THE PRESENCE OF THE ARAGONESE IN ROMANIA BASED ON 14TH-CENTURY ARAGONESE DOCUMENTS

Η παρούσα ανακοίνωση αποτελεί τμήμα ευρύτερης μελέτης για τις δυτικέςεγκαταστάσεις στις λατινικές κυριαρχίες της Ρωμανίας την περίοδο τωνσταυροφοριών, βάσει ανέκδοτου, κυρίως από το Αραγωνικό Αρχείο τηςΒαρκελώνης, αλλά και δημοσιευμένου αρχειακού υλικού. Όπως προκύπτειοι Αραγώνιοι και οι Καταλανοί ανέπτυξαν φιλόδοξη εξωτερική πολιτική μεσυνθήκες και επιγαμίες στην ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να κατοχυρώσουντη θέση τους στην περιοχή ως πολιτική και οικονομική δύναμη. Ιδιαίτεραανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα μετά την κατάκτηση του βουρ-γουνδικού δουκάτου των Αθηνών τον 14ο αιώνα, όπου αξιοσημείωτες ήτανοι επεμβάσεις των Αραγωνίων βασιλέων σε ό,τι αφορούσε τους υπηκόουςτους στο δουκάτο, όπως προστασία, διοίκηση ή πολιτική προς τις άλλεςδυνάμεις (Ανδεγαυούς, Βενετούς, Γενουάτες). Επίσης, πληροφορίες παρέχονταιγια Καταλανούς εγκατεστημένους σε άλλες περιοχές, κυρίως βενετικές,ως έμποροι ή επαγγελματίες και για τη συμμετοχή τους στην κοινωνικοοικονομικήζωή των τοπικών κοινωνιών

THE CATALAN DUCHY OF ATHENS AND THE OTHER LATIN POWERS IN GREECE ESPECIALLY THE PRINCIPALITY OF ACHAEA (1311-1388

Το άρθρο αναφέρεται στις σχέσεις των Καταλανών του Δουκάτου των Αθηνώνμε τους Φράγκους της Πελοποννήσου κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. ΟιBrienne, κάτοχοι του Άργους και Ναυπλίου και νόμιμοι διεκδικητές του δουκάτουτων Αθηνών μετά την απώλεια του το 1311, επιχειρούσαν από το 1330 — με τη βοήθειατου Πάπα— να εκδιώξουν τους Καταλανούς. Οι Ανδεγαυοί επίσης αναγνώριζαντην καταλανική απειλή και προσπαθούσαν να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμειςτους, αλλά η κυριαρχία τους στην Πελοπόννησο συνεχώς μειωνόταν. Οι Καταλα-νοί, λόγω της συμμαχίας τους με τους Βενετούς από το 1319, του εντεινόμενουτουρκικού κινδύνου και της βαθμιαίας εξασθένησης των λατινικών ηγεμονιών στηΡωμανία, κατόρθωσαν να διατηρηθούν στο δουκάτο ως το 1388

THE CATALAN DUCHY OF ATHENS AND THE OTHER LATIN POWERS IN GREECE ESPECIALLY THE PRINCIPALITY OF ACHAEA (1311-1388

Το άρθρο αναφέρεται στις σχέσεις των Καταλανών του Δουκάτου των Αθηνώνμε τους Φράγκους της Πελοποννήσου κατά τη διάρκεια του 14ου αιώνα. ΟιBrienne, κάτοχοι του Άργους και Ναυπλίου και νόμιμοι διεκδικητές του δουκάτουτων Αθηνών μετά την απώλεια του το 1311, επιχειρούσαν από το 1330 — με τη βοήθειατου Πάπα— να εκδιώξουν τους Καταλανούς. Οι Ανδεγαυοί επίσης αναγνώριζαντην καταλανική απειλή και προσπαθούσαν να ανασυγκροτήσουν τις δυνάμειςτους, αλλά η κυριαρχία τους στην Πελοπόννησο συνεχώς μειωνόταν. Οι Καταλα-νοί, λόγω της συμμαχίας τους με τους Βενετούς από το 1319, του εντεινόμενουτουρκικού κινδύνου και της βαθμιαίας εξασθένησης των λατινικών ηγεμονιών στηΡωμανία, κατόρθωσαν να διατηρηθούν στο δουκάτο ως το 1388

THE PRESENCE OF THE ARAGONESE IN ROMANIA BASED ON 14TH-CENTURY ARAGONESE DOCUMENTS

Η παρούσα ανακοίνωση αποτελεί τμήμα ευρύτερης μελέτης για τις δυτικέςεγκαταστάσεις στις λατινικές κυριαρχίες της Ρωμανίας την περίοδο τωνσταυροφοριών, βάσει ανέκδοτου, κυρίως από το Αραγωνικό Αρχείο τηςΒαρκελώνης, αλλά και δημοσιευμένου αρχειακού υλικού. Όπως προκύπτειοι Αραγώνιοι και οι Καταλανοί ανέπτυξαν φιλόδοξη εξωτερική πολιτική μεσυνθήκες και επιγαμίες στην ανατολική Μεσόγειο, προκειμένου να κατοχυρώσουντη θέση τους στην περιοχή ως πολιτική και οικονομική δύναμη. Ιδιαίτεραανέπτυξαν έντονη δραστηριότητα μετά την κατάκτηση του βουρ-γουνδικού δουκάτου των Αθηνών τον 14ο αιώνα, όπου αξιοσημείωτες ήτανοι επεμβάσεις των Αραγωνίων βασιλέων σε ό,τι αφορούσε τους υπηκόουςτους στο δουκάτο, όπως προστασία, διοίκηση ή πολιτική προς τις άλλεςδυνάμεις (Ανδεγαυούς, Βενετούς, Γενουάτες). Επίσης, πληροφορίες παρέχονταιγια Καταλανούς εγκατεστημένους σε άλλες περιοχές, κυρίως βενετικές,ως έμποροι ή επαγγελματίες και για τη συμμετοχή τους στην κοινωνικοοικονομικήζωή των τοπικών κοινωνιών

Roberto Maestri (ed.), L'arrivo in Monferrato dei Paleologi

No abstrac

One Word, Two Definitions: A Comparison of Word Definitional Skills between Monolingual and Bilingual Students

The purpose of this study was to expand the current literature on word definitions, to empirically investigate (a) the definitional skills, (b) the effect of grammatical category of the word and (c) the preferred definition types produced by Greek monolingual students and Turkish-Greek bilingual students of different levels of education. Previous research has shown that bilinguals produce better definitions than their monolingual peers due to their enhanced metalinguistic abilities. To date, no studies have compared the definitional skills considering word grammatical categories in bilingual students of different levels of education. To this end, 158 students –79 monolingual speakers of Greek and 79 bilingual speakers (L1 Turkish, L2 Greek) – were tested and were asked to define 16 words (8 nouns, 4 verbs, and 4 adjectives), orally. Definitions were scored on a five-point scale along a continuum that reflects the developmental path of the definitions. The findings indicated that monolinguals outperformed bilinguals in respect to the content of definitions in all grammatical categories, regardless of their level of education. Nevertheless, in form, the differences between the groups disappeared in senior high school. Bilingual students catch up their monolingual peers, conceivably, due to their enhanced metalinguistic abilities. The finding further supports that content of definitions is a more sensitive indicator. Within group comparisons have shown that the production of formal definitions exhibits in junior high school, while it takes more time for this pattern to emerge in bilinguals (i.e. in senior high school). Nouns were better defined than verbs and adjectives. Verbs and adjectives did not differ in upper elementary school students; however, a difference arose in junior high school, i.e. more formal definitions were used in adjectives compared to verbs, proving that verbs are more abstract and, thus, difficult to be defined. All in all, the present study offers useful insights about the development of word definitional skills considering word grammatical categories in bilingual and monolingual students of different levels of education and discusses the outcomes in the light of educational practices. Keywords: definitional skills, monolingual students, bilingual students, grammatical categories DOI: 10.7176/JEP/12-8-01 Publication date:March 31st 2021

Evangelising Zeus: the Iliad according to Loukanes

© 2019 the authorAs early as the fourth century AD, and despite the unflagging efforts of the emperor Julian, known by the sobriquet the Apostate, to thwart the Christians from forging an abiding bond with classical literature, the process of amalgamation of the Greek literary heritage with the emerging Christian culture was already underway spawned primarily by the writings of the Cappadocian Church Fathers, for whom Homer continued to hold the highly esteemed position of the educator of the Greeks. Against this rich backdrop of Christian détournement of the Homeric legacy, the present article seeks to explore the Christian resonances in Nikolaos Loukanes’ 1526 Iliad. Rather than banishing the Olympian gods from his Iliad, as his Byzantine predecessor Konstantinos Hermoniakos had done in the fourteenth century cleaving to his faith, Loukanes opts to depict the gods, albeit through the lens of contemporary Christian beliefs

Differences between first- and second-generation autologous platelet concentrates.

Autologous platelet concentrates (APCs) applied alone or combined with other biomaterials are popular bioactive factors employed in regenerative medicine. The main biological rationale of using such products is to concentrate blood-derived growth factors and cells into the wound microenvironment to enhance the body's natural healing capacity. First-generation APC is represented by platelet-rich plasma (PRP). While different protocols have been documented for PRP preparation, they overall consist of two cycles of centrifugation and have important limitations related to the use of an anticoagulant first and an activator afterward, which may interfere with the natural healing process and the release of bioactive molecules. The second generation of platelet concentrates is represented by leukocyte and platelet-rich fibrin (L-PRF). L-PRF protocols involve a single centrifugation cycle and do not require the use of anticoagulants and activators, which makes the preparation more straight forward, less expensive, and eliminates potential risks associated with the use of activators. However, since no anticoagulant is employed, blood undergoes rapid clotting within the blood collection tube; hence, a timely management of L-PRF is crucial. This review provides an overview on the most documented protocols for APC preparations and critically discusses the main differences between first- and second-generation APCs in terms of cell content, protein release, and the formation of a 3D fibrin network. It appears evident that the inconsistency in reporting protocol parameters by most studies has contributed to conflicting conclusions regarding the efficacy of different APC formulations and has significantly limited the ability to interpret the results of individual clinical studies. In the future, the use of a standardized classification system, together with a detailed reporting on APC protocol parameters is warranted to make study outcomes comparable. This will also allow to clarify important aspects on the mechanism of action of APCs (like the role of leukocytes and centrifugation parameters) and to optimize the use of APCs in regenerative medicine

Roberto Maestri (ed.), L'arrivo in Monferrato dei Paleologi

No abstrac