Primjena kometnog testa u procjeni oštećenja DNA nastalih zbog ishemijskoreperfuzijskih ozljeda u bolesnika podvrgnutih kirurškim zahvatima na koronarnim žilama

Ischaemia-reperfusion (I/R) injury is responsible for a number of conditions such as coronary bypass and myocardial infarction, and deaths. Oxygen-free radicals formed during I/R have been proposed as the leading causes of tissue injury, and they play an important role in I/R injury. I/R induces oxidative DNA damage (such as purinic and pyrimidinic base lesions). Comet assay is a suitable and sensitive method for early detection of low-level DNA damage. We used modified alkaline comet assay in peripheral blood lymphocytes and evaluated I/R-induced DNA damage in patients undergoing coronary artery bypass graft (CABG) operation (in vivo model for I/R). No statistically significant difference in DNA damage levels was found before surgery, after anaesthesia, ischemia, reperfusion, and surgery. However, blood lactate levels (assessed in parallel with the comet assay) increased after I/R and did not return to the baseline level. Our findings showed that I/R injury did not induce DNA damage, but increased the lactate levels. This finding suggests that there might be reversible and uncommon necrosis that did not refl ect on overall DNA base damage. Further studies are needed using this approach.Ishemijsko-reperfuzijska (I/R) ozljeda čest je uzročnik pobola i smrtnosti u slučajevima kao što su ugradnja koronarnih premosnica, infarkt miokarda i sl. Slobodni kisikovi radikali koji nastaju tijekom procesa ishemije i reperfuzije smatraju se jednim od glavnih uzročnika oštećenja tkiva i imaju važnu ulogu u I/R ozljedama. I/R ozljede izazivaju oksidativna oštećenja u DNA (primjerice oštećenja purinskih i pirimidinskih baza). Kometni test osjetljiva je metoda koja omogućuje utvrđivanje niskih razina primarnih oštećenja u molekuli DNA. U ovom smo istraživanju primjenom kometnog testa na bijelim krvnim stanicama procjenjivali razine oštećenja u DNA nastale zbog I/R ozljeda u bolesnika podvrgnutih ugradnji premosnice koronarne arterije (in vivo model za I/R). Rezultati istraživanja upućuju na to da nema značajnih razlika u razinama oštećenja DNA izmjerenim u uzorcima krvi uzimanima prije kirurškog zahvata, nakon anestezije te tijekom ishemije, reperfuzije i zahvata. Međutim, uočeno je da su nakon I/R ozljede porasle razine laktata u serumu koje se više nisu vratile na početne vrijednosti. Takve vrijednosti laktata u serumu upućuju na to da tijekom I/R nastupa neobična i reverzibilna nekroza koja se, međutim, ne odražava na stupanj oštećenja DNA. Za objašnjenje ovih zapažanja potrebna su daljnja istraživanja

Povezanost OGG1 Ser326Cys polimorfizma i razina 8-OHdG u mokraći sa sklonosti obolijevanju od karcinoma pluća: rezultati ispitivanja na bolesnicima i kontrolnoj populaciji u Turskoj

High incidence and poor prognosis of lung cancer make it a major health problem worldwide. Although smoking is a major cause of lung cancer, only some smokers develop lung cancer, which suggests that there is a genetic predisposition in some individuals. 8-OHG is an important oxidative base lesion and may elevate due to cancer and smoking. It is repaired by 8-hydroxyguanine DNA glycosylase 1 (OGG1), which has several polymorphisms. Although the Ser326Cys polymorphism is consistently associated with a range of cancers, findings about this polymorphism and lung cancer risk are contradictory. To date, no study has examined this association in the Turkish population. We conducted a case-control study to investigate the association between OGG1 Ser326Cys polymorphism and the risk of lung cancer using PCR-RFLP. We also evaluated gene-smoking interaction and excretion of urinary 8-OHdG. Our results suggest that the OGG1 Ser326Cys polymorphism is not a genetic risk factor for lung cancer, and that the heterozygous genotype is associated with a significantly reduced risk for lung cancer. The levels of 8-OHdG did not correlate with the polymorphism and smoking. Larger association studies are needed to validate our findings, and mechanistic studies are needed to elucidate the underlying molecular mechanisms of this association.Karcinom pluća velik je javnozdravstveni problem u čitavom svijetu zbog svoje visoke učestalosti i loše prognoze. Premda je navika pušenja jedan od glavnih uzročnika karcinoma pluća, od ove bolesti oboli samo dio populacije pušača, što govori u prilog postojanju genetske predispozicije za njezin nastanak. 8-OHG je oksidativno oštećenje baze u molekuli DNA čija se učestalost može povećati zbog zloćudnih tumora i pušenja. U popravku tog oštećenja sudjeluje enzim 8-hidroksigvanin DNA-glikozilaza (OGG1) za koji je dokazano postojanje polimorfizma. Iako se polimorfizam Ser326Cys često dovodi u vezu s različitim vrstama zloćudnih bolesti, dosadašnji su rezultati o vezi izme|u polimorfizma tog enzima i rizika od pojave karcinoma pluća kontradiktorni. Do danas na turskoj populaciji nisu provedena istraživanja koja bi dala jasne odgovore o toj povezanosti. Ovo je istraživanje usporedo provedeno u bolesnika i u zdravoj populaciji primjenom metode PCR-RFLP s ciljem utvrđivanja moguće povezanosti polimorfizma OGG1 Ser326Cys i rizika od karcinoma pluća. Nadalje, istražena je interakcija gena i navike pušenja te ekskrecija 8-OHdG u mokraći. Dobiveni rezultati pokazuju da polimorfizam OGG1 Ser326Cys nije genetski čimbenik rizika od pojave karcinoma pluća, a pokazalo se da je heterozigotni genotip povezan sa značajno nižim rizikom od karcinoma pluća. Razine 8-OHdG izmjerene u mokraći nisu bile u korelaciji ni s polimorfizmom ni s navikom pušenja. Zaključujemo da su za vrednovanje dobivenih rezultata potrebna istra`ivanja na još većem broju ispitanika te mehanistička istraživanja koja bi mogla razjasniti molekularne mehanizme koji su u pozadini ove povezanosti

Seçilmiş Üç Eczacılık Fakültesinin 3. 4. ve 5. Sınıf Öğrencilerinin Farmakovijilans Konusundaki Farkındalık Durumu Bilgi ve Görüşlerinin İncelenmesi

Adverse drug reactions (ADR) are one of the major problems that cause mortality and morbidity in the community. Spontaneous reporting of ADRs in pharmacovigilance systems is one of the ways in which the identification of adverse effects. Although pharmacists have a large role in the reporting, spontaneous reporting rates of pharmacists in our country are quite low. The aim of the study was to examine the awareness, knowledge and views of a group of pharmacy students about pharmacovigilance and adverse event reporting. In this cross-sectional analytical study, a questionnaire was applied to 3rd, 4th and 5th grade students in three public universities in Ankara and Istanbul. The overall response rate of the students was 80% (n = 1035). 86% of the students were aware of the term pharmacovigilance and 75% were aware of the existence of the national pharmacovigilance center. The overall mean ± SD score with regard to the level of knowledge of ADRs in the overall group was 58.00 ± 17.02 out of a maximum score of 100. Factors affecting knowledge level; the grade of the student, the status of education, the presence of health professional relatives and their faculty. Some of the main factors that prevent students from reporting ADRs in the future were the uncertainty of the causality of adverse events, the lack of information on how to fill out the reporting forms and where to report them and the lack of time. It was found that students with effective opinions about adverse effects and pharmacovigilance had higher knowledge level. In the study, although pharmacy students generally thought that pharmacovigilance system is a professional responsibility and have positive intentions for reporting ADRs, it was seen that students' knowledge about reporting ADRs and pharmacovigilance activities is insufficient.ONAY SAYFASI iii YAYIMLAMA VE FİKRİ MÜLKİYET HAKLARI BEYANI iv ETİK BEYAN SAYFASI v TEŞEKKÜR vi ÖZET vii ABSTRACT viii İÇİNDEKİLER ix SİMGELER ve KISALTMALAR xi ŞEKİLLER xii TABLOLAR xiii 1. GİRİŞ 1 2. GENEL BİLGİLER 5 2.1. Dünya’da ve Türkiye’de Farmakovijilans Çalışmaları 9 2.2. Farmakovijilans Uygulamaları 13 2.3. Şüpheli AİR’lerin Nedensellik Açısından Değerlendirmesi 15 2.4. Farmakovijilans Sisteminde Eczacılar 19 2.5. Literatürde Eczacılık Öğrencilerinde Farmakovijilans Bilgi, Tutum ve Görüşlerinin Değerlendirildiği Çalışmalar 20 2.6. Literatürde Eczacılarda Farmakovijilans Bilgi, Tutum ve Görüşlerinin Değerlendirildiği Çalışmalar 21 2.7. Literatürde Sağlık Çalışanlarının Farmakovijilans Bilgi, Tutum ve Görüşlerinin Değerlendirildiği Çalışmalar 22 3. GEREÇ BİREYLER VE YÖNTEM 23 3.1. Araştırma Planı 23 3.2. Etik Konular 24 3.3. Veri toplama aracı 25 3.4. Çalışmada Kullanılan Tanımlar ve Farmakovijilans Bilgi Puanı Hesaplaması 26 3.5. Verilerin Değerlendirilmesi 29 4. BULGULAR 30 4.1. Eczacılık Fakültesindeki Öğrencilerin Sosyo-demografik Özellikleri 30 4.2. Eczacılık Öğrencilerinin Advers Etki ve Farmakovijilans Farkındalığı ile İlişkili Bazı Özellikler 31 4.3. Eczacılık Öğrencilerinin Advers Etki ve Farmakovijilans Konusundaki Bilgileri 39 x 4.4. Eczacılık Öğrencilerinin Advers Etki ve Farmakovijilans Konusundaki Görüşleri 53 4.5. Eczacılık Öğrencilerinin Advers Etki ve Farmakovijilans Konusundaki Görüşlerinde Bilgi Düzeylerinin Etkisi 65 5. TARTIŞMA 72 6. SONUÇ ve ÖNERİLER 85 7. KAYNAKLAR 88 8. EKLER 94 EK-1: Advers Reaksiyon Bildirim Formu 94 EK-2: Etik Kurul İzin Yazısı 95 EK-3: Ankara Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Dekanlığından İzin Yazısı 96 EK-4: Gazi Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Dekanlığından İzin Yazısı 97 EK-5: İstanbul Üniversitesi Eczacılık Fakültesi Dekanlığından İzin Yazısı 98 EK-6: Çalışma Anketi 99 EK-7: Tez Çalışması Orijinallik Raporu 103 9. ÖZGEÇMİŞ 105Advers ilaç reaksiyonları (AİR) toplumda mortalite ve morbiditeye neden olan önemli sorunlardan biridir. Farmakovijilans sistemlerinde AİR’lerin spontan bildirimleri, advers etkilerin belirlenmesini sağlayan yollardan biridir. Bu bildirimlerde eczacıların rolü büyük olmasına rağmen, ülkemizde eczacıların spontan bildirim hızları oldukça düşüktür. Çalışmada farmakovijilans ve advers olay raporlama konusunda bir grup eczacılık öğrencisinin farkındalık, bilgi ve görüşlerinin incelenmesi amaçlanmıştır. Kesitsel tipte analitik tasarımlı çalışmada, Ankara ve İstanbul’da yer alan 3 devlet üniversitesindeki eczacılık fakültesi 3., 4. ve 5. sınıf öğrencilerine anket uygulaması yapılmıştır. Öğrencilerin cevap verme yüzdesi % 80 (n=1035)’dir. Öğrencilerin %86’sı farmakovijilans terimi duymuş ve %75’i ulusal bir farmakovijilans merkezi olduğunun farkındadır. Grup genelinde konu ile ilgili bilgi düzeyi (ort ± SS), 100 üzerinden 58,00 ± 17,02 puandır. Bilgi düzeyini etkileyen faktörler; öğrencinin sınıfı, eğitim alma durumu, sağlık mensubu yakını bulunma durumu ve hangi fakültede eğitim aldığıdır. Öğrencilerin meslek hayatlarında AİR'leri raporlamayı alıkoyacak temel faktörler olarak advers olayların nedensellik ilişkisinin belirsizliği, bildirim formlarının nasıl doldurulacağı ve nereye raporlanacağına dair bilgi eksikliği, zaman yetersizliği belirtilmektedir. Advers etkiler ve farmakovijilans ile ilgili etkin görüşlere sahip öğrencilerin bilgi düzeylerinin daha yüksek olduğu bulunmuştur. Çalışmada her ne kadar eczacılık öğrencileri genel olarak farmakovijilans sisteminin mesleki sorumluluk olduğunu düşünmekte ve AİR raporlamaya yönelik olumlu niyetlere sahip olsalar da, öğrencilerin AİR'leri bildirme ve farmakovijilans faaliyetleri konusundaki bilgilerinin yetersiz olduğu görülmüştür

ASSOCIATION OF THE OGG1 SER326CYS POLYMORPHISM WITH LUNG CANCER RISK AND 8-OHdG LEVELS AS A BIOMARKER OF OXIDATIVE DAMAGE IN TURKISH POPULATION

Akciğer kanseri dünyada yaygın olarak görülen ve mortalite oranı yüksek olan kanserlerin başında yer alır. Etiyolojisindeki en önemli etken sigara olmakla birlikte pek çok çevresel faktör ve bireylerin genetik özellikleri akciğer kanseri gelişiminde rol oynamaktadır. Sigara ile akciğer kanseri arasındaki bağlantı, Reaktif Oksijen Türleri (ROT) tarafından lipid, protein ve DNA da meydana gelen oksidatif stresdir. Endojen ve ekzojen kaynaklar tarafından üretilen ROT lar DNA da önemli lezyonlardan biri olan 8- hidroksiguanin (8-OHG) oluşumuna neden olur. 8-OHG baz çıkarma onarım yolağında görev alan 8-hidroksiguanin DNA glikozilaz (OGG1) enzimi ile onarılır. Onarılamaması durumunda DNA da GC→TA transversiyonlarına neden olarak mutajenik etki göstermektedir. OGG1 geninde sıkça görülen Ser326Cys polimorfzminin enzim aktivitesinde fonksiyonel değişikliğe neden olduğu yönünde çelişkili sonuçlar mevcuttur. Bu sebeple OGG1 Ser326Cys polimorfizmi ile kanser ilişkisinin saptanması ve bireylerde oksidatif hasarın biyogöstergesi olan 8-hidroksi-2 -deoksiguanozin (8-OHdG) miktarının ölçülmesi hedeflenmiştir. Akciğer kanser teşhisi konmuş 165 hasta ve 250 sağlıklı bireyde PCR-RFLP metodu ile yapılan genotipleme çalışmasının ardından Türk populasyonunda OGG1 Ser326Cys genotipi ile akciğer kanseri arasında anlamlı bir ilişki olmadığı belirlenmiştir. Kemoterapi ve radyoterapi almamış kanserli hastalar ve sağlıklı bireylerde idrardan ELISA yöntemiyle ölçülen 8-OHdG atılım düzeylerinde de anlamlı bir fark olmadığı gözlenmiştir. Beklenilenin tersine, Ser326Cys polimorfizmi ve akciğer kanseri riski arasında günde içilen sigara miktarına göre ilişki incelendiğinde, günde >20 sigaradan fazla içen varyant genotipe sahip bireylerin akciğer kanserine yakalanma risklerinde düşüş olduğu bulunmuştur. Birden fazla onarım genindeki polimorfizmlerin kombine etkilerinin analizi ile birlikte sigara ve diğer risk faktörlerinin neden olduğu oksidatif stresin birden fazla ürününün ölçülmesi, karsinojenezis sürecinde genetik varyasyonun etkisini daha iyi açıklamamıza yardımcı olabilecektir. izmir gundem komik videolar cizgi film izle cizgi film 3d oyunlar oyunlar Lung cancer is the most common cancer and has the highest mortality rate in the world. The dominant role of tobacco smoke as a causative factor in lung cancer has been well established. Environmental and genetic predisposition can also play an important role in development of lung cancer. The connection between smoking and these diseases is oxidative stress, a condition in which lipids, proteins and DNA are damaged by the reactive oxygen species. Reactive Oxygen Species (ROS) formed by exogeneously and endogeneously processes cause oxidative damage to DNA. 8-hydroxyguanine (8-OHG) is one of the major lesions and repaired by 8-oxoguanine DNA glycosylase (OGG1) which plays an important role in Base Excision Repair (BER) system. 8-OHG is highly mutagenic and, if not excised /repaired on DNA replication, can cause GC to TA transversion mutations. There are many conflicting studies which are showing the association between OGG1 activity and OGG1 Ser326Cys polymorphism. Thus, in this study, it was aimed to investigate the relation between OGG1 Ser326Cys polymorphism and the risk of lung cancer and to measure the levels of urinary 8-OHdG as a biomarker of oxidative DNA damage. One hundred sixty-five subjects with lung cancer and 250 healthy control subjects were genotyped by Restriction Fragment Length Polymorphism-Polymerase Chain Reaction (RFLP-PCR) for OGG1 Ser326Cys polymorphism. We could not find any association between OGG1 Ser326Cys polymorphism and the risk of lung cancer. It was also measured urinary 8- OHdG levels by ELISA immunoassay in patients (no received any chemotherapy and radiotherapy) and healthy control subjects. There was no significant difference between patients and control subjects. Surprisingly, our data demonstrated that subjects, with carrying variant genotype, who smoked more than 20 cigarettes /day were, decreased the risk of cancer. Investigating of the combined effects of polymorphisms within many DNA repair genes, measuring products of oxidative stress from smoking and other risk factors may help to clarify the influence of genetic variation in the carcinogenic process

Determination of impurities of montelukast which is used in asthma therapy and in vitro evaluation of their probable genotoxic effects

Astım tedavisinde kronik olarak kullanılan montelukast içeren ilaçların üretimi ve saklanması sırasında çeşitli safsızlıklar oluşabilmektedir. Bu safsızlıklar ilacın güvenliği, etkinliği ve kalitesini etkilemekte özellikle genotoksik etki göstermeleri durumunda ciddi sorunlara neden olmaktadırlar. Çalışmada, son yıllarda düzenleyici kuruluşların safsızlıkların kontrolü için geliştirdiği yaklaşımlar dikkate alınarak montelukast safsızlıklarının analizi ve toksikolojik değerlendirmesi amaçlanmıştır. Piyasadaki çocuk ve yetişkin montelukast ilaç ürünlerinde, USP'de belirtilen safsızlıklar için (sülfoksit, cis izomer, michael katımları I ve II, metilketon, metilstiren) RP-HPLC yöntemiyle miktar tayini yapılmıştır. Analitik yöntemin validasyonu ICH rehberine göre gerçekleştirilmiştir. Safsızlık rehberlerine göre kalifikasyon sınır değerini aşan sülfoksit safsızlığının literatürde toksikolojik verisinin bulunmaması nedeni ile in silico QSAR yöntemi ile mutajenite tahmin analizi, S.typhimurium TA98, TA100, TA1535, TA1537, E.coli wp2[pKM101] ve wp2uvrA suşlarında bakteride gen mutasyon testi, sitotoksisite ve genotoksisite değerlendirmesi için mitotik indeks analizi ve in vitro kromozomal aberasyon yöntemi uygulanmıştır. On bir ayrı firmanın 4 mg ve 10 mg dozdaki 20 ilaç ürününün farklı partilerdeki analizlerinde, michael katımları I ve II, cis izomer, metilketon ve metilstiren safsızlıkları kalifikasyon limitlerin altında bulunmuştur. Sülfoksit safsızlığı, çocuk ilaçlarında 2, yetişkin ilaçlarında ise 7 firmada limitlerin üzerinde bulunmuştur. Sülfoksit safsızlığının Leadscope QSAR analizinde ve metabolik aktivasyon varlığı/yokluğunda bakteride gen mutasyon analizinde (Ames MPF Penta I) mutajenik olmadığı görülmüştür. Safsızlığın insan periferal lenfositlerinde metabolik aktivasyon varlığı/yokluğunda doz artışına bağlı olarak sitotoksik olduğu fakat in vitro kromozomal aberasyon testinde genotoksik olmadığı bulunmuştur. Değerlendirmeler, sülfoksit safsızlığının günümüzdeki ilgili rehberlere göre genotoksik olmayan safsızlık olarak sınıflandırılabileceğini göstermektedir.During manufacturing and storage of drugs that include montelukast used chronically in asthma theraphy, various impurities can form. Impurities affect safety, efficacy, quality of drugs, particularly when they pose genotoxic effects, causing serious health problems. Current study aims analysis of montelukast impurities and toxicological assessment via considering the regulatory approaches regarding control of impurities. Quantitation of impurities (sulfoxide, cis-isomer, Michael adducts I&II, methylketone, methylstyrene), already indicated in USP was conducted using RP-HPLC analysis on pediatric and adult drug products on market. Validation of analytical method was conducted according to ICH guideline. For sulfoxide impurity that was above qualification limits, having no report of toxicity data, prediction analysis in in silico QSAR method, bacterial gene mutation test in S.typhimurium TA98, TA100, TA1535, TA1537, E.coli wp2[pKM101] and wp2uvrA were performed. The cytotoxicity and genotoxicity assessment was investigated respectively by determining mitotic index and using in vitro chromosomal aberration (CA) test. Impurities except sulfoxide were under qualification limits in the analysis of different batches of 20 products at 4 mg/10 mg doses for 11 companies. The sulfoxide exceeds limits in 2 companies for pediatric chewable tablets and in 7 companies for adult tablets. Sulfoxide impurity was not mutagenic in Leadscope QSAR analysis and bacterial gene mutation assay (Ames MPF Penta I) w/wo metabolic activation system. Sulfoxide impurity was dose-dependent cytotoxic in human peripheral lymphocytes w/wo metabolic activation system, however, it was nongenotoxic in CA test. Results have shown sulfoxide impurity as nonmutagenic/nongenotoxic and to be classified as an ordinary impurity according to guidelines

Knowledge and practices of pharmaceutical laboratory workers on laboratory safety

Laboratories are classified as very hazardous workplaces. Objective: The aim of this descriptive study was to determine the knowledge and practice of laboratory safety by analysts and technicians in the laboratories of the Turkish Medicine and Medical Devices Agency. Methods:  85.0% (n=93) of the workers (n=109) was reached. A pre-tested, laboratory safety oriented, self-administered questionnaire was completed under observation. Results: Participants were mostly female (66,7%), had 12.8±8.2 years of laboratory experience and worked 24.6±10.3 hours per week. 53.8% of the employees generally worked with flammable and explosive substances, 29.0% with acute toxic or carcinogenic chemicals and 30.1% with physical dangers. Of all surveyed, 14.0% had never received formal training on laboratory safety. The proportion of ‘always use’ of laboratory coats, gloves, and goggles were 84.9%, 66.7%, and 6.5% respectively. 11.9% of the participants had at least one serious injury throughout their working lives and 24.7% had at least one small injury within the last 6 months. Among these injuries, incisions, bites and tears requiring no stiches (21.0%) and the inhalation of chemical vapors (16.1%) took first place. The mean value for the number of correct responses to questions on basic safety knowledge was 65.4±26.5, out of a possible 100. Conclusion: Overall, the participants have failed in some safety practices and have been eager to get regular education on laboratory safety.  From this point onwards, it would be appropriate for the employers to organize periodic trainings on laboratory safety.Keywords: Health personnel, laboratory personnel, occupational health, occupational safety, pharmacy</p

Chemical Risk Assesment in Hospital Settings: A comprasionof Workers'1Perception, expert opinion and occupational hygiene measurements

Background Harmful chemicals are used in various forms from different sources in hospital settings. The standard gold method in risk control studies still determines exposure by personal or ambient measurements. In the absence of trained personnel, resources, or sufficient time, qualitative methods should be used to assess exposure. This study aims to compare quantitative and qualitative results of chemical risk exposure. Material and Methods Both qualitative (perceptions without monitoring data of the workers and experts) and quantitative perceptions (perceptions with monitoring data) were recorded. Two experts were asked to evaluate exposure intensity in pathology department workers, secretary workers, and cleaning workers. Occupational hygiene measurements were taken based on the occupational health and safety department risk assessment results, expert job analysis, and pilot study measurements. Results While most workers reported feeling highly exposed to chemical risks, the majority of experts reported medium-risk exposures and high-risk exposures. Three occupational hygiene measurements (3/45: 6.6%) exceeded the permissible time-weighted average, and the other results were within the acceptable range. Conclusions There was a significant difference between the estimated exposure and the measured exposure in hospital settings. A correlation was not found between workers’ perceptions of chemical risk exposure and the chemical risk levels measured in this study