabanlarına aşırı yüklenmeleri sporcuların ayak tabanı bazı basınç bölgeleri metatars başlarında değişime neden olduğunu göstermektedir.Purpose: The purpose of this research is to research the effect of football on sole comparing the peak pressure, average maximal pressure and pressure–time integral pedobarographic parameters of 11 contact areas of soles of professional female football players and healthy individuals. Working Plan: 22 male ice hockey players (18.37 &plusmn; 2.2 age) and 25 male volunteers (26.10 &plusmn; 2.40 age) having no foot complaints were included in the study. In the research EMED-SF plantar pressure analysis system was used. It was examined whether there was any statistically significant difference between the experiment and control group means using non-parametric Mann Whitney U test, the size of the linear relation between physical structure and variables of sole was examined by calculating Pearson’s (r) coefficient (P&lt;0.01-0.05). Findings: At the end of the measurements, it was found that there were meaningful differences between the ice hockey players and control group in left foot 3rd metatarsal head and TOTAL and right foot sole 2nd metatarsal head peak pressure of 11 contact areas, in the 2nd metatars head at average maximal pressure and in right and left foot in 2nd metatarsal heads and time pressure integral in right foot sole 2nd and left foot TOTAL, 1st, 2nd, 3rd metatarsal heads and heel medial, heel lateral, 2nd, 3rd and 4th metatarsal heads. Arguments: As a result, ice hockey players players’ excessive pressing against their soles in forcing movements in long term exercises and matches are indicated to cause change in the sportsmen’s sole some pressure regions and values

Bayan futbolcularda ayak tabanı basınç dağılımlarının araştırılması

Amaç: Bu araştırmanın amacı profesyonel bayan futbolcular ile sağlıklı kişilerin ayak tabanı zirve basınç, ortalama maksimal basınç ve basınç–zaman integrali karşılaştırılarak futbolun ayak tabanı üzerine etkisinin araştırılmasıdır. Gereç ve Yöntem: Çalışmaya ayak şikâyeti olmayan 22 bayan futbolcu (18,80 ± 2,2yaş) ve kontrol gurubu olarak 28 bayan gönüllü (27,5 ±6,6yaş) dâhil edilmiştir. Araştırmada EMED-SF (NovelGmbH, Münih, Almanya) plantar basınç analiz sistemi kullanılmıştır. Denek ve kontrol grubu ortalamaları arasında istatistiksel olarak anlamlı farkın olup olmadığı non-parametrik Mann Whitney U testi, fiziksel yapı ve ayak tabanına ait değişkenler arasındaki doğrusal ilişkinin büyüklüğü Pearson’un (r) katsayısı hesaplanarak incelenmiştir. Ölçümlerde %95 güven aralığı ile P < 0.01 – 0.05 anlamlılık seviyesi kabul edilmiştir. Bulgular: Ölçümler sonunda ayak tabanı 11 temas alanı zirve basınç sağ ayak 2., sol ayak 1,2,3,4.metatars başlarında ve 3.4.5 ayak parmaklarında , ortalama maksimum basınçlarında sağ ve sol ayak 2. metatars başlarında ve basınç–zaman integrali ise sağ ayak 2 ve 3. metatars başları ile sol ayak topuk mediali,topuk laterali, 2,3 ve 4. metatars başlarında bayan futbolcularla kontrol gurubu arasında anlamlı farklılıkların olduğunu bulunmuştur. Sonuç: Bulgularımızda, futbolcuların ayak tabanı ön iç bölgelerindeki basınçların hem kontrol gurubuna göre hem de kendi ayaklarının diğer bölgelerine göre daha yüksek olduğu görülmektedir. Özellikle futbolcuların kullandıkları kramponların ayak tabanını korumada yetersiz kaldıkları ve ayak tabanı basınç parametrelerinde kalıcı değişiklikleri engelleyemedikleri belirlenmiştir. Sonuç olarak, futbolcuların uzun süreli antrenman ve maçlarda zorlayıcı hareketlerde ayak tabanlarına aşırı yüklenmeleri sporcularObjective: The purpose of this study is to investigate the effect of football on sole peak pressure, average maximal pressure and pressure–time integral soles of professional female football players and healthy individuals. Methods: 22 female football players (18,80 &plusmn; 2,2 age) and 28 female volunteers (27,5 &plusmn;6,6 age) (as the control group)having no foot complaints were included in the study. In the research EMED-SF (Novel GmbH, Munich, Germany) plantar pressure analysis system was used. It was examined whether there was any statistically significant difference between the experiment and control group means using non-parametric Mann Whitney U test, the size of the linear relation between physical structure and variables of sole was examined by calculating Pearson’s (r) coefficient. In the measurements 95% reliability range and P &lt; 0.01 – 0.05 were accepted as significance level. Results: At the end of the measurements, it was found that there were significant differences between the female football players and control group in right foot 2 left feet 1 st , 2 nd,3rd,4th metatarsal heads sole 11 contact areas peak pressure and in the 3 rd , 4 th and 5 th toes, at average maximal pressure in right and left foot in 2 nd metatarsalheads and time pressure integral in right foot 2 nd and 3 rd metatarsalheads and left foot heel medial, heel lateral, 2nd,3rd and 4 thmetatarsalheads. Conclusion: In our findings, it was found that the pressure in football players’ sole front interior regions was higher than both the control group and the other regions in their own feet. It was determined that the particularly the crampons used by the football players were insufficient to protect the sole and failed to prevent permanent sole pressure parameters. As a result, Football players’ excessive pressing against their soles in forcing movements in long term exercises and matches are indicated to cause change in the sportsmen’s sole pressure regions and values

Investigation of the effect of skate-use on the sole contact areas and maximal forces of ıce hockey players

Bu çalışmanın amacı profesyonel buz hokeyi sporcularıyla sağlıklı bireylerin ayak tabanı maksimal kuvvet ve temas alanları pedobarografik değerleri incelenerek buz hokeyi sporunun ayak tabanına etkisi araştırılmıştır. Çalışmaya 22 buz hokeyi sporcusu ve 25 sağlıklı gönüllü katılmıştır. Çalışma EMED-SF (Novel GmbH, Münih, Almanya) plantar basınç analiz sistemi kullanılarak yapılmıştır. Denek ve kontrol grubunun iki ölçümünün ortalamaları alınarak, ortalamalar arasında istatistiksel olarak anlamlı farkın olup olmadığı non-parametrik Mann Whitney U testi, fiziksel yapı ve ayak tabanına ait değişkenler arasındaki doğrusal ilişkinin büyüklüğü Pearson'un ( r ) katsayısı hesaplanarak incelenmiştir. Bulgulara göre buz hokeycilerin yaptıkları spor ile ayak tabanına ait değişkenler arasındaki ölçümler sonunda ayak tabanı 11 temas alanlarında sağ ayak topuk laterali ve sol ayak 4. metatars başında farklılıklar önemli bulunmuştur. Temas alanı maksimal kuvvetlerde ise sol ayak total, 2. metatars başı ve ayak başparmağında farklılığın anlamlı olduğu tespit edilmiştir (P<0.01-0.05). Sonuç olarak buz hokeyi sporunun ayak tabanın temas alanları ve temas alanlarındaki maksimal kuvvetlerinde bazı değişime neden olduğu ancak ayak tabanına genel anlamda büyük zararlara neden olmadığı görülmektedir. Özellikle kullandıkları ayakkabıların ayak tabanını destekleme ve koruma konusunda kısmı başarılı olduğu tespit edilmiştir. Bu çıkarımlar sonucunda buz hokeyi sporunun sporcuların ayak tabanlarında tıbbı müdahaleleri gerektirecek bir değişime neden olmadığı sonucuna varılmıştır.The aim of the present study was to compare the pedobarographic parameters of contact areas and maximal forces for 11 contact areas of foot-soles in professional male Ice hockey players and healthy people and to investigate the effect of Ice hockey on the foot-sole. The study consisted of 22 Ice hockey players without any foot-related complaints and as the control group, 25 male volunteers. EMED-SF plantar pressure analysis system was used in the study. Any statistically significant difference between the averages of the study and the control groups was examined using non-parametrical Mann Whitney U test and the extent of the linear relationship between the physical structure and the variables of the foot-sole was examined by calculating the Pearson (r) coefficient. According to these results and after the measurements on foot-sole variables and the sports done by the ice hockey players; a significant difference between right foot heel lateral and left foot 4th metatarsus head in terms of 11 contact areas. As for the maximal forces of the contact areas; it was found out that the difference between left foot total, 2th metatarsus head and pollex was found to be significant (P&lt;0.01-0.05). As a result; ice hockey caused some changes in contact areas of the foot-sole and maximal forces of the contact areas, but it did not cause big damages for the foot-sole. It was particularly seen that shoes worn were partly successful in supporting and protecting foot-sole. As the result of these conclusions; it was concluded that ice hockey did not cause such a serious damage to footsole of the players to require medical interventions

Evaluation of proximal femoral nail-antirotation and cemented, bipolar hemiarthroplasty with calcar replacement in treatment of intertrochanteric femoral fractures in terms of mortality and morbidity ratios.

This study aims to assess the mortality and morbidity rates of patients with intertrochanteric femoral fractures who were performed proximal femoral nail-antirotation (PFNA) or cemented, bipolar hemiarthroplasty with calcar replacement

Popliteal Sciatic Nerve Block in a Pregnant Patient in the Last Trimester.

Although regional anaesthesia is a commonly preferred anaesthesia technique for pregnant patients undergoing non-obstetric surgery, peripheral nerve blocks are relatively less administered. The use of popliteal sciatic nerve block for foot-ankle surgery has been presented for a nulliparous parturient at 32 weeks of gestation scheduled to undergo surgical exploration of an arterial pseudoaneurysm on her right plantar surface due to a penetrating stab injury. Since surgery did not require pneumatic tourniquet, the sciatic nerve was blocked via the popliteal approach with a single shot injection of 30 mL of 0.375% levobupivacaine. The operation and the anaesthesia course were uneventful. In conclusion, popliteal sciatic nerve block was successful and uneventful for a short foot surgery not requiring tourniquet application in a parturient in the last trimester

The role of ADAMTS genes in the end stage of hip osteoarthritis.

The aim of this study is to investigate which ADAMTS genes play a major role in the development of primary hip osteoarthritis, by comparing the tissue and blood samples in patients with hip osteoarthritis and a control group