Evaluation of the Efficacy of Different Cleaning Methods for Orthodontic Thermoplastic Retainers in terms of Bacterial Colonization

Objective:This study investigated the antimicrobial efficacy of three different cleaning methods on Streptococcus mutans (SM) and Lactobacillus (LB) bacteria colonization in vivo. The three different cleaning methods were applied by volunteers on clear vacuum formed retainers (VFRs).Methods:In this prospective, cross-over study, a total of 21 volunteers were included. All VFRs used by the volunteers were cleaned using three different cleaning methods in a sequence. These methods were peroxide-based cleanser tablets (PBCTs) plus brushing, control (only brushing), and vinegar plus brushing, respectively. The obtained salivary, VFR material, and periodontal data were statistically compared by factorial design repeated measures analysis of variance.Results:The SM and LB bacteria counts on VFRs after using both PBCTs and vinegar were statistically similar (p>0.05), but bacteria counts were statistically lower than the control method (p0.05). Similarly, there were no significant differences between periodontal data obtained from plaque and bleeding indices at all study times. The periodontal pocket depth gradually decreased in the successively performed cleaning applications (p<0.05).Conclusion:The application of PBCTs and vinegar to VFRs at sequential time intervals resulted in similar bacteria counts. The higher LB counts and similarly higher SM counts on the VFR samples indicate that mechanical cleaning only (control method) is not adequate to obtain hygiene. Salivary flora was not correlated with bacteria counts of VFRs

Bir Üniversite Hastanesi Laboratuvarında Çalışılan Örneklerde HBs Ag, Anti-HCV, Anti- HIV Seropozitiflik Oranları

Amaç: Bu çalışma, çeşitli klinik bölümlerinden istem yapılarak laboratuvarımızda çalışılan HBs Ag, anti-HCV, anti- HIV testlerinin retrospektif olarak değerlendirilmesi ile sağlık çalışanlarının günlük çalışma ortamlarında karşılaştıkları risklere karşı farkındalığını artırmak ve koruyucu önlemlerin önemini vurgulamak amacıyla planlanmıştır. Gereç ve Yöntem: Süleyman Demirel Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesi Tıbbi Mikrobiyoloji Laboratuvarına, 1 Ocak- 31 Aralık 2013 tarihleri arasında, çeşitli klinik bölümlerden gönderilen serum örneklerinde çalışılan; 16865 HBs Ag, 16098 anti-HCV, 13758 anti- HIV 1+2 test sonucu geriye dönük olarak incelenmiştir. HBs Ag, anti-HCV, anti- HIV 1+2 tetkikleri Vıtros, Johnson&Johnson, ABD kemilüminesans yöntemi ile firma önerileri doğrultusunda çalışılmış ve değerlendirilmiştir. Anti-HIV 1+2 test sonucu pozitif olan serum örnekleri, uygulanan algoritma gereğince, Türkiye Halk Sağlığı Kurumuna gönderilmiş ve Western Blot WB yöntemi ile çalışılarak değerlendirilmesi sağlanmıştır. Bulgular: Laboratuvarımızda çalışılan kan örneklerinde % 5.9 oranında HBs Ag pozitifliği, % 2.3 oranında anti-HCV pozitifliği, % 0.3 oranında anti-HIV 1+2 pozitifliği tespit edilmiştir. Anti-HIV 1+2 test sonucu pozitif olan ve WB yöntemi ile çalışılarak değerlendirilen serum örneklerinde % 0.01 oranında pozitif sonuç alınmıştır. Sonuç: Araştırmamızda sağlık çalışanlarının HBV, HCV ve HIV gibi enfeksiyöz ajanlarla karşılaşma olasılığının hiç de düşük olmadığı gözlenmiş ve mesleki bulaş riskinin en aza indirilmesi için sağlık personelinin eğitimi, HBV’ye karşı aşılanması, aşılamanın henüz uygulanmadığı durumlarda ve seronegatif olsa bile enfeksiyonun pencere döneminde olma olasılığı da düşünülerek bulaşabilecek tüm enfeksiyon ajanlarına karşı koruyucu önlemlerin alınması gerektiği sonucuna varılmıştı

Toplumdan Kazanılmış Metisiline Dirençli S. aureus

TK-MRSA (toplumdan kazanılmış veya toplumla ilişkili Staphylococcus aureus) artan yaygınlıkta görülmeye başlanmış ve belli topluluklarda yeni bir epidemi olarak ortaya çıkmıştır. Hastaneyle ilişkili MRSA (Hİ-MRSA) hemen daima daha önceden uygulanan medikal tedaviyle ilgili risk faktörlerine sahip kişilerde ortaya çıkıyorsa da TK-MRSA’da bu özellikler bulunmaz. Bu form, daha önceden medikal tedavi almamış veya hastaneye yatmamış sağlıklı kişilerde ortaya çıkan ciddi deri ve yumuşak doku enfeksiyonlarının etkenidir. TK-MRSA; mahkûmlar, koşucular, çocuklar, eşcinsel erkekler ve askeri birliklerde daha sık olarak identifiye edilmiştir. İki tip arasındaki majör farklılık, TK-MRSA’nın Panton-Valentin Lökosidin adı verilen ve lökositlere saldırarak enfeksiyon oluşturan potent bir toksine sahip olmasıdır. TK-MRSA enfeksiyonunun en ciddi formu olan nekrotizan fasiittir. Aynı zamanda ciddi nekrotizan pnömoni ve hematojen osteomiyelitin artmış komplikasyonlarının da nedenidir. USA 300 ve USA 400 olarak adlandırılan İki stafilokok klonu (suş) TK-MRSA ile ilişkilidir. TK-MRSA, direnç geni olarak stafilokokal kaset kromozomu (SCC) mec I, II ve III’e sahip olan Hİ-MRSA’nın aksine SCC mec IV ve V’e sahiptir. TK-MRSA halen beta-laktam ve makrolid grubu dışında birkaç antibiyotik grubuna duyarlıdır. Bakteri diğer antibiyotiklere de direnç geliştirebilir. Bu yüzden klinisyenler bu ilaçların kullanımında dikkatli olmalıdırlar

Investigation of the species and antifungal susceptibilities of candida strains isolated from blood cultures

Amaç: Bu çalışmada, kan kültürlerinden izole edilen Candida’ların tür düzeyinde tanımlanarak antifungal duyarlılıklarının araştırılması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Toplam 36 farklı hastanın kan kültüründe üreyen maya izolatları konvansiyonel mikrobiyolojik yöntemler ve ticari kitler kullanılarak tür düzeyinde tanımlanmış, antifungal duyarlılıkları ATB FUNGUS 3 (bioMerieux, USA) ticari duyarlılık test kiti ile belirlenmiştir. Bulgular: Otuzaltı izolatın 19 tanesi Candida albicans (%53), 11 tanesi Candida parapsilosis (%30), 2 tanesi Candida glabrata (%5.5), 2 tanesi Candida tropicalis (%5.5), 1 tanesi Candida crusei (%3) ve 1 tanesi de Candida kefyr (%3) olarak tanımlanmıştır. İzolatların tamamı (%100) amfoterisin B’ye duyarlı olarak test edilmiş, flusitosin için C.glabrata olarak tiplendirilen 2 izolattan sadece bir tanesinde (%3) direnç gözlenmiştir. Vorikonazole, C.albicans’ların 3 tanesinin (%8) dirençli olduğu, diğer tüm türlerin ise duyarlı oldu- ğu tespit edilmiştir. Flukonazol için, C.crusei olarak tiplendirilen bir izolatta intrensek direnç söz konusu olduğundan minimum inhibitör konsantrasyonuna bakılmaksızın dirençli olarak yorumlanmış, C.albicans izolatlarının ise 6’sında (%20) flukonazole direnç gözlenmiştir. İtrakonazol için ise C.glabrata ve C.crusei izolatlarının tamamında direnç gözlenirken, 2 C.tropicalis izolatının birinde (%50) ve C.albicans’ların 11 tanesinde (%58) direnç tespit edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak çalışmamızda itrakonazol için yüksek oranda olmak üzere, amfoterisin B dışındaki test ettiğimiz tüm antifungallerde değişik oranlarda direnç saptanması, özellikle invaziv Candida infeksiyonlarında tür düzeyinde tanımlama yapılarak ve antifungal duyarlılıklarının test edilerek tedavinin yönlendirilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.Objective: The aim was to investigate the species and antifungal susceptibilities of Candida strains isolated from blood cultures of patients. Material and Methods: Species of yeast isolates in 36 different patients’ blood cultures have been identified by using conventional microbiological techniques and commercial kits, antifungal susceptibilities were also determined with a commercial ATB Fungus 3 (bioMerieux, USA) susceptibility test kit. Results: While 19 of 36 isolates (53%) were identified as Candida albicans, the others were identified as 11 (30%) Candida parapsilosis, 2 (% 5.5) Candida glabrata, 2 (% 5.5) Candida tropicalis, 1 (3%) Candida crusei and 1 (3% ) Candida kefyr. All of the isolates (100%) were susceptible to amphotericin B and only one (3%) of 2 C.glabrata isolates was resistantant to flucytosine. While 3 of C.albicans (8%) were resistant to voriconazole, all other species were determined as susceptible to this agent. C.crusei isolates were interpreted as resistant to fluconazole due to intrinsic resistance, regardless of the minimum inhibitory concentration. Six (20%) of C.albicans isolates showed resistance to fluconazole. While resistance to itraconazole was observed among all C.glabrata and C.crusei isolates, one (50%) of 2 C.tropicalis isolates and 11 of C.albicans (58%) was detected as resistant to itraconazole. Conclusion: In conclusion, except for amphotericin B, it is observed that Candida species have different rates of resistantance against all tested antifungals, with the high rate for itraconazole. These results show the importance of species identification and antifungal susceptibility testing for the appropriate management of the treatment of invasive Candida infections

Investigation of reduced glycopeptid susceptibility among methicillin resistant staphylococci

Incidence of vancomycin intermediate Staphylococcus aureus (VISA) and vancomycin hetero-intermediate Staphylococcus aureus (h-VISA) has been increasing in the world and our country. We aimed to determine whether there is any difference between the minimal inhibitory concentration (MIC) of glycopeptide antibiotics against meticillin susceptible and resistant staphylococci and investigate the prevalence of VISA and h-VISA among Staphylococcus aureus strains. 60 MRSA, MSSA, MRCNS and MSCNS isolated in our laboratory between April 2007-2008, were included in this study. Bacteria were inoculated onto a BHI agar supplemented with 6 mu g/ml vancomycin, strains which have shown growth on screen agar were evaluated for being VISA/hVISA by determining PAP-AUC ratio. Vancomycin and teicoplanin MIC values of the strains were determined by microdilution and E-test methods. Two of MRSA strains which grew on screen agar were excepted as suspicious VISA/h-VISA and they were confirmed as h-VISA by PAP-AUC method. Among all strains, methicillin resistant strains showed higher MIC values for glycopeptides than methicillin susceptible strains. We suggested that clinicians should be aware of h-VISA and VISA strains which are being increasingly reported in the world. More clinically supported multisentric studies must be performed in our country to clarify these prevalence rates and determine the clinical relevance of this resistance profile.Scientific Research Unit of Suleyman Demirel UniversitySuleyman Demirel University [1669-TU-08]This project was supported by the Scientific Research Project Unit of Suleyman Demirel University under project number 1669-TU-08

Berthelot et l'alchimie : Robert Halleux, Marcellin Berthelot, historien de l'alchimie, Comptes rendus, 104e Congrès not. Soc. savantes, Bordeaux, 1979

Julien Pierre. Berthelot et l'alchimie : Robert Halleux, Marcellin Berthelot, historien de l'alchimie, Comptes rendus, 104e Congrès not. Soc. savantes, Bordeaux, 1979. In: Revue d'histoire de la pharmacie, 69ᵉ année, n°250, 1981. p. 210

Investigation of the species and antifungal susceptibilities of candida strains isolated from blood cultures

Amaç: Bu çalışmada, kan kültürlerinden izole edilen Candida’ların tür düzeyinde tanımlanarak antifungal duyarlılıklarının araştırılması hedeflenmiştir. Gereç ve Yöntem: Toplam 36 farklı hastanın kan kültüründe üreyen maya izolatları konvansiyonel mikrobiyolojik yöntemler ve ticari kitler kullanılarak tür düzeyinde tanımlanmış, antifungal duyarlılıkları ATB FUNGUS 3 (bioMerieux, USA) ticari duyarlılık test kiti ile belirlenmiştir. Bulgular: Otuzaltı izolatın 19 tanesi Candida albicans (%53), 11 tanesi Candida parapsilosis (%30), 2 tanesi Candida glabrata (%5.5), 2 tanesi Candida tropicalis (%5.5), 1 tanesi Candida crusei (%3) ve 1 tanesi de Candida kefyr (%3) olarak tanımlanmıştır. İzolatların tamamı (%100) amfoterisin B’ye duyarlı olarak test edilmiş, flusitosin için C.glabrata olarak tiplendirilen 2 izolattan sadece bir tanesinde (%3) direnç gözlenmiştir. Vorikonazole, C.albicans’ların 3 tanesinin (%8) dirençli olduğu, diğer tüm türlerin ise duyarlı oldu- ğu tespit edilmiştir. Flukonazol için, C.crusei olarak tiplendirilen bir izolatta intrensek direnç söz konusu olduğundan minimum inhibitör konsantrasyonuna bakılmaksızın dirençli olarak yorumlanmış, C.albicans izolatlarının ise 6’sında (%20) flukonazole direnç gözlenmiştir. İtrakonazol için ise C.glabrata ve C.crusei izolatlarının tamamında direnç gözlenirken, 2 C.tropicalis izolatının birinde (%50) ve C.albicans’ların 11 tanesinde (%58) direnç tespit edilmiştir. Sonuç: Sonuç olarak çalışmamızda itrakonazol için yüksek oranda olmak üzere, amfoterisin B dışındaki test ettiğimiz tüm antifungallerde değişik oranlarda direnç saptanması, özellikle invaziv Candida infeksiyonlarında tür düzeyinde tanımlama yapılarak ve antifungal duyarlılıklarının test edilerek tedavinin yönlendirilmesi gerekliliğini ortaya koymaktadır.Objective: The aim was to investigate the species and antifungal susceptibilities of Candida strains isolated from blood cultures of patients. Material and Methods: Species of yeast isolates in 36 different patients’ blood cultures have been identified by using conventional microbiological techniques and commercial kits, antifungal susceptibilities were also determined with a commercial ATB Fungus 3 (bioMerieux, USA) susceptibility test kit. Results: While 19 of 36 isolates (53%) were identified as Candida albicans, the others were identified as 11 (30%) Candida parapsilosis, 2 (% 5.5) Candida glabrata, 2 (% 5.5) Candida tropicalis, 1 (3%) Candida crusei and 1 (3% ) Candida kefyr. All of the isolates (100%) were susceptible to amphotericin B and only one (3%) of 2 C.glabrata isolates was resistantant to flucytosine. While 3 of C.albicans (8%) were resistant to voriconazole, all other species were determined as susceptible to this agent. C.crusei isolates were interpreted as resistant to fluconazole due to intrinsic resistance, regardless of the minimum inhibitory concentration. Six (20%) of C.albicans isolates showed resistance to fluconazole. While resistance to itraconazole was observed among all C.glabrata and C.crusei isolates, one (50%) of 2 C.tropicalis isolates and 11 of C.albicans (58%) was detected as resistant to itraconazole. Conclusion: In conclusion, except for amphotericin B, it is observed that Candida species have different rates of resistantance against all tested antifungals, with the high rate for itraconazole. These results show the importance of species identification and antifungal susceptibility testing for the appropriate management of the treatment of invasive Candida infections

Toksokariazisli hastalarda otoantikor varlığının araştırılması

Immunopathologic reactions may occur during toxocariasis due to tissue invasion and destruction by the secretions of larvae containing various enzymes with broad spectrum. the aim of this study was to search for autoantibodies such as anti-nuclear (ANA), anti-mitochondrial (AMA), anti-smooth muscle (ASMA), anti-neutrophil cytoplasmic (ANCA), anti-myeloperoxidase (MPO) and liver-kidney microsomal type 1 (LKM-1) antibodies in patients with toxocariasis, in order to investigate the role of toxocariasis as a trigger factor for autoimmune reactions. Forty patients (22 were male; mean age: 35.6 ± 10.7 years) diagnosed as toxocariasis by clinical findings (abdominal pain, allergic symptoms and/or eosinophilia, without detection of any other causative agents, and without liver dysfunction, diabetes mellitus, cardiac or renal failure, and autoimmune disease) and in-house ELISA positivity and 32 healthy controls (16 were male; mean age: 40.7 + 11.2 years) were included to the study. ANA (screen), dsDNA, SS-A, SS-B, Scl-70, LKM-1, MPO and M2 autoantibodies have been investigated by ELISA (Euroimmun, Germany), while ANCA, AMA and ASMA antibodies by indirect immunofluorescence (IMMCO, NY) methods. Autoantibody positivity was detected in 18 (45%) patients of whom 11 yielded a single type, and 7 yielded > 2 types of autoantibodies. This rate was 12.5% for control group (two subjects were positive for ANA-Screen, one for anti-M2 and one for anti-LKM-1). the difference between the total positivity rates in patient and control groups was found statistically significant (x2= 5.72, p= 0.004). the most frequent autoantibody type among patients were ASMA (n= 6), followed by anti-dsDNA (n= 5), anti-M2 (n= 5), anti-SS-B (n= 4), anti-LKM-1 (n= 3), anti-SS-A (n= 2), ANCA (n= 2) and anti-MPO (n= 1). Positivity rate for ASMA was found statistically significant in patients' group compared to controls (%2= 12.24, p= 0.03), while there was no significant difference between the groups in terms of other autoantibody rates (p> 0.05). These data could be related to the possible release of autoantigens following muscle tissue injury during toxocariasis and/or antigenic mimicry of parasitic products during the infection in which muscle invasion is frequently seen. in conclusion, since autoantibodies are frequently detected in toxocariasis, this situation should be taken into consideration in the presence of autoantibodies.Toksokariazis sırasında, larvaların salgılarında bulunan geniş etkili çok sayıdaki enzim nedeniyle dokulara yayılım ve yıkım sonucu immünopatolojik reaksiyonlar ortaya çıkabilmektedir. Bu çalışmada, parazitin otoimmün reaksiyonları tetiklemesindeki rolünün araştırılması amacıyla, toksokariazisli hastalarda anti-nükleer (ANA), anti-mitokondriyal (AMA ve M2), anti-düz kas (ASMA), anti-nötrofil sitoplazmik (ANCA), anti-miyeloperoksidaz (MPO) ve karaciğer-böbrek mikrozomal tip 1 (LKM-1) antikorları gibi otoan-tikorların saptanması planlanmıştır. Çalışmaya, klinik bulgular (karın ağrısı, alerjik şikayetler ve/veya eozi-nofilisi olup başka bir etken saptanmayan hastalar) ve "in-house" ELISA pozitifliği ile toksokariazis tanısı konulan 40 hasta (22'si erkek; yaş ortalaması: 35.6 ± 10.7 yıl) ve kontrol olarak 32 sağlıklı birey (16'sı erkek; yaş ortalaması: 40.7 ±11.2 yıl) alınmıştır. ANA (tarama), dsDNA, SS-A, SS-B, Scl-70, LKM-1, MPO ve M2 otoantikorları ELISA yöntemiyle (Euroimmun, Almanya); ANCA, AMA ve ASMA antikorları ise in-direkt immünofloresans yöntemiyle (IMMCO, NY) çalışılmıştır. Hastaların 1 Tinde tek tip, 7'sinde > 2 tip olmak üzere toplam 18 (%45)'inde otoantikor pozitifliği saptanırken, bu oran kontrol grubu için %12.5 (2 olgu ANA tarama, 1 olgu anti-M2, 1 olgu anti-LKM-1 pozitif) olarak belirlenmiş ve aradaki fark istatistiksel olarak anlamlı bulunmuştur (%2= 5.72, p= 0.004). Hastalardaki otoantikor tiplerinin dağılımına bakıldığında; en fazla pozitiflik ASMA için saptanmış (n= 6), bunu anti-dsDNA (n= 5), anti-M2 (n= 5), an-ti-SS-B (n= 4), anti-LKM-1 (n= 3), anti-SS-A (n= 2), ANCA (n= 2) ve anti-MPO (n= 1) izlemiştir. Hasta grubunda ASMA pozitiflik oranının anlamlı düzeyde yüksek olduğu saptanmış (%2= 12.24, p= 0.03), diğer her bir otoantikor sıklığı açısından gruplar arasında önemli bir fark tespit edilmemiştir (p> 0.05). Bu durumun, kas tutulumunun sık olduğu toksokariaziste, larvanın kas dokusunda oluşturduğu hasar sonucu açığa çıkan otoantijenlerden ve/veya parazit ürünlerinin antijenik taklidinden kaynaklanabileceği düşünülmüştür. Sonuç olarak, toksokariazisli hastaların yaklaşık yarısında otoantikor pozitifliğine rastlanılabile-ceği akılda tutulmalı ve değerlendirmede bu durum dikkate alınmalıdır