World Wide Web Resources on Obstetrical and Gynecological Infections

Modern information and communications technology has provided medical students and practitioners around the world with a new, valuable, and easy-to-use way to retrieve potentially useful information. Using previously described by our research group methodology, we generated a list of 50 Internet resources in the field of obstetrical and gynecological infections. We believe that the availability of such a list will help in the education of students and clinicians interested in obstetrical and gynecological infections

Investigating the role of laser techniques for the treatment of women with genitourinary syndrome of menopause

AIM OF THE STUDY: The aim of the current study is to assess the effectiveness of microablative fractional CO2-laser therapy for the management of genitourinary syndrome of menopause (GSM). METHODS: Three intravaginally administered therapies of CO2 – laser (1 therapy/month) were applied in postmenopausal women with ≥1 moderate/severe intensity of GSM symptoms. Women had to have clinical signs of GSM as well. Primary outcomes of the study were the Vaginal Maturation Value (VMV) and the Vaginal Health Index (VHI). Secondary outcomes were symptoms from the lower genital [by a 10-cm Visual Analogue Scale (10-cm VAS)] and lower urinary tract system (by validated condition specific questionnaires), sexual health [by Female Sexual Function Index (FSFI)], women’s quality of life and impression regarding the CO2-laser therapy, pH of the vaginal fluid and the vaginal microenvironment. All comparisons were performed between values of outcomes before the initiation of the laser therapy (baseline) and 1-month following the completion of the protocol (12-weeks follow-up). RESULTS: Fifty-three postmenopausal women (mean age 57.2±5.4) were eligible to be included in the current protocol. At 12-weeks follow-up all outcomes (primary and secondary) were statistically and clinically significantly improved compared to the baseline. Thus, VMV improved from 11.7±15.6 at baseline to 44.2±13.7 at 12-weeks follow-up (p-value <0.001), dyspareunia decreased from 7.7±2.5 to 2.3±2.2 (p-value <0.001), dryness decreased from 6.1±3.1 to 1.7±1.9 (p-value <0.001), while sexual health increased from 13.7± 8.1 to 25.9±4.6 (p-value <0.001). At the end of the therapeutic protocol all women (100%) declared very satisfied/satisfied with the treatment, while 90% of women reported that they felt very much better/much better in comparison to the baseline. CONCLUSION: The efficacy of CO2-laser was assessed for the first time with a holistic approach using objective and subjective measures. The results of this study indicate that intravaginally administered CO2-laser therapy is promising for the management of GSM as it may improve the local pathophysiology as well as all GSM symptoms. High quality randomized controlled trials are needed for the results of this study to be confirmed.ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναζήτηση της αποτελεσματικότητας της ενδοκολπικής θεραπείας με CO2 - laser στην αντιμετώπιση του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης σαν ολότητα. ΜΕΘΟ∆ΟΛΟΓΙΑ: Τρεις ενδοκολπικές θεραπείες με CO2 – laser (1 θεραπεία/μήνα) εφαρμόστηκαν σε εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ≥1 μέτριας/σοβαρής έντασης συμπτωμάτων ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης. Πρωτεύοντα αποτελέσματα της μελέτης ήταν ο δείκτης ωριμότητας του κολπικού επιθηλίου και ο δείκτης υγείας του κόλπου. ∆ευτερεύοντα αποτελέσματα της μελέτης ήταν τα συμπτώματα από το κατώτερο γεννητικό (10 εκατοστών αναλογική κλίμακα) και κατώτερο ουροποιητικό σύστημα (ειδικά ερωτηματολόγια εκτίμησης συμπτωμάτων από το κατώτερο ουροποιητικό), η σεξουαλική υγεία (δείκτης σεξουαλικής λειτουργικότητας των γυναικών), η ποιότητα ζωής και η άποψη των γυναικών για την θεραπεία, το pH του κολπικού υγρού και η μικροβιολογική χλωρίδα του κόλπου. Όλες οι βασικές συγκρίσεις έγιναν ανάμεσα στα δεδομένα πριν την έναρξη του πρωτοκόλλου με τα αντίστοιχα 1 μήνα μετά την 3η θεραπεία (12 εβδομάδες παρακολούθησης). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πενήντα τρεις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες (μέση τιμή ηλικίας 57.2±5.4) πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής στην μελέτη. Στις 12 εβδομάδες παρακολούθησης όλα τα αποτελέσματα (πρωτεύοντα και δευτερεύοντα) βελτιώθηκαν με στατιστικά και κλινικά σημαντικό τρόπο. Ενδεικτικά, ο δείκτης ωριμότητας του κολπικού επιθηλίου αυξήθηκε από 11.7±15.6 πριν την έναρξη του πρωτοκόλλου σε 44.2±13.7 στις 12 εβδομάδες παρακολούθησης (p-value <0.001), η δυσπαρεύνια μειώθηκε από 7.7±2.5 σε 2.3±2.2 (p-value <0.001), η ξηρότητα μειώθηκε από 6.1±3.1 σε 1.7±1.9 (p-value <0.001), ενώ η σεξουαλική υγεία αυξήθηκε από 13.7± 8.1 σε 25.9±4.6 (p-value <0.001). Κατά την ολοκλλήρωση του πρωτοκόλλου το 100% των γυναικών δήλωσε ότι ήταν πολύ ικανοποιημένες/ικανοποιημένες από την θεραπεία ενώ το 90% των γυναικών δήλωσε ότι ένιωθε πάρα πολύ καλύτερα/πολύ καλύτερα μετά την θεραπεία. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του CO2-laser με ολιστικό τρόπο, λαμβάνοντας υπ’οψην αντικειμενικές και υποκειμενικές παραμέτρους όπως πραγματοποιήθηκε στο παρόν πρωτόκολλο, επιτελείται για πρώτη φορά σε διεθνές επίπεδο. Μάλιστα, υπήρξαν ενδείξεις ότι η χρήση του CO2-laser για την αντιμετώπιση του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης φαίνεται να αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία εφόσον φαίνεται ότι μπορεί να βελτιώσει τόσο τη τοπική φυσιολογία των εμμηνοπαυσιακών γυναικών όσο και όλων των συμπτωμάτων του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης. Απαιτείται όμως περαιτέρω διερεύνηση

Η διερεύνηση του ρόλου των τεχνικών φωτομικροεξάχνωσης για την αντιμετώπιση των γυναικών με ουρογεννητικό σύνδρομο της εμμηνόπαυσης

ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ ΜΕΛΕΤΗΣ: Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η αναζήτηση της αποτελεσματικότητας της ενδοκολπικής θεραπείας με CO2 - laser στην αντιμετώπιση του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης σαν ολότητα. ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ: Τρεις ενδοκολπικές θεραπείες με CO2 – laser (1 θεραπεία/μήνα) εφαρμόστηκαν σε εμμηνοπαυσιακές γυναίκες με ≥1 μέτριας/σοβαρής έντασης συμπτωμάτων ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης. Πρωτεύοντα αποτελέσματα της μελέτης ήταν ο δείκτης ωριμότητας του κολπικού επιθηλίου και ο δείκτης υγείας του κόλπου. Δευτερεύοντα αποτελέσματα της μελέτης ήταν τα συμπτώματα από το κατώτερο γεννητικό (10 εκατοστών αναλογική κλίμακα) και κατώτερο ουροποιητικό σύστημα (ειδικά ερωτηματολόγια εκτίμησης συμπτωμάτων από το κατώτερο ουροποιητικό), η σεξουαλική υγεία (δείκτης σεξουαλικής λειτουργικότητας των γυναικών), η ποιότητα ζωής και η άποψη των γυναικών για την θεραπεία, το pH του κολπικού υγρού και η μικροβιολογική χλωρίδα του κόλπου. Όλες οι βασικές συγκρίσεις έγιναν ανάμεσα στα δεδομένα πριν την έναρξη του πρωτοκόλλου με τα αντίστοιχα 1 μήνα μετά την 3η θεραπεία (12 εβδομάδες παρακολούθησης). ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: Πενήντα τρεις εμμηνοπαυσιακές γυναίκες (μέση τιμή ηλικίας 57.2±5.4) πληρούσαν τα κριτήρια εισαγωγής στην μελέτη. Στις 12 εβδομάδες παρακολούθησης όλα τα αποτελέσματα (πρωτεύοντα και δευτερεύοντα) βελτιώθηκαν με στατιστικά και κλινικά σημαντικό τρόπο. Ενδεικτικά, ο δείκτης ωριμότητας του κολπικού επιθηλίου αυξήθηκε από 11.7±15.6 πριν την έναρξη του πρωτοκόλλου σε 44.2±13.7 στις 12 εβδομάδες παρακολούθησης (p-value &lt;0.001), η δυσπαρεύνια μειώθηκε από 7.7±2.5 σε 2.3±2.2 (p-value &lt;0.001), η ξηρότητα μειώθηκε από 6.1±3.1 σε 1.7±1.9 (p-value &lt;0.001), ενώ η σεξουαλική υγεία αυξήθηκε από 13.7± 8.1 σε 25.9±4.6 (p-value &lt;0.001). Κατά την ολοκλλήρωση του πρωτοκόλλου το 100% των γυναικών δήλωσε ότι ήταν πολύ ικανοποιημένες/ικανοποιημένες από την θεραπεία ενώ το 90% των γυναικών δήλωσε ότι ένιωθε πάρα πολύ καλύτερα/πολύ καλύτερα μετά την θεραπεία. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ: Η διερεύνηση της αποτελεσματικότητας του CO2-laser με ολιστικό τρόπο, λαμβάνοντας υπ’οψην αντικειμενικές και υποκειμενικές παραμέτρους όπως πραγματοποιήθηκε στο παρόν πρωτόκολλο, επιτελείται για πρώτη φορά σε διεθνές επίπεδο. Μάλιστα, υπήρξαν ενδείξεις ότι η χρήση του CO2-laser για την αντιμετώπιση του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης φαίνεται να αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη θεραπεία εφόσον φαίνεται ότι μπορεί να βελτιώσει τόσο τη τοπική φυσιολογία των εμμηνοπαυσιακών γυναικών όσο και όλων των συμπτωμάτων του ουρογεννητικού συνδρόμου της εμμηνόπαυσης. Απαιτείται όμως περαιτέρω διερεύνηση.AIM OF THE STUDY: The aim of the current study is to assess the effectiveness of microablative fractional CO2-laser therapy for the management of genitourinary syndrome of menopause (GSM). METHODS: Three intravaginally administered therapies of CO2 – laser (1 therapy/month) were applied in postmenopausal women with ≥1 moderate/severe intensity of GSM symptoms. Women had to have clinical signs of GSM as well. Primary outcomes of the study were the Vaginal Maturation Value (VMV) and the Vaginal Health Index (VHI). Secondary outcomes were symptoms from the lower genital [by a 10-cm Visual Analogue Scale (10-cm VAS)] and lower urinary tract system (by validated condition specific questionnaires), sexual health [by Female Sexual Function Index (FSFI)], women’s quality of life and impression regarding the CO2-laser therapy, pH of the vaginal fluid and the vaginal microenvironment. All comparisons were performed between values of outcomes before the initiation of the laser therapy (baseline) and 1-month following the completion of the protocol (12-weeks follow-up). RESULTS: Fifty-three postmenopausal women (mean age 57.2±5.4) were eligible to be included in the current protocol. At 12-weeks follow-up all outcomes (primary and secondary) were statistically and clinically significantly improved compared to the baseline. Thus, VMV improved from 11.7±15.6 at baseline to 44.2±13.7 at 12-weeks follow-up (p-value &lt;0.001), dyspareunia decreased from 7.7±2.5 to 2.3±2.2 (p-value &lt;0.001), dryness decreased from 6.1±3.1 to 1.7±1.9 (p-value &lt;0.001), while sexual health increased from 13.7± 8.1 to 25.9±4.6 (p-value &lt;0.001). At the end of the therapeutic protocol all women (100%) declared very satisfied/satisfied with the treatment, while 90% of women reported that they felt very much better/much better in comparison to the baseline. CONCLUSION: The efficacy of CO2-laser was assessed for the first time with a holistic approach using objective and subjective measures. The results of this study indicate that intravaginally administered CO2-laser therapy is promising for the management of GSM as it may improve the local pathophysiology as well as all GSM symptoms. High quality randomized controlled trials are needed for the results of this study to be confirmed

Hyaluronic acid: An effective alternative treatment of interstitial cystitis, recurrent urinary tract infections, and hemorrhagic cystitis?

Objectives: Hyaluronic acid is a protective barrier of the urothelium. A damaged glycosaminoglycan layer may increase the possibility of bacterial adherence and infection. This damage is proposed to be a causative factor in the development of interstitial cystitis, common urinary tract infections, and hemorrhagic cystitis due to posthematopoietic stem cell transplantation. The aim of this article was to review the available data regarding the use of hyaluronic acid as an alternative treatment of the above-mentioned conditions. Methods: Articles relevant to our review that were archived by September 2006 were retrieved from PubMed. Results: Nine relevant studies were identified and evaluated. Hyaluronic acid was administered intravesically at a dose of 40 mg every week for 4-6 wk; patients with noted improvement received two additional monthly doses. Short-term responses of patients with interstitial cystitis, hemorrhagic cystitis, and recurrent urinary tract infections were 30-73% (7 studies), 71% (1 study), and 100% (1 study), respectively. The treatment was well tolerated except for occasional development of bacterial cystitis. The cost of each intravesical installation of hyaluronic acid is 120 UK pounds (excluding the cost of the urinary catheterization). Conclusions: The available clinical data regarding the effectiveness of hyaluronic acid as a potential treatment of patients with interstitial cystitis, recurrent urinary tract infections, and hemorrhagic cystitis are limited. There is need for randomized controlled trials for further investigation of this important therapeutics question; these clinical trials should be disease-specific, blinded, and controlled, and of a sufficient number of patients. Until such studies are available, intravesical instillation of hyaluronic acid cannot be unquestionably endorsed for use for the aforementioned diseases. (C) 2007 European Association of Urology. Published by Elsevier B.V. All rights reserved

Imiquimod for treatment of vulvar and vaginal intraepithelial neoplasia

We searched PubMed, Scopus, Web of Science, LILACS, EMBASE, and Cochrane Library databases to assess the effectiveness and safety of 5% imiquimod cream in the treatment of vulvar and vaginal. intraepithetial neoplasia. From the results of the 17 relevant articles identified (1 reported on a randomized controlled trial, 10 reported on case series, and 6 were case reports), 26% to 100% of patients had complete regression, 0% to 60% had partial regression, and 0% to 37% experienced recurrence. The most common adverse events were local burning and soreness, but not severe enough for patients to discontinue treatment. From these reports imiquimod treatment leads to complete response in a considerable percentage of patients, and those who experience partial response will require less extensive excision. Treating vulvar and vaginal intraepithelial neoplasia with 5% imiquimod cream therefore appears to be promising. (C) 2007 International Federation of Gynecology and Obstetrics. Published by Elsevier Ireland Ltd. All rights reserved

Single-dose azithromycin versus erythromycin or amoxicillin for Chlamydia trachomatis infection during pregnancy: a meta-analysis of randomised controlled trials

This review aimed to compare data regarding the effectiveness and safety of azithromycin with alternative regimens in the treatment of pregnant women with Chlamydia trachomatis infection. PubMed and Scopus databases were searched to identify relevant randomised controlled trials (RCTs). The main analysis focused on comparison of azithromycin with erythromycin. In a secondary analysis, azithromycin was compared with erythromycin or amoxicillin. Eight RCTs studying 587 pregnant women with microbiologically documented C. trachomatis infection were included in the meta-analysis. Overall, there was no difference between azithromycin and erythromycin regarding treatment success in intention-to-treat patients (pooled odds ratio (OR)=2.66, 95% confidence interval (CI) 0.69-10.29) or in clinically evaluated patients (OR = 1.46, 95% CI 0.56-3.78). Furthermore, azithromycin was associated with fewer gastrointestinal adverse events (OR = 0.11, 95% CI 0.07-0.18), fewer total adverse events (OR = 0.11, 95% CI 0.07-0.18), a smaller proportion of patients who withdrew from the study (OR = 0.12, 95% CI 0.04-0.37) and better compliance (OR = 23.7, 95% CI 9.34-60.14) than erythromycin. The results of the secondary analysis comparing azithromycin with erythromycin or amoxicillin were similar to those of the main analysis. In conclusion, azithromycin was associated with similar effectiveness but less adverse events compared with erythromycin or amoxicillin in the treatment of pregnant women with C trachomatis infection. (C) 2007 Elsevier B.V. and the International Society of Chemotherapy. All rights reserved

Urinary tract analgesics for the treatment of patients with acute cystitis: where is the clinical evidence?

Acute cystitis is one of the most common health-related problems in the female population. Over the last few decades, a number of drugs labeled as ‘urinary tract analgesics’ were released; these are available over the counter and are gaining widespread resonance among the North American population. The main representatives of this class of drugs are phenazopyridine and methenamine hippurate. Methenamine’s efficacy and side effects have been well studied in a recent systematic review. On the other hand, in contrast to its widespread use, the published clinical evidence regarding phenazopyridine’s effectiveness and safety is scarce. In addition, consumers (potentially patients) appear to ignore the limitations of this kind of treatment. In this article, concerns regarding the use of over-the-counter uroanalgesics, with a focus on the relevant clinical evidence, are discussed