Praktyka kliniczna oceny minimalnej choroby resztkowej u chorych na szpiczaka plazmocytowego w Polsce: badanie ankietowe Polskiego Konsorcjum Szpiczakowego

Studies exploring the significance of minimal residual disease (MRD) in plasma cell myeloma (PCM) have proven its prognostic value, regardless of the type of administered treatment. In order to assess the current practice for evaluating MRD in Poland, we conducted a survey on the methods for assessing MRD and on the MRD testing time points at Polish hematological centres. Seven out of 15 institutions surveyed use of the flow cytometry (FC) method for MRD assessment. The FC-MRD assessment is performed uniformly only in those patients achieving complete remission(CR). However, the specific indications and assessment time points differed at the tested centres including: testing MRD only after autologous hematopoietic stem cell transplantation (auto-HSCT), after auto-HSCT and consolidation, after completion of first line chemotherapy or after obtaining CR in any line of treatment. The study also showed considerable heterogeneity in the FC-MRD methodology, which affects test sensitivity (from 10–3 to 10–5). None of the surveyed centres uses molecular techniques for MRD assessment. In 8 of the 15 institutions, patients are monitored by imaging techniques. Our survey may thus be useful for developing guidelines and standardization of MRD assessment in PCM in Poland.W badaniach nad znaczeniem minimalnej choroby resztkowej (MRD) w szpiczaku plazmocytowym (PCM) dowiedziono, że status MRD ma wartość prognostyczną niezależnie od zastosowanego leczenia. W celu poznania zasad monitorowania MRD u chorych na PCM w polskich ośrodkach hematologicznych przeprowadzono badanie ankietowe. W ankiecie zadano pytania dotyczące stosowanych metod wykrywania MRD oraz punktów czasowych, w których badania są wykonywane. W 7 z 15 ośrodków objętych badaniem ankietowym oznaczenia MRD w PCM wykonuje się w aspiratach szpiku kostnego metodą cytometrii przepływowej (FC). We wszystkich ośrodkach oznaczenia FC-MRD są wykonywane jedynie u chorych w całkowitej remisji (CR), jednak w różnych punktach czasowych — tylko po autologicznym przeszczepieniu krwiotwórczych komórek macierzystych (allo-HSCT), po allo-HSCT i konsolidacji, po zakończeniu leczenia pierwszej linii lub, w przypadku uzyskania CR, po dowolnej linii leczenia. Stwierdzono ponadto znaczne różnice w sposobie wykonywania badania FC-MRD wpływające na osiąganą czułość detekcji MRD (od 10–3 do 10–5). W żadnym z ankietowanych ośrodków nie ocenia się MRD w szpiku kostnym technikami molekularnymi. Monitorowanie choroby resztkowej metodami obrazowymi stosuje personel 8 z 15 ośrodków. Wyniki przeprowadzonej ankiety mogą posłużyć wypracowaniu wspólnych wytycznych i standaryzacji oceny MRD w PCM w Polsce

Analysis of ibrutinib efficacy in a subgroup of chronic lymphocytic leukemia patients with 17p deletion: observational study of the Polish Adult Leukemia Group (PALG)

BackgroundThe 17p deletion is regarded as the strongest poor prognostic factor in chronic lymphocytic leukemia (CLL). Results of recently performed clinical trials have suggested that ibrutinib significantly improves the outcome in this patient group.AimThe study aimed at analyzing the efficacy and adverse events profile of ibrutinib monotherapy in CLL patients with 17p deletion treated in routine clinical practice outside clinical trials.Materials and MethodsClinical response and adverse events profile of ibrutinib monotherapy were assessed in thirty-five CLL patients with 17p deletion treated within the ibrutinib named patients program in Poland.ResultsOverall response rate was 80% (28/35 patients) with median observation time of 24.2 months (range 0,1 – 30,9). Complete remission was observed in 5 patients (14.3%), partial remission in 11 (31.4%), partial remission with lymphocytosis in 13 (37.1%), whereas stable disease and progression was noted in 4 (11.4%) and 1 (2.9%) respectively. Response was not assessed in 1 patient. Median progression-free survival was 29.5 months, whereas median overall survival was not reached. Eleven patients died (7 because of infection, 1 of CLL progression, 1 of sudden cardiac death, 1 of disseminated breast cancer and 1 of unknown causes). In 13 patients (37.1%) at least one 3 or 4 grade adverse event occurred. In 11 patients (31.4%) the treatment was temporary withheld or the dose reduced due to adverse events.ConclusionIbrutinib is characterized by high clinical efficacy and acceptable toxicity in CLL patients with 17p deletion in daily clinical practice

From the history of the reborn Republic of Poland's Eagle

W prezentacji rezultatów myślenia o przeszłości, tkwi niebezpieczeństwo przedstawienia zdarzeń w formie łatwo przyswajalnej kompilacji oczywistych ustaleń. Poznawanie historycznych faktów uświadamia, że powtarzane w kolejnych publikacjach ustalenia są niezgodne z zapisem utrwalonym w materiałach tworzonych równolegle z zaistnieniem owych faktów. Podejmując temat tworzenia symboliki państwowej, dokonano próby prezentacji opinii świadków tego procesu, poszerzając standardową bazę źródłową historyka poza ustalenia przyjęte w zaciszu urzędów. Ponad stuletnia nieobecność Państwa Polskiego, a w konsekwencji trwająca przez kilka pokoleń nieobecność jego aparatu godeł i symboli, z Orłem Białym na czele, obnażyła zarówno dotkliwy brak wiedzy w zakresie identyfikacji wizualnej, jak i narodową mentalność. Brak sprecyzowanych i wpojonych reguł zmuszał do spontanicznych sformułowań w ramach doraźnych potrzeb, a także do notorycznego odwoływania się do „wzorców historycznych”. Tworzenie od podstaw systemu naczelnych znaków odrodzonego państwa odbywało się w atmosferze kompletnego chaosu. Ustrój nowo powstającej Polski był kwestią kontrowersyjną, nieokreślone były jej granice, które początkowo obejmowały okupowane tereny tzw. Kongresówki. Istniało poważne zagrożenie trwającą w Rosji i Niemczech rewolucją bolszewicką i związaną z nią aktywnością lokalnych bojówek, jak również roszczeniami tworzących się struktur państw: ukraińskiego, litewskiego, czesko-słowackiego. Na forum międzynarodowym trwała walka o status pozostałych terytoriów, zamieszkałych przez ludność polską. W tej atmosferze dyskusja nad symbolami odradzającej się państwowości, oscylowała wokół dwóch wykładni znaku heraldycznego: zakwestionowania ponad stuletniej nieobecności państwa albo rewitalizowania minionej mocarstwowości. Pierwszy wizerunek Orła Białego jako godła państwowego był inicjatywą władz okupacyjnych, realizujących plan uzupełnienia armii o nowy kontyngent rekruta. Dalszą dyskusję nad kształtem herbu zdominował głos urzędników, pasjonatów i plastyków, natomiast marginalizacji uległo merytoryczne wsparcie specjalistów z dziedziny heraldyki. W konkursach na wzór godła udział brali artyści, którzy realizując formę plastyczną zazwyczaj „malowali” wizerunek Orła, kosztem syntetycznego ujęcia znaku graficznego. Rezultatem były przewlekłe dyskusje nad kolejnymi poprawkami oraz rozpowszechniane epitety, zaczerpnięte z retoryki fanatycznych przeciwników narodowych symboli i związanego z nimi systemu wartości, nielicujące z powagą naczelnego znaku odrodzonego państwa. Brak jednoznacznej regulacji prawnej doprowadził do zaistnienia kilku wzorów godła, pozbawionego podstawowego atrybutu – tarczy herbowej. Postęp prac legislacyjnych ujawnia stopniowy spadek prestiżu problematyki naczelnego symbolu: od najwyższego organu władzy ustawodawczej, poprzez organ administracji państwowej, jednostkę organizacyjną tegoż organu, po werdykty sądów konkursowych i zaimprowizowane inicjatywy zainteresowanych podmiotów.The article is devoted to the image of the Coat of arms of Poland since 1916 when the Regency Council of the Kingdom of Poland was established, through a sign established by the Act of 1919 to the model in force from 1927. The author emphasizes the role of the emblem as a symbol of statehood, however clearly indicates that the lack of Poland on the political map of the world for over 100 years disrupted the natural heraldic processes in Polish national and state symbolism

Veterans of the Kościuszko Uprising in the uprising of 1806 in Greater Poland

Upadek Rzeczypospolitej po powstaniu z 1794 roku nie przesądził o zaniechaniu dążeń niepodległościowych przez uczestników Insurekcji Kościuszkowskiej. Po zwycięstwach na polach Jeny i Auerstädt 14 października 1806 roku armia francuska była zmęczona i mogła nie sprostać ofensywie prusko-rosyjskiej. Na dawnych ziemiach polskich wciąż znajdowały się resztki armii pruskiej, co wysuwało na pierwszy plan kwestię zaangażowania Polaków przeciwko Prusom oraz wspierającej je Rosji w zamian za niejasną obietnicę przywrócenia Polakom bytu politycznego. Do zorganizowania dywersji na tyłach przeciwnika wybrano pełniącego funkcję generalnego inspektora kawalerii włoskiej generała Jana Henryka Dąbrowskiego, twórcę Legionów Polskich we Włoszech. W Wielkopolsce generał był otaczany szacunkiem, który zdobył podczas Insurekcji Kościuszkowskiej w 1794 roku. Chcąc pozyskać Polaków do realizacji własnych celów politycznych, Napoleon postanowił wykorzystać autorytet Tadeusza Kościuszki, silnie związanego z tradycją francuskiego i amerykańskiego Oświecenia. Kościuszko nie ufał deklaracjom Napoleona, nie stanął na czele Legionów Polskich, choć często występował w roli mentora wobec władz francuskich. Zdecydowanie odmówił także firmowania działań w Wielkopolsce. Jego sceptycyzm wzmacniało stanowisko dyplomacji francuskiej względem insurekcji z 1794 roku. Instrumentalne traktowanie polskich przywódców potwierdzają zarówno nieuczciwe działania dyplomacji francuskiej, jak i zachowana korespondencja Napoleona. Ogłoszenie powstania w Wielkopolsce, entuzjastycznie przyjęte przez mieszkańców miast, spotykało się z nieufnością części społeczeństwa. Reaktywowano instytucję pospolitego ruszenia szlachty, wzorem insurekcji przeprowadzono pobór w systemie kantonalnym. Dowództwo tworzonych formacji często powierzano oficerom z przeszłością insurekcyjną, którzy oprócz autorytetu moralnego reprezentowali ciągłość tradycji. Mimo że w epizodzie z 1806 roku pozostaje dostatecznie wiele niewiadomych, nie tylko w odniesieniu do postawy polskiego społeczeństwa, ale i działań dyplomacji francuskiej, skala zaangażowania weteranów Insurekcji Kościuszkowskiej w kolejną szansę odbudowy Rzeczypospolitej wpisuje się na trwałe do pamięci historycznej.The fall of the Polish-Lithuanian Commonwealth after the uprising of 1794 did not mean that Poles abandoned their independence efforts. In most political circles, there was a growing awareness that the hopes for regaining sovereignty should be tied to the political actions of France and the victorious Napoleon Bonaparte. After the victories on the fields of Jena and Auerstädt on October 14, 1806, the French army was tired and could not cope with the Prussian-Russian offensive. The remnants of the Prussian army remained on the former Polish territories, which made the French think of the possibility of an armed engagement of the Poles against them, in exchange for a vague promise of restoring Poland’s political existence. General Jan Henryk Dąbrowski, founder of the Polish Legions in Italy, was chosen to organize a diversion in the enemy’s rear. In Greater Poland (Wielkopolska) the general was highly respected as a hero of the Kościuszko insurrection of 1794. Napoleon, wanting to win Poles over to his own political goals, decided to use the authority of Tadeusz Kościuszko, who turned out to be sceptical of French promises. The instrumental attitude towards the Polish leaders was confirmed both by the dishonest actions of French diplomacy and by Napoleon’s preserved correspondence. The announcement of the uprising in Greater Poland, which was enthusiastically welcomed by the urban population, was met with distrust by part of the society. The institution of the nobility’s mass mobilisation and conscription in the cantonal system were reactivated. The command of the created formations was often entrusted to officers with insurrection past, who in addition to moral authority, represented the continuity of tradition. Although there are many unknowns connected with the 1806 uprising, not only with regard to the attitude of the society, but also as far as the actions of French diplomacy are concerned, the scale of involvement of the Kościuszko Insurrection veterans in the next chance to rebuild the Republic of Poland has become a permanent part of historical memory

Parameters of the constitutive model of geomaterials formed with the use of DSM dry technology

Numerical modelling of geomaterials is always complex due to the variability of parameters within the soil massif (created in the natural geological processes) and the orthotropy caused by this. In the case of the soil substrate modification with the use of hydraulic binders, this issue is complicated even more due to the fact the degree of mixing can be differentiated for various areas, while in the dry mixing technology, it is additionally differentiated with the depth of consolidation stress. Additional factor that makes it difficult to predict the behaviour of stabilised soil is the possible content of organic parts. Due to the development of substrate reinforcement technology, as well as the growing market for such works, a need emerged to provide parameters of the numerical model for various materials or, at least, to provide a method for reverse analysis on the basis of available data. This paper presents an example of calibration of the selected numerical model (through parameter selection of this model) based on the conducted examinations of cubic sample in the conditions of uniaxial compression. The results of laboratory tests, reverse analysis in the numerical model with a pre-selected strength hypothesis and finally, the recommendations for selection of the model in calculations of real structure on a reinforced substrate, are demonstrated

Applying Protective Coating on the Turbine Engine Turbine Blades by Means of Plasma Spraying

The tendency to increase the temperature of gases and the desire to extend the service life forces the use of a protective coating on the blade. The publication presents the technology of applying a heat-resistant protective coating onto the jet engine turbine blade by means of plasma thermal spraying, taking into account the process of aluminizing and heat treatment after aluminizing. The paper presents the results of work on the possibilities of shaping the thickness of the protective coating on the blade by changing the parameters of the spraying process, such as spraying distance, amount of hydrogen, amount of argon and the number of torch passes

Cereblon (CRBN) gene polymorphisms predict clinical response and progression-free survival in relapsed/refractory multiple myeloma patients treated with lenalidomide: a pharmacogenetic study from the IMMEnSE consortium

Cereblon (CRBN) is crucial for antiproliferative and immunomodulatory properties of immunomodulatory drugs. The objective of this study was to verify whether germline single nucleotide polymorphisms (SNPs) in the CRBN gene may influence response to lenalidomide in multiple myeloma (MM). Fourteen tagging SNPs covering the genetic variability in the CRBN gene region were genotyped in 167 Polish patients with refractory/relapsed MM treated with lenalidomide-based regimens. We found that carriers of minor alleles of two studied CRBN SNPs rs1714327G > C (OR = 0.26; 95% CI = 0.1-0.67; p = .0055, Bonferroni corrected p = .033) and rs1705814T > C (OR = 0.22; 95% CI = 0.07-0.65; p = .0063, Bonferroni corrected p = .037) were significantly associated with lower probability of achievement at least partial remission while treated with lenalidomide-based regimens, using the dominant inheritance model. Moreover, one of these SNPs, namely rs1705814T > C, was correlated with shorter progression-free survival (HR = 2.49; 95%CI = 1.31-4.74, p = .0054, Bonferroni corrected p = .033). It is suggested that selected germline CRBN allelic variants (rs1714327G > C and rs1705814T > C) affect lenalidomide efficacy in patients with relapsed/refractory MM