Eфектите од апликација на радијална екстракорпорална терапија со ударни бранови на спастична шака по мозочен удар

Hand spasticity after stroke increases the difficulties of daily living activities and limits the effectiveness of rehabilitation. Radial extracorporeal shock wave therapy (RESWT) has been suggested as an alternative treatment in spasticity reduction.The aim of the study was to evaluate the effectiveness of RESWT on hand spasticity in stroke patients. Material and methods: Controlled clinical trial in which 30patients with post-stroke hand spasticity were assigned in two groups. The examined group received RESWT (6 treatments in a period of two to three days) along with a standard rehabilitation programme. The control group received only standard rehabilitation programme. Clinical evaluations for both groups were performed using the Modified Ashworth Scale (MAS) and the subscore for motor recovery of the Fugl–Meyer assessment for the upper extremity at baseline, immediately after the second, at 6th and 14th week from the start of the rehabilitation.Results: The mean MAS score was significantly decreased inthe examined group after the RESWT.The examined group showed a significant improvement according to Fugl-Meyer test score after treatment. These results lasted 12 weeks after the treatment. Conclusion: RESWT has reduced the hand spasticity and led to a better motor outcome of spastic hand after а stroke.Спастицитетот на шаката по мозочен удар ги зголемува тешкотиите на болните во секојдневното самозгрижување и ја ограничува ефикасноста на рехабилитацијата. Радијалната екстракорпорална терапија со ударни бранови (РЕКТУБ) е предложена како алтернативен третман за редукција на спастицитетот. Целта на истражувањето беше да се евалуираат ефектите од апликација на РЕКТУБ на спастична шака по мозочен удар. Материјал и методи: Контролирана клиничка студија во која беа вклучени 30 пациенти со спастична шака по мозочен удар, поделени во две групи. Испитуваната група беше третирана со РЕКТУБ (6 третмани секој втор или трет ден) и стандардна рехабилитациона програма. Контролната група беше третирана само со стандарднарехабилитациона програма. За клиничка евалуација беа користени Модифицираната Ашфорт Сакала (МАС) и супскорот за моторно закрепнување од Фугл-Мајер тестот за процена на сензомоторната функција на горен екстремитет и тоа пред третманот, по завршување на 2-та, 6-та и 14-та недела од почетокот на рехабилитацијата. Резултати: Средната вредност на оцената на МАС беше значително намалена кај испитуваната група веднаш по РЕКТУБ. Кај испитуваната група се забележа значително подобрување на скорот за  моторно закрепнување на Фугл-Мајертестот. Овие резултати се задржаа 12 недели по третманот. Заклучок: РЕКТУБ го намали спастицитетот на шаката по мозочен удар и доведе до нејзино подобро моторно закрепнување

Рехабилитациски третман на пациенти со уринарна инконтиненција

Urinary incontinence is the inability to control urination with spectrum of disturbances from periodical urinary leaks to complete inability to retain urine. It occurs more often in elderly and in women. Urinary incontinence has a great impact on general health and may reduce the quality of life. There are several types: stress urinary incontinence, urgent urinary incontinence, neurogenic urinary incontinence, overflow urinary incontinence. Stress urinary incontinence is the most frequent one and is due to pelvic floor muscle weakness. For assessment and treatment of these patients the individual approach is warranted. The treatment of these patients includes medications, behavioral therapy, biofeedback, pelvic floor muscle training, electrical stimulation, magnetic stimulation and surgery. Non-surgical treatment might be effective to prevent surgery. Rehabilitation treatment with pelvic floor exercises and physical modalities for patients with urinary incontinence is important for recovery of the urinary continence and improvement of quality of life in these patients.Уринарна инконтиненција, односно неможност за контролирање на мокрењето опфаќа спектар на пречки од повремено истекување на урината до комплетна неможност за задржување на урината. Почеста е кај повозрасната популација и кај жените. Уринарната инконтиненција во голема мерка влијае врз нарушување на општото здравје и го намалува квалитетот на живот. Таа може да се групира во неколку типови: стрес инконтиненција, ургентна инконтиненција, неврогена инконтиненција, преливна “overflow” инконтиннеција. Стрес инконтиненцијата е најчеста од горенаброените, настанува заради слабост на мускулите на карличното дно. Потребен е индивидуален пристап во проценка на состојбата и во изборот на третманот. Можностите за третман вклучуваат медикаментозна терапија, бихејвиорална терапија, биофидбек, вежби за јакнење на карличното дно, електрична стимулација, магнетна стимулација и хируршки третман. Нехируршките третмани можат да бидат успешен терапевтски пристап со цел да се спречи потребата од хируршки третман. Рехабилитационен третман со примена на вежби и физикални агенси кај пациенти со уринарна инконтиненција е значајни во обновување на континенцијата и подобрување на квалитетот на живот кај овие пациенти

Long-Term Outcome after Rehabilitation of Bilateral Total Hip Arthroplasty in Renal Transplant Recipient – A Case Report

INTRODUCTION: Total hip replacement is generally proposed for renal transplant patients with avascular osteonecrosis of the femoral head.PURPOSE: The purpose of the study is to report the long-term outcome after rehabilitation of bilateral total hip arthroplasty in a patient with renal transplantation suffering from avascular osteonecrosis of the both femoral heads.MATERIAL AND METHOD: The patient S.D, 49 years old at follow-up. Few months after renal transplantation, the patient had got avascular osteonecrosis of both femoral head. One year after transplantation the total hip arthroplasty for both hip joints were performed. Three years later repeat total hip arthroplasty surgery for left hip was performed. After any surgery intervention the patient was referred for inpatient rehabilitation. For clinical assessment the clinical findings and Harris Hip Score have been used. The rehabilitation program consisted of exercises, occupational therapy, and patient education. RESULTS: After any rehabilitation treatment the patient had improvement of clinical findings. At follow-up assessment outcome for both hip function was good - Harris Hip Score was 81 points.CONCLUSION: Rehabilitation is integral part of multidisciplinary treatment of renal transplant recipient after total hip arthroplasty. Regular exercise training of these patients is very important for improving of their long-term outcome

Физикален третман на пострауматски контрактури на лакот кај деца – наше искуство

The most common complications of elbow trauma are contractures and neurovascular injuries. The complications can be a result of the initial injury, but they can also be a result of a surgical treatment. In addition to orthopedic treatment of elbow fractures, physical therapy and rehabilitation play a significant role in treatment of posttraumatic contractures. To determine the effects of physical therapy and rehabilitation of posttraumatic elbow contractures in children. This was a retrospective cross-sectional study conducted in the University Clinic for Physical Medicine and Rehabilitation, Skopje in the period 01.01.2021 – 01.07.2022. A total of 52 children were included, at the age between 2 and 13 years who had a posttraumatic elbow contracture, limited range of motion, pain and/or limitations in accomplishing daily activities. Depending on the clinical finding, children underwent a relevant physical therapy (kinesitherapy, functional therapy, electrotherapy, thermotherapy, hydrotherapy and magnetotherapy) in duration of three weeks. For assessing the effects of the rehabilitation therapy, the range of motion of the elbow and forearm was examined along with the Flynn’s scale in all children, prior to and after completion of the physical treatment. Applied physical treatment resulted in a significant improvement in all analyzed movements such as: elbow flexion (p=0.00001), elbow extension (p=0.00001), forearm pronation (p=0.00001), forearm supination (p=0.0000) and Flynn’s scale (p=0.0000). After completion of the rehabilitation treatment, excellent results were registered in 41 (85%) children, moderate in 10 (19.23%) and favorable in 1 (1.92%). Timely and adequate application of physical therapy and rehabilitation can significantly improve the final outcome in treatment of posttraumatic elbow contractures in children. A combination of different physical procedures adequately applied and personalized can significantly improve the range of motion of the elbow.  Најчестите компликации на траумата на лактот се контрактури и невроваскуларни повреди. Компликациите може да бидат резултат на иницијална повреда, но може да бидат и резултат на хируршки третман. Покрај ортопедскиот третман на фрактури на лактот, физикална терапија и рехабилитација играат значајна улога во третманот на посттрауматски контрактури. Целта на оваа студија беше да се утврдат ефектите од физикална терапија и рехабилитација на посттрауматски контрактури на лактот кај децата. Материјали и методи: Ова беше ретроспективна студија на пресек спроведена на Универзитетската клиника за физикална медицина и рехабилитација, Скопје во периодот 01.01.2021 – 01.07.2022 година. Вклучени се вкупно 52 деца, на возраст меѓу 2 и 13 години кои имале посттрауматска контрактура на лактот, ограничен опсег на движења, болка и/или ограничувања во извршувањето на секојдневните активности. Во зависност од клиничкиот наод, на децата им беше извршена соодветна физикална терапија (кинезитерапија, функционална терапија, електротерапија, термотерапија, хидротерапија и магнетотерапија) во времетраење од три недели. За проценка на ефектите од терапијата за рехабилитација, опсегот на движење на лактот и подлактицата беше испитувана и Флиновата скала кај сите деца, пред и по завршувањето на физичкиот третман. Резултати: Применетиот физикален третман резултираше со значително подобрување на сите анализирани движења како што се: флексија на лактот (p=0,00001), екстензија на лактот (p=0,00001), пронација на подлактицата (p=0,00001), супинацција на подлактицата (p=0,0000's) и Флинова скала (p=0,0000). По завршувањето на рехабилитациониот третман, одлични резултати се забележани кај 41 (85%) дете, умерени кај 10 (19,23%) и поволни кај 1 (1,92%). Заклучок: Навремената и адекватна примена на физикална терапија и рехабилитација може значително да го подобри крајниот исход во третманот на посттрауматски контрактури на лактот кај децата. Комбинацијата на различни физички процедури соодветно применети и персонализирани може значително да го подобри опсегот на движење на лактот

Аваскуларна некроза на главата на бутната коска кај пациент со Лајмска болест и Девиков оптички невритис

Avascular necrosis of the femoral head is a condition that leads to the collapse of the femoral head, which eventually ends in osteonecrosis of the hip head and the need for a total hip replacement. It affects patients of both sexes between 20-55 years of age. The pathogenetic cause is a progressive reduction of blood circulation which leads to destruction of the femoral head. Most often the causes are corticosteroid therapy, alcoholism, smoking, trauma, etc. Decompression of the femoral head accompanied by application of mesenchymal stem cells to the necrotic zone is a promising regenerative method of treatment. We present a case of a 20-year-old patient who was diagnosed with avascular necrosis of the femoral head of the left hip, due to a high dosage of corticosteroid therapy, with Lyme disease and Devic’s optic neuritis. Corticosteroid- induced avascular necrosis of the femoral head most commonly affects the femoral head, but other skeletal parts are not excluded. Majority of patients complain of pain with an insidious onset, which exacerbates with physical activity, and tends to worse with time. Early diagnosis and treatment arecrucial. Despite some controversy regarding the treatment of avascular necrosis of the femoral head with stem cells, the general outcomes of using stem cells appear to be positive in terms of efficacy and safety.Аваскуларната некроза на главата на бутната коска е состојба која доведува до колапс на феморалната глава, што на крајот завршува со остеонекроза на главата на колкот и потреба од алоартропластика на колкот. Оваа состојба ги афектира пациентите од двата пола на возраст од 20 до 55 години. Патогенетската причина е прогресивно намалување на циркулацијата на крвта што доведува до уништување на феморалната глава. Најчесто причините се примена на кортикостероидна терапија, алкохолизам, пушење, траума итн. Декомпресија на главата на бутната коска придружена со апликација на мезенхимални матични клетки во некротичната зона е ветувачки регенеративен метод на лекување. Прикажуваме случај на 20-годишна пациентка кај која беше дијагностицирана аваскуларна некроза на главата на бутната коска од левиот колк поради примена на високи дози кортикостероидна терапија, со Лајмска болест и Девиков оптички невритис. Аваскуларната некроза индуцирана од примена на високи дози кортикостероиди најчето ја афектираглавата на бутната коска, но не се исклучуваат и останатите делови од скелетот. Повеќето од пациентите се жалат на болка со подмолен почеток, која се влошува со физичка активност и со текот на времето станува поинтензивна. Раната дијагноза и третман се од клучно значење. И покрај некои контроверзии во врска со третманот на аваскуларна некроза на главата на бутната коска со матични клетки, резултатите од користењето на матични клетки се чини дека се позитивни во однос на ефикасноста и безбедноста

Effect of Exercises on Quality of Life in Patients with Postmenopausal Osteoporosis – Randomized Trial

BACKGROUND: Osteoporosis is a systemic skeletal disease characterised by a low bone density and microarchitectural deterioration of bone tissue leading to decrease of its strength and increased risk of fracture. Drug therapy decreases the risk of fracture, thus influencing on the mechanism of bone remodelling. Non-pharmacological interventions include specific exercises for osteoporosis that improve muscle strength and balance, decrease pain and improve quality of life. AIM: To compare the quality of life in patients with postmenopausal osteoporosis who practice exercises with those who do not practice on the beginning and after a year. MATERIJAL AND METHODS: A randomised Single-blind randomised controlled prospective trial study, which included 92 women with postmenopausal osteoporosis diagnosed and treated at the Institute of Physical Medicine and Rehabilitation in Skopje, Republic of Macedonia. Patients were randomly assigned to three groups: the first group of patients with exercises and physical modalities (gr. I), the second group with exercises (gr. II), and the third control group of patients who did not practice exercises (gr. III).  Exercises were practised 3 times a week; each exercise was repeated for 5-8 times. Patients regularly took bisphosphonates, calcium and vitamin D. The follow-up period lasted for one year. Quality of life was determined with a specific questionnaire Qualeffo-41. RESULTS: The results showed, significant statistical difference in terms of pain, physical activity, social life, the perception of own health were shown between the groups (p < 0.0001), only in term of mental function were no significant (p < 0.3). CONCLUSION: Patients who practice exercises for osteoporosis have a significantly better quality of life than patients who do not perform exercises

The Effectiveness of Radial Extracorporeal Shock Wave Therapy for Chronic Achilles Tendinopathy: A Case Report with 18 Months Follow-Up

BACKGROUND: Achilles tendinopathy (AT) is a pathological state resulting from repetitive loading or stress on the tendon. The article aims to evaluate the effects of the low - energy radial extracorporeal shockwave therapy (RESWT) in the treatment of the adult with chronic insertional Achilles tendinopathy (AT) after the unsuccessful conservative treatment, with 18 months follow - up evaluation.CASE REPORT: We report the case of a 55 years - old male suffering from severe right posterior heel pain for 4 months. For his chronic insertional Achilles tendinopathy on the right heel, he received conservative treatment in the Institute of Physical Medicine and Rehabilitation. For outcome assessment, Numerical Rating Scale (NRS) for pain, the range of motion in the ankle, and Roles-Maudsley Score (RMS) for assessment of function were used. At the baseline the pain was severe, and he received physical therapy treatment. After unsuccessful conservative treatment, he underwent RESWT treatment. Numeric Rating Scale was significantly decreased at immediate, short-term and long-term follow-up. After the last treatment, the patient had no pain, and function assessed by Roles-Maudsley Score was excellent. At the follow-up check-up at 3, 6, 12 and 18 months the patient had no pain and excellent functional results.CONCLUSION: Radial ESWT is a safe and effective treatment even for a longer period for patients with chronic insertional Achilles tendinopathy

The organisation of physiotherapy for people with multiple sclerosis across Europe: a multicentre questionnaire survey

Background Understanding the organisational set-up of physiotherapy services across different countries is increasingly important as clinicians around the world use evidence to improve their practice. This also has to be taken into consideration when multi-centre international clinical trials are conducted. This survey aimed to systematically describe organisational aspects of physiotherapy services for people with multiple sclerosis (MS) across Europe. Methods Representatives from 72 rehabilitation facilities within 23 European countries completed an online web-based questionnaire survey between 2013 and 2014. Countries were categorised according to four European regions (defined by United Nations Statistics). Similarities and differences between regions were examined. Results Most participating centres specialized in rehabilitation (82 %) and neurology (60 %), with only 38 % specialising in MS. Of these, the Western based Specialist MS centres were predominately based on outpatient services (median MS inpatient ratio 0.14), whilst the Eastern based European services were mostly inpatient in nature (median MS inpatient ratio 0.5). In almost all participating countries, medical doctors - specialists in neurology (60 %) and in rehabilitation (64 %) - were responsible for referral to/prescription of physiotherapy. The most frequent reason for referral to/prescription of physiotherapy was the worsening of symptoms (78 % of centres). Physiotherapists were the most common members of the rehabilitation team; comprising 49 % of the team in Eastern countries compared to approximately 30 % in the rest of Europe. Teamwork was commonly adopted; 86 % of centres based in Western countries utilised the interdisciplinary model, whilst the multidisciplinary model was utilised in Eastern based countries (p = 0.046). Conclusion This survey is the first to provide data about organisational aspects of physiotherapy for people with MS across Europe. Overall, care in key organisational aspects of service provision is broadly similar across regions, although some variations, for example the models of teamwork utilised, are apparent. Organisational framework specifics should be considered anytime a multi-centre study is conducted and results from such studies are applied.PubMedWoSScopu