Effect of octreotide on oxidative stress in the erythrocyte and kidney tissue in adriamycin-induced experimental nephrotic syndrome model

Abstract Introduction: Nephrotic syndrome (NS) is one of the reasons of end-stage kidney disease, and elucidating the pathogenesis and offer new treatment options is important. Oxidative stress might trigger pathogenesis systemically or isolated in the kidneys. Octreotide (OCT) has beneficial antioxidant effects. We aimed to investigate the source of oxidative stress and the effect of OCT on experimental NS model. Methods: Twenty-four non-uremic Wistar albino rats were divided into 3 groups. Control group, 2 mL saline intramuscular (im); NS group, adriamycin 5 mg/kg intravenous (iv); NS treatment group, adriamycin 5 mg/kg (iv) and OCT 200 mcg/kg (im) were administered at baseline (Day 0). At the end of 21 days, creatinine and protein levels were measured in 24-hour urine samples. Erythrocyte and renal catalase (CAT) and thiobarbituric acid reactive substance (TBARS) were measured. Renal histology was also evaluated. Results: There was no significant difference among the 3 groups in terms of CAT and TBARS in erythrocytes. Renal CAT level was lowest in NS group, and significantly lower than the control group. In treatment group, CAT level significantly increased compared with NS group. In terms of renal histology, tubular and interstitial evaluations were similar in all groups. Glomerular score was significantly higher in NS group compared with control group and it was significantly decreased in treatment group compared to NS group. Conclusions: Oxidative stress in NS might be due to the decrease in antioxidant protection mechanism in kidney. Octreotide improves antioxidant levels and histology in renal tissue and might be a treatment option

The efficacy of cinacalcet in the treatment of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

WOS: 000393291900012OBJECTIVE: Cinacalcet reduces parathyroid hormone levels by increasing the sensitivity of the parathyroid gland to calcium. in this study, we firstly aimed to evaluate the efficacy of cinacalcet in Turkish hemodialysis patients. MATERIAL and METHODS: 4483 hemodialysis patients were screened and 469 patients who had used cinacalcet were included in the study. the patients were divided into 4 groups according to drug usage durations (Group 1: 3 months, Group 2: 6 months, Group 3: 9 months and Group 4: 12 months). the patients' Parathormone, Ca, P and CaxP levels at the 3rd, 6th, 9th and 12th months were compared to the start of treatment and previous months. RESULTS: the levels of Parathormone, Ca, P and CaxP significantly decreased compared to their initial levels in all groups (from 1412 pg/ml to 1222 pg/mL for Parathormone, p< 0,001) in the 3rd month. However, this reduction was not continued in the subsequent months (Parathormone: 1381 pg/ml for the 12th month). CONCLUSION: Cinacalcet may not provide adequate benefit in control of hyperparathyroidism in Turkish hemodialysis patient population

Hemodiyaliz hastalarında hipervoleminin gösterilmesinde biyoimpedans spektroskopinin yeri

GİRİŞ: Hemodiyaliz (HD) hastalarında volüm durumunun değerlendirilmesi için güvenilir, pratik, ucuz bir yönteme gereksinim vardır. Bu çalışmada, HD hastalarında hipervolemiyi saptamada biyoimpedans spektroskopinin (BİS) etkinliği araştırıldı. METOD: İki merkezden 172 HD hastası çalışmaya alındı. Ekokardiyografi, 48 saatlik ambulatuvar kan basıncı ölçümü, BİS temeline(50 frekans) dayalı (Body Composition Monitor) olarak vücut kompozisyon analizi yapıldı. Litre olarak aşırı hidrasyon (OH), ekstraselüler su (ESS) ve OH/ESS oranı volüm göstergeleri olarak kullanıldı. SONUÇLAR: Hastaların yaş ortalaması 52±13 yıl, HD süresi 60±43 ay, %41’i kadın, %17’si diyabetikti. Ortalama sol ventrikül kitle indeksi (LVKi) 159±42 gr/m2, hastaların %77’sinde sol ventrikül hipertrofisi (SVH) vardı. Ortalama OH ve OH/ESS oranı sırasıyla 2.1±1.6 L ve %11±8 idi. OH/ESS oranının; gündüz sistolik kan basıncı (KB) (r:0.383, p<0.0001), gece sistolik KB (r:0.380, p<0.0001), 48- saatlik nabız basıncı (r:0.413, p<0.0001), sol atrium indeksi (SAi) (r:0.301, p<0.0001), SVKi (r:0.378, p<0.0001) ve ejeksiyon fraksiyonu (EF) (r:-0.239, p:0.002) ile korelasyonu vardı. OH/ESS oranı %5’in altında olanların kardiyovasküler risk profili daha iyiydi (Tablo II). Lineer regresyon analizinde OH/ESS oranı SAi (t:3.00, p:0.003), SVKi (t:2.77, p:0.006) ve EF (t:-2.34, p:0.02) için bağımsız bir risk faktörüydü. ÇIKARSAMA: HD hastalarının volüm durumunun belirlenmesinde BİS güvenilir bir yöntemdir. BİS ile ölçülen OH/ESS sol atrium çapı, sol ventrikül kitlesi ve ejeksiyon fraksiyonunun ana belirleyicisidir. %5’in altındaki OH/ESS değeri kabul edilebilir kan basıncı kontrolü ve daha iyi kardiyak durumla birliktedir

Tip 4 kardiyorenal sendromda ultrafiltrasyon diüretiklerden daha üstün değildir

AMAÇ: Kardiyorenal sendrom (KRS) birbirlerini etkileyen kalp ve böbrek bozukluklukları olarak tanımlanır. Son zamanlarda bu alanda hemodiyaliz tedavisi tercihi artmıştır. Bu çalışmada amaç geleneksel diüretik ve UF tedavilerinin etkilerini karşılaştırmaktır. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Çalışmaya Tip 4 KRS tanısı konulan 34 hasta alındı. Hastaların bazal özellikleri kaydedildi. Başlangıçta ve tedavinin sonunda ekokardiyografik değerlendirme yapıldı. BULGULAR: Hastaların yaş ortalaması 67.4 ± 9.3 (51-93) yıl ve takip süresi 15.9 ± 11.5 ay idi. Hastalar diüretik, n = 12 ve UF grubu, n = 22 olarak sınıflandırıldı. Çalışmanın başında mitral kapak A dalgası, kan üre nitrojeni ve kreatinin değerleri UF grubunda yüksek, çalışmanın sonunda UF grubunda kreatinin değerleri diüretik grubuna göre daha yüksek olarak bulundu. Bazal ejeksiyon fraksiyonu (EF) değerleri her iki grupta farklı olmamasına rağmen UF grubunda çalışmanın sonunda bazale göre artış mevcuttu (42.38 ± 12.70 ve% 29 ± 3.67%, p 0.05). SONUÇ: Tip 4 Kardiyorenal sendromda, UF tedavisi uygulananlarda mortalite ve hastaneye başvurular azalmasa da EF ile değerlendirilen kardiyak fonksiyonlarda anlamlı olarak düzelme olması ile seçilmiş hastalarda bu tedavi etkili olabilir.OBJECTIVE: Cardiorenal syndrome (CRS) describes a dysregulation of the heart and kidneys affecting each other. Recently hemodialysis treatments were used more frequently. Aim was to analyze the effects of conventional diuretic and UF treatments. MATERIAL and METHODS: Thirty-four Type 4 CRS diagnosed patients were included. Baseline characteristics were recorded. Echocardiography measured at the admission and at the end of the treatment. RESULTS: The mean age 67.4±9.3 (51-93) years and follow-up period were 15.9±11.5 months. The patients were grouped as diuretic group, n=12 and UF group, n=22. At the beginning mitral valve A wave, blood urea nitrogen and creatinine values were higher in the UF group while creatinine values were higher in the UF group compared to diuretic group at the end of the study. Although basal ejection fraction (EF) values were not different, it was higher in the UF group at the end of the study (42.38±12.70 % and 29±3.67 %, p 0.05). CONCLUSION: In Type 4 CRS, mortality and hospital admissions were not reduced by UF treatment but cardiac function assessed by EF was significantly improved suggesting this therapy to be beneficial in appropriate patients

Biyoempedans yöntemiyle ölçülen sıvı ve beslenme durumu vücut pozisyonundan etkilenir

AMAÇ: Vücut kompozisyon analizi hidrasyon, beslenme ve klinik durumu göstermede yararlı bir tekniktir. Biyoempedans analizi (BIA) ucuz ve invazif olmayan bir yöntem olmakla birlikte ölçüm metodunun geliştirilmesi gereklidir. Amacımız BIA sonuçları üzerine vücut pozisyonunun etkisini bulmaktı. GEREÇ ve YÖNTEMLER: Kişisel özellikler olan yaş, cinsiyet, boy, kilo ve kan basıncı değerleri kayıt edilmiştir. Her birey için yatarak ve ayakta hidrasyon ve beslenme durumunun değerlendirilmesi vücut kompozisyon monitörü ile ölçülmüştür. BULGULAR: Türkiye’nin çeşitli bölgelerinden yapılan bu kesitsel çalışmaya yaş ortalaması 46.3±12 (18–76) yıl ve %61’i (n: 123) erkek olmak üzere toplam 201 olgu alınmıştır. Yatar pozisyondan ayakta yapılan ölçüme aşırı hidrasyon ve hücre dışı su (ECW) 0.04±1.08 ve 17.69±2.92 L’den 0.46±1.05 ve 17.84±2.90’a artmıştır. Bu arada hücre içi su (ICW) 22.55±4.35 L’den 22.04±4.28’e anlamlı olarak azalmıştır. Sistolik ve diyastolik kan basınçları 131.3±18.1 ve 75.1±12.0 mmHg’den 127.0±16.0 ve 72.2±9.0’a düşmüştür (p> 0.05). SONUÇ: Yatarak ve ayakta yapılan ölçümlerde yerçekiminin etkisiyle ECW ve ICW arasında su geçişi nedeniyle BIA volüm ve beslenme göstergeleri etkilenebilir. Daha doğru biyoempedans ölçüm sonuçları elde etmek için ölçüm protokolleri yeniden gözden geçirilmelidir.OBJECTIVE: Body composition analysis is useful technique for assessing hydration, nutritional status and predicting clinical outcomes. Bioimpedance analysis (BIA) is a cheap and noninvasive tool for monitoring body composition but needs some improvements regarding measurement methods. We aimed to find out if body position has an effect on the BIA results. MATERIAL and METHODS: Personal characteristics including age, gender, height, weight and blood pressure were recorded. Hydration and nutritional status measured by body composition monitor in supine and standing positions consequently for each individual. RESULTS: Two hundred and one populations from various region in Turkey, 61% (n: 123) male, mean age was 46.3±12 years (18-76) of age, participated in this crossectional study. From supine to standing positions overhydration and extracellular water (ECW) were increased from 0.04±1.08 and 17.69±2.92 to 0.46±1.05 L and 17.84±2.90 L while intracellular water (ICW) decreased from 22.55±4.35 to 22.04±4.28 L significantly. Systolic and diastolic blood pressures were 131.3±18.1 and 75.1±12 decreased to 127.0±16.0 and 72.2±9.0 mmHg in supine to standing positions (p> 0.05). CONCLUSION: Supine and standing positions could affect the volume parameters of BIA due to shift of ECW and ICW by gravity but nutritional parameters also changes significantly. Protocols should be re evaluated in order to get more accurate results in bioimpedance measurements