Comparison of sequential and classical therapy for helicobacter pylori eradication in children and investigation of clarithromycin resistance

AMAÇ: Bu çalışmada çocuklarda Helicobacter pylori (H. pylori) eradikasyonunda klasik ve ardışık tedavinin etkinliğinin karşılaştırılması ve primer klaritromisin direnç oranının belirlenerek birinci basamak eradikasyon tedavisinde daha etkin antibiyotik kullanımına olanak sağlanması amaçlanmıştır. HASTALAR VE YÖNTEM: Çalışmaya 1 Nisan 2008 - 1 Ekim 2010 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Gastroenteroloji, Beslenme ve Metabolizma Ünitesi'nde çeşitli endikasyonlarla üst gastrointestinal sistem endoskopisi yapılan ve hızlı üreaz testi ile ve/veya antrum ve/veya korpus biyopsilerinin histopatolojik incelemesinde H. pylori saptanan hastalar alındı. Helicobacter pylori eradikasyonu için hastalardan bir gruba klasik tedavi (proton pompa inhibitörü 2 mg/kg/gün dört hafta süre ile, amoksisilin 50 mg/kg/gün ve klaritromisin 15 mg/kg/gün 14 gün süre ile) diğer gruba ardışık tedavi (proton pompa inhibitörü 2 mg/kg/gün dört hafta süre ile, amoksisilin 50 mg/kg/gün yedi gün, ardından klaritromisin 15 mg/kg/gün ve metronidazol 30 mg/kg/gün yedi gün süre ile) verildi. Gruplar eradikasyon oranı, ilaç yan etkileri ve tedaviye uyum açısından karşılaştırıldı. Hastaların formalinle işlem görmüş-parafine gömülü bloklardaki antrum ve korpusa ait örneklerinden kesitler hazırlanarak floresan in-situ hibridizasyon (FISH) yöntemi ile klaritromisin direnci araştırıldı. BULGULAR: Çalışmaya yaşları 4-17 arasında değişen, ortalama yaşları 13.7  3.5 yıl olan, 19'u (%43.2) erkek, 25'i (%56.8) kız, 28'i klasik ve 16'sı ardışık tedavi grubunda olmak üzere toplam 44 hasta alındı. Her iki grupta yaş ve cinsiyet dağılımı benzerdi. Ardışık tedavi grubunda eradikasyon oranı (%93.7), klasik tedavi grubuna (%46.4) göre yüksek bulundu (p=0.002). İlaç advers etkileri ve tedaviye uyum açısından gruplar arasında fark yoktu. Helicobacter pylori FISH yöntemi ile olguların %83.3'ünde gösterildi. Helicobacter pylori için primer klaritromisin direnç oranı %25.7 (n=9) bulundu. Direnç saptanan olguların tamamı raslantı olarak klasik tedavi grubunda idi. Bu dokuz olgu çıkarılarak istatistiksel değerlendirme tekrarlandığında klasik tedavi ile eradikasyon oranı %57.8'di ve ardışık tedavi klasik tedaviye göre yine daha etkindi (p=0.02). SONUÇ: Klasik tedavi ile çocuklarda H. pylori enfeksiyonunun eradikasyon oranı kabul edilebilir düzeyin altındadır. Bu çalışma ile bölgemizdeki çocuklarda H. pylori için primer klaritromisin direncinin %25.7 olduğunu bulduk. Bu sonuçla, Maastricht III kriterleri göz önüne alındığında bölgemizde klasik H. pylori eradikasyon tedavisinde birinci basamakta klaritromisin kullanılması uygun görünmemektedir. Ancak ardışık tedavide ilk haftada verilen amoksisilin ve proton pompa inhibitörü ile klaritromisin ve metronidazol dirençli suşlar belirgin olarak azaldığından, ikinci haftada verilen klaritromisin ve metronidazol ile dirençli olgularda da eradikasyon sağlanabilmektedir. Günümüz koşullarında bölgemizde çocuklarda ardışık tedavi, eradikasyon oranını artırmak ve yüksek klaritromisin direncinin üstesinden gelmek için H. pylori enfeksiyonunda alternatif tedavi olarak kullanılmalıdır. OBJECTIVES: The aim of this study was to compare the efficacy of sequential and standart triple-drug regimen for Helicobacter pylori (H. pylori) eradication in children and to provide more efficient use of antibiotics in the first-line therapy for H. pylori eradication in children by determination of clarithromycin resistance rate. PATIENTS AND METHODS: Patients who underwent upper gastrointestinal endoscopy for different indications in Dokuz Eylul University School of Medicine Unit of Pediatric Gastroenterology, Nutrition and Metabolism between 1 April 2008 and 1 October 2010 and who were found to be positive for Helicobacter pylori (H. pylori) infection by rapid urease test and/or histopathologic evaluation of the antrum and/or corpus biopsies were included in the study. Helicobacter pylori positive patients were randomized into two groups. The first group was administered standart regimen consisting of lansoprazole 2 mg/kg/day for 30 days, amoxcicilin 50 mg/kg/day and clarithromycin 15 mg/kg/day for 14 days. The second group was administered a sequential regimen consisting of lansoprazole 2 mg/kg/day for 30 days, amoxcicilin 50 mg/kg/day for seven days, followed by clarithromycin 15 mg/kg/day and metronidazole 30 mg/kg/day for the next seven days. Groups were compared for eradication rate, adverse drug reactions and compliance to the treatment. In this study, detection of H. pylori and determination of clarithromycin susceptibility using formalin-fixed, parafin- embedded gastric biopsy specimens by fluorescence in-situ hybridization were also investigated. RESULTS: Forty-four patients, 19 (43.2%) of them male and 25 of them (56.8%) female, 28 of them in the standart and 16 of them in the sequential therapy group, with the mean age of 13.7  3.5 years were included into the study. Age and gender distrubution of the patients were similar in the groups. Helicobacter pylori eradication rate was higher in the sequential therapy group (93.7%) than in the standart therapy group (46.4%) (p=0.002). There was no difference between the groups in adverse drug reactions and compliance to the treatment. In 83.3% of the patients H. pylori could be detected by FISH method. Primary clarithromycin resistance rate for H. pylori was found as 25.7% (n=9). All of the nine patients having clarithromycin resistance were coincidentally in the standart therapy group. After the exclusion of these nine patients, the eradication rate of the standart therapy was calculated to be 57.8%. A new comparison was performed and sequential therapy was again found to be more effective than the standart therapy (p=0.02). CONCLUSION: The eradication rate of H. pylori in children, treated with standart eradication therapy are below the acceptable levels. In our region we found that primary clarithromycin resistance rate was 25.7% for H. pylori in children. However, because amoxicilin and proton pump inhibitor given in the first week of the sequential therapy reduce clarithromycin and metronidazole resistant strains markedly, eradication can be achieved by clarithromycin and metronidazole administered in the second week even in the resistant cases. At the present time sequential therapy can be suggested to improve the eradication rate and to overcome clarithromycin resistance in H. pylori eradication

Evaluating Pulmonary Complications in Childhood Acute Leukemias

AMAÇ: Çocukluk çağı akut lösemilerinde pulmoner komplikasyonlar sık görülmektedir. Antimikrobiyal ve destek tedavideki tüm gelişmelere rağmen prognoz halen kötüdür. Bu çalışma ile pulmoner komplikasyon gelişen akut lösemili çocuklara ait özellikler belirlenerek, bu bilgiler yardımıyla pulmoner komplikasyonların mortalite ve morbiditesinin azaltılmasına katkıda bulunmak amaçlanmaktadır. HASTALAR VE YÖNTEM: Çalışmaya 1 Kasım 1989 - 1 Ağustos 2005 tarihleri arasında Dokuz Eylül Üniversitesi Tıp Fakültesi Çocuk Hematoloji Bilim Dalı'nda akut lösemi nedeniyle tedavi gören ve pulmoner komplikasyon gelişen hastalar alındı. Hastaların akut lösemiye ait özellikleri, klinik, laboratuvar ve radyolojik bulguları değerlendirildi. Tanı, tedavi, izlem ve prognoz ile ilgili özellikler araştırıldı. BULGULAR: Çalışmada 24'ü kız, 42'si erkek, yaş ortalaması 7.49 ± 5.2 (1-17 yaş) yıl olan toplam 66 hastada 79 adet pulmoner komplikasyonun geliştiği gözlendi. Pulmoner komplikasyonların %92.4'ü enfeksiyon kökenli idi ve en sık konsolidasyon aşamasında geliştikleri saptandı. Komplikasyonların %31.6'sı nötropenik dönemde ortaya çıkarken, bu hastaların %8.8'inde fizik inceleme bulguları, %13.9'unda da akciğer grafisi bulguları normal olarak bulundu. Hastalarda taşipne, şok bulguları, oksijen ve mekanik ventilasyon gereksinimi, dissemine intravasküler koagülasyon, ek sistem tutulumu, nötropeni, anemi, trombositopeni, antimikrobiyal tedavide değişiklik gereksinimi mortalite ile ilişkili bulundu. Nötropenik dönemdeki pulmoner komplikasyonların daha çok indüksiyon ve konsolidasyon aşamasında ortaya çıktığı, mortalite ile ilişkili faktörlerin bu hastalarda daha sık görüldüğü bulundu. İdame dönemindeki hastalarda kemik iliği baskılanma bulgularının daha az ortaya çıktığı, bu hastaların daha sıklıkla oral antibiyotiklerle, kolaylıkla ve kısa sürede tedavi edilebildiği saptandı. SONUÇ: Pulmoner komplikasyon gelişen akut lösemili çocuklarda tanı yöntemleri ve ampirik tedavi planlanırken öncelikle pulmoner enfeksiyonların göz önüne alınması ve solunum sistemine ait semptomların, fizik inceleme bulgularının, radyolojik bulguların dikkatle irdelenmesi gerekmektedir. Kemoterapinin indüksiyon ve konsolidasyon aşamalarında bulunan ve nötropenik olan hastalarda gelişen pnömonilerde uygulanacak hızlı ve agresif tedavi yaklaşımı mortalitenin azaltılmasına katkı sağlayabilir. Anahtar kelimeler: Pulmoner komplikasyonlar, çocukluk çağı, akut lösemi OBJECTIVES: Pulmonary complications are frequently encountered in childhood acute leukemias. The prognosis remains poor in spite of the recent improvements in antimicrobial and supportive therapies. The purpose of this study was making contribution to reduce the mortality and morbidity owing to the pulmonary complications by identifying the properties of them in childhood acute leukemias. PATIENTS AND METHODS: All patients who had been treated in Dokuz Eylül University Department of Pediatric Hematology and who developed pulmonary complications between November 1989 and Augst 2005 were included in the study. Clinical, laboratory, radiologic features of the patients were evaluated as well as the properties of the acute leukemia. Properties associated with the diagnosis, treatment, clinical course and outcome were investigated. RESULTS: In the study 79 pulmonary complications were observed in 66 patients (42 male, 24 female) with the average age of 7.49 ± 5.2 (1-17). Pulmonary complications developed mostly in the consolidation phase of the therapy and 92.4% of these complications had infectious aetiology. In neutropenic period 31.6% of the pulmonary complications developed. Normal physical examination and radiologic findings were found 7.6% and 13.9% respectively in neutropenic patients. Tachypnea, clinical manifestations of shock, requirement of oxygen and mechanical ventilation, disseminated intravascular coagulation, involvement of other organs or systems, neutropenia, anemia, thrombocytopenia and requirement of modification in antimicrobial drugs were found in association with mortality. Pulmonary complications in neutropenic periods were mostly seen in the induction and consolidation phase of the chemotherapy. Factors associated with high mortality were more frequently determined in this group of patients. Patients who developed pulmonary complications in the maintainance phase had bone marrow supression less frequently. Most of them could be successfully treated with short courses of oral antibiotics. CONCLUSION: In children with acute leukemia and pulmonary complications, pulmonary infections priorly must be taken in consideration at the stage of planning diagnostic processes and treatment. Respiratory symptoms, findings of physical examination and chest radiography must be evaluated carefully. For patients who develop pulmonary infections in the induction and the consolidation phase of the chemotherapy and in the neutropenic period, rapid and agressive treatment modalities are obligatory to reduce the mortality. Key words: Pulmonary complications, childhood, acute leukemi

Increasing Diagnosis Rates and the Changing Etiology in Childhood Pancreatitis; Ten Years of a Single-Center Experience in Turkey

Aim: In this study, we aimed to evaluate the etiological, clinical, and laboratory characteristics of children with pancreatitis and the changes in these data over the years.Materials and Methods: Children hospitalized with a diagnosis of pancreatitis between January, 2011 and January, 2021 were evaluated retrospectively. The etiology, demographic characteristics, laboratory findings, and changes over the years were analyzed. Results: A total of 111 cases were enrolled, 72 (64.9%) in the acute pancreatitis (AP) group and 39 (35.1%) in the acute recurrent pancreatitis and chronic pancreatitis (ARP/CP) group. The most common causes of AP were idiopathic (27.8%), cholelithiasis (26.4%), and infections (8.4%). In ARP/CP assessments, idiopathic (35.9%), trauma (15.4%), and drugs (10.3%) were the most frequent etiologies. During the first five-year period, only 14 patients were diagnosed with pancreatitis, but in the second five years, 97 patients were diagnosed with pancreatitis. In both periods, the most frequent diagnosis was idiopathic pancreatitis (42.9% and 28.9%, respectively). While trauma (14.3%) and infections (14.3%) were the most common etiologies in the first five years, cholelithiasis (20.6%) and drugs (9.3%) were the most common in the second five years. Conclusion: There was a significant increase between the first and the second five-year periods in pancreatitis-related hospitalizations. The most common cause of pancreatitis in all groups was still unknown. The cholelithiasis ratio increased from 7.1% to 20.6% in the second five-year period. Additionally, drugs played a bigger role in pancreatitis at a high rate of 9.3% over the years. Additionally, it was seen that the administration of octreotide treatment decreased over the years